>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

رصدخانه فضايي انتگرال آژانس فضايي اروپا به تازگي انفجار پرتو هاي گاما را از يک سياه چاله آشکار نمود. درخشندگي حاصل از اين انفجار عظيم که مدتي به طول انجاميد، اخترشناسان را قادر ساخت تا به بررسي سياه چاله منشا اين انفجار بپردازند.



اين انفجار براي نخستين بار در هفده سپتامبر سال جاري ميلادي توسط تيم مرکز داده هاي علمي انتگرال (ISDC) سوئيس کشف گرديد.در اين مرکز اخترشناسان همه روزه به بررسي آسمان مي پردازند زيرا مي دانند که پرتو هاي گاما در آسمان دائما تغيير مکان مي دهند و براي آشکار سازي و ثبت برخي از آنها که در بازه هاي زماني بسيار کوتاه ناپديد مي گردند، بايد سرعت عمل به خرج داد.

رونالد والتر از اعضاي مرکز ISDC در اين باره مي گويد: از آنجا که بيشترين پرتو هاي گاما از مرکز کهکشان راه شيري گسيل مي شوند، اين ناحيه منشا پرتو هاي گاما مي باشد.

براي نشان دادن اهميت اين منطقه، رصدخانه فضايي انتگرال آژانس فضايي اروپا در برنامه اي ويژه بيش از چهار هفته از رصد هاي خود را به مرکز کهکشان اختصاص داد.اين تحقيقات دانشمندان را قادر ساخت تا در عملي بي سابقه، درک بهتري نسبت به ويژگي هاي پرتو هاي گاما و ساير اجرام آسماني در اين ناحيه بدست آورند.

به هنگام اجراي يکي از همين مشاهدات، دانشمندان از انفجار سياه چاله اي آگاهي يافتند.به اين گونه از پديده ها هدف ناگهانى نيز مي گويند.در ابتدا آنها نمي دانستند چه نوع انفجاري را ثبت کرده اند.بعضي از انفجار هاي پرتو گاما بسيار کوتاه به طول مي انجامند و فقط رصد خانه هاي زميني موقعيت آن را تعيين مي نمايند.خوشبختانه رصدخانه فضايي انتگرال آژانس فضايي اروپا با قابليت هاي ويژه خود توانست موقعيت اين انفجار را به طور بسيار دقيق مشخص کند.

والتر مي افزايد: ميزان درخشندگي اين انفجار پس از وقوع، در طي روز هاي متوالي افزايش يافت و در نهايت پس از يک هفته رو به خاموشي نهاد.به افزايش و کاهش ميزان درخشندگي يک انفجار منحني نور مي گويند.پس از گذشت يک هفته ما توانستيم از شکل منحني نور اين انفجار آگاهي يابيم، و در آن هنگام تازه دريافتيم که با چه پديده نادري روبرو شده ايم.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمايي حقيقي از انفجار سياه چاله

دانشمندان با مقايسه شکل منحني نور اين انفجار با ساير انفجار ها دريافتنند که اين انفجار از يک سيستم ستاره اي دوتايي پديد آمده است. در اين سيستم دوتايي ستاره اي همانند خورشيد به دور سياه چاله اي در گردش است.

گرانش سياه چاله همچون همدمي سيري ناپذير به بلعيدن مواد تشکيل دهنده ستاره مي پردازد. همچنان که ستاره به دور سياه چاله مي گردد، لايه هايي از گاز در قالب صفحاتي از آن جدا شده و به دور سياه چاله شروع به گردش مي کنند. دماي گازها در ناحيه افق رويداد به خاطر اصطکاک اتم هاي شان به چندين ميليون درجه مي رسد و دماي بسيار زياد باعث گسيل پرتو هاي ايکس مي شود.

شواهد حاکي از آنند که ذرات و گاز هايي که در صفحه اي به دور سياه چاله در گردش بودند به حالت ناپايدار در آمده و در اثر رمبش(فرو ريزش) بخشي از آنها اين انفجار رخ داده است.دانشمندان هنوز نمي دانند چرا اين رمبش اتفاق مي افتد، اما از يک چيز اطمينان دارند؛ اين رمبش در مقايسه با شرايط عادي، هزاران بار بيشتر انرژي آزاد مي کند.

اين گونه تصور مي شود که تعداد اندکي از چنين سيستم هاي دو گانه ستاره -سياه چاله اي در کهکشان راه شيري وجود دارند .اخترشناسان انتظار دارند هر چند سال فقط يکي از آنها را کشف کنند، اما ماهيت خاص اين پديده باعث شده تا از اهميت ويژه اي برخوردار شوند.

به خاطر عملکرد سريع تيم رصدخانه ISDC و همچنين همکاري کليه ماهواره ها و رصد خانه هاي زميني از جمله رصد خانه پرتو ايکس ايکس- ام.ام نيوتن آژانش فضايي اروپا، رصدخانه فضايي پرتو ايکس چاندرا و تلسکوپ فضايي پرتو گاما سوئيفت سازمان فضايي ناسا و شمار زيادي از رصدخانه هاي غولپيکر زميني پرتو هاي حاصل از اين انفجار بي نظير ثبت گرديد.هم اکنون دانشمدان مشغول مطالعه دقيق اين پديده به منظور آگاهي از ماهيت آن مي باشند.





parssky.com

سرانجام فضاپيماي افق هاي نو در ادامه ماموريت خود توانست نخستين تصوير از سياره کوتوله پلوتون را به زمين ارسال کند.در طي 10 سال آينده هنگامي که افق هاي نو به نزديک ترين فاصله از پلوتون مي رسد ،انقلابي در دانش ما پيرامون اين سياره کوتوله به وقوع خواهد پيوست.



اين نما که توسط تصوير بردار دور برد اکتشافي LORRI در تاريخ 21 تا 24 سپتامبر سال جاري به هنگام بررسي تجهيزات اپتيکي افق هاي نو در چند فريم ثبت شده بود، پس از ذخيره موقت در حافظه دستگاه در تبادل داده اي، از سوي فضاپيما به زمين ارسال شد.

در فاصله اي بيش از 4.2 ميليارد کيلومتر از فضاپيماي افق هاي نو سياره کوتوله پلوتون همچون نقطه اي کم سو در زمينه ستارگان مي درخشد.يکي از قابليت هاي اين فضاپيما جستجو و دنبال کردن دور برد اجرام مي باشد.بدين ترتيب دانشمندان قادر خواهند بود در وهله نخست به بررسي سياره کوتوله پلوتون در ميدان ديدي به پهناي 2500 کيلو متر و ساير اجرام کمربند کويپر به پهناي 50 کيلومتر بپردازند.

پس از اين که تصوير بردار LORRI در مکان پيش بيني شده پلوتن، جرمي را نمايان ساخت که با سرعت خاصي در امتداد صورت فلکى قوس(کماندار) حرکت مي کند، متخصصين اين پروژه به زودي دريافتند که سياره پلوتون در ميدان ديد آنها قرار گرفته است. تصاوير گرفته شده توسط LORRI در 21 و 24 سپتامبر ،مهر تاييدي بر وجود پلوتن در اين منطقه از فضا بود و احتمال وجود هرگونه پرتو کيهاني نيز به صفر رسيد.براي اطمينان بيشتر جرمي که در مسير پلوتون، حرکت مي کرد داراي قدر 14 بود و اين درست مانند قدري بود که از سياره کوتوله پلوتون انتظار مي رفت.

دانشمندان براي آناليز داده هاي موجود در تصاوير ارسالي فضاپيماي افق هاي نو ،بار ديگر صفحاتي از کتاب کلايد تامبا پيرامون کشف پلوتون را مرور کردند و با بهره گيري از استروبوسکوپ (دستگاه حرکت نما) به بررسي تصاوير چندگانه پرداختند.در اين روش ستارگان در پس زمينه تصوير ثابت مي مانند و ساير اجرام از جمله سيارات، سيارات کوتوله و... حرکت مي کنند.

الن استرن مدير ارشد ماموريت فضاپيماي افق هاي نو از موسسه تحقيقاتي ستوست در اين باره مي گويد:در حقيقت پيدا کردن جرم کم سويي همچون پلوتون در ميان شمار زيادي از ستارگان پس زمينه، همانند پيدا کردن سوزن در انبار کاه بود.کلايد تامبا بايد به خود مي باليد، چرا که تيم LORRI با بهره گيري از روشي مشابه به جستجوي پلوتون پرداخت. از آنجا که تصوير بردار LORRI به تهيه عکس هاي ديجيتال مي پردازد،مواردي مانند آشفتگي هاي جوي و يا پرتو هاي کيهاني در تحقيقات خللي ايجاد نمي کنند ، اما تامبا در زمان خود ناچار بود به اصلاح تصاوير موجود بپردازد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پلوتون از ديد فضاپيماي افق هاي نو در فاصله 4.2 ميليارد کيلومتري

تصوير بردار دور برد اکتشافي LORRI توسط آزمايشگاه فيزيک کاربردي دانشگاه جان هاپکينز به منظور تهيه تصاويري با وضوح بسيار بالا از اجرام دور دست، طراحي و ساخته شده است.

به منظور بررسي هاي نهايي تجهيزات اپتيکي فضاپيماي افق هاي نو ، دانشمندان شبيه سازي را ترتيب دادند و در اين شبيه سازي فضاپيما به جستجوي اجرام کمربند کويپر پرداخت.

فضاپيما افق هاي نو هم اکنون مراحل کنترل نهايي خود را با موفقيت پشت سر نهاده و سيگنال هاي ارسالي از پلوتون -30 تا 40 بار بيشتر از سطح پارازيت تصاوير- به شفافي دريافت شده است.

اندي چنگ از آزمايشگاه فيزيک کاربردي دانشگاه هاپکينز در اين باره مي گويد:افق هاي نو و تصوير بردار LORRI تا کنون تمامي مراحل ماموريت فضايي خود را بدون کوچک ترين نقصي پشت سر نهاده اند. ما بايد تا سال 2015 –زماني که فضاپيماي افق هاي نو به نزديک ترين فاصله به پلوتون مي رسد- صبر کنيم، در اين هنگام تصويربردار LORRI تصاويري دقيق و بي نظير از اين سياره کوتوله به زمين ارسال خواهد نمود.علاوه بر اين در مسير فضاپيماي افق هاي نو در ژانويه و فوريه سال 2007 ميلادي به بررسي و مشاهده سياره مشتري خواهيم پرداخت و پس از گذر از کنار اين سياره فاز جديدي از ماموريت افق هاي نو ،با جمع آوري داده هايي بسيار ارزشمند از سياره کوتوله پلوتون آغاز مي گردد.

الن در پايان خاطر نشان کرد : از زمان کشف پلوتون تا کنون اطلاعات چنداني از اين سياره کوتوله در دست نيست.اما در سال هاي آتي با نزديک شدن فضاپيماي افق هاي نو به پلوتون با استفاده از تصوير بردار LORRI و با توجه به زاويه ما نسبت به خورشيد تغييرات درخشندگي اين سياره کوتوله را بررسي کرده و منحني فاز آن را نيز محاسبه مي نماييم.ما هرگز از روي زمين و يا مدار آن قادر به اجراي چنين ماموريتي نبوده ايم .اين امر ما را قادر خواهد ساخت تا براي نخستين بار به بررسي سطح پلوتون و عناصر تشکيل دهنده آن بپردازيم، حتي زماني که ميليارد ها کيلو متر از اين سياره کوتوله فاصله داريم.



parssky.com

يك ابر سياهچاله كه در كهكشاني دوردست قرار دارد در حال بلعيدن يك ستاره ديده شد. در واقع ، كاوشگر تكامل كهكشاني ناسا توانست تمامي اين فرايند را از آغاز تا پايان مشاهده كند.




اين نخستين باري است كه اختر شناسان كل فرايند خورده شدن يك ستاره تا آخرين ذره هاي آن توسط يك سياهچاله را مشاهده كرده اند. در گذشته اي نه چندان دور ، اين ستاره به خود جرات نزديك شدن به سياهچاله را داد كه تكه تكه شدن اين ستاره عاقبت اين ريسك بود. اين تكه ها شروع به چرخيدن به دور سياهچاله كردند كه كاوشگر مذكور انفجارهاي درخشاني از نور فرابنفش را ثبت كرد.



دكتر سووي گزاري از موسسه فناوري كاليفرنيا مي گويد" اين نوع واقعه بسيار نادر مي باشد و باعث خوشحالي است كه ما تمامي اين حادثه را از آغاز تا پايان مورد مطالعه قرار داديم.



شايد اين سياهچاله براي هزارات سال بطور خاموش در اعماق يك كهكشان بيضوي بدون نام خوابيده بود. اما ، يك ستاره كمي به اين سياهچاله خفته نزديك شد و توسط نيروي گرانش آن تكه تكه شد. بخشي از اين ستاره ، در اطراف سياهچاله چرخيد و سپس شروع به شيرجه رفتن به درون اين سياهچاله كرد كه در نتيجه فوران فرابنفش درخشاني بوجود آمد. اين فوران توسط كاوشگر تكامل كهكشاني رديابي گرديد.





اين نور فرابنفش همزمان با بليعده شدن آخرين تكه هاي اين خوراكي ستاره اي ضعيف مي شود و اين تلسكوپ فضائي بطور دوره اي به مشاهده واقعه ادامه مي دهد. اين مشاهدات در نهايت باعث خواهند شد تا درك بهتري از چگونگي تكامل سياهچاله ها بهمراه كهكشانهاي ميزبان آنها حاصل شود.


دكتر كريستوفر مارتين كه در تهيه اين گزارش با گزاري همكاري مي كند مي گويد" اين مشاهدات در وزن كشي سياهچاله ها ، درك چگونگي تغذيه و رشد آنها در كهكشانهاي ميزبان در حاليكه كيهان تكامل مي يابد به ما كمك شاياني مي كنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

parssky.com

اخترشناسان برای نخستین بار با بهره گیری از رصدخانه H.E.S.S منشا پرتو گامایی را در فضا یافته اند که همانند یک ساعت طبیعی عمل می کند.




این پرتو ها که از پر انرژی ترین پرتو های گامای کشف شده می باشند ، از یک سیستم دوتایی با عنوان LS 5039 گسیل می شوند؛ این سیستم که از ستاره ای آبی رنگ با جرمی بیست برابر جرم خورشید به دور همدمی ناشناخته-به احتمال زیاد یک سیاه چاله- تشکیل شده ،برای نخستین بار توسط تیم H.E.S.S. در سال 2005 میلادی کشف گردید.ما از دهه 1960 میلادی -زمانی که نخستین تب اختر رادیویی تحت عنوان Little Green Men-1 کشف گردید-با گسیل منظم پرتو های گاما آشنا هستیم.اما همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، برای نخستین بار است که چنین سیگنال های منظمی از پرتو های گامای پر انرژی(100000 بار پر انرژی تر نسبت به مورد قبلی) کشف شده است.

در این سیستم، دو جرم در فاصله ای نزدیک(1.5 تا 2.5 برابر فاصله زمین تا خورشید) هر چهار روز یک بار به دو یکدیگر می گردند .

دکتر پائولا چادویک عضو تیم H.E.S.S. از دانشگاه دورام در این باره می گوید: چگونگی تغییرات پرتو های گاما، LS 5039 را به آزمایشگاهی ویژه برای بررسی افزایش شتاب اجسام در نزدیکی سیاه چاله ها تبدیل

کرده است.

مکانیزم های مختلف ،در تغییرات سیگنال های پرتو گامایی که به زمین می رسند تاثیر گذار اند.با بررسی این تغییرات دانشمندان قادر خواهند بود تا اطلاعات بسیار ارزشمندی پیرامون سیستم های دو تایی از جمله LS 5039 و تحولاتی که در اطراف یک سیاه چاله صورت می گیرد، بدست آورند.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



H.E.S.S نمایی از رصدخانه پرتو گاما



هنگامی که سیاه چاله همدم در مقابل ستاره و زمین قرار می گیرد سیگنال های پرتو گاما به حداکثر میزان خود می رسند و هنگامی که سیاه چاله از پشت ستاره عبور می کند، سیگنال ها بسیار ضعیف می شوند.

این گونه تصور می شود که ذرات گاز و غباری که توسط باد ستاره ای از اتمسفر ستاره خارج شده و به سوی سیاه چاله روانه می شوند، شتاب گرفته و به سرعت شروع به گردش می کنند، در این بین افزایش دمای ذرات باعث گسیل پرتو های گاما می شود.

همدم ستاره-سیاه چاله- نیز همچون یک کاوش گر اطلاعاتی عمل می کند؛و بسته به فاصله اش تغییرات میدان مغناطیسی ستاره را در تغییرات سیگنال های پرتو گاما بازتاب‌ می دهد.

علاوه بر آنچه گفته شد، دلیلی هندسى نیز می تواند گسیل این میزان از پرتو گاما را توجیه کند؛بر طبق فرمول معروف آلبرت اینیشتین (E=mc2) ماده و انرژی یکسان هستند و جفت ذره و ضد ذره می توانند متقابلا باعث از بین رفتن (خنثی کردن) نور شوند. با قرينه هنگامی که پرتو های گامای پر انرژی با پرتو های نور ستاره برخورد می کنند،می توانند تبدیل به ماده (جفت الکترون و پادالکترون) شوند. بنا بر این پرتو های نور ستاره به پرتو های گاما شباهت دارند؛ مه ای که منبع پرتو های گاما را به هنگام گذر سیاه چاله از پشت ستاره تشکیل می دهد و تا حدودی منبع اصلی را پنهان می کند.گیلامی دوبوس از آزمایشگاه اختر فیزیک رصدخانه گرینوبل در پایان افزود: جذب تناوبی پرتو های گاما تصویری بسیار جالب از تولید جفت ماده و ضد ماده از نور می باشد، اگرچه که دیدگاه شتاب ذرات را در این سیستم در پرده ای از ابهام فرو می برد.

نتایج این تحقیقات در نوامبر سال جاری میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید.




parssky.com

سياه چاله ها مناطقي از فضا مي باشند و نيروي گرانش شان به قدري زياد است که هيچ چيز نمي تواند از آن منطقه بگريزد.


سياهچاله ها قابل رويت نيستند و در واقع نامرئي اند، زيرا حتي نور نيز در دام آنها گرفتار مي شود. تشريح بنيادي سياهچاله ها بر اساس معادلات موجود درتئوري نسبيت عام آلبرت اينيشتين مطرح شد. اين تئوري در سال 1916 منتشر گرديد.

خصوصيات سياه چاله ها

نيروي گرانش نزديک يک سياهچاله بسيار قوي است چرا که همه ذرات سياهچاله در يک نقطه در مرکزآن متمرکز شده اند. فيزيکدانان به اين نقطه، نقطه تمرکز (singularity) مي گويند و بر اين باورند که اندازه آن از هسته يک اتم نيز کوچک تر است.

به سطح يک سياهچاله افق رويداد مي گويند. اين سطح يک سطح معمولي قابل ديدن يا لمس کردن نيست. در افق رويداد، کشش نيروي گرانش بينهايت قدرتمند است. يک شي در اين منطقه تنها براي يک آن مي تواند حضور داشته باشد و سپس در ذرات نورغرق شده و فرو مي رود.

ستاره شناسان براي تعيين اندازه يک سياهچاله شعاع افق رويداد را اندازه مي گيرند. شعاع يک سياهچاله بر حسب کيلومتر برابر است با سه برابر جرم خورشيدي اجرام موجود در سياهچاله. جرم خورشيد برابر است با يک جرم خورشيدي.

هيچ سياهچاله اي به طور دقيق هنوز کشف نشده. دانشمندان براي اثبات اين که يک جرم فشرده يک سياهچاله است بايستي اثراتي را اندازه گيري کنند که تنها يک سياهچاله قادر به اعمال و ايجاد آنها مي باشد. انحناي شديد موج نور و کند شدن بيش از حد زمان مي توانند دو نمونه از آثار وجود يک سياهچاله باشند. اما ستاره شناسان اجرام فشرده اي را پيدا کرده اند که با کمي ترديد مي توان آنها را سياهچاله فرض نمود و ادامه اين مقاله نيز بر اساس اين يافته ها مي باشد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمايي حقيقي در طيف پرتو ايکس از انتشار جت مواد از دو سوي سياه چاله

تشکيل سياه چاله ها



طبق نظريه نسبيت عام، يک سياهچاله زماني ايجاد مي شود که يک ستاره سنگين سوخت هسته اي خود را به اتمام مي رساند و پس از آن توسط نيروي گرانش خودش فشرده مي گردد. تا هنگاميکه ستاره در حال مصرف سوخت مي باشد، انرژي ناشي از آن تعادل ستاره را در برابر نيروي گرانش حفظ مي کند. پس از اتمام سوخت ستاره ديگر قادر به تحمل گرانش خود نيست در نتيجه مرکز ستاره دچار فروريختگي (رمبش) مي شود. اگر جرم مرکز ستاره بيش از سه برابر جرم خورشيد باشد، ظرف کمتر از يک ثانيه مرکز ستاره فرو مي ريزد.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمايي خيالي از بلعيدن شدن ستاره اي توسط سياه چاله همدمش

سياه چاله هاي کهکشاني

اغلب ستاره شناسان بر اين باورند که کهکشان راه شيري— کهکشاني که منظومه شمسي ما در آن قرار گرفته – شامل ميليونها سياهچاله است. دانشمندان تعدادي از آنها را در راه شيري پيدا کرده اند. اين اجرام در ستاره هاي دوتايي که اشعه ايکس گسيل مي کنند وجود دارند. يک ستاره دوتايي، يک جفت ستاره اند که دور يکديگر مي چرخند.

در يک ستاره دوتايي که شامل يک سياهچاله و يک ستاره معمولي است، ستاره در فاصله نزديکي از سياهچاله در گردش است. در نتيجه، سياهچاله گازهاي ستاره را به شدت به درون خود فرو مي برد. سايش و اصطکاک اتم هاي موجود در اين گازها در منطقه افق رويداد دماي گازها را به چندين ميليون درجه مي رساند. به دنبال آن، انرژي به صورت اشعه ايکس از اين گازها متشعشع مي گردد. ستاره شناسان اين تشعشعات را با استفاده از تلسکوپ اشعه ايکس تشخيص مي دهند.

ستاره شناسان بر اساس دو دليل مي پذيرند که يک ستاره دوتايي شامل سياهچاله مي باشد: 1- هر دوتايي که يک منبع شديد و متغير از اشعه ايکس است. وجود اين اشعه ها اثبات کننده وجود يک ستاره فشرده است. اين ستاره فشرده ممکن است يک سياهچاله و يا جرمي با فشردگي کمتر يعني ستاره نوتروني باشد. 2- يک ستاره مرئي با چنان سرعتي در مدار خود در گردش است که تنها يک جرم با سه برابر جرم خورشيد ممکن است عامل اين سرعت باشد.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمايي خيالي از سياه چاله

سياه چاله هاي ابر پر جرم



دانشمندان بر اين باورند که همه کهکشانها داراي يک سياهچاله ابر پر جرم در مرکز خود مي باشند. گمان مي رود جرم هريک از اين سياهچاله ها بين يک ميليون تا يک ميليارد جرم خورشيدي باشد. ستاره شناسان به اينکه اين سياهچاله ها ميليارد سال پيش در اثر گازهاي متمرکز شده در مرکز کهکشانها توليد شده باشند مظنون مي باشند.

دلايلي قطعي وجود يک سياهچاله ابر پر جرم در مرکز کهکشان راه شيري را اثبات مي کنند . ستاره شناسان بر اين باورند که اين سياهچاله يک منبع عظيم از امواج راديويي به نام سگيتاريوس آ (Sagittarius A* (SgrA*)) مي باشد. مهمترين دليل براي اينکه ثابت نمايد SgrA يک سياهچاله ابر پر جرم مي باشد، سرعت حرکت ستاره ها به دور آن است. سريعترين ستاره که تا به حال در کهکشان راه شيري مشاهده شده هر 2/15 سال يکبار به دور SgrA با سرعت 5000 کيلومتر (3100 مايل) در ثانيه گردش مي نمايد. حرکت اين ستاره، ستاره شناسان را متقاعد مي کند که شئ سنگيني چندين ميليون برابر جرم خورشيد در مرکز مدار اين ستاره وجود دارد. تنها جرم شناخته شده که مي تواند به اين سنگيني باشد و در مرکز مدار اين ستاره قرار بگيرد يک سياهچاله است




parssky.com

فعالیت شدیدی طی چند روز گذشته در خورشید به ثبت رسیده است. گویا انفجاری بسیار عظیمی در خورشید رخ داده که شبیه به یک سونامی زمینی قسمت بزرگی از خورشید با امواج حاصل از انفجار های هسته ای در نوردیده شده است.





یک انفجار بسیار عظیم خورشیدی در روزهای گذشته مجاور یکی از لکه های نو ظهور در خورشید باعث شد تا موج انفجار عظیمی که از مبدا این انفجار آغاز شده بود قسمت عظیمی از خورشید را فرا بگیرد. این تصویر توسط تلسکوپ رصد خانه بین المللی خورشید در نیومکزیکو و با استفاده از فیلتر هیدروژن آلفا H Alpha گرفته شده است. در این ادرس میتوانید فیلم کوتاهی از آن را مشاهده کنید.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]











parssky.com

اخترشناسان سال ها براي سنجش ميزان سرعت گسترش کيهان از ابر نو اختر هاي Type 1a استفاده مي نمودند.ميزان دقت اين ابزار هاي سنجش به شکل انفجار آنها بستگي دارد. يافته هاي اخير حاکي از آن است که به خاطر عدم يک نواختي اين انفجار ها ، از دقت اين ابر نو اختر ها کاسته شده است.



اخترشناسان اخيرا به يافته هاي جديدي دست يافته اند که مي تواند به مناقشه اي پيرامون نوعي از ابر نو اختر ها-مرحله نهايي نابودي ستارگان عظيم- که براي يک دهه ذهن دانشمندان را به خود مشغول نگاه داشته است، پايان دهد.آيا ستارگان در يک فرايند تدريجي نابود مي گردند يا در اثر يک انفجار سريع؟

مشاهدات حاکي از آنند که در فرايند انفجار ابر نو اختري يک ستاره ، در حالي که بخش دروني آن حالتي کروي دارد، موادي که به بيرون پرتاب شده و در فضاي اطراف پخش مي گردند، کره اي نا متقارن و غير يکنواخت پديد مي آورند.چنين فرايندي گوياي اين حقيقت است که انفجار ستاره با سرعت ما فوق صوت گسترش مي يابد.

ليفن ونگ از دانشگاه ايالتي تگزاس در اين باره مي گويد:بر طبق نتايج حاصل از تحقيقات ، پروسه انفجار اين گونه از ابر نو اختر ها از دو مرحله تشکيل مي شود و يافته هاي جديد از اهميت ويژه اي در دانش کيهان شناسي برخور دار است.

اختر شناسان در طي ده سال با بهره گيري از تلسکوپ غول پيکر زميني ESO و تلسکوپ اتو استروو رصدخانه مک دونالد به بررسي ابعاد و ساختار ابر هاي به جا مانده از ذرات اطراف هفده ابر نو اختر Type 1a پرداختند.تا کنون چنين تصور مي شد که اين گونه از ابر نو اختر ها حاصل از انفجار ستارگان کوچک و چگال-کوتوله سفيد-درون يک سامان دوتايي مي باشند. همچنان که‌ همدم اين ستاره مواد اطراف را به داخل آن مي راند،کوتوله سفيد به جرم بحرانى مي رسد و در نهايت به خاطر ناپايدارى ،در طي انفجار ابر نو اختري از بين مي رود.اما براي اين پرسش که "چه چيزي باعث انفجار اوليه مي شود و چگونه انفجار در سرتاسر ستاره گسترش مي يابد؟" هنوز پاسخي وجود ندارد.

به خاطر فواصل بسيار زياد انفجار هاي ابر نو اختري که توسط ونگ و همکارانش در کهکشان هاي دور مشاهده شده بودند، امکان بررسي دقيق آنها با استفاده از روش هاي تصوير برداري تداخل سنجي ، وجود نداشت.بنابراين گروه تصميم گرفت در روشي جايگزين ، با ثبت پرتو هاي نور قطبي گسيل شده از ستارگان در حال مرگ، شكل انفجار را تعيين نمايد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمايي خيالي از يک ابر نو اختر

قطبش سنجى نشان داد که نور حاصل ، از امواج الکترومغناطيسى تشکيل شده که در جهات منظمي نوسان مي کند.باز تاب و يا پراکندگى نور باعث گرايش‌ ميدان هاي الکتريکي و مغناطيسي نسبت به يکديگر مي شود.به عنوان نمونه در موردي مشابه عينک هاي دودي قطبي شده ، همچون يک ----- باعث بازتاب پرتو هاي نور خورشيد مي شود.هنگامي که نور در ميان ذرات باقي مانده در حال گسترش اطراف يک ابر نو اختر پخش مي شود، داده هاي ارزشمندي پيرامون گرايش و جهت گيري لايه هاي پراکنده به ما مي دهد.

اگر ابر نو اختر کره اي متقارن باشد، تمامي جهات بايد يکسان باشند و در نتيجه هيچ شبکه قطبي شده اي وجود نخواهد داشت.

ديتريک بد از دانشگاه ايالتي تگزاس مي افزايد: ما فقط با بهره گيري از قدرت جمع آوري نور بسيار بالاي تلسکوپ غول پيکر زميني ESO و واسنجى فوق العاده دقيق ابزار FORS قادر به قطبش سنجى بوديم. تحقيقان ما نشان داد که انفجار ابر نو اختر هاي Type 1a پديده اي سه بعدى است. بخش هاي خارجي ابر حاصل از انفجار کاملا نامتقارن بوده و از مواد مختلفي تشکيل شده است، در حاليکه بخش داخلي کاملا يکنواخت مي باشد.

تحقيقات بيشتر نشان داد که ميزان قطبي شدن و متعاقب آن كرويت با درخشندگي ذاتي انفجار مرتبط مي باشد.به بيان ديگر هرچه درخشندگي حاصل از انفجار بيشتر باشد ابر نو اختر کره يکنواخت تري را پديد مي آورد.

يافته هاي اخير تاثيراتي بر روي استفاده از اين ابر نو اختر ها به عنوان يک ابزار سنجش استاندارد خواهد داشت.تا کنون از اين گونه ابر نو اختر ها براي اندازه گيري ميزان سرعت گسترش کيهان استفاده مي گرديد ، اما بر خلاف آنچه که تصور مي شد عدم تقارن شکل کروي ،معرف پراكندگي نور در اين اجرام مي باشد.

ونگ در پايان خاطر نشان کرد:نتايج اين تحقيقات بسياري از مدل هاي موفق وابسته به درجه حرارت هسته اتمى انفجار هاي ابر نو اختري را محدود خواهد کرد.

بر اساس اين مدل ها انبوهي از مواد تشکيل دهنده ذرات به جا مانده از انفجار ،در طي يک پروسه تدريجي به نام" احتراق" پديد مي آيند و به طور نا منظم از خود دنباله اي از خاکستر به جاي مي گذارند. يکنواختي کره داخلي ستاره منفجر شده حاکي از آن است که پروسه احتراق پس از مدتي جاي خود را به پروسه اي بسيار خشن به نام" انفجار ناگهانى" مي دهد و اين انفجار با سرعت ما فوق صوت در ستاره گسترش مي يابد.اين سرعت چنان زياد است که کليه نا متقارني هاي خاکستر هاي به جا مانده پروسه احتراق را از بين مي برد و در نهايت بقايايي يکنواخت و همگن بوجود مي آيد.

