>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

در 12 ماه میلادی گذشته خبر های نجومی متفاوت و پر اهمیتی از سراسر جهان منتشر شد که بسیاری از این خبرها علاوه بر دانشمندان و منجمان آماتور توجه بسیاری از مردم را نیز به خود جلب کرد .



شاید بتوان گفت داغ ترین خبرهای نجومی در سال میلادی گذشته مربوط به پلوتو بوده [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ، در اواسط سال 2006 قمر های این سیاره که در سال 2005 توسط هابل کشف شده بود نام گذاری شد ،نیکس و هیدرا نام هایی بود که برای این دو قمر انتخاب شد ، پلوتو در سال گذشته با رای انجمن بین المللی نجوم ( IAU ) از جمع سیارات منظومه شمسی خارج شد اما هنوز در کانون توجه بسیاری از منجمان قرار دارد . فضا پیمای New Horizons در 19 ژانویه به سمت پلوتو پرتاب شد و تا سال 2015 به این سیاره می رسد تا پرده از رازهای پلوتو و دیگر اجرام کمربند کویپر بردارد .
از سیارات خبر ساز دیگر سال گذشته می توان به مریخ اشاره کرد جایی که مدارگرد هایی مانند مدار گرد شناسایی مریخ و مارس اکسپرس به هم پیوستند تا تصاویر شگفت انگیزی را به زمین مخابره کنند و کاوشگرهای جان سخت روح و فرصت برای ارسال داده های خود به زمین با هم مسابقه گذاشته اند .اما مهم ترین خبر مریخ مربوط به چندین هفته ی پیش می شود ، هنگامی که دانشمندان با مشاهده ی تصاویر ارسالی از مدارگرد Mars Global Surveyo [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] r متوجه تغییراتی در سطح مریخ شدند که به احتمال بسیار زیاد حاکی از جریان داشتن آب مایع بر روی مریخ است (خبر های مربوط به این اکتشاف حدودا یک ماه دیرتر منتشر شد ) .
مشتری در سال 2006 صاحب لکه ی قرمز دیگری شد و دنباله دار Schwassmann-Wachmann 3 نیز در جلوی دید تلسکوپ های زمینی تکه تکه شد . فضاپیمای کاسینی اطلاعات حیرت آوری را از سطح تیتان، و همچنین حلقه های زحل به زمین مخابره کرد و کاوشگر Stardust نیز پس از ماه ها قرار گرفتن در فضای میان سیاره ای در این سال به زمین بازگشت .
نخستین ماهواره کشور ما نیز سه ماه پس از پرتاب در اوایل سال 2006 با موفقیت در مدار قرار گرفت سینا در حال حاضر با ارسال اطلاعات برای نهادهایی نظیر سازمان محیط زیست ،ناجا ، وزارت كشور ، سازمان هواشناسی و هواپیمایی كشور،اطلاعات خوبی را در اختیار این نهاد ها قرار میدهد .
اما مهمترین خبر نجومی در روی زمین شاید مربوط به زلزله ی هاوایی باشد که باعث لرزش رصد خانه ی بزرگ هاوایی شد اما خوشبختانه رصد خانه آسیبی جدی ندید .




parssky.com

مرسی جعفر جان
__________________________________
پژوهشگران ناسادر حال طراحی و ساخت میکرو شاتر هایی بر روی تلسکوپ فضایی جیمز وب هستند که مانع از ورود نور های مزاحم به تصویر در هنگام عکس برداری می شود

در جدید ترین اطلاعات منتشر شده از ناسا اعلام شد پژوهشگران این آژانس در حال طراحی و ساخت میکرو شاتر هایی هستند که در هنگام تصویر برداری از اجرام سماوی می تواند به طور پویا نور حاصل از ستارگان و اجرامی آسمانی که در کنار هدف مورد نظر واقع شدند را مسدود کند تا جیمز وب بتواند بدون مضاحمت و براحتی تصاویر خود را تهیه نماید .

اثر نور های مزاحم حاصل از ستارگان نزدیک تر بر روی اجرام ژرف آسمان در تصویر برداری بسیار زیاد است برای نمونه اگر بخواهید در یک شب تاریک نور چراغ قوه ای ر از فاصله چند کیلومتری تشخیص بدهید به مشکلی بر نمی خورید اما اگر آنرا در کنار چراغ روشن یک ماشین قرار دهید چطور ؟ آیا باز هم می توانید به همان سادگی نور چراغ قوه را تشخیص بدهید ؟

ناسا تصمیم دارد تا 62000 عدد از این میکرو شاتر های را در جلوی آرایه ی آشکار ساز جیمز وب قرار دهند . این کار به دانشمندان امکان می دهد تا همزمان 100 هدف مختلف را نظاره کنند که مانع از هدر رفتن زمان بسیار زیادی میشود .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

تلسکوپ فضایی هابل در شاهکار جدید خود موفق به وارسی اتمسفر یک سیاره فرا خورشیدی شد .




هابل با کشف جدید خود نشان داد که جهان شگفت آور خارج از منظومه شمسی تا چه حد با هرآنچه ما در منظومه خورشیدی می بینیم متفاوت است . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ابزار آلات تلسکوپ فضایی هابل توانست به بررسی اتمسفر سیاره فراخورشیدی HD 209458b بپردازد .HD 209458b سیاره ای فوق العاده بزرگ و گازی است که به ستاره ی مادر خود بسیار نزدیک است و مدار خود را در طول 3.5 سال طی می کند . این فاصله بزرگ سبب می شود تا دمای سیاره به شدت بالا رود تا جایی که دمای آن به دمای خورشید ما برسد در نتیجه اتمسفر خارجی سیاره تبخیر خواهد شد .اگر ما قادر به دیدن این سیاره بودیم آن را شبیه به دنباله داری با دم کشیده می دیدیم .
این سیاره با وجود اینکه همواره مقداری عظیمی از مواد خود را در اثر این نزدیکی از دست می دهد اما به حدی بزرگ است که بنا به محاسبه ستاره شناسان می تواند تا 5 میلیارد سال دیگر دوام بیاورد .
این بررسی هنگامی صورت گرفت که سیاره در حال عبور از مقابل ستاره ی مادر خود بود . دانشمندان در این حالت با سنجش نور عبوری ستاره از میان اتمسفر سیاره می توانند ساختمان اتمسفر سیاره فراخورشیدی را بررسی کنند .

تلسکوپ فضایی چندرا تصویر جدیدی از ناحیه ی تولد ستارگان معروف به ستون های آفرینش تهیه کرد که در آنها هیچ ستاره ای دیده نمی شود
شاید معروف ترین تصویری که تلسکوپ فضایی هابل تاکنون تهیه کرده مربوط به (( ستون های آفرینش )) باشد ،منطقه ای درون سحابی عقاب(M16) که ستارگان در آن متولد می شوند . اکنون دانشمندان در پی یافتن پاسخ این سوال هستند که دقیقا چه میزان ستاره در این ناحیه در حال شکل گیری می باشند .
تصویر جدید تلسکوپ فضایی چندرا از این ناحیه در اشعه ایکس می تواند به دانشمندان کمک کند تا پاسخ پرسش خود را پیدا کنند .تصویر مقابل ترکیبی از تصویر واقعی هابل و داده های بدست آمده توسط چندرا ست .
نقاط رنگی تصویر ، منابع ایجاد کننده ی پرتوی ایکس (مانند ستارگان) می باشد .این نقاط در تصویر به فراوانی یافت می شود اما نکته ی قابل توجه در تصویر این است که این نقاط به ندرت در خود (( ستون های آفرینش )) دیده می شود . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این احتمال وجود دارد که هیچ ستاره ای در این قسمت ها وجود ندارد اما رصد های انجام شده در طول موج مادون قرمز وجود چند ستاره ی نوباوه را در این قسمت ها آشکار کرده است که حداقل 4 تای آنها توانایی تبدیل شدن به ستاره های بزرگ را دارند.
احتمال دیگر این است که ستاره های متولد شده در ستون های آفرینش بسیار جوان هستند و هنوز به حدی نرسیده اند که از خود اشعه ی ایکس ساطع کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل اخرین فریادهای یک ستاره خورشید مانند را نشان می دهدکه در 6 فوریه 2007 توسط دومین دوربین زاویه باز سیاره ای هابل گرفته شده است.
ستاره با پراکندن لایه های بیرونی گاز خود که مانند پیله کرم ابریشم به دور هسته مرکزی باقیمانده ان شکل گرفته اند، عمر خود را به پایان می برد.نور فرابنفش حاصل ار این ستاره روبه مرگ مواد اطراف آن را درخشان کرده است. ستاره سوخته ای که کوتوله سفید نامیده می شود همان نقطه سفید در مرکز تصویر است. خورشید ما نیز در پایان عمر، خود را با ذرات و گازهای ستاره ای می پوشاند و می میرد- اما نه تا 5 میلیارد سال دیگر.کهکشان شیری ما جایگاه این رویدادهای ستاره ای است که آنها را سحابی سیاره نما می نامیم. این اجرام هیچ ربطی به سیارات ندارند.
منجمان قرن 18 و 19 آنها را این چنین نامیدند زیرا از درون تلسکوپ های کوچکشان مانند ابرهایی اطراف سیارات دوری مانند اورانوس و نپتون بودند. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نامیده شده است. NGC2440 سحابی سیاره نما در این عکس کوتوله سفید مرکز آن یکی از داغ ترین کوتوله های سفید شناخته شده با دمای سطح تقریبا 200000 درجه سلسیوس می باشد. ساختار بی نظم سحابی نشانگر آن است که ستاره مواد درون خود را به تدریج ودر طی چند مرحله به بیرون ریخته است. در طول هر فوران(انفجار) ستاره مواد را در جهات مختلف پخش کرده است. این در شکل پاپیونی آن قابل مشاهده است.
همچنین سحابی از نظر داشتن ابرهایی از غبار غنی است. برخی از ای ابرها به صورت رگه هایی از ستاره دور شده اند.این سحابی سیاره نما در حدود 4000 سال نوری از ما فاصله دارد و در صورت فلکی کشتی دم قرار دارد.رنگها در تصویر رنگ واقعی مواد به بیرون پرتاب شده هستند. رنگ آبی نشانگر هلیوم، سبز-آبی نشانگر اکسیژن و قرمز نماینده نیتروژن و هیدروژن است.

parssky.com

تصویر جدید مدارگرد شناسایی مریخ ناسا شواهدی ارائه داد که نشان میدهد موادی سیال در زیر سطح مریخ جریان داشته است .


دانشمندان ناسا به تازگی اعلام کردند ، مدار گرد شناسایی مریخ به تازگی موفق شده تا شواهدی را مبنی بر جاری بودن نوعی مایع یا گاز در زیر سطح مریخ پیدا کند .

تصویر روبرو که از تصاویر زیبا و در عین حال مهم مریخ محسوب می شود الگویی از لایه های عریان را در دره ای موسوم به Candor Chasma نشان می دهد. به گفته ی Chris Okubo زمین شناس دانشگاه آریزونا جزییات تصویر نشانگر دگرگونی های مواد معدنی است که به خاطر جاری بودن نوعی سیال در طول سالیان ایجاد شده است و می تواند دلیل مناسبی برای جاری بودن نوع خاصی از سیال مایع و یا گاز در کانال های زیرزمینی مریخ باشد .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

parssky.com

شركت گوگِل به جمع نوزده دانشگاه و آزمايشگاه ملي پيوست كه قرار است تلسكوپ غول پيكر ۴/۸ متري نقشه بَردار اجمالي را بسازند. طبق برنامه ريزي انجام شده،قرار است كه اين تلسكوپ در سال ۲۰۱۳ كار خود را آغاز كند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مسعود رفيعي راوندي

شركت گوگِل به جمع نوزده دانشگاه و آزمايشگاه ملي پيوست كه قرار است تلسكوپ غول پيكر ۴/۸ متري نقشه بَردار اجمالي را بسازند. طبق برنامه ريزي انجام شده،قرار است كه اين تلسكوپ در سال ۲۰۱۳ كار خود را آغاز كند.

ازميان اهداف مشترك بين Google و تيم LSST مي توان به اين موارد اشاره نمود:

۱- سازمان دهي داده هاي توليد شده به منظور استفاده راحت تر از آنها (لازم به ذكر است كه در طول فعاليت اين تلسكوپ،هر شب نزديك به ۳۰ هزار گيگابايت عكس و اطلاعات جمع آوري خواهد شد).
۲- تجزيه و تحليل داده هاي پرحجم دريافتي،با مديريتي كارآمد،در زمان فعاليت رصدخانه.
۳- كاهش خطا در تجزيه داده ها.
۴- قابل دسترس بودن داده هاي جديد براي پژوهشگران و عموم،در زمان كار رصدخانه و ايجاد يك سيستم بزرگ اطلاعاتي موازي.
۵- افزايش حمايت دانشمندان حرفه اي و منجمان آماتور.
۶- ايجاد ديدي جديد،پويا و زيبا از آسمان شب براي عموم مردم.

دونالد سينِي(Donald Sweeney)،مدير پروژه "تلسكوپ بزرگ نقشه بَردار اِجمالي" درباره اين موضوع مي گويد:«اين مشاركت،LSST را در ثبت پديده هايي كه هر لحظه در نقاط مختلف عالم رخ مي دهند،به بهترين تلسكوپ جهان تبديل خواهد كرد.حتي صدها برابر بهتر از تلسكوپ هاي امروزي.گوگِل،ما را در سازمان دهي و ارايه هر چه بهتر داده هاي پر حجم اين ابزار نيرومند ياري خواهد كرد».

LSST (Large Synoptic Survey Telescope) يا تلسكوپ بزرگ نقشه بَردار اِجمالي قرار است با آينه ي ۴/۸ متري خود،آسمان را در رنگ هاي مختلف طول موج مريي مورد كاوش قراردهد. يكي از مزاياي كار با اين تلسكوپ،بهره گيري از دوربين پيشرفته ي تصويربرداري ۳ ميليارد پيكسلي آن است.

