بخشي زيبا از كتابي كه خوانده ام

روي روميزي كاغذي يك گرده آفتاب افتاده است. در اين گرده، مگسي گيج و منگ خودش را خرخر مي كشد، خودش را گرم مي كند و پاهاي جلويش را به هم مي مالد. خيال دارم خدمت به اش بكنم و لهش گردانم. سر رسيدن اين انگشت اشاره ي غول پيكر را كه موهاي طلايي اش در آفتاب مي درخشد نمي بيند.
دانش اندوز فرياد مي زند كه « نكشيدش، آقا! »
مگس مي تركد، ريغ سفيد كوچكش از شكمش بيرون مي زند؛ از شرّ وجود خلاصش كرده ام. با لحني خشك به دانش اندوز مي گويم:
« خدمتي به اش كردم. »

ژان پل سارتر، تهوع، ترجمه از امير جلال الدين اعلم

گذشته چیزی جز دروغ , نیست و خاطره , هرگز بازگشت ندارد ; هر بهاری که میگذرد , دیگر باز نمیگردد ; و پر حرارترین و دیوانه کننده ترین عشقها هم واقعیتهایی ناپایدار هستند که عمری بسیار کوتاه دارند.
صد سال تنهایی/گابریل گارسیا مارکز

اراده ی هرکسی چون دیوار است که خشتهای ان بدون ساروج روی هم گذاشته شده است و برای اینکه مقاومت دیوار باقی بماند نباید حتی یک خشت را از زیر ان بیرون کشید و اگر فقط یک خشت از زیر ان دیوار بیرون کشیده شود استقامت ان از بین می رود و اگر دو خشت یا سه خشت را از زیر دیوار بیرون بکشد ان دیوار فرو میریزد.
خداوند الموت حسن صباح
تالیف : پل امیر
ترجمه : ذبیح الله منصوری

ولتر از من پرسید: این که برادر شما همیشه بالای درخت ها می ماند، برای این است که به آسمان نزدیک تر باشد؟
در پاسخش گفتم: برادرم معتقد است که برای بهتر دیدن زمین باید کمی از آن فاصله گرفت

--

-فکر نمی کنی که عشق باید به معنی از خود گذشتگی مطلق باشد، یعنی که آدم باید خودش را به حساب نیاورد؟
-عشق فقط زمانی ممکن است که آدم خود خودش باشد، با همه ی نیرویش !



بارون درخت نشین / ایتالو کالوینو

هرگز برای بارون روشن نبود که چه چیز را می توان به ویولتا گفت و چه چیز را نمی توان. گاهی یه اشاره ی ناچیز، یک واژه ی کوچک خشم او را بر می انگیخت. برای نمونه کوزیمو می گفت:

- با "جووانی خلنگ" کتاب می خواندم. با شوالیه درباره ی آبیاری بررسی می کردم...
- با من چه؟
-با تو عشقبازی می کنم. همان طور که میوه میچینم یا درخت هرس می کنم...

ویولتا ساکت می شد و تکان نمی خورد. چشمانش ناگهان حالتی به سردی یخ می یافت. کوزیمو می فهمید که خشم او را برانگیخته است.

- چه شده ویولتا؟ مگر من چه گفتم؟

آنچنان دور از او به نظر می رسید که انگار او را نمی دید و صدایش را نمی شنید. هزار فرسنگ از آنجا دور بود. چهره اش به سنگ می مانست.

- آخر چه شده ویولتا؟ راستش ... گوش کن ...

کوزیمو در نمی یافت که از چه دلگیر شده است. نمی فهمید یا شاید بهتر می دانست که نفهمد تا بتواند بی گناهی خود را بهتر نشان دهد.

- ویولتا، باور کن سوتفاهم شده گوش کن
ویولتا... اینطور بی دلیل نرو، ویولتا ...