نتايج اين تحقيقات در اواخر ماه نوامبر سال جاري ميلادي در سرويس خبري آنلاين ژورنال دانش ،توسط ليفن ونگ، ديتريک بد و فرناندو پتات ارائه گرديد





parssky.com

تیمی از اخترشناسان انگلیسی پس از مطالعه شمار زیادی از سیاه چاله های کوچک و بزرگ با بهره گیری از کاوشگر زمان سنج پرتو ایکس روسی و رصد خانه پرتو ایکس ایکس.ام.ام نیوتن، دریافتند که صرف نظر از اندازه سیاه چاله ها ،فرايند بلعیدن مواد در همه آنها یکسان است.

اخترشناسان برای سال ها به جستجوی شباهت های گونه های مختلف سیاه چاله ها از جمله سیاه چاله هایی با جرم ستاره ای، سیاه چاله های بزرگ و سیاه چاله های ابر پرجرم در هسته فعال کهکشانی (AGN) پرداخته اند.

سیاه چاله به طور اساسی و مشابه از یکدیگر متمایز اند و متناسب با جرم سیاه چاله، افزايش مقياس خواهیم داشت.بنا بر این محققین پيشنهاد كردند مطالعه سامانه های عظیمی-سیاه چاله ها- که درخشان تر و سریع تر می باشند، می توان رفتار (AGN) را در مقياس زمانی کیهانی تعیین نمود.

پروفسور این مک هاردی مدیر پروژه تحقیقاتی از دانشگاه سات همپتون در این باره می گوید:با مطالعه نوسانات پرتو های ایکس گسیل شده از سیاه چاله ها دریافتیم که، فرایند بلعیده شدن مواد –هنگامی که سیاه چاله مواد اطراف را به داخل خود می کشاند-در همه سیه چاله ها با هر اندازه ای یکسان است و (AGN) در واقع سیاه چاله های عظیمی هستند که افزایش مقیاس یافته اند.علاوه بر این ما دریافتیم که تغییر در گسیل پرتو های ایکس در این اجرام ، تا حد زیادی به پهنای خطوط مرئی گسل پرتو از سیاه چاله بستگی دارد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از یک سیاه چاله

مک هاردی می افزاید: یافته های اخیر نقش بسزایی در درک ما از انواع مختلف هسته های فعال کهکشانی (AGN)دارا می باشد، چرا که این اجرام با توجه به پهنه خطوط پرتو های گسیل شده دسته بندی می شودند. بنابر این خطوط باریک کهکشان های سیفرت (Seyfert) هستند .اگر چه که این کهشان ها اغلب غيرعادى تصور می شودند، اما در واقع تفاوتی با (AGN) ها ندارند و فقط جرم آنها نسبت به سرعت بلعیده شدن مواد ، کمتر است.

تحقیقات نشان داد که ویژگی مقياس زمانی ،به طور خطى با جرم سیاه چاله تغییر می کند، اما با سرعت بلعیده شدن مواد-هنگامی که با حداکثر سرعت ممکن بلعیده شدن مواد اندازه گیری می شود- نسبت عکس دارد.این امر خود گویای این حقیقت است که فرایند بلعیده شده مواد در همه سیاه چاله ها با هر اندازه ای مشابه است.با اندازه گیری خصوصیت مقیاس زمانی و سرعت بلعیده شده مواد، تیم تحقیقاتی دریافت که با چنین رابطه ساده ای می توان جرم سیاه چاله را به آسانی تعیین نمود، در حالیکه در روش های دیگر برای نمونه(AGN) های تیره و یا جستجوی جرم میانگین سیاه چاله ها کاری بسیار مشکل است.

مک هاردی در پایان خاطر نشان کرد که بلعیده شده مواد توسط سیاه چاله مقادیر زیادی پرتو ایکس از نزدیکی این جرم ساطع می نماید.بنابر این بررسی نوسانات پرتو های ایکس گسیل شده و زمان –تحت عنوان منحنی نور پرتو ایکس- ما را قادر می سازد تا به بررسی دقیق رفتار سیاه چاله ها بپردازیم.

بیش از دو دهه این گونه تصور می شود که خصوصیت مقیاس زمانی را می توان در منحنی نور سامانه (سیاه چاله) های عظیم مشاهده کرد. مقیاس زمان بسیار کوتاه بوده(کوچک تر از یک ثانیه (< second و فقط در رصد های کوتاه قابل مشاهده است. جستجوی مقیاس های زمانی یکسان در (AGN) ها فرایندی بسیار پیچیده و زمان بر است و باید ماه ها و سال ها وقت صرف کرد.



نتایج این تحقیقات که به رهبری مک هاردی و همکارانش از جمله دکتر المر کوئردین،دکتر کریستین کینگ، پروفسور راب فندر و دکتر فیل آتلی از دانشگاه آمستردام ارائه گردید،در ماه نوامبر سال جاری میلادی در مجله نیچر به چاپ رسید.

اخترشناسان بر این باورند که کهکشان های امروزی حاصل میلیارد ها سال، تغییر و تحول می باشند.برخورد های پی در پی ، کهکشان های کوچک عادی را به کهکشان های مارپيچى با شکوهی همچون راه شیری تبدیل نموده است.اما آیا این تحولات متعلق به دوران اولیه کیهان می باشد و یا همچنان برخورد ها ادامه دارد؟



تیمی از اخترشناسان فرانسوی و ایتالیایی با بهره گیری از تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس تلسکوپ غولپیکر اسو ، به نقش محیط اطراف بر شکل گیری و تحول کهکشان ها پی بردند. آنها برای نخستین بار با نقشه برداری از دور دست های کیهان دریافتند که پراکندگی (توزیع) کهکشان ها با توجه به محیط ابتدایی اطرافشان ، تا حد زیادی با زمان در ارتباط است.کشف اخیر از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به طوری که بسیاری از فرضیاتی که تا کنون پیرامون شکل گیری و تحول کهکشان ها مطرح شده است را به چالش خواهد کشید.

در حالیکه موضوع "طبیعت در مقابل طبیعت"یکی از داغ ترین مباحث دانش روانشناسی امروزی می باشد، اخترشناسان به دنبال یافتن پاسخی برای پرسشی می باشند که از قلب فرضیات کیهان شناسی سرچشمه می گیرد؛آیا کهکشان های امروزی محصول شرایط آغازين کیهان می باشند و یا اتفاقاتی در گذشته مسیر تحول آنها را تغییر داده است؟

در طی سه سال نقشه برداری که بوسیله تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس(VIMOS) تلسکوپ غولپیکر اسو (ESO) انجام شد،اخترشناسان با مطالعه بیش از شش هزار و پانصد کهکشان در فواصل و محيط های مختلف، به بررسی چگونگی تغییر درخشندگی و مواد تشکیل دهنده آنها در مقیاس های زمانی متفاوت پرداختند. این امر دانشمندان را قادر ساخت تا اطلسی سه بعدی از کیهان به قدمت 9 میلیارد سال تهیه کنند.



سرشماری جدید نتایج شگفت انگیزی در بر داشت. نسبت رنگ-چگالی که رابطه مواد تشکیل دهنده کهکشان با فضای پیرامون را توصیف می کند در 7 میلیارد سال گذشته بسیار متفاوت بوده است.بنابر این اخترشناسان دریافتند که درخشش کهکشان ها،مواد تشکیل دهنده ابتدایی و محیطی که در آن قرار داشته اند،تاثیری بسیار ژرفی بر تحول آنها داشته است.

الیور لا فیور از آزمایشگاه اختر فیزیک مارسی فرانسه، در این باره می گوید : نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که محیط اطراف در تحول کهکشان ها نقش کلیدی داشته ، اما برای مسئله "طبیعت در مقابل طبیعت" در تحول کهکشان ها ،هنوز پاسخ قانع کننده ای وجود ندارد.این گونه تصور می شود که کهکشان ها امروزی حاصل اطلاعات وراثتی ذاتى شان می باشند که در طی زمان تغییر کرده و کنش های متقابل پیچیده ای با فضای اطراف خود داشته اند که بر خورد و ادغام کهکشان ها، نمونه ای از آن است.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از پراکندگی (توزیع) کهکشان ها



دانشمندان برای دهه ها بر این باور بوده اند که کهکشان های گذشته کیهان با کهکشان هایی که ما امروز می بینیم-راه شیری برای نمونه- تفاوت داشته اند.امروزه کهکشان ها را می توان به طور کلی در دو رده طبقه بندی کرد؛قرمز،زمانی که فقط تعداد اندکی و یا به طور کل هیچ ستارهای متولد نمی شود.آبی، جایی که ستارگان هنوز هم در حال شکل گیری هستند. علاوه بر اين ، بین رنگ یک کهکشان و محیطی که در آن قرار دارد رابطه محکمی وجو دارد؛ به طوری که کهشان های آبی در خوشه های کهکشانی چگال و کهکشان های قرمز در تنهایی به سر می برند.

اخترشناسان دوباره مطالعه طیف گسترده ای از کهکشان با سنین مختلف را از سر گرفتند، با این هدف که به بررسی چگونگی تحول ویژگی عجیب وابستگی رنگ و محیط اطراف ،در طی زمان بپردازند.

آنجلا یووینو از رصدخانه اخترشناسی بررا ایتالیا می گوید: تصویر بردار ویموس ما را قادر ساخت تا به مطالعه بزرگترین نمونه های کهکشانی در دسترس بپردازیم،علاوه بر این به واسطه همین ابزار فرصتی برای بررسی بسیاری از اجرام و سنجش بدست آوردیم.

فرایند شکل گیری ستارگان در کهکشانی که در یک خوشه در کنار تعدادی کهکشان قرار دارد در مقایسه با کهکشانی تنها، بسیا سریع تر است.کهکشان های درخشان نیز در مقایسه با کهکشان های کم سو، مواد لازم برای شکل گیری ستارگان را زودتر به اتمام رسانده اند.

در نهایت اختر شناسان به این نتیجه رسیدند که ارتباط بین رنگ، درخشش و محیط اطراف یک کهکشان، صرفا حاصل شرایط آغازين شکل گیری آنها نبوده است، اما درست همانند انسان ها، رابطه بین کهکشان ها و کنش متقابل آنها با محیط اطراف، نقش عمده ای در تحول و به بیان بهتر تکامل آنها داشته و این فرایند در بازه زمانی نسبتا طولانی و به تدریج شکل گرفته است.





parssky.com

دومين راه پيمايي فضايي خدمه «ديسكاوري» انجام شد
مقامات ناسا از احتمال انجام يك راه‌پيمايي برنامه ريزي نشده خبر دادند سرويس: فناوري استراتژيك

در حالي كه دو فضانورد «ديسكاوري» در ايستگاه فضايي بين المللي به دومين راه پيمايي فضايي، با هدف اصلاح سيستم برق اين ايستگاه پايان دادند، ناسا اعلام كرد كه احتمال انجام يك نوبت ديگر راه‌پيمايي برنامه ريزي نشده توسط اين خدمه وجود دارد.


به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مقامات ناسا در عين حال اعلام كردند كه يك صفحه خورشيدي در ايستگاه فضايي دچار نقصان شده و به درستي عمل نمي‌كند.


از آنجا كه اين نقص پيش از اين پيش بيني نشده بود، علاوه بر سه راه‌پيمايي فضايي برنامه ريزي شده قبلي، يك راهپيمايي ديگر براي تعمير اين صفحه خورشيدي بايد صورت گيرد.


اين در حالي است كه به گفته ناسا، دومين راه پيمايي براي اصلاح سيستم برق ايستگاه فضايي تكميل شده است.


رابرت كيوربيم و كريستر فوگل سانگ دو فضانورد متخصص كه اولين راهپيمايي را انجام داده بودند، دومين راهپيمايي را از ساعت سه و 41 دقيقه به وقت شرق آمريكا آغاز كردند.


پيش از اين كه اين دو خدمه راه‌پيمايي را آغاز كنند، كنترل كنندگان پرواز در روي زمين نيمي از برق ايستگاه را خاموش كردند. با انجام يك راهپيمايي بيشتر شمار كل راه پيمايي‌هاي فضايي در اين ماموريت به چهار نوبت خواهد رسيد.


به گزارش ايسنا، از زمان نصب و راه اندازي صفحه خورشيدي 35 متري كه عملكرد آن تامين منبع برق ابتدايي ايستگاه فضايي است، تا كنون شش سال مي‌گذرد و در اين دوره اين صفحه دچار هيچ نقص يا مشكلي نشده است.


صفحات خورشيدي جديد كه در ماه سپتامبر نصب شدند نيز وظيفه تامين برق ايستگاه فضايي را بر عهده دارند.


با نصب و راه اندازي صفحات خورشيدي جديد برق ايستگاه تا 50 درصد افزايش پيدا خواهد كرد.


سومين راه پيمايي براي روز شنبه (فردا) برنامه ريزي شده است و پس از آن چهارمين راه پيمايي صورت خواهد گرفت.


گفتني است كه دومين راه پيمايي پنج ساعت به طول انجاميده و ساعت هفت و 41 دقيقه عصر به وقت شرق آمريكا به اتمام رسيده است.


دو متخصص ناسا در اين راه پيمايي، سيستم برق ايستگاه را از وضعيت موقت و تاسيسات دائمي تغيير داده و دو واگونت تجهيزاتي را جايگزين كردند.


انتهاي پيام

کد خبر: 8509-14411

--------------------------------------------------------------------------------

هیئت مدیره رصدخانه اروپای جنوبی (ESO) با آغاز مطالعات اخترشناسی دقیق با بهره گیری از ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی ای ال تی (ELT ) موافقت نمود. اگر همه چیز به خوبی پیش رود، این ابر تلسکوپ با آینه ای به قطر 42 متر به عنوان بزرگترین تلکسوپ جهان در طیف مرئی/فرو سرخ و با ارزش 800 میلیون یورو به بهره برداری خواهد رسید.




تحقیقات ابتدایی ساخت این پروژه به 57میلیون یورو بودجه نیاز دارد و ساخت آن می بایست در طی سه سال آغاز گردد.این ابر تلسکوپ با طراحی و ساختار منحصر به فرد خود انقلابی دیگر در ساخت تلسکوپ های غولپیکر زمینی ایجاد خواهد نمود.

ریچارد وید رئیس انجمن رصدخانه اروپای جنوبی می گوید:تصمیم ساخت و بهره برداری از ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی، نقطه عطفی در اخترشناسی اروپا می باشد.

کاترین سیزارسکی رئيس کل رصدخانه اروپای جنوبی در این باره می گوید:امروز روز بزرگی است، زیرا انجمن رصدخانه اروپای جنوبی به ما اجازه داد تا پیش رویم و مراحل نهایی طراحی پرچم دار تلسکوپ های اروپا را به پایان رسانیم.

از پایان سال گذشته تا کنون، رصدخانه اروپای جنوبی به همراه شمار زیادی از اخترشناسان و اختر فیزیک دانان جامعه اروپا به طراحی نسل جدیدی از تلسکوپ های غولپیکر برای نیمه دوم دهه آتی پرداخته اند و بیش از صد اختر شناس از سرتاسر اروپا از سال 2006 به منظور بررسی زمینه های مختلف از جمله برنامه ریزی، برآورد هزینه، قابلیت اجرایی، تعیین میزان ریسک و... به پروژه یاری می رسانند.