قرار است از اين ابزار نيرومند،در زمينه ي ماده تاريك و انرژي تاريك،پديده هاي زودگذر،مانند انفجارهاي ابرنواختري و سيارك هاي خطرناك نزديك به زمين با قطري كمتر از ۱۰۰ متر و بررسي اجرام كمربند كويي پراستفاده شود.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به نقل از مجله نجوم:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

رصدگرانی که با تلسکوپ خود زحل را نشانه می روند ممکن است متوجه شده باشند که این سیاره حلقه دار شبیه آنچه سال گذشته بوده، نیست.
الن فراید من، منجم آماتور از بوفالوی نیویورک، می گوید: (( حلقه ها در حال مایل شدن به سمت زمین هستند.)) او سال ها از زحل عکسبرداری کرده و این فیلم را در طول رصدهای سالهای 2004 تا 2007 تهیه کرده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایش انیمیشن

تصویر: رقص آرام زحل. از الن فراید من با تلسکوپ 10 اینچ

این تغییرات ناشی از عوامل هندسی،حرکت مایل محور زحل به دور خودش( عمدتا) و حرکت مداری زمین می باشد. سرانجام حلقه ها آن قدر باریک می شوند که به نظر می آید ناپدید شده اند، سپس دوباره شروع به پهن شدن می کنند. عبور بعدی صفحه حلقه ها، 4 سپتامبر 2009 خواهد بود.
برگرفته از سایت انجمن اختروش ایران [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دانشمندان امیدوارند ناسا در برنامه های بعدی خود کاوشگری را راهی اروپا (قمر مشتری) کند زیرا این قمر یکی از بهترین گزینه ها برای جست و جوی حیات در منظومه ی شمسی است .

به گفته ی پرفسور Ronald Greeley و دیگر محققان دانشگاهآریزونا ، ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه ی شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری اروپا بفرستد زیرا این قمر از بهترین گزینه های جست و جوی حیات در منظومه ی شمسی محسوب میشود .
به اعتقاد محققان ، تمام شرایط برای وجود و شکل گیری حیات در اروپا وجود دارد از جمله منبع انرژی ، ارگانیسم های شیمیایی و از همه مهمتر آب مایع . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هنگامی که فضاپیمای گالیله ی ناسا از کنار این قمر عبور کرد ، آشکار کرد که سطح این قمر بوسیله ی لایه ی نازکی از یخ پوشیده شده است . هم اکنون دانشمندان فکر می کنند که در زیر این لایه ی نازک یخی اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد و وجود این آب مایع احتمال وجود حیات در این سیاره را افزایش می دهد .
اروپا به دور مشتری در گردش است و نیروی گرانش مشتری باعث ایجاد جزر و مد در این قمر می شود . اقیانوسی که در زیر لایه ی یخی قرار دارد هر روز بالا و پایین می رود و اگر فضا پیمایی به ارتفاع سنج دقیق مجهز باشد می تواند این تغییرات را اندازه گیری کند . این کار به دانشمندان امکان می دهد تا قطر لایه ی یخی سطح این قمر را اندازه بگیرند و متناسب با آن کاوشگری بسازند تا بتواند با سوراخ کردن این لایه ،در آب های سرد این قمر به جست و جوی حیات بپردازد .


parssky.com

ستاره شناسان با بهره گیری از رصدخانه پرتو گاما آژانس فضایی اروپا(انتگرال)مشغول بررسی سریع ترین ستاره نوترونی کشف شده هستند.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




















ستاره نوترونی XTE J۱۷۳۹-۲۸۵ در هر ثانیه ۱۱۲۲ بار به دور خود می چرخد.این ستاره را ماهواره ی پرتو ایکس ناسا(RXTE) در۱۹ اکتبر ۱۹۹۹ کشف کرد ودرآگوست سال ۲۰۰۵ هنگامی که دانشمندان مشغول بررسی میزان پَخی کهکشان بودند ناگهان دوباره نگاه همگان را به سوی خود جلب کرد و پس از گذشت۱ ماه نخستین فوران های پرتو گاما ثبت شد. «اریک کولکرز»(Erik Kuulkers) و«فلیپ کارت»(Philip Kaaret) رصدهای ماهواره RXTEرا از۳۱ اکتبر تا ۱۶ نوامبر بررسی کردند و توانستند بیش از۲۰ فوران پرتوگاما را ثبت کنند.
مرگ ستاره ها دلیلی بر پایان زندگی آن ها نیست. ستاره نوترونی هسته کوچکی از ستاره ای فروپاشیده با پهنایی در حدود ۱۰ کیلومتر و جرمی معادل جرم خورشید است.درون این ستاره ها قلمرویی مرموز برای ستاره شناسان است.جرم یک انگشتانه از ماده این ستاره ها معادل ۱۰۰ میلیون تن است.
هنگامی که ستاره ای نوترونی به دور ستاره ای دیگر در حال گردش باشد گرانش بسیار زیاد آن می تواند گازهای ستاره همسایه را به دور خود بکشد.این گازها سطح ستاره را تا ارتفاع ۵ تا ۱۰ متری می پوشانند و با حرارت ناشی از انفجارهای هسته ای می سوزند و انرژی زیادی تولید می کنند که همان فوران های گاما است.
تیم تحقیقاتی نوسان فوران های XTE J۱۷۳۹-۲۸۵ را ثبت کردند.یافته های آن ها باورنکردنی بود!
درخشان ترین فوران که در ۴نوامبراز این ستاره ثبت شده بود دو برابر سریع تر از فوران های قبلی بود.پس ازانجام مطالعات بیشتر دانشمندان متوجه شدند که این ستاره نوترونی در هر ثانیه ۱۱۲۲ بار به دور خود می چرخد.پیش از این سریع ترین فرکانس کشف شده در ستاره های نوترونی بین ۲۷۰ تا ۶۱۹ هرتز بود.
اگر این رصدها تایید شوند این ستاره نوترونی حد را از بین برده است.البته اثبات این امر نیازمند بررسی های بیشتری است واگردوباره چنین سیگنال هایی مشاهده شود این امر قطعیت می یابد.در واقع ستارگان نوترونی نمی توانند به همان شکل خود و با این سرعت به دور خود بچرخند.اگر گردش آن ها بیش از اندازه سریع باشد گرانش ستاره نمی تواند مواد آن را روی سطح ستاره نگه دارد وستاره دچار فرو پاشی می شود که البته به حالت درونی ستاره نیز بستگی دارد.
به گفته کالکرز "کشف این فرکانس بالا بر شکل گیری بهتر مدل های ما تاثیر زیادی دارد واگر ستاره های نوترونی دیگری را مشابه آن کشف کنیم به دانسته های ما نسبت به درون ستارهای نوترونی افزوده خواهد شد".






nojum.ir

کاوشگر فضايی اروپايی "روزتا"، طبق پيش بينی های محاسبه شده قبلی،توانست با استفاده از نيروی جاذبه مريخ توانسته مسير حرکت خود را به سوی دنباله دار "چوريموف - گراسيمنکو"، در نزديکی مشتری، تغيير دهد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
قرار است اين کاوشگر فضايی اروپايی در سال 2014 وارد مدار اين دنباله دار شود و سپس برای جمع آوری اطلاعات بر روی آن فرود آيد.در حال حاضر اين امکان فنی وجود ندارد که دانشمندان بتوانند مستقيما به اين دنباله دار دور دست، کاوشگر ارسال کنند. بنابراين، اين فضا پيما بدون سرنشين بايد از قوه جاذبه مريخ و کره زمين برای قرار گرفتن در مسيری درست و همچنين تنظيم سرعت و شتاب خود استفاده کند.اين اولين و تنها دفعه ای بوده که "روزتا" از کنار مريخ عبور کرده است.در پانزده دقيقه ای که مانور تغيير مسير اين کاوشگر در کنار مريخ صورت می گرفت، ارتباط راديويی اش با مرکز فضايی "دارمشتاد" آلمان قطع شد.
برقراری مجدد ارتباط راديويی با کاوشگر فضايی روزتا؛ باعث خوشحالی حاضران در اين مرکز شد. مدير برنامه ارسال کاوشگر گفت اين مانور "برای ماموريت فضايی روزتا حياتی بوده است."اين فضا پيما بدون سرنشين در حالی که به سوی دنباله دار (در نزديکی مشتری) سرعت می گيرد؛ دو بار از کنار کره زمين عبور خواهد کرد.دانشمندان اميدوارند که فضا پيما پيشرفته روزتا بتواند در جريان کاوشگری های خود در اين دنباله دار، به حل رازهای منظومه شمسی و چگونگی تکامل آن کمک کند.

parssky.com

پژوهشگران دانشگاه Georgia Tech موتور های جدیدی را طراحی کردند که 40 درصد مصرف سوخت فضا پیما ها را کاهش می دهد
قرار دادن فضا پیماها در مدار کار کار بسیار مشکلی است که یکی از مهمترین این مشکلات هزینه های بسیار سنگین آن می باشد و کم کردن هر کیلوگرم از وزن سفینه های فضایی ، مبلغ بسیار چشم گیری را از هزینه های سازمان های فضایی کم می کند ، زیرا این کار باعث کم شدن سوخت مصرفی این سفینه ها می شود .
به تازگی گروهی از محققان و پژوهشگران دانشگاه Georgia Tech موتوری را طراحی کرده اند که استفاده از آن باعث کاهش 40 درصدی مصرف سوخت در فضاپیما ها میشود . کارکرد این موتور بسیار شبیه به موتور هایی یونی استفاده شده در فضاپیماهایی Deep Space 1 (ناسا) و SMART-1 (اسا) است . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در این موتور انرژی خورشیدی باعث ایجاد یک میدان الکتریکی می شود که این میدان یون ها را با سرعت بسیار زیادی به بیرون پرتاب می کند . این کار نیروی زیادی تولید نمی کند اما فعالیت این موتور در طول هفته ها و یا ماه ها میتواند با ایجاد شتاب ، سرعت فضاپیما را به میزان بسیار زیادی بالا ببرد .
این کار باعث می شود تا فضاپیما از بیشترین شتاب خود استفاده کند و در مقابل میزان بسیار زیادی نیز در مصرف سوخت صرفه جویی می شود و از طرفی این امکان را به پایگاه های زمینی می دهد تا حرکت فضاپیما را به خوبی کنترل کنند .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

parssky.com

درخشش ستاره متغير خي-دجاجه
اين ستاره متغير وارد محدوده رويت با چشم غير مسلح شده است بطوريكه هم اكنون به بيشينه درخشندگي خود رسيده و از داخل شهرها نيز با چشم غير مسلح قابل مشاهده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در ميان راه کهکشان و در قلب صورت فلکی دجاجه ستاره متغيری قرار داردبا تغييرات زياد که اخيرا" به بيشينه درخشندگی خود رسيده است. خی-دجاجه متغيری ميراگونه است که 5/2درجه ای ستاره اتـا قرار دارد. اتـا- دجاجه در امتداد خطی که ستاره بتـا را به گاما وصل می کند، قرار دارد.
اين متغير با دوره تناوب ٤٠٨ روز دز کمينه درخشندگی از قدر ١٤ است و از ديد تلسکوپهای کوچک پنهان می شود. در بيشينه درخشندگی چند هزار بار درخشان تر می شود و به قدر حدود ۵ می رسد. در اين هنگام با چشم غير مسلح قابل مشاهده می شود. البته بيشينه آن ثابت نيست و حتی گاهی به قدر 3/5 نيز می رسد که در اين صورت مدت بيشتری با چشم غير مسلح قابل مشاهده می باشد. در نجوم متغيری با اين تغييرات کم نظير است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] خی- دجاجه در فاصله 300 سال نوری از ما قرار دارد و با توانی بالغ بر 3000 خورشيد تابش می کند. با توجه به دمای پايين آن ( حدود 3000 درجه کلوين) می بايست شعاع آن 300 برابر خورشيد باشد بطوريکه اگر در جايگاه خورشيد قرار بگيرد سطح آن از مدار مريخ نيز فراتر می رود و زمين در داخل آن قرار می گيرد. خی- دجاجه در سال ١٦٨٦ توسط Gottfried Kirchکشف شد. او که اولين منجم سلطنتی آلمان محسوب می شد زمان زيادی را به مطالعه ستاره عناق پرداخت و در واقع کاشف خوشه های M11 , M5 نيز است. خی-دجاجه از نوع کميابی از ميراگونه هاست. ستاره های مشابه با خی- دجاجه ‍‌‎مقدار کمتری کربن دارند.در اين اجرام که به ستاره های Sمعروف هستند کربن و اکسيژن به يک مقدار يافت می شود. در اين ستاره ها مقدار زيادی زيرکونيم يافت می شود. رصدهای خطوط جذبی اکسيد زيرکونيم در ستاره خی-دجاجه نشان می دهدکه شکل آن از حالت کروی خارج شده است.
اين ستاره متغير وارد محدوده رويت با چشم غير مسلح شده است بطوريكه هم اكنون به بيشينه درخشندگي خود رسيده و از داخل شهرها نيز با چشم غير مسلح قابل مشاهده است.

