سفر به مدار زمين با 200هزار دلار
اولین پایگاه فضایی توریستی جهان در مکزیک افتتاح شد جایی که ثروتمندان می توانند با پرداخت 200 هزار دلار به مدار زمین سفری کوتاه انجام دهند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این ساختمان بزرگ جایگاه فضاپیمای «ویرجین گلکتیک»، مرکز کنترل و مکانی برای آماده سازی مسافران پیش از آغاز پرواز فضایی خواهد بود.
قرار است این پروازهای توریستی تا ابتدای سال 2013 آغاز شود.
«ریچارد برنسون» مدیر شرکت ویرجین گلکتیک به همراه گروهی از هنرمندان برای افتتاح این ترمینال با طناب از سقف به صورت معلق درآمده و بر روی دیواره های خارجی آن راه رفتند.
در این مراسم علاوه بر گروه زیادی از علاقمندان به سفرهای فضایی، «سوزانا مارتینز» فرماندار مکزیک و «باز آلدرین» فضانورد سابق و مشهور ناسا نیز حضور داشتند.
اکنون و با تکمیل شدن این پایگاه و فرودگاه فضایی ، شرکت ویرجین به صورت کامل تمرکز خود را بر روی تکمیل آزمایش ها بر روی راکت ها و فضاپیمایش قرار خواهد داد.
برنسون امیدوار است تا سال 2012 به اندازه ای بر روی راکت ها و فضاپیمای این شرکت آزمایش های قدرتمند انجام شود که پس از آن شرکت ویرجین گلکتیک بتواند پروازهای تجاری خود به مدار زمین را آغاز کند.
تاکنون بیش از 450 نفر بلیط های این شرکت را برای سفرهای فضایی توریستی پیش خرید کرده اند که 150 نفر از این افراد در مراسم افتتاحیه ترمینال و فرودگاه فضایی حضور داشتند.
شرکت ویرجین گلکتیک در حدود شش سال پیش برای ساخت این پایگاه فضایی با مقامات مکزیکی به توافق رسیدند و اکنون با تکمیل این پایگاه قدمی دیگر در راستای محقق شدن رویای توریسم فضایی برداشته شده است.
برنسون به همراه دو فرزندش اولین مسافران اولین پرواز از این پایگاه فضایی خواهند بود. ارائه خدمات تجاری عمومی این پایگاه پس از دریافت مجوز از سازمان هوانوردی آمریکا آغاز خواهد شد.
این در حالی است که سازمان ناسا نیز به تازگی قرارداد چهارونيم میلیون دلاری را برای سه پرواز اختصاصی تحقیقاتی با این شرکت به امضا رسانده است.
سفرهای 200 هزار دلاری که با کمک فضاپيماي SpaceShip II انجام خواهند گرفت، دو و نیم ساعت به طول خواهند انجامید و مسافران تنها پنج دقیقه بی وزنی و منظره زمین از فضا را تجربه خواهند کرد.
اختلال در شانزدهمین پرواز آزمایشی
افتتاح این پایگاه کمی پس از آخرین پرواز آزمایشی این فضاپیما انجام گرفته است. فضاپیمای SpaceShip II در آخرین پرواز آزمایشی که انجام داد، در حالی که برای اولین بار سه سرنشین را به همراه داشت دچار نقص فنی و برای لحظاتی از کنترل خارج شد.
این شانزدهمین پرواز آزمایشی SpaceShip II بود که در تاریخ 29 سپتامبر انجام گرفت. در ابتدا این فضاپیما به همراه هواپیمای حامل خود به ارتفاع برده شد و پس از رها سازی، فضاپیما به سرعت به حالت سقوط افتاد.
توانایی این فضاپیما در حرکت دادن بخش دم ویژگی امنیتی است که می تواند پایداری فضاپیما را طی بازگشت به اتمسفر زمین افزایش دهد و همین ویژگی توانست دوباره کنترل فضاپیما را در دست سرنشینان فضاپیما، دو خلبان و یک مهندس پرواز قرار دهد.
این پرواز نفس گیر هفت دقیقه و 15 ثانیه به طول انجامید اما در نهایت فضاپیما و سرنشینانش به آرامی بر روی زمین فرود آمدند.