پروژه هم اکنون با سرعت زیادی در حال پیشرفت است، و این پیشروی مدیون مطالعاتی(مانند ESO OWL و EURO-50) است که در اروپا صورت گرفته و علاوه بر آن تحقيق و توسعه ای که با همکارى شمار زیادی از موسسات علمی و صنایع تکنولوژی پيشرفته اروپایی به منظور ایجاد فناوری مور نیاز این پروژه می باشد.

دو هفته پیش ، پروژه ساخت ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی E-ELT به عنوانی ایده ای مبترکانه از سوی رصد خانه اروپای جنوبی به طور مختصر با حضور بیش از دویست اخترشناس در کنفرانسی در مارسی مطرح گردید. استقبال و اشتیاق شرکت کنندگان در کنفرانس راه را برای اتخاذ تصمیم از جانب انجمن رصدخانه اروپایی جنوبی پیرامون فاز بعدی پروژه یعنی ‌شرح‌ ‌کامل جزئيات ساخت، هموار ساخت.

سیزارسکی می افزاید: پس از پایان سه سال مطالعه ابتدایی ساخت ، ما به طور دقیق از تمامی مراحل ساخت و هزینه های آن آگاهی خواهیم یافت.ما امیدواریم پس از پایان سه سال، ساخت تلسکوپ را آغاز کنیم و در نهایت در سال 2017 با اتمام پروژه ساخت و نصب ابزار ها ، از بزرگترین تلسکوپ زمینی بهره برداری کنیم.

در حال حاضر هزینه ساخت و بهره برداری از این ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی با آینه ای به قطر 42 متر و سایر امکانات ، در حدود 800 میلیون یورو بر آورد می شود.البته ساخت چنین تلسکوپی بدون مطالعه و بررسی روش های ساخت تلسکوپ های کنونی ممکن نخواهد بود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی خیالی از نمونه تکمیل شده ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی ELT

آینه اصلی این تلسکوپ با قطری برابر 42 متر از 906 قطعه شش ضلعی به ابعاد 1.42 متر تشکیل شده است و قطر آینه ثانویه نیز برابر 6 متر می باشد.به منظور پیشگیری از تیرگی تصاویر اجرام ستاره ای که از آشفتگی جوی ناشی می شود، آینه هایی منطبق (سازگار) کننده در اپتیک اصلی تلسکوپ تعبیه خواهد شد.علاوه بر این، سومین آینه به قطر 4.2 متر، پرتو های نور را پس از تقويت‌(باز پخش‌ كردن‌) به سامانه تطبیق اپتیکی متشکل از دو آینه به قطر های 2.5 و 2.7 متر ، هدایت خواهد کرد.

آینه 2.5 متری با بیش از 5000 محرک و انعطاف پذیری بسیار بالا قادر خواهد بود هزاران بار در ثانیه شکل خود را تغییر دهد و آینه 2.7 متری به تصحيح‌ تصویر نهایی خواهد پرداخت.

نتیجه حاصل از همکاری این پنج آینه، تصویری شفاف با وضوحی بسیار بالا و بدون هیچ گونه ایبراهی(عدم‌ انطباق‌ كانونی) در ميدان ديد می باشد.



ابر تلسکوپ های غولپیکر در سرتاسر جهان، از اهمیت ویژه ای در اخترشناسی زمینی برخوردار هستند و با بررسی دقیق در زمینه های مختلف از جمله سیارات فراخورشیدی دور دست، نخستین اجرام کیهان، سیاه چاله های ابر پرجرم ، ماهیت و نحوه پراکندگی (توزیع) ماده تاریک و انرژی تاریک به عنوان حکمرانان کیهان، به طور بسیار گسترده دانش اخترفیزیک را ارتقا خواهند داد.

قرار گاه این تلسکوپ هنوز مشخص نشده است، اما با ادامه تحقیقات در سال 2008 میلادی تصمیم نهایی پیرامون تعیین مکان آن، اتخاذ خواهد شد.

توان جمع آوری نور ابر تلسکوپ غولپیکر زمینی ای ال تی با آینه ای به قطر 42 متر و اپتیک های منطبق کننده منحصر به فرد خود،در مقایسه با تلسکوپ های کنونی مانند تلسکوپ های 10 متری کک و یا تلسکوپ های 8.2 متری وی ال تی (VLT) صد بار بیشتر و دقیق تر خواهد بود.

کاترین سیزارسکی در پایان خاطر نشان کرد:بدین ترتیب عصر جدیدی در ستاره شناسی مرئی و فرو سرخ آغاز خواهد گردید.





parssky.com

تلسکوپ فضایی هابل نمایی از پرجرم ترین ستارگان کهکشان راه شیری را به تصویر کشید.این ستارگان متلعق به خوشه ای تحت عنوان Pismis 24 در قلب سحابی گسیلشی NGC 6357 می باشند. در حالی که پیش از این اخترشناسان گمان می کردند پر جرم ترین ستاره در کهکشان راه شیری در این ناحیه قرار دارد، یافته های جدید حاکی از آنند که این جرم متشکل از چندین ستاره می باشد.



سحابی گسیلشی،ابری است از ماده که در آن ستارگانی بسیار درخشان و سوزان جای دارند،نور این ستارگان در طیف فرابنفش باعث برانگیختگی اتم های گاز شده و در نتیجه نور نسبتا فراوانی از سحابی گسیل می شود.

تیمی از اخترشناسان به رهبری مایز آپلانایز از موسسه اخترفیزیک دو اندالوشیا اسپانیا با بهره گیری از دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل نمایی از Pismis 24-1 را در آوریل سال 2006 میلادی به تصویر کشید.

خوشه ستاره ای کوچک Pismis 24 در مرکز سحابی گسیلشی عظیم NGC 6357 به فاصله 8000 سال نوری از زمین در صورت فلکى قوس قرار دارد.برخی از ستارگان این خوشه بسیار پر جرم بوده و از خود به شدت پرتو های فرابنفش گسیل می کنند.بزرگ ترین جرم در این تصویر Pismis 24-1 می باشد.در ابتدا این گونه تصور می شد که این ستاره 200 تا 300 برابر خورشید جرم دارد،این وِیژگی Pismis 24-1 را به عنوان پرجرم ترین ستاره کشف شده از سایر ستارگان (با 150برابر جرم خورشید)متمایز می ساخت.

همانطور که تصاویر با وضوح بسیار بالای هابل نشان داد که دو ستاره به دور یکدیگر در گردشند-دو تصویر سمت راست-دانشمندان تخمین می زنند که جرم هریک از آنها 100 برابر جرم خورشید می باشد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

از دید تلسکوپ فضایی هابلNGC 6357 نمایی حقیقی از ستارگان سحابی گسیلشی



علاوه بر این طیف نگاری هایی که توسط تلسکوپ های غولپیکر زمینی انجام شد،نشان داد که یکی از اجرامی که مدت ها به عنوان یک ستاره بزرگ تصور می شد، در واقع یک سیستم ستاره ای دوتایی است که ستارگان آن در فاصله ای بسیار نزدیک به دور یکدیگر در گردشند.این دو ستاره چنان به هم نزدیکند که حتی تلسکوپ فضایی هابل قادر تفکیک نمودن آنها نیست.این امر جرم Pismis 24-1 را به سه قسمت تقسیم می کند.

اگرچه این ستارگان از پرجرم ترین ستارگان کهکشان راه شیری می باشند، اما به خاطر کثرت این سامانه، ستارگان پرجرم بی مانند محسوب نمی شوند و تا کنون هیچ ستاره ای کشف نشده که از محدوده جرم ستاره ای کنونی فرار تر باشد و تئوری ها همچنان پا برجا خواهند بود.



حشقسسنغ.زخئ

پیش از این نیز،تصویر سحابی گسیلشی NGC 6357 برای نخستین بار توسط دوربین میدان دید باز سیاره ای 2 تلسکوپ فضایی هابل در آوریل سال 2002 میلادی گرفته شد.

به عقیده دانشمندان سحابی های گسیلشی در واقع زایشگاه ستاره ای هستند؛محلی که در حدود 100 هزار ستاره با اندازه ای برابر خورشید در آن متولد می شوند.گرانش بسیار زیاد، باعث می شود، ذرات گاز و غبار با هم برخورد کرده و جذب یکدیگر شوند،در طی میلیون ها سال با متراکم شدن این ذرات در دما و فشار بسیار زیاد،ستاره بو جود می آید و شروع به تابش می کند.

اگرچه که ماده تاریک به طور مستقیم قابل مشاهده نیست،اما کیهان از دوره های نخستین خود تحت سیطره نیروی گرانش آن قرار داشته است.به تازگی دانشمندان موسسه اختر فیزیک مکس پلانک، روشی نوین برای آشکار سازی این پدیده اسرار آمیز ابداع نموده اند.




هنگامی که نور اجرام دور دست به سوی ما روانه می شود، مسیر حرکت شان در اثر مجاورت با گرانش سایر اجرام به میزان اندکی انحراف پیدا می کند.تاثیر این پدیده که خود مهر تاییدی بود بر نظریه گرانش آلبرت انیشتین، برای نخستین بار در سال 1919 به هنگام گذر نور ستارگان دور از نزدیکی سطح خورشید، مشاهده گردید.این خميدگى باعث آشکار سازی انحراف تصاویر کهکشان های مشابه می شود .از قدرت این انحراف برای اندازه گیری میزان قدرت گرانش اجرام پیش زمینه و متعاقب آن جرم شان ،استفاده می شود.اگر اندازه گیری انحراف برای شمار زیادی از کهکشان های دور دست امکان پذیر باشد، می توان نقشه ای از تمام جرم پیش زمینه تهیه کرد.

با بهره گیری از این روش، تا کنون سنجش های دقیقی پیرامون جرم کهکشان های پیش زمینه و همچنین شماری از خوشه های کهکشانی صورت گرفته است. با اين حال محدودیت های زیادی مانع پیشرفت کار می شوند، حتی با بزرگترین تلسکوپ های فضایی شمار اندکی از کهکشان های پیش زمینه را می توان دید، برای نمونه صد هزار کهکشان در ناحیه ای به وسعت ماه بدر در آسمان.در حال حاضر سنجش سیگنال های انحراف گرانشی دویست کهکشان تنها 0.2% از ماه بدر است،در نتیجه تصاویر حاصل بسیار تیره و غیر قابل پذیرش می باشند.برای نمونه فقط بزرگ ترین توده های مواد (خوشه های کهکشانی) در چنین نقشه هایی نمایان می شوند.علاوه بر این بسیاری از کهکشان های دور دست که انحراف شان اندازه گیری می شود، در مقابل شمار زیادی از توده های جرمی قرار گرفته اند و این امر بر گرانش آنها تاثیر می گذارد.در نتیجه برای بدست آوردن تصاویر دقیق از جرم ، نیاز به تعداد زیادی منبع در فواصل دور تر می باشد و این روش چندان هم کار آمد نیست.

دو دانشمند با نام های بن متکف و سایمون وایت از موسسه اختر فیزیک مکس پلانک نشان دادند که امواج رادیویی که از دوران اولیه کیهان-پیش از شکل گیری کهکشان- به سوی ما گسيل می شوند، می توانند منبع مورد نیاز را تامین کنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی حقیقی از خوشه (توده) های ماده تاریک



در این روش اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ های عظیم رادیویی به نقشه برداری از پرتو های هيدروژن پیش کهکشانی- که اندکی پس از انفجار بزررگ شکل گرفته و در همه جهات قابل مشاهده هستند- می پردازند.در این بین وجود ماده تاریک مانند حرکت موجی در استخر باعث انحراف پرتو ها شده ، موقعیت و کميت آن نیز مشخص می گردد.

هيدروژن پیش کهکشانی دارای ساختار هایی با اندازه های مختلف- بسته‌ به کهکشان ها- می باشد و بیش از هزار ساختار در فاصله های مختلف در امتداد مسير ديد قرار دارد.از آنجا که ساختار های فواصل مختلف سیگنال هایی در طول موج خاصی ارسال می کنند، تلسکوپ های رادویی قادر به تفکیک آنها از یکدیگر می باشند. انحراف گرانشی این ساختار ها تلسکوپ های رادیویی را قادر می سازد تا تصاویری با وضوح بالا از توزیع جرم در کیهان تهیه کنند.

نیازی نیست تا منتظر داده های بی نظیر تلسکوپ های غولپیکر با بهره گیری از این روش باشیم.اما یکی از داغ تریم مباحث دانش فیزیک ، یافتن درکی بهتر پیرامون ماهیت ماده تاریک می باشد، پدیده اسرار آمیزی که سرعت گسترش کیهان را کند می کند.متکف و وایت بر این باورند که با نقشه برداری جرمی از بخش وسیعی از آسمان با استفاده از ابزاری مانند اسکا(SKA)، می توان به طور دقیق ویژگی های ماده تاریک را بررسی نمود، به طوری که میزان دقت این روش، ده بار از روش نقشه برداری انحراف گرانشی تصاویر مرئی کهکشان ها بیشتر است.



parssky.com

اخترشناسان با بررسی شمار زیادی از سامانه های ستاره ای چندگانه، به چگونگی فرایند شکل گیری آنها پی بردند.


سامانه های ستاره ای چندگانه همواره بخش عمده ای از داستان های علمی تخیلی را به خود اختصاص داده است. قهرمانان تلوتلوخوران در صحرای سوزان، به دنبال پناه گاهی می گرددند تا از گرمای سوختن سه خورشید آسمان در امان باشند. همچنان که آنها برای زنده ماندن به نزاع می پردازند،شاید قهرمان ما لحظه ای به سلسله وقایع نجومی که آنها را به این ورته کشانده ،بیاندیشد.

اخترشناسان در این زمینه چگونگی شکل گیری سامانه های ستاره ای چندگانه به سرنخ هایی دست یافته اند.آنها با بهره گیری از ابر رادیو تلسکوپ آرایه ای (VLA) موسسه دانش ملی [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] پرداختند.این در حالی است که بسیاری از این سامانه ها در مراحل ابتدایی فرایند شکل گیری می باشند.

در حال حاضر دو نظریه چالش بر انگیز زیر ،در راس قرار دارند:

* پیش ستارگان و صفحات اطراف آنها قطعه کوچکی از صفحه ای بزرگ (اصلى) می باشند.

یا

* پیش ستارگان به طور مستقل شکل گرفته،سپس در دام گرانش یکدیگر گرفتار شده و در مداری متقابل(دوطرفه) قرار گرفته اند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی خیالی از فرایند شکل گیری سامانه های ستاره ای چندگانه

در این تحقیقات، اخترشناسان به بررسی جرمی تحت عنوان L1551 IRS5 پرداختند. L1551 IRS5در فاصله 450 سال نوری از زمین خود از شمار زیادی اجرام پیش ستاره ای که توسط توده ای از گاز و غبار احاطه شده ، شکل گرفته است.تحقیقات نشان داد که صفحات مواد پیش ستاره ای با یکدیگر و با صفحه بزرگی که در حال شکل گیری از آن می باشند ، در یک راستا (ردیف) قرار دارند.این بدان معنا است که گزینه نخست صحیح تر است، همه آنها با هم شکل گرفته اند.

اما موضوع به این سادگی ها هم نیست.محققان دریافتند که ستاره جوان سومی با صفحه ای از ذرات غبار، با دو ستاره دیگر در یک راستا قرار ندارد.این احتمال می رود که ستاره سوم در دام گرانشی دو ستاره گرفتار شده است.به بیان دیگر سامانه های ستاره ای چندگانه هم می توانند با هم شکل گرفته باشند و یا از گرانش و جذب کردن ستارگان بوجود آمده باشند، به طوری که ستارگان یک به یک بواسطه گرانش یکدیگر را جذب کرده و در کنار هم قرار گرفته اند.

