دقیقا همین طوره دوست من . من هم گفتم نمی شه این ها رو مقایسه کرد . به قول معروف دو تا لیگ مختلفن.
من شخصا پرچم سفید رو بهترین آلبوم محسن چاووشی می دونم . همه جا هم ازش دفاع می کردم تا جایی که همه به من می گفتن تو دروغ می گی طرفدار یگانه ای ، تو طرفدار چاووشی ای .
از کار خوب باید تعریف کرد مهم نیست خوانندش کیه . من اگه سه شنبه های چاووشی رو هر ماه نشنوم شب خوابم نمی بره . هنوزم که هنوزه وقتی قطارو پلی می کنم می رم تو یه دنیای دیگه .حس بی نظیر هر روز پاییزه رو هنوزم احساس می کنم و قوی ترین آلبوم پارسال رو آلبوم چاووشی می دونم. هیچ آهنگی رو هم بیشتر از قطار تو سال پیش گوش نکردم .
من اون متن بالا رو برای این نوشتم که فکر کردم داره اجحاف می شه در حق یگانه . اگه شعرای یگانه رو حسین صفا می گفت اصلا گوش نمی کردم . حسین صفا کاراش با صدای چاووشی به دلم می شینه . همینطور که دوست ندارم شعرای کس دیگه ای رو از زبون محسن یگانه بشنوم . هر چی هم قوی باشه . چون شعر باید رو صدا سوار شه که حس بده.
این بحث بهتر بودن هم سلیقه ایه . ما باید یه معیار مشخص انتخاب کنیم بعد قضاوت کنیم . من معیار حرکت رو به جلوی موسیقی ایرانه . نه فروش . شما ببینید مثلا رضا یزدانی هر آلبومی که می ده موسیقی ایرانو وارد یه فضای جدید می کنه . نمی گم اونم کارش حرف نداره . به یزدانی هم انتقاد دارم اما موسیقی ما رو وارد یه عرصه ی جدید کرد . محسن یگانه هم حقیقتا این کار رو داره می کنه . حالا تنظیمای مهران عباسی رو تو این آلبوم ببینید . یا حتی پرچم سفید . اومد یه شعرایی رو آورد که همه ی طرفداراش تعجب کردن . منتهی موسیقی ما رو بیشتر به سمت جهانی شدن و یه روح تازه سوق داد . یا آلبوم سیروان . یا این موج ترنسی که جدیدا راه افتاده . اینا همه امیدوار کنندس
در کل به نظرم آلبومی خوبه که به این کشتی به گل نشسته ی موسیقی ایران یه هلی یه شکی چیزی بده . حتی اگه مردم ده سال دیگه بفهمن . محسن یگانه در این زمینه موفق بوده.
