مشاعره

يه دل دارم کارش شکستن شده
کاره ديگش تنها نشستن شده
يه دل دارم کارش شکستن شده
کاره ديگش تنها نشستن شده
دلم ميخواد زار بزنم
سرمو به ديوار بزنم
زمين و زمونو بدوزم
گُر بگيرم تا بسوزم


شب بخیر

مستان به خواب ناز رفته اند و من
بيدارم از شراره ي ميناي آرزو
شبها به ياد روي تو صد بوسه مي زنم
بر روي ماهتاب شب آراي آرزو

شب خوش

آن هنگام که معشوق می رود و می مانم
ندایی نیست که تن بی جام را زنده کند
به امید فردا نشسته ام

این رو (شعر) خوب اومدین فرانک خانوم

محكوم اشك به جرم بي گناهي
دلم گرفت تو جاده هاي تبعيد
تشنه سايه ،توي قلب خورشيد...

در كوي نيكنامان ما را گذر ندادند
گر تو نمي پسندي تغيير ده قضا را
حافظ

اگر نه درخم چوگان او رود سر من ******************** ز سر چه گویم و سر خود چه کار باز آید

در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌رسد
صبرکن، ای دل! شبی آخر به ما هم می‌رسد

شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود؟
کز پس آن نوبت روز سیاهم می‌رسد

صبر کن گر سوختی ای دل! ز آزار رقیب
کاین حدیث جانگداز آخر به شاهم می‌رسد

گر گنه کردم، عطا از شاه خوبان دور نیست
روزی آخر مژده‌ی عفو گناهم می‌رسد

بهار

دل افسرده من
پشت پا خورده من
شب بي مهتابم
روز بي آفتابم
اي در بسته شده
از همه خسته شده...

هشیار کسی باشد گز عشق بپرهیزد
این طبع که من دارم با عقل نیامیزد

دور است سر آب ازین بادیه ای دل
تا غول بیابان نفریبد به سرابت
تا در ره پیری به چه آیین روی ای دل
باری به غلط صرف شد ایام شبابت