نتایج این تحقیقات که توسط ژرمی لیم از موسسه ستاره شناسی و اختر فیزیک آکادمی سینیکا (IAAAS) تایوان و شیگن هایسا تاکاکوآ از رصدخانه اخترشناسی ملی ژاپن(NRAO) انجام شده است، در دسامبر سال جاری میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید



parssky.com

شاتل ديسکاوری با هفت سرنشين خود با موفقيت در مرکز فضايی کندی در فلوريدا فرود آمد.





[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



کارشناسان پس از چند روز ترديد سرانجام شامگاه جمعه هوا را برای فرود آمدن شاتل مساعد تشخيص دادند. فضانوردان در مأموريتی 13 روزه طی سه پياده روی، صفحات تازه خورشيدی ايستگاه فضايی (آی اس اس) را سيم کشی و راه اندازی کردند.فضانوردان شاتل همچنين موفق شدند در مأموريتی اضافی يک صفحه خورشيدی ايستگاه بين المللی فضايی را، که فرآيند جمع کردن آن به مشکل برخورده بود، طی يک پياده روی فضايی تا کنند.

در پی تازه ترين ماموريت شاتل ديسکاوری به ايستگاه فضايی، ناسا می گويد که کار سيم کشی برق ايستگاه کامل و اين سيستم فعال شده است.انجام چهار پياده روی فضايی طی يک ماموريت واحد به فضا بی سابقه است.هدف از تا کردن اين صفحه خورشيدی، ايجاد فضا برای صفحات تازه ای بود که اخيرا به ايستگاه منتقل شده است.

ماموريت کنونی شاتل ديسکاوری برای دنبال کردن عمليات ساخت ايستگاه بين المللی انجام می شود. اين سومين بار طی شش ماه گذشته است که يک شاتل به ماموريت فضايی می رود.پنج مأموريت فضايی ديگر برای سال 2007 برنامه ريزی شده است.ناسا طی برنامه ای فشرده قصد دارد عمليات احداث ايستگاه بين المللی فضايی را تا پيش از بازنشستگی شاتل ها در سال 2010 به اتمام برساند.برای تکميل اين ايستگاه 100 ميليون دلاری لااقل بايد 14 ماموريت ديگر انجام شود



parssky.com

پس از سی‌سال تلاش، دانشمندان توانستند نشانه‌هایی از ذره اکسیون، یکی از مهمترین نامزدهای ماده تاریک را پیدا کنند.



بالاخره پس‌از سال‌ها تلاش، دانشمندان توانستند ردپای یکی از گريزان‌ترین ذرات تشکیل‌دهنده ماده تاریک را تشخیص دهند. این ذره که جرم، بار الکتریکی خنثی و نیمه‌عمرش با ذره اکسیون هم‌خوانی دارد، ردپایش را روی یک صفحه عکاسی برجا گذاشته است.
ذره خیالی اکسیون بیش‌از سی سال پیش به جهان فیزیک معرفی شد و دانشمندان در مقالات مختلفی نشان دادند که این ذره می‌تواند نامزد مناسبی برای ماده تاریک باشد. در اوایل سال جاری نیز نشانه‌های ذره‌ای مشابه اکسیون دیده شده بود، اما آزمایش‌های تکمیلی نشان داد که این ذره جدید با خواص ماده تاریک سازگار نیست.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] اما پیر جین و گورماخ سینگ، فیزیک‌دانان دانشگاه ایالتی نیویورک توانسته‌اند ردپای اکسیون را در نتایج آزمایشی که در سال 1996 در مرکز تحقیقات فیزیک هسته‌ای اروپا، سرن انجام شد، پیدا کنند. تحلیل داده‌های این آزمایش سال‌ها است که ادامه دارد، زیرا این دو فیزیک‌دان به‌جای آن‌که از دستگاه‌های آشکارساز خودکار سرن استفاده کنند، شیوه‌ای نسبتا قدیمی را به‌کار بستند که به امولوسیون هسته‌ای معروف است. در این روش، صفحات عکاسی متعددی روی یکدیگر قرار می‌گیرند تا ردپای ذرات را به‌شکل سه‌بعدی ثبت کنند. پس‌از انجام آزمایش، دانشمندان هر صفحه عکاسی را زیر میکروسکوپ آزمایش می‌کنند و ردهای برجامانده از تک‌تک ذرات را بررسی می‌کنند؛ و به‌همین دلیل است که تحلیل داده‌های آزمایش امولوسیون هسته‌ای بسیار زمان‌گیر است.
اما این آزمایش مزیت دیگری نیز دارد و آن، دقت بسیار بالای این آزمایش است. از سوی دیگر، امولوسیون هسته‌ای می‌تواند رد ذرات بسیار کم‌عمر را نیز ثبت کند؛ درحالی‌که آشکارسازهای خودکار معمولا این ذرات را شناسایی نمی‌کنند. سینگ و جین ادعا می‌کنند توانسته‌اند 350 رد مربوط به اکسیون را در آزمایش خود شناسایی کنند.



parssky.com

رصدخانه فضایی فروسرخ با تایید نتایج رصدهای قبلی، نشانه‌هایی از نخستین ریزکهکشان‌های عالم را بدست آورد.


مشاهدات جدید تلسکوپ فضایی اسپیتزر نشان داده است پرتوهای فروسرخ بسیار ضعیفی که این تلسکوپ پیش‌از این آشکار کرده بود، از نخستین ساختارهای تشکیل‌شده در عالم ساطع شده‌اند. تحلیل آخرین داده‌های ارسالی اسپیتزر مشخص کرد این پرتوهای تکه‌تکه در پهنای آسمان پخش شده است و از خوشه‌های اجرام درخشان و بسیار عظیمی منتشر شده‌است که بیش از 13 میلیارد سال‌نوری با ما فاصله دارند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: نمایی خیالی از سالهای نخستین عالم؛ زمانی‌که نخستین ستارگان و ریزکهکشان‌ها پا به عرصه وجود می‌گذارند.

دکتر الکساندر کاشلینسکی، کیهان‌شناس مرکز پروازهای فضایی گدارد ناسا در این مورد می‌گوید: توان تلسکوپ‌های ما به‌قدری افزایش یافته است که ما می‌توانیم به مرز جهان قابل رویت نزدیک شویم و تصویری واضح از اولین مجموعه ساختارهای تشکیل‌شده در عالم تهیه کنیم. اجرامی که در جدیدترین تصاویر اسپیتزر یافته‌ایم، بسیار بسیار درخشانند و با اجرامی که در روزگار فعلی عالم وجود دارند، کاملا متفاوتند.
اخترشناسان معتقند این اجرام یا ستارگان اولیه‌ای هستند که بیش‌از یک‌هزار برابر خورشید جرم داشته‌اند، و یا سیاه‌چاله‌های بسیار پراشتهایی که ابرهای عظیم گازی را می‌بلعیده‌اند و انرژی فراوانی را آزاد می‌کرده‌اند. اگر این اجرام به‌واقع همان ستارگان اولیه باشند، آنگاه ساختار مشاهده‌شده می‌تواند نخستین ریزکهکشان عالم باشد که جرمی کم‌تر از یک‌میلیون جرم خورشید دربر دارد. کهکشان راه‌شیری که حدود یکصد میلیارد ستاره را در خود جای داده است، احتمالا از برخورد چنین ریزکهکشان‌هایی در 12.5 تا 13 میلیارد سال پیش به‌وجود آمده است.
این بررسی جدید به‌دنبال نتایج سال گذشته پرسروصدای کاشلینسکی و همکارانش انجام شده است و در آن، پنج بخش مختلف آسمان طی صدها ساعت فعالیت رصدی مورد مطالعه قرار گرفته است.

دانشمندان معتقدند که فضا، زمان و ماده در سیزده میلیارد و هفتصد میلیون سال پیش طی انفجاری بسیار مهیب که به مهبانگ مشهور شده است، آغاز شد. کشف تابش زمینه کیهانی در نیمه قرن بیستم و نیم‌قرن رصدهای متعدد این تابش، بخصوص تلاش‌های دکتر جان مثر، برنده جایزه نوبل فیزیک در سال 2006 و یکی از همکاران کاشلینسکی، این موضوع را کاملا تایید کرده است. مدل مهبانگ نشان می‌دهد که جهان تا چندصد میلیون سال پس‌از انفجار بزرگ تاریک بود و هنوز ستارگان اولیه شکل نگرفته بودند. از این بازه زمانی به عصر تاریکی جهان یاد می‌شود.
کاشلینسکی و همکارانش با استفاده از رصدخانه فروسرخ اسپیتزر به بررسی تابش زمینه کیهانی پرداختند. این تابش که در تمام آسمان پراکنده است، مربوط به پایان عصر تاریکی عالم و ظهور نخستین ساختارها در جهان است. بخشی از این پرتوها مربوط به فعالیت‌های ستارگان یا سیاه‌چاله‌های بسیار دوری است که باوجود آن‌که در محدوده نور مریی یا فرابنفش منتشر شده‌اند، اما انبساط فضا-زمان آنها رابه‌قدری کشیده است که این پرتوها تنها در محدوده فروسرخ و رادیویی دیده می‌شوند. بخش دیگر تابش زمینه کیهانی از پرتوهای ستارگانی تشکیل شده است که جذب غبار شده و مجددا به‌شکل پرتوهای فروسرخ تابیده شده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: تصویر سمت راست، نمای اسپیتزر از صورت فلکی دب‌اکبر است و تصویر سمت راست، همان منطقه را پس‌از حذف نور تمام ستارگان و کهکشان‌های شناخته‌شده نشان می‌دهد.

روش تحقیق کاشلینسکی و همکارانش بدین شکل بود که در ابتدا نورهای حاصل از تمام ستارگان و کهکشان‌های شناخته‌شده موجود در پنج منطقه تصویربرداری را حذف کردند و سپس تغییرات شدت درخشندگی فروسرخ پرتوهای باقیمانده و نسبتا پراکنده را بررسی کردند. نتایج این بررسی به شناسایی خوشه‌ای از اجرام منتهی شد که الگوی پرتوهای باقیمانده را به‌وجود آورده‌اند. کاشلینسکی برای توضیح روش کار خود مثال جالبی می‌زند: تصور کنید جایی از شهر، برنامه آتش‌بازی برقرار است و شما می‌خواهید شب‌هنگام از درون یک شهر بسیار شلوغ، این برنامه را ببینید. اگر بتوانید چراغ‌های شهر را خاموش کنید، آن‌گاه می‌توانید تصویری از این آتش‌بازی ببینید. ما هم برای آن‌که بتوانیم پرتوهای نخستین اجرام تشکیل‌شده در عالم را ببینیم، مجبوریم که چراغ‌های عالم را خاموش کنیم.
پیش‌از این، دانشمندان برسر این موضوع که نخستین اجرام تشکیل‌شده در عالم چه بودند و چگونه کهکشان‌ها را به‌وجود آوردند، توافق نداشتند. اما با یافته‌های جدید اسپیتزر، دانشمندان توانسته‌اند مسیر درست بررسی این اجرام را بیابند. با این حال، اسپیتزر توانایی شناسایی دقیق این اجرام را ندارد. اخترشناسان منتظر پرتاب تلسکوپ فضایی جیمزوب هستند تا این رصدخانه مریی و فروسرخ با استفاده از آینه غول‌پیکر 6.5 متری خود، طبیعت نخستین ساختارهای عالم را آشکار کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شرح عکس: همان‌طور که می بینید، پرتوهایی که نزدیک‌تر به زمان مهبانگ منتشر شده‌اند، انتقال به سرخ بیشتری دارند و در طول‌موج‌های بلندتری آشکار می‌شون

رصدخانه جنوبی اروپا، تصویر 256مگاپیکسلی سحابی رتیل را منتشر کرد.

سحابی رتیل (Tarantula) یکی از جذاب‌ترین اجرام آسمان برای بسیاری از منجمان آماتور و علاقه‌مندان به عکاسی نجومی است. اما اخترشناسان حرفه‌ای نیز به این سحابی علاقه وافری دارند. سحابی رتیل که مهم‌ترین عضو مجموعه 30-ماهی‌طلایی است، بزرگ‌ترین سحابی نشری آسمان شب و یک کارخانه ستاره‌سازی بسیار عظیم است که در فاصله 170هزار سال‌نوری زمین در صورت فلکی جنوبی ماهی‌طلایی (Dorado) قرار گرفته‌است. سحابی رتیل درواقع بخشی از قمر کهکشان راه‌شیری، ابر ماژلانی بزرگ است

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



اندازه‌گیری‌های اخترشناسان نشان می‌دهد این سحابی بیش‌از نیم‌میلیون برابر جرم خورشید، گاز در بر دارد و در ساختاری پیچ‌درپیچ، پهناور و درخشان، برخی از سنگین‌ترین ستارگان شناخته‌شده را در خود جای داده است. این سحابی نام خود را از وضعیت درخشان‌ترین توده‌های گازی‌اش گرفته است که شبیه به پاهای بندبندی است که از بدن یک رتیل خارج شده‌اند. بدن رتیل را خوشه‌ای از ستارگان داغ به‌نام R136 تشکیل داده‌اند که ازقضا با نورافشانی خود، کل سحابی را روشن کرده‌اند. الحق که نام رتیل، بزرگ‌ترین عنکبوت زمین، برازنده این سحابی پهن‌پیکر است: پهنای این سحابی یک‌هزار سال‌نوری است و تا یک‌سوم درجه امتداد دارد که اندکی از ماه‌بدر کوچک‌تر است. اگر این سحابی در کهکشان خودمان قرار داشت، مثلا در فاصله سحابی جبار از زمین، (1500 سال‌نوری)، یک‌چهارم آسمان را می‌پوشاند و حتی در نور روز هم دیده می‌شد!
اما چرا بررسی مناطقی مانند 30-ماهی‌طلایی مهم است؟ اخترشناسان معتقدند که اغلب ستارگان عالم در پرورشگاه‌هایی بسیار بزرگ و ناآرام مانند منطقه 30-ماهی‌طلایی به‌وجود آمده‌اند، لذا از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا سحابی رتیل را مطالعه کنند. زمستان گذشته، اخترشناسان رصدخانه جنوبی اروپا از دوربین تصویربردار زاویه‌باز مستقر روی تلسکوپ 2.2 متری MPG در لاسیای شیلی استفاده کردند تا همزمان با بررسی ابرهای تاریک این منطقه، نگاهی تازه و سراسری نیز به این رتیل و شبکه تارهای آسمانی‌اش بیاندازند. ابرهای تاریک، ابرهای بسیار عظیم از گاز و غبار هستند که میلیون‌ها برابر خورشید جرم دارند. این ابرها بسیار سردند، دمایشان معمولا از260- درجه سانتی‌گراد بیشتر نمی‌شود و بررسی آنها به‌دلیل دیواره‌های نفوذناپذیر غباری که اطرافشان را فرا گرفته، بسیار دشوار است. با این‌حال دانشمندان برای مطالعه این ابرهای تاریک دست به‌هرکاری می‌زنند، چراکه ستارگان در این زادگاه‌های یخ‌زده متولد می‌شوند.
اخترشناسان برای تهیه این تصویر عظیم، از میدان دید نیم‌درجه‌ای تلسکوپ MPG استفاده کردند و با شانزده رصد در چهار باند نوری، یک‌چهارم درجه قوسی مربع را از آسمان پوشش دادند. در این فیلترها از دو فیلتر باند باریک هیدروژن (قرمز) و اکسیژن (سبز) نیز استفاده شده است و برتری رنگ سبز در سحابی رتیل نتیجه فراوانی ستارگان جوان‌تر و داغ‌تر در آن محدوده از مجموعه 30‌ماهی طلایی است. هر تصویر مستقل از 64میلیون نقطه تشکیل شده و درنتیجه، تصویر نهایی از کیفیت 256میلیون نقطه برخوردار است. شرایط جوی این رصدها بسیار عالی بود و تمامی عکس‌برداری‌ها در دید کم‌‌تر از 1 ثانیه‌قوسی (Seeing < 1”) انجام شد. (دید، معیاری از شدت آشفتگی و تلاطم جو است)

