اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

فرصت یک لحظه بود تنها و نه بیشتر ..
این همه فاصله بین من و تو تنها چشم بر هم زدنی میشد اگر در می یافتیم ثانیه را ! ..
در ایستگاه آخر .. تردید قدمهای من .. نگاه مردد تو ..
بانگ دلخراش ترمز اتوبوس شب .. و تو که دیگر نبودی..
انگشتهایمان نوازشگر هم بود اگر گلفروش شاخه های گل را با وسواس من بر هم نمیتنید ..
اگر هدیه های کوچکم را لایق چشمان تو میدانستم ..
امروز شاید جای آن کولی خوشبخت ! .. من بودم که شعف را با شور پیوند میزدم..
شاید همین شاید امان ثانیه هامان را برید ...
نمی دانم .. شاید ! ..

اي نامه رسان عاشق آفرين بر تو به دوست پيغام رسان تا جان را با ميل و رغبت فداي نام او كنم طوطي طبع من كه مانند بلبل در قفس سرگردان و شيداست از عشق چشم و لب و دهان اوست.
زلف يار مانند داو و خال او مانند دانه است
من به اميد دانه در دام او افتاده ام.كسي كه مانند من در روز نخست جرعه اي از ساغر دوست نوشيد تا بتمداد رستاخيز همچنان از مستي سر بر نمي آورد.
بيش از اندكي از اشتياق خود را نميگويم.
زيرا بيش از اين دوست از گفته هاي من به ستوه مي آيد و رنج ميبرد.اگر دستم دهد مانند تو تياي به چشم ميكشم آن خاكي را كه زير پاشنه هاي دوست پهن شده است ميل من رسيدن به اوست و قصد او جدا

جدائي از من.بنابراين من از ميل خود صرف نظر ميكنم تا دوست به آرزويش برسد.اي دوست با درد و رنج و سوزش او بساز چونكه درد بي آرام دوست درماني ندارد

اي دل و جان من... در پيشگاه تو چه گناهي كردم كه فرمانبرداري من عاشق... پسند تو نيست؟!

از يار پرسيدم :چه زماني بر حال زار من رحم خواهي كرد؟
گفت:آنگاه كه هستي تو در ميان حجاب نباشد و به فناي مطلق رسيده باشي.
دلم را به يك يار و يك شيرين حركات و به يك لطف و يك نگاري دادم كه اطوار و اخلاقش پسنديده و خوي و خصالش ستوده و ممدوح است.
چه كنم با اين عشق در به در كه مرا در به در خويش كرده است!!!!!!!

پروردگارا!
آتش سوزان عشق را كه در جان من افروخته است سرد و خوش بساز همانگونه كه بر ابراهيم(ع) آتش نمرود گلستان كردي.
اي دوستان گر چه او صورتي بس زيبا دارد اما من فرصت دست يابي به او را نميابم.
پاي ما لنگ است و راه به سر منزل مقصود بسيار دور و دراز است.
دست ما كوتاه و خرما بر نخلي بلند است.
من از قدرت و قبله ي عشق يار مانند مور عاجز و ناتواني هستم كه در پيش پاي فيل افتاده ام.
پس بار خدايا!
به درد دل عاشقان دلسوخته رس!!!!
آمين...........!!!

اگر چه جانان مرا با شمشير هم بكشد دستش را نميگيرم و مانعش نميشوم كه مرا نكشد و اگر هم مرا با تير بزند با منت ميپذيرم.
خدا كند كه پيش مرگ . فداي دست و بازوي تو گردم.
اگر غم دنيا مرا از پاي در آورد و پايمالم ننمايد به جز ساغر چه كسي دستگيرم مي شود؟

اي چهره ي بامداد كه مهر درخشنده بامداد اميد مني... نمايان شو كه در نتيجه تاريكي شب فراق گرفتار آمده ام!

برگ ریزان خزان
بی رنگی خورشید
لرزش اندام رنجور درختان
روزهای سرد و کوتاه زمستان
باد بی پایان
مرا یاد آور غمهاست
غم دیروز غم امروز غم فردا
درون سینه ام از چار فصل عشق
جز پائیز فصلی نیست
درخت خشک و بی برگ دلم تنهاست
و تنها یاد تو در خاطرم
خورشید شادیهاست

زیباترین دروغ عمرم لحظه ای گوشم را نوازش داد
که کنار ان جوی اب
در گذر ان تند باد
به شهادت ان بید کهن سال
به زلالی ان اب روان
گفتی که
همیشه دوستم خواهی داشت
و
تلخ ترین راستی که در عمرم گوشم را نوازش داد
ان هنگام بود که
دست در دست رقیب
عزم سفر کردی
گفتی که دوستم نداری
فریادت در شهر پیچیده بود:
کنار ان جوی روان
نزدیک ان بید لرزان
در خنکای ان نسیم.ان طوفان
غیر از دروغ هیچ نگفتم و نشنیدم
هیچ نگفتم
هیچ
نگفتم

شاید دیگه قسمت نشه ببینمت تو رو من

شایدفقط خاطره شه لحظه های تو و من

کاشکی بدونی رفتنم فقط به خاطر تو بود

دست بی رحم سر نوشت عشقمو از دلم ربود

همیشه زنده میمونم با یادتو ترانه هات

منو ببخش اگه بازم اشکام چکید رو نامه هام

دیگه تموم شد فرصتت

خاطره هام پیشت باشه

تموم خاطرات خوش

خدا نگهدارت باشه