بر گرفته از كتاب گاهشمار نجومي سال 1385

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی توانستند تشکیل کهکشان هایی از ماده تاریک را تشریح کنند

هنگامی که نام کهکشان را می شنویم بیشتر به یاد کهکشان آندرومدا ، راه شیری و یا دیگر ساختار های باشکوه جهان می افتیم ، ساختار هایی زیبا با میلیونها میلیون ستاره که بار ها از پشت تلسکوپ و یا در تصاویر مختلف دیده ایم .
اما به تازگی پژوهشگران نشان دادند که در جهان ما کهکشان هایی وجود دارند که عمدتا از ماده تاریک تشکیل شده اند . این کهکشان ها با نام کوتوله های کره وار (dwarf spheroidals )شناخته می شوند ، این کهکشان ها دارای تعداد بسیار کمی ستاره هاستند و ساختار آن ها تقریبا خالی از گازهایی است که قسمت عمده ی کهکشان ها معمولی را تشکیل می دهد به همین دلیل این کهکشان ها از دید ما پنهان مانده اند . ماده تاریک تنها چیزی است که سراسر این کهکشان ها را پوشانده است . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک گروه بین المللی از پژوهشگران با استفاده از ابر کامپیوتر ها پیشرفته موفق شدند انفعالات‌ داخلي‌ این کهکشان ها را محاسبه کنند و از طریق شبیه سازی توانستند چگونگی شکل گیری این کهکشان ها را توضیح دهند :
هنگامی که یک کهکشان کوچک به یک کهکشان بسیار بزرگتر برخورد می کند ، اصطکاک حاصل از برخورد ، سرعت حرکت گازهای کهکشان کوچک را کم می کند و به این طریق گاز ها از ساختار کهکشان جدا می شوند . بدون وجود گاز ، دیگر ستاره ای در داخل کهکشان متولد نمی شود و به تدریج از تعداد ستاره های کهکشان کاسته می شود .
اگر این کهکشان کوچک با یک کهکشان بسیار پر جرم بر خورد کند علاوه بر گاز ها ، مقدار زیادی از ستاره های خود را نیز طی فرایندی موسوم بهtidal shocking(تصادم کشندی) از دست می دهد و در پایان از کهکشان کوچکتر تنها تعداد کمی ستاره و مقدار عظیمی ماده تاریک باقی می ماند .


منبع universetoday.com

دو ستاره را با بادهای ستاره‌ای بسیار شدید تصور کنید.این بادها می‌توانند در هر ماه به اندازه کره زمين جرم به بیرون پرتاب کنند.اکنون همان دو باد ستاره‌ای را هنگام برخورد با هم در نظر آورید. این برخورد عظیم و خارق العاده دمای گازهای اطراف را تا میلیون‌ها درجه بالا می‌برد. این افزایش دما علت تابش پرتوهای ايکس است. اخترشناسان تا کنون بسیاری از این سیستم‌ها را در کهکشان راه شیری شناسایی کرده اند اما این بار نمونه‌ای از آن‌ها در ورای کهکشان ما دیده شده است.
هدا راشدی

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلسکوپ فضایی هابل این تصویر را از ابر ماژلانی کوچک گرفته است. علامت در این تصویر محل HD۵۹۸۰ را در نزدیکی لبه خوشه ستاره‌ای NGC۳۴۶ نشان می‌دهد.

HD۵۹۸۰ در ابر ماژلانی کوچک با فاصله تقريبی ۱۷۰۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد.این سیستم شامل دو ستاره است که یکی تقریبا ۳۰بار و دیگری ۵۰بار از خورشید سنگین تر است.هر کدام از آن‌ها میلیون‌ها بار بیشتر از خورشید از خود نور ساطع می کنند. فشار بسیار زیاد فوتون‌ها در هنگام فوران نور از ستاره، گازهای ستاره را به بیرون می راند. این گازها با سرعت بسیار زیاد حرکت می‌کنند که به آن‌ها باد ستاره‌ای می گویند.

سرعت بادهای ستاره‌ای در اين سيستم ۵برابر بادهای خورشیدی است.سرعت کاهش جرم آن‌ها نیز ۱۰ ميليارد بار بیشتر از خورشبد است. دو ستاره موجود در HD۵۹۸۰ فقط ۹۰ ميليون کيلومتر از هم فاصله دارند. به دلیل این فاصله نزدیک بادهای ستاره ای دو ستاره یکدیگر را با نیروی بسیار زیادی متلاشی می‌کنند، گازها را بیرون می رانند ومقدار عظیمی پرتو ايکس ساطع می‌کنند. این سیستم ۱۰ برابر خورشید پرتو ايکس ساطع می کند.

يک گروه تحقيقاتی با استفاده از داده های چاندرا اولین بار گزارشی از تابش پر انرژی پرتو ايکس را ثبت کرد.اما ماهیت آن ناشناخته بود.سپس داده‌های XMM-Newton نشان داد که بدون تردید اين تابش قوی ناشی از بادهای ستاره‌ای است. دو ستاره در یک دوره ۲۰ روزه به دور هم می چرخند. ولی چون صفحه چرخش آن‌ها درست مقابل خط دید ما از روی زمین است پیوسته گرفت‌هایی از دید ناظر زمینی مشاهده می‌شوند.بادهای ستاره‌ای نیز از روی زمین در جهت‌های مختلف همراه با مقدار ماده متفاوت دیده می‌شوند.

دکتر «یيل نازه»(yeal Naze) مدیر این پروژه می‌گوید:"قبلا سیستمی شبیه به این در کهکشان راه شیری دیده شده بود. اما این سیستم دلیلی قطعی برای وجود چنین سیستم‌هایی در خارج از کهکشان ما است".XMM-Newton بزرگترین آینه‌ها را در میان تمامی رصدخانه های پرتو ایکس دارد.داده های اولیه چاندرا نتوانست HD۵۹۸۰ را شناسایی کند.

دکتر «میشل اف.کروکران(Michael F. Corcoran)« یکی از دانشمندان انجمن تحقیقات فضایی دانشگاهی ناسا می گوید:"بادهای ستاره‌ای تأثیر مهمی را در چگونگی ساطع شدن ماده از ستاره‌های پر جرم ایجاد می کند. برخورداری از توانایی مطالعه این بادها در کهکشان‌های دیگر به این معنا است که ما قادر خواهیم بود اثرات ترکیبات و محیط‌های گوناگون را روی تکامل ستارگان پرجرم بررسی کنیم. با استفاده از داده های XMM-Newton می توان تعادل دقیق بین این بادها را مطالعه نموده و میزان تغییرات قدرت این بادها را تعیین کرد".

nojum.ir

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی توانستند تشکیل کهکشان هایی از ماده تاریک را تشریح کنند
هنگامی که نام کهکشان را می شنویم بیشتر به یاد کهکشان آندرومدا ، راه شیری و یا دیگر ساختار های باشکوه جهان می افتیم ، ساختار هایی زیبا با میلیونها میلیون ستاره که بار ها از پشت تلسکوپ و یا در تصاویر مختلف دیده ایم .
اما به تازگی پژوهشگران نشان دادند که در جهان ما کهکشان هایی وجود دارند که عمدتا از ماده تاریک تشکیل شده اند . این کهکشان ها با نام کوتوله های کره وار (dwarf spheroidals )شناخته می شوند ، این کهکشان ها دارای تعداد بسیار کمی ستاره هاستند و ساختار آن ها تقریبا خالی از گازهایی است که قسمت عمده ی کهکشان ها معمولی را تشکیل می دهد به همین دلیل این کهکشان ها از دید ما پنهان مانده اند . ماده تاریک تنها چیزی است که سراسر این کهکشان ها را پوشانده است . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک گروه بین المللی از پژوهشگران با استفاده از ابر کامپیوتر ها پیشرفته موفق شدند انفعالات‌ داخلي‌ این کهکشان ها را محاسبه کنند و از طریق شبیه سازی توانستند چگونگی شکل گیری این کهکشان ها را توضیح دهند :
هنگامی که یک کهکشان کوچک به یک کهکشان بسیار بزرگتر برخورد می کند ، اصطکاک حاصل از برخورد ، سرعت حرکت گازهای کهکشان کوچک را کم می کند و به این طریق گاز ها از ساختار کهکشان جدا می شوند . بدون وجود گاز ، دیگر ستاره ای در داخل کهکشان متولد نمی شود و به تدریج از تعداد ستاره های کهکشان کاسته می شود .
اگر این کهکشان کوچک با یک کهکشان بسیار پر جرم بر خورد کند علاوه بر گاز ها ، مقدار زیادی از ستاره های خود را نیز طی فرایندی موسوم بهtidal shocking(تصادم کشندی) از دست می دهد و در پایان از کهکشان کوچکتر تنها تعداد کمی ستاره و مقدار عظیمی ماده تاریک باقی می ماند .


parssky.com

فضاپیمای افق‌های نو روز گذشته به ملاقات غول منظومه شمسی رفت و توانست بهترین تصاویر ممکن را از فعالیت‌های آتشفشانی آیو ثبت کند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

چهارشنبه گذشته، فضاپیمای افق‌های نو (نیوهورایزنز) به نزدیک‌ترین فاصله از منظومه سیاره‌ای مشتری رسید و توانست مجموعه‌ای از تصاویر دقیق را از غول چشم‌سرخ منظومه شمسی تهیه و آنها را به زمین ارسال کند.در میان این تصاویر می‌توان به تصویر یک ستون خاکستر غبارآلود برآمده از آتشفشان تواشتار (Tvashtar) در قمر آیو اشاره کرد که تا ارتفاع 240 کیلومتری از سطح این قمر گالیله‌ای پرنور فوران کرده است. به گفته جان اسپنسر، از مدیران گروه علمی برخورد با مشتری در موسسه تحقیقات علمی جنوب‌غربی ایالات متحده، تصویر ارسالی افق‌های نو بهترین تصاویر از آتشفشان‌های آیو است که پس‌از ملاقات فضاپیماهای ویجر در سال 1979 تاکنون گرفته شده است. اسپنسر امیدوار است فعالیت آتشفشان تواشتار تا ملاقات بعدی این فضاپیما ادامه داشته باشد تا تصاویر به‌مراتب بهتری از فعالیت‌های آتشفشانی این قمر گرفته شود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شرح عکس: قمر آیو دارای بیشترین فعالیت‌های آتشفشانی در منظومه شمسی است. ستون فوران‌یافته از آتشفشان تواشتار در بالای تصویر سمت راست دیده می‌شود. نقاط درخشانی که در سمت راست همین تصویر دیده می‌شود، کوهستان‌های بلند این قمر هستند.

افق‌های نو هم‌چنین نزدیک‌ترین تصویر ممکن را از لکه سرخ کوچک مشتری تهیه کرده است، طوفانی که به‌تازگی از تلفیق سه طوفان کوچک‌تر سفیدرنگ ایجاد شده است. در تازه‌ترین تصاویر، لکه سرخ کوچک به شکل حیرت‌انگیزی شبیه به چشم سرخ‌رنگ مشتری دیده شده است که قرن‌ها است عظیم‌ترین طوفان منظومه شمسی است.

قمر یخی اروپا نیز از دیگر اهداف نخستین افق‌های‌نو بود که در نخستین تصاویر ثبت شد. هدف اصلی از این تصاویر، بررسی عوارض سطحی دایروی عجیبی است که سال‌ها است ذهن سیاره‌شناسان را به‌خود مشغول کرده است. از آن‌جایی که این کمان‌ها و دایره‌های بلند بسیار کم‌نورند، بهترین حالت برای بررسی آنها زمانی است که خورشید، سایه‌های بلندی را روی سطح یخ‌زده این قمر ایجاد می‌کند.

اما افق‌های‌نو در این میان از گانیمید، بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی نیز غافل نشده است. این قمر نیز در نخستین تصاویر ارسالی حاضر است و مجموعه‌ای متنوع را شامل سطح پیر و غبارگرفته، عوارض ناشی از مواد جوان درخشان و گودال‌های برخورد شهابواره‌ها به نمایش گذاشته است. با گذشت این همه سال از بررسی اقمار مشتری، ترکیب بخش اعظمی از سطح این قمر یخ‌زده هم‌چنان نامعلوم است و انتظار می‌رود کاوش‌های فضاپیمای افق‌های‌نو بتواند اسرار زیادی از گانیمید را برملا کند.

بخش زیادی از اطلاعات و تصاویر این فضاپیما در فروردین‌ماه به زمین ارسال خواهدشد، بنابراین افق‌های‌نو فرصت دارد تا قبل‌از آن‌که آنتن مخابراتی‌اش رو به زمین قرار بگیرد، به جمع‌آوری اطلاعات بیشتر بپردازد. برنامه بعدی این فضاپیما پس از بررسی مشتری، تعقیب دنباله مغناطیسی مشتری است؛ منطقه‌ای در میدان مغناطیسی این سیاره که یون‌های گوگرد و اکسیژن فوران‌یافته از آتشفشان‌های آیو در آن به‌دام افتاده‌اند. با وزش بادهای خورشیدی، این یون‌ها به بیرون پرتاب می‌شوند و در دنباله‌ای که صدها میلیون کیلومتر درازا دارد، قرار می‌گیرند. این دنباله مغناطیسی عملا تا مدار زحل کشیده شده است.هدف نهایی فضاپیمای افق‌های نو، پلوتو و دیگر اجرام کمربند کویی‌پر است. کمربند کویی‌پر، حلقه‌ای از اجرام یخ‌زده بازمانده دوران تکوین منظومه شمسی است که در بخش خارجی منظومه شمسی برگرد خورشید می‌چرخند.

parssky.com

سازمان فضایی اروپا پروژه جدید خود موسوم به بی پی کولومبو را برای ارسال به سیاره عطارد تصویب کرد .
چندی پیش ناسا فضاپیمای مسنجر (Messenger) خود را به سمت عطارد اولین سیاره منظومه شمسی ارسال کرده است تا به اسرار ناشناخته ی این سیاره پی ببرد در همین راستا به تازگی سازمان فضایی اروپا (اسا) ماموریت جدیدی را برای این سیاره طرح ریزی کرده . این ماموریت که بی پی کولومبو (BepiColumbo) نام دارد ،پروژه ای مشترک میان سازمان فضایی اروپا و سازمان اکتشافات فضایی ژاپن (Jaxa) است . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مطابق برنامه ریزی های انجام شده ، BepiColumbo در اگوست سال 2013 به فضا پرتاب خواهد شد و شش سال بعد به سیاره عطارد خواهد رسید . در این ماموریت دو مدار گرد با هم به سمت عطارد فرستاده می شوند مدار گرد اول ، مدارگرد سیاره ای عطارد (Mercury Planetary Orbiter)است که از آن برای انجام تحقیقات سیاره ای استفاده خواهد شد و دیگری مدارگرد مغانطیس – سپهری عطارد (Mercury Magnetospheric Orbiter ) می باشد که بر روی فضای مغناطیسی اطراف این سیاره تحقیق خواهد کرد .
ساخت مدارگرد اول که با نام اختصاری MPO شناخته می شود بر عهده ی سازمان فضایی اروپاست و مدارگرد دوم (MMO ) توسط Jaxa ساخته خواهد شد و در نهایت هر دو توسط یک فضاپیمایی مشترک به سمت پلوتو فرستاده می شوند .





