نثرهای عاشقانه

بگذار تا برای همیشه

در خیال خام خویش گم شوم !

و تو سبک تر از هر زمان ،

اندیشه هایت را

بر چهره ی نخراشیده ی این تن مجروح ،

سمباده به دست ، حک کنی !

وقتی برای هر واژه ای ،

محکوم به استخاره ام !

و از پی هر استخاره ،

حتی اگر ـ خوب ـ هم بیاید ؛

ـ بد ـ آمده است !

این میان هیچ چیز دیگری نیست ،

دست تردید از دستت رها نشود ـ فقط ـ

آفتابی
در دلم می درخشد
و آهنه آتاب عشق را
حاشيه می زنم
از آن سوی مرگ باز می گردم
با سبدی از خوابهای سيب آلود
آمده ام به آنارِ نهرِ لحظه های آبی رنگ
تا بشويم اين
سيب های خواب آلود
عبور می آنم
از دالان های پوشيده به برگ
بس نكته ها برای گفتن و
لب خاموش
درختان خيس پائيزی
عريان اند
هوای عصر طراوتی يافته از باران
غمی نيست
تا نگاه تو هست
ای بهارٍ در راه!
من خرسندم
به اندوه عشق
ای هم سايه نسيم!
تو دور می شوی
دور
می مانی اما
هميشه در حضور
« هر خلوتی آآنده از توست »

مگر شباهت ِ اشک به باران چقدر است،
که همه جا،
اشک را به باران تشبیه کرده اند.
همه چیز، زیر سر ِ شاعر هاست!
همه چیز، زیر سر ِ شاعر هاست که،
این چشم ها،
گاهی، بعد از هجوم ِ ناجوانمردانه ی دلتنگی، سکوت، شعر،
بارانی میشوند

خداحافظ

بر می خیزی و انگشتت در دستم جا می ماند
میمانی ؟
ببین
سماور به خودکشی رسیده
چای حیف است
تو حیفی بگذار سیرببینمت
دیدی؟


پاییز پیام برهنگی اش را به درختی داد
باد بی حوصلهلابلای شاخه سرک می کشید
دختر آخرین دیالوگش را خواند
عاقلانه علاقهورزیدن
شاید عاقبت به خیر می شویم
- خیر نمی شویم
- خرنشو


لبانت حسرتیست که پشت درمی ماند
در ادامه ی این پاییز
دلم میگیرد
تو نیستی
بیرون حتما بارانی هست

باتشکر از H.VIKE عزیز ...

بارالها
برای همسایه‏ای که نان مرا ربود نان
برای دوستی که قلب مرا شکست مهربانی
برای آنکه روح مرا آزرد بخشایش
برای خویشتن خویش سعادت و عشق و آگاهی میطلبم ...

+++++++

با آرزوی سعادت و عشق و آگاهی ، و بهترین بهترین بهترینها برای همه :40: ...

هفت بار خویشتن را خوار یافتم :


نخست آن که دیدم به امید سرفرازی جامه خواری به تن کرده است.

دوم- آنگاه که دیدم در برابر راست قامتان جست و خیز می کند.

سوم آنگاه که او را در گزینش میان سخت و آسان آزاد گذاردند و او آسان را بر گزید.

چهارم آنگاه که گناهی انجام داد و سپس خود را دلداری داد که دیگران نیز همگی چون او گناه می کنند.

پنجم آنگاه که از سستی خویش رنجها دید و بردباری اش را نشان توانمندی اش شمرد.

ششم آن زمان که زشت چهره ای را خوار شمرد-حال آنکه چهره ی یکی از نقابهای خود او بود .

هفتم آن زمان که به ستایش زبان گشود و اندیشید که کار نیکویی انجام داده است.

صدای سخن عشق
جبران خلیل جبران

حرمت آن شاخه ی گل سرخ که لای دفتر شعرم نشکفته خشکید !
به حرمت اشک ها و گریه های سوزناکم. نه تو حتی به التماس هایم هم اعتنا نکردی !
میبنی قصه به پایان رسیده است و من همچنان در خیال چشمان زیبای تو ام که ساده فریبم داد!
قصه به آخر رسید و من هنوز بی عشق تو از تمام رویا ها دلگیرم !

عشق نمی پرسه تو کی هستی؟
فقط ميگه: تو ماله منی .
عشق نمی پرسه اهل کجايی؟
فقط ميگه:توی قلب من زندگی می کنی .
عشق نمی پرسه چه کار مي کنی؟
فقط ميگه: باعث می شی قلب من به ضربان بيفته .
عشق نمی پرسه چرا دورهستی؟
فقط ميگه:هميشه با منی.
عشق نمي پرسه دوستم داری؟
فقط ميگه: دوستت دارم

الهي ، اگر از دنيا ، نصيبي است به بيگانگان دادم
و اگر از عقبي مرا ذخيره اي است ، به مومنان دادم
در دنيا مرا ياد تو بس ؛ و در عقبي مرا ديدار تو بس

:40:
هرگز
آرزو نمی کنم خداوند دعای همه ی بندگانش را برآورده سازد
که جز من
بسیارند که
تورا از خداوند طلب کرده اند
:40: