Printable View
شاید رؤیای عجیبی باشد اما
بگذریم
یعنی خودکار قدیمی من
به اسم او که می رسد
جوهرش خشک می شود
نمی نویسد
دلش با من نیست .
غبار تقویم را پک می کنم
سالهای دور
ساز کهنه را بر می دارم
کوک می کنم
پنجره را می گشایم
باران بهاری ست
تند است اما زود قطع می شود
باید اسمی دیگر برایت بر گزینم
اسمی که اسم شب باشد
و لای دندان آدم گیر کند
و بداند با که سخن می گوید
در نگاهم شکفته بود این راز
که " دلم کی ز مهر خالی بود؟ "
لیک تا پوشم از تو دیدهِء من
بر گل رنگ رنگ قالی بود.
" دوستت دارم و نمیگویم
تا غرورم کشد به بیماری
زان که میدانم این حقیقت را
که دگر دوستم نمیداری"
يار ما چون گيرد آغاز سماع
قدسيان بر عرش دست افشان كنند
...
دویدم تا بیابم تکیه گاهی
بریزم اشک گرمی روی آهی
*
نگاهم سرد بود و غصه می خورد
مرا باخود به جایی دور می برد
*
دو باره آسمان بیداد می کرد
دو باره شعر من فریاد می کرد
*
من اما می دویدم تا بگریم
مگر می شد که آن شب من نگریم
مي كنم، تنها، از جاده عبور:
دور ماندند زمن آدم ها.
سايه اي از سر ديوار گذشت،
غمي افزود مرا بر غم ها
ای آنکه به جز تو...هوایی به سرم نیست..کسی در نظرم نیست
جز یاد عزیزت...کسی همسفرم نیست..مرا یار دگر نیست....
ای وفا دار نازننی یار ای نشسته بر دلت خار
ای بریده از من و ما از گذشته مانده بر جا
عاشقم من عاشق تو ای تو تنها خوب دنیا
با تو دارم گفتنیها.....
اي آب زندگاني بخشا بر آن كسي
كو پيش از اين فراق در آن آب كرد پوز
زان پیشترکه عالم فانی شود خراب ----- ما را ز جام باده گلگون خراب کن
خورشید می ز مشرق ساغر طلوع کرد ------ گر برگ عشق می طلبی ترک خواب کن
نام تو بر نگین دلم نقش بسته است
این خاتم وجود من ارزانی تو باد
دانم اگر چه پیشکشی سخت بی بهاست
شعرم به پاس لطف تو ، قربانی تو باد
...
دلم در سينه طبل مرگ مي كوفت
تنم از سوز تب چون كوره مي سوخت
ملال از چهره مهتاب مي ريخت
شرنگ از جام مان لبريز ميشد
به زير بال شبكوران شبگرد
سكوت شب خيال انگيز مي شد
دیروزها را
باد برده است
و فرداها
آمیزه ای است
از امید
و تصور مبهم یک خوشبختی
کاش
در این دایره
ابر بطالت
نقطه ی روشن کنون را
پنهان نکند
...
در كلبه اي تاريك
كه از وحشت ماندن
ديوانه پرواز مي كند
تا مرگ را
در ديوارهاي
كلبه ي تاريك
به بال هاي شكسته ي خود
آشنا سازد
آنگاه آرام گيرد
تا جسم خاموشش را
به روشنايي هديه كند
شايد فردايي
از خود زنييِ او
به ديوار سكوت
روزنه اي هويدا شود
وجاري شدن آغاز
-----------
سایه جونم با این اواتار بازی بساطی درست شده واسه ما [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] اما هیچکی سایه خانومیه من نمی شه [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
زان لحظه که دیده بر رخت وکردم
دل دادم و شعر عشق انشا کردم
نی نی غلطم کجا سرودم شعری
تو شعر سرودی و من امضا کردم
خوب یا بد تو مرا ساخته ای
تو مرا صیقلی کرده و پرداخته ای
....................................
..............................لطف داری عزیز . چیزی شده ؟
ياد آن شام غريبان هستم
ياد آن لحظه ي آخر با تو
لحظه ي تلخي بود
لحظه ي رفتن تو
توي ايوان بودم خفته و بي خبر از هر چه كه بود
شايد اما آن دم
خواب تو مي ديدم
گاهگاهي با خود زير لب مي گويم
كه هنوزم خوابم
كه تو هستي هنوزم با من
شامها فكر فراقت بودم
ليك حتي يك بار
نشد اين رفتن تو باور من
كوچه ي خاطره ها
صبح آن روز شد از رفتن تو غرق سكوت
كفتران دانه نخوردند آن روز
بوته ي ياس شد از رفتن تو پژمرده
كفتران دست تو را مي خواهند كه بپاشي دانه
همه كس باز تو را مي خوانند
كوچه بي تو تنهاست
خانه بي تو خاليست
لحظه ي رفتن تو
لحظه ي تنهاييست……
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
من تازه اين تاپيك رو ديدم و به نظرم خيلي جالبه .نميتونم هر 526 صفحه رو بخونم اميدوارم تكراري نباشه:
تا زهره و مه در آسمان گشت پديد
بهترزمي ناب كسي هيچ نديد
من درعجبم ز مي فروشان كايشان
زين به كه فروشند چه خواهند خريد
دل دیر باورم باور نکردی...که آخر بی کس و تنها میمونی
ای دل,ای جان..برو فکر دیگ کن...یاد یاران برو از سر بدر کن
یا حق..... ;)
نشان يار سفر كرده از كه پرسم باز
كه هر چه گفت بريد صبا پريشان گفت
فغان كه آن مه نا مهربان مهر گسل
به ترك صحبت ياران خود چه آسان گفت
من و مقام رضا بعد از اين و شكر قريب
كه دل به درد تو خو كرد و ترك درمان گفت
غم كهن به مي سالخورده دفع كنيد
كه تخم خوشدلي اينست پير دهقان گفت
گره به باد مزن گرچه بر مراد رود
كه اين سخن به مثل باد با سليمان گفت
...
تیرم تیرم...آخ جون...میخوام برم ..آخ جون...بیا جلو آخ جون...تو باغ نو..آخ جون..نقل قول:
نوشته شده توسط Dianella
عدس پلو...آخ جون...بخور و برو..آخ جون...
داش داش..داش داش..داشم من...نعشه خش خاشم من..
تو چمنها آبپاشم من...عاشق دنبکم من...صیاد اردکم من..وای وای وای...
مامانم حات چطوره...حال و احوالت چطوره..جون من مالت چطوره..مال امسالت چطوره...
تو که همچین نبودی مامان چرا دیر اومدی...تو که غمگین نبودی از عمر خو سی نبودی وای وای وای...
تیرم تیرم...آخ جون...میخوام برم ..آخ جون...بیا جلو آخ جون..نرو نرو آخ جون...
تو 5 دری آخ جون....قر کمری آخ جون...
شراب میخوای یاا..کباب میخوام یاا..
عجب دنیای وا نفسایی ها آدم چی چی بگه نیمدونه وا...
(این که گفتم یه شعر قدیمی هست..من خیلی باهاش حال میکنم..خوراک بساط هست!!!!)
(اینم لینکش..... [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] آهنگ هم تیروم تیروم هست از جمال وفایی!!!)
ظهر بود.
ابتدای خدا بود.
ریگ زار عفیف
گوش می کرد،
حرف های اساطیری آب را می شنید.
آب مثل نگاهی به ابعاد ادراک.
لکلک
مثل یک اتفاق سفید
بر لب برکه بود.
حجم مرغوب خود را
در تماشای تجرد می شست.
چشم
وارد فرصت آب می شد.
طعم پاک اشارات
روی ذوق نمک زار از یاد می رفت.
باغ سبز تقرب
تا کجای کویر
صورت ناب یک خواب شیرین؟
ای شبیه
مکث زیبا
در حریم علف های قربت!
در چه سمت تماشا
هیچ خوشرنگ
سایه خواهد زد؟
کی
انسان
مثل آواز ایثار
در کلام فضا کشف خواهد شد؟
ای شروع لطیف!
جای الفاظ مجذوب، خالی!
...
يادم تو را فراموش...رو دست زدي به قلبم...لحظه اين جداييي ديí وقتش كم كم...
چه زود فراموشت شد..عهد روزهاي پاييز...گفتي فقط با من باش..تو دنيا غم انگيز..
دادي بهم يادگار..پلاك بي قراري...قسم خوردي به جز من...كسي رو دوست نداري...
ياد عاشقت يه روز از روزها كه من پيشت نبودم..دلت رو از رو هوس باختي و من يادت نبودم...
يا حق..... ;)
خسته از هرچه خستگيست سحر
به نگاهت پناه بردم باز
آخرين نامه جنونم را
به هواي گناه بردم باز
در هوايي که بي تو مي لرزيد
روي ديوار طرحي از تو نشست
شيشه هاي عطش تکاني خورد
به سراب نگاه تو بشکست
در همان گرگ و ميش دستانت
پر از عطر ياسها بودند
سايه هاي جنون ولي بيدار
خيره بر سايه هاي ما بودند
سايه دستهاي عاشق تو
دست سرد مرا به مهر فشرد
در نگاهم نگاهت آراميد
خستگي هرچه بود با خود برد
من سرم را گذاشتم آرام
روي پهناي دشت بازويت
باز هم مست از صدات شدم
باز خوردم فريب جادويت
در فضاي سکوت سرد اتاق
شعرهاي تو حرم آتش داشت
دستهايت چه عاشقانه و گرم
لرزش از دستهام برمي داشت
تازه گرم وجود هم بوديم
که تلنگر به شيشه زد خورشيد
صبح اين جاده جداييها
معني عشق را نمي فهميد
به نخستين نگاهي از خورشيد
روي ديوار محو گشتي زود
تو نبودي ولي فضاي اتاق
پر از عطر ياس وحشي بود...
در اين زمانه بي هياهوي لاا پرست....خوشا به حال كلاغهاي قيل و قال پرست.
چگونه شرح دهم لحظه لحظه خود را..براي اين همه ناباور خيال پرست.
به شب نشيني خرچنگهاي مردابي...چگونه رقص كند ماهي زلال پرست.
رسيده ها چه نجيب و نچيده ميافتند به پاي هرز علفهاي باغ كال پرست....
يا حق..... ;)
تو مگو همه بجنگند وز صلح من چه آيد
تو يكي نه اي هزاري تو چراغ خود بر افروز
زندگي ذره ذره مي كاهد،
خشك و پژمرده مي كند چون برگ،
مرگ ناگاه مي برد چون باد،
زندگي كرده دشمني، يا مرگ؟
گفته بودم اغلب اين جا آخر خط است
هم چنين بايد بگويم نيز
در بسي از قصه ها شايد
نقطه عطفي است . يا يك فصل نادلخواه
بيش تر اما چو من مسكين اسيران را
نقطه پايان افسانه است
آه !
بعد هم ديگر سخن كوتاه !
همه شب در اين اميدم كه نسيم صبحگاهي
به پيام اشنايان بنوازد آشنا را
چه قيامت است جانا كه به عاشقان نمودي
دل و جان فداي رويت بنما عذار مارا
به خدا كه جرعه اي ده تو به حافظ سحر خيز
كه دعاي صبحگاهي اثري كند شمارا
از بس نوشتم آخرش آروم و بي خبر ، رفت
نمي دونم همين جاهاس يا عاقبت سفر رفت
يه چيزي رو خوب مي دونم اينكه تمام شعرام
پاي چشاي روشنش بي بدرقه ، هدر رفت
تو گفتي,حسابت من نباشم پاك پاكنقل قول:
نوشته شده توسط magmagf
تو گفتي بلدي عاشق بموني نگفتي كه ميخواي دل بسوزوني
همه حرفهات دروغ بود واسه خنده...چشات ميگفت دلت جاي ديگه بنده
حالام ميخوام بري و پيشم نموني..مارو سياه نكن با خوش زبوني!
يا حق..... ;)
يادمان باشد از امروز خطايي نکنيم
گر چه در خويش شکستيم صدايي نکنيم
يادمان باشد اگر خاطر مان تنها ماند
طلب عشق ز هر بي سرپايي نکنيم
منم كه ديده به ديدار دوست كردم باز
چه شكر گويمت اي كار ساز بنده نواز
نيازمند بلا گو رخ از غبار مشوي
كه كيمياي مرادست خاك كوي نياز
ز مشكلات طريقت عنان متاب اي دل
كه مرد راه نينديشد از نشيب و فراز
طهارت ارنه به خون جگر كند عاشق
به قول مفتي عشقش درست نيست نماز
در اين مقام مجازي به جز پياله مگير
در اين سراچه ي بازيچه غير عشق مباز
به نيم بوسه دعايي بخر ز اهل دلي
كه كيد دشمنت از جان و جسم دارد باز
فكند زمزمه ي عشق در حجاز و عراق
نواي بانگ غزلهاي حافظ شيراز
زمين ادامه ي دستي ست که به گندم ميرسد
زمين ادامه ي عشق است که سرخ ترين پيرهن را بر تن دارد
و من ادامه ي زيبا ترين ترانه هاي ترس خورده ي بابا بزرگ
به ترکه ي ناظم و درد بلند جريمه
به وحشت سود و زيان تاجر زنگ حساب
به کوچه هاي خشک آب شاهي و يخ بر خر
سکوت ماندگار پدر
و فرفره هاي بي باد مي رسم ...
چه کسي آيا سه ماه تعطيلي ده سالگي ام را
از تخم مرغ فروش و تاجر بازار امتحان حساب باز پس ميگيرد جز من ؟
که از زمين تو مي رويم ...
زمين ادامه ي يک شعر است که عشق را ادامه ي شبنم ميداند
و سرخ ترين شال را براي شانه هاي فقيرت ميبافد
در سرخباد سرود و سپيده ...
زمين ادامه ي يک ريشه است تا هميشه ي بيشه
زمين ادامه ي يک سفره است
که گرده ي نان را به گرده گرفته است ...
صحرا به انفجار تر باران ايمان دارد ...
چشم بادامي من زمين ادامه ي يک " گنبد " ستاره است
و دشمن ادامه ي شهرزاد هزار و يکشبه ي خواب است
زمين اما به گندم ميرسد ...
زمين به سفره ي مردم ميرسد
...
در بازی چوگان تو گوی دلم حیران تو
افتاده در میدان تو هر دم به یک سو گوی ما
رام کمند مو ی تو گم در خم ابروی تو
در یوزه ام در کوی تو شاها نظر کن سوی ما
گر در رهت ا فتا د ه ام من عاشق آ ز ا د ه ا م
من ساغرم من باده ام ای ساقی مه روی ما
این پرنده مهاجر
همیشه عاشق پرواز
حالا با بالی شکسته
میخونه چه غمگین آواز
توی یک هجرت جمعی
دست بیرحمه صیاد
اونو از جفتش جدا کرد
با تنهایی آشنا کرد
نجوای دو جفت عاشق
روی شاخه های تنها
شعری عاشقانه بود
صدای قشنگ بالش
تو فضای بی کرانه
بهترین ترانه بود
حالا تنها حالا خسته
با دلی از غم شکسته
بی صدا تر از همیشه
با خودش تنها نشسته
با صدای غم گرفتش
شعر تنهایی میخونه
سوز غمگین صداشو
اونی که تنهاست میدونه
...
هزار دل اينجاست
هزار لب همه لبريز بوسه و لبخند
هزار چشم به راه تو مانده دلواپس
درون ديده ام ای مهربان ترين همراه
هزار چشم كه مشتاق بر تو می نگرد
پر از ترانه ی پيوند
و با تو می گويد:
بيا به پا خيزيم
و كوله بار ببنديم همدل و همراه
به شهر عشق هماهنگ رهسپار شويم
و بگذريم از اين ورطه ی هميشه سياه.
شب است و خسته دلان بر كرانه ی تشويش
به سوی صبح دمان پيش می روند آرام
شب است و غمزدگان غرق در ملالت خويش
لبالب اند از آوازهای نا فرجام...
من بودم
آنكه
تار می‌تنید.
دلم از شوق پریدن می‌تپید
و چشمانم
كم‌كم
در زیر پرده سپید
خاك می‌شد.
بهار كه آمد،
پیله‌ای بودم
كه پروانه نشد.
در روشناي پريانه ي سبزه زاران ماه...
تو را گم كرده ام
در مرز بود و نبود
ديدن و ناديدن
گم ات كرده ام
كجا پنهان شده اي كه
نمي يابمت
نمي بينمت...
نه در ماه
نه در مريخ
!و نه در ناهيد كه ستاره ي زنان عاشق است
با عشق هم مي شود بال بال زد و پريد
سر عتش از نور هم بيشتر است
بر بال هاي آن مي پروازم.
تو آن جايي
در آن باريكه
آن خط ناخوانده – ميان بود و نبود.
تو آن جايي مي دانم!...
با سلام
دلم گرفت ای هم نفس
پرم شکست تو این قفس
تو ای غبار ، تو این سکوت
چه بی صدا ، نفس نفس
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
---------------------------------
بعد از مشاهده پست خانم Monica :
از ساعت 20:27 در تلاش!! بودم برای ارسال این چند کلمه به انجمن:blush: که به لطف شبکه محترم سامان بعد از سعی فراوان ( چندین مرتبه DC شدن و دیدن جمله The page cannot be displayed) در 2 پست متوالی ظاهر شد.:angry:
سرمه كو تا كه چو بر ديده كشم
راز و نازي به نگاهم بخشد
بايد اين شوق كه دردل دارم
جلوه بر چشم سياهم بخشد
دلقکانِ هزار اطوار را
وا داشتيد تا گمراهان کنند
و خدايانِ دروغين تان
به تهديد بر ما چشم دراندند.
ما به رقص زنگوله ها اعتنا نکرديم.
رشته هاي چرمين ما را هراسان نکرد
دل فداي توچون تويي دلبر
جان نثارتوچون تويي جانان
دل رهاندن زدست تو مشكل
جان فشاندن به پاي توآسان
راه وصل توراه پرآشوب
درد عشق تودرد بيدرمان
گرسرصلح داري اينك دل
ورسرجنگ داري اينك جان
ـــــــــــ
پي سي من جون مي كنه تا بياد بالا
حالما گرفته