وعده کاندیدای وزارت ارتباطات: دسترسی خانوارها به اینترنت پرسرعت افزایش مییابد
محمود واعظی، وزیر پیشنهادی روحانی برای تصدی وزارت ارتباطات، وعده افزایش سرعت اینترنت را که از معضلات کاربران ایرانی است، به همراه گسترش دسترسی کاربران به اینرتنت پرسرعت داده است.
رئیس کمیته ارتباطات مجلس شورای اسلامی مهمترین برنامهها و وعده محمود واعظی گزینه پیشنهادی رئیس جمهور برای تصدی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در دولت یازدهم را افزایش سرعت اینترنت و تلاش برای گسترش دسترسی خانوار ایرانی به اینترنت پرسرعت عنوان کرد.
به گزارش ایتنا از مهر، رمضانعلی سبحانی فر با اشاره به جزئیات حضور محمود واعظی در کمیسیون صنایع و معادن مجلس و ارائه برنامهها و دیدگاههای خود به این کمیسیون اظهار داشت: وزیر پیشنهادی رئیس جمهور برای تصدی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بعدازظهر روز سه شنبه با حضور در کمیسیون صنایع و معادن مجلس برنامه ها و دیدگاههای خود را در این زمینه به صورت مکتوب ارائه کرد و توضیحاتی نیز در مورد برنامههایش داد.
وی با بیان اینکه در این جلسه محمود واعظی به تمامی سوالات مدنظر نمایندگان کمیسیون صنایع پاسخ داد، افزود: نمایندگان از پاسخگویی این وزیر پیشنهادی راضی بودند و در کل به نظر میرسد کمیسیون صنایع مجلس در مورد این گزینه پیشنهادی اتفاق نظر مثبت دارد.
این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با تاکید براینکه شواهد نشان میدهد که اکثریت نمایندگان مجلس به گزینه پیشنهادی وزارت ارتباطات رای مثبت دارد، خاطرنشان کرد: دیدگاه محمود واعظی برای توسعه بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور کاملا مثبت و هم صدا با نمایندگان کمیسیون صنایع است.
سبحانی فر با اشاره به مهمترین مباحثی که در جریان حضور وزیر پیشنهادی کابینه تدبیر و امید مطرح شد، گفت: ساماندهی به وضعیت زیرساختهای ارتباطی کشور و تصویب هرچه سریعتر نظام جامع فناوری اطلاعات کشور از جمله دغدغههای مطرح شده از سوی محمود واعظی بود؛ در همین حال وی در برنامههای ارائه شده خود در کمیسیون صنایع مجلس شورای اسلامی بر تحقق اهداف مدنظر در قانون برنامه پنجم توسعه تاکید کرد.
رئیس کمیته ارتباطات مجلس شورای اسلامی همچنین از وعده گزینه پیشنهادی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات برای افزایش سرعت اینترنت خبر داد و افزود: محمود واعظی وعده داده است که سرعت دسترسی خانوار به اینترنت پرسرعت گسترش مییابد و دولت برای اتمام فاز اجرایی شبکه ملی اطلاعات اهتمام به خرج خواهد داد.
منبع: itna.ir
کاسبی با پهنای باند اینترنت در ایران
در حالی که مدلهای خدمات اینترنتی در دنیا سرعتهای سرسامآوری را تجربه میکند و صحبت از راهاندازی نسلهای جدید خدمات مخابراتی برای اتصال پرسرعت اینترنتی به موبایل است در ایران بخش عمده کاربران همچنان متصل به اینترنت کند و با سرعت پایین هستند.
شهرام شریف - ساختمان بزرگ و عظیم مخابرات میدان امام خميني(ره) که زمانی نماد مخابرات کشور بود حالا یکی از ساختمانهای اصلی شرکت ارتباطات زیر ساخت است.
شرکتی که قبل از ۱۳۶۸ با نام شرکت طرح و توسعه تلفن و بعد از ۱۳۷۸ به طرح و توسعه شبکههای مخابراتی تغییر نام پیدا کرده بود نام فعلی را از سال ۱۳۸۷ بر خود دیده است. در واقع این شرکت تا قبل از منفک شدن از شرکت مخابرات در سال ۱۳۸۳ چندان اهمیت استراتژیکی نداشت و تنها بعد از خصوصی شدن مخابرات و باقی ماندن زیرساخت در مجموعه دولت - در کنار سازمان فناوری اطلاعات و سازمان تنظیم مقررات - به مهمترین و شاید تنها بخشهای باقی مانده از امپراتوری عظیم تبدیل شد.
