ضرب المثل هاي بومی و محلي ایران

Adamın öz yavan çörǝyi özgǝnin plovundan yaxşıdır.
نان خشک خود آدم از پلو دیگران بهتر است.

Adamın ölümü – mollanın bayramı.
مرگ آدم با عید موللا یکی است.(یعنی هر دو به یک اندازه ناراحتت می کند).

Adamın üzünǝ baxarlar, halından xǝbǝr tutarlar.
از ظاهر آدم حالش رو خبر دار می شوند.

Adamın ürǝyindǝkini bilmǝk olmaz.
نمی تونی از ته دل هیچکس با خبر بشی.

Adamın hüsnünǝ baxma, ağlına bax.
به ظاهر آدم نگاه نکن به عقلش نگاه کن.

Adamların qorxusundan doğrunu demǝk olmur, allahın qorxusundan – yalanı.
از ترس مردم راستش رو نمی تونی بگی و از ترس خدا دروغ رو.

Adamlığı adamdan istǝ, xoş ǝtri – qızılgüldǝn!
آدمیت رو از آدم بخواه و عطر خوش رو از گل(یعنی به هر کس و ناکسی رو ننداز)

Adǝt qanun deyil, amma qanun qǝdǝr hökmü var.
عادت قانون نیست،ولی به همان اندازه ی قانون حکم و قاطعیت دارد(یعنی انگار باید که انجامش بدی)

Az-az ye, hǝmişǝ ye.
کم بخو همیشه بخور.

Az danış, yaxşı danış.
کم حرف بزن، در عوض خوب و سنجیده بگو.