مشاعره با اشعار حضرت حافظ

از بهر بوسه ای ز لبش جان همی دهم
اینم نمی ستاند و آنم نمـــــــــی دهد

ادامه با حرف د

دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت
عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت

تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
جانم بسوخت آخر در کسب این فضائل

ل

لب و دندانت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه​های کباب

بنمای رخ که خلقی واله شوند و شیدا
بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

در شگفتم که در این مدت ایام فراق
برگرفتی ز حریفان دل و دل می​دادت

تا پیش بخت باز روم تهنیت کنان
کو مژده ای ز مقدم عید وصال تو

و

وصف رخ چو ماهش در پرده راست ناید
مطرب بزن نوایی ساقی بده شرابی

یا رب کی آن صبا بوزد، کز نسیم او
گردد شمامه ی کرمش کارساز من

يار دلدار من ار قلب قلب بدين سان شكند
ببرد زود به جانداري خود پاداشش