مشاعره

تو، تويی که تسلی می‌دهی، تويی که چون نيستی ‌می‌توانی تسلی‌دهی،
و يا تو، الهه‌ی يونانی که چون تندیسی زنده خیال می‌شوی
يا تو، بانوی اشراف‌زاده رومی، شریف و شوم که باورنکردنی‌است،
يا تو، شاهزاده بانوی آوازخوان‌های ِدوره ‌گرد قدیمی
يا تو، مارکيز ِقرن هیجده‌همی، دِکلولتهِ پوش و منزوی
يا تو، عشوه گر ِنسلِ ِپدران ِما،
يا چیزی مدرن که دقیق نمی‌دانم چیست-
همه‌ی این‌ها، هرچه هستید،اگرالهام می‌توانید
الهام دهید
قلبم خالی است چون سطلی واژگون
________________
شعرت قشنگ بود
فقط لطفا فارسی بنویس

نخست اندیشــــه کن آنگاه گفتار
که نامحکم بود بــــــی اصل دیوار
چو بد کردی مشو ایمن ز بد گوی
که بد را کس نخواهد گفت نیکوی

يه روز سياه..يه روز سپيد يه روز زرد
يه روز غروب غم گرفته سرد.
يه روز برای تو که شاعرانه است
يه روز برای من که بی ترانه است.
يه روز تويی که روزی که شب نميشه.
يه روز منم ابری تر از هميشه.
يه روز منم اسير خاک تبعيد.
يه روز تويی اونور خواب خورشيد.
تو چشم من تويی که آسموني.
تو خواب من تويی که مهربوني.

یار خود را خواب دیدم ای بـــــــــــرادر دوش من
برکنار چشمه خفته در میان نســـــــــــــــــترن

حلقه کرده، دست بســـــــته، حوریان بر گرد او
از یکی سو لاله زار و از یـــــــــکی سو یاسمن

باد می زد نرم نرمک بر کنار زلــــــــــــــــــف او
بوی مشک و بوی عنبر می رسید از هر شکن

مست شد باد و ربود آن زلف را از روی یــــــــار
چون چراغ روشنی کز وی تو برگیری لگــــــــن

ز اول این خواب گفتم من که هم آهسته باش
صبر کن تا با خود آیم یک زمان تو دم مــــــــزن

نه آغاز ُ‌ نه انجام
مرگ من اتفاق ِ ساده اي ستْ
به مانند ِ عطسه ي اضطرابي در غروب ِ واپسين روز ِ زمستانْ
كه تبلور ِ سبز ِ بهار را خبر مي دهد!
تو جاودانگي ِ مني!
حرارت ِ دستانت،
بي نيازم مي كند از تمام هيمه هاي حَـلـَبْ نشين ِ كوچه هاي شهر!
به اشاره ات زمستان رنگي مي بازد
و رنگين كمان ِ بهاري
از پيراهنم سر مي زند!
آن سوي عشقي اين چنين،
مرگ
آغاز ِ بهار است

تنت به ناز طبيبان نياز مند مباد
وجود نازكت آزرده گزند مباد
سلامت همه آفاق در سلامت تست
بهيچ عارضه شخص تو دردمند مباد

دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه

هي مي گم كاشكه يه روز معجزه شه با همديگه
دو سه ساعتي بريم كنار دريا ، نمي شه
آسمون دلش گرفته ، مث اخماي تو ا...ـ
يه گره افتاده رو پيشونيشو ، وا نميشه
نامتم با هام لجه ، مي خوام بذارمش كنار
انقدر بد باهام ، هر چي كنم تا نمي شه

هزاران نقش و خط مانده در ياد صبا ، كلهر ، كمال الملك ، بهزاد
نكيسا ، باربد ، افسانه و چنگ سرود تيشه ي فرهاد در سنگ

گفتم : كبوتر ِ بوسه!
گفتي : پَر!
گفتم ‍: گنجشك ِ آن همه آسودگي!
گفتي : پَر!
گفتم : پروانه پرسه هاي بي پايان!
گفتي : پَر!
گفتم : التماس ِ علاقه،
بيتابي ِ ترانه،
بيداري ِ بي حساب!
نگاهم كردي!
نه انگشتت از زمين ِ زندگي ام بلند شد،
نه واژه «پر» از بام ِ لبان ِ تو پر كشيد!
سكوت كردي كه چشمه ي شبنم،
از شنزار ِ انتظار من بجوشد!
عاشقم كردي! همبازي ِ ناماندگار ِ اين همه گريه!

