مشاعره

مباحثی که در آن مجلس جنون می‌رفت
ورای مدرسه و قال و قيل مسله بود

دل از کرشمه ساقی به شکر بود ولی
ز نامساعدی بختش اندکی گله بود

----------------------------

کلمه امضا مشترک دیگه واسه من فیل-تر شدست ، اسمش رو بیارم بن میشم اونم از نوع [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] for ever

دلم مثل دلت خونه ، شقايق
چشام درياي بارونه ، شقايق
مث مردن مي مونه دل بريدن
ولي دل بستن آسونه شقايق
شقايق درد من ، يكي دو تا نيست
آخه درد من از بيگانه ها نيست
كسي خشكيده خون من رو دستاش
كه حتي يك نفس از من جدا نيست
شقايق آي شقايق ، گل هميشه عاشق
شقايق اينجا من خيلي غريبم
آخه اينجا كسي عاشق نمي شه
عزاي عشق غصه ش جنس كوهه
دل ويرون من از جنس شيشه
شقايق آخرين عاشق تو بودي
تو مردي و پس از تو عاشقي مرد
تو رو آخر سراب و عشق و حسرت
ته گلخونه هاي بي كسي برد
شقايق واي شقايق ،‌ گل هميشه عاشق
دويديم ،‌ دويديم و دويديم
به شب هاي پر از قصه رسيديم
گره زد ر نوشامو تقدير
ولي ما عاقبت از هم بريديم
شقايق جاي تو دشت خدا بود
نه تو گلدون ، نه توي قصه ها بود
حالا از تو قفط اين مونده باقي
كه سالار تموم عاشقايي
شقايق اي شقايق ، گل هميشه عاشق
شقايق واي شقايق ،‌ گل هميشه عاشق

قياس کردم و آن چشم جادوانه مست
هزار ساحر چون سامريش در گله بود

بگفتمش به لبم بوسه‌ای حوالت کن
به خنده گفت کی ات با من اين معامله بود

---------------------------------

شقایق کیه ؟ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ديگه دستاتو ندارم ديگه چشمات مال من نيست

اون نگاه جستجوگر اين روزا دنبال من نيست

نمي گم داري مي گردي دنبال يه عشق تازه

اما کوله بارو بستي در به روي کوچه بازه
------------------
شاعرش من نبودم برادر! ولی فکر کنم شقایق اون گله ست که قرمزه و زودی پر پر می شه .....

هنر بی‌عيب حرمان نيست ليکن
ز من محرومتر کی سالی بود

بر اين جان پريشان رحمت آريد
که وقتی کاردانی کاملی بود

--------------------------

نه امروز نرمال نیستی ، گرفتم .... [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در سكوتم رازيست
در دلم درديست .
آنچه بر انديشه من ميگذرد را بر زبان رهنيست...
----------------

نقل قول:

---

نه امروز نرمال نیستی ، گرفتم ....

---

معذرت می خوام [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] تنکس [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تا دل شکنی، شیوۀ آمالِ تو شد
چون سایه دلِ خَلق، به دنبالِ تو شد

دانی که به پایت ز چه آسیب رسید؟
از بس که دلِ شکسته پامالِ تو شد.

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و می خواران از نرگس مستش مست

حافظ

تا دیدۀ دل جانبِ او دوخته ام
از خلقِ جهان دیده فرو دوخته ام

زین باده کشان امید احسانم نیست
چشمی چو پیاله بر سبو دوخته ام

من با غم تو آشنايم و با خلوتتنهايي‌هايت.
حتي روزي كه پريشان حالديدمت.
احساس كردم سال‌هامي‌شناسمت.
از آن پس لحظه‌اي تو را رهانكردم و
من حالا از تو هم خسته ترو بي تاب ترم ..!

ما ییم که در پای تو، چون خاکِ رهیم
مدهوش وز دست رفته، از یک نگهیم

با ما شبی از مهر در آمیز، که ما
کم عمرتر از ستارۀ صبحگهیم

مصلحت دید من آنست که یاران همه کار
بگذارند و خم طره یاری گیرند

حافظ

در عشقِ تو پروایِ بد اندیشم نیست
سرمستم و اندیشۀ و تشویشم نیست

تا چند ز یاران؛ خبر از من پرسی؟
ای بی خبر از من، خبر از خویشم نیست

تو صاحب دردی ، ناله سر کن
خبر از درد بی دردی نداری
بنال ای دل که رنجت شادمانیست
بمیر ای دل که مرگت زندگانیست
دلی خواهم که از او درد خیزد
بسوزد ، عشق ورزد ، اشک ریزد
مباد آن دم که چنگ نغمه سازت
ز دردی بر نیانگیزد نوایی
مباد آن دم که او در تار و پودت
نسوزد در هوای آشنایی
بنال ای دل که رنجت شادمانیست
بمیر ای دل که مرگت زندگانیست
دلی خواهم که از او درد خیزد
بسوزد ، عشق ورزد ، اشک ریزد
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در دامنِ این بحر، فروزان گهری نیست
چون موج، به امید که آغوش گشاییم؟

