اشعار کودکانه

آفتاب مهربان
تاج گل بر سر زده
فصل تابستان گذشت
نوبت مهر آمده

کیف های پر کتاب
کفش های بی قرار
می رسد از نو به گوش
زنگ آغاز بهار

خسته از خواب و خیال
خسته از خمیازه ام
می وزد بوی بهار
از کتاب تازه ام

توی باغ مدرسه
های و هوی دوستی
دست های ما پر از
رنگ و بوی دوستی

آشنایی های نو
دوستی های قدیم
کیف و کفش من کجاست؟
مدرسه، ما آمدیم!

اتل متل بادبادکم پریده
رفته هوا، به آسمون رسیده
گوشواره هاش مثله گُله آفتاب
توی هوا، هی می خوره پیچ و تاب
لباسه اون پر گل و رنگارنگه
خیلی بهش میاد لباس، قشنگه
می خواست بره مهمونی پیشه خورشید
اما کمی دست و دلش می لرزید
کاش می شدم توی هوا بادبادک
دامنه من پر میشد از قاصدک
می رسیدم خنده کنان به خورشید
خورشید خانوم گوشوارمو می بوسید

آب، بابا، نان
مورچه ای آمد
از توی قندان
بر شانه اش داشت
یک قند شیرین
آهسته می رفت
با بارِ سنگین
او را به لانه
بردم با دستم
ماشین او شد
انگشته شستم

یک آقای زرنگه
روی لبش یه خنده ی قشنگه
نشسته پشته فرمون
می گرده تو خیابون
بوق می زنه، بوق بوق
بار داره توی صندوق
کیه؟ بابای بنده
اسمش چیه؟ راننده

در میان صحرا
کرم شب تابی بود
نور زیبای او
رنگ مهتابی بود

نور سردش می کرد
سبزه را رنگارنگ
کرم کوچک، اما
بود خیلی دلتنگ

ماه لبخند می زد
گفت با او، شب تاب:
"کاش من هم بودم
مثل تو یک مهتاب!"

گفت با لبخندی
ماه از آن بالا:
"مثل مهتابی تو
بر تن ِ این صحرا،

نورافشانی کن
تا بتابی با من
ماهِ آن پایین تو،
ماهِ این بالا من!"

خشک و سوزان بود
خاک کربلا
می بارید عطش
ظهر عاشورا

جای گل رویید
سرنیزه از خاک
هر غنچه شد از
تشنگی هلاک!

حتی "آب" آن روز
تشنه بود تشنه!
جای آب خوردند
بچه ها دشنه!

پدرم مثل روز است
موهای مادرم مثل شب است
مادرم مثل گل است
پدرم هم مثل سبزه
مادرم مثل بهار
پدرم هم مثل پاییز
مادرم مثل ماه
و پدرم مثل خورشید است
پدرم نور داد
مادرم هم درخشید.

چه خاکی، چه زمینی
چه زیبا، همه جا خوب
چه گل های قشنگی!
همه شاد و رها، خوب
نه پژمرده، نه غمگین
خوش و سر به هوا، خوب
چه آبی، چه هوایی!
بگو آب و هوا خوب
نه گرم است و نه سرد است
دما خوب و دما خوب
چه گنجشک قشنگی!
پر و بال و صدا خوب
و هو هو، چه نسیمی است!
لالا، زمزمه ها، خوب
چه ابری، چه درختی!
و هرچیز، به جا، خوب
همه چیز زمین خوب
همه چیز هوا خوب
همه شاد و هم آواز
"خدا خوب و خدا خوب"

پاییزه می آد، باد و باد و باد
زوزه می کشه می کُنه فریاد
برگ درخت ها باید بریزه
چونکه نوبت باد پاییزه
باد و باد و باد، ای داد و بی داد
باد و باد و باد، ای داد و بی داد

كنج چشمان قشنگ باغچه،
لابه لاى شمعدانى ها كسى ست
گرچه عطرش در هوا پيچيده است
پشت گل ها صورتش معلوم نيست
*
شاپرك دور سرش پرمى زند،
روى موهايش پر از پروانه است
ميهمان قاصدك ها مى شود،
قلب سبزش گرچه صاحبخانه است
*
برگ ها با خنده نازش مى كنند،
غنچه ها پيراهن او مى شوند
شاپرك هاى قشنگ باغچه،
چين روى دامن او مى شوند
*
روزهايى هم كه سرما مى خورد
با كمى گل روبه راهش مى كنند
من نگاهش را نمى بينم ولى،
شمعدانى ها نگاهش مى كنند
*
خوش به حال شمعدانى هاى باغ،
صورتش را بارها بوسيده اند
چهار فصل سال را گل مى دهند،
رازقى هايى كه او را ديده اند
*
حيف اما راه بين چشم ما،
با تن گلبرگ گل ها بسته است
كاشكى او روزنى پيدا كند،
چشم هاى من كه ديگر خسته است
*
كاش مى شد روزى از اين روزها،
پرده هاى شمعدانى را كشيد
يا براى ديدن چشمان او،
برگ ها را يك به يك از شاخه چيد.