طلوع گردشگري فضايي در‌سرزمين شفق‌هاي قطبي
پرواز فضايي و بويژه موضوع گردشگري فضايي جدا از تمام جذابيت‌هاي آشكار و نهانش براي پيشكش كردن عصر جديدي از ماجراجويي‌هاي بشر هزاره سوم، هنوز هم فصلي شگفت و هيجان‌انگيز با صفحات ورق نخورده بسيار از كتاب آرزوهاي بزرگ انسان به حساب مي‌آيد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اما جاي اميدواري است كه پررنگ شدن ماجراي فضاي خصوصي و تكاپوي شركت‌ها براي به نام زدن نخستين برنامه‌هاي ارسال فضاگردها به مدار پايين با دهه دوم هزاره سوم همراه شده است؛ دهه‌اي كه به باور بسياري از صاحب‌نظران، سررسيد برخي از فناوري‌هاي برتر و دستاوردهاي دگرگون‌كننده حيات آينده انسان معاصر طي آن رقم خواهد خورد.
در اين ميان، گردشگري فضايي نيز براي همراهي با اين قافله پرشتاب ناگزير از تدارك توشه و لوازمي است كه راه سفر را هموار و دسترسي به منزل را ميسر سازد. ازجمله زيرساخت‌هايي كه در راس كار گردشگري فضايي قرار دارد فرودگاه فضايي است كه از قضا محل آن در راس نقشه دنيا انتخاب شده و قرار است سرزمين‌هاي شمالي را از انزوا و خاموشي سردش خارج كرده و جان و هويت تازه‌اي به افق اين منطقه يخ‌زده از دنيا ببخشد، اما چطور شهر كوچك و دورافتاده‌اي در اروپاي شمالي اميدوار است به يك قطب و جاذبه اصلي گردشگري فضايي بدل شود؟
شهر سوئدي كرونا واقع در 150 كيلومتري بالاي مدار شمالگان و حدود 1000 كيلومتري استكهلم، به لحاظ تئوري و روي كاغذ مكان ايده‌آلي براي برپايي نخستين فرودگاه فضايي تجاري اروپا نيست. در واقع، مجموعه حيرت‌آوري از نقطه ضعف‌ها و شرايط نامساعد، بضاعتي است كه اين شهر به آن مي‌بالد. با اين اوصاف دولت سوئد سال 1386 از تفاهم‌نامه‌اي با شركت ويرجين گلكتيك خبر داد كه نخستين سايت روانه‌سازي خارج از آمريكاي اين شركت را در شهر كرونا برقرار سازد. اگر همه چيز طبق جدول زمان‌بندي پيش برود، اين شركت تا اوايل سال آينده گردشگران فضايي را از نيو مكزيكو به كرانه جو زمين خواهد فرستاد. به اين ترتيب شهر كرونا بايد تا يك سال بعد از آن آماده پذيرايي از چند پرواز هفتگي براي سفر صدها گردشگر فضايي به بالاي جو زمين شود. پروازهاي فضايي زيرمداري كه شركت ويرجين گلكتيك نويدش را داده است مي‌تواند گردشگران را با تجربه منحصر به فردي كه تنها 20 دقيقه طول خواهد كشيد براي سفر به وراي مرز فضا روبه‌رو كند. در حالي كه رويدادهاي فضايي اين شهر براي بسياري از گردشگران رنگ و بوي تازه‌اي خواهد داشت، ولي واقعيت اين است كه فرودگاه فضايي سوئد موضوع غريب و ناشناخته‌اي به حساب نمي‌آيد. تقريبا نيم قرني مي‌شود كه شهر كرونا به واسطه موقعيت مكاني دورافتاده و ترافيك هوايي حداقل‌اش، ماوا و خاستگاه مجموعه‌اي از فعاليت‌هاي هوافضا بوده است. پژوهشگاه فضايي اسرنگ كه دولت سوئد در سال 1343 در اين شهر تاسيس كرد، امروز شامل يك پايگاه آزمايش موشك 5500 كيلومتر مربعي براي پرتاب راكت‌هاي كاوش است. راكت‌هاي كاوش در يك مسير رفت و برگشت محموله‌هاي علمي خود را به بالاي مرز فضا برده، داده‌برداري انجام مي‌شود و سپس محموله علمي با چتر نجات روي سطح زمين فرود مي‌آيد.
