مشاعره

تا خود زچه گوهری خدا ساخت تو را
وندر دل این معرکه انداخت تو را

کانک پدرت به حیرت انگشت گزان
وینک پسرت که نیز نشناخت تو را

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها,
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

وقتی می یــــای صــــــدای پـــات ******** از همـــه جـــــــاده ها می یـــــاد



انـــگار نه از یــه شـــــهر دور****** که از هـــمه دنیــــا می یــــاد



تا وقتیـــکه در وا مـــــیشه ***** لــحظه دیــــدن می رســــه



هرچی که جاده ست روزمیــــن **** به سینه من می رسـه



ای که تـــو یی همه کسم *** بی تو می گیــره نفسم



اگـــه تو رو داشـته باشم** به هرچی می خوام می رسم



عزيز ترين سوغاتيه غبار پيراهن تو



عمر دوباره منه ديدن و بوييدن تو



من نه تو رو واسه خودم * نه از سر هوس می خوام




عمر دوباره منی تورو واسه نفس می خوام

میان ماه من تا ماه گردون


تفاوت از زمین تا آسمان است

تو شادیۀ گذشتمی،بخت سعید رفتنی

تو این هیاهوی غریب،بهونۀ قشنگمی

گفتی نگو دوستت دارم،حرفتو باور ندارم

اشتباه می کنی بازم، اشتباه می کنی بازم

دوست دارم قدِ خدا،قدِ تمام قصه ها

تو رو قسم به عشقمون،یه شب دیگه پیشم بمون

چرا تو باور نداری حرف دل عاشقمو

چرا تو تنها می زاری دستای سرد خستمو

بیا که با صدای تو مهر سکوتو می شکنم

هزار هزار شعر و غزل نخونده فریاد می زنم

مرگ من روزی فراخواهد رسید
روزی از این تلخ و شیرین روزها
روز پوچی همچو روزان دگر
سایه زامروز ها دیروزها...

ای کاش طوری زندگی کنیم که حسرت ای کاش ها را نخوریم



هنوز اسیریم کم و بیش



زمان به سرعت می­گذرد



و من می­بینم که دستهایم تهی است


آنچه اندوخته ­ام فقط سرابی بوده است



آنگاه عمر به پایان می­رسد



چه اندوخته­ام؟



چه اندوخته­ام؟



ای آنکه منجی از پا افتادگانی



دست ما بگیر

رفتم که رها شوم از عشق تو و فتنه تو
داد از دل من که بود ، در دست غمت به گرو

وقتي ديدن ستاره
يه من اثر نداره:
مي بينم و حاشا مي كنم، بازي رو تماشا مي كنم
هاج و واج و منگ نمي شم، از جادو سنگ نمي شم -
يكيش تنگ شراب شد
يكيش درياي آب شد
يكيش كوه شد و زق زد
تو آسمون تتق زد ...

شرابه رو سر كشيدم
پاشنه رو ور كشيدم
زدم به دريا تر شدم، از آن ورش به در شدم
دويدم و دويدم
بالاي كوه رسيدم
اون ور كوه ساز مي زدن، همپاي آواز مي زدن:

نالیدن بلبل ز نو آموزی عشق است
هرگز نشنیدیم ز پروانه صدایی