مشاعره

اي كه گفتي هيچ مشكل چون فراق يار نيست
گر اميد وصل باشد همچنان دشوار نيست


جواب siseجان

تويي تنها منم تنها
نكن امروز را فردا ، بيا با ما ،‌ بيا تا ما
امروز كه محتاج توام جاي تو خالي ست
فردا كه ميايي به سراغم نفسي نيست
در اين دنياي ناهموار
كه مي بارد به سر آوار
به حال خود مرا مگذار
رهايم كن از اين تكرار
سر آن كهنه درختم كه تنم غرقه ي برف است
حيثيت اين باغ منم
خار و خسي نيست

تمام خاك را گشتم به دنبال صداي تو
ببين باقيست روي لحظه هايم جاي پاي تو

بي شكوه و غريب و رهگذرند
يادهاي دگر ، چو برق و چو باد
ياد تو پرشكوه و جاويد است
و آشناي قديم دل ، اما
اي دريغ ! اي دريغ ! اي فرياد
با دل من چه مي تواند كرد
يادت ؟ اي باد من ز دل برده
من گرفتم لطيف ،‌ چون شبنم
هم درخشان و پاك ، چون باران
چه كنند اين دو ، اي بهشت جوان
با يكي برگ پير و پژمرده ؟

هرگز دل من زعلم محروم نشد کم ماند زاسرار که معلوم نشد

هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلوم شد که هیچ معلوم نشد

دیروز وسط میدان تازه
یک نفر را دار زدند
و ستاره‌ها هم
هیچ کار نتوانستند بکنند
حتّی مردم
که من نمی‌دانم چرا
از تاریکی شب خسته نمی‌شوند
و از نور می‌ترسند
هم
و امروز در خیابان دوم
میدان اوّل
روی دهان‌های باز کارگران بیکار
بورژوا دهان پرولتاریا
را مالید.

در حلقه لنگانی می‌باید لنگیدن
این پند ننوشیدی از خواجه علیانه

سرمست چنان خوبی کی کم بود از چوبی
برخاست فغان آخر از استن حنانه

شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی
اکنون که درافکندی صد فتنه فتانه

همه دیدند با حضورت
خورشید
قطره قطره آب شد
که توخود، خورشیدی
و چه حزن انگیز که خورشید
روی دستان خاک پرپر شد
دریغا، دریغا
در پایان جستجو
عطشناک تریم
-----------
جلال جان اون پستت توی تاپیک تولد bkm خیلی با حال بود
ده دقیقه ای می خندیدم

مگر می این چراغ بزم جان مستی نمی آرد؟
مگر افیون افسون کار
نهال بیخودی را در زمین جان نمی کارد؟
مگر این می پرستی ها و مستی ها
برای یک نفس آسودگی از رنج هستی نیست؟
مگر دنبال آرامش نمی گردید؟
چرا از مرگ می ترسید؟

------------------------------
عسل بانو این آقا جلال کیه بگو ما هم بشناسیم؟

خواستم براي هميشه

در کنارت بمانم نخواستي

خواستم مونس و

يارت باشم نخواستي

خواستم پذيراي نگاه

نچندان مهربانت

باشم نخواستي

خواستم قلبم را به يادگار

تقديمت کنم نخواستي

خودت نخواستي
***سلام