Printable View
یه یالا بلند بده وارد شو حالا هرکی شنید که شنید, نشنیدم هیچی... زیاد غیر طبیعی نیست سلام ندادن بزرگترا شاید حال ندارن!!.البته باید محکم و تا حدودی بلند سلام بدی..من خودم از این روش استفاده میکنم......حالا سلام ندادن هم فدای سرم!:n09: ...طرف مثبت قضیه اینه حداقل 69 تا ثواب بردم !!!!:n10: واصلا هم ضایع نمیشم:n09:نقل قول:
سلام دوست گرامی.این چیه که مد شده و هر کی تقی به توقی می خوره میگه دچار بیماری دوقطبی هستم.دوست من شما دچار بیماری دوقطبی هم نباشی خودت خودت رو بیمار دوقطبی می کنی.اول از همه برو پیش یک روانشناس امین و خودت رو خالی کن و درددل کن.دوم از همه اینکه چون هی داری روزانه مدام با خودت می گی که من امروز این جوری ام و روز دیگه ای این جوری ام بنابراین تمام روزت میشه برای تشخیص اینکه من چرا امروز خوشحالم و چرا اون لحظه حال ندارم.چیزی که جالبه شما خودت به این نکته توجه داری ایا شما از یک اختلالی رنج می بری و یا نه؟؟؟دوست من نظر روانشناس کاملا بر نظر من مقدم هست.ولی از نظر من شما اصلا بیمار نیستی و تنها با یکسری رفتارهایی که به خودتون عادت دادید و از ذهنتون می گذره یک روزایی رو براساس میل شخصی حال می کنید به کسی کرایه ندید و روز دیگه ای حال می کنید به کسی کرایه بدید.راهکارهای تخصصی برای شما برعهده روانپزشکه و من راهکاری رو برای شما ارائه نمیدم.اما دوست من توجه داشته باش به اینکه دیگه از امروز به طور افراطی به این قضیه فکر نکن و از اون ور قضیه هم کاملا بی خیال نشو.به طور مثال شما سوار تاکسی شدی و بنا به میل شخصی تون حال نمیکنید کرایه راننده رو بدید.خب خودتون رو در این مواقع جای اون شخص بذارید واقعا ایا دوست دارید باشما چنین رفتاری بکنند؟؟؟مسلما که نه.دوست من سعی کن روز به روز معتدلانه رفتار کنی و معتدلانه فکر کنی.و همچنین حتما پیش یک روانپزشک برو و از رفتن به روانپزشک هیچ احساس خجالت نکن.نقل قول:
یک حدیثی از امام علی رو در زیر براتون گذاشتم که خیلی قشنگه و چه قدر مرحله به مرحله منشا رفتار ادم رو توضیح داده.شما اگه از همون مرحله اول افکارت رو براساس اعتدال و بر اساس عقل عادت بدی و هی به طور افراطی فکرت رو مشغول به این نکنی که چرا این جوری و چرا اون جوری و وقتی داری خیلی بی جهت از یکی عصبانی میشی خودت رو جای اون طرف بذاری و احساس اون رو درک کنی خود به خود خیلی از مشکلات حل میشه.البته شما پیش روانپزشک هم برو.
حدیث از امام علی:
مراقب افکارت باش که گفتارت می شود
مراقب گفتارت باش که کردارت می شود
مراقب کردارت باش که رفتارت می شود
مراقب رفتارت باش که عادتت می شود
مراقب عادتت باش که شخصیتت می شود
مراقب شخصیتت باش که سرنوشتت می شود
نظر دوستان در مورد دست دادن به بزرگتر چیه؟؟مثلا از قدیم رسمه که بزرگتر به کوچکتر دست بده اما لااقل در کشور ایران خیلی این رسم کمرنگه.شما اگه تو همه ی مراسم ها ببینید کوچکتر ها هم به بزرگ ترها دست می دهند.مثلا من خودم با توجه به فرهنگ در حال حاضری که وجود داره وقتی وارد یک مهمونی میشم میام به کسی که برام بلند شده بدون توجه به بزرگتر بودن طرف بهش دست میدم چون اگه این کار رو نکنم طرف بهش برمی خوره!!!!وقتی یک نفر 40 سالشه چه طور باید فردی که تنها چندسال از اون بزرگ تره تشخیص بده که اون بزرگ تره و یا نه؟؟!!!اینکه یک کوچکتر(از نظر سنی)نباید به بزرگتر دست بده منظورش چه سنیه؟؟!!!ممنون می شوم که دوستان مرا راهنمایی کنند.با تشکر.:n01:
آداب دست دادن معمولا به دو دسته تقسیم میشه :نقل قول:
1- بزرگتر به کوچکتر دست بده.
