Printable View
یک شیهه کشیده از دوردست
از انتهای جاده
آن سوی اغتشاش نیزار
در انحنای بستر شنریز خشک
روداسب هزار خاطره را
از مرتع خیال من آسیمه می کند
مرد هزار وسوسه را در منبر پشت اسب خاطره
سوی هزار باکره پرواز می دهد
یک شیهه کشیده مراز آنسوی نخل های توارث
آواز می دهد
در اين شب هاي بي فرجام من از فردا گريزانم
كجا گم كرده ا م خود را نمي دانم . نمي دانم .....
من کجاییم ؟
ماهیم
گم شدم
از دیارم از درخت آسمان من کدام ؟
کو ستاره ام ؟
آفتابم ؟
آفتابه
من کجاییم ؟
کجاست
کشورم شهر کوی کوچه خانه ام ؟
خانه ی شماره ی ...
شماره ام کجاست ؟
بی شماره ام
بی شمارگی جواز دفن نیست ؟
تو ای مسيح !
ايکاش گمنام می ماندی!
در دهکده ای کزو پرنده ای
نمی پريد!
وينگونه مصلوب نمی شـدی
هر روزه
ای بخشش!
ای سکوت!
در دست بی رحمانه ی
اين پيــروان خويش!
وينسان ای مسيح
قرن ها خون
بر سنگفرش های رم
نمی ماسيد!
و رنگ روشن بر چهره ات
پاشيده نمی شد
تا باب سليقه ی اشرافيان
شوی!
زيرا که شيطان را رنگ
تيـره و
فرشتگان روشن اند!
تو ای مسيح!
ايکاش گمنام می ماندی
در دهکده ای
کزوهرگز پرنده ای
نمی پريد!
دلی یا دلبری یا جان و یا جانان نمی دانم
همه هستی تویی فی الجمله این وآن نمی دانم
به جز تو در همه عالم دگر دلبر نمی بینم
به جز تو در همه گیتی دگر جانان نمی دانم
مرده منگار مرا بی خبر، کاندر سفرم!
چند صباحی دگر اندر ره تو در گذرم!
گونه هايت شوی کنون از اشک غم
چهره بگشايا به رويم، خنــد، خنــد!
ورنه برخيــزم از اين خاک مهــان
رقص جادويی کنـم در هـر مکان!
-
سلام
جلال جان شعر پست15051 خیلی قشنگ بود
ممنون
نیستش ...
نمی دونم کجاست ...
چه می کنه ...
ولی می دونم که ندارمش ...
هیچ وقت نخواستم
که
تو رو با چشمات به یاد بیارم ...
نمی خواستم که تو رو ، توو گم ترین آروزهام ببینم
نمی خواستم که بی تو
به دیوارا بگم هنوزم دوست دارم ...
آخه تو هول و ولای پریشونی تو رو نداشتن
تو گیر و دار - ای بابا دل تو هیچ ، حال او خوش
ای بی مروت ...
دیگه دلی می مونه که جور دل کبوتر بطپه ...
که با شما از جوون زندگیش بگه ...
بگه که هنوز زندست ...
هنوز زندست ...
سلام مژگان خانوم.
خوشحالم که خوشتون اومد.
تمام نا تمام من با تو تمام ميشود
شاعر بي نام ونشان صاحب نام ميشود
تمام نه تمام نه كه جام ناتمام لبريخته ام
تمام نه تمام نه كه ناتمامي از تو آويخته ام.......
چه باحاله اين زيرنويساش
مسلمانان ... مسلمانان ... مسلمانی ز سر گیرید
که کفر از شرم یار من ... مسلمان وار می آید
در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام
من در این تاریکی
من در این تیره شب جانفرسا
زائر ظلمت گیسوی توام
گیسوان تو پریشانتر از اندیشه ی من
گیسوان تو شب بی پایان
جنگل عطرآلود
شکن گیسوی تو
موج دریای خیال
کاش با زورق اندیشه شبی
از شط گیسوی مواج تو من
بوسه زن بر سر هر موج گذر می کردم
کاش بر این شط مواج سیاه
همه ی عمر سفر می کردم