parssky.com

آخرین تصویر کاسینی از تیتان :یک جزیره در میان دریاچه ای از هیدرو کربن
تصویر روبرو آخرین تصویر گرفته شده از سطح تیتان ، قمر زحل است که در تازیخ 22 فبریه 2007 توسط فضا پیمای کاسینی تهیه شده . چیزی که در این تصویر به چشم می خورد دریاچه ی بزرگی روی تیتان می باشد که یک جزیره ی کوچک را احاطه کرده . ابعاد این جزیره 150کیلومتر در 90 کیلومتر و تقریبا به بزرگی جزیره ی بزگ هاوایی است . اما بر خلاف زمین ، دریاچه های روی تیتان از هیدرو کربن مایع تشکیل شده اند . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]











parssky.com

بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های فضایی و زمینی، کهکشانی را به‌تصویر کشیده‌اند که دراثر میدان گرانشی بسیار قوی یک خوشه کهکشانی و محیط بسیار خشن اطراف (!) پاره‌پاره شده است
بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های فضایی و زمینی کهکشانی را به‌تصویر کشیده‌اند که دراثر میدان گرانشی بسیار قوی یک خوشه کهکشانی و محیط بسیار خشن اطراف (!) پاره‌پاره شده است. این یافته توانسته‌است بسیاری از ابهام‌های پیش‌روی اخترشناسان را درمورد کهکشان‌های مارپیچی حل کند، این‌که چطور این کهکشان‌های غنی از گاز پس‌از میلیاردها سال به کهکشان‌هایی بیضوی یا نامنظم و بدون گاز تبدیل می‌شوند. این یافته‌ها هم‌چنین فرآیند جدیدی را معرفی کرده‌است که طی آن، میلیون‌ها ستاره بی‌خانمان درون یک خوشه کهکشانی پراکنده می‌شوند.
شبانگاه که به آسمان می‌نگریم، کهکشان‌های بسیاری را با شکل‌های متفاوت در اطراف خود می‌بینیم. تقریبا نیمی از آنها را کهکشان‌های بیضی‌شکل بدون گاز تشکیل می‌دهند که فعالیت‌های تولد ستاره‌ای در آنها بسیار ضعیف است؛ درحالی‌که نیم دیگر، کهکشان‌های مارپیچی و نامنظم غنی از گاز هیدروژن هستند که فعالیت‌های شدید تولد ستارگان در آنها جریان دارد. رصدهایی که تاکنون انجام شده، نشان داده است کهکشان‌های بدون گاز اغلب در نزدیکی مرکز خوشه‌های کهکشانی شلوغ یافت می‌شوند، درحالی‌که مارپیچی‌ها بیشتر عمر خود را در محیط‌های خلوت‌تر سپری می‌کنند.
با ورود تلسکوپ‌های بزرگ به ژرفای جهان، اخترشناسان توانستند ساختار عالم را در روزگاران جوانی‌اش بررسی کنند و متوجه شوند زمانی‌که عالم به نصف سن کنونی‌اش رسیده بود، از هر پنج کهکشان تنها یکی عاری از توده‌های عظیم گاز هیدروژن بود. پس این همه کهکشان عاری از گاز که امروز در اطرافمان می‌بینیم، از کجا آمده‌ است؟ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر را [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ببینید. اخترشناسان شک کرده بودند که نوعی فرآیند تبدیل ساختار به‌وقوع پیوسته است، اما به دلیل همین دوره طولانی چند میلیارد ساله موفق نشده بودند چنین فرآیندهایی را مشاهده کنند. اما رصد جدید هابل که به همت گروهی بین‌المللی از اخترشناسان به سرپرستی لوکا کورتز از دانشگاه کاردیف در انگلستان انجام شده است، یکی از بهترین شواهد ممکن را در شناسایی این فرآیند تبدیل ساختار فراهم کرده است. هدف اصلی این تصویر، خوشه کهکشانی آبل2667 بود، اما دانشمندان در این خوشه کهکشانی به کهکشان مارپیچی عجیبی برخوردند که در گوشه بالا-چپ تصویر دیده می‌شود. ترکیب گرانش ماده تاریک، گازهای داغ و صدها کهکشان موجود در این خوشه، این کهکشان مارپیچی را تا حداقل سرعت 3.5 میلیون کیلومتر بر ساعت شتاب داده است و در چنین سرعتی، برخورد با گازهای داغ درون فضای درون خوشه و اثرات جزر و مدی گرانشی خوشه سبب می‌شود توده‌های گاز و ستارگان این کهکشان به سویی دیگر کشیده شوند و کهکشان ریش‌ریش به‌نظر برسد.. شبیه این پدیده را هر روز در اقیانوس‌ها و دریاهای زمین شاهدیم که چگونه گرانش ماه و خورشید، جزر و مد آب دریا را پدید می‌آورند.
کهکشان مارپیچی پاره‌پاره در فاصله 3.2 میلیارد سال‌نوری زمین قرار دارد. ‌به‌دنبال این کهکشان می‌توان رشته‌ای از گره‌های درخشان آبی‌رنگ و نوارهای درهم‌تنیده ستارگان جوانی را دید که تولد و تحولشان در نتیجه تعامل نیروهای جزر و مدی خوشه کهکشانی و مکانیسم دیگری به‌نام فشار برخوردی تهی‌کننده (Ram Pressure Stripping) است. گازهای داغ خوشه کهکشانی آبل2667 را ذرات بارداری تشکیل داده‌اند که دمایشان بین ده تا صد میلیون درجه کلوین است و وقتی به کهکشانی برخورد می‌کنند، توده‌های گاز پرکننده فضایش را به بیرون هل می‌دهند؛ همانند بادهای خورشیدی که گازهای یونیزه گیسوی یک دنباله‌دار را به بیرون هل می‌دهند و دنباله گازی دنباله‌دار را تشکیل می‌دهند. به‌دلیل همین شباهت، اخترشناسان این کهکشان را کهکشان دنباله‌دار نام نهاده‌اند.
بررسی‌ها نشان داده است میلیون‌ها ستاره از کهکشان دنباله‌دار ربوده شده است و این کهکشان مارپیچی در روندی غیرقابل اجتناب، اندوخته گازی و غبار خود را از دست می‌دهد و در آینده‌ای نه‌چندان دور (البته در مقیاس کیهانی) به کهکشانی عاری از گاز و مملو از جمعیتی ستارگان قرمز پیر تبدیل می‌شود؛ اما در میان این همه خرابی، اثرات جزر و مدی گرانش خوشه کهکشانی، بستری مناسب را برای تولد ستارگان در قلب این کهکشان رو به نابودی فراهم کرده است.
اخترشناسان تخمین می‌زنند این دوره تغییر ساختار نزدیک به یک میلیارد سال طول خواهد کشید. آن‌چه تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده است، وضعیت این کهکشان پس‌از دویست میلیون سال از آغاز این فرآیند است، زمانی که تنها 20% این فرآیند انجام شده است.
اما این تنها اثر گرانش قدرتمند این خوشه کهکشانی نیست. نمونه‌های متنوعی از خم‌شدن نور اجرام دوردست‌تر و تصاویر کج‌ومعوج نیز دیده می‌شود که در اثر پدیده همگرایی گرانشی ایجاد شده‌اند. کمان موزی‌شکل درخشان و بزرگی که در راست مرکز تصویر دیده می‌شود، تصویری کج اما تقویت‌شده از کهکشانی بسیار دور است که پشت هسته این خوشه قرار گرفته است.
تلسکوپ فضایی هابل این تصویر را در اکتبر 2001 با استفاده از دوربین زاویه‌باز و سیاره‌ای2 (WFPC2) تهیه کرده است که خود از سه نوردهی در فیلترهای آبی، سبز و فروسرخ نزدیک بدست آمده است. اما دانشمندان برای تحلیل دقیق‌تر این تصویر نیاز به اطلاعات بیشتری داشتند و به همین دلیل از تلسکوپ‌های بزرگ زمینی و فضایی دیگری مانند تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO-VLT) در شیلی، تلسکوپ فضایی فروسرخ اسپیتزر، رصدخانه تابش‌ایکس چاندرا و تلسکوپ‌های دوقلوی کک در هاوایی نیز برای تصویربرداری از این خوشه کهکشانی استفاده کردند. تلسکوپ‌های VLT برای طیف‌نگاری مریی و نورسنجی فروسرخ مورد استفاده قرار گرفتند. تلسکوپ فضایی اسپیتزر داده‌های نورسنجی فروسرخ میانی را فراهم کرد. رصدخانه فضایی چاندرا نیز اطلاعات پرتو‌های ایکس این خوشه را جمع‌آوری کرد و تلسکوپ‌های دوقلوی کک نیز برای طیف‌نگاری مریی مورد استفاده قرار گرفتند. با بررسی داده‌های طیف‌نگاری مریی می‌توان دما، ترکیب شیمیایی و سرعت شعاعی ستارگان و کهکشان‌ها را اندازه‌گیری کرد. نورسنجی فروسرخ نیز برای اندازه‌گیری درخشندگی و هرگونه تغییرات درخشندگی اجرامی که در طول‌موج‌های فروسرخ تابش می‌کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

parssky.com

پژوهشگران سازمان فضایی اروپا با بررسی داده های اسمارت-1 موفق به پیدا کردن گودالی در ماه شدند که می تواند در آینده به عنوان پایگاه استقرار فضا نوردان مورد استفاده قرار گیرد .
ماموریت اسمارت-1 در 3 سپتامبر 2006 خاتمه یافت و فضاپیما پس از اتمام سوخت با سطح ماه برخورد کرد و نابود شد اما دانشمندان هنوز در حال بررسی داده های ارسال شده ی این سفینه هستند .
تصویر روبرو از گودال Plaskett به تازگی مورد توجه دانشمندان سازمان فضایی اروپا(اسا ) قرار گرفته. به گفته ی پژوهشگران اسا این گودال میتواند یکی از بهترین نقاط برای ایجاد پایگاه بر روی ماه باشد . [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گودال Plaskett در نزدیکی قطب شمال ماه و در نقطه ای قرار دارد که گودال دائما در زیر تابش نور خورشید است و اگر پایگاهی در این مکان ساخته شود می تواند همواره از مقدار زیادی انرژی خورشیدی استفاده کند . از طرفی چنین پایگاهی از نوسانات دما در ماه در امان است زیرا دمای این گودال تغییر چندانی نمی کند و بجای آنکه گاهی سرد و گاهی گرم باشد همیشه گرم است .
بر خلاف گودال Plaskett گودال هایی که در همسایگی آن قرار دارند همیشه در تاریکی مطلق به سر می برند که آن هم مزیت بزرگی محسوب می شود زیرا ممکن است در این گودال ها ذخایر بزرگی از یخ آب وجود داشته باشد که می توان از آن در ایجاد هوا ، سوخت و آب نوشیدنی استفاده کرد .
گودال Plaskett می تواند در قدم اول مناسب ترین مکان برای استقرار انسان در خارج از زمین باشد .این مکان به قدری نزدیک است که فضانوردان می توانند از آن زمین را تماشا کنند، ارتباط آنها با زمین بلافاصله بر قرار خواهد شد و در مواقع ضروری در کمتر از چند روز به آن ها کمک رسانی خواهد شد .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

.parssky.com

مسنجر برای نقشه‌ برداری از سطح عطارد آماده می‌شود

هدف ماموریت فضاپیمای مسنجر جستجوی ماهیت و نحوه تکامل سیارات داخلی با استفاده از تشخیص وجود یخ و تعیین نوع آن بر روی سطح عطارد است. ابزارهای این فضاپیما درماه جاری آزمایش خواهند شد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یکی از ابزارهای این فضاپیما آشکارساز نوترون و پرتو گاما است. با دانستن انرژی و تعداد نوترون‌هایی که در هنگام عبور از کنار سیاره به آن برخورد می‌کنند، می‌توان ساختار هر سانتی متر مربع از سطح عطارد را مشخص کرد.این حسگر تغییرات تعداد نوترون‌های سریع، نوترون‌های گرمایی و نوترون‌های فوق گرمایی را به دست می‌آورد. نوترون‌های سریع در فضا پراکنده هستند. مقداری از آن‌ها همچنان در فضا باقی می‌مانند و مقداری از آن‌ها با اتم‌های مجاور خود برخورد می‌کنند.


اگر این برخورد با اتم‌های کوچک مثل هیدروژن باشد، انرژی خود را از دست خواهند داد و سرعت آن‌ها بسیار کم خواهد شد. این نوترون‌ها را با نام نوترون‌های گرمایی می‌شناسند. دانشمندان با دانستن نسبت تعداد نوترون‌های گرمایی به نوترون‌های فوق گرمایی می‌توانند مقدار هیدروژن موجود در مولکول‌های سطح عطارد(مثل آب)را تخمین بزنند.
کم کردن اختلالات زمینه کیهانی
«جان گلدستون»(John Goldsten)، یکی از مهندسین این پروژه می‌گوید:"پرتوهای کیهانی کهکشان ذرات بسیار ریز(عموما پروتون) پر سرعتی هستند که منشا آن‌ها ابرنواخترها است. ما بر روی زمین به علت وجود جو از این پرتوهای پرانرژی در امان هستیم اما این پرتوها در فضا با فضاپیما برخورد می‌کنند. هسته اتم‌های سطح یا مولکول‌های دیگر می‌توانند نوترون‌های پر انرژی را به بیرون پرتاب کنند. از برخورد این نوترون‌ها با اتم‌های دیگر، نوترون‌های گرمایی و اشعه گاما تولید می‌شود؛ که به عنوان سیگنال در حسگرها شناخته می‌شوند و لازم است که مقدار آن‌ها از تعداد کل نوترون‌های گرمایی کسر شود. زیرا ما ساختار سیاره را بررسی می‌کنیم، نه ساختار فضاپیما را!"گلدستون در ادامه صحبت‌ها از سختی کار می‌گوید و می‌افزاید:"نوترون‌های گرمایی طی فرآیند فوق به صورت دورهای تولید می‌شوند و برای افزایش دقت در داده‌ها لازم است که اندازه گیری‌های پی در پی انجام دهیم".
در جستجوی نوترون‌های خورشیدی
آشکارساز نوترون همراه با مسنجر در پرواز به دور زهره و سه پرواز در سال‌های ۲۰۰۸-۲۰۰۹ به دور عطارد و گردشی به مدت یک سال زمینی به دور عطارد در سال ۲۰۱۱ اطلاعات را جمع آوری می‌کند. قدرت آن محدود است اما برای مدت نا محدودی می‌تواند روشن بماند.
گلدستون می‌گوید:"ما برنامه ریزی کرده‌ایم تا بهترین نتایج را از این اندازه گیری‌ها در طی سفر فضاپیما در میان سیارات داخلی به دست آوریم زیرا این منطقه از منظومه شمسی تا به حال با چنین وسیله‌ای بررسی نشده است. جستجوی منبع بزرگ نوترون‌های پر انرژی نیز می‌تواند یکی از موضوعات مورد بررسی برای دانشمندان فیزیک ذرات بنیادی باشد تا با استفاده از آن مدلی را برای درک چگونگی فعالیت‌های خورشیدی ارائه دهند. رصد نوترون‌های خورشیدی از روی زمین کار بسیار مشکلی است، زیرا تعداد کمی از آن‌ها به زمین می‌رسند. مسنجر شرایط خاصی برای بررسی پرتوهای کیهانی دارد، زیرا در نزدیکی خورشید قبل از اینکه تعداد بسیاری از بین بروند آن‌ها را به دام می‌اندازد".
دلیل دیگر برای ساخت این حسگر بررسی فورانگرهای گاما و تعیین موقعیت آن‌ها است که به صورت تصادفی در هر جا و در هر زمان در آسمان ظاهر می‌شوند. گلدستون می‌گوید:"مسنجر جهت آن‌ها را مشخص می‌کند و از این طریق با نشانه روی تلسکوپ‌های زمینی به آن سو، رصدهای زمینی سرعت می‌گیرند".
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی آشکارساز نوترون و پرتو گاما [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] را کلیک کنید.

دانشمندان مشغول ساخت ابزاری هستند که قادر به تشخیص حيات مولکولی در مریخ و حتی پی‌گیری منشا آن است. این وسیله با نام «یوری»(Urey)، کاوشگر اکسید و مواد آلی مریخ نامیده و قبلا در بیابان آتاکاما در شیلی آزمایش شده است. آژانس فضایی اروپا قصد دارد که از این کاوشگر در برنامه سال ۲۰۱۳ خود(ExoMars) به مریخ استفاده کند. این برنامه برای برداشتن نمونه‌هایی از خاک مریخ، آسیاب کردن آن‌ها به ذرات نرم و سپس تجزیه آن‌ها برای یافتن نشانه‌ای از حیات طراحی شده است. هر نمونه شامل موادی است که از زیر سطح مریخ برداشته شده است. دکتر «ج. بادا»(J. Bada) از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید:"احتمال یافتن زندگی مولکولی با استفاده از یوری چندین میلیون برابر از ابزارهای قبلی بیشتر است".قسمتی از این وسیله برای بررسی سرعت شرایطی که باعث از بین رفتن حیات مولکولی شده‌اند، طراحی شده است.دکتر «پ. ارنفرند»(P. Ehrenfreund)ازدانشگاه لیدن هلند می‌گوید:"هدف اصلی ExoMars جستجوی حیات است و از آنجایی که یوری قدرت تشخیص بالایی برای مواد آلی دارد در ExoMars مورد استفاده قرار خواهد گرفت".یوری قادر به تشخیص چندین مولکول آلی از جمله اسیدهای آمینه با مقادیر بسیار جزیی در حد ppt است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

حیات بر روی زمین از ارتباط حلقه‌های اسیدهای آمینه تشکیل شده است، هرچند که اسیدهای آمینه می‌توانند توسط موجود زنده یا غیر زنده به‌ وجود بیایند. بر این اساس مریخ می‌تواند دارای اسیدهای آمینه باشد ولی دارای حیات نباشد. برای تشخیص این وضعیت و شواهد موجود برای حیات گذشته و حال در مریخ، دانشمندان یوری را بر مبنای این که اکثر اسیدهای آمینه می‌توانند به دو شکل وجود داشته باشند، طراحی کرده‌اند و آن‌ها را «دست چپ» و «دست راست» می‌نامند. اسیدهای آمینه با منشا غیر آلی شامل ۵۰% دست چپ و ۵۰% دست راست هستند. به غیر از برخی موارد استثنا، از کوچکترین فرم حیات بر روی زمین مانند میکروب‌ها گرفته تا بزرگترین آن‌ها مانند گیاهان و جانوران دارای اسیدهای آمینه دست چپ هستند. در هر شکلی از حیات ماورای زمین با استفاده از قسمت اصلی اسیدهای آمینه که دارای تصویر معکوس است، یکنواختی قابل مقایسه‌ای بین دست چپ و دست راست انتظار می‌رود. اگر تصویر معکوس استفاده نشود، بیو شیمی را پیچیده می‌کند. «ا. فارینگتن»(A. Farrington) رئیس پروژه یوری از ناسا می‌گوید:"ابزار یوری قادر به تشخیص اسید‌های آمینه دست چپ و دست راست خواهد بود".اگر یوری مخلوطی برابر از مولکول‌های تصویر معکوس را هم پیدا کرده بود، نشان می‌داد که حیات هرگز به شکلی که ما با آن آشنا هستیم در مریخ وجود نداشته است. اگر تمامی اسیدهای آمینه از نوع راست یا تمامی آن‌ها از نوع چپ بودند، هم اکنون حیات در مریخ وجود داشت. البته راست بودن تمامی آن‌ها نشانی بر این بود که منشا حیات در مریخ با منشا حیات در زمین متفاوت است. درصدی برابر و یکسان از اسیدهای آمینه راست و چپ نشان بر این بود که حیات در مریخ وجود داشته و در زمان حال از بین رفته است، زیرا اسیدهای آمینه در صورت عدم وجود حیات به تدریج به سمت برابر بودن پیش می‌روند.ماموریت وایکینگ ناسا در ۱۹۷۶ نشان داد که تحت شرایط اکسیداسیون بالا در سطح مریخ، جستجوی حیات مشکل است. یوری مجهز به وسیله‌ای بنام عامل اکسیداسیون است که این شرایط را بررسی می‌کند. دکتر «ر. کوئین»(R. Quinn) از بخش ستی ناسا می‌گوید:"این وسیله دارای گیرنده‌های بسیار کوچکی است که با مواد شیمیایی مختلفی پوشیده شده‌اند. با اندازه‌گیری عکس‌العمل این گیرنده‌ها نسبت به مواد موجود در خاک و جو مریخ، اگر آثاری از حیات گذشته باقی مانده باشد، ما قادر به تشخیص آن‌ها خواهیم بود".دکتر«ا. ذنت»(A.Zent) از ناسا می‌افزاید:"برای شانس بیشتر در یافتن حیات باید دانش بیشتری در مورد اکسیداسیون سطح سیاره داشته باشیم". دکتر «ف. گرانتانر»(F. Grunthaner) می‌گوید:"بخشی از ابزار یوری وظیفه تشخیص ترکیب مواد آلی را در هر نمونه پودر شده دارد که این مواد به وسیله ExoMars حمل شده‌اند. مراحل آزمایش مانند تهیه اسپرسو است که با افزودن آب به نمونه شروع می‌شود. برخی از ترکیبات آلی با اضافه کردن آب و افزایش دما شروع به حل شدن می‌کنند. تمامی این مراحل تحت فشار صورت می‌گیرند. سپس با تبخیر آب در کوره، نمونه‌ها‌یی غلیظ به دست می‌آیند". بعد از آن یک کاوشگر به دنبال پرتو فلئورسان که نشانی بر وجود اسیدهای آمینه است می‌گردد.قسمتی از یوری برای جداسازی مواد آلی با ترکیب متفاوت از جمله اسیدهای آمینه با تصویر معکوس طراحی شده است. این تکنولوژی قبلا برای تشخیص DNA و میکروب‌های خطرناک مورد استفاده قرار گرفته است. nojum.ir

فضای پیمای کاسینی ، جدیتریرن تصاویر خود را از سیاره زحل ارسال کرد
فضاپیمای کاسینی ناسا در مدار خود به تازگی از فراز سیاره زحل عبور کرده و تصاویر بی همتایی از این سیاره تهیه کرده است .
تصویر زیر سیاره زحل را از بالا نشان میدهد که البته خود زحل در تصویر دیده نمی شود و تنها حلقه های آن قابل تشخیص است ، قسمتی از حلقه ها در زیر سایه این سیاره پنهان شده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این تنها یکی از تصاویر بی نظیر کاسینی است ، برای مشاهده مجموعه کامل تصاویر می توانید به لینک زیر مراجعه کنید :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

بر مبنای یافته‌های اخیر دانشمندان، مرکز کهکشان ما پرتوهای گاما را با انرژی در حدود ده‌ها میلیارد الکترون ولت تابش می‌کند!
شیوا نیسانی
تلاش ستاره‌شناسان دانشگاه «آریزونا» و «آدلاید» استرالیا منجر به کشف مکانیزمی شد که این پرتوهای پر انرژی را تولید می‌کند. بنا به گفته دانشمندان
پروتون‌ها با سرعتی باور نکردنی به پروتون‌های کم انرژی برخورد می‌کنند و پرتوهای پر انرژی گاما را به وجود می‌آورند.

بنا به گفته‌ی «دیوید بالانتاین»(David Ballantyne) پس از اتمام ساخت «هاردن کولیدر بزرگ»(The Large Hadron Collider) در «CERN» می‌توانیم مشابه این اتفاق را در زمین مشاهده کنیم. آنگاه می‌توانیم به ذرات پروتون تا ۷ میلیارد الکترون ولت شتاب دهیم. بالانتاین با همکاری پرفسور«فولویو ملیا»(Fulvio Melia) این دستاوردهای جدید را منتشر کردند.سیاه‌چاله کهکشان ما به پروتون‌ها انرژی معادل ۱۰۰ میلیارد الکترون ولت می‌دهد. بنا به گفته این تیم تحقیقاتی، این سیاه‌چاله در مقایسه با سیاه‌چاله های پر جرم کهکشان‌های دیگر تقریبا غیر فعال است.

ملیا فرضیه اینکه در سیاه‌چاله راه شیری چه اتفاقی می‌افتد را سال‌های متمادی توسعه ‌داد. ملیا و گروهش میدان مغناطیسی قدرتمند و بی‌نظمی را که شتاب دهنده پروتون‌ها و دیگر ذرات نزدیک سیاه‌چاله است را پیدا کردند.با گذشت ۳۰ سال از زمان کشف سیاه‌چاله مرکز راه شیری کماکان منبعی برای اکتشافات شگفت انگیز به شمار می‌رود.

سیاه‌چاله راه شیری یکی از پر انرژی‌ترین شتاب دهنده‌های ذرات در کهکشان است و با استفاده از پلاسمای مغناطیسی، پروتون‌ها را به دام می‌اندازد و سپس با سرعت بسیار بالایی به بیرون پرتاب می‌کند.بالانتاین با بررسی نقشه‌ها و تصاویر غبارهای میان ستاره‌ای که در فاصله حدود ۱۰ سال نوری از مرکز کهکشان هستند به دانسته‌های جدیدی دست یافت.

ذرات شتابدار پروتون که در مرکز کهکشان تولید می‌شوند، پرتو گاما تولید می‌کنند. با بررسی مسیر حرکت ۲۲۲۰۰۰ پروتون مشخص شد که نیروی مغناطیس مسیر آن‌ها را تغییر می‌دهد.اگرچه این ذرات تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند، اما به دلیل حرکت کاتوره‌ای صدها سال طول می‌کشد تا به اندازه‌ی ۱۰ سال نوری از مرکز کهکشان فاصله بگیرند.این ذرات پر انرژی از سیاه‌چاله فرار و به سوی محیط میان ستاره‌ای حرکت می‌کنند. جایی که پروتون‌های کم انرژی مانند گاز هیدروژن قرار دارند و پس از برخورد با این ذرات پرتوهای گاما تولید می‌شود.