همان مرحله ست این بیابان دور
که گم شد درو لشکر سلم و تور
بده ساقی آن می که عکسش ز جام
به کیخسرو دو جم فرستد پیام

می ترسم از خرابی ایمان که می برد
محراب ابــــــــــروی تو حضور نماز من

نفسم از این شهر در این حصار بشکن
در این حصار جادویی روزگار بشکن

نگاه از صدای تو ایمن می شود.
چه مومنانه نام مرا اواز می کنی.
دلت کبوتر اشتی ست در خون تپیده به بام تلخ
با این همه چه بالاچه بلند پرواز میکنی.
_______________
این شعرا خیلی دوست دارم

یه تــوپ دارم قلقلیه
سرخ و سفید و آبیه

می زنم زمین هوا می ره
نمـی دونی تا کجا می ره

مـــن این توپو نداشتم
مشقامو خوب نوشتم

بابام بهم عیدی داد
یــه توپ قلقلی داد

یک روزی یک روزگاری حرف بین ما نگاه بود ، عشقا نقاشی می کردیم
نقش ما خورشید و ماه بود ، بعد از اون واژه نوشتیم جملمون ستاره چین بود
مثل دریا آبی بودیم ، معنی زندگی این بود

دستهایم خالی است
پیش از این
دل من پر از شور
دل من از غم دور
قلب من خانه نور
لیک حالا
دل من پر درد است
رنگ رخسارم زرد است
قلب من بس سرد است
دستهایم خالی است...

تو را دیگر نمی خواهم نگو نگو دیوانه می باشم
که دیگر خانه ات همچون مسافرخانه می باشد

دستانت را پر مهر كردي تا فراموش نشوي
قلبت را به ياران سپيد دادي تا فراموش نشوي
قضاوت سرنوشت را عدالت كردي
آخرين بار مرگ را زندگي كردي
هدايت را پناه بي پناهان كردي
عشق را راز نيت هر خانه كردي
چه درسها بر من آموختي هست در خاطرم
براي آخرين بار نفس مي ماند در خاطرم

منو بشناسو باورم کن که خستم خیلی خستم اما هستم
تو ایمان نشد الوده دستم
من به دنیا دل نبستم

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تــــنگ

من از او عمری ستانم جـــاودان
او زمن دلقی ستاند رنگ رنــــگ

گر مي فروش حاجت رندان روا كند
ايزد گنه ببخشد و دفع بلا كند
ساقي بجام عدل بده باده تا گدا
غيرت نياورد كه جهان پر بلا كند

دوستداران دوستکامند و حریفان با ادب
پیشکاران نیکنام و صف نشینان نیکخواه

همه را خاموش كن . نلرز!
از پله ها پايين بلغز
از خنده هاي رنگ پريده كودكان همسايه بپر. نلرز!
از باريهاي كهنه نارنجي
از مادراني كه در كالسكه كودكانشان عصا حمل مي كنند بگذر. نلرز!
از نفسهاي هوا روي برگ درختان برگريز بي آنكه بگذري بگذر!
با سر بكوب به اين درخت تبريزي . نلرز!
از مكعبهاي مودب مرتب چيده در كناره ها
قهوه خانه ها قحبه خانه ها و هرچه خانه ها و خب !
پياده تا دريا
پاي پياده بكوب تا دريا و برنگرد! بلرز!

ز كوي ميكده برگشته‌ام ز راه خطا

مرا دگر ز كرم با ره صواب انداز

بيار زان مي گلرنگ مشك‌بو جامي

شرار رشك و حسد در دل گلاب انداز

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] .........

زخم زبون آدما هر ثانيه زيادتره
همش مي گن كجاس ؟ چي شد ؟ تو رو نمي خواد ببره ؟
مادربزرگ مي گفت برو طالعتو يه جا ببين
منم آوردم عكستو ، گفتم تو فالم اينه ، اين
همه بهم مي خنديدن ، تو هم بودي مي خنديدي ؟
كاش خودتو به جاي من مي ذاشتي و مي فهميدي
____________
سلام خانمی
از این ورا

یک روز دیگر گذشت بی تو
و این ثانیه های گذران
بی تو از من گذشتند
یک زمان در هر قدم از فکرو سخن
با دلم تو بودی
و من نبودم بی تو
و این زمان
نه من ماندم و نه نشان از تو
-----------
قربونت عزیزم من که هستم منتها به چشم نمی آم [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

و مرا در مه
کنار درختان تنومند باران خورده
در شمال
بی سنگ نشانه به خاک بسپاريد.
گلهای حسرت از خاک
شبانه
ناگاه
خواهند رست
در زمستان)).
__________
نه عزیزم کم پیدایی
قبلا بیشتر می دیدمت
دلمون مرد برات که
بیشتر بیا

نقل قول:

---

نه عزیزم کم پیدایی
قبلا بیشتر می دیدمت
دلمون مرد برات که
بیشتر بیا

---

قربونه دلت [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پ.ن: مراجعه شود به اینباکسه گوشی
---------------
نام من رفته‌ست روزي بر لب جانان به سهو

اهل دل را بوي جان مي‌آيد از نامم هنوز

زین طرف ها؟این شعر نبودها [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
-------------------------------------------
زینهار از دهان خندانش
و آتش لعل و آب دندانش
بقیه سان سوری!!! بید شرمنده [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شرمنده ام قربان شما باران نداريد ؟
در خود پلايسدم شما گلدان نداريد؟
اين قدر بد اخميد پس لبخندتان كو؟
جز اين نگاه سرد يخبندان نداريد؟
گيرم كه ما زشتيم اين آغازمان نيست
باشد شما زيبا ولي پايان نداريد؟
قربان چرا وقتي كه مي بينيد ما را
در ذهنتان تصويري از انسان نداريد؟
البته مي بخشيد اما مطمئنيد
مخلوط با ايمانتان شيطان نداريد؟
__________
به باد امد و بوی عنبر اورد
چشممون به جمالتون روشن شد تو این تاپیک

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

من به چشمان خيال انگيزت معتادم
و در اين راه تباه
عاقبت هستی خود را دادم
باز کن پنجره را
من تو را خواهم برد
به شب جشن عروسی عروسکهای
کودک خواهر خويش
که در آن مجلس جشن
صحبتی نيست ز دارایي داماد و عروس
صحبت از سادگی و کودکی است
چهره ای نيست عبوس

ساقيا بده جامي زان شراب روحاني
تا دمي بياسايم زين حجاب نفساني
زاهدي به ميخانه سرخ رو ز مي, ديدم
گفتمش مبارك باد بر تو اين مسلماني
ما ز دوست غير از دوست مقصدي نمي خواهيم
حور و جنت اي زاهد بر تو باد ارزاني

يخ زده آمده ام
من روي زمين شما مرده ام
استخوان هايم از دوست داشته شدن
مي تركد
دستانم از لمس ذوب مي شود
من, اما مرده ام
باور نمي كنيد!
از چشمانم بپرسيد
خاكستر بر صفحه سپيد
نشست
خاكستري ست
حتي چشمان تو
كه از شك به يقين تكرار رسيده است.

تا ابد بوي محبت به مشامش نرسد

هر كه خاك در ميخانه به رخساره نرُفت

----------
سلام [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تافته ي بر چهره ي وي آفتاب
گونه ي مس يافته آن سيم ناب
سينه ي چون آينه تابان او
تافته از چاك گريبان او
------------
سلام به روی ماهت

تا به دامان تو ما دست تولا زده ايم
به تولاي تو بر هر دو جهان پا زده ايم
تا نهاديم به كوي تو صنم ,روي نياز
پشت پا بر حرم و دير و كليسا زده ايم
در خور مستي ما رطل و خم و ساغر نيست
ما از آن باده كشانيم كه دريا زده ايم

مي خور كه هر كه آخر كار جهان بديد

از غم سبك برآمد و رطل گران گرفت

-------------
چه قدر شما آشنا پست میدید!!!! [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تو دنيا هزارون گل رنگارنگ باشه
گل من فقط تويي عشقت نشسته به جونم
اگه تنهايي بشه غم هزار ساله من
من هزار سال ديگه منتظر تو مي مونم
اگه رو لبهاي ما سكوت بخواد خونه كنه
من برات هر شعري رو با لب بسته مي خونم
اگه اين فاصله ها نخواد كه زود تموم بشه
دل من پيش توئه اين و ديگه خوب مي دونم
اگه عشق ادما تو اين روزا رفتنيه
من به عشق پاكمون رو عهد و قولم مي مونم