اما با وجود چنين دم و دستگاه فضايي سابقه‌داري، آنچه مايه شور و التهاب سكنه اين شهر سرد و خاموش شده است، پرواز قريب‌الوقوع بشر به فضا از فرودگاه محلي و پوشيده از برف شهرشان است. به نحوي كه چند نفري از مردم شهر با سپردن وديعه‌هاي 20 هزاردلاري قصد دارند در زمره نخستين گردشگران تور فضايي ويرجين گلكتيك جاي بگيرند. تجربه‌اي كه بازار خيلي محدود و معدودي را هدف‌گذاري مي‌كند كه مشتريانش افرادي با توانايي پرداخت 200 هزار دلار براي يك تعطيلات خواهند بود.
نكته: ازجمله زيرساخت‌هايي كه در راس كار گردشگري فضايي قرار دارد فرودگاه فضايي است كه قرار است سرزمين‌هاي شمالي را از انزوا و خاموشي سردش خارج كرده و جان و هويت تازه‌اي به افق اين منطقه يخ‌زده از دنيا ببخشد
با اين اوصاف پرواز فضايي از پايگاه پرتاب كرونا به‌عنوان يك بسته گردشگري از نوع ماجراجويي قطب شمالي تلقي مي‌شود كه با اقامت در يك هتل يخي، سورتمه‌راني و اسنوموبيل سواري در دل طبيعت وحش مجاور ـ و صد البته ـ پرواز فضايي تكميل مي‌شود. البته بايد ديد اين شهر كوچك به رغم عيب و ايرادهاي ذاتي‌اش چگونه توانسته قاپ شركت پيشرو رقابت گردشگري فضايي را دزديده و براي ارائه توري استثنايي از ميان شفق قطبي نمك‌گيرش كند.
واقعيت آن است كه كرونا فراتر از رگه غني سنگ آهني كه قريب 2 كيلومتر در زير زمينش امتداد يافته است، از موهبت‌هاي طبيعي ديگري نيز سود مي‌جويد كه از بهشت موعود بودن اسكي‌بازان شروع مي‌شود و به برخي جاذبه‌هاي فرهنگي مربوط به قوم سامي‌ها ختم مي‌گردد.
اين ناحيه از وجود يك گونه گوزن شمالي سود مي‌برد كه هر چند حيات وحش كوچكي محسوب مي‌شود ولي حقيقتا پرجذبه و محبوب است.
با اين تفاصيل، مقوله پرواز فضايي مي‌تواند ترقي و رونق گردشگري ديگري را نيز براي شهر دورافتاده‌اي همچون كرونا به همراه داشته باشد. جريان از اين قرار است كه حداقل زمان براي اقامت گردشگرهاي فضايي 3 روز منظور مي‌شود كه دو روز آن براي خوگيري، تشخيص موقعيت و رده‌بندي مسافران است تا نسبت به شناخت و آگاهي افراد درخصوص نحوه اداره كردن خودشان در پرواز اطمينان حاصل شود و يك روز نيز براي خود پرواز در نظر گرفته مي‌شود. در اين بين، آنهايي كه از تمكن كافي براي خريد سفر 200 هزار دلاري به فضا برخوردار هستند ممكن است خواهان به شراكت گذاشتن تجربه‌شان با همسران، فرزندان و شايد هم والدين و دوستانشان باشند. به بيان ديگر آمدن يك گردشگر فضايي به معناي همراه آوردن چندين نفر ديگر خواهد بود كه همگي نيازمند محل اقامت و ساير خدمات هستند. از همين رو طرح و نقشه‌هايي تحت عنوان شهر فضايي 2020 در دستور كار مقامات قرار گرفته است. اين برنامه توسعه در زمينه‌هايي نظير دسترسي فرودگاه فضايي به اردوگاه‌هاي تابستاني فضايي، سانتريفيوژهايي براي شبيه‌سازي نيروهاي گرانشي بالا و همچنين لينك‌هاي ويدئويي كه به افراد روي زمين امكان شراكت گذاشتن بلادرنگ تجربه پرواز فضايي استان را مي‌دهد سرمايه‌گذاري مي‌كند.