بالانتاین، ملیا و دیگران دریافتند که این رویداد می‌تواند زیاد بودن انرژی و روشنایی پرتوی گاما را که پیش از این مشاهده شده بود توضیح دهد. شاید بتوانیم با این اکتشافات دلیل ایجاد جت‌های غول پیکر در سیاه‌چاله‌های عظیم(مانند کوازارها) را بیان کنيم. فقط ۳۱ درصد از ۲۲۲۰۰۰ ذره بررسی شده در مسیر حرکتشان در فاصله ۱۰ سال نوری پرتو گاما تولید می‌کنند. ۶۹ درصد آن‌ها به فاصله‌های دورتر فرار می‌کنند. همچنین ممکن است که این پرتوها به پروتون‌های سیاه‌چاله شتاب بیشتری دهند.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویر جهان بالغ با مطالعه طیف کامل بخشی از آسمان

این پروژه با استفاده از چهار تلسکوپ فضایی و چهار تلسکوپ زمینی نقشه‌ای کامل از قسمتی از آسمان را به وجود آورده است که انواع کهکشان‌ها و موقعیت آن‌ها را در این ناحیه مشخص می‌کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



تحلیل این نقشه اطلاعات جدیدی را درباره‌ی دوران نوجوانی جهان، نحوه تکامل کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی به دست آورده است.(AEGIS) نامی است که بر این پروژه ۵ ساله گذاشته شده است. (All-wavelength Extended Groth Strip International Survey) با همکاری بیش از ۵۰ محقق از سراسر جهان انجام شده است. در این پروژه محققان بخشی از آسمان را در طیف‌های رادیویی، فروسرخ، مرئی، فرابنفش و پرتو ايکس بررسی کردند. ناحیه مورد نظر آن‌ها (EGS) نام دارد که در صورت‌‌ فلکی دب‌اکبر جای دارد. محل دقیق بررسی شده در اطراف دست خِرس، در نزديکی ستاره‌های ε (اپسیلون)، ζ (زتا) و η (اتا) قرار دارد.
پروفسور «مارک دیویس» سرپرست تیم تحقیقاتی می‌گويد:"هدف نهایی ما از اجرای این پروژه بررسی جهان در زمان‌های قدیم است، زمانی که سن جهان در حدود نصف سن کنونی بوده است. تا کنون نیز اطلاعات باور نکردنی به دست آورده‌ایم که بسیار قابل توجه است. تلسکوپ کِک در هاوایی نیز طی پروژه‌ای به نام نقشه‌ برداری فروسرخ، از این کهکشان‌ها نقشه‌ برداری کرده است. اخترشناسان با ترکیب این داده‌ها با اطلاعات به دست آمده از پروژه اصلی، به منبع بسیار ارزشمندی دست یافته‌اند".
دانشمندان متوجه شدند که در این ناحیه یک کهکشان بزرگ سرخ وجود دارد که دو سیاهچاله در هسته آن قرار گرفته‌اند. با چشم غیر مسلح، این ناحیه کاملا خالی به نظر می‌رسد. اما نتایج این پروژه مشخص کرد که بیش از ۱۵۰۰۰۰ کهکشان در آن‌جا وجود دارد. هابل عکس‌هايی موضعی از این ناحیه گرفته است که جزئیات بیش از ۵۰۰۰۰ عدد از آن‌ها را آشکار می‌کند. مطالعات نقشه‌ برداری (AEGIS) بر روی کهکشان‌های کهن‌سال متمرکز شده است؛ کهکشان‌هایی که سن آن‌ها بیش از نصف سن جهان است.‌ سن جهان در حدود ۷/۱۳ ميليارد سال است، در حالیکه سن کهکشان‌های مورد نظر در حدود ۹ ميليارد سال است.
پروفسور «ساندرا فیبر»(Sandra Faber) می‌گوید:"ما روی دوره نهایی بلوغ کهکشان‌ها مطالعه می‌کنیم. این درست مثل این است که روی انسانی ۱۰ ساله تحقیق کنیم. انسان‌ها در این سن نه نوزاد به حساب می‌آیند و نه کودک؛ این در حالی است که با بزرگسالان نیز کاملا متفاوت هستند. یعنی در واقع ما روی مراحل رشد و بلوغ آن‌ها تحقیق می‌کنیم".
یکی از کیهان‌شناسان این پروژه به نام «جفری نیومن»(Jeffrey A .Newman) می‌افزاید:"ما در این پروژه با یک معما روبرو بودیم و آن چگونگی تکامل کهکشان‌ها بود. ما این ناحیه را با ۹ تلسکوپ‌ در ۹ ناحیه از طیف الکترومغناطیس بررسی کردیم. هر کدام از آن‌ها قسمتی از این معما را حل کردند". (AEGIS) پنجره‌ای از زمان‌های قدیم را هم اکنون در برابر ما چشمان گشوده است. تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تلسکوپ (GALEX)داده‌های فروسرخ و فرا‌بنفش را به دست آورده‌اند. این داده‌ها نشان دادند که ستارگان در سرعت‌های نسبی بیشتری نسبت به حال شکل گرفته‌اند.
تلسکوپ فضایی چاندرا و تلسکوپ زمینی (VLA) با رصد در ناحیه ایکس و رادیویی توانستند وجود سیاه‌چاله‌های بزرگ را در مرکز کهکشان‌ها آشکار کنند؛ سیاه‌چاله‌هایی دوتایی حاصل از برخورد کهکشان‌های قدیمی. «برایان گرک»(Brian Gerke) دو سیاه‌چاله را در مرکز کهکشان در فاصله ۶ میلیارد سال نوری از زمین پیدا کرد. وی وجود آن‌ها را با استفاده از داده‌های رصدی پروژه (AEGIS) تائید کرد. این دو سیاه‌چاله‌ در فاصله ۴۰۰۰ سال نوری از هم قرار گرفته اند که یکی از آن‌ها ۵۰۰۰۰۰ بار و دیگری ۵ میلیون بار از خورشید سنگین‌تر است.
او می گوید:"آن‌چه هم‌ اکنون می‌بینیم حاصل از ترکیب دو کهکشان در هزاران میلیارد سال پیش است که می‌تواند نحوه تشکیل کهکشان‌های بیضوی را توجیه کند". نقشه برداری اخیر، دو کهکشان را نیز آشکار کرد که نور آن‌ها خمیده شده بود. اخترشناسان با استفاده از تئوری نسبیت عام اینشتین می‌توانند جرم آن‌ها را محاسبه کنند.


nojum.ir

تحقيقات جديد دانشمندان نشان مي‌دهد احتمالا وجود عناصر راديواكتيو در اعماق قمر كوچك "انكلادوس"(‪ (Encladus‬سياره كيوان از ميلياردها سال قبل تاكنون سبب گرم شدن اعماق اين قمر و فوران چشمه‌هاي آب گرم در سطح منجمد آن شده است.
به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، سفينه بدون‌سرنشين و كاوشگر سياره كيوان "كاسيني" كه هم‌اكنون در مدار اين سياره قرار دارد، سال گذشته تصاويري از قمر "انكلادوس" اين سياره به زمين مخابره كرد كه در آن تصاوير فوران چشمه‌هايي در سطح اين قمر مشهود بود.
فوران چشمه‌هاي آب گرم از اعماق قمر "انكلادوس" در حالي رخ مي‌دهد كه سطح اين قمر بسيار سرد و منجمد است. محققان عقيده دارند گرم بودن لايه‌هاي زير سطح اين قمر ممكن است محيط مناسبي را براي پيدايش حيات ايجاد كرده باشد.
از زمان مشاهده تصاوير سفينه "كاسيني" اين سوال كه گرماي لايه‌هاي زيرين قمر "انكلادوس" از چه منبعي بوجود مي‌آيد مطرح بوده است. هم‌اكنون دانشمندان با ايجاد الگوي رايانه‌اي جديد اين فرضيه را مطرح كرده‌اند كه وجود عناصر راديواكتيو در اعماق اين قمر و فساد تدريجي اين عناصر سبب گرم شدن لايه‌هاي زير قطب جنوب آن و شكل‌گيري چشمه‌هاي آب گرم و بخار آب در قطب جنوب "انكلادوس" شده‌است.
بر اساس اين نظريه جديد، قمر "انكلادوس" احتمالا ‪ ۴/۵‬ميليارد سال قبل و با تركيبي از يخ و ايزوتوپ‌هاي راديواكتيو عناصر آلومينيوم و آهن بوجود آمده و با گذشت چند ميليون سال از شكل‌گيري اين قمر، فساد عناصر راديواكتيو و ايجاد حرارت در پي آن، سبب شكل‌گيري يك هسته سنگي در مركز قمر و پوشيده شدن اطراف اين هسته سنگي با لايه‌اي از يخ شده است.
دانشمندان عقيده دارند با گذشت زمان، ادامه فعاليت عناصر راديواكتيو موجود در هسته قمر انكلادوس" سبب گرم شدن لايه‌هاي يخ بالاي هسته و ايجاد چشمه‌هاي آب گرم در سطح قمر شده است كه اين وضعيت همچنان ادامه دارد.
اگر فرضيه جديد اثبات شود، اين بدان معناست كه قمر "انكلادوس" به علت برخورداري از يك منبع گرمايي دايمي، مواد آلي و آب مايع، محل مناسبي براي شكل‌گيري حيات است.
به گفته "دنيس متسون" محقق طرح "كاسيني"، فرضيه جديد نشان مي‌دهد شرايط موجود در لايه‌هاي زير سطح "انكلادوس" در گذشته و احتمالا حال حاضر، وقوع واكنشهاي زيست‌شيميايي را ممكن مي‌كند كه اين وضعيت احتمال وجود حيات در اين قمر را مطرح مي‌سازد.
محققان طرح "كاسيني" پيش از اين اعلام كرده بودند سرچشمه فوران‌هاي آب گرم در سطح اين قمر احتمالا منابع آبي زير پوسته آن است كه آن منابع آبي با انرژي ناشناخته‌اي گرم مي‌شوند و مطالعه جديد منشاء اين گرما را وجود عناصر راديواكتيو در هسته قمر ذكر مي‌كند.
نتايج مطالعه جديد روز دوشنبه در همايش مطالعات ماه و سيارات منظومه شمسي در تگزاس آمريكا ارائه شد و در شماره ماه آوريل نشريه نجومي "ايكاروس" (‪ (Icarus‬نيز به چاپ خواهد رسيد.






.irna.ir

فضاپیمای کاسینی به تازگی موفق به کشف یک دریای جدید از هیدرو کربن در نیمکره شمالی تیتان شد .
چندی پیش دانشمندان از کشف دریاچه هایی از هیدرو کربن مایع در اطراف قطب جنوب تیتان قمر زحل خبر داده بودند اما به نظر می رسد چنین دریاچه هایی در نیمکره شمالی این قمر نیز وجود داشته باشد ، دریاچه هایی که به جای آب پر از اتان و متان مایع هستند .
کاسینی در آخرین پرواز خود بر فراز قطب شمال تیتان موفق به آشکار سازی علائمی شد که از وجود چنین دریاچه ای خبر میدهد ،دریاچه ای که پهنای آن به 100 هزار کیلومتر مربع می رسد. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فضاپیمای کاسینی ناسا این دریاچه را با استفاده از ابزار راداری خود کشف کرده است از این رو دانشمندان کاملا مطمئن نیستند که آنچه در داده های ارسال شده توسط فضا پیما مشاهده می شود یک دریاچه باشد .کاسینی در پرواز بعدی خود از فراز تیتان در ماه می اطلاعات بیشتری در این باره به زمین ارسال خواهد کرد .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

04:55 گرينويچ - دوشنبه 19 مارس 2007 - 28 اسفند 1385

پل رینکون
گزارشگر علمی سایت خبری بی بی سی

'یخ های قطبی می تواند مریخ را از آب بپوشاند'
دانشمندان می گویند ذخایر به تله افتاده یخ در قطب جنوب مریخ آنقدر عظیم است که می تواند کل سطح این سیاره را در اقیانوسی به عمق 11 متر فرو برد.

کاوشگر اروپایی "مارس اکسپرس" که در مداری حول سیاره می گردد با استفاده از ابزارهای راداری اش ضخامت رسوبات لایه لایه قطب جنوب مریخ را حساب کرده است.

تحلیل داده های این رادار موسوم به "مارسیس" نشان می دهد که رسوبات قطبی، تقریبا به طور خالص متشکل از یخ آب است.

نتایج این مطالعه در نشریه "ساینس" منتشر شده و هفته گذشته همچنین در کنفرانس علوم اقماری و سیاره ای در شهر هوستون در تگزاس نیز ارائه شد.

دانشمندان در دهه 1970 پی بردند که نواحی قطب شمال و جنوب سیاره سرخ پوشیده از رسوبات ضخیم و لایه لایه است.

براساس داده های دو فضاپیمای مارینر و وایکینگ نتیجه گیری شد که رسوبات قطبی احتمالا توده های غبار و یخ است.

پهناور

امروزه بخش اعظم آبی که دانشمندان به وجود آن در مریخ پی برده اند در رسوبات لایه لایه قطبی قرار دارد، هرچند به نظر می رسد که برخی دیگر از نواحی سیاره در گذشته، به شدت خیس و مرطوب بوده است.

وسعت رسوبات فقط در قطب جنوب مریخ به پهنای ایالت تگزاس آمریکا (یا تقریبا یک چهارم ایران) است.

درک این مساله که آب کجا رفته است برای پی بردن به این موضوع که آیا سیاره سرخ می توانسته زمانی زیستگاه موجودات زنده باشد یا خیر اهمیت کلیدی دارد.

رادار فضاپیمای "مارس اکسپرس" با ساطع کردن امواجی متوجه شد که تقریبا 90 درصد این رسوبات در قطب جنوب، آب منجمد و باقی خاک و غبار است.

رادار نمی تواند بگوید که آیا این یخ ها آغشته به دی اکسید کربن هستند یا خیر اما جف پلات، محقق اصلی این مطالعه، به بی بی سی گفت که ضخامت یخ نشانگر خلوص تقریبا کامل آب منجمد است.

رادار "مارس اکسپرس" که این مطالعه با کمک آن انجام شد را آژانس های فضایی ایتالیا و آمریکا مشترکا ساخته اند.

این رادار در سال 2005 با موفقیت به کار افتاد که البته با تاخیری یک ساله صورت گرفت.

فضاپیمای مارس اکسپرس اواخر سال 2003 در مدار مریخ قرار گرفت.

فکر کردم میتونه مفید باشه:27:

دانشمندان انگليسي حاضر در طرح كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬كه در سال ‪ ۲۰۰۳‬روي سطح سياره مريخ سقوط كرد و نابود شد خواهان فرود كاوشگري مشابه، اين بار روي سطح كره ماه هستند.
به گزارش سايت اينترنتي "بي‌بي‌سي‌نيوز"، اين محققان عقيده دارند تجهيزات علمي طراحي شده براي كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬مي‌توانند پاسخ اين سوال كه آيا انسان قادر به استفاده از منابع موجود در ماه هست يا خير را تعيين كنند. سازمان هوانوردي و فضايي آمريكا "ناسا" پيش از اين اعلام كرده بود كه تا سال ‪ ۲۰۲۰‬فضانوردان خود را به سطح ماه بازخواهد گرداند.
به گفته محققان انگليسي، اين روبات كاوشگر مي‌تواند با تجهيزات خود در سطح كره ماه تركيبات هيدروژن، يخ، و هيدروكربنها را جستجو كند. روبات "بيگل ‪ "۲‬كه در اصل براي كاوش در مريخ طراحي شده بود فاقد چرخ است و توانايي حركت ندارد اما برخي محققان انگليسي عقيده دارند در صورت نياز مي‌توان آن را روي يك روبات ماه‌پيماي ديگر سوار كرد و بدينوسيله آن را در سطح ماه حركت داد.
طرح ارسال يك روبات كاوشگر مشابه "بيگل ‪ "۲‬به سطح ماه هم‌اكنون مورد حمايت بسياري از دانشمندان انگليسي حاضر در طرح اصلي "بيگل ‪ "۲‬مربوط به سال ‪ ۲۰۰۳‬قرار گرفته‌است كه از جمله آنها مي‌توان به پروفسور "كالين پيلينگر" سرپرست آن طرح و محقق دانشگاه "اوپن" اشاره كرد.
به گفته دكتر "ايورت گيبسون" محقق مركز فضايي "جانسون" سازمان "ناسا"، كاوشگر انگليسي "بيگل ‪ "۲‬يكي از پيشرفته‌ترين تجهيزات علمي ارسال شده به فضا توسط انسان محسوب مي‌شود كه متاسفانه به دليل سقوط روي مريخ نتوانست ماموريت خود را آغاز كند اما با بازسازي آن مي‌توان مجددا از اين كاوشگر پيشرفته براي ماموريتهاي فضايي ديگر استفاده كرد.
كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬ساخت كشور انگليس و متعلق به آژانس فضايي اروپا بود كه در ماه دسامبر سال ‪ ۲۰۰۳‬در لحظه فرود روي مريخ ارتباط آن با زمين قطع شد و از آن زمان تاكنون سرنوشت اين سفينه، از جمله محل سقوط آن، در هاله‌اي از ابهام باقي مانده‌است.






irna.ir

شهاب سنگ سه قلوه
اخترشناسان موفق به كشف اولين شهاب‌سنگ سه قلو شدند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



كاوشگران علوم فضايى و اختر شناسى اولين شهاب‌سنگ سه تايى يا سه قلو را كه شامل دو شهاب سنگ كوچك در حال گردش بدور شهاب سنگ بزرگ است كشف كرده‌اند اما آستروئيد بزرگتر كه بنام سيلويا معروف است در سال ‌١٨٦٦ كشف شد.

اين شهاب سنگ كه از بزرگترين شهاب سنگهايي‌ است كه تاكنون پيدا شده بين مريخ و مشترى مستقر بوده و حدود ‌٢٨٠ كيلومتر پهنا و حدود ‌٥/٣ واحد نجومى از خورشيد فاصله دارد (هر واحد نجومى حدود ‌٩٣ ميليون مايل است كه معدل و حد وسط مسافت بين خورشيد و زمين است). از مدتها قبل مردم به دنبال ديگر شهاب سنگ‌ها بودند كه بالاخره شهاب سنگ عظيم سوم ظاهر شد.

با محاسبات دقيق و مختصر چنين به نظر مى رسد كه اين توده عظيم يعنى سيلويا ‌٨٧ يك شهاب سنگ قلوه سنگي‌ است كه از تصادف و برخورد شهاب سنگ‌هاى ديگر پس از خرد شدن و شكل گيرى مجدد بدين شكل در آمده است.

قمرهاى كوچكتر اطراف آستروئيدها نيز آثار باقى مانده از شهاب سنگ‌ها و اجرام آسمانى مى باشد. به گزارش ايسنا به نقل از سازمان زمين‌شناسي، دانسيته اين شهاب سنگ‌ها حدود ‌٢/١ گرم بر سانتيمتر مكعب (‌٢٠ در صد بيشتر از دانسيته آب) است و تا حدودى ثابت مي‌شود كه شهاب سنگ‌هاى قديمى تركيبى از آب يخ و قلوه سنگ بودند

منبع : گروه علمی نابغه های ایران

ستاره شناسان به تازگی با استفاده از رصدخانه های جمینی موفق به کشف ساختار هایی شدند که در حال ترک سحابی جبار با سرعتی ما فوق سرعت نور هستند
سحابی ها بخشی از اجزای تشکیل دهنده ی کیهان و مکان شکل گیری ستارگان جدید هستند. تصویر زیر بخش
کوچکی از سحابی جبار یکی از زیباهای آسمان شب را نشان میدهد که توسط رصد خانه های جمینی تهیه شده است. ساختار های عجیب و کشیده ای که در تصویر مشاهده می شود گلوله هایی از گاز هستند که با سرعتی ما فوق سرعت صوت از سحابی جبار به بیرون پرتاب شده اند .ستاره شناسان هنوز دلیل روشنی برای این واقعه پیدا نکرده اند اما احتمال می دهند که به تازگی انفجار شدیدی باعث پرتاب شدن این ذرات به خارج از سحابی شده است .
این گلوله های گازی از دو قسمت عمده تشکیل شده اند :در نوک هر کدام از این گلوله ها، توده های فشرده از اتم آهن قرار دارد که در تصویر با رنگ آبی به صوت نقاط نورانی می درخشد و در پشت آنها دنباله هایی کشیده از گاز هیدروژن گداخته با رنگ نارنجی دیده می شود .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

03:36 گرينويچ - جمعه 30 مارس 2007 - 10 فروردین 1386


بسیاری از کرات احتمالا دو خورشید دارند
براساس داده های تازه ناسا دو خورشیدی که در جهان لوک اسکایوارد در فیلم جنگ ستارگان طلوع و غروب می کنند ممکن است فقط متعلق به عالم خیال نباشند.

در یکی از صحنه های کلاسیک این فیلم (1977)، قهرمان داستان به غروب دو خورشید زردرنگ در افق می نگرد.

اکنون مطالعات تازه با کمک تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا حاکی از آن است که حداقل نیمی از منظومه ها در کهکشان ما دارای دو خورشید مرکزی هستند.

جزئیات این تحقیق در نشریه "استروفیزیکال" منتشر شده است.

تکنیک های متداول برای یافتن سیارات خارج از منظومه شمسی (در اطراف سایر ستارگان) معمولا برای کشف منظومه هایی که دو خورشید دارند خیلی موثر نیست.

بنابراین برای این مطالعه تازه، تیمی از محققان از دوربین مادون سرخ اسپیتزر برای جستجوی دیسک های غبار در اطراف به اصطلاح "جفت ستاره ها" (double or binary stars) استفاده کرد. به آنچه از فرآیند تشکیل سیارات در اطراف ستاره ها باقی می ماند دیسک غبار می گویند.

کارل استاپل فلت از دانشمندان پروژه از آزمایشگاه رانش جت در شهر پاسادینای کالیفرنیا گفت: "ما می دانستیم که ستاره ها آنجا هستند، سوال این است که آیا سیاره ای هست که بتوان از روی آن غروب دوگانه را دید."

"با توجه به یافته های اسپیتزر، استنباط ها اکنون در این زمینه که باید چنین سیاراتی وجود داشته باشد قوی و قوی تر می شود."

اما هرچند حضور سیارات در دیسک های غبار استنباط شده اما به هیچ وجه قطعی نیست.

دیوید تریلینگ از دانشگاه آریزونا به بی بی سی گفت: "در منظومه شمسی ما، سیارک ها به یکدیگر برخورد کرده و بارشی از غبار به وجود می آورد و فرض ما این است که این همان چیزی است که در این دیسک ها هم می بینیم - یعنی غبار ناشی از برخورد اجسام بزرگتر."

"ما می توانیم استنباط کنیم که در آنجا اجسام بزرگتری مثل سیارک ها وجود دارند. گام منطقی بعدی این است که اگر فرآیندهایی که به ایجاد این اجسام بزرگتر مانند سیارک ها منجر شده، همان فرآیندها می تواند باعث تشکیل سیارات شود."

تیم پژوهشگران در اطراف 69 سیستم دو ستاره ای در فاصله 50 تا 200 سال نوری به جستجوی چنین دیسک هایی پرداخت.

داده های جمع آوری شده نشان می دهد که 40 درصد سیستم های دوستاره ای دارای دیسک های غبار هستند؛ این در واقع کمی بیشتر از تعداد کشف شده در اطراف ستارگان واحد است.

این یافته حاکی از آن است که تعداد منظومه های پیرامون "جفت ستاره ها" حداقل به تعداد منظومه های اطراف تک ستاره هایی مانند خورشید است.

منبع :بی بی سی فارسی

فکر کردم میتونه مفید باشه:31:

كسوف در سياهچاله

تلسكوپ فضائي چاندار طي رصد هاي خود از كهكشان NGC 1365 يك كسوف ديدني از ابر سياهچاله موجود در مركز اين كهكشان را شكار كرد. يك ابر غليظ گاز با عبور از جلوي ساهچاله ، تابش پرتوهاي پر انرژي ايكس مواد نزديك به سياهچاله را مسدود كرد. اين واقعه به اختر شناسان اجازه داد تا حدود قرص مواد گرداگرد سياهچاله را اندازه گيري نمايند.

تصوير شكار شده توسط اين تلسكوپ شامل يك منبع پرتو ايكس درخشان در وسط مي باشد كه موقعيت ابر سياهچاله را آشكار مي كند. اين كهكشان يك هسته كهكشاني فعال را در خود جاي داده و دانشمندان بر اين باورند كه سياهچاله موجود در مركز اين هسته توسط جريان مداومي از مواد كه به شكال قرصي در اطراف آن قرار دارد تغذيه مي شود. موادي كه در حال فر ريختن به درون سياهچاله هستند قبل از عبور از افق رويداد مي بايد تا ميليونها درجه داغ شوند. اين فرايند باعث مي شود كه قرص گازي اطراف سياهچاله مركزي در اين كهكشان مقدار زيادي پرتوهاي ايكس توليد كند. اما ساختار اين قرص در مقايسه با كهكشان آنقدر كوچك است كه مستقيما توسط يك تلسكوپ مشاهده و تحليل نمي شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اختر شناسان با رصد كردن مدت زمان آغاز و پايان كسوف سياهچاله توانستند اين قرص را اندازه گيري كنند. اين كسوف طي يك سري رصدهاي دو هفته اي از اين كهكشان در ماه آوريل 2006 آشكار شد. پرتوهاي پر انرژي ايكس از منبع اين انرژي طي پنج دوره از اين رصدها قابل روئيت بود اما يكي از دوره ها كه مرتبط به اين كسوف بود مشاهده نشدند.

منبع Chandra X-Ray Center

شاهکار جديد هابل در جشن ۱۷ سالگی

یکی از بزرگ‌ترین عکس‌هایی که تاکنون با تلسکوپ فضایی هابل بدست آمده است، هم زمان با جشن ۱۷ سالگی این تلسکوپ منتشر شد. این تصویر نمایی با گستره ۵۰ سال نوری از قسمت پرآشوب مرکز سحابی کارینا است؛ ناحیه‌ای که شاهد تولد و مرگ ستارگان بسیاری است.

تصویر جدید هابل از این سحابی فرآیند تولد ستارگان را با جزئیات بی‌نظیری نشان می‌دهد. این نمای حیرت انگیز در اثر بادهای ستاره‌ای شدید و پرتوهای سوزان فرابنفش که از ستاره‌های جوان و داغ این سحابی منتشر می‌شوند، به وجود آمده است. این تشعشعات و بادهای پرانرژی ابرهای اطراف را
این سحابی پهناور حاوی بیش از ۱۰ ستاره بسیار درخشان با جرمی بین ۵۰ تا ۱۰۰ برابر جرم خورشید است. درخشان‌ترین ستاره این مجموعه اتا-شاه تخته(Eta-Carinae) است که در سمت چپ تصویر دیده می‌شود. این ستاره در مراحل پایانی زندگی کوتاه مدت خود است و به انفجاری ابرنواختری نزدیک می‌شود.

آتش بازی داخل این سحابی از ۳ میلیون سال قبل آغاز شده است؛ هنگامی که اولین نسل از ستاره‌ها در مرکز این ابر بزرگ گازی به وجود آمدند. تابش‌های شدید این ستارگان کره‌ای از گازهای داغ در اطراف آن‌ها به وجود آورد. نواحی تیره در عکس نشان ‌دهنده نقاطی است که از این تابش‌ها در امان مانده است. بادهای شدید این ستارگان با برخورد به ابرهای سرد هیدروژنی اطراف موجب فشرده شدن و رمبیدن آن‌ها شده و نسل جدیدی از ستاره‌ها را پدید آورده است.

احتمالا خورشید ما نیز ۶/۴ میلیارد سال پیش در چنین محیطی شکل گرفته است. ما با نگاه به سحابی کارینا پیدایش ستارگان را مشاهده می‌کنیم که معمولا در بازوهای کهکشان‌های مارپیچی اتفاق می‌افتد. این سحابی پهناور در فاصله ۷۵۰۰ سال نوری از ما و در صورت فلکی شاه تخته(Carina) قرار دارد.

این عکس یک عکس موزاییکی بسیار بزرگ است و از کنار هم قرار گرفتن ۴۸ فریم بدست آمده است که با دوربین نقشه بردار پیشرفته هابل گرفته شده است. هابل این عکس را در طول موج هیدروژن خنثی گرفته و رنگ‌های آن به کمک داده‌های تلسکوپ «سرو تولولو»(Cerro Tololo) به آن اضافه شده است. رنگ قرمز نشان دهنده سولفور، سبز نشان دهنده هیدروژن و آبی مربوط به اکسیژن است.