مرا كه اين همه توفان طبيعتم ، درياب

كه من به يك سر موي محبتي رامم



ز عمر شكوه ندارم كه خامه*ي تقدير

نوشته بود در آغاز نامه ، فرجامم



مرا اميد رهايي ز قيد هستي نيست

كه با تمام وجودم فتاده در دامم



به هر كه دل بسپردم ز من چو سايه رميد

مرا ببين كه چه شوريده*بخت و ناكامم



چگونه پاي نهم در حريم حضرت دوست؟

هنوز دست ارادت ، نبسته احرامم



هواي خواندن افسانه*ام مكن اكنون
ورق ورق شده ديگر كتاب ايامم

محبت، آتشی کاشانه سوز است
دهد گرمی، ولیکن خانه سوز است

تو پشت ابرهايي و حتي نخواستي
يك آن فقط به هيات ماهي ببينمت

تو قطره مي شوي ، به دل خاك مي روي
من مي شوم كبوتر چاهي ببينمت

امشب خدا كند كه تو از كوچه رد شوي
از لاي پرده باز الهي ببنمت

امشب كنار پنجره مثل هميشه ام
حتي اگر خود تو نخواهي ببينمت

تا کی به بزمِ غیر، بدان رویِ آتشین؟
بنشینی و به اتشِ حسرت نشانیم

من و یک مردن بی درد
تو عبور شن و مهتاب
زیر آوار شن و اشک
دست و پا زدن تو مرداب
تو و رفتن،جاده و من
اشک حسرت ولی نایاب
من تنها، تو و توشه
پر زدن تا نوک آفتاب

بیرون نمی رود از خاطرم خیالِ وصالت
اگرچه نیست وصالی، ولی خوشم به خیالت

تا آمدنت هستم
مسافر به انتظارت خواهم ماند تا ابد برای همیشه...
زیرا می دانم که به سوی من باز خواهی گشت.
پس با همه ی توانم تلخی این انتظار را تحمل خواهم کرد.
به انتظارت خواهم ماند.
زیرا قلب من با هر تپش خود آهنگ خطرات گذشته را می نوازد.
قلبی که در آن خاطره ها و خوشی ها مدفون است.
حتی اگر بدانم که به سوی من باز نمی گردی...
بازهم به انتظارت می نشینم
شاید روزی صدای پایی را بشنوم که از آن تو باش

شمه ای از داستان عشق شورانگیز ماست
این حکایتها که از فرهاد و شیرین کرده اند

دگر یادم نکن نامم نیاور
بکن درد جدایی را تو باور
دگر با ماندنت من را میازار
تو روز آشنایی را بیاد آر
همان روزی که گفتی با خجالت
تورا من دوست دارم با صداقت
من هم گفتم به عهدت استوارم
در این دنیا به جز تو غم ندارم
ولی اکنون شکستم عهد وبیمان
من کردم خانه ی امید ویران
فراموشم کن و من را رها کن
مرا با بی وفایی آشنا کن
برو شاید کنم دردم فراموش
وبگشایم برای مرگ آغوش

شب طی شد و من هنوز بیدار
شوری ست مرا فتاده در سر
چون ماه، فراز اسمان ها
سیمرغ خیال می کشد پر
خواهم که بدین شکسته بالی
سر بر کنم از جهان دیگر
جویم مگر آشیانه خویش

شاپرک یخ زد و یخ، مرد و موندگار نشد
چشماشو روهم گذاشت، خوابید و بیدار نشد

مرغ عشق شاپرک رو، به دست خدا سپرد
نگاهش به آسموووون، تا که دق کردش و مرد

در دوستی چو شمع، ز جانم دریغ نیست
سرگرمِ دوستانم و با خویش دشمنم

من نگویم که به درد دل من گوش کنید
بهتر آن است که این قصه فراموش کنید

عاشقان را بگذارید بنالند همه
مصلحت نیست که این زمزمه خاموش کنید

خون دل بود نصیبم، به سر تربت من
لاله افشان به طرب آمده، می نوش کنید

بعد من سوگ مگیرید، نیرزد به خدا
بهر هر زرد رخی، خویش سیه پوش کنید

غیر غم دار و ندارم به جهان چیست مگر؟
رشک کمتر به من هستی بر دوش کنید

خط بطلان به سر نامه ی هستی بکشید
پاره این لوح سبک پایه ی مخدوش کنید

سخن سوختگان طرح جنون می ریزد
عاقلان، گفته ی عشاق فراموش کنید

درون اشک من افتاد نقش اندامش
بخنده گفت که نیلوفری ز اب دمید

دیدی دلم شکست؟
دیدی که این بلور درخشان عمر من
یک عمر بازیچه بود؟
دیدی چه بی صدا
دل پرارزوی من
از دست کودکی که ندانست قدر ان
افتاد برزمین
دیدی دلم شکست؟؟

تسکیمپن ندهد شاهد وساقی دلِ مارا
مشکل که قدح چاره کند مشکل مارا

آن کس که هوس سوختن ما می کرد


کاش می آمد و از دور تماشا می کرد !

دلم چو خاطرِ دانا به صبح بگشاید
که صبحگاه نشانی است از بناگوشت

تو بدون هرکی نفس شد، یه روزی نفس رو دزدید
زیر پاش شکست و له کرد،اونی که تو سینه لرزید
نفرت ادما ازهم این روزا خیلی زیاده
دل من جاده رو طی کرد با همین پای پیاده
اخر عاشقیامون همیشه پاییزو درده
یه عبور، یه خط کمرنگ، یادگاری روی سنگه

هما، به کلبۀ ویرانِ ما، نمی آید
به اشیانِ فقیران، هما نمی آید!

دلا شبها نمی نالی به زاری
سر راحت به بالین می گذاری

یاری که داد بر باد اراو و طاقتم را
ای وای اگر نداند قدرِ محبتم را

آبی که از این دیده چو خون می ریزد

خون است بیا ببین که چون می ریزد!

پیداست که خون من چه برداشت کند

دل می خورد و دیده برون می ریزد!؟

دیشب به تو افسانۀ دل گفتم و رفتم
وز خویِ تو، چون مویِ تو، اشفتم و رفتم

مرا مي بيني و هر دم زيادت مي كني دردم
تو را مي بينم و ميلم زيادت مي شود هر دم
به سامانم نمي پرسي نمي دانم چه سر داري؟
به درمانم نمي كوشي نمي داني مگر دردم