بخشي زيبا از كتابي كه خوانده ام

شهربانو بی آنکه رشته ی نگاه به سرشاخه های چنارها را قطع کند، گوشی موبایل را در کیف انداخت. پدر گفته بود تنها می آیی؟ چه کسی درباره ی شکوهمندی تنهایی قلم فرسایی کرده است؟ هر کس بوده نمیدانسته تنهایی چه کوفتی است، چه نفرین آسان گیری است و چه جنس معیوبی است که بی تعارف میگردد و میگردد و چرخ میزند و همیشه بیخ ریش صاحبش برمیگردد.


شهربانو ( محمدحسن شهسواری)

انسان آنقدرها که در جستجوی اعجاز است در جستجوی خدا نیست. و چون نمی‌تواند تاب بیاورد که بی‌معجزه بماند، دست به خلق معجزات تازه می‌زند و به پرستش جادو و جنبل رو می‌آورد...

صفحه ۳۵۹
برادران کارامازوف رمانی از فئودور داستایوسکی

آن وقت پی بردم آدمی که تنها یک روز زندگی کرده باشد ، می تواند صد سال به آسانی در زندان زندگی کند . آنقدر یادبود دارد که ملول نشود .....

" بیگانه " آلبرکامو / ترجمه امیر جلال الدین اعلم



توضیح : مورسو (شخصیت اصلی داستان یا به قولی بیگانه ِ داستان) پس از افتادن در زندان به جرم قتل عمد ، به منظور وقت کشی ، تصور می کند در گوشه ای از اتاقش ایستاده و در حال قدم زدن جزئیات اشیای اتاق به یاد می آورد ...

...
از من می پرسد: « تو به چه اميدی زندگی می كنی؟ »
به او می گويم: « به اميد رسيدن روز چهارشنبه. »
می پرسد: « بعدش چی؟ »
بعدش پنجشنبه است و بعدش جمعه و زندگی ادامه دارد. همين كه منتظرم، همين كه زمان تبديل به لحظه های بعدی شده - فردا، پس فردا، پسين فردا، هفته ی آينده - برايم كافی ست.

گلی ترقی، آخرين روز (از مجموعه داستان دو دنيا)

در موقع غذا خوردن, از چشمهای مرد سیاه پوست اثار وجد نمایان بود و من بر نیک بختی او حسرت می خوردم, زیرا میدیدم که در زندگی ان غلام, هیچ ارزویی وجود ندارد جز خوردن و همین که بتواند انقدر غذا بخورد تا اینکه سیر شود خود را نیک بخت ترین مرد جهان تصور می نمایید.
کنيز ملکه ي مصر/ميکل پيرامو/ذبيح الله منصوري

و او هم... وای که چه رقاصه ای بود!من البته ديده بودم رقاصه ها در تماشاخانه چه گونه می رقصند،که اصلا الکی بود،عين همان اسب های افسری که در رژه ها بدون هيچ هنر و ابتکاری صرفا به خاطر شيرين کاری می جنبند و ادا در می آورند،در حالی که از جان و هيجان خبری نيست.اما اين ملکه-گروشا-همين که راه می افتاد مانند فرعونی سوار بر کشتی بی حرکت به نظر می آمد،در حالی که از تن مارگونه اش صدای قرچ قضروف ها و جريان مغز يک استخوان به داخل استخوان ديگرش به گوش می خورد...وقتی هم که می ايستاد تنش را تاب می داد و شانه ای را جلو می انداخت و ابرويش را با نوک پا در يک خط قرار می داد..چه نگاری!همه از تماشای رقصش گويی اصلا هر چه شعور داشتند از دست دادند.از خود بی خود شده بودند و به سوی او هجوم می آوردند.يکی اشک در چشم هايش حلقه زده و ديگری نيش تا بناگوش بازشده اش را به نمايش گذاشته بود،و در اين حال همه داد می زدند:در قيد پولش نيستيم.برقص

«وقتی یه دکتر جدید معالجه ات میکنه خیلی فرق داره. وقتی روش معالجه عوض بشه، همه چیز فرق میکنه. من اگه جای تو بودم به این راحتی نا امید نمی شدم.»
گفت: « نا امید نشدم.»
«اما یه کم ناراحت به نظر میای.»
آهی کشید و گفت: «ترس خیلی چیز بدیه. دردی که توی فکرمه خیلی بدتر از درد واقعیه. منظورمو می فهمی؟»
گفتم: «آره می فهمم.»

از داستان کوتاه بید نابینا، زن خفته / مجموعه داستان کوتاه "دیدن دختر صد درصد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل" به قلم هاروکی موراکامی .

من هم در دوره ي زندگي دچار اين احساس شدم و بعد از مرگ دوستانم بسيار پشيمان گرديذم که چرا تا روزي که او زنده بود, من وي را خيلي دوست نمي داشتم.
من وقتي فهميدم که دايه ي طفل رنگ چشم هاي کودکي را که شير ميدهد نميداند فهميدم که هر گاه طفل را عوض کنند ان زن متوجه تعويض کودک نخواهد گرديد چون دايه ي که انقدر ابله باشد که رنگ چشم طفلي را که شير ميدهد نداند متوجه خصوصيات ساير اعضاي بدن طفل نمي شود.

کنيز ملکه ي مصر/ميکل پيرامو/ذبيح الله منصوري

پدر بودن همان قدر برای مردان جذاب است که برای فرزندان.به فرزندت نشان بده آنچه را پیش از این تو را به نشاط میآورد و نشاط فرزندت را که به نشاط تو میافزاید.دریاب و این چنین است که اکنون نشاط دو چندان در شعله ی ایمان و مهر دیده میشود.این شادی است

پاپاپدر من

نوشته:لئوبو سکالیا

برگردان:نازی قلی

زنده گي گذر هفت كور است. براي همين است كه مي گذرد و براي همين است كه مي گذرند.
نمي دانم ...
اما من بيش تر گذرها را از خودم درآورده ام ... يا نه ... نمي دانم ...
شايد گذرها بيش ترِ من را از خودم در آورده اند... چه مي گويم؟
زنده گي محلِ گذر است . گذرِ خدا ، گذرِ هفت كور ، گذرِ پوست؛ همان كه گذرش به دباغ خانه مي ... افتاد.
----------------------------------------------
منِِ او - رضا امير خاني