بارون درخت نشین / ایتالو کالوینو

کارهای برجسته‏ای که آدمی به پیروی از وسوسه‏ای درونی می‏کند باید ناگفته بماند؛
همین‏که آن را به زبان بیاوری و از آن لاف بزنی چیزی بیهوده و بی‏معنی جلوه می‏کند و پست و بی‏مقدار می‏شود.

؛

حتی یک راه چند وجبی هم می‏تواند راه بدون بازگشت باشد.

بارون درخت نشین / ایتالو کالوینو

«من یکی که دلم می‌خواهد بروم و میان آدمخوارها زندگی کنم. دولت دارد ما را می‌بلعد. روی همه چیز دست گذاشته: فلسفه، حقوق، هنر، هوا... فرانسه دارد به صدا درمی‌آید. زیر چکمهٔ ژاندارم و ردای کشیش بتنگ آمده.»

صفحه ۲۰۴
تربیت احساسات رمانی از گوستاو فلوبر

هرفردی در زندگی در سنین معینی حس می‏کند که می‏خواهد دوست‏داشته شود،
می‏خواهد کسی‏را داشته باشد که راجع‏به او فکر کند و غمخواری نماید و یا در مصائب
به‏او همدردی نشان دهد و همین تشنگی روحی به‏این اصل ناشناخته است که به‏نام
عشق خوانده می‏شود زیرا عاشقِ آن‏چیزی می‏شود که تشنگی و التهاب اورا فرو می‏نشاند.

یادداشت‏های یک دیکتاتور، دکتر هدایت‏الله حکیم‏الهی

هیچ محلی به‏اندازه زندان در شخص تحول ایجاد نمی‏نماید به‏خصوص اگر زندانی درنتیجه‏ مظالم و بدون اندک تقصیری زندانی شده باشد.

؛

تعجب این بود که مرا با نیم دلار وارد زندان کردند و چون بیرون آمدم این نیم دلار نیز از بین رفته بود و باضافه مرا بجرم کلاهبرداری زندانی کرده بودند یعنی شخصی که در یک محل بدنام کار می‏کرد و با جیب تهی بیرون آمده و برای ارتزاق دست به کلاهبرداری زده بوده است و بهمان جرم 21 ماه زندانی شد و حالا که اورا بجامعه تحویل می‏دهند با جیب خالی و نداشتن شغل و محل خواب انتظار دارند که دست بکلاهبرداری و دزدی نزند. هرمنطق و عقل سلیمی میتواند حساب کند که بالاخره چنین موجودی بهمان عللی که زندانی شد و یا دست به کلاهبردای زد مجددا شروع خواهد کرد زیرا علل و موجبات کلاهبرداری در او جمع است و قانون و عدالت و تشکیلات آنرا از بین نبرد، حال با چه وثیقه و اطمینانی یکچنین موجودی را که زندان رذائل دیگری بر او افزوده است بیرون میدهند؟!

یادداشت‏های یک دیکتاتور، دکتر هدایت‏الله حکیم‏الهی

امید معوق به رنج منجر می‏شود.

؛
چطوره توبه کنیم؟
توبه از چی؟
اوه[فکر می‏کند].. مجبور نیستم وارد جزئیات بشم.
از تولدمون؟

؛

اشک‏های جهان را میزانی همیشگی‏ است،
هر آن‏که در جایی گریه آغازد، دیگری در جای دیگر ز گریه باز ایستد.
خنده نیز چنین باشد.
پس بیایید از نسل خویش بد نگوییم.
نسل ما محزون‏تر از اجدادش نیست.

در انتظار گودو، ساموئل بکت

« نه، من دست از تو بر نمي دارم؛ در انتظارِ ديدارت خواهم ماند. آن حجابِ عصمتي كه در اين جهان ما را از يكديگر جدا كرد، در جهانِ پس از مرگ، رشته پيوندِ ما خواهد شد. »

(از نامه هاي ژولي به سن پرو، فصل ششم، نامه ي هشتم؛)

ژان ژاك روسو، الوئيزِ جديد