این شرکت در واقع چه در زمان حضور مخابرات و چه بعد از آن نقش خود را به عنوان بازوی فنی ارتباطی کشور حفظ کرده است. کل شبکه زیرساختی ارتباطی کشور شامل شبکههای فیبر، مایکروویو، مخابرات راه دور و بینالملل و ایستگاههای زمینی ماهواره مخابراتی در اختیار این شرکت است. این شرکت امروزه تمامی مراحل خرید پهنای باند تا تحویل آن را به شرکتهای اینترنتی برعهده دارد. نقطهای که تمام شکایات کاربران از سرعت و قیمت و اختلال در اینترنت به آنجا ختم میشود.
***
پهنای باند را میتوان مهمترین و پرچالشترین موضوع اینترنت در ایران دانست. آنچه اقتصاد اینترنت ایران برپایه آن بنا شده و پربحثترین و پرمناقشهترین کالای وارداتی سایبری است. بر اساس آمارهای ارائه شده میزان پهنای باند کشور تا پایان سال ۱۳۹۱ بالغ بر ۴۶۳ خط STM۱ (استاندارد انتقال اطلاعات در شبکههای فیبر) بوده است. هر خط STM۱ میتواند اطلاعات را با سرعت ۱۵۵ مگابیت بر ثانیه انتقال دهد.
بنابراین این تعداد STM۱ نشان میدهد که کل پهنای باند ایران ۷۱ گیگابایت است. این میزان پهنای باند هر چند طی ده سال تقریبا هر سال دو برابر شده، اما در ظرفیتهای جهانی و مدلهای بینالمللی بسیار ناکافی است. امروزه ظرفیت برخی از گوشیهای موجود در بازار ایران اتصال به اینترنت یک گیگابایتی است؛ یعنی هر گوشی هوشمند میتواند ۱ درصد کل پهنای باند کشور را در اختیار داشته باشد.
همین مثال ساده نشان میدهد پهنای باند ایران که هر سه وزیر اخیر ارتباطات آن را کاملا کافی میدانستند تا چه حد برای کاربری عادی هم ناکافی است.
مروری بر آمارها نشان میدهد که میزان پهنای باند ده سال قبل بسیار پایینتر از امروز بود، اما رضایتمندی از میزان کیفیت و سرعت اینترنت تا به این حد پایین نبوده است.
در واقع طی ده سال اخیر هرچه پهنای باند کشور افزایش یافته، میزان تقاضا برای اینترنت نیز بیشتر شده و درعین حال حتی نوع کاربری اشخاص نسبت به چند سال قبل نیز کاملا تغییرکرده است.
با رشد ابزارهای ویدئو و سایتهای مبتنی بر گرافیک سنگینتر و اتصال هر چه بیشتر دستگاههای دیجیتالی به اینترنت عملا پهنای باند از یک نیاز ثانویه به یک نیاز اصلی تغییر ماهیت داده است. سرمایهگذاری سالهای گذشته سازمانهای بزرگ و نهادهای دولتی و خصوصی روی شبکههای به بهرهبرداری رسیده نیز نشاندهنده درگیر شدن اینترنت با چرخدندههای اقتصادی کشور است.
** قیمت خارج، قیمت داخل
شرکت ارتباطات زیرساخت پهنای باند را از خارج کشور خریداری میکند و از درون شبکه داخلی خود عبور داده و به خدمات دهندگان اینترنتی تحویل میدهد. تمامی مراحل مذاکره، خرید و توزیع اینترنت برعهده این شرکت است. هیچ شرکت خصوصی یا دولتی دیگری حق خرید پهنای باند و ورود آن به کشور را ندارد.
برای آنکه به وضعیت امروز این شرکت نگاهی بیندازیم باید مروری بر جایگاه آن طی یک دهه گذشته داشته باشیم. ده سال قبل و درست در زمانی که دولت تلاش گستردهای برای ساماندهی شرکتهای خدمات دهنده اینترنتی را داشت، تصمیم به جمعآوری گسترده دیشهای ارسال و دریافت اینترنتی گرفت که خدماتدهندگان برای اتصال ماهوارهای از آنها استفاده میکردند. در واقع در آن زمان بخش عمده پهنای باند اینترنتی ایران از طریق ماهواره تامین میشد. دولت با فشار قانونی از یک سو خدماتدهندگان اینترنت را مجبور به کنارگذاشتن دیشهای اینترنتی کرد، سپس در برنامهای بخش عمده این شرکتها را مجبور به خروج از بازار کرد و صرفا چند بازیگر اصلی را در صحنه نگاه داشت.
