Printable View
بيا كه در غم عشقت مشوشم بي تو
بيا ببين كه در اين غم چه ناخوشم بي تو
شب از فراق تو مي نالم اي پري رخسار
چو روز گردد، گوئي در آتشم بي تو
دمي تو شربت وصلم نداده اي جانا
هميشه زهر فراقت همي چشم بي تو
اگر تو با من مسكين چنين كني جانا
دوپايم از دو جهان نيز در كشم بي تو
پيام دادم و گفتم بيا خوشم بيدار
جواب دادي و گفتي كه من خوشم بي تو
وقتی درها بستس، همه چیز بی صداس
وقتی که خنجر باد رو گلوی لاله هاس
یاد من باش،
یاد بی تابی من باش
یاد لحظه های تنهایی من باش
یاد من باش، یاد من باش
وقتی دیدی همراه صدای خسته باد
صدای آوازهای مرد غمگینی می آد
یاد من باش،
یاد بی تابی من باش
یاد لحظه های تنهایی من باش
یاد من باش، یاد من باش
وقتی خسته میشی از، طپش ثانیه ها
وقتی که دلت گرفت از همه آیینه ها
وقتی که دلت گرفت، خواستی گریه سر کنی
اگه خواستی شباتو، با گریه هات سحر کنی
گریه کن به یاد من، به یاد گذشته ها
به یاد روزهایی که می گذشت میون ما
یاد من باش،
یاد بی تابی من باش
یاد لحظه های تنهایی من باش
یاد من باش، یاد من باش
چشمهایت،
آن دو چشمان دلربایت
اما امشب رنگی دگر داشتند،
با من شوریده آهنگی دگر داشتند
دل اگر تنها اسیر خاطرت بود
مرا حرفی نبود آخر
دل است این، دل
که زیر پات می باشد.
لبهایت،
آن دو قند سرخ نشانت،
با من امشب حرفی دگر داشتند
من شیدا را به زیر سم اسبان سیاه شب
دلم را آهنگی دگر داشتند.
مرا حرفی نبود آخر
دل است این، دل
که زیر پات می باشد.
دستانت،
آن دو ساق بلورین مرمر نشانت،
چه سردوچه بی روح بودند امشب
مرا یاری نمی کرد آنچه با تو بود امشب
راست است این که دل ار از خون نبود گــِــل بود
دل خونین من خونین تر شد امشب،
مرا حرفی نبود آخر
دل است این، دل
که زیر پات می باشد.
مرا سـِـرّ درون می کاهد و عشق توام در ســَــر
چه خونین و چه افسرده، تو را در ســَــر
هوای عشق دیگری باشد
مرا حرفی نبود آخر
دل است این، دل
که زیر پات می باشد.
نمی دانی که من در هر ستاره
که مه را تا سحر یار و ندیم است
و یا در چـهـره سرخ شـقـایـق
که خـود بازیـچه دست نسـیـم است
نشانی از تو می بینم
سراغی از تو می گیرم
نمی دانی که در هر قطره اشک
که روزی مظهر خشم تو بوده
و یا در شــط خــونــیــن افــقــها
که روزی منظرِ چشم تو بوده
نشانی از تو می بینم
سراغی از تو می گیرم
در انــــــدوه غریــبـــان
در آه بــی نسـیــبان
در آن شبنم ، در آن گل
در عشـق پاک بلبل
در ایـــــام بـــهــاران
در آبِ چشمه ساران
در آن ســـرگـشـتـگـیـهـا
در این گمگشتگیها
نشانی از تو می بینم
سراغی از تو می گیرم
من اینک در رواق کهکشانها
در آوای حزین کاروانها
در آن رنگین کمان پیر و خسته
در آن اشکی که بر مژگان نشسته
در آن جامی که خالی مانده از می
در آوایی که بر میخیزد از نی
نشانی از تو می بینم
سراغی از تو می گیرم
قفل سلول دلم را وا کنید
این دل مجنون من رسوا کنید
تا که آزاد او شود از بند دل
رحم بر این عاشق شیدا کنید
از نوشته های خلیل جبران :
من لبان خویش را با آتشی مقدس تطهیر کردم
تا از عشق سخن بگویم
اما وقتی دهان گشودم
زبانم بند آمده بود.
پیش از آن که عشق را بشناسم عادت داشتم نغمه های عاشقانه سر دهم
اما شناختن را که آموختم
کلمات در دهانم ماسید.
و نوا های سینه ام در سکوتی ژرف فرو افتادند
افسون هزار ساله ای دل
چشمان به خون هاله ای دل
رسوای زمانه از بر ِ عشق
در کنج قفس تو لاله ای دل
بهت نگفتم تا حالا
اين که چقد دوست دارم
اما حالا بهت مي گم
بي تو دارم کم مي يارم
بهت نگفتم تا حالا
که بدجوري عاشقتم
بهت نگفتم تا حالا
اما حالا بهت مي گم
در مشرق عشق دشت خورشید تویی
در باغ نگاه یاس امید تویی
در بین هزار پونه آنکس که مرا
چون روح نسیم زود فهمید تویی
به خاك پاي تو و به نور ديده ي حافظ سوگند
كه بدون رخ تو از چراغ ديده نور و روشنائي نديدم...