کارل هاینز رومنیگه بزرگترین ناکام تمام ادوار جام های جهانی
"
در دنیای فوتبال حرفه ای هربار در محافل فوتبالی صحبت ازافتخارات به میان می آید ، توجه مخاطب ناخودآگاه به سوی کاپ ها و جام های قهرمانی معطوف میشود .
به خصوص اینکه این جام های از نوع دست نیافتنی اِشان باشد ، چه در عرصه ملی و چه در عرصۀ باشگاهی . در مصاحبه های منتشرشده از بازیکنان بزرگ جهان فوتبال در رسانه های مختلف هرگاه از آنان سوال شده که بزرگترین افتخار ورزشی شما چه بوده ، بی درنگ پاسخ گفته اند " قهرمانی در جام جهانی " ... ! آیا بزرگتر از قهرمانی در جام جهانی افتخاری بالاتر وجود دارد ؟ در این بین بازیکنانی انگشت شماری هستند که دستانشان کاپ زرین جام جهانی را لمس نموده است ، کما اینکه بسیاری هم بوده اند که در عین شایستگی از رسیدن به چنین افتخاری باز ماندند ، در تاریخ جام جهانی فوتبال رکورد های گوناگونی در بسیاری از زمینه ها به ثبت رسیده که هر شخصی از به ثبت رساندن آن به خود میبالد ، اما یاد آوری اتفاقاتِ این مطلب که پیش روی شماست قطع به یقین خاطرات خوشی را برای رقم زنندۀ آن تداعی نخواهد کرد ...
برای آنها که فوتبال را حرفه ای دنبال میکنند و به گذشته ها دقیق میشوند شاید این سوال که چه کسی بداقبال ترین بازیکن جام جهانیست برای یک بار هم که شده به ذهنشان خطور کرده باشد ! به راستی چه کسی بد شانس ترین بازیکن جام جهانی است ؟
برای یافتن این سوال فقط کافیست گریزی موشکافانه به دهه 80 میلادی بزنیم .
سال 1982 ، سرزمین ماتادورها بزرگترین آوردگاه عرصه فوتبال را میزبانی میکرد ، جامی که برای تصاحب آن مدعیان زیادی دندان تیز کرده بودند مانند برزیل ، فرانسه ، ایتالیا ، اسپانیای میزبان ، آلمان غربی ، هلند ، و بالاخره آرژانتین به عنوان مدافع عنوان قهرمانی به اسپانیا گام نهاده بود .
جامی که همه بزرگان به پای آلمان غربی و ایتالیا قربانی شدند تا این دو تیم در اسپانیا و در شهر مادرید برگزار کنندۀ فینال جام جهانی دوازدهم باشند ، هر دو تیم برای سومین قهرمانیشان می جنگیدند .
یکشنبه 11 جولای سال 1982 استادیوم سانتیاگو برنابئوی شهر مادرید تا ساعاتی دیگر قهرمان جهان را معرفی میکرد . بازی رأس ساعت 20 با سوت آرنالدو سزار برزیلی آغاز شد ، ایتالیا از انگیزه خاصی برای تصاحب جام برخوردار بود، چون این کشور پس از جنگ جهانی دوم هیچوقت نتوانسته بود فاتح جام جهانی شود. نیمه اول بازی گلی را دربر نداشت. ایتالیایها در این نیمه صاحب یک ضربه پنالتی شدند اما نتوانستند از آن نتیجه بگیرند. در این بازی اینبار این آلمان بود که گل اول را در دقیقه 57 توسط" پائولو روسی" دریافت کرد ، ولی این تمام ماجرا تبود چون در دقیقه 69 این بار "مارکوتاردلی" بود که گل دیگری برای ایتالیا ساخت تا این تیم 2-0 پیش بیفتد در دقیقه 81 " الساندرو التوبلی "گل سوم را در دروازه هارولد شوماخر جای داد تا تک گل "پل برایتنر" که در دقیقه 83 زده شد هیچ سودی برای آلمانها نداشته باشد . بازی با شکست آلمان ها به پایان رسید ، آلمانی که 2 سال قبل با قهرمانی در یورو 80 بر بام فوتبال اروپا ایستاده بود این بار شکست خورد ، دیدن چهرۀ شکست خوردگان آلمانی برای خیلی ها لذت بخش بود اما در این بین یک کاپیتان به هم تیمی هایش دلداری میداد ، او به سنگینی این شکست را به عنوان کاپیتان به دوش میکشید احساس مسئولیت میکرد ، " کارل هاینز رومنیگه " کاپیتان خوش نقش ژرمن ها که برای رسیدن آلمان به فینال از هیچ تلاشی فروگذار نکرده بود ، گل های حساسش راه آلمان را برای قهرمانی بیش از پیش هموار کرده بود ، اما در آخرین منزلگاه در یک قدمی جام جهانی ناکام مانده بود ، رومنیگه به هم تیمی هایش آینده را نوید میداد ، آینده ای که باید 4 سال به انتظارش مینشستند .
