مشاعره

دجله به دجله يم به يم
چشمه به چشمه جو به جو
از پي ديدن رخت
همچو صبا فتاده‌ام
خانه به خانه در به در
كوچه به كوچه كوبه كو [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

وای از دست تو ای شیوه‌ی عاشق‌کش جانان
که تو فرمان قضا بودی و تغییر نکردی

مشکل از گیر تو جان در برم ای ناصح عاقل
که تو در حلقه‌ی زنجیر جنون گیر نکردی

عشق همدست به تقدیر شد و کار مرا ساخت
برو ای عقل که کاری تو به تدبیر نکردی

یک مستِ هوشیار
و یک
جامِ بی شراب
مخمورِ هفت سالهِ این کوزهِ تهی
گمگشته در خرابی میخانه ای خراب
افسونِ چشمهِ می
در نگاهِ دشت
با دستهای سربی افسانهِ سراب
چون نقشه های زندگی
آب
شد بر آب.

به سوگ من نشسته اي

ولي نمرده ام هنوز

به آن ديار گمشده

تو را نبرده ام هنوز



اگر نبود ترس تو

از اين مسير بي بلد

خرابتم نمي شدم

چه از ازل چه تا ابد



به خواب من نيامدي

که بي اراده بگذري

تو را نميدهم به تو

به هر کجا که ميروي



تو اتفاق ساده اي

براي خود نبوده اي

تو آخرين دل مرا

به دست من ربوده اي



سپرده ام به چشم تو

تمام آنچه ديده ام

هنوز هم نگفته اي

ولي بدان شنيده ام
***

سلام بر مهربانان

میانِ واحه سرسبزی از نگاهِ کویر
من و سکوت و مرگ
وشاخه ای ازسدر
سه روز رقصیدیم.
سکوت می خندید
و مرگ
درطپشِ بی قرار و تند نفس
سه بار بوسه به لبهای خنده او زد.
و من سه بار تمام
سوار گیسوی سیالِ سکرِ عطرِ سدر
به نکجا رفتم.

---------
من چون مهربانم می گویم
علیک سلام

ميگن دسـت از سرش بـردار، نـميشه آخــه عــاشق شــدن كه دست ما نـيـســــت

لالالالا نخـــواب تـنـها مـــيمـــونـــــم كـمـك كــــن قـــدر چــــشمـات رو بــدونـم

چـــــرا چـــشمات پـر خـشم عــزيزم؟ مـــگه مـــن مـــثل اون نـــــــامـــهربـونـم؟
***

بابا مهربون [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من و سکوت
سه سال است
درخیالِ کویر
تمام شنها را
به جانِ خار قسم می دهیم ، ردی از
نگاهِ مرگ
و عطرِ غریبِ شاخه سدر
نشانمان بدهند.

در خم چوگانت می‌تازم چو چشمت با من است
همچنین در من نگر بی‌من مران بی‌من مرو

چون حریف شاه باشی ای طرب بی‌من منوش
چون به بام شه روی ای پاسبان بی‌من مرو

وای آن کس کو در این ره بی‌نشان تو رود
چو نشان من تویی ای بی‌نشان بی‌من مرو

سلام و علیک بر همه

و مرگ
درطپشِ بی قرار و تند نفس
سه بار بوسه به لبهای خنده او زد.
و من سه بار تمام
سوار گیسوی سیالِ سکرِ عطرِ سدر
به نکجا رفتم.
------------

سلام و دو صد سلا

من دل به سادگي كسي دادم
از تاج وتخت نقره گريزانم

بانوي خانه هاي گلي بودم
در چارسوي قصر نچرخانم

پيراهن حرير، تنم را كشت
حس مي‌كنم عروسك عريانم

نزديك سفره‌ات چه نشينم تلخ؟!
يخ بست بين شير و عسل نانم

ديدي كه حال و روز دلم خوش نيست
تصويري از پرنده و بارانم

خون من است در همه سو جاري
هر شام روي شيشه نرقصانم