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



جزئیات این تصویر به‌قدری زیاد است که یافتن تک‌تک جزئیات شگفت‌انگیز آن کاری دشوار و گیج‌کننده است؛ با این‌حال نمی‌توان از کنار مهم‌ترین رویداد نجومی دو دهه اخیر در ابر ماژلانی بی‌تفاوت گذشت. محدوده مرز سمت راست-پایین سحابی رتیل، جایگاه بقایای انفجار ستاره‌ای است که در بهمن‌ماه 1365 با چشمان غیرمسلح نیز دیده‌شد. این انفجار که به ابرنواختر 1987A مشهور شد، درخشان‌ترین ابرنواختری است که پس از سیصد و هشتاد سال در آسمان زمین دیده شده است. اندکی دورتر از این ابرنواختر، در سمت چپ، سحابی کندوی‌عسل به‌چشم می‌خورد. این ساختار زیبای حبابی‌شکل در نتیجه تعامل انفجار ابرنواختری و لایه‌های غول‌آسایی است که خود از اندرکنش بادهای ستاره‌ای بسیار قوی ستارگان سنگین و جوان و انفجارهای ابرنواختری به‌وجود آمده‌اند.
برای دریافت این تصویر بی‌نظیر می‌توانید به [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ا مراجعه کنید.


parssky.com

درست همان گونه که انحراف و فاصله جزئی بین چشم های انسان، امکان درک عمق تصویر را به انسان می دهد، قرارگیری این دو ماهواره در مدارهای تعیین شده نیز، امکان تهیه تصاویر سه بعدی از خورشید را فراهم می نماید. این نحوه قرارگیری فضاپیماها، هم چنین به آن ها این امکان را می دهد تا نسبت به اندازه گیری سرعت ذرات ساطع شده از سطح خورشید و میدان مغناطیسی اطراف خورشید نیز اقدام نمایند.
این دو رصدخانه فضایی، طی ماموریت دوساله شان، اطلاعات ارزشمندی راجع به چگونگی شکل گیری خورشید، سیر تکامل و تغییرات رخ داده در آن و تاثیرات بین سیاره ای ناشی از انفجارهای رخ داده در سطح خورشید و توده های جرم ناشی از آن که از سطح خورشید خارج می شوند – از سهمگین ترین انفجارات موجود در منظومه شمسی – به زمین ارسال خواهند نمود.
توانایی پیش بینی نمودن این انفجارها و آتشفشان های سطح خورشید، این امکان را به ماهواره ها و شبکه های انتقال نیرو در سطح زمین می دهد تا زمان کافی برای افزایش و به کارگیری اقدامات ایمنی داشته باشند و هم چنین درک بهتر این پدیده ها، به مهندسان و متخصصان کمک می نماید تا سیستم هایی ایمن تر و کارآتر را طراحی نمایند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از اولین تصاویری که استریو طی هفته های اخیر بوسیله تلسکوپ SECCHI/EUVI ارسال کرده است.

اطلاعات بیشتر :

*
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سری جدید راکت سایوز فرگات، نخستین ماموریت خود را با پرتاب تلسکوپ فضایی کوروت(COROT) به فضا آغاز کرد. کوروت به دو منظور طراحی شده است؛ نخست بررسی بخش های اسرار آمیز دورنی ستارگان، دوم جستجو برای سیارات فرا خورشیدی.


روز چهار شنبه 27 دسامبر سال جاری میلادی، راکت سایوز 2- 1بی ساعت 14:23 دقیقه (به وقت گرینویچ) از پایگاه فضایی بایکانور قزاقستان به فضا پرتاب شد و پس از پنجاه دقیقه با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت.

سایوز 2 –1بی (2-1b) نخستین نمونه از پرتاب کننده های روسیه می باشد که از ویژگی های منحصر به فردی همچون نسل سوم موتور های قدرتمند و سیستم هدایت دیجیتالی بهره می برد.از این پس مرکز فضایی گیانا در ایالات متحده نیز از پرتاب کننده های سایوز استفاده خواهد نمود.



کوروت ( COROT)



تلسکوپ فضایی کوروت یا همان چرخش همرفتی و گذر سیاره ای (Convection Rotation and Planetary Transits) متعلق آژانس فضایی ملی فرانسه (CNES) می باشد. ایده ساخت این تلسکوپ فضایی برای نخستین بار در سال 1996 میلادی توسط همین آژانس مطرح گردید و در سال 1999 از سوی شرکای اروپایی مورد موافقت قرار گرفت.سرانجام در سال 2000 ساخت آن توسط آژانس فضایی ملی فرانسه آغاز گردید و هم اکنون ماموریت آن با همکاری آژانس فضایی اروپا (ESA) و سایر کشور های اروپایی از جمله اتریش ، بلژیک، اسپانیا و آلمان پیش می رود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی خیالی از تلسکوپ فضایی کوروت(COROT)

چرخش همرفتی مربوط به قسمت نخست این ماموریت پیرامون توانایی ماهواره کوروت در بررسی بخش های دورنی ستارگان می باشد.این ماهواره با بررسی دقیق میزان درخشندگی ستارگان به اندازه گیری امواج صوتى که در اطراف سطح ستارگان ایجاد می شود، می پردازد.هنگامی که چنین امواجی در بخش های درونی ستارگان ایجاد می شوند، موج هایی را به سطح گسیل می کنند که باعث نا همواری در سطح ستارگان خواهند شد. بدین ترتیب دانشمندان قادر خواهند بود با بهره گیری از روش اختر لرزه شناسى ،جرم دقیق ستارگان را محاسبه نمایند.



گذر نیز به بخش دیگری از ماموریت اختصاص دارد؛ جستجوی سیارات فرا خورشیدی.هنگامی که سیاره همدم از مقابل ستاره مادر می گذرد، اندکی از درخشش ستاره کاسته خواهد شد، این امر دانشمندان را قادر می سازد تا با بررسی میزان درخشندگی ستارگان و تغییرات آنها به وجود سیارات فرا خورشیدی پی ببرند. تلسکوپ 30 سانتی متری کوروت قادر خواهد بود بیش از 120 هزار ستاره و همچنین گذر سیارات اطرافشان را مشاهده کند. تلسکوپ فضایی کوروت در طی ماموریت دو سال و نیم خود ،دانش ما را نسبت به این سیارات افزایش خواهد داد. در حالی که بسیاری از سیاراتی که توسط کوروت آشکار خواهند شد، مشتری گون داغ می باشند، هنوز تعداد سیارات سنگی (در ابعاد زمین) مشخص نیست.اگر چنین اجرامی کشف شوند، با دسته جدیدی از سیارات روبرو خواهیم بود.



آژانس فضایی اروپا با ساخت و نصب اپتیک تلسکوپ در مرکز ماهواره و هم چنین انجام آزمایشات پیرامون حداکثر بازده آن، در پیشبرد این پروژه نقش اساسی داشته است.

در حالی که سپر(صفحه منعکس کننده) این تلسکوپ توسط تیمی از مرکز فنى آژانس فضایی اروپا ساخته و توسعه داده شده ، مسئولیت ساخت دستگاه پردازشگر داده ها نیز بر عهده اسا بوده است.دانشمندان و متخصصان دیگری نیز از اقصا نقاط اروپا از جمله دانمارک، سوئد، انگلستان و پرتقال با این پروژه همکاری داشته اند و متعاقب آن مجاز به استفاده از داده های تلسکوپ فضایی کوروت می باشند.



برای دستیابی به اطلاعات بیشتر پیرامون این ماموریت به آدرس زیر مراجعه نمایید:



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سر انجام در حالی که بیش از بیست سال از انتشار نخستین تصویر از کمان های گرانشی در ژانویه سال 1987 میلادی می گذرد ، دسته جدیدی از عدسی های گرانشی تحت عنوان کهکشان های گروهی کشف شد.


کشف عدسی گرانشی در مرکز گروهی از کهکشان ها در درک بیشتر ما پیرامون ساختار کیهان نقش بسزایی دارد.


بیست سال پیش اخترشناسان فرانسوی در ژانویه سال 1987 میلادی موفق شدند با بهره گیری از دوربین سی سی دی ،نخستین تصویر از کمان گرانشی را تهیه کنند. آنها کشف کردند که نور کهکشان های دور دست به هنگام عبور از نزدیکی کمان گرانشی هسته پر جرم خوشه های کهکشانی ، انحنا پیدا می کند.امروزه از این پدیده تحت عنوان عدسی(همگرایی)گرانشی یاد می شود.بر طبق نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین ماده باعث انحنای فضا- زمان می شود.بنا بر این هنگامی که نور شی از میان میدان گرانشی جرمی –خوشه کهکشانی- می گذرد، به سبب انحنای فضا در اطراف این میدان، نور خمیده می شود. به بیان دیگر خوشه کهکشانی همچون عدسی غول پیکر عمل می کند و نور اجسام دور دست را خمیده و تشدید می کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

همزمان با بهره برداری از دوربین مگا کم ( MegaCam) در سال 2003 میلادی اخترشناسان توانسته اند بخش وسیعی از آسمان (برابر با قطر چهار ماه بدر) را در تصاویر دیجیتالی با وضوح باور نکردنی 340 مگاپیکسل مشاهده نمایند.

این تحقیقات بخشی از پروژه نقشه برداری از آسمان می باشد که توسط کانادا، فرانسه و ایالت هاوایی صورت می گیرد.در این پروژه اخترشناسان قصد دارند در طی 5 سال و 500 شب رصدی 1% از آسمان در طیف مرئی را بررسی نمایند. تا کنون نیز بیش از 25 % ماموریت انجام شده و دانشمندان شمار زیادی از کمان های همگرا کننده گرانشی را در اطراف گروه هایی از کهکشان های دور دست مشاهده نموده اند.این کمان های به طور قابل ملاحظه ای باعث بزرگ نمایی نور اجرام دور دست شده اند. نتایج حاصل از تحقیقات دانشمندان را در آگاهی یافتن از نحوه توزیع ماده تاریک در کیهان و مکانیزم شکل گیری ساختار کهکشان های گروهی و در نهایت تعیین جرم متوسط کهکشان ها و خوشه های کهکشانی یاری خواهد کرد.



برای دست یابی به اطلاعات بیشتر پیرامون این تحقیقات و مشاهده تصاویر دیگر از سیستم های کمانی گرانشی به آدرس زیر مراجعه نمایید



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



parssky.com

آلنیتکا،آلنیلام و مینتاکا ستارگان درخشان آبى فام هستند که در امتداد شرق به غرب ، کمربند با شکوه صورت فلکی جبار را می سازند.


این ستارگان غول آبی داغ به فاصله 1500 سال نوری از ما در زایشگاه ستاره ای جبار متولد شده اند.ابر های آشفته ای از گاز و غبار که شکوه خاصی به این بخش از فضا داده اند. علاوه بر این ،سحابى تاريک سراسب و شعله نیز در سمت چپ تصوير خود نمایی می کنند.سحابی با شکوه جبار در قسمت انتهایی این سه ستاره 3.5x 4.4 درجه از آسمان را به خود اختصاص داده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی بی نظیر از کمربند صورت فلکی جبار

اين تصوير از ترکيب پلات عکاسی ديجيتالی سياه و سفيد به همراه فيلترهای قرمز و آبی نجومی تهیه شده که در نهایت
توسط رایانه رنگ سبز نیزهم‌ گذاری شده است.‌ پلات تصویر نیز با بهره گیری از تلسکوپ نقشه بردار میدان دید باز"سموئل اشین" رصدخانهپالومار ، در طی سال های 1987 و 1991عکس برداری شده است.

تصویر از نقشه برداری دیجیتالی آسمان ( [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , ESA/ESO/NASA [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] )

ترکیب رنگ : دیوید دو مارتین ( [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] )






parssky.com

در حالی که نیمی از سفر 4 ساله ی کاسینی برای پژوهش زحل و اقمارش طی شده, دانشمندان با اطلاعات به دست آمده تاکنون برنامه ی 2 سال آینده آن را طرح ریزی میکنند.


Robert T Mitchell مدیر برنامه ی کاسینی در JPL می گوید:این مدارگرد مدت زمان زیادی را برای مطالعه ی تیتان یکی از اقمار زحل سپری کرده .در این مدت 15 با از مدار پایین تیتان عبور کرده و تا سال 2008 , 30 بار دیگر عبور خواهد کرد.این دو سال در اصل یک تمرین بوده است.دکتر Toby Owen از دانشگاه هاوایی می گوید:ما روی تیتان تمرکز کردیم چون اطلاعاتی از زمین اولیه به ما می دهد. با ازمایش تیتان به این نتیجه رسیدیم که تیتان نیز مانند زمین اولیه شرایط اتمسفری حاوی متان و امونیاک داشته که نزدیک بودن زمین به خورشید باعث ایجاد شدن دریا ها و شروع تکامل حیات شد در حالی که در روی تیتان پژواکی از زمین یخ زده شامل امونیاک نیتروژن و مولکول های ارگانیک کوچک دیده می شود.آب و هوای گرم زمین باعث شده ما اکنون بتوانیم در تیتان تحقیق کنیم به جای این که تیتانی ها در سیاره ی ما تحقیق کنند.Jerry John رئیس کاوش گر کاسینی در JPL می گوید:سفر اصلی کاسینی از اکنون شروع می شود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

از تابستان در دوره ای 11 ماه 17 بار عبور از نزدیکی تیتان و 51 بار مانور برای تنظیم مدار کاسینی انجام می شود.بیش از یک بار در هفته.اولین مانور 2 july خواهد بود که با نزدیک ترین عبور تیتان در 22 july در ارتفاع 950 کیلو متری همراه خواهد شد.به گفته ی دکتر Bill Kurth از دانشگاه Lowa در اواخرjuly کاسینی نسبت به خورشید 180 درجه جهت محورش را تغییر می دهد که دیدی شبیه چشم پرنده ها نسبت به زحل خواهد داشت و این چرخش تدریجی حدود 1 سال طول می کشد.یکی از سوالات مهم پیش روی کاسینی تغییرات در انتشار های رادیویی زحل است.که با استفاده از ان سرعت چرخش زحل را اندازه می گیرند.این تغییرات در 10 سال گذشته به حدود 1 درصد رسیده.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اطلاعات ارزشمندی که کاسینی و هویگنس به ما دادند این بود که تیتان بسیار شبیه زمین است.آثاری از باران های متان کانال های زهکشی فرسایش بستر دریاچه های خشک و احتمالا اتشفشان پیدا شده است.همچنین کاسینی 3 قمر دیگر دور زحل پیدا کرد وتوانست بهترین عکس ها را از حلقه های زحل بگیرد.ساختار های عجیبی از روز اول در آن ها پیدا شد شامل شکاف های موجی در حلقه در حالی که باند ها و گره ها ان ها را شکل می دهند.توده هایی از یخ با وسعت چندین کیلو متر اکنون قابل مشاهده است.
دانشممندان هم چنین مشاهده کردند ماه های زحل روی حلقه تاثیر می گذارد.به طور مثال ماه Prometheus ذراتی را از حلقه ی Fجذب می کند.از جالب ترین کشف های کاسینی آبفشان هایی عظیم و یخی در سطح Enceladus بود که جریان دارد .این کشف باعث عقیده ی تعدادی داشمندان بر وجود آب مایع در نزدیکی سطح شد.با این تعداد از کشف ها دانشمندان منتظر اند ببینند وسیله شان در دو سال دیگر چه پدیده هایی را کشف می کند.
برای اطلاعات بیشتر به این لینک ها مراجعه کنید: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] and [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




parssky.com

اخترشناسان با بهره گیری از شبیه سازی های رایانه ای دریافتند که نسل نخستین ستارگان که تا کنون توسط دانشمندان مشاهده نشده اند،باید به طور یکنواخت در سراسر کهکشان راه شیری توزیع شده باشند.


اما مشاهدات چیزی دیگری می گویند،بدین ترتیب باز هم ماهیت نسل گمشده ستارگان در پرده ای از ابهام باقی خواهد ماند.مشکل اینجا است که پس از سال ها مشاهده و بررسی هیچ کس موفق به یافتن نمونه ای از این ستارگان نشده است.
اِوان اسکنیپیکو فوق دکتراىفیزیک نظری موسسه کاولی دانشگاه ایالتی کالیفرنیا و مولف اصلی نتایج تحقیقات در این باره می گوید : بسیاری از اخترشناسان گمان می کردند که عدم یافتن چنین ستارگانی به این خاطر است که ستارگانی که از عناصر سنگین شکل نگرفته اند، از دید ما پنهان هستند.از آنجا که کهکشان ما در ابتدا از درون شکل گرفته و سپس به بیرون گسترش یافته، در نتیجه ستارگان قدیمی هم اکنون در مرکز کهکشان قرار دارند و غیر قابل مشاهده می باشند.اما در حال حاضر مرکز کهکشان مملو از ذرات گاز ، غبار و ستارگان تازه شکل گرفته می باشد و یافتن شمار اندکی از ستارگان قدیمی در آن، بسیار مشکل است.
این نسل از ستارگان نخستین در مقایسه با ستاره های کنونی مانند خورشید ، باید ظاهری بسیار متفاوت داشته باشند.همان طور که پیش از این نیز اشاره شد ،تا کنون هیچ بازمانده ای از جمعیت این ستارگان یافت نشده است.

یکی از توضیحاتی که برای مدت ها پیرامون این عدم هم خوانی وجود داشت، این بود که ستارگان نخستین باید جایی در مرکز کهکشان گرد آمده باشند، اما بنا بر مشاهدات اخیر این امر بسیار غير محتمل‌ است.
اکسیژن ، کربن و بسیاری از عناصری که ما همه روزه در زمین با آنها روبرو هستیم، در ستارگان شکل گرفته اند تا در انفجار بزرگ.
براد گیبسون مدیر بخش اختر فیزیک نظرى دانشگاه مرکز لانکوشیر انگليس و همکار مولف در این باره می گوید: اما این عناصر سنگین در مرکز ستارگان ساخته شده و در زیر گاز های سطحی مدفون می مانند و سرانجام به هنگام انفجار مرگ بار ستاره آزاد می شوند، در نتیجه زمانی که شما به چنین ستاره ای می نگرید، در واقع عناصری را می یابید که به هنگام تولد ستاره وجود داشته اند ؛ این بدان معنا است که ستارگانی باقی مانده از نسل نخستین به هنگام حیات، کماکان هیچ نشانی از عناصر سنگین آشکار نمی سازند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی شبیه سازی شده از پراکندگی ستارگان

در این تصویر نحوه پراکندگی قدیمی ترین ستارگان (بالا) با پراکندگی کل ستارگان نخستین کهکشان (پایین) مقایسه شده است. در حالیکه ستارگان اولیه در مرکز کهکشان گرد آمده اند و به سختی قابل آشکار سازی هستند،ستارگان جوان تر که از گاز تشکیل شده اند و در آنها عناصر سنگین وجود ندارد، در سراسر کهکشان به طور یکنواخت پراکنده شده اند.این حقیقت که تا کنون هیچ نمونه ای ستارگان نخستین یافت نشده است، آگاهی از مواد تشکیل دهنده آنها و نحوه شکل گیری شان را بسیار مشکل می نماید.
گروه تحقیقاتی با انجام شبیه سازی هایی بسیار دقیق پیرامون نحوه شکل گیری کهکشان راه شیری، موفق شدند علاوه بر باز سازی تاریخ و مکان شکل گیری ستارگان در گذر زمان،به ترکیب شیمیایی گاز هایی که بواسطه(در درون) ستارگان تشکیل شده، پی ببرند.
دیسوک کاواتا اخترشناس رصدخانه کارنگی شهر پاسادنا واقع در ایالت کالیفرنیا و همکار مولفدر این باره می افزاید:ما دریافتیم زمانی که ستارگان بسیار پیر در انزدیکی مرک کهکشان در حال مرگ هستند، بسیار طول می کشد تا عناصر سنگین به گاز های بیرونی راه یابند.به بیان دیگر در حالی که همه ستارگان قدیمی در نزدیکی مرکز کهکشان از بین می روند، شمار زیادی از ستارگانی که فقط محتوی عناصر نخستين‌ می باشند در زمانی نزدیک در سراسر کهکشان شکل گرفته اند. بدین ترتیب ستارگان اصلی باید همه جا وجود داشته باشند.

از آنجا که ستارگانی که در حاشيه(دور از مرکز) کهکشان در حال شکل گیری هستند ، با تلسکوپ های امروزی به راحتی آشکار می شوند،باید دلیلی دیگر برای باقی نماندن نسل اولیه ستارگان وجود داشته باشد.
کریس بروک همکار محقق و دانشمند دانشگاه واشنگتن و همکار مولفدر پایان خاطر نشان کرد :شاید آنها ستارگان بسیار پر جرمی بوده اند و نتوانسته اند بری مدت زیادی دوام بیاورند.شاید موضوع چیز دیگری است و ما از آن بی خبریم.پاسخ هرچه که باشد، مطالعه حاشيه کهکشان ما حرف های زیادی پیرامون نسل گمشده ستارگان برای گفتن دارد.

آندره فرارا از مدرسه بین المللی تحصیلات پیشرفته شهر تریست و رافائلا شینایدر از رصدخانه آرکتری شهر فلورانس ایتالیا در این تحقیقات همکاری داشته اند.
نتایج این تحقیقات در دسامبر سال 2006 میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید.





parssky.com

سلام Renjer Babi
شما رشته تون نجومه؟ یا نه اطلاعاتتون خیلی خوبه چه کتابهای می تونم بخونم تا اطلاعاتم در این زمینه افزایش پیدا کنه
موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته شده توسط deer [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام Renjer Babi
شما رشته تون نجومه؟ یا نه اطلاعاتتون خیلی خوبه چه کتابهای می تونم بخونم تا اطلاعاتم در این زمینه افزایش پیدا کنه
موفق باشید

---

با اجازه بابی جون

سلام

اقا سوال شما از بابی جون بود ولی من هم از سوال شما کنجکاو شدم که بدونم بابی جون چه رشته ای می خونند .

اما در مورد سوال شما اگه بابی اجازه بدن می خواستم بدونم توی چه موضوعی بیشتر به نجوم علاقه داری ؟

که بعد از بابی ما اگه تونستیم شما رو کمک کنیم.

موضوعات مختلف نجوم:

نجوم رصدی

نجوم فرمولی (رابطه ای )

نجوم نظری

نجوم .....


که خود هر کدوم اینا به چند زیر شاخه تقسیم می شن و برای هر کدوم از اونها منابع مختلف و متنوعی وجود داره

سلام
ممنون از شما،همچنین عیدتون هم مبارک

deerجان شما برای اینکه بتونید نجوم رو خوب یاد بگیرید،اول باید کارهای مقدماتیش رو به صورت خیلی کامل بیاموزید،اولین کار هم مطالعه هست،کتابهای زیادی درباره این موضوع هست،مثلاانتشارات گیتاشناسی خیلی عالی هست.من تو این تاپیک در این باره بیشتر از این توضیح نمیدم چون جاش اینجا نیست،اگه میخوای بچه ها هم برای یادگیری نجوم کمکت کنند،تو صفحه ی اصلی یه تاپیک بزن اونوقت هرسوالی داری همه کمکت میکنند
ممنون

خوب درباره رشتم،باید بگم که من فعلا رشته ی نقشه برداری می خونم،نقشه برداری کلا به دو زیرمجموعه بزرگ تقسیم میشه:اولیش زمینی هست که مربوط به عملیات های زمینی و راهسازی و ....هست،دومیش هم نقشه برداری و تعیین موقعیت نجومی هست،که این گرایش ها رو در مقطع کارشناسی به بالا می تونیم انتخاب کنیم.
به جرات می تونم بگم که حدود بیش از 40 درصد از نجوم رو نقشه برداری تشکیل میده،اگه توجه داشته باشید اولین ماهواره ای که به یک سیاره می فرستن نقشه برداری هست،کلا این رشته خیلی تو نجوم کاربرد های مختلفی داره.

مرتضی جان باید بگم که من خودم به عنوان تفریح ،نجوم رصدی رو انتخاب میکنم،ولی خودم محاسباتی رو خیلی بیشتر دوست دارم،چون یکی از مهمترین کارهایی که برای پیدا کردن یک سیاهچاله یا کهکشان انجام میدن و برای پیدا کردن مختصات آن از علم تعیین موقعیت استفاده میکنند.که ما اون رو تو کارشناسی و کارشناسی ارشد می خونیم،فعلا امسال هم باید کنکور بدم.

ممنون از همگی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اخترشناسان اخیرا برای نخستین بار سیاه چاله کرم جرمی را در میان یک خوشه ستاره اى کروى کشف کردند.بدین ترتیب آنها اطمینان کامل دارند که در مرکز هر کهکشان یک سیاه چاله ابر پرجرم وجود دارد.

به عقیده اخترشناسان سیاه چاله گريزان تازه کشف شده داری جرمی نسبتا متوسط می باشد.خوشه های ستاره ای کروی از هزاران و یا حتی میلیون ها ستاره تشکیل شده اند و پیش از این هیچ کس گمان نمی کرد که بتوان در قلب چنین خوشه هایی، سیاه چاله یافت.
بنا بر شبیه سازی های رایانه ای سیاه چاله ای که در چنین مکانی شکل می گیرد به مرکز خوشه فرو کشیده می شود. اما پس از مدتی در اثر برهم کنش های گرانشی با ستارگان خوشه،ناچارا به فضای بیرون رانده می شود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی خیالی از یک خوشه ستاره اى کروى

این سیاه چاله توسط تلسکوپ پرتو ایکس ایکس.ام.ام نیو تن (XMM-Newton) رصدخانه جنوبی اروپا کشف شد.سیاه چاله به خودی خود تاریک است ،اما موادی که با سرعت زیاد در اطراف آن می گردند ، قبل از بلعیده شدن گرم شده و از خود مقادیر زیادی انرژی و پرتو ایکس گسیل می کنند.
این سیاه چاله در خوشه ستاره ای کروى در نزدیکی کهکشان بيضوى ان جی سی 4472 (NGC 4472) به فاصله 50 میلیون سال نوری از ما در خوشه سنبله واقع شده است.
این گونه تصور می شود که چنین سیاه چاله ای با پیوند خوردن به سیاه چاله های دیگر و همچنین جذب مواد اطراف ،جرم مورد نیاز برای ثابت نگاه داشتن موقعیت خود در مرکز خوشه ستاره ای را بدست آورده و تبدیل به یک سیاه چاله ابر پرجرم کوچک شده است.بدین ترتیب با جرم کافی دیگر ستارگان توانایی بیرون انداختن سیاه چاله را از خوشه نخواهند داشت.



parssky.com

در حالی که نزدیک به سال از اقامت مریخ نورد های ناسا در سیاره سرخ می گذرد، متخصصین سازمان فضایی ناسا بسته نرم افزاری ویژه ای برای آموزش روش های نوین به مریخ نورد ها ارائه نموده اند.

این روش ها که محصول نرم افزار توسعه یافته فناوری فضایی 6 سازمان فضایی ناسا می باشند و از آن تحت عنوان " فضاپیما های متفکر " نیز یاد می شود ، مریخ نورد ها را قادر خواهند ساخت تا با تجزیه و تحلیل تصاویر حاصل از محیط اطراف خود، ویژگی هایی را تشخيص دهند.

اولین شیوه آموزش به مریخ نورد ها ، دادن قابلیت تصمیم گیری هوشمندانه و بسیار سریع پیرامون بررسی ابرها و طوفان های غبار( شیطانی) می باشد.بدین ترتیب مریخ نورد ها با تجزیه و تحلیل و مشاهده تغییرات احتمالی در تصاویری که توسط دوربین های خود گرفته اند، تشخیص خواهند داد که آیا طوفان غبار در راه است یا خیر؟ و برای صرفه جویی در پهناى باند ارتباطی، فقط بخش های مرتبط تصویر را به زمین ارسال خواهند کرد.بدین ترتیب وقت بیشتری صرف تحقیقات علمی خواهد شد.

در روش دوم که تحت عنوان رديابى هدف های بصری از آن یاد می شود،مریخ نورد نمایی از محیط اطراف خود را به همراه ویژگی های آن مانند عوارض و... را به حافظه می سپارد ،بدین ترتبیت مریخ نورد در برخورد با موانع بسیار سریع تر عمل می نماید.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی حقیقی از مریخ نورد روح بر سطح مریخ

و اما روش سوم پیرامون محلی ارزشمند از لحاظ علمی می باشد.بدین ترتیب مریخ نورد ها به جای اینکه منتظر دریافت پیام از سوی زمین باشند، به طور هوشمندانه با تجزیه تحلیل محیط اطراف خود، بهترین محل را برای برسی و آزمایش انتخاب کرده و داده های ارزشمندی از آن کسب خواهند کرد.
روش های توسعه یافته نوین، سرعت ماموریت و همچنین تعداد مکان هایی از سطح مریخ که قرار است توسط مریخ نورد ها بررسی شوند را افزایش خواهد داد.
مریخ نورد روح در سوم ژانویه سال 2004 میلادی و مریخ نورد فرصت 17 روز بعد به سیاره سرخ رسیدند. قرار بود ماموریت آنها ظرف چند ماه به پایان برسد، اما بواسطه داده های ارزشمند شان این ماموریت نزدیک به سه سال به طول انجامیده و همچنان ادامه خواهد داشت.


parssky.com

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Renjer Babi [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مرتضی جان باید بگم که من خودم به عنوان تفریح ،نجوم رصدی رو انتخاب میکنم،ولی خودم محاسباتی رو خیلی بیشتر دوست دارم،چون یکی از مهمترین کارهایی که برای پیدا کردن یک سیاهچاله یا کهکشان انجام میدن و برای پیدا کردن مختصات آن از علم تعیین موقعیت استفاده میکنند.که ما اون رو تو کارشناسی و کارشناسی ارشد می خونیم،فعلا امسال هم باید کنکور بدم.

ممنون از همگی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

---

سلام

اره دوست عزیز نجوم محاسباتی بسیار جذابه ولی این نکته رو باید بگم که نجوم رصدی بیشتر اساسش بر محاسباته

و این طور نیست که هر کسی یه تلسکوپ بگیره دستش بعد هم تا نیمه شب نخوابه می شه رصد گر . چون الان اگه

فرض کنیم یه منجم حرفه ای بخواد محاسباتی رو در مورد فرضا موقعیت یه کهکشان یا جرمی همین نزدیکی ها

بدست بیاره اول باید یا خودش رصد گر ماهری باشه تا اطلاعات رو بدست بیاره یا به یه رصد خانه سفارش این کار رو بده

کلا به نظر من هر دو این گرایش های نجومی جذابه و برای بدست اوردن هر چیز ی هم ادم باید زحمت بکشه


راستی این طور که تو گفتی نقشه کشی می خونی و کنکور داری پس باید الان دیپلم نقشه کشی بگیری ؟

درسته؟

اگه این طوره باید به تو تبریک بگم که این همه اطلاعات نجومی خوبی داری چون من خودم دیپلم ریاضی دارم

و با اینکه معمولا ریاضی ها بیشتر با فیزیک و این جور حرفا اخت هستند کمتر از شما اطلاعات دارم.