منظور اینجا یکی دو سال و چند ماه و چند روز نیست.
اینکه یکی 35 سالش باشه یکی 40 سال فرق خاصی نداره، منظور از بزرگتر سنی هست که شما در برابر اون بزرگتر به وضوح احساس کوچکی بکنی. مثلا مرد 50 ساله و جوان 23 ساله.
2- خانم به آقا دست بده.
کاری به بحث محرم و نامحرمش ندارم، قبول داشتن یا نداشتنش هم اهمیت نداره، در کل بهتره اگر دو نفر غیر همجنس خواستن به هم دست بدن خانم این کارو بکنه.
این رو خیلی جدی بگیرید، چون رفتار خانم ها نسبت به آقایون به مراتب غیرقابل پیش بینی تر هست، اونوقت تبعاتش بیشر گریبانتون رو میگیره.
دوست گرامی ضمن عرض ادب و تشکر، لحن شما بسی لاکردار(!) می باشد.نقل قول:
سلام دوست گرامی.این چیه که مد شده و هر کی تقی به توقی می خوره میگه دچار بیماری دوقطبی هستم.دوست من شما دچار بیماری دوقطبی هم نباشی خودت خودت رو بیمار دوقطبی می کنی.اول از همه برو پیش یک روانشناس امین و خودت رو خالی کن و درددل کن.
اول از همه، اگه قرار بود برم پیش روان شناس و روانپزشک و ... مستقیماً بیان کنم این چیزها رو و به عبارتی " درد و دل " کنم، به نظر خود شما، اینجا بودم ؟!
اخوی اینجانب ناسیونالیسم افراطی نیستم!نقل قول:
.دوم از همه اینکه چون هی داری روزانه مدام با خودت می گی که من امروز این جوری ام و روز دیگه ای این جوری ام بنابراین تمام روزت میشه برای تشخیص اینکه من چرا امروز خوشحالم و چرا اون لحظه حال ندارم.چیزی که جالبه شما خودت به این نکته توجه داری ایا شما از یک اختلالی رنج می بری و یا نه؟؟؟
اینا رو از کجا میبافی و مغلطه میکنی؟ والا مـا که نفهمیدیم شمـا از چی دَم میزنی. همش یاد گرفتیم که بگیم آره نمیشه ... اینطوریه. که چی؟ واقعاً که چی؟ چیرو میخوای با این استدلال سخیف مشخص کنی؟ پس بذار برات یه چیز رو روشن کنم. از دید اصول و برهان عقل فرد دنبال استعدادش میره. از لحاظ فطری هم کسی که میبینه تو چیزی استعداد داره یعنی توش از دیگران بهتره و حتی اگه درس آمادگی دفاعی هم باشه براش به صورت علاقه در میاد و این علاقه در طبعش موکد میشه. و بهترین مشاور هر فردی بلاشک خودش هست و خودش و وقتی علاقه و استعدادش رو بشناسه. بلاشک بهش میپردازه. پس این بلند نظری شمـا از بیخ و بُن غلطه و شمـا اگه داری این استدلال رو میکنی. مال این هسـت که راحت فکر میکنی و راحت همه چی رو قبول میکنی و دوست داری راحت زندگی کنی.
چرا ؟ چون راحتی !
پـ.نـ) فقط میخواین خوش باشین .
من یه پسرخاله داشتم. بعد از قضا این یه دختر خاله داشت بعد این دختر خالش همینجوری شاخه شاخه کیلو کیلو هم پسر خاله و هم دختر خاله داشت. یک از یک خانوم تر. و این دختر خاله هـا هرکدوم یک پسر خاله داشت و چندین پسر عمـه و این پسر عمـه هـای بعضاً عمو هم داشتند که اون عمو میتونست به تنهایی همرو ببره رستوران الیزه و همشون یک سر با خط خوش بنویسند که ، رفیق، نثر یه چیزیه که معلوم میکنه هویت فرد رو که چند نفره. و بعد روی خط بعد دفتر مینویسند که شمـا از دیدگاه خودت حکم کلی میدی. امیدوارم که بتونی دیدگاه دیگران رو هم ارجمند بشماری و نظر خودت رو بر نظر جمع قالب نکنی.نقل قول:
دوست من نظر روانشناس کاملا بر نظر من مقدم هست.ولی از نظر من شما اصلا بیمار نیستی و تنها با یکسری رفتارهایی که به خودتون عادت دادید و از ذهنتون می گذره یک روزایی رو براساس میل شخصی حال می کنید به کسی کرایه ندید و روز دیگه ای حال می کنید به کسی کرایه بدید.راهکارهای تخصصی برای شما برعهده روانپزشکه و من راهکاری رو برای شما ارائه نمیدم.اما دوست من توجه داشته باش به اینکه دیگه از امروز به طور افراطی به این قضیه فکر نکن و از اون ور قضیه هم کاملا بی خیال نشو.به طور مثال شما سوار تاکسی شدی و بنا به میل شخصی تون حال نمیکنید کرایه راننده رو بدید.خب خودتون رو در این مواقع جای اون شخص بذارید واقعا ایا دوست دارید باشما چنین رفتاری بکنند؟؟؟مسلما که نه.دوست من سعی کن روز به روز معتدلانه رفتار کنی و معتدلانه فکر کنی.و همچنین حتما پیش یک روانپزشک برو و از رفتن به روانپزشک هیچ احساس خجالت نکن.
داداش! شما که دستتون تو کاره؛نقل قول:
یک حدیثی از امام علی رو در زیر براتون گذاشتم که خیلی قشنگه و چه قدر مرحله به مرحله منشا رفتار ادم رو توضیح داده.شما اگه از همون مرحله اول افکارت رو براساس اعتدال و بر اساس عقل عادت بدی و هی به طور افراطی فکرت رو مشغول به این نکنی که چرا این جوری و چرا اون جوری و وقتی داری خیلی بی جهت از یکی عصبانی میشی خودت رو جای اون طرف بذاری و احساس اون رو درک کنی خود به خود خیلی از مشکلات حل میشه.البته شما پیش روانپزشک هم برو.
حدیث از امام علی:
مراقب افکارت باش که گفتارت می شود
مراقب گفتارت باش که کردارت می شود
مراقب کردارت باش که رفتارت می شود
مراقب رفتارت باش که عادتت می شود
مراقب عادتت باش که شخصیتت می شود
مراقب شخصیتت باش که سرنوشتت می شود
حدیثـی هم داریـم که بگـه کسی که بیش از اندازه به یه چیزی شاخ و پرده بده. اشتباهاً داره چیزی رو بیان میکنه ؟
اراتمند.:40:
دوست عزیز منظور من این است که به نظرات من و امثال من در حوزه روانشناسی اکتفا نکن.یک سماور برقی که روشن نمیشه می تونه علت های مختلفی رو داشته باشه و تعمیرکار باید همه شرایط رو بررسی کنه.در حوزه روانشناسی هم وقتی صحبت از یک مشکل میشه و تشخیص بیماری گفتن علت بیماری به عنوان دلایل حتمی کار خیلی علمی نیستش.باید ریشه موضوع بررسی بشه(اون هم توسط روانشناس)و اتفاقا به نظر من شما کار اشتباهی رو میکنید که توسط افراد غیرمتخصص دنبال ریشه سوالاتتون(و همون طور که خودتون عرض کردید شخصی هستش)به دنبال جواب و دوا هستید.من به کاربران خدای ناکرده جسارت نمی کنم اما خیلی از من و کاربران در جایی نیستیم که به صورت قطعی پاسخ مسائل شخصی و در حوزه روانشناسی شما رو بدهیم(این نظر شخصیمه)نقل قول:
دوست گرامی ضمن عرض ادب و تشکر، لحن شما بسی لاکردار(!) می باشد.
اول از همه، اگه قرار بود برم پیش روان شناس و روانپزشک و ... مستقیماً بیان کنم این چیزها رو و به عبارتی " درد و دل " کنم، به نظر خود شما، اینجا بودم ؟!
شما یکبار پست مرا بخوان.من دارم میگم که این قدر راحت تا یک مشکلی برات پیش میاد توی فضای مجازی ننویس که ایا این مشکل مربوط به این حوزه روانشناسیه و یا نه؟!!اینها رو باید از واقعا متخصصش بپرسی.البته من نظری رو به صورت شخصی به شما ارائه دادم که کاملا باعث سوء تفاهم شما شده.اون نقل قول هایی که شما در پاسخ به پست بنده گذاشتید زمین تا اسمون با محتوای پستی که دادم فرق می کنه.در ضمن من وقتی به شما میگم که نظر روانشناس بر نظر اکثریت کاربرهای این انجمن ارجهیت داره.چگونه شما من رو متهم به غالب کردن نظراتم می کنید.من هیچ حکمی رو در مورد شما ندادم که شما از ان به عنوان حکم کلی یاد می کنید.نظر شخصی من این بود:تعادل در همه چیز.نقل قول:
اخوی اینجانب ناسیونالیسم افراطی نیستم!
اینا رو از کجا میبافی و مغلطه میکنی؟ والا مـا که نفهمیدیم شمـا از چی دَم میزنی. همش یاد گرفتیم که بگیم آره نمیشه ... اینطوریه. که چی؟ واقعاً که چی؟ چیرو میخوای با این استدلال سخیف مشخص کنی؟ پس بذار برات یه چیز رو روشن کنم. از دید اصول و برهان عقل فرد دنبال استعدادش میره. از لحاظ فطری هم کسی که میبینه تو چیزی استعداد داره یعنی توش از دیگران بهتره و حتی اگه درس آمادگی دفاعی هم باشه براش به صورت علاقه در میاد و این علاقه در طبعش موکد میشه. و بهترین مشاور هر فردی بلاشک خودش هست و خودش و وقتی علاقه و استعدادش رو بشناسه. بلاشک بهش میپردازه. پس این بلند نظری شمـا از بیخ و بُن غلطه و شمـا اگه داری این استدلال رو میکنی. مال این هسـت که راحت فکر میکنی و راحت همه چی رو قبول میکنی و دوست داری راحت زندگی کنی.
چرا ؟ چون راحتی !
پـ.نـ) فقط میخواین خوش باشین .
در ضمن من به هیچ عنوان نخواستم به شما توهین کنم.این شما هستید که دارید به خودتون این قدر راحت توهین می کنید.در ضمن وقتی در مورد روانشناسی صحبت میشه کلماتی نظیر بیمار به طور طبیعی میاد که شما به نظر جور دیگه ای تفسیر کردی.
من از حرف شما دم می زنم.توجه کنید:نقل قول:
اخوی اینجانب ناسیونالیسم افراطی نیستم!
اینا رو از کجا میبافی و مغلطه میکنی؟ والا مـا که نفهمیدیم شمـا از چی دَم میزنی. همش یاد گرفتیم که بگیم آره نمیشه ... اینطوریه. که چی؟ واقعاً که چی؟ چیرو میخوای با این استدلال سخیف مشخص کنی؟
من گفتم که متعادل فکر کن .متعادل رفتار کن.و به نظر شما مفهوم اوردن کلمه متعادل رو جور دیگه ای تفسیر کردید(و باز میگم که نظر متخصص این امور بر نظر من ارجهیت داره).شما خیلی راحت بدون هیچ بررسی علمی و روانشناسی که باید به اهلش بسپری داری میگی من یک دوقطبی ام.ایا به نظر بقیه دوستان من توهین به ایشون کرده ام؟؟؟اگر خدای ناکرده بدون هیچ منظوری برخی کلماتم باعث ناراحتی شما شد پوزش می طلبم.نقل قول:
سلام.
من 2قطبی ـم.
( مثلاً؛ یه روز خوشحالم، فرداش اعصاب ندارم ... با یکی خوب حرف میزنم ، با یکی اصن تمایل ندارم حرف بزنم . سوار تاکسی میشم به یکی کرایه زیاد میدم ، به یکی اصن دلم نمیخواد کرایه بدم! یه روز بلک متال و دث متال گوش میدم، یه روز رپ و هیپ هاپ..
به طور کلی، یه روز یه شخصیت خیلی ثابت و محکم دارم ... فرداش فکر میکنم اصن شخصیت ندارم!
گاهی روز ها هم، کلاً هرچیزی که فکر میکنم بَـده ، احساس میکنم خوبه! درباره همه چیز این احساس رو دارم یعنی. )
من هی میگم که نظر متخصصش و شما داری میگی اگه دستت تو کاره.در ضمن این حدیث نه برای شما بلکه برای من و افراد دیگه هم صدق می کنه.در ضمن من نظری رو به عنوان نسخه نپیچیدم که بخوام شاخ و برگ بدم بلکه می گویم نظر متخصص بر این دنیای مجازی و انجمن ارجهیت داره.نقل قول:
داداش! شما که دستتون تو کاره؛
حدیثـی هم داریـم که بگـه کسی که بیش از اندازه به یه چیزی شاخ و پرده بده. اشتباهاً داره چیزی رو بیان میکنه ؟
سلام دوست گرامینقل قول:
راستش با توجه به توصیفات که خودتون بیان کردید بنظر میرسه که کمی به پیگیری روانپزشکی نیاز داشته باشید
البته صرفا دوقطبی بودن این نشونه ها رو نداره و مشکلات دیگه هم میتونن باعث بروز همچین رفتارهایی بشن مثلا درجاتی از افسردگی...
بنظرم بهترین کار مشورت با یک روانپزشک هست
موفق باشید:n16:
دوست عزیز در این پستی که فرستادم واقعا داشتم دوستانه و بدون هیچ منظور خاصی عرض می کردم:
دوست من در واقع در پست بالا خواستم با لحنی بدون تعارف بگم که بی جهت با معلومات خودت و یا افراد غیر متخصص برای خودت علت یابی نکن.و اینکه با این چرا چراها در مدت طولانی ممکنه که واقعا تبدیل به شخصیت دوقطبی بشید.و این که گفتم بری پیش روانشناس و خودت رو خالی کنی منظورم این بود که هر انسانی یک سری از جنبه های زندگیش رو دوست داره به یک ادم امانت دار بگه و درد دل کنه.احتمالا نوع لحن باعث شده تا شما مطالب رو جور دیگه ای تفسیر کنی و بابت این خطای ناخواسته از شما پوزش می خواهم.نقل قول:
سلام دوست گرامی.این چیه که مد شده و هر کی تقی به توقی می خوره میگه دچار بیماری دوقطبی هستم.دوست من شما دچار بیماری دوقطبی هم نباشی خودت خودت رو بیمار دوقطبی می کنی.اول از همه برو پیش یک روانشناس امین و خودت رو خالی کن و درددل کن.دوم از همه اینکه چون هی داری روزانه مدام با خودت می گی که من امروز این جوری ام و روز دیگه ای این جوری ام بنابراین تمام روزت میشه برای تشخیص اینکه من چرا امروز خوشحالم و چرا اون لحظه حال ندارم.چیزی که جالبه شما خودت به این نکته توجه داری ایا شما از یک اختلالی رنج می بری و یا نه؟؟؟دوست من نظر روانشناس کاملا بر نظر من مقدم هست.
عرض کردم که این نظر شخصی بنده بود و نظر روانپزشک بر نظر من ارجهیت داره.ضمن اینکه زمانی که شما بابت نظرات بنده دچار سوء تفاهم می شوید چگونه می خواستید که نظرات دیگر افراد عادی رو بشنوید؟؟؟به هر حال اینجا یک انجمنه و افرادی با تیپ های مختلف وجود دارند.مثلا در یکی از تاپیک هایی که بحث می کردم یکی از کاربران خاطی دوبار در پیغام خصوصی به من توهین کرد.حال زمانی که شما یک موضوع شخصی رو با روش کاملا غیر علمی دارید بررسی می کنید در این بین ممکنه که یک کاربر بی تربیت دیگری هم وجود داشته باشه که در پیغام خصوصی باعث رنجش شما بشه.نقل قول:
ولی از نظر من شما اصلا بیمار نیستی و تنها با یکسری رفتارهایی که به خودتون عادت دادید و از ذهنتون می گذره یک روزایی رو براساس میل شخصی حال می کنید به کسی کرایه ندید و روز دیگه ای حال می کنید به کسی کرایه بدید.راهکارهای تخصصی برای شما برعهده روانپزشکه و من راهکاری رو برای شما ارائه نمیدم.
این قضیه کرایه رو از باب اخلاق گفتم و اینکه انسان هرچیزی رو که برای خودش می پسنده برای بقیه هم بپسنده و باز یک جور نظر شخصی بود(و این نظرات شخصی به هیچ عنوان پاسخ مناسبی برای شما نیستند)و همچنین گفتم اگر یک وقتی احساس می کنی که رفتن پیش روانپزشک تو رو یاد محیط های دیگه ای می کنه این فکرت کاملا غلطه.الان دیگه زن و شوهر یک کوچولو با هم اختلاف پیدا می کنند می رن پیش روانشناس و رفتن پیش روانشناس به معنی اینکه افراد خاصی پیش روانشناس میرن نیست.نقل قول:
اما دوست من توجه داشته باش به اینکه دیگه از امروز به طور افراطی به این قضیه فکر نکن و از اون ور قضیه هم کاملا بی خیال نشو.به طور مثال شما سوار تاکسی شدی و بنا به میل شخصی تون حال نمیکنید کرایه راننده رو بدید.خب خودتون رو در این مواقع جای اون شخص بذارید واقعا ایا دوست دارید باشما چنین رفتاری بکنند؟؟؟مسلما که نه.دوست من سعی کن روز به روز معتدلانه رفتار کنی و معتدلانه فکر کنی.و همچنین حتما پیش یک روانپزشک برو و از رفتن به روانپزشک هیچ احساس خجالت نکن.
امیدوارم بابت سوء تفاهم ایجاد شده مرا ببخشید.:n16:
دوستان عزیز تو محیط کاری از دخترها بیشتر انتظار زیرآب زنی رو دارید یا از پسر؟ اصلا برخوردی داشتید با این قضیه؟ و تجربه شما چی بوده؟
اگر حسادت هر انسانی را از آن ظرفیت وجودی اش بیشتر تحریک کنید، آن انسان به زیر آب زنی تشویق خواهد شد.نقل قول:
پسر و دختر هم نداره.
دخترها معمولا از یکسری چیزا لجشون میگیره و پسرا از یک چیز دیگه. (البته عامل لج مشترک هم زیاد دارن)
چیزی که من تجربه داشتم اینست که :
دخترا حس کنن کسی با موفقیتش داره فخر میفروشه زیرآبش رو میزنن !!
پسرا هم حس کنن کسی داره پله پله بدون شایستگی بالا میره در حالیکه خودشون رو شایسته تر فرض میکنن به زیر آب زنی روی میارن!!!
پس بهترین کار اینست تا میشه کسی رو تحریک نکرد. :n26: