Printable View
هرگز از مرگ نهراسیده ام
اگرچه دستانش از ابتذال شکننده تر بود.
هراس من باری همه از مردن دز سرزمینی ست
که مزد گورکن
از آزادی آدمی
افزون باشد.
جستن
یافتن
و آن گاه به اختیار برگزیدن
و از خویشتن خویش بارویی پی افکندن
اگر مرگ را از این همه ارزشی بیش تر باشد
حاشا حاشا که هرگز از مرگ هراسیده باشم
من نمي دانم سر انگشتش چه كرد
در ميان خرمن گيسوي من
آنقدر دانم كه اين آشفتگي
زان سبب افتاده اندر موي من
نه
هرگز شب را باور نکردهام
چراکه در فراسو های دهلیزش
به امید دریچه ای دل بسته بودم
من درد در رگانم
حسرت در استخوانم
چیزی نظیر آتش
در جانم پیچید
سر تاسر وجود مرا چیزی
به هم فشرد
تا قطره ای به تفتگی خورشید
جوشید از دو چشمم.
من درد مشتركم
مرا فریاد كن
درخت با جنگل سخن می گوید
علف با صحرا
ستاره با كهكشان
و من با تو سخن می گویم
.
مگردان راه
مکن نوای غریبانه سر به زیر و زبر
چه ت اوفتاده که میترسی ار گشایی چشم
تو را مس اید رویای پر تلالو زر
چه ت اوفتاده که میترسی ار به خو جنبی
ز عرش شعله در افتی به فرش خاکستر
رخت سحر نو دمیده من
فروغ رخت نور دیده من
برخیز و بیا ای امید دلم شام من سپری کن
تویی که به دل نقش غم زده ای
چو غنچه گره بر دلم زده ای
بر خسته دلان چون نسیم سحر یک نفس گذری کن
هر کجا گذری زیر پا نظری کن
بی خبر ماندی ز حالم زآن چه آمد بر سر من
عشق تو آخر به توفان می دهد خاکستر من
شعله عشق تو از بس در دلم بالا گرفته
سینه مالامال آتش غم وجودم را گرفته
هر زمان آید به یادم دیده مست تو
گریم از بخت بد خود نالم از دست تو
واعظان کاین جلوه در محراب ومنبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند
درخانه کز کرديدومشغول دعامانديد
نفرين به راه و رسم و باورهايتان مردم!
گيسوبران،گيسوبران،گيسوبرا ن است آه
آلوده شد دامان خواهرهايتان مردم!
ازاين گناه آغشته خواهدشدشبي بي شک
با بوي خون لخته بسترهايتان مردم!
مرديدخيلي وقت پيش اما هنوز انگار
در گور مي رقصندپيکرهايتان مردم!
نقل قول:
من بار سنگینم مرا بگذار و بگذر
خوبم بدم اینم مرا بگذار و بگذر