البته علاقه که باشه همه چیز میاد

برات ارزوی موفقیت می کنم

نقل قول:

---

سلام

اره دوست عزیز نجوم محاسباتی بسیار جذابه ولی این نکته رو باید بگم که نجوم رصدی بیشتر اساسش بر محاسباته

و این طور نیست که هر کسی یه تلسکوپ بگیره دستش بعد هم تا نیمه شب نخوابه می شه رصد گر . چون الان اگه

فرض کنیم یه منجم حرفه ای بخواد محاسباتی رو در مورد فرضا موقعیت یه کهکشان یا جرمی همین نزدیکی ها

بدست بیاره اول باید یا خودش رصد گر ماهری باشه تا اطلاعات رو بدست بیاره یا به یه رصد خانه سفارش این کار رو بده

کلا به نظر من هر دو این گرایش های نجومی جذابه و برای بدست اوردن هر چیز ی هم ادم باید زحمت بکشه


راستی این طور که تو گفتی نقشه کشی می خونی و کنکور داری پس باید الان دیپلم نقشه کشی بگیری ؟

درسته؟

اگه این طوره باید به تو تبریک بگم که این همه اطلاعات نجومی خوبی داری چون من خودم دیپلم ریاضی دارم

و با اینکه معمولا ریاضی ها بیشتر با فیزیک و این جور حرفا اخت هستند کمتر از شما اطلاعات دارم.

البته علاقه که باشه همه چیز میاد

برات ارزوی موفقیت می کنم

---

سلام

اول باید بگم که من نقشه برداری می خونم،هیچ ربطی هم به نقشه کشی نداره.نقشه کشی هم ربطی به نجوم نداره.

در مورد نجوم رصدی باید بگم که من منظورم رصد کردن بود،در مورد رصد کهکشان ها،کلا با این تلسکوپ های آماتوریی که تو ایران هست مخصوصا تلسکوپ های ارزون قیمت شما خودت رو بکشی تعداد کهکشان هایی که میبینی به انگشتان دست نمیرسه.فقط آندرومدا هست که شبیه یک هاله کرم رنگ معلومه،برای پیدا کردنش هم به محاسبه نیاز نیست.
بعدا در مورد تلسکوپ کاملا درسته طریقه استقرار هرتلسکوپی با تلسکوپ دیگر فرق داره،طریقه رصد همین طور ،.....کلا کار با تلسکوپ آموزش میخواد ، مخصوصا این جدیدا که تلسکوپ های خیلی خفنی وارد ایران شده،مثلا همین کاسگرین های پیشرفته اینقدر گرون هست،که دست یه آدم وارد بدن میترسن باهاش کار کنند،مثلا سیستمgoto کار با اون آموزش میخواد،طریقه استفاده از بزرگنمایی تلسکوپ واردی میخواد.....همین جوری الکی نیست

نجوم رصدی که گفتی محاسبات می خواد محاسبات خیلی سنگینی نمیخواد،فقطکافی هست شما باسیستم های مختصات ،سیستم تصویر ، طریقه خواندن مختصات یک جرم،یا بدست آوردن مختصات یک جرم نسبت به جرم دیگر و این حرف هاست.کلا تو ایران اسم هیچکس رو نمیشه گزاشت منجم حرفه ای چون سازمان حرفه ای وجود نداره،فقط یه دونهisa هست که اونم انجمن نجوم آماتوری ایران نام داره.



نجوم محاسباتی مبناش بیشتر بر اساس تعیین موقعییت اجرام هست.بعد تشخیص فواصل و شعاع ها و..........که شاید نصف تمام نجوم و اخترشناسی همین باشه............

فعلا
موفق باشی

ناسا و گوگل در جدیدترین اقدامات خود در زمینه دستیابی کاربران به فناوری های فضائی به نتایج مطلوبی رسیدند.




موتور جستجوي بزرگ "گوگل" و سازمان فضايي آمريكا "ناسا" اعلام كردند كه به منظور حل مشكلات محاسبات فضايي و هدايت اطلاعات فضايي به سراسر جهان از طريق اينترنت، متحد شده‌اند.گوگل در اقدامي براي رسميت بخشيدن به همكاري خود با ناسا كه سال گذشته آغاز شد، يك "قانون توافق فضايي" با ناسا امضا كرد. گوگل و دانشمندان در "ايمز" در اعلاميه‌اي كه نويدبخش نخستين گام در همكاري هاي مشترك دو طرف است، گفتند كه مفيدترين اطلاعات ناسا را در اينترنت قرار خواهند داد. نقشه‌هاي سه بعدي ماه، تصاوير گرفته شده توسط ماهواره هواشناسي و تماشاي زنده فعاليت‌هاي ايستگاه فضايي بين‌المللي از جمله اطلاعاتي است كه احتمالا از اينترنت قابل دسترسي خواهد بود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایندگان ناسا و گوگل در یک برنامه تلویزیونی در حال مذاکره با یکدیگر

مايكل گريفين رييس ناسا در بيانيه‌اي اعلام كرد كه با توافق ناسا و گوگل به زودي همه خواهند توانست بطور مجازي روي سطح ماه راه بروند و يا از دره‌هاي عميق مريخ عبور كنند. ناسا و گوگل اعلام كردند كه قصد دارند در زمينه‌هايي از جمله افزودن اطلاعات ناسا به برنامه نقشه‌برداري زنده "گوگل ارس"، مدلسازي تعامل انسان و كامپيوتر و برگزيدن واقعيات علمي از ميان جهاني از اطلاعات ، با يكديگر همكاري كنند. گوگل از مدتي قبل برخي از تصاوير اكتشافات فضايي ناسا را در اينترنت عرضه مي‌كند. ناسا مدعي است كه بيش از هر گروه يا موسسه‌اي در تاريخ بشريت، درباره كره زمين و كهكشانها اطلاعات جمع‌اوري كرده است و اميدوار است كه گوگل بتواند در عرضه اين اطلاعات به جهان، به ناسا كمك كند. ناسا و گوگل اعلام كردند كه همچنين سرگرم برنامه‌ريزي براي همكاري در زمينه تحقيق، توليد، ايجاد تسهيلات، آموزش و انجام ماموريتها هستند.
ناسا و گوگل هم اکنون هر کدام در زمینه فناوری گروه خود تبدیل به غول های جهان شده اند بنابر این پیوستن این دو قدرت بزرگ جهانی می تواند دستاوردهای بزرگی را برای انسان در آینده رقم بزند. بد نیست بدانید که این اولین باری نیست که گوگل در همکاری های فضائی شرکت می کند بلکه این هدف چندین سال است که مدیران ارشد گوگل را مجبور به ارائه خدمات اینترنتی نظیر گوگل ارس و گوگل مارس برای تحقق آن کرده است.


parssky.com

این دانشمند انگلیسی دو سال دیگر یک پرواز با جاذبه صفر را تجربه می کند.




پروفسور " استفن هاوكينگ " فيزيك‌دان بزرگ انگليسي در بزرگداشت شصت و پنجمين سالگرد تولد خود که روز دوشنبه این هفته برگزار شد گفت که در حال برنامه ریزی یک سفر فضائی است.اين دانشمند كه به دليل نوشتن كتاب " تاريخ كوتاهي از زمان " كه پر فروش‌ترين كتاب سال ۱۹۸۸در سطح جهان بود به شهرت زيادي رسيده است گفت كه امسال سرگرم برنامه‌ريزي يك پرواز با جاذبه صفر است و تصميم دارد در سال ‪ ۲۰۰۹به فضا برود. پرواز در" جاذبه صفر " پروازي است كه در جريان آن هواپيما به گونه‌اي پرواز مي‌كند كه به سرنشينان آن بطور موقت حالت بي‌وزني مي‌دهد و بدين ترتيب وضعيتي شبيه شرايط موجود در فضا را ايجاد مي‌كند. سفر هاوكينگ به خارج از جو زمين به چگونگي پيشرفت برنامه گردشگري فضايي "سر ريچارد برانسون " سرمايه‌دار بزرگ انگليسي بستگي دارد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یک عکس یادگاری با همکاران : هاوکینگ بر روی صندلی چرخ دار نشسته است.

برانسون با طراحي اين برنامه كه آن را " كهكشان دست نخورده " نام گذاشته است، در نظر دارد از سال آينده مسافران را به مدار نزديك به زمين ببرد. یکی از این مسافران هاوکینگ خواهد بود که بدون هیچ گونه هزینه ای این سفر را تجربه خواهد کرد چون برانسون اعلام کرده است که هزینه پرواز هاوکینگ را تقبل می کند. پروفسور هاوكينگ كه استاد كامل رياضي دانشگاه كمبريج است (سمتي كه زماني به "سر اسحق نيوتن" تعلق داشت) در سن بیست و دو سالگي دچار بيماري نادر " لو گريگ " شد. اكنون او بر اثر اين بيماري عصب‌هاي حركتي كه پيش رونده نيز هست، روي صندلي چرخدار حركت مي‌كند و با كمك تجهيزات صوتي خاص سخن مي‌گويد. محور فعاليت وي بر كيهان شناسي نظري و جاذبه كانتومي قرار دارد و ماهيت موضوعاتي چون فضا-زمان، تئوري "بيگ بنگ" و سياه‌چاله‌ها را بررسي می کند.

parssky.com

ناسا اعلام کرد دلیل از کار افتادن مدارگرد MGS احتمالا اشتباه مهندسان سرپرست بوده است.




سازمان هوانوردي و فضايي آمريكا " ناسا " اعلام كرد دليل از كارافتادن ناگهاني كاوشگر "مارس گلوبال سروير" در مدار سياره مريخ در ماه ژوئن گذشته احتمالا خطاي مهندسين كنترل عمليات آن در زمين بوده است. سازمان " ناسا " روز چهارشنبه اعلام كرد كه جهت شناسايي دليل از كار افتادن اين كاوشگر كميته ويژه‌اي تشكيل داده است و شواهد اوليه، حاكي از خطاي انساني در اين زمينه است. " جان مك‌نامي" سرپرست برنامه‌هاي اكتشافي "ناسا " در منظومه شمسي اعلام كرد مهندسان كنترل عمليات كاوشگر "مارس گلوبال سروير" در ماه ژوئن با هدف به روز نگاري نرم‌افزارهاي اين كاوشگر، دستورات نرم‌افزاري را از زمين براي اين سفينه بدون سرنشين ارسال كردند كه اين دستورات به اشتباه سبب قرار گرفتن باتري سفينه در جهت خورشيد و داغ شدن آن شده است كه اين مشكل احتمالا تامين برق سفينه را دچار مشكل كرده و آن را در مدار مريخ از كار انداخته است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

" داگ مك‌كوييزشن " سرپرست برنامه سفينه "مارس گلوبال سرو‌ير" اعلام كرد تا پيش از پايان تحقيقات كميته ويژه نمي‌توان دليل از كار افتادن اين سفينه را به شكل رسمي اعلام كرد. چنانچه دليل مشكل ياد شده خطاي انساني در زمينه ارسال دستورات نادرست از زمين تشخيص داده شود، عملكرد مهندسين حاضر در برنامه اين سفينه زير سوال خواهد رفت. سفينه بدون سرنشين و ۲۴۷ميليون دلاري "مارس گلوبال سروي‌ير" در هفتم نوامبر سال ‪ ۱۹۹۶به سوي سياره مريخ به پرواز درآمد و پس از قرار گرفتن در مدار اين سياره، به نقشه‌برداري از سطح آن مشغول شد. ماموريت كاوشگر "مارس گلوبال سروي‌ير" در ابتدا دو سال تعيين شده بود اما اين ماموريت بارها توسط "ناسا" تمديد شد و تا زمان مرگ آن در سال ‪ ۲۰۰۶ادامه داشت. اين سفينه در يك دهه حضور خود در مدار مريخ حدود ‪۲۴۰ هزار عكس از سطح مريخ به زمين ارسال كرده‌است.

parssky.com

VY در صورت فلکی کلب اکبر٬ ستاره ای در حدود ۵۰۰۰ سال نوری از ما و ستاره ای که از رده ستارگان معمولی نیست بلکه یک ابر غول می باشد٬ این ستاره جرمی معادل ۳۰ تا ۴۰ برابر جرم خورشید ما را داراست همچنین درخشندگی آن ۵۰۰۰۰۰ برابر بیشتر از خورشید ما می باشد...

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

VY در صورت فلکی کلب اکبر٬ ستاره ای در حدود ۵۰۰۰ سال نوری از ما و ستاره ای که از رده ستارگان معمولی نیست بلکه یک ابر غول می باشد٬ این ستاره جرمی معادل ۳۰ تا ۴۰ برابر جرم خورشید ما را داراست همچنین درخشندگی آن ۵۰۰۰۰۰ برابر بیشتر از خورشید ما می باشد در واقع ابر غولی بسیار بزرگ می باشد٬ برای بیانی بهتر اگر این ستاره در منظومه شمسی ما بود سطح آن به بیش از مدار زحل می رسید.

متاسفانه VY-کلب اکبر نزدیکی مرگ است.عکس جدید از تلسکوپ فضایی هابل و رصد خانه W.M کک نشان می دهد که چگونه فوران های بزرگ و حلقوی روی پوسته آن و برآمدگی و قوس هایی از ماده که به بیرون از فضا پخش می شوند٬ شکل گرفته اند.

منجمان معتقدند که ابرغول ها ماده خود را به صورت ساده و کروی از دست می دهند٬ و این عکس مراحل این فرآیند را به طور منظم و دقیق نشان می دهد.هر یک از کمان ها و حلقه های احاطه شده سبب می شود تا به عقب برگردیم و انفجارهای وحشتناک بیرونی این ستاره را که بیش از ۱۰۰۰ سال بیش رخ داده را مشاهده کنیم.VY - کلب اکبر در تمام زمان حیات ماده خود را به صورت عادی از دست داده اما در خلال این مدت انفجارهای بیرونی سبب شده تا ستاره ۱۰ بار بیشتر از زمان معمول جرم از دست بدهد.

انفنجارهای بیرونی احتمالا از لکه های پرجرم موجود بر روی سطح ستاره سرچشمه می گیرند٬ همانند میدان های مغناطیسی ٬ درخشندگی و تاج های پرجرم که از سمت خورشید به بیرون پرتاب می شوند٬اما در سطح و جرمی عظیم تر.VY-کلب اکبر دارای مقدار کافی میدان مغتاطیسی است تا طغیان های بیرونی و پرجرمی را تولید کند.


parssky.com

تصویر گر های واقع بر استریو در اولین نگاه خود به آسمان موفق به تهیه ی تصویری زیبا از دنباله دار مک نات شدند
تصویر زیر از دنباله دار مک نات در 11 ژانویه 2007 بوسیله ی تصویرگر نیم کره ای واقع بر یکی از فضا پیما های استریو تهیه شده.هسته ی این دنباله دار در سمت راست تصویر به حدی نورانی است که باعث بوجود آمدن نوار عمودی پرنوری در عکس شده است .
قسمت پایینی دم ، دنباله ی یونی دنباله دار است که در جهت بادهای خورشیدی امتداد می یابد و بالاتر از آن دنباله ی غباری آن قرار دارد که بوسیله ی فشار تششعشعات خورشیدی به این شکل درآمده .دم این دنباله دار دارای ساختمانی بزرگ است که احتمالا نتیجه ی فعالیت های دینامیکی خود دنباله دار است .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اگر چه اکثر ادوات و وسایل دو رصد خانه ی فضایی استریو از اواسط دسامبر سال گذشته کار خود را آغاز کرده بودند اما تصویر گرهای نیم کره ای واقع بر فضاپیما (Heliospheric Imagers ) برای اولین بