Printable View
باور کن!
هیچ ستاره ای قبل از آسمان متولد نشده
نخ بادبادک نگاهت را پایین بیاور ...
به من نگاه کن
من اندازه ی همین آسمان برهنه
دوستت دارم...
و....
و ....
شايد كمي بيشتر از آن
به زمين بنگر
..................آسمان مكان فرداهاست
..........ااكنون به زمين بنگر اي آسمانيه من
عمريست لبخندهای لاغر خود را ذخيره می کنم
و می گويم برای روز مبادا . . .
هر روز " بی تو " برايم روز مباداست . . .
سهم من
خانه‌ای اجاره‌ای در قلب توست . . . !
و هر روز . . .
ترس از ريختن وسايلم در كوچه‌ها . . . !
بگذار که بر شاخه این صبح دلاویز
بنشینم و از عشق سرودی بسرایم
آنگاه به صد شوق چو مرغان سبکبال
پر گیرم ازین بام و به سوی تو بیایم
خورشید از آن دور از آن قله پر برف
آغوش کند باز همه مهر همه ناز
سیمرغ طلایی پر و بالی است که چون من
از لانه برون آمده دارد سر پرواز
پرواز به آنجا که نشاط است و امیدست
پرواز به آنجا که سرود است و سرور است
آنجا که سراپای تو در روشنی صبح
رویای شرابی است که در جام بلور است
آنجا که سحر گونه گلگون تو در خواب
از بوسه خورشید چون برگ گل ناز است
آنجا که من از روزن هر اختر شبگرد
چشمم به تماشا و تمنای تو باز است
گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را
تا زودتر از واقعه گویم گله ها را
چون آینه پیش تو نشستم که ببینی
در من اثرِ سخت ترین زلزله ها را
پر نقش تر از فرشِ دلم بافته ای نیست
از بس که گره زد به گره حوصله ها را
ما تلخیِ "نه" گفتنمان را که شنیدیم
وقت است بنوشیم از این پس "بله" ها را
بگذار ببینیم بر این جغد نشسته
یکبار دگر پر زدن چلچله ها را
یک بار هم ای عشقِ من، از عقل میندیش
بگذار که دل حل بکند مسئله ها را
سلام : خوشه ی تاک به هم فشرده ی من
شراب کهنه ی مهر حرام خورده ی من
مرا به یاد بیاور من آن سپیدارم
که سروها همه بودند کشته مرده ی من
همان درخت تناور همان که مورچه ها
شب و سحر رژه رفتند روی گرده ی من
تبر به دوش کزو زخم مشترک داریم
چه کرد با رفقای سیاه چرده ی من ....
ببین به ریش من دل شکسته می خندند
مترسکان سیه روز دل سپرده ی من
اگر چه پیر و زمینگیری ای رفیق ! بیا
به دستگیری جالیز آب برده ی من
به پای بوسی آتش تو نیز خواهی رفت
غمت مباد رفیق تبر نخورده ی من !
نظرم تا به سر زلف تو دلدا ر افتد گذر این دل سودا زده بر دار افتد
چو گل از پرده به بازار شدی می ترسم راز سر بستهء ما بر سر بازار افتد
طرّه را پاس حریم حرم روی تو نیست نگذاری که به فردوس برین مار افتد
تو به محراب دو ابرو گذر و سبحهء زلف تا که از طاق کلیسا زر و زنّار افتاد
در سر زلف نگونسار تو حال دل من داند آنکس که چو من بخت نگونسار افتد
صحبت شمع به پروانه خوش افتد که مباد گذر یار پریچهر به اغیار افتد
گر فتادم به کوی تو آزرده مشو رسم این است که در دامن گل خار افتد
فرقـے نمـے کند !!
بگویم و بدانـے ...!
یا ...
نگویم و بدانـے..!
فاصله دورت نمی کند ...!!!
در خوب ترین جاﮮ جهان جا دارﮮ ...!
جایـے که دست هیچ کسـے به تو نمـے رسد.
دلــــــــــ ـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــم
دلواپست هستم...
دلواپس دلی که پس کشیده ای...
...
این سطر حرف ندارد .
مثل تمام جمله هایی که
بی هیچ حرف اضافه ای
دوستشان می داشتی
دلواپست هستم........!
...
