نثرهای عاشقانه

می نویسم از تو و از موج یادی که می کوبد به ساحل بی قرار قلبم .

تا دورها تو را به نام اشک هایم می شناسم وبا لحن همیشگی گریه می خوانمت .

تو حس می شوی از آن سوی قلبم.از پشت حصارهای وجودم.

نمی دانم تا کی به سینه بیاویزم گل خاطراتت را؟

از کجا به دست های تو برسم ؟

از کدام پنجره تو را ببینم ؟

از کدام هوا تو را نفس بکشم ؟

بگو . به من بگو که صدای تو همان آواز لرزانی است که نام مرا می شناسد .

بگو که می دانی من از جنس تنهایی ام و کوچیده به سرزمین غربت .

به شهر دلتنگی . صدایم کن .

بگو که هنوز هم برای منی.

با تو رسیده ام به شبی ابدی آه

تو کوچه کوچه مرا بلدی

من بجز آبی نگاهت،آسمانی نمی شناسم

تا تو سرگرم روزگاری،از نفس بی تو می هراسم

رد شو از قاب لحظه هایم

دیده شو! عاشقانه تنهاست

رهسپارم به سویت اما جاده لبریز سوز سرماست

مرا باور کنی یا نه

تویی پایان ویرانی چه غمگینانه

آزادی از آن عهدی که می دانی...

خدایا بار الها سینه ای آگه ما را ده

رفیقی هم زبانی هم دلی هم ره ما را ده

محبت رفته از دلها نمیدانم میدانی

رفاقت گم شده در ما نمیدانم میدانی

خداوندا در این ظلمت دل ما را به نور حق روشن کن

از این کینه

از این نفرت

از این سودا

تو به انسانها ایمن کن

خدایا ايزد یکتا

ز عرش كبريا بنگر

به کام کسی نمیگردد

دگر این چرخ بازیگر

نه جان نه جانانی

نه عشق و ایمانی

که نور حق در دل افروزد

نه کفر انسان را

امید پایانی

جهان در این آتش میسوزد

آه ای بارگان کبریا

خداوندا در این ظلمت دل ما را به نور حق روشن کن

از این کینه

از این نفرت

از این سودا

تو به انسانها ایمن کن

قفسی ساخته ام
که در آن آزادم
دور می مانم ز بدی های زمین
و دلی دارم که
در آن یاد خدا موج زند
من به آرامش دنیای خودم می بالم
نه دروغی
نه فریبی
کاش این قصه حقیقت باشد...!!!

اگر همه ما قرار بود درباره عشقمان بنويسم
فكر می كرديد چند صفحه را سياه می كرديم؟
و اگر قرار بود هر روز مطلبی درباره احساس و عشقمون بنويسيم
تا چه مدتی ميتوانستيم مطالب غير تكراری بنويسيم!
چرا بعضی از ما به عشقمان می گوييم يك دنيا حرف داريم كه بايد به او بگوييم
آيا اگر قرار باشد همه آنها را بنويسيم بيش از چند صفحه ميتوانيم بنويسيم؟
بعضی وقتها عشق يك نفر آنقدر بر دل آدم سنگينی می كند
كه آدم فكر ميكنه يك دنيا را در دل خود جا داده است.
در حقيقت ما يك دنيا حرف نداريم ما يك دل احساس داريم.
اگر قرار بود احساس خودمان را هر روز می نوشتيم شايد هر روز مينوشتيم " دوستت دارم "
و كسانی كه عشقی در دل دارند ميدانند كه اين جمله هرگز تكراری نخواهد شد
و هربار شنيدن آن (يا بهتر بگم فهميدن آن) حتی از خواندن يك كتاب حرفهای عاشقانه ارزش بيشتری دارد.

حتما ً قبـل خواب ببـوسیـدش

حتی اگه با هم دعـوای بـدی کرده باشیـد .. ببـوسیـدش
حتی اگه بهتـون گفته باشه از این زنـدگی ِکوفتـی خسته شـده ..
ببـوسیـدش
حتی اگه برچسـب ” بد اخـلاق ” بهـتون چسبـونده باشه .. ببـوسیـدش
حتی اگه بهتـون گیر بیخـود داده باشه .. ببـوسیـدش
… گفته باشه از لباسـی که شما عاشقشین متنفـره
نفهمیـده باشه شما موهـاتون رو مِش کردین .. ببـوسیـدش
حتی اگه بـوی عرق و خستگی میـده .. ببـوسیـدش
حتی اگه یـادش میـره جواب سلام ِ شما رو بـده .. ببـوسیـدش
حتی اگه خیلی وقته براتـون گُـل نخـریده .. ببـوسیـدش
وقتی زیرپیـرهنی سفیـد حلقه ای پوشیـده و بـازوهای سفیـدش رو با
اون پیـچ ِ ماهیچه ای مردونه انداخته وقتی صورتش ته ریش جذابی داره
.. وقتی صداش خسته خوابه خمار ِ. ببـوسیـدش
حتی اگه شما رو رنجـونده و غـرورش نمیذاره دلجـویی کنه ..ببـوسیـدش
اگه گرسنه اس و با شما مثل آشپـز دربـارش حتی برخـورد می کنه ..
ببـوسیـدش
حتی اگه یادش میـره ازتـون تشـکر کنه .. ببـوسیـدش
وقتی براتـون یه آهنگ ِ جدیـد میذاره و می گه اینـو برای تـو آوردم !
” وقتی تو چشـاش پـر خواستنه ..وقتی دست های ظریـف دختـرونه
تـون میـون دستای زمخت و مردونه اش گم می شن .. ببـوسیـدش
حتی اگه از عصبانیت داریـد دیوونه می شید .. ببـوسیـدش
حتی اگه شما رو با مادرش مقایسه می کنه .. ببـوسیـدش
حتی اگه با حرص می خوایید از خونه بزنیـد بیـرون و اون محـکم
بـازوهاش رو دورتـون حلقه می کنه و وسـط ِ جیـغ های شما با خنـده
می گه : ” عزیـزم ؛ کجا می خـوای بـری این وقته شب ؟ .. ببـوسیـدش
وقتی ناغافلی لباسـی رو خریـده که هفته ی پیش ، پشت ویتریـن
دیدین و فقـط یه کلمه گفتین این چه خوشگله
وقتی دست هاش پـر از خریـد خونه هست و در رو با پـاش می بنـده
وقتی با نگاهـی پـر از تحسین سر تا پاتـون رو برانـداز می کنه..
ببـوسیـدش
حتی اگه تـوی ِشرکـت پیـاز خورده و تار موهاش بـو میدن .. ببـوسیـدش
حتی اگه با دوست هاش تلفنـی یک ساعـت حرف می زنه و شامتـون
سـرد شده
حتی اگه رو دنـده ی ” نه ” گفتن افتـاده .. ببـوسیـدش
وقتی شمـا رو وسـط ِ آرایش کردن می بوسه .. وقتی باهاتـون کُشتـی
می گیـره و مثل پـَر از رو زمین بلنـدتون می کنه
وقتی تو دلتنگی هاتون داوطلبانه می بردتـون بیـرون و شما رو تو شهـر
می گردونه .. ببـوسیـدش

حتماً قبـل خـواب ببـوسیـدش .. شایـد فـردایی نباشـه

شایـد یکی از شما فـردا نباشـد !!!

همیشه باید کسی باشد

تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه‌ات بفهمد

باید کسی باشد…

که وقتی صدایت لرزید بفهمد

که اگر سکوت کردی، بفهمد…

کسی باشد که اگر بهانه‌گیر شدی بفهمد

کسی باشد که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن و نبودن بفهمد

به توجهش احتیاج داری

بفهمد که درد داری که زندگی درد دارد که دلگیری

بفهمد که دلت برای چیزهای کوچکش تنگ شده است

بفهمد که دلت برای قدم زدن زیرِ باران

برایِ بوسیدنش برایِ یک آغوشِ گرم تنگ شده است

همیشه باید کسی باشد همیشه…!

عشق را از عشقه گرفته اند...

عشقه آن گیاهی است که درباغ پدید آید در بن درخت ٬

اول بیخ در زمین سخت کند ٬

پس سر برآرد و خود را در درخت می پیچد ٬

و همچنان میرود تا جمله درخت را فرا گیرد ٬

و چنانش در شکنجه کشد که نم در میان رگ درخت نماند٬

و هر غذا که به واسطه آب و هوا به درخت می رسد به تاراج می برد

تا آنگاه که درخت خشک شود...

همچنان است در عالم انسانیت ٬

که خلاصه موجودات است ...


سهروردی

هـنـوز هـم مثـل هـرروز در همـان کـافـه نشـسـته ام…
امـا ایـنـبار صنـدلـیِ مقـابـلم خـالـیسـت…
تـو نیـسـتی…
چـشـمانـت نیـسـت…
بـویِ عَـطـرت هـم نمـیـآیـد…
قـهـوه ام تلـخ اسـت،تـلـخــِ تـلـخ مـاننـد زَهـر…
خـاطـرات قـطـره قـطـره از چـشـمانـم مـیـچِکَد…
صـدای خنـده هـایـت در هِـق هِـق حنـجـره ام میـپـیچَد…
بــــیــــــا…بــرگــرد…
هـرچقــدر پُــک مـیـزنـم هـوایـش هـوای تـو نـمیشـود…
ایـن سیــگار لـعنتــی،طَعـمِ تــورا نـدارد…
کـافه یـخ زده…

کـــافـــه چـــــــی قهــــــوه ام را شیــــــــریــن کـــن آن روزهــــــــا که تــــــلــــخ میخــــــوردم روزگــــــارم شیــــــرین بـــــود….

هنگامیکه با تند باد حوادث جهان ، دست به گریبانی
و با سرسختی طوفان زندگی ، در نبرد
تا می توانی ایستادگی کن
ولی آنگه که نه پای رفتنت ماند و نه تاب ایستادن
بنشین و صبر کن
و بدان که :
طوفان های زندگی را هم دورانیست
و تندبادهای زمانه را زمانی ...
می گذرد ...
مهم این است که تو برای برخاستن مهیا باشی ...

جلیل محمودی