بعد از آن اتفاق کارل هاینز رومنیگه کاپیتان آلمان با خود عهد بست که در جام جهانی 1986 آلمان را به قهرمانی جهان برساند ...
4 سالی که به هر صورت سپری شد و آلمان با سودای قهرمانی در جام جهانی پر امید پای به سرزمین گرم مکزیک گذاشت ، مکزیک بعد از سال 1970 برای دومین بار از سوی فیفا به عنوان میزبان جام جهانی انتخاب شده بود .
تیم آلمان با تلفیقی از بازیکنان جوان و با تجربه تحت هدایت " فرانز بکن باوئر" بسیار امیدها برای کسب عنوان قهرمانی بسته بود .
ژرمن ها جام را با یک تساوی نومید کننده در برابر اروگوئه آغاز کردند و در دیدار بعدی از سد اسکاتلند گذشتند و در دیدار سوم از مرحله گروهی مغلوب تیم ملی دانمارک شدند تا به عنوان تیم دوم به مرحله حذفی راه پیدا کنند در مرحله یک هشتم نهائی با درخشش " لوتار ماتئوس " هافبک خوش نقش و جوان از سد مراکش گذشتند و در مرحله یک چهارم نهائی به مصاف مکزیک میزبان رفتند که در یک ماراتون فوتبالی در نهایت این آلمان ها بودند که در ضربات پنالتی میزبان رقابت ها را حذف کنند و در مرحلۀ نیمه نهائی با شکست دادن فرانسه که از فوق ستاره ای چون " میشل پلاتینی " بهره میبرد فینالیست شوند .
در تمام این بازیها نقش پر رنگ کاپیتان کارل هاینز رومنیگه چون نگینی درخشان به چشم میخورد ، گل های او مثابه 4 سال گذشته باز هم راه ژرمن ها را برای حضور در فینال هموار و هموارتر میکرد در این جام بازیکنان جوان و مستعدی چون " توماس برتولد ، لوتار ماتئوس ، رودی فولر" به فوتبال دنیا معرفی شدند .
کارل هاینز رومنیگه مسرور از رساندن آلمان به فینال جام جهانی بود ، کارل هاینزی که سرشار از انگیزه بود تا به عهدی که بسته بود عمل کند ، چیزی که دور از دسترس به نظر نمیرسید .
تنها عاملی که برای کارل هاینز نگرانی ایجاد میکرد حریفشان بود ، آرژانتین که از یک فوق ستاره به نام "دیگو آرماندو مارادونا" سود میجُست ، به یک نگاه اجمالی به مسیر رسیدن آرژانتین به فینال بی درنگ این نکته دستگیر میشود که تنها یک نفر باعث رسیدن آرژانتین به فینال بود آن هم خود ماردونا بود و بس ... !
سرانجام روز موعود برای یاران رومنیگه فرا رسید ، باز هم فینال جام جهانی و ژرمن هایی که سرشار از انگیزه بودند تا ناکامی 4 سال پیش را جبران کرده و جام را برای آلمان ها به ارمغان بیاورند .
29 ژوئن سال 1986 ، استادیوم بزرگ آزتک میزبان این فینال بود ، استادیومی که به سبب حذف شدن میزبان به دست آلمان ها قریب به دو سوم آن را مخالفان ژرمن ها پر کرده بودند . راس ساعت 12 ظهر با سوت آرپی فیلهو از برزیل بازی آغاز میشود .
این بازی را می توان یکی از پرنوسان ترین فینالهای جام جهانی نام برد. آرژانتین كه رهبری مارادونا در میانه میدان با خود داشت نیمه اول را با زدن یک گل توسط " لوئیز براون " كه روي يك ضربه كاشته بدست آمد (در دقیقه 23) بازی را تحت کنترل خود گرفت. ده دقیقه پس از آغاز نیمه دوم، آرژانتین روي فرار زيباي هکتورانریکه در دقيقه 56 و پاسي كه خورخه والدانو را در يك موقعيت تك به تك قرار داد گل دوم خود را وارد دروازه آلمانی ها کرد.
یأس و نومیدی نیمکت ژرمن ها را فراگرفته ، چهره برافروخته فرانز بکن باوئر به کراّت به نمایش در می آمد ، قیصر هرگز به شکست قانع نبود . تقریباً شیرازه تیم از هم پاشیده بود ، در چهره بازیکنان جوان آلمان چیزی جز نا امیدی دیده نمیشد ، لوتار ماتئوس جوان که مامور مهار ستاره آرژانتین یعنی مارادونا بود دیگر خسته شده بود . همه فکر می کردند کار برای آلمان تمام شده ، اما در این شرایط تنها یک نفر میتوانست آلمان ها را هدایت کند ، کسی که به عنوان کاپیتان بار سنگینی را روی دوش خود احساس میکرد ، او نمیخواست باز هم بازنده باشد ، اون نمیخواست باز هم در یک قدمی جام از رسیدن بدان باز ماند ، همین افکار آزار دهنده بودند که باعث میشدند تا کاپیتان کارل هاینز رومینگه بیش از پیش امیدوار شود ، هر بار که توپ را تصاحب میکرد با حرکات دست هم تیمی هایش را به حمله کردن ترغیب میکرد .
همه روحیه گرفته بودند و تمام تیم سراپا حمله بود تلاش های آلمان ها کماکان ادامه داشت تا اینکه روي يك ضربه كرنر و تاثیر گذاری رودی فولر توپ به کاپیتان رومنیگه رسید و او یکی از گل ها را پاسخ داد .
آلمان ها با این گل بیش از پیش روحیه گرفتند و شور و اشتیاقشان برای جبران مافات بیش از پیش شد ، گلی که در دقیقه 74 به ثمر رسید ، نقش کاپیتان رومنیگه برای بازگشت آلمان به بازی بسیار پررنگتر جلوه میکرد ، چرا که بیش از پیش امید را به تیم تزریق کرده بود .
آلمان ها که فشار حملات خود را بیشتر کرده بودند در دقيقه 80 صاحب ضربه کرنری شدند که توماس برتولد طی یک فرصت طلبی توپ را با سر ميزند و رودی فولر ذخيره طلايي آلمانها توپ را از بين دستان دروازبان آرژانتين عبور میدهد و گل تساوی برای آلمان وارد دروازه آرژانتین ميشود.
شور و هیجان وصف ناپذیری بر اردوی آلمان ها حاکم میشود و بی تردید هیچ کس به اندازه کاپیتان رومنیگه خوشحال نیست . آلمان ها بار دیگر خصیصه بارزشان که همانا نا امید نشدن و تا آخرین لحظه جنگیدن بود را به رخ کشیدند و تلاش های خود را برای گل سوم که حکم به قهرمانی میداد ، را از سر گرفتند ولی سه دقیقه بعد خورخه بروچاگا روي پاس مارادونا در دقیقه 86 و فرار زيباي خود با دروازبان آلمان تك به تك مي شود و گلی برای آرژانتین زد و به سبب همین گل، آرژانتین برای بار دوم جام جهانی را به خانه برد.
بله آلمان باز هم در فینال شکست خورد ، چهره غمگین و هزین ژرمن ها را دلی قرص طلب میکرد برای نظاره کردن ، کارگردان تلوزیون مکزیک چهره مبهوت کاپیتان رومنیگه را به تصویر میکشد ، رومنیگه به سمت بازیکنان آرژانتین می رود و به آنها تبریک میگوید ، رومنیگه سیمای خوش بازی جوانمردانه را به تصویر میکشد.
برای دومین دوره متوالی آلمان در یک قدمی قهرمانی از کسب این عنوان بازماند و بی شک ناکام بزرگ این میدان کاپیتان ژرمن ها بود ، او که 4 سال پیش پس از شکست خوردن ازایتالیا عهد کرده بود جبران کند درآخرین سکانس از نمایش خیره کننده خود که گوئی داشت به قهرمانی منتج میشد همه چیز را از کف رفته میدید .
رومنیگه نتوانست به قول خود عمل کند ، او تمام تلاش خود را به کار بست اما نتوانست مانع از شکست آلمان شود ، شاید اگر رقیبی همچون مارادونا پیش روی او نبود این بار حتماً جام قهرمانی را در دستان خود لمس میکرد ...
کارل هاینز رومنیگه در تمام ادوار جام های جهانی به بدشانس ترین کاپیتان وبازیکن جهان ملقب است ، دلیل قانع کننده این لقب شکست خوردن دردو فینال جام جهانی و ناکام ماندن از رسیدن به قهرمانی جهان است ، اما این چیزی از ارزش ها والای این بازیکن دوست داشتنی و با اخلاق نخواهد کاست ، کسی که شجاعانه شکست خود را پذیرفت و به عنوان کاپیتان اولین نفری بود که مدال تیم بازنده را در هر دو دوره بر گردن آویخت ، مدالی که برگردن کاپیتان رومنیگه بسیار بی فروغ و بی درخشش جلوه میکرد ...
اما یاد بازیها و گل های او هرگز از اذهان فوتبال دوستان علاقه مند به فوتبال آلمان پاک نخواد شد ، قطعاً تمام ژرمن ها به هنگام قهرمانی آلمان در جام جهانی 1990 یعنی 4 سال بعد آن هم در برابر همین آرژانتین آرزو میکردند کاش کارل هاینز رومنیگه هنوز در معیت تیم ملی آلمان بود تا تمام این ناکامی ها راه به ورطه فراموشی بسپارد ...
این مطلب تلاشی بود برای ارج نهادن به زحمات بی شاعبه کارل هاینز رومنیگه که برای اعتلای نام و آوازه فوتبال آلمان از هیچ تلاشی قروگذار نکرد ، زحماتی که به سرانجام نرسید ولی باید به این همت و کوشش او احترام گذاشت .
منبع:پارس فوتبال-محسن-ر