پنجره ای كافیست برای من، برای تو، برای دیدن خورشید
روشنی به درون خواهد رسید
از نردبان اعتماد
من پرده ها را كنار زده ام تو پنجره را بگشا
می خواهم عاشـــقـــانــه زندگیم را بسرایم
تو آهنگش باش ......:40:
ای غنچهء خندان چرا خون در دل ما می کنی خاری به خود می بندی و مارا ز سروا می کنی
از تیر کجتابی تو آخر کما ن شد قامتم کاخت نگون باد ای فلک با ما چه بد تا می کنی
ای شمع رقصان با نسیم آتش مزن پروانه را با دوست هم رحمی چو با دشمن مدارا می کنی
آتش پرید از تیشه ات امشب مگر ای کوهکن از دست شیرین درد دل با سنگ خارا می کنی
با چون منی نازک خیال ابرو کشیدن از ملال زشت است ای وحشی غزال اما چه زیبا می کنی
امروز ما بیچارگان امید فردا پیش نیست این دانی و با ما هنوز امروز و فردا می کنی
دیدم به آتش بازیت شوق تماشایی به سر آتش زدم در خود بیا گر خود تماشا می کنی
ای غم بگو از دست تو آخر کجا باید شدن در گوشه میخانه هم ما را تو پیدا می کنی
درود به لحظه ای که نگاهم در اولین نگاه عاشقانه ات گره خواهد خورد آنگاه تمام دنیا لبخند خواهند
زد و پر از شکوفه هایی خواهد شد که روی دوستیمان پاشیده اند وما قدم بر زمینی خواهیم گذاشــــت:40:
گـل یا پــوچ؟
دستت را باز نکن ، حســم را تباه مکــن
بگذار فقط تصــــــور کنم ..
که در دستانت
برایـــم کمی عشق پنهـــان است ..
...
می خوانمت
با هفت زبان
در اوج عشق و عاطفه ایستاده ای
سرشار از تکلم درخت و آفتاب
سرشار از تنفس آینه و عود
سرشار از بلوغ آسمان
و من هر چه می آیم
به انتهای خطوط دستان تو نمی رسم
می خواهم در بیرنگی گم شوم
در جستجوی تـــــ ــــــــــــــــــو چشمانم از نفس افتاد ،
در کجای جغرافیای دلــــــــــــــ ـــــــــــــــــ ــــت ایستاده ام که خانه ام ابری است ،
همیشه دلتنگ توام ...
هر شب بیا سری بزن به سجده گاهه این دلم
ببين چه خلوتی به پاست در این سرای عاشقم
هرشب بیا نظاره کن چشم مرا به آسمان
ببين که تا سحر کند یاد گل شقایقم
هرشب بیا به یاد عشق ، بر در آشنای من
ببين که بر گل غمت همیشه شمع محفلم
هرشب بیا مرا ببر به آن سراب بی نشان
ببين کویر جان چه سان شود مزار لاله ام
هرشب بیا شب مرا پر از مه وستاره کن
ببين که غیر تو کسی نشد مه و ستاره ام
هرشب بیا و تازه کن عهد و قرار کهنه را
ببين که پاره میشود بند دل شکسته ام
هــــوا آفتـــــابی سـت . . .
مرا زير چتــر خود ببر . . .
فقط زير چتـــر تـو باران می بارد . . . !
بیا که دوست دارمت !!
بگذار که آسمان، آنگونه که هست در جذبه دو چشم تو، خود را بگسترد.
بگذار تا ماه، حتی به زیر ابر، در این سیاه شب، آرامشی به قلب سپید تو آورد...
شاید کمی که گذشت، شاید تبسم در چشم روزگار، شاید که مشق صبر، تکلیف روزگار، نچندان به کام ماست...
بگذار زیر و بم این زمین سخت، با پای خسته تو، گفت و گو کند.
شاید قبول جهان، آنچنان که هست، آغاز زندگی است.
آنجا که واژه ها به هیاهو نشسته اند.
شاید که شاخه گلی از سکوت ناب، آواز زندگی است.
بگذار اگر فاصله ای هست بین ما، تا روز ماندگاری دیوار سرد، یک پنجره برای دیدن هم هدیه آوریم.
بگذار تا پیکر بت دار روزگار، در برکه گذشت پاشویه ای کند.
آنجا که ناتوان کلام خسته، به فریاد می رسد.
دیگر سکوت، نقطه پایان گفتگوست.
گاهی تحمل خاری درون دست شیرین تر از لطافت گلهای زندگیست.
بگذار تا به دشت جدایی در این زمان، بارانی از طراوت و بخشش، سفر کند.
بذری به دشت مهربانی هدیه آوریم و آنگه بغل بغل تبسم تازه درو کنیم.
چشمان پرسش خود را، تو بسته دار.
لبخند مهربان تو در چشم شرمناک، یعنی بیا.
« بیا دوباره دوست دارمت »
شاید که یک سلام، آغاز گفتگوست.
شاید برای رسیدن به شهر عشق اولین قدم از خود گذشتن است.
ميخواستم تصوير با تو بودن را نقاشی كنم . . .
ديدم فاصله بينمان در ورق جا نمی شود . . .
كمی نزديكتر بيا . . .
می خواهم با تو بودن را حس كنم . . .
من از بازی هفت سنگ بدم مياد . . .
ميترسم اينقدر سنگ رو سنگ بذاريم که بينمون ديوار بشه . . . !
بيا لی لی بازی کنيم که تو هرجا رفتی دوباره برگردی پيشم . . .
زماني فرا مي رسد كه به عشق رسيده اي و زماني فرا مي رسد كه به وراي عشق ميرسي.
زماني فرا مي رسد كه پيوند مي يابي و از اين پيوند لذت مي بري
و زماني خواهد رسيد كه تنهايي و از زيبايي تنها بودن لذت مي بري .
آري هر چيز و هر زماني زيباست.
تلاش براي موفقيت، بدون سخت كوشي مثل محصول چيني در زميني است كه در آن كشت نكرده ايم.
از پاي در آمدن بهتر از پوسيده شدن است.
از شكست مي ترسيدم اما سر انجام دريافتم تنها زماني شكستني هستم كه از تلاش دست بر مي دارم.:40:
کاش آخر اسمت " نقطه " داشت . . . !
تا دیگر شروع نشوی . . . !!
مغرور ودلسپرده راهی به راه عشقم درگیر با تو بودن در گیر ودار عشقم
غمگین ز سوز دوری سنگین ز بارحسرت در غربت فراقت شمع مزار عشقم
درسوگ دوریت باز یکدر میان خرابم با یاد تو همیشه من سوگوار عشقم
کودکي هايم اتاقي ساده بود
قصه اي ، دور ِ اجاقي ساده بود
شب که مي شد نقشها جان مي گرفت
روي سقف ما که طاقي ساده بود
مي شدم پروانه ، خوابم مي پريد
خوابهايم اتفاقي ساده بود
زندگي دستي پر از پوچي نبود
بازي ما جفت و طاقي ساده بود
قهر مي کردم به شوق آشتي
عشق هايم اشتياقي ساده بود
شوق من پرواز بی پروای توست
عشق من آن خندهء زیبای توست
اشک شوقم ریشه در هجران توست
لیک خوشحالم چو این آغاز توست ...:40:
من شکسته بال عشــقــم
برگ هایم را گسستی
من خزان سرد عشــقــم
شمع را از من گرفتی
گمشده در راه عشــقــم
گر تو خونم را بریزی
غرقه ی دریای عشــقــم.....
به تو که می رسد...همه فعل ها می شود بعید...
خیلی خیلی بعید...
همچو آمدنت... دیدنت... جواب دادنت ...
خاطرم نيست كه از باراني
يا كه از نسل نسيم ؟!
هرچه هستي گذرا نيست هوايت
بويت
فقط آهسته بگو
با دلم مي ماني
مگر قلب من " بت " بود که . . .
" خدا "
" تو " را برای شکستنش فرستاد . . . ؟
لالايي بي لالايي
ديگه براش نمي خونم ، لالايي بي لالايي
انگار راحت تر مي خوابه با نغمه ي جدايي
ــــــــــــــــ
ــــــ
آي پونه ها ، اقاقيا ، شقايقاي خسته
كبوترا ،قناريا ، جغداي دل شكسته
قصه ي كهنه ي شما آخر اونو نخوابوند
ترس از لولو مرده ديگه پشت دراي بسته
ــــــــــــــــ
ــــــ
باروناي ريز و درشت و عاشق بهاري
ماه لطيف و نقره اي ، عكساي يادگاري
آسمون خم شده از غصه ي دور دريا
شباي يلداي پر از هق هق و بي قراري
ــــــــــــــــ
ــــــ
روز و شباي رد شده ، چه قدر ازش شنيديد
چه لحظه هايي كه اونو تو پيچ كوچه ديديد
وقتي كه چشماشو مي بست ترنه ته مي كشيد
چه قدر براي خواب اون بي موقع ته كشيديد
ــــــــــــــــ
ــــــ
آدمکاي آرزو ، ماهياي خاطره
ديگه صدايي نمي ياد از شيشه ي پنجره
ديگه كسي نيس كه باش هزار و يك شب بگم
رفت اوني كه از اولم همش قرار بود بره
ــــــــــــــــ
ــــــ
برف سفيد پشت بوم بي چراغ خونه
دو بيتياي بي پناه خيلي عاشقونه
ديديد با چه يقيني دائم زير لب مي گفتم
محاله اون تا آخرش كنار من بمونه
ــــــــــــــــ
ــــــ
پروانه ها بسوزيد و دور چراغ بگرديد
شما ديگه رو حرفتون باشيد و برنگرديد
يه كار كنيد تو قصه هاي بچه هاي فردا
نگن شما با آبروي شمعا بازي كرديد
ــــــــــــــــ
ــــــ
تمام شبها شاهدم ، چيزي براش كم نبود
قصه هاي تكراري تو هيچ جاي حرفم نبود
ستاره ها خوب مي دونستن كه براش مي ميرم
اندازه ي من كسي عاشقش تو عالم نبود
ــــــــــــــــ
ــــــ
از بس نوشتم آخرش آروم و بي خبر ، رفت
نمي دونم همين جاهاس يا عاقبت سفر رفت
يه چيزي رو خوب مي دونم اينكه تمام شعرام
پاي چشاي روشنش بي بدرقه ، هدر رفت
ــــــــــــــــ
ــــــ
لالایي يا مال اوناس كه عاشقن ، دل دارن
شب و مي خوان ، با روز و، با شلوغي مشكل دارن
كسايي كه هر چي كه قلبشون بگه گوش مي دن
واسه شراب خاطره ، كوزه اي از گل دارن
ــــــــــــــــ
ــــــ
ته دلم همش مي گم اگه بياد محشره
دلم با عشقش همه ي ناز اونو مي خره
من نگران چشماي روشنشم يه عالم
يعني شباًًٍ، بي لالايي راحت خوابش مي بره؟
ــــــــــــــــ
ــــــ
من حرفمو پس مي گيرم باز مي گم لالايي
اگه بياد و نزنه ، باز ساز بي وفايي
انقدر مي خونم تا واسه هميشه يادش بره
رها شدن ، كنار من نبودن و جدايي
ــــــــــــــــ
ــــــ
لالايي شباي ساكت و پر ستاره
كاش كسي پيدا شه ازش برام خبر بياره
آرزومه يه شب بياد و با نگاهش بگه
كسي رو جز من توي اين دنياي بد، نداره
آی آدما٬ آی غنچه ها٬ آی کوچه ها٬ تو رو خدا بگین نره
پیاده ها ٬سواره ها ٬مسافرای جاده ها٬ تو رو خدا بگین نره
تو رو خدا بگین نره٬ اگه بره٬ من حرفامو به کی بگم؟
آخه من هم عاشق شدم٬ داره میره ٬من چی بگم؟
آهای شبا ٬ستاره ها٬ ترانه ها٬ اگه بره٬ قشنگی ها رو میبره
آی آدما٬ مسافرا ٬پنجره های کوچه ها٬ تو رو خدا بگین نره
عاشق شدم ٬اون می دونه٬ واسه همین داره میره
اگه بره٬ کی تو شبام٬ شعرام رو از من می گیره؟
نرو ٬بمون٬ اگه کمم ٬عاشق شدم خیلی زیاد
یادش به خیر٬ چه زود گذشت ٬اون اولا یادت میاد؟
مترسکی غریب بودم ٬تنها بودم٬ ساکت و بی صدا بودم
قشنگ بودی٬ بچه بودم٬ از آدما جدا بودم
یه حرفی موند٬ توی دلم ٬بهت بگم ٬از روزی که گفتی میرم
خواستم بگم ٬دوستت دارم ٬دوستت دارم ٬دوستت دارم
نه خنده ها٬ نه گریه ها٬ نه اونهمه ترانه و گلایه ها
هیچی به یادت نمیاد٬ نه بوسه و نه کوچه و نه سایه ها
داره میره ٬تا دوباره٬ ساکن اون شبها بشم
تو باغ سرد لحظه هام٬ مترسکی تنها بشم
عمر منم با رفتنت ٬انگاری رو به آخره
منم می خوام عاشق بشم٬ تو رو خدا بگین نره
می خواد بره ٬تنها بره٬ تو فکر راه سفره
آی آدما ٬ستاره ها ٬مسافرا٬ تو رو خدا بگین نره
وضو گرفته دل دگر، به آبروی عاشــ ـــ قــ ـــ ـي
اذان بگو که ایستد دلم به سوی عاشــ ـــ قــ ـــ ـي
بگو که از حضور دل ، تمام سینه پر شود
دلم به جست وجوی حق ، رود به کوی عاشــ ـــ قــ ـــ ـي...........:40:
شبها که بی تو پلک غزل بسته می شود . . .