درباره تلسکوپ فضایی هابل
این تلسکوپ فضایی که هم اکنون هفدهمین سالگرد کار خود را جشن می‌گیرد، تاکنون ۸۰۰۰۰۰ رصد انجام داده است و ۵۰۰۰۰۰ عکس از بیش از ۲۵۰۰۰ جرم سماوی تهیه کرده است. در طول این ۱۷ سال ۱۰۰۰۰۰ بار به دور زمین گشته است. هابل که محصول مشترک NASA و ESA است تاکنون ۳۰ ترابایت داده به زمین فرستاده است. این حجم از اطلاعات معادل ۲۵ درصد اطلاعات کتابخانه مجلس نمایندگان آمریکا است! این ابزار ارزشمند هر روز حدود ۱۰ گیگابایت اطلاعات به زمین می‌فرستد و هر روز ۶۶ گیگابایت از داده‌های پیشین آن در اختیار عموم قرار می‌گیرد. اخترشناسان تا به امروز به کمک داده‌های این تلسکوپ بیش از ۷۰۰۰ مقاله منتشر کرده‌اند که این امر این تلسکوپ را به یکی از مفیدترین ابزارهای تاریخ علم تبدیل کرده است.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

برای دیدن این عکس به اینجا بیایید : ( حجم 580 ک.ب )
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

با سلام خدمت دوستان ... از این به بعد اخبار و مطالب تازه ی نجوم و اختر شناسی در این تایپیک قرار داده می شه ... برای دیدن مقالات نجوم و اختر شناسی به این تایپیک بروید : [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با تشکر ...

بیست سال‌نوری دورتر از زمین، در صورت فلکی میزان، منظومه کوچکی قرار دارد که شبیه‌ترین سیاره به زمین را در خود جای داده است.

خترشناسان موفق شده‌اند شبیه‌ترین سیاره زمین‌مانند را خارج از منظومه شمسی کشف کنند. این سیاره که هم‌زاد زمین نام گرفته است، تنها 50درصد از زمین بزرگ‌تر است و آب مایع در سطحش جریان دارد. گروهی از اخترشناسان سوییسی، فرانسوی و پرتقالی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا توانستند این ابرزمین را که نزدیک به پنج برابر زمین سنگینی دارد، در حال دوران به دور یک کوتوله‌سرخ بیابند. این کوتوله سرخ مدتها پیش کشف شده بود و پیش‌ازاین سیاره‌ای نپتون‌مانند در اطراف آن پیدا شده بود.علاوه براین سیاره و ابر زمین کشف شده، نشانه‌هایی نسبتا قوی از حضور سیاره‌ای سوم با جرم هشت برابر جرم زمین نیز در رصدهای جدید دیده شده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
این ابرزمین، کوچک‌ترین سیاره‌ای است که تاکنون در خارج از مرزهای منظومه شمسی یافت شده است و هر 13سال یک‌بار به‌دور کوتوله‌سرخ دوران می‌کند. فاصله این سیاره با ستاره مرکزی خود 14بار از شعاع مداری زمین کمتر است، اما کوتوله سرخ که گلیس581 نام دارد، به‌مراتب از خورشید کوچک‌تر و کم‌نورتر است و به‌همین دلیل، این ابرزمین در کمربند حیات این ستاره قرار گرفته است، جایی‌که آب می‌تواند به حالت مایع در این سیاره وجود داشته باشد.
استفان اودری، اخترشناس رصدخانه ژنو در سوییس و از کاشفان این سیاره می‌گوید: تخمین زده‌ایم دمای سطح این سیاره بین صفر تا 40 درجه سانتی‌گراد است و بنابراین آب مایع می‌تواند وجود داشته باشد. از سوی دیگر، شعاع این سیاره تنها 1.5 برابر شعاع زمین است و پیش‌بینی می‌شود همانند زمین، سنگی و مملو از اقیانوس باشد.
خاویر دل‌فوسه، اخترشناس رصدخانه گرینوبل در فرانسه و از کاشفان همزاد زمین معتقد است دما و فاصله نسبتا نزدیک این سیاره به زمین، آن‌را به بهترین هدف احتمالی برای ماموریت‌های فضایی جستجوگر حیات فرازمینی تبدیل کرده است. در نقشه گنج جهان، می‌توان محل این ستاره را با X نشانه‌گذاری کرد.
ستاره مادر، گلیس581، در میان یکصد ستاره نزدیک به خورشید است و با فاصله 20.5 سال‌نوری از زمین در صورت‌فلکی میزان واقع است. این ستاره تنها 30درصد خورشید سنگینی دارد و 50بار از آن کم‌نورتر است. جالب است که کوتوله‌های سرخ فراوان‌ترین ستارگان کهکشان راه‌شیری هستند! هشتاد ستاره از نزدیک‌ترین همسایگان خورشید به‌این دسته تعلق دارند.
خاویر بون‌فیلس، دیگر عضو این گروه تحقیقاتی که در دانشگاه لیسبون فعالیت دارد، می‌گوید: کوتوله‌های سرخ بهترین هدف برای جستجوی سیارات کم‌جرم و دارای آب مایع هستند. این ستارگان نور کمتری از خود ساطع می‌کنند و بنابراین کمربند حیات به‌مراتب به ستاره مرکزی نزدیک‌تر است. چنین سیاراتی را می‌توان به‌سادگی به روش سرعت شعاعی که موفق‌ترین روش در شکار سیارات فراخورشیدی است، شناسایی کرد.
دو سال پیش، این گروه توانست سیاره 15بار سنگین‌تر از زمین را در اطراف این کوتوله سرخ کشف‌کند، این سیاره که شباهت زیادی به نپتون دارد، هر 5روز و 10ساعت یک‌بار به‌دور ستاره مرکزی دوران می‌کند. آن‌زمان هم اخترشناسان نشانه‌هایی دال بر وجود سیاره‌ای دیگر در این منظومه یافته بودند، اما این‌بار با اندازه‌گیری‌های جدیدتر نه‌تنها توانستند این ابرزمین را شناسایی کنند، بلکه علایمی واضح از حضور سیاره‌ای دیگر با 8 برابر جرم زمین که هر 84 روز گردش خود را کامل می‌کند، بدست آورند.
اما عامل موفقیت این گروه در یافتن همزاد زمین، توانایی‌های منحصربه‌فرد هارپس، حسگر پیشرفته تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه اروپا است که به جستجوگر بسیار دقیق سیارات به‌شیوه سرعت شعاعی نیز مشهور است. این ابزار حتی توانایی اندازه‌گیری سرعت‌هایی کم‌تر از 1 متر بر ثانیه (3.6 کیلومتر بر ساعت) را نیز دارا است.

منبع SpaceFlightNow.com

ستاره شناسان سبك ترين كوتوله ي سفيد كهكشان راه شيري را به تازگي كشف نموده اند ؛ يك توپ هليومي به اندازه ي زحل كه هم جرم خورشيد است.

به علاوه آنها علت اين كمبود جرم را نيز يافته اند :‌ یك شريك پنهان. بله، احتمالاً‌ جرم ديگري بوده كه بيشتر مواد درون اين كوتوله ي سفيد كوچك را مكيده است و اينگونه برايش ردّي از خود به جاي گذاشته است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

وارن براون (Warren Brown) از مركز اختر فيزيك هاروارد – اسميتسون مي گويد : اين ستاره فوق العاده عجيب است .شرایط غير عاديی نياز است تا چنين كوتوله ي كم جرمي به وجود آيد.
هنگامي كه ستاره اي مشابه خورشيد بالغ شده وسپس مي ميرد، تبديل به يك كوتوله ي سفيد مي شود. كوتوله ي سفيد تازه كشف شده ، با نام طولاني SDSSJ091709.55+463821.8 (‌از اين پس J0917+46) در حدود 7400 سال نوري از زمين فاصله دارد، تقريباً نزديك مرز صورت فلكي سياهگوش و دب اكبر مي باشد. با وجود اينكه يك كوتوله ي سفيد معمولي در حدود يك پنجم جرم خورشيد ماده دارد
كوتوله ي سفيد جديد، تنها كسري از اين جرم را دارد. موکرمين كيليك (Mukremin Kilik) از دانشگاه اوهايو مي گويد : كوتوله ي سفيد ما با اينكه از نظر جرمي سبك مي باشد ولي در بعد اندازه، درشت به نظر مي رسد : قطرش 9 برابر يك كوتوله ي سفيد معمولي مي باشد!!
هنگامي كه منجمان در ابتدا j0917+46 را يافتند، پيش بيني كردند كه بايد يك همدم كشف نشده، كه سبب اين كاهش جرم بوده، داشته باشد. در ادامه تحقيقي روي سرعت شعاعي آن صورت گرفت كه به دنبال نشانه هايي از لرزش كوتوله ي سفيد بود (مادامي كه در اثر جاذبه ي همدم كشيده مي شود) نتيجه ي اين جستجو موجب تأييد پيش گويي شد. هم چنين منجمان احتمال اينكه اين همدم يك ستاره كم جرم رشته ي اصلي يا يك سياهچاله باشد را رد كردند و مي گويند به احتمال زياد يك كوتوله ي سفيد ديگر يا يك ستاره ي نوتروني البته با رأي بيشتر براي كوتوله ي سفيد !می باشد .
براون توضيح مي دهد :‌ هيچ ستاره اي به آنقدر پير نشده كه چنين كوتوله ي سفيد سبكي را از خود توليد كند. بنابراين ما فهميده ايم كه آن جرم بايد از طرف كوتوله ي سفيد همدمي بلعيده شده باشد.
اين تيم همچنين تاريخچه ي عجيب غريب اين جفت را روشن مي كند :
اين سيستم دوتايي با ستاره اي حدود دو برابر جرم خورشيد و ستاره ي ديگري، كم جرم تر از خورشيد متولد مي شود. ستاره اي كه سنگين تر بوده، زودتر متحول شده و تبديل به كوتوله ي سفيدي با جرم تقريباً خورشيد مي شود. 10 ميليارد سال بعد، همدم او نيزبه كوتوله ي سفيد ديگري مبدل مي شود. در هر مرحله لايه هاي خارجي گسترش يافته ي ستاره ي اولي، همدم را احاطه مي كند و سبب اصطكاك شديدي مي شود كه دو ستاره را به يكديگر نزديكتر مي كند. آنها هم اكنون ، هر 6/7 ساعت يك بار به دور هم مي چرخند در حاليكه شعاعشان حدود 000/650 مايل مي باشد و سرعت سرسام آوري در حدود 335000 مايل بر ساعت دارند.
به گفته ي كيليك ، رابطه ي بين كوتوله ي سفيد و همدمش، چون يك ازدواج كيهاني مي باشد. كه در آن هر دو طرف بايد چيزي بپردازند: ابتدا هر دو ستاره آهنگ نزديك شدن سر مي دهند. يكي از آنها ديگري را فرا مي گيرد ( مانند در آغوش گرفتن) البته با از دست دادن تدريجي جرم . و بدين صورت آنها نزديك تر مي شوند. سپس ستاره ي ديگر منبسط شده و غولي مي شود كه ستاره ي اول را در بر مي گيرد. (در آغوش گرفتن دوباره) و حالا اوست كه بايد مقدار زيادي از جرمش را از دست بدهد. آنها نزديك و نزديكتر شده و اين رقص كيهاني را ادامه مي دهند...
منجمان گمان مي كنند كه اين2كوتوله ي سفيد نهايتاً يكي شوند. گرچه براي اين يكي شدن 10 ميليارد سال زمان نياز است!!

منبع Akhtarvash.com,spaceflightnow

سازمان فضایی ناسا با آغاز ماه مه سال 2007 میلادی، چالشی نوین در سده کنونی به راه انداخته است.

ر این رقابت عمومی نمایندگان سازمان در مجامع عمومی به جستجوی پیشنهاداتی پیرامون ساخت بهترین دستکش برای فضانوردان خواهند پرداخت. فرد یا گرهی که بتواند با استفاده از حداقل امکانات و ضوابط بهترین دستکش را طراحی و تولید کند، مبلغ 200 هزار دلار آمریکا پاداش دریافت خواهد نمود.


این رقابت در موزه هوایی نیو انگلند (فرودگاه بین المللی برادلی) واقع در ایالت كنكتيكوت آمریکا برگزار خواهد شد و بازدید از آن برای عموم آزاد است.

مطابق با حداقل های نیازمندیها، این دستکش ها باید به اندازه ای بزرگ باشند که 95% از مچ یک مرد را بپوشانند. با سایر تجهیزات و سخت افزار های لباس های فضانوردی ناسا هماهنگ باشند. دست در آنها برای انجام هر نوع حرکتی آزاد باشد و در نهایت در مقابل فشار های زیاد مقاوم بوده و به هیچ وجه آسیب پذیر نباشند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

هر یک از دستکش ها برابر با 4.3 پی س آی دی تحت فشار قرار خواهند گرفت و پس از آن توسط ابزار آلاتی ویژه میزان انعطاف آنها ، در حرکت به جهت های مختلف مطابق با نیاز فضانورد بررسی خواهد شد.


علاوه بر این هر دستکش از پارامتر های مختلفی مانند خمش مچ، ورابری(دور سازی از محور) مچ ، ورين برى(كشش به سوى محور) مچ و خمش هریک از انگشتان و انگشت شست به صورت فردی و گروهی امتیاز دریافت می کند.


در نهایت دستکش ها مجددا تحت فشار قرار می گیرند تا عملکرد مقاومت آنها در فشار های بالا ارزیابی شود.


گروهی که بتواند با طراحی منحصر به فرد و برتر نسبت به دستکش های کنونی سازمان فضایی ناسا، بیشترین امتیاز را دریافت نماید برنده جایزه خواهد بود.

منبع NASA News Release