همزمان مخابرات با تقویت خطوط اتصال خود به فیبر نوری جهانی اتصال زمینی به شبکه جهانی برقرار کرد و طی سالهای بعد آن را توسعه داد. همان خشت اول باعث شد که شرکت زیرساخت مسوولیت کلی خرید و فروش پهنای باند به کشور را داشته باشد و این مسوولیت را حتی بهرغم واگذاری مخابرات به بخش خصوصی حفظ کرده است.
در جریان خصوصیسازی مخابرات موضوع نگه داشتن زیرساختهای مادر مخابراتی مورد تاکید قرار گرفت و این شرکت موضوع پهنای باند و ترافیک اینترنتی را به نوعی جزو وظایف زیرساختی قرار داد؛ موضوعی كه به شدت از سوی منتقدان این بحث مورد مناقشه قرار داشت. برخی شرکتهای اینترنتی معتقدند که شرکت زیرساخت پهنای باندی را که حداقل قیمت آن لب مرز ۱۰۰۰ دلار است، به ۴۰ میلیون تومان به شرکتهای خدمات دهنده اینترنت تحویل میدهد این در حالی است که هزینه حمل هیچ کالایی از لب مرز تا یک شهر داخلی ۱۲ برابر قیمت آن نیست.
این خطوط ۴۰ میلیون تومانی به رغم گرانی میان شرکتهای اینترنتی توزیع میشود و آنها نیز با اضافه کردن درصدی آن را به خریدار نهایی که همان کاربران اینترنتی هستند تحویل میدهند.
دردسر از همین جا آغاز میشود، بهرغم آنکه فضای بازار شرکتهای توزیع کننده اینترنت نسبتا آزاد است و رقابت داغی در آن جریان دارد، اما ماده اولیه (ترافیک اینترنتی) گران اجازه کاهش بیشاز اندازه قیمت را نمیدهد. بسیاری از این شرکتها درعین افزایش تقاضا برای ارائه اینترنت به خاطر محدودیتهای مخابراتی و پهنای باند امکان ارائه سرویس به کاربران را ندارند مجبورند با اشتراکگذاری بیشتر یک مقدار مشخص پهنای باند (Sharing) بین کاربران، عملا از کیفیت خدمات خود بکاهند.
بسیاری از این شرکتها تقاضاهای مکرری را برای افزایش پهنای باند به شرکت زیرساخت ارائه دادهاند، اما برای به خطر نیفتادن منافع شرکت خود که در ارتباط مستقیم با زیرساخت هستند، حاضر به مطرح کردن موضوع با رسانهها نمیشوند.
اما چرا شرکت زیرساخت که اتفاقا منافع آن در خرید و فروش بیشتر پهنای باند تعریف شده نیز حاضر به افزایش میزان ترافیک و پهنای باند نشده است؟ گروهی معتقدند بدنه دولتی و سنگین این شرکت قادر نیست مانند یک بنگاه خصوصی تمام منافع موجود در فضای اینترنت ایران را هضم کند. فقدان مدیریت دقیق باعث شده مدیران این شرکت طی سالهای اخیر عمدتا به فکر حفظ وضعیت موجود یا حداکثر اندکی رشد باشند. موضوعی که با نیاز ناگهانی بازار اینترنت و رشد سایر کشورها (حتی همسایگان شرقی و غربی) همخوان نبوده است. از طرفی تشدید تحریمهای مالی علیه دولت ایران باعث شده شرکت زیرساخت با مشکلات زیادی برای تامین و انتقال ارز مورد نیاز پهنای باند فعلی روبهرو باشد، برخی هم از بدهکاری بخش عمده خطوط پهنای باند فعلی نیز سخن گفتهاند.
به نظر میرسد اجازه دادن به شرکتهای خصوصی برای خرید پهنای باند - حتی در کنار زیر ساخت- میتواند روح تازهای به این فضای انحصاری بدمد. چندی قبل شرکت پیشگامان کویر یزد با هماهنگی مسوولان شرکت زیرساخت اجازه یافت تاپهنای باند را به قیمت دلخواه از شرکتهای عرضهکننده خریداری کرده و وارد کشور کند، اما این شرکت تنها حق دارد این پهنای باند را به خود زیرساخت بفروشد. گفته میشود قیمتی که شرکت پیشگامان برای تحویل پهنای باند به زیر ساخت ارائه داده ۴۰ درصد زیر قیمت تعرفه خود شرکت زیر ساخت است.
همین مدل نشان میدهد که بخش خصوصی اگر اجازه خرید پهنای باند پیدا کند میتواند قیمتهای فعلی اینترنت را به شکل قابل توجهی بشکند. از طرفی انعطاف و ظرفیت بخش خصوصی در روبهرو شدن با تحریمها به مراتب بیشتر از بخش دولتی است.
** اینترنت گران، کند و کمکیفیت
کاربران ایرانی اینترنت در تمام این سالها یکی از گرانترین و کم کیفیتترین سرویسهای اینترنتی جهان را دریافت کردهاند. بهرغم برخی برنامههای دولت برای اجبار به میزبانی داخلی سایتهای دولتی یا هدایت به سمت شبکه ملی اطلاعات (اینترنت ملی سابق) این برنامهها چندان موفق نبود. بهرغم آنکه امروزه چندین شرکت اینترنتی مراکز داده خود را راهاندازی کردهاند، اما بسیاری از سایتهای پربیننده حاضر به حضور در آنها نیستند. دلیل آن قیمت بالای میزبانی سایتهای پرترافیک است. تعرفه میزبانی این دسته از سایتها در خارج از کشور دهها برابر کمتر از میزبانی در داخل است.
از سوی دیگر، قیمت اینترنت برای کاربران عادی هم همچنان گران است. در حالی که مدلهای خدمات اینترنتی در دنیا سرعتهای سرسامآوری را تجربه میکند و صحبت از راهاندازی نسلهای جدید خدمات مخابراتی برای اتصال پرسرعت اینترنتی به موبایل است در ایران بخش عمده کاربران همچنان متصل به اینترنت کند و با سرعت پایین هستند. قیمت بالای سرعتهای بالای یک مگابیت بر ثانیه و قطع و وصلهای مداوم ( که پیش از انتخابات اعتراض نامزدهای ریاست جمهوری را هم در آورده بود ) عملا کاربری اینترنت در ایران را به کاری دشوار و طاقت فرسا تبدیل کرده است.
صحبت از روندهای جدیدتکنولوژی در گسترهای که یک فایل ۷۰ کیلوبایتی در Gmail به زحمت باز میشود موضوع خندهداری است، اما واقعیت این است بخش عمدهای از کسبوکارهای داخلی کشور به همین اینترنت کند و کم کیفیت نیز وابسته است.
منبع: itna.ir
متوسط سرعت اینترنت در انگلیس 14.7 مگابیت بر ثانیه شد
آمارها نشان می دهد سرعت اینترنت کاربران خانگی در انگلیس به 14.7 مگابیت بر ثانیه رسیده است.
سازمان Ofcom که سازمانی رسمی در بخش مقررات و ارتباطات مخابراتی محسوب می شود ضمن اعلام آمار مقایسه ای از روند رشد سرعت اینترنت در این کشور خبر داد و این در حالی است که متوسط سرعت کاربران امریکایی 8 مگابیت بر ثانیه است.
بر این اساس از نوامبر 2008 (که متوسط سرعت 3.6 مگابیت بر ثانیه بود)، تا مارس 2013 سرعت اینترنت 300 برابر افزایش پیدا کرده است.
مقایسه متوسط سرعت اینترنت از 2008 تا 2013
دلیل رشد افزایش دسترسی به فیبر نوری و کابل پر سرعت بوده است. به گفته Ofcom تا مارس 2013 از هر 5 خانه انگلیسی یک خانه به اینترنت فوق سرعت (super fast) دسترسی پیدا کرده اند. (سرعت فوق سرعت سرعتی بالای 30 مگابیت بر ثانیه را می گویند.)
برای دیدن جدول در ابعاد بزرگتر روی عکس کلیک کنید
متوسط سرعت دانلود در ساعات مختلف بر اساس سرویس دهندگان اینترنت
همچنین 86 درصد نیز اینترنت بالای 10 مگابیت بر ثانیه دارند. اما خارج از مناطق شهری، در مناطق روستایی شکاف بیشتر دیده می شود و پهنای باند مناطق روستایی، باید و شاید افزایش نیافته است. دلیل اصلی آن نیز به نوشته Ofcom فقدان فیبر و کابل در این مناطق است که باعث شده تا اینترنت فوق سرعت در مناطق مذکور نباشد و شکاف بین سرعت اینترنت مناطق شهری و روستایی زیاد شود.
به هر حال متوسط سرعت مناطق روستایی در مارس 2013 به 5.8 مگابیت بر ثانیه رسیده است.
گفتنی است سرعت فوق سرعت نسل چهار سیستم های مخابراتی در حال ازدیاد بوده و وودافون و O2 دو کمپانی معروف در انگلیس در حال سوئیچ به جدید ترین نسل برای کاربران خود هستند.
مقایسه سرعت مناطق شهری و روستایی از 2011 تا 2013برای دیدن تصویر در ابعاد بزرگتر روی عکس بالا کلیک کنید.
منبع: khabaronline.ir
مقایسه متوسط سرعت اینترنت ایران با افغانستان/آماری تاسف برانگیز برای مدیران آی تی
بدنبال انتشار خبر افزایش سرعت اینترنت در انگلیس، یکی از کاربران محترم خبرآنلاین از ما خواست تا مقایسه ای بین سرعت اینترنت ایران با افغانستان داشته باشیم.
آنچه در زیر می آید بر اساس گزارش کمپانی آکامای {
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
} و دو متغیر متوسط سرعت اینترنت (Average connection speed) و متوسط حداکثر سرعت اتصال به اینترنت به ثبت رسیده در کشور مورد بررسی (Average peak connection speed)، تنظیم مقایسه ای شده است: Average connection speed بر اساس نقشه ای که در زیر می بینید متوسط سرعت اینترنت در ایران 634 کیلوبیت بر ثانیه (فصل اول سال 2013) و در افغانستان 820 کیلوبیت بر ثانیه بوده است.
متوسط سرعت اینترنت ایران 634 کیلوبیت بر ثانیه
متوسط سرعت اینترنت در افغانستان 820 کیلوبیت بر ثانیه
Average peak connection speed مطابق نقشه زیر متوسط حداکثر سرعت اینترنت در ایران 3164 کیلوبیت برثانیه ودر افغانستان 8656 کیلوبیت بر ثانیه بوده است.
متوسط حداکثر سرعت اینترنت در ایران 3164 کیلوبیت متوسط حداکثر سرعتی اینترنت افغانستان 8656 کیلوبیت بر ثانیه از آنجایی که آمار مقایسه ای به صورت نمودار در مورد افغانستان از سال 2007 به بعد موجود نیست، لذا به ناچار نمودار مقایسه ای از فصل سوم 2007 تا مارس 2013 را بین دو ایران و آذربایجان انجام داده ایم که در جدول زیر مشاهده می کنید: برای دیدن نمودار زیر در ابعاد بزرگتر روی تصویر کلیک کنید نمودار مقایسه ای روند رشد سرعت اینترنت بین ایران و آذربایجان(قرمز ایران/آبی آذربایجان) همان طور که در نمودار بالا مشاهده می کنید، روند رشد در ایران در فصل اول 2009 به 845 کیلوبیت بر ثانیه رسیده اما بعد از آن روند منفی را طی کرده و به 629 کیلوبیت بر ثانیه در فصل اول 2013 رسیده است. (رقم 634 رقم کنونی هنگام گرفتن گزارش از آکامای در 19 مرداد 1392 است.)
این در حالی است که در تاریخ 5 خرداد 1392 خط اینترنت فیبر نوری EPEG که بیش از 5 هزار کیلومتر آن در ایران است، افتتاح شد و این خط قابلیت انتقال اینترنت با سرعت 3.2 ترابایت بر ثانیه را از اروپا به ایران و بعد عمان و ... دارد.{
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
} سوالی که مطرح می شود، این است که این همه هزینه چرا خروجی نداشته است؟ و مدیران مسوول وقت اینترنت باید پاسخگو باشند! {آکامای Akamai شبکه ای از سرورها جهت انتقال محتوای اینترنت است که مقر آن در کمبریج ماساچوست بوده {
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
} و درآمدی بیش از 1 میلیارد دلار در سال داشته و با الگوریتم خاصی محتوای سایتهای اینترنتی تعریف شده برای شبکه و سرورهایش را برای کاربران اینترنت در جهان در سریعترین زمان ممکن توزیع می کند.}
منبع: khabaronline.ir