بارسا در دیدار مقابل ویارئال در زمان به عقب سفر کرد. تیم تحت هدایت خوسپ گواردیولا، که سیستم 3-4-3 را برگزید، ما را به بهترین سال های تیم رؤیایی برد. حالا مفهوم 'توتال فوتبال' قدرتمندتر از همیشه است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وقتی در نشست مطبوعاتی پس از بازی با ویارئال از خوسپ گواردیولا در مورد دلایل انتخاب 3-4-3، سیستمی که چند وقتی بود که در کمپ نو دیده نشده بود، به شوخی گفت: "به افتخار زوبیزارتا 3-4-3 بازی کردیم، کسی که اولین نفری بود که با دفاع سه نفره دچار دردسر شد".
قطعاً وقتی آندونی زوبیزارتا از جایگاه مدیران دید که گواردیولا مقابل ویارئال با تنها سه مدافع، دقیقاً به سبک تیم رؤیایی، به زمین آمده لبخند زده است. کاپیتان افسانه ای آن تیم مشهور بهتر از هر کسی می داند که این کار برای دروازبانی که در مدرسه ی فوتبال لزاما [مدرسه ی فوتبال اتلتیک بیلبائو] تعلیم دیده مانند حفظ تعدل روی یک طناب است. زوبیزارتا در نشست مطبوعاتی خود در روز دوشنبه گفت: "فضای زیادی را مقابل خود می بینید، اما این شما را وادار می کند که در طول مسابقه کاملاً تمرکز خود را حفظ کنید و کار یک سوییپر را انجام دهید".
تیم رؤیایی یوهان کرویف با سیستم 3-4-3 جان دوباره گرفت و پیشرفت کرد و این سیستم به یکی از خصیصه های بارز آن تیم بدل شد. اما نیازی نیست چندان به عقب برگردیم تا بازی بارسا با 3 دفاع را مشاهده کنیم.
رایکارد در لاروماردا با دفاع سه نفره بازی کرد
28 فوریه ی 2007 در ساراگوسا، در دیدار برگشت یک چهارم نهایی جام حذفی بارسا باید شکست 1-0 دیدار رفت را جبران می کرد. فرانک رایکارد مجبور بود ریسک کند و تیمش را با سیستم 3-4-3 به بازی فرستاد که موجب شگفتی میزبان شد. اولگر، پویول و تورام دفاع سه نفره را تشکیل دادند. کارهای دفاعی سایر اعضای تیم کمک زیادی کرد و بارسا با کسب پیروزی 2-1 راهی نیمه نهایی شد.
"احساسش کن"
چند روز بعد مقاله ای در روزنامه ی 'El Pais' منتشر شد که نویسنده ی آن بازیکن سابق بارسا بود، که خود را برای سرمربی شدن آماده می کرد. سرمربی آینده در مقاله ای با عنوان "احساسش کن" این قمار رایکارد و تعهد بازیکنانش به این سیستم را ستایش کرد. این مقاله را خوسپ گواردیولا نوشته بود و در آن سبک فوتبالی را شرح داده بود که از زمان مربیگری او در سال 2008 بارسا را شاخص کرده است.
گواردیولا نوشت: "به نظر می رسد، یا این طور می گویند، که تیم رؤیایی در ساراگوسا بازگشت. من فکر می کنم تیم رؤیایی هرگز نرفته بود. فردا یا روزی دیگر بارسا خواهد باخت. این اتفاق برای همه ی ما رخ می دهد، ولی هیچ کس نمی تواند این موضوع را نفی کند که بارسا برای مدت طولانی تیمی صاحب سبک بوده است. تیمی یکتا".
تاریخچه مختصری از مفهوم 'توتال فوتبال'
تاریخ سبکی که با سیستم 3-4-3 برابر ویارئال دوباره متولد شد به آژاکس دهه ی 70 بازمی گردد. رینوس میشلز و استفان کوواکس مدل توتال فوتبال را در یمی از بهترین تیم های تاریخ، به رهبری یوهان کرویف، معرفی کردند. همه در حمله و دفاع شرکت می کردند. این مفهوم فراتر از تعداد مدافعان و مهاجمان درون زمین است. کلید موفقیت آن تیم سخاوت و اتحاد بازیکنان در تمام وجوه گوناگون بازی بود.
الگوبرداری بارسا از آژاکس
این فلسفه ی انقلابی توسط میشلز و کرویف به بارسلونا آورده شد. نخستین موفقیت کسب قهرمانی لیگ در سال 1974 بود، اما این سبک ادامه نداشت، تا زمانی که "پیامبر گل" در سال 1988 سرمربی بارسا شد. توتال فوتبال با سیستم 3-4-3 که زمان برد تا بازیکنان به آن عادت کنند، بازگشت. گیرمو آمور در برنامه 'Recorca Mister' بارسا TV گفت: "یک نوآوری واقعی بود، زیرا قبلاً هیچ گاه با سه مدافع بازی نکرده بودیم. بازی با سه مهاجم را در تیم های پایه به یاد می آورم، در سیستم 3-3-4، ولی بازی با دفاع سه نفره ی خطی تردید بسیاری به همراه داشت".
اما با پدیدار شدن موفقیت، تردیدها ناپدید شدند. تیم رؤیایی نشان داد وقتی نتیجه ی نهایی فوتبال مفرح، تهاجمی و بسیار قابل رقابتی می باشد، ارزش ریسک کردن را داشت.
تیم اصلی با جدایی یوهان کرویف دیگر با سیستم 3-4-3 بازی نکرد، اما تیم های پایه ی بارسا تا مدتی به بازی با همین سیستم ادامه دادند. سسک، مسی، اینیستا و پیکه با همین فلسفه رشد کردند، و دوشنبه آنچه را که گواردیولا در 3 مارس 2007 در 'ال پائیس' نوشته بود نمایش دادند: "آن ها احساسش می کنند زیرا می دانند همان طور که قبلاً انجامش داده اند، می توانند بار دیگر تکرارش کنند".