وقتي زمان پرواز نخستين مسافران فضا از فراز دايره شمالگان زمين فرا برسد، آنها از فرودگاه محلي سالومونسون پروازشان را آغاز مي‌كنند. فقدان ترافيك هوايي بر فراز دايره شمالگان به عنوان يكي از مزيت‌هاي رقابتي كرونا محسوب مي‌شود. از ديگر محاسني كه ميزبان سفرهاي فضايي به آن مباهات مي‌كند آشيانه بزرگي است كه سال 1370 به منظور ميزباني تحقيقات پروازي و آزمون‌هاي آب و هواي سرد براي شركت بوئينگ ساخته شد.
بزرگي اين آشيانه عظيم براي بلعيدن يك هواپيماي پهن‌پيكر 400ـ 747 كفايت مي‌كند. طي 2 دهه اخير، ايرباس، ناسا و يوروكوپتر اروپا توانمندي و كارايي محصولاتشان را در كرونا محك زده‌اند و اين آشيانه به عنوان پايگاه و موطن اصلي تحقيقات جوي در پروازها خدمت كرده است. علاوه بر فرودگاه و آشيانه، مزيت ديگر كرونا براي ميزباني گردشگري فضايي كه پروژه ويرجين گلكتيك و ساير بهره‌برداران پرواز فضايي تجاري را به خود مي‌كشاند، زيرساخت‌هاي از قبل آماده و مرتبط با موضوع اين شهر و بويژه مركز تحقيقات موشكي تقريبا 50 ساله اسرنگ است. اين توانمندي در حالي است كه فرودگاه فضايي آمريكا در حوالي نيومكزيكو از صفر ساخته مي‌شود.
موضوع جالب توجه و بديع ماجراي اين گردشگري به پديده شفق قطبي و ابهام بر سر ايمني و زيانبار بودن اعزام گردشگران از ميان آن مربوط مي‌شود. به اعتقاد محققان چون اين پديده از برخورد ذرات باردار پرانرژي بادهاي خورشيدي با جو زمين ايجاد مي‌گردد، يك پروازكوتاه از ميان آن مسافران را در معرض تشعشع بيشتري از آنچه فضانوردان در ايستگاه فضايي بين‌المللي در يك دوره مشابه 6 دقيقه‌اي جذب مي‌كنند قرار نخواهد داد. با اين احوال، براي شهري كه هم نيم قرن تجربه حضور تاسيسات فضايي اسرنگ را يدك مي‌كشد و هم تجربه گردشگري قابل توجهي دارد، پيوند دو مقوله «فضا و گردشگري» و نشاندن آنها بر سر يك سفره ايده جالب و مناسبي به نظر مي‌رسد كه حال و هواي ديگري به شمالي‌ترين فرودگاه فضايي دنيا مي‌بخشد.
Air & Space
سياره زهره لايه اوزن دارد
ستاره شناسان اروپايي از كشف لايه اوزن در جو سياره زهره خبر دادند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين لايه نازك كه صد برابر از لايه اوزن زمين نازك تر و كم چگال تر است توسط كاوشگر «ونوس اكسپرس» سازمان فضايي اروپا كشف شده است.
تاكنون لايه اوزن فقط در اتمسفر زمين و مريخ مشاهده شده بود. اين يافته مي تواند به ستاره شناسان كمك كند جستجوي خود را براي يافتن حيات در ديگر سيارات اصلاح كنند.
به گزارش ايرنا،كاوشگر «ونوس اكسپرس»، زماني كه در جو زهره مشغول رصد ستاره ها بود، لايه اوزن اين سياره را كشف كرد.
ستاره هاي دور دست در جو اين سياره نسبت به آنچه دانشمندان انتظار داشتند كم رنگ تر مشاهده مي شدند و اين امر به خاطر آن است كه لايه اوزن زهره بخشي از نور فرابنفش ستاره ها را جذب مي كند.
به گفته پژوهشگران مركز مطالعات جو LATMOS در فرانسه، لايه اوزن زهره 100 كيلومتر با سطح سياره فاصله دارد كه اين ميزان سه برابر ارتفاع لايه اوزن زمين از سطح سياره مان است.
اوزن در واقع سه اتم اكسيژن است و زماني كه نور خورشيد در اتمسفر زهره، دي اكسيد كربن را تجزيه مي كند تا مولكول اكسيژن توليد كند، شكل مي گيرد.
بر روي زمين، اوزن كه بخش عمده اي از پرتوهاي فرابنفش و مضر خورشيد را جذب مي كند مانع از رسيدن اين پرتوها به زمين مي شود و به شيوه مشابه سياره زهره توليد مي شود.
اين فرايند با اكسيژن آزاد شده از ميكروب هاي دي اكسيد كربن خوار تكميل مي شود.
برخي از ستاره شناسان مي گويند وجود اكسيژن كربن و اوزن در جو نشان دهنده وجود حيات بر روي سياره زهره است.
---------- Post added at 01:43 PM ---------- Previous post was at 01:39 PM ----------
دانشمندان برپایه اطلاعات جمع آوری شده از کاوشگر کاسینی موفق شدند اولین نقشه رنگی از تیتان، بزرگترین قمر زحل را تهیه کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کاوشگر کاسینی در مدت 6 سال ماموریت خود اطلاعاتی را از تیتان، بزرگترین قمر سیاره زحل جمع آوری کرد.
اکنون گروهی بین المللی از ستاره شناسان به سرپرستی محققان دانشگاه نانت در فرانسه با استفاده از تصاویری مادون قرمزی که کاسینی با دستگاه Vims (طیف نگار نقشه برداری بصری و مادون قرمز) جمع آوری کرده بود اولین نقشه تمام رنگی از این قمر را تهیه کردند.
این تصاویر در طول 78 پروازی که کاسینی تا ژوئيه 2004 و پیش از ورود به مدار زحل از نزدیکی تیتان انجام داد گرفته شده اند.
براساس گزارش یونیورس تودی، بنابراین دستگاه طیف نگار Vims برای مطالعه بر روی تیتان موقعیتهای کمی در اختیار داشته است. این بدان معنی است که این نقشه رنگی در برخی مناطق جزئیات دقیق تری را نسبت به مناطق دیگر نشان می دهد.
به گفته این محققان، تصاویر پس زمینه با وضوع تصویر پایین گرفته شده اند درحالی که تصاویر فوقانی با وضوح تصویر بالا گرفته شده اند و جزئیات را با کیفیت 500 متر در پیکسل نشان می دهند.
این کاوشگر قرار است 48 پرواز از نزدیک دیگر نیز تا سال 2017 در مدار تیتان انجام دهد. به همین دلیل در آینده، این روش نقشه برداری رنگی اجازه می دهد که سطح و اتمسفر تیتان را که با عبور فصول تغییر می کنند مشاهده کرد.
کشف اقيانوس يخي روي يک ستاره دنباله‌دار
رصدخانه فضایی هرشل در تازه ترین بررسیهای خود بر روی یک ستاره دنباله دار یک اقیانوس یخی مشابه اقیانوسهای زمین را شناسایی کرد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک تیم بین المللی به سرپرستی "پل هارتوگ" از موسسه ماکس پلانک آلمان چند ستاره دنباله دار در منظومه خورشیدی را مورد بررسی قرار دادند.
در این راستا، این ستاره شناسان با استفاده از تازه ترین اطلاعات جمع آوری شده توسط رصدخانه فضایی هرشل آژانس فضایی اروپا بر روی ستاره دنباله‌دار 103P/Hartley 2 اقیانوسی یخی را شناسایی کردند که شباهت بسیاری به اقیانوسهای زمین دارد.
تلسکوپ هرشل نشان داد که در ترکیبات این یخها "دوتریم" (ایزوتوپ هیدروژن) وجود دارد و در واقع تفاوت چندانی میان هیدروژن و این ایزوتوپ وجود ندارد.
این کشف می تواند تائیدی بر تئوری باشد که برپایه آن آبهای زمین می‌توانند با باران شهاب سنگ‌ها به سیاره ما رسیده باشند.
به اعتقاد بسیاری از دانشمندان زمین بی آب به دنیا آمده است و تنها پس از 8 میلیون سال با یک افزایش آب مواجه شده که به گفته برخی، این آب حاصل برخورد دنباله دارها به زمین است.
"پل هارتوگ" در این خصوص توضیح داد: " زمانی که ما در جستجوی دنباله دارهایی هستیم که آب را به زمین آورده اند باید ستاره های دنباله داری چون 103P/Hartley 2 را مورد ملاحظه قرار دهیم."
به گفته این دانشمند، ستاره دنباله دار 103P/Hartley 2 در مرزهای منظومه شمسی و احتمالا در نوار کویپر، یا کمربند اجرام آسمانی سرد ساخته شده است.
این کمربند در فاصله دورتری از سیاره نپتون قرار دارد و به همین دلیل دانشمندان توانسته اند در این دنباله دار حضور یخ را تائید کنند.
براساس گزارش نیچر، کمربند کویپر بین 30 تا 50 برابر دورتر از فاصله میان زمین و خورشید است و در آن اجرام یخی چون خرده سیاره پلوتون، سیارات کوتوله و تعداد بی شماری ستاره دنباله دار زندگی می کنند.
103P/Hartley 2 یکی از 7 ستاره دنباله داری است که تاکنون توسط این تیم تحقیقاتی مورد بررسی قرار گرفته اند. 6 دنباله دار دیگر در منطقه "ابر اورت" در فاصله یکسال نوری از خورشید واقع شده اند.
"داریوس لیز" از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا اظهار داشت: "نتایج تحقیقات ما برپایه اطلاعات هرشل پیشنهاد می‌کنند که ستاره های دنباله دار می توانند نقش مهمی در حمل مقادیر بالایی از آب به روی زمین نخستین ایفا کرده باشند."
یافته‌اي که نظریه انيشتين را زيرسوال برد!
یافته ای که جهان را مبهوت کرد
دانشمندان بزرگترین لابراتوار فیزیک جهان در نزدیک ژنو پنجشنبه شب با انتشار این خبر که موفق به مشاهده ذراتی کوچک مشهور به نوترینوها با سرعتی بالاتر از سرعت نور شده اند جهان را در بهت و شگفتی فرو بردند.
این ادعا در صورت تایید شدن می تواند به تقابل با نظریه نسبیت خاص انیشتین برخیزد، یکی از اساسی ترین بخشهای فیزیک مدرن که بر اساس آن هیچ پدیده ای قادر به حرکت کردن در سرعتی بیشتر از سرعت نور نخواهد بود.
محققان در سرن به اندازه ای از این کشف خود حیرت زده بودند که برای کنترل دوباره اطلاعات به دست آمده ماه ها زمان صرف کردند و نتوانستند خطایی که منجر به رد کردن ادعای آنها شود را بیابند و از این رو از دانشمندان جهان برای تایید یا رد یافته خود کمک خواستند.
دانشمندانی که در این پروژه که به اوپرا شهرت دارد، مشارکت داشته اند می گویند نتایج به دست آمده باید پیش از نتیجه گیری نهایی درباره درک انسان از جهان هستی، بارها مورد آزمایش قرار گرفته و به دقت کنترل شوند.
واکنش فیزیکدانان جهان در برابر ذراتی که سریعتر از نور هستند
دانشمندان و فیزیکدانان مختلف جهان نیز در قبال این خبر واکنشهای متفاوتی از خود نشان داده اند. "جیم الخلیلی" استاد فیزیک دانشگاه سوری می گوید: احتیاط دانشمندان سرن در ترجمه یافته های جدیدشان کار بسیار درستی است. در صورتی که نوترینوها سرعت نور را شکسته باشند، می توانند نظریه بنیادین فیزیک متعلق به قرن اخیر را زیر و رو کند.
به گفته وی این رویداد می تواند حقیقت داشته باشد اما احتمال اینکه در انجام مطالعات خطایی رخ داده باشد بسیار بیشتر است. الخلیلی می گوید: اگر نتایج آزمایشهای سرن به اثبات برسند و نورترینوها سرعت نور را شکسته باشند، من در یک برنامه زنده تلویزیونی شلوارک ویژه بوکس خود را می بلعم!
"استفان هاوکینگ" فیزیکدان مشهور انگلیسی نیز با بیان تردید در زمینه درست بودن نتایج این تحقیقات می گوید: هنوز بسیار زود است که بتوان این یافته ها را تفسیر کرد. برای این کار به آزمایشها و شفاف سازی های بیشتری نیاز خواهد بود.
دیگر فیزیکدانان بر این باورند با اینکه باید دقت این آزمایشها به تایید برسد، تاثیر آن بر روی درک انسان از علوم و جهانی که او را احاطه کرده می تواند کاملا بی سابقه باشد.
"برایان کاکس" فیزیکدان و تهیه کننده برنامه های علمی تلویزیونی نیز در این باره می گوید: در صورتی که این یافته به تایید برسد، مهمترین کشف فیزیکی طی 100 سال گذشته خواهد بود، با این همه تایید آن کار بسیار دشواری بوده و نیازمند بازنویسی درک انسان از جهان هستی خواهد بود. این ادعا به اندازه ای غیر عادی است که باور کردن آن ممکن نیست.
از سویی دیگر"جان کاستلا" فیزیکدان استرالیایی نتایج این تحقیقات را زیر سوال برده و محققان را به انجام اشتباهی شرم آور در محاسبات خود متهم کرده است.
بر اساس گزارش تلگراف، "کاستلا" می گوید: هر فیزیکدانی که ذره ای از نوتریونوها آگاهی داشته باشد در برابر این نتایج تاسف خواهد خورد زیرا مشخص است که نتایج "اوپرا" کاملا اشتباه است.
منبع: مهر
دو ماهواره "جی. پی. اس" اروپا پرتاب شد/ تصاویری از سکوی پرتاب
دو ماهواره "جی. پی. اس" اروپا پرتاب شد/ تصاویری از سکوی پرتاب دو ماهواره پروژه گالیله "جی. پی. اس" اروپا سرانجام پس از سالها روز گذشته همراه با موشک روسی سایوز از پایگاه "کوئورو" در "گوئیانا" فرانسه با موفقیت پرتاب شدند. به گزارش خبرگزاری مهر، دو ماهواره نخست پروژه "گالیله" از برنامه رقابتی آژانس فضایی اروپا با "جی. پی. اس" آمریکا سرانجام پس از سالها انتظار و یکروز تاخیر روز گذشته همراه با موشک سایوز ST-B از پایگاه "کوئورو" در گوئیانا" فرانسه پرتاب شدند. این موشک که قرار بود روز پنجشنبه پرتاب شود با یکروز تاخیر در ساعت 7:30 به وقت محلی (14:00 به وقت ایران) پرتاب شد.
این موتور، گالیله را تا رسیدن به موقعیت 23 هزار کیلومتری از زمین همراهی کرد و سپس ماهواره ها وارد فاز پرواز بالستیک شدند که در حدود 3 ساعت و 40 دقیقه به طول انجامید و بعد دو ماهواره برای رسیدن به موقعیت صحیح خود در مدار از هم جدا شدند.
پرتاب ماهواره های برنامه گالیله از دو جنبه اهمیت دارد اول اینکه این دو ماهواره همراه با موشک سایوز پرتاب شدند. این اولین بار بود که یک موشک روسی از خاک اروپا پرتاب می شد. دلیل دوم اینکه گالیله به اروپا اجازه خواهد داد که به یک سیستم موقعیت یاب ماهواره ای جهانی مستقل از "جی. پی. اس" آمریکا مجهز شود.
سیستم گالیله که شامل 30 ماهواره است که تا سال 2020 باید وارد عمل شوند بسیار پرقدرت بوده و قادر خواهد بود با دقت کمتر از 10 سانتیمتر موقعیتها را نشان دهد.
اتحادیه اروپا به ترتیب در سالهای 2005 و 2008 دو ماهواره آزمایشی این پروژه به نامهای Giove B و Giove A یا Astrium را به منظور آزمایش سیستمهای ماهواره ای در مدار قرار داده بود.
در این خصوص آنتونیو تایانی، معاون کمیسیون اروپا در بخش حمل و نقل گفت: "فضا پیشرفت انقلاب سوم صنعتی است. این پروژه یک نتیجه بزرگ برای اتحادیه اروپا است."
این دو ماهواره در مرکز فضایی Thales Alenia Space واقع در رم ساخته و آزمایش شدند. این شرکت درحال ساخت دو ماهواره بعدی پروژه گالیله است که در سال 2012 پرتاب خواهند شد.
این چهار ماهواره هسته اصلی پروژه گالیله را خواهند ساخت. اسا تضمین کرده است که گالیله از سه ماهه نخست سال 2014 سه سرویس خود را آغاز می کند.
این سرویسها عبارتند از: یک سرویس پایه (Open Service)، یک سرویس دولتی (Public Related Service) و یک سرویس جستجو و نجات (Search and Rescue Service).
"ژان ژاک دوردین"، مدیر کل اسا در خصوص پرتاب روز گذشته اظهار داشت: "این پرتاب نمونه بسیار خوبی از همکاری اروپا و همکاری بین المللی است. از یک سو، ما در مدار اولین ماهواره کاربردی گالیله را داریم که حاصل همکاری میان اتحادیه اروپا و اسا است و از سویی دیگر، این اولین پرتابی است که در همکاری میان اسا و روسیه از پایگاه گوئیانا انجام شد."
براساس گزارش وایرد نیوز، از سال 2000 تا سال 2014 در مجموع 5 میلیارد یورو برای پروژه "جی. پی. اس" اروپا هزینه خواهد شد و از سال 2014 تا 2030 به یک میلیارد یورو دیگر برای هزینه های توسعه و حفظ ماهواره ها نیاز است.
به گفته "پل فلامنت"، مسئول کمیسیون اروپا در بخش برنامه های ماهواره ای، استفاده تجاری از گالیله می تواند 70 میلیون یورو در سال برای اروپا درآمد داشته باشد.
موشک سایوز در سکوی پرتاب
این موشک روسی آماده انجام اولین پرتاب خود از خاک اروپا است
موشک سایوز از پایگاه "کوئورو" در گوئیانا" فرانسه دو ماهواره نخست پروژه گالیله را حمل می کند
نخستین لحظات پرتاب
پروژه گالیله در مجموع از 30 ماهواره تشکیل شده است
ماهواره روسات وارد جو زمين شد
ماهواره دو و نیم تنی "روسات" که در سال 1999 در پی بروز نقص فنی غیرفعال شده بود، بامداد روز یکشنبه 23 اكتبر وارد جو زمين شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گزارش دويچه وله، مرکز هوا و فضای آلمان اعلام كرد: این ماهواره فضایی که نزدیک به دو و نیم تن وزن دارد روز یکشنبه 23 اكتبر بین ساعات سه و 45 دقیقه و چهار و 15 دقیقه بامداد وارد جو زمين شده و تاکنون اطلاعاتی مبنی بر برخورد قطعاتی از این ماهواره با سطح زمین گزارش نشده است.
کارشناسان احتمال می‌دادند که تنها یک بخش از ماهواره روسات در هنگام ورود دوباره به جو زمین به دلیل گرمای ناشی از اصطکاک بسوزد.
در صورت وقوع چنین حادثه‌ای نزدیک به 30 قطعه با وزنی در مجموع بیش از یک و نیم تن با سرعتی بالغ بر 400 کیلومتر در ساعت به سطح زمین برخورد می‌کردند.
براساس برآوردها قطعاتی که از ماهواره‌ها جدا می‌شوند، به احتمال زیاد در مناطق غير مسکونی یا در اعماق آب‌ها فرود می‌آیند.
پیش‌تر مرکز هوا و فضای آلمان احتمال سقوط این ماهواره در اروپا، آفریقا و استرالیا را رد کرده و وارد آمدن آسیب‌های فراوان در پی سقوط احتمالی را بسیار اندک پیش‌بینی کرده بود.
مأموریت موفق
ماهواره روسات در ژوئن 1990 از فلوریدا به فضا پرتاب شد و قرار بود که مأموریت آن تنها 18 ماه به طول انجامد. اما به دلیل موفقیت‌های چشمگیر علمی که از طریق تصاویر ارسالی این ماهواره به زمین به دست آمد، مدت مأموریت آن تا زمانی که از نظر فنی ممکن بود، تمدید شد و در نهایت به 9 سال رسید.
این مأموریت که با همکاری مشترک کشورهای آلمان، آمریکا و بریتانیا انجام گرفته بود، به عنوان بزرگترین موفقیت در زمینه تحقیقات پایه‌ای فضایی به شمار می‌رفت.
از آنجایی که جو زمین اشعه ایکس را در خود جذب می‌کند، امکان بررسی تابش‌های اشعه ایکس در آسمان از سطح زمین ممکن نیست و از همین رو ماهواره روسات با هدف بررسی تابش‌های اشعه ایکس در آسمان، به فضا پرتاب شد.
نتایج ارسالی از این بررسی‌ها آشکار ساخت که تقریبا تمامی اجسام فضایی از خود اشعه ایکس منتشر می‌کنند.
ماهواره روسات تا فوریه سال 1999 فعال بود اما به دلیل از کار افتادن یکی از حساسه‌هایش با نقص جدی فنی روبرو شد. در پی بروز این حادثه این ماهواره دو و نیم تنی رسما غیر فعال شده بود.
