ضرب المثل هاي بومی و محلي ایران

Adam odur, «Dur get»i «Buyur, ǝylǝş»dǝn tez başa düşsün.

آدمی هست که"برو" از اینجا را از" بفرما بشین" زود تشخیص میدهد(وقتی کسی با کسی روی در بایستی دارد و به او تعارف می کند و فرد میگیر که منظور طرف چه بود)

Adam öz tayını-tuşunu tapmasa günü ahvayla keçǝr.

آدم اگه با مثل خودش افت و خیز نکنه کارش زاره.

Adam paltar ilǝ tanınmaz.

آدم با لباسش شناخته نمی شود(یعنی انسان بودن یک چیز دیگر است که نه با لباس و نه با پول و مقام قابل خریدن است)

Adam soruşub öyrǝnmǝklǝ alim olar.

آدم با پرسیدن و یاد گرفتن است که عالم میشود.

Adam sözünü adama deyǝr

آدم حرفش رو به آدم میزنه(حرف دلت رو بزن)

Adam hǝr düşmǝndǝn bir ağıl öyrǝnǝr.

آدم حتی از دشمنشم یه چیزی یاد میگیره.

Adam hǝr işıq gǝlǝn yerǝ pambıq tıxmaz.

آدم هر روزنه رو مسدود نمی کنه(شاید منظور اینه که باید راه نجاتی برای خودت باقی بگذاری)

Adama adamlıq lazımdır.

برای آدم ،آدمیت لازم است.

Adama sözü bir dǝfǝ deyǝrlǝr

به آدم( عاقل) حرف رو یک بار میزنند.

Adamı adam elǝyǝn paradır, parasız adamın üzü qaradır.
آدم رو پول آدم میکند،بی پولی آدم رو سیاه می کند.