از لحظه های بی تو دلم خسته می شود . . .
باور نمی کند دل مغرور و ساکتم . . .
هر لحظه بيشتر به تو وابسته می شود . . .
مادربزرگ
گم کرده ام در هياهوي شهر
آن نظر بند سبز را
که در کودکي بسته بودي به بازوي من
در اولين حمله ناگهاني تاتار عشق
خمره دلم
بر ايوان سنگ و سنگ شکست
دستم به دست دوست ماند
پايم به پاي راه رفت
من چشم خورده ام
من چشم خورده ام
من تکه تکه از دست رفته ام
در روز روز زندگانيم
شعر عاشقانه پرواز
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خوشا شب نشستن به پهلوی تو
تـــماشای پـــرواز گـــــیسوی تو
خوشا با تــو سرگرم صحبت شدن
وســـجده به محـــراب ابـــروی تو
خوشا در نگاه تو چون می خـــراب
خوشا نـــازنین چشم نــــازوی تو
دو چـــشم پـــر از کهربای خموش
که نـــاگه مرا میکشد ســـوی تو
خوشا بـــازی دســـت اعـــجاز گر
که گـــل چیند از بــــاغ جادوی تو
...
بیا پــــــر شوم از تو تا پــــر شود
ســــکوت زمین از هــــیاهوی تو
من هنوز...
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
من هنوزم عاشقم باید تورا پیدا کنم
این دل ماتم زده را ناگهان شیدا کنم
در زمان نیستی شاید بدانم قدر تو
تا زمان بودنت عشقم به تو حاشا کنم
ای که دستت مرحم تسکین یک درد عظیم
ای که بویت بر مشامم بویش عطر نسیم
کاش می شد نقمه ی صوت تورا انشا کنم
کاش بودی اسم تو بر دست خود املا کنم
من ندانم اسم تو شاید هنوزم دیر نیست
ممکن است امروز نامت ناگهان پیدا کنم
یاد تو را نخواهم جام تهی دوا نیست مستانه در سکوت و آهی نثار عشــقــ ـ ــم
گویند حال مستی درمان درد عشق است لبریز از شراب آتش بیار عشــقــ ـ ــم
در بند عطر مستی پروانه ای صبورم ترسی زکس ندارم تا در حصار عشــقــ ـ ــم:40:
کنارم سایه ی یاری درون قلب من پایش
چنان آزرده از یارم که دیگر برده ام یادش
چنان ازده این خاطر که دیگر بوی این گل هم مرا از عشق ترساند
چرا این گونهای بامن مگر من آن نوبدم که
تورا با قهر بارانم چنین قامت به تو دادم
بدان در آخرو پایان همی دستم به تو افتد
که چون آن قامت خوبت پس ار عمری سمنازی به روی دست من خاک است
بدان امروز آن روزست که رفتی از دلم بیرون
به سوی یار شد رویت که او بیند تورا اما نداند نام آن بویت
اگر خواهی مرا بینی به زیر انداز چشمانت
ببینی هم چنان یارت، کنارت با تو غم خوار است
بیبنی خاک بر پایت هنوزهم با تو همراه است
دوستت می دارم دوستت می دارم
من و تو چون دو عاشق دو معشوق
می رویم با هم به سوی خوشبختی به سوی او
به جایی که نمی دانیم و می خواهیم
عاشقانه دوستت می دارم عاشقانه دوستت می دارم ...:40:
برقص سادهٔ من ..
ساده‌ترین حادثه لبخندت، همین تصور رقص توست
جهان بی وقفه می‌رقصد ، تو از جهانت کم تری ؟
زمزمه کن آواز را که تو را به حرکت می‌خواند ،
بدهکاره هیچکس نیستیم ، لعنت به آن ناصحی که صلاح روح مرا بیش از من .
که با آن زنده‌ام میداند؟
برقص عزیز ،
اگر شادیت می‌خواهد که همه چیز بهترین باشد ..
و اگر غمهایت نگاهت را به خرابیها بی تفاوت می‌کند
پس برقص ...
سازش با من ، آوازش با آسمان ، طراوتش با عشق ..
حتی اگر باورت هم نداشتند ، حتی اگر زخم پاهایت به میان آمد .
من هستم ساده صبور من ،تو فقط برقص،
همین . . .