راهکارهایِ ثمربخشی فعالیت بدنی در کاهش وزن!
حتی اگر ورزش مهیج ترین فعالیت برای شما نباشد، بازهم شروع می کنید به تجربه احساسی بهتر و لذت بردن از مشاهده نتایج موثر تلاشتان. شاید شما هم از افرادی هستید که زمان خود را مدیریت می نمایید به طوریکه هر روز زودتر از خواب برخیزید و زمانی را برای ورزش صرف کنید تا بدون تلاش زیاد از از برنامه خود پیروی کنید و غیره..
ولی به تدریج این تازگی و شور و شوق ابتدای کار رو به افول می گذارد و شما توجیه ها و بهانه هایی برای خوابیدن جور می کنید و گزینه های جذاب تر از ورزش را برای پر کردن وقت هایتان می یابید. سپس بدون اینکه متوجه شوید یک هفته را از دست می دهید و تدوام حرکت شما به سمت مقصدتان در عمل از دست می رود. در این مواقع چه باید کرد و چگونه می توان انگیزه لازم برای ورزش و فعالیت را دوباره بازسازی نمود؟ در این مقاله ۴ علامت را که نشان دهنده آنست که برنامه فعالیت بدنی شما دیگر جذابیت و کارایی لازم را ندارد و باید آن را تغییر دهید، اشاره می نماییم:
۱) وقتی برنامه ورزش و فعالیت بدنی برایتان کسل کننده گردد:
برای مثال شما عادت کرده اید که روی تردمیل راه بروید. اگر همواره به روال قدیمی برای طولانی مدت پای بند باشید خیلی راحت می تواند منجر به کسالت و خستگی شما گردد. لذا گاهی اوقات اینکه کمی تنوع به پیاده روی تان ببخشید به شما کمک خواهد کرد. سعی کنید پیاده روی را به بیرون از منزل ببرید و در فضاهایی که سرگرم کننده هستند انجام دهید. می توانید به هنگام پیاده روی از شنیدن موسیقی لذت ببرید و یا یک دوست یا یکی از اعضای خانواده تان را همراه خود به پیاده روی ببرید. اگر تمام راهکارهای مذکور را برای اجرای پیاده روی رعایت کردید اما جواب نگرفته اید، شاید وقتش فرا رسیده باشد که یک ورزش دیگر را امتحان کنید.
ممکن است همیشه به یک ورزش خاص (برای مثال شنا) علاقه مند بوده اید و یا دوست داشته اید در یک باشگاه ورزشی محل ثبت نام کنید، پس بهتر است اکنون به تمایلات خود جامه عمل بپوشانید. ایجاد تغییرات می تواند برنامه ورزشی شما را سرگرم کننده و لذت بخش سازد و انگیزه لازم را به شما می دهد.
۲) وقتی که برنامه ورزشی شما مدتی است که دیگر ثمربخش واقع نمی شود و نتیجه نمی دهد.
شواهد نشان داده اند که کسی که همواره یک فعالیت بدنی یکسان و مشابه را انجام می دهند بسیار زود تر از کسی که در فعالیت های بدنی اش تنوع ایجاد می کند به حالت ثابت و عدم تغییر وزن می رسد. به نظر می آید همانطور که انجام یک فعالیت یکنواخت می تواند برای شما کسل کننده باشد، بدن شما نیز به انجام فعالیت های ثابت و یکنواخت سازگار می گردد و دیگر مزایای آن مانند سابق نخواهد بود.
احتمالا کمی تنوع برای تکان دادن مجدد عقربه ترازو و پشت سر گذاشتن حالت ثبات (عدم تغییر وزن) لازم است. تنوع می تواند شامل تغییر دادن هر عملی باشد که شما را از روال یکنواخت جاری خارج سازد (از جمله؛ افزایش سرعت، فاصله، پیاده روی از مسیرهای سربالایی یا کوه نوردی، افزایش شدت یا مقاومت ورزش و غیره) و یا کلا می توانید یک فعالیت بدنی متفاوت دیگر را امتحان کنید. اگر کمی سازگاری و ثبات را دوست دارید و نمی خواهید که برنامه فعالیت بدنی تان را تغییر دهید می توانید در مراجعات خود به باشگاه روال تمرینات خود را حداقل هر ۴ ۸ هفته یکبار تغییر دهید (این تغییر می توانید در در هر دو مورد تمرینات هوازی و قدرتی باشد). عقیده متخصصین بر آنست که اجرای تغییرات در روال تمرینات بدنی، عضلات بدنتان را به چالش وا می دارد و برایتان ثمربخش خواهد بود.
۳) اگر برنامه فعالیت بدنی تان شما را خسته تر و آسیب پذیر تر از سابق کرده است
فعالیت بدنی صحیح می بایست به شما انرژی بیشتری بخشد نه اینکه شما را خسته و ناتوان سازد. اگر شما در اثر ورزش احساس خستگی و کوفتگی دائم دارید، ممکن است بیش از حد لازم ورزش کرده باشید، و بدن شما به زمانی برای استراحت و بهبود نیاز دارد. در این دوره زمانی که به عضلات تان اجازه ترمیم و بازسازی را می دهید، قدرت و تحمل بدن مجددا تقویت می گردد.
اگر به بدنتان زمان کافی برای بهبود و تجدید قوا را ندهید به جای قوی تر شدن ضعیف تر خواهید شد. بر همین اساس توصیه می شود که فعالیت بدنی را به طور ناگهانی و با شدت بالا شروع نکنید. اگر بیش از حد ورزش و تمرین کرده اید، اولویت اول شما باید استراحت و تجدید قوا باشد. احتمالا تا ۱ هفته باید به خود استراحت دهید تا به لحاظ روحی و جسمی دوباره شارژ شوید. هنگامی که احساس کردید حالتان بهتر شده است به آهستگی به روال فعالیت بدنی باز گردید. برنامه ورزشی خود را مورد بازنگری قرار دهید و راهکارهایی برای ایجاد تغییراتی که از وقوع مجدد این واقعه پیشگیری خواهند نمود، در نظر بگیرید.
۴) وقتی احساس می کنید که بدن شما برای انجام فعالیت بدنی متحمل چالش یا تلاش کافی برای سوخت و ساز نمی شود
برای مثال دویدن برای یک کیلومتر در ۱۰ دقیقه با گذشت زمان آسان تر خواهد شد. اگر فعالیت بدنی برای شما خیلی آسان شده است و دیگر اصلا شما را به چالش نمی کشد.
می توانید تحت نظر یک متخصص از روی میزان ضربان قلبتان، شدت ورزش و فعالیت بدنی خود را تنظیم کنید. پوشیدن یک ابزار سنجش ضربان قلب می تواند مفید باشد، میزان ضربان قلب شما با گذشت زمان به موازات بهبود تناسب اندامتان تغییر خواهد نمود. با استفاده از یک ابزار سنجش ضربان قلب شما خواهید فهمید که چه زمان باید شدت ورزش خود را افزایش دهید و یا آن را تغییر دهید و اطمینان حاصل خواهید کرد تا به میزان مورد نیاز برای افزایش ضربان قلب مورد نظرتان فعالیت خواهید نمود.
قدری به چالش انداختن بدنتان سطح فعالیت بدنی تان را بهبود می بخشد و همچنین به موازات قوی تر شدن و دست یابی به اهدافتان، به لحاظ روحی نیز احساس فعال بودن و انجام دادن صحیح ورزش را به شما می بخشد. باید دقت کنید که در مراحل اولیه شما نباید به میزان شدت فعالیت بدنی خود فکر کنید بلکه پس از آن که به انجام فعالیت بدنی روزمره عادت کردید آن موقع باید راهی برای به چالش کشیدن بدن و عضلات خود بیابید.
در پایان خاطر نشان می کنیم که ورزش نباید به یک اقدام طاقت فرسا و رنج آور تبدیل شود که از انجام آن بیم داشته باشید و علاقه مند به اجرای آن نباشید، بلکه یک الگوی فعالیت بدنی صحیح به شما احساس خوبی در مورد خودتان می بخشد و موجب شادابی و خرسندی شما می گردد.
مانیتورِ اندازه گیری ضربانِ قلب در تردمیل
بسیاری از افراد را در باشگاه می بینم که از آنها استفاده می کنند اما نمی دانم که من هم باید حتماً این کار را بکنم ؟
من عضو یک باشگاه هستم و می بینم که مردم از دستگاههای تنظیم ضربان قلب و مانیتور مربوط به آندر هنگام استفاده از تردمیل استفاده می کنند . این دستگاهها چه مزیتی دارند و آیا من هم باید از آنها استفاده کنم یا خیر ؟
اغلب این دستگاهها ، مانیتور دارند . بنابراین تا زمانی که شما دستهایتان را روی دسته های مناسب قرار بدهید متوجه می شوید که سرعت ضربان قلب شما چه میزان است . سؤال این است که آیا اصلاً نیازی به استفاده از این وسیله هست ؟ این دستگاهها برای اندازه گیری شدت تمرین و میزان سختی کار شما استفاده می شوند . بهترین روش برای تشخیص شدت تمرینات ورزشی شما در آزمایشگاه است یعنی جایی که می توانید وارد شبکه دستگاه بشوید که در آن ورودی و خروجی اکسیژن و دی اکسید کربن شما را نشان می دهد .
● بخش حرف زدن و اندازه گیری تنفس
هرچه بیشتر نفس نفس بزنید و هن و هن کنید ، سختی کار شما بیشتر است . اگر خودتان بخواهید شدت تمرینتان را محاسبه کنید فقط می توانید میزان سختی آن را بفهمید . چندین روش برای این کار وجود دارد که شامل "تست حرف زدن "می شود که اگر بتوانید در حال ورزش ، آواز بخوانید نشان می دهد که شدت سختی فعالیت شما سبک است . اگر به سختی حرف بزنید ، شدت آن زیاد است . یا اینکه می توانید میزان تنفس خود را بسنجید . هرچه شدت نفس نفس زدن و هن و هن کردنتان بیشتر باشد ، شدت فعالیت شما بیشتر است .
● میزان فعالیت دریافتی مشاهده شده
شما با محاسبه میزان فعالیت دیده شده در خود می توانید سطح کوشش خود را نیز اندازه گیری کنید . این روش میزان سنجش قابل اطمینانی است که آن را یک روانشناس ورزش از سوئد توسعه داد که طبق آن سطح کوشش و درصد حداکثر میزان ضربان قلب را برابر می دانست با شماره ای که سختی ورزش شما را منعکس می کند . میزان اصلی از عدد ۶ تا ۲۰ بود ( اینجا را ملاحظه بفرمایید ) . اما در بررسی مجدد ، میزان سنجش را به صفر تا ۱۰ رساندند . هنگام استفاده از وزنه ، با خودتان می گویید چقدر سخت دارید کار می کنید و هنگامیکه متوجه شدید آن را با دستگاه هماهنگ می کنید . بعد از آن می توانید کمی سخت تر کار کنید یا راحت تر بالا و پایین بروید .
● ضربان قلب
چک کردن میزان ضربان قلب چه با روش دستی با انگشت چه با پوشیدن مانیتور اندازه گیری ضربان قلب باشد ، یکی دیگر از روشهایی است که می توانید به وسیله ی آن به میزان سختی فعالیت خود پی ببرید . برخی از افراد فکر می کنند که چک کردن میزان ضربان قلب درست ترین روش است چون تکنیک بسیار خوبی به نظر می آید . اما لازم نیست حتماً از این روش استفاده کنید . تحقیقات نشان داده اند که با تمرینات ورزشی منظم به خصوص با استفاده از آر پی ای ، بیش از هر چیز می توان دقیقاً میزان ضربان قلب را چک کرد . درضمن ، ضربان قلب با عوامل دیگر تفاوت دارد به همین دلیل همیشه نمی تواند به طور دقیق میزان سختی تمرین را در رابطه با مصرف اکسیژن منعکس کند . اگر آب بدنتان کم شده باشد و در هوایی گرم و مرطوب فعالیت کرده باشید ممکن است ضربان قلبتان بالا برود که این انعکاس سختی تمرینات شما نیست .
مسلماً قلب شما سخت تر کار می کند تا از گرمای بیش از حد شما را حفظ کند . طبق آخرین توصیه های ورزشی دانشکده پزشکی ورزشی امریکا و انجمن قلب امریکا ، به جای در نظرگرفتن میزان ضربان قلب ، توصیه های مربوط به فعالیت های فیزیکی را در چارچوب قرار داده و آن را سطح بندی کرده اند ( متوسط یا شدید ) . شما می توانید فعالیت خودتان را با اندازه گیری ضربان قلب یا تلاشی که می بینید مطابقت بدهید . شاید برخی از ورزشکاران مبتدی با شرایط ورزشی از مانیتورهای نشان دهنده ی ضربان قلب بهره بگیرند . افراد تازه کار اکثراً فعالیت سنگین ندارند و ضربان قلبشان زیاد بالا نمی رود .
با اینکه لزوماً خطرناک نیست اما ممکن است احساس بدی که اکثر تازه واردها دارند ( سرگیجه یا بند آمدن نفس ) را داشته باشند . بزرگترین نکته ی منفی ای که در مورد تازه واردان ورزش وجود دارد این است که ممکن است دست از فعالیت منظم بردارند زیرا نفس کم آوردن باعث می شود تا جذابیت ورزش از بین برود . برخی از شرایط پزشکی مانند بتا بلاکرها ممکن است روی ضربان قلب و سطح فعالیت ورزشی تأثیر بگذارند . مثلاً ممکن است به بیماران قلبی توصیه شود ، بالاتر از یک حد خاصی فعالیت نکنند و به آنها هشدار داده شود که ضربان قلبشان را بالاتر از حد مشخصی نبرند تا ریسک * قلبی بالا نرود . بنابراین ، استفاده از مانیتورهای ضربان قلب می تواند حرکت درستی باشد . اگر شرایط خاص پزشکی ای دارید باید با مربی ورزش خود در مورد ضربان قلبتان مشورت کنید . پس پاسخ این است که حتماً نیازی نیست که از مانیتور استفاده کنید گرچه می تواند کمک خوبی برای شما باشد اما واقعاً باید این کار را کرد ؟
● استفاده از ضربان قلب به عنوان وسیله ای برای تمرینات تناسب اندام
میزان سختی فعالیت شما ، نوع بهره ای که گرفته اید را مشخص می کند . یک فعالیت ساده می تواند قلب شما را تقویت کند اما نه به اندازه فعالیت سخت که با قلب درگیر می شود تا سریعتر از معمول پمپاژ کند . هنگامیکه سخت کار می کنید ، هر دقیقه مقدار زیادی کالری می سوزانید و اگر هدفتان تقویت قلب و عروق است نشان دادن ضربان قلب در سطوح مختلف ، تمرینات شما را مؤثرتر می سازد . یک بدنساز ممکن است برای مدت کوتاهی در سطح بالا کار کند ( مثلاً ۸۵ تا ۹۰ درصد حداکثر ضربان قلب ) .
بعد از آن ، به طور هدفمند زمان مشخص و از قبل تعیین شده ای را برای فعالیت های ساده تر خود در نظر می گیرد ( ۵۰ درصد ) . تا برای دفعه ی بعد که می خواهد فعالیت سنگین داشته باشد ، تجدید قوا کند . فرمولهای مختلفی برای این فواصل وجود دارند اما همه ی آنها اساس کار را بر یک دوره فعالیت سخت می گذارند و مدت زمانی را برای فعالیت سبک به منظور ایجاد نیرو و آمادگی برای فعالیت سنگین مجدد در نظر می گیرند .
آیا ورزش فشارِ خون را کاهش میدهد؟
چنانچه شما هم با یکی از این موارد درگیر هستید و می خواهید از بروز چنین مشکلاتی پیشگیری کنید، ورزش منظم و رژیم غذایی سالم را نباید نادیده بگیرید. در ضمن چنانچه از داروهایی که پزشک برای شما تجویز کرده استفاده می کنید، بدانید ورزش به اثربخشی بهتر آنها کمک خواهد کرد.
البته به یاد داشته باشید ورزش نباید برای شما خسته کننده و آزاردهنده باشد. به همین دلیل بهتر است فعالیت هایی را انتخاب کنید که برای شما لذت بخش بوده و موجب سرگرم شدن و ایجاد رضایت روحی شما بشوند. به این ترتیب می توانید حداقل روزی ۳۰ دقیقه مشغول ورزش شوید و از فواید آن بهره ببرید. پس از هر فرصتی در طول روز برای ورزش کردن استفاده کنید.
هرچند برخی افراد با عضو شدن در یک باشگاه ورزشی فعالیت خود را افزایش می دهند؛ اما این شرطی لازم برای شروع و تداوم ورزش نیست. شما فقط باید بخواهید و اراده ای قوی را پشتوانه فعالیت های خود کنید.
● ورزش و سلامت قلب
ورزش های هوازی و مقاومتی به تقویت قلب کمک می کنند و می توانند در حفظ سلامت شما موثر باشند. یکی از دلایل مهم همین است؛ ورزش با کاهش فشار خون می تواند به حفظ سلامت قلب شما کمک کند. ورزش های مقاومتی با کاهش فشار خون و چربی و همچنین افزایش حجم عضلانی و متابولیسم می توانند در این راه به شما کمک کنند. علاوه بر این موارد، ورزش در کاهش وزن هم موثر بوده و از این راه به حفظ سلامت افراد کمک می کند.
● تحمل گرما در ورزش
ورزش هایی که باعث افزایش ضربان قلب می شوند نیز به کاهش فشار خون کمک کرده و می توانند برای سلامت شما مفید باشند. اما برخی افراد نمی توانند گرمای ناشی از ورزش را تحمل کنند و به همین دلیل از این کار اجتناب می کنند. این بهانه خوبی برای کنار گذاشتن ورزش نیست. اگر شما هم از این گروه افراد هستید، شنا را امتحان کنید. ۳۰ دقیقه شنا کردن می تواند به شل شدن عروق خونی کمک کرده و فشار خون را کاهش دهد.
● چقدر ورزش کافی است؟
اگر فشار خون شما فقط کمی افزایش یافته است، ۳۰ دقیقه پیاده روی سریع می تواند به بهبود شرایط کمک کند. اما چنانچه شما با تشخیص پزشک داروهای مربوط به فشار خون را مصرف می کنید، ۳۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط ـ به حدی که بتواند ضربان قلب شما را افزایش داده و باعث عرق کردن بدن شود ـ می تواند به تاثیر بیشتر داروها کمک کند. در صورتی که هیچ یک از این مشکلات را ندارید، فعالیت بدنی می تواند همیشه شما را در وضعیتی طبیعی و سالم حفظ کند.
اما اگر مدت زمانی است که ورزش نکرده اید و به این کار عادت ندارید، باید فعالیت های ورزشی را آرام و آهسته شروع کنید. پس از مدتی تمرین و در صورتی که با مشکل خاصی مواجه نشدید، می توانید بتدریج مدت زمان ورزش را افزایش دهید. به عنوان مثال می توان با ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ورزش لذتبخش شروع کرد و هر چند روز این زمان را کمی افزایش داد تا حداقل به روزی ۳۰ دقیقه برسد. این نکته را هم همیشه به یاد داشته باشید که با سرعتی مناسب خودتان ورزش کنید. بخصوص در روزهای اول، ورزش هایی مانند یوگا، دوچرخه سواری تفریحی، قدم زدن یا شنا کردن با سرعتی آرام را انتخاب کرده و به آرامی شدت و مدت آنها را بیشتر کنید. البته برای رسیدن به هدف، باید مطمئن شوید که ورزش با برنامه کاری شما نیز هماهنگ است؛
چرا که رها کردن ورزش در میانه راه، تمام تلاش شما و وقتی را که صرف کرده اید از بین می برد. همچنین در روزهای شلوغ می توانید، ورزش ها و فعالیت های سبکی را انتخاب کنید. با همین فعالیت های ساده و کوتاه مدت می توانید سلامت قلب خود را حفظ کنید.علاوه بر این موارد، فراموش نکنید که گرم کردن بدن قبل از ورزش و سرد کردن پس از آن نیز برای افراد مبتلا به فشار خون اهمیتی ویژه دارد. این فعالیت ها به شما اجازه می دهد ضربان قلبتان آرام و بتدریج با ورزش هماهنگ شود.
● ورزش و داروها
مصرف برخی از داروها می تواند سبب کاهش ضربان قلب و آهسته شدن آن شود. در صورتی که از چنین داروهایی استفاده می کنید، بهترین کار مشورت با پزشک است تا از میزان ورزش مناسب برای خود آگاه شوید. همچنین به خاطر داشته باشید که نوع ورزشی که انتخاب می کنید چندان مهم نیست، بلکه باید محدودیت های خود را درست بشناسید. اگر ورزش و فعالیتی به شما صدمه می زند و احساس ناراحتی در قفسه سینه، بازوها یا گلو دارید یا باعث سرگیجه شما می شود، سریع آن را متوقف کنید.
لزوم نهادینه سازی اخلاق در ورزش
امروزه جایگاه ورزش در میان کشورهای جهان از ویژگی خاصی برخوردار است و به عنوان یک پدیده فرهنگی و اجتماعی مطرح شده و گستره آن از حیطه های فردی به حیطه های اجتماعی رسیده است. به همین دلیل مطالعه ورزش و بررسی ابعاد فرهنگی و اجتماعی آن امری لازم و ضروری به نظر می رسد. اکثر کشورها به دلایل مختلف از جمله شناساندن فرهنگ و تمدن کشور خود به دیگر کشورها و جذب گردشگران و توسعه صنعت توریسم، درصدد برپایی المپیکها، جامهای جهانی و غیره می باشند و رقابت نزدیکی برای گرفتن سهمیه و برگزاری مسابقات ورزشی در کشورشان با کشورهای دیگر دارند. در کنار موارد و مزایای مطرح شده، ورزش کردن عاملی برای تحرک جامعه و شادی و نشاط اجتماعی است.
زیرا کم تحرکی و عدم ورزش، موجب افسردگی افراد جامعه می شود.ورزش می تواند نقش مهم و بسزایی در هویت ملی و انسجام ملی ایفا نماید و از طریق آن می توان بر اختلافات فائق آمد. تقریباً در هر جامعه ای، ورزش یک نهاد اجتماعی بسیار برجسته به شمار می رود. باید به این نکته مهم توجه داشت که ورزش کردن فقط برای سلامتی بدن نیست، بلکه به منظور سلامتی روح و روان افراد نیز می باشد. در نتیجه یک ورزشکار می بایست در کنار تقویت بنیه بدنی به فکر سلامتی روحی و روانی خود باشد و این کار زمانی محقق می شود که اخلاق در ورزش گسترش و تعمیق یابد.
یکی از نتایج تجاری شدن ورزش، کاهش آماتورگرایی و رشد حرفه ای گرایی است. از ویژگیهای خاص آماتور این است که مشارکت در آن به جهت عشق و علاقه به ورزش است و نه به دلیل پاداشهای بیرونی؛ ولی در ورزش حرفه ای برعکس این موضوع است. متأسفانه با افزایش روند ورزش حرفه ای در کشور، برخی ورزشکاران فقط به فکر کسب مقام قهرمانی در رشته خود بوده و کمتر به اخلاق حرفه ای توجه می کنند. این موارد مختص به یک کشور خاص نمی شود، بلکه ورزشکاران سایر کشورها نیز با این موضوع درگیر هستند.
مسئله توجه به پرورش تن و ورزش در دنیای امروز به صورتی فراگیر شده است که کمتر جامعه یا مللی را می توان یافت که در امور ورزش و پرورش تن هزینه نکند و شاید بتوان ادعا کرد که بیش از نیمی از جمعیت جهان به عناوین مختلف با آن سروکار دارند. برخی از آنها ورزشکارند و برخی دیگر طرفدار و ورزش دوست هستند و برای دیدن مسابقات ورزشی حاضرند ساعتها وقت صرف کنند و هزینه نمایند؛ به همین دلیل دولتها برای آن تدارک فراوان دیده اند.
در کشور ما روح دینی در ورزش زورخانه ای تجلی یافته و به عنوان نماد اخلاق ورزشی محسوب می شود و ورزشکاران این رشته با توسل به امیر مؤمنان حضرت علی (ع)، اخلاق را به قهرمانی ترجیح می دهند و این ورزش مصداق بارز روح فتوت و دستگیری از افتادگان در آیین ورزشی ایرانیان است. در این ورزش تنها به تقویت جسم توجه نشده، بلکه تقویت روح و تربیت اخلاقی بخصوص در میان جوانان مورد توجه قرار گرفته است. در این ورزش، ورزشکاران یاد می گیرند که همراه تقویت بدن، ایمان خود را هم تقویت نمایند و هر چه بر قدرت بدنی آنان افزوده می شود، تواضع آنان نیز فزونی می یابد. ورزش زورخانه ای که به آن ورزش باستانی نیز اطلاق می گردد، ورزشی است که کاملاً بعد مذهبی دارد. ورزشکاران بنابر آنچه که اسلام آموزش داده است، متوجه می شوند که ورزش هدف نیست، بلکه وسیله ای برای بیشتر و بهتر خدمت نمودن به خدا و خلق اوست و می فهمند که قوی ترین مردم کسی است که بر هواهای نفسانی خود غلبه کرده و به هنگام خشم، آن را فرو برده و به هنگام پیروزی، شکرانه آن را به جا آورند.
در حقیقت ورزشکاران رشته های دیگر ورزشی ما نیز می بایست با الگو قرار دادن ورزشکاران زورخانه ای، ابتدا اخلاق و منش خود را پرورش و آماده کرده و سپس به فکر قهرمانی در مسابقات باشند. بنابر این یکی از روشهای مؤثر ترویج اخلاق در ورزش، نهادینه کردن فرهنگ پهلوانی در میان ورزشکاران از طریق توسعه ورزش زورخانه ای در میان قشر نوجوانان و جوانان است؛ و این مهم زمانی تحقق خواهد یافت که مسئولین فرهنگی به این امر توجه ویژه و کافی داشته باشند. با توجه به اهمیت موضوع، در این زمینه نیز شورای فرهنگ عمومی کشور، آیین نامه ترویج فرهنگ پهلوانی از طریق توسعه ورزش زورخانه ای در کشور را تصویب نموده است که پس از تائید شورای عالی انقلاب فرهنگی، به دستگاههای ذیربط به منظور اجرایی کردن آن، ابلاغ خواهد شد.از دیگر روشهای تثبیت اخلاق در ورزش، نقش و جایگاه رسانه هاست. رسانه ها از سویی با معرفی ورزشکاران متخلف و بد اخلاق و با ارائه توصیه هایی می توانند نقش عمده ای را در ایجاد سیاستهای اعمال قانون و ایجاد نظم داشته باشند؛ و از سوی دیگر
می توانند با بزرگ و برجسته نمودن یک ورزشکار، موجب غرور نابجا و کاذب وی شده و او را به سمت و سوی تفکر در قهرمانی منهای اخلاق نمایند. در نتیجه داشتن اخلاق ورزشی در تمامی ورزشکاران، امری ضروری است و این موضوع در ورزشکارانی که قصد شرکت در مسابقات ورزشی خارج از کشور را دارند، بیشتر نمود پیدا می کند، چرا که هنگامی که ورزشکاری پا به عرصه مسابقات بین المللی می گذارد، در مقابل دیدگان میلیونها بیننده و تماشاگر به عنوان نماینده یک ملت و سفیر فرهنگ و تمدن کشورش، محسوب می شود.
بنابر این اولین وظیفه او داشتن اخلاق حرفه ای و رفتار مناسب با شئون اسلامی بوده و سپس کسب عنوان قهرمانی در مسابقات ورزشی است.
