اونور تو تاپیک نیمه نهایی یه سری تبریکات گفتم. اینجا هم تبریک ویژه به همۀ طرفدارای راسخ ایتالیا میگم که مثل خیلی ها به جهت باد نگاه نکردن و طرفدار تیمی موندن که عاشقش هستن.
زنده باد چزاره. زنده باد یرلو. واقعاً این بازی عالی بود و اگه تو نیمۀ دوم دی ناتاله و مارکیزیو دقت میکردن یه پیروزی تاریخی شکل میگرفت.
از بازی خوب آلمان هم نگذریم. زحمتشون رو کشیدن. اون اخر های بازی نویر داشت از جون مایه میگذاشت. واقعاً ارزش داشت.
+
نمیدونم شبکۀ سوم نشون داد یا نه ولی وسط های نیمۀ دوم یکی از طرفدارای ایتالیا رو نشون داد که لباس سوپر ماریو (شخصیت بازی کامپیوتری به همین نام یا همون قارچ خور خودمون) رو پوشیده بود. لحظۀ خنده داری بود. با اون سبیل و هیبت و تناسبش با لقب بالوتلی.
و باز اینکه تو این جام مد شده بازیکن ها بعد از بازی میرن تو آغوش جی اف یا همسرشون یا اینکه فرزندانشون رو در آغوش میگیرن . خیلی جالبه
به امید پیروزی بر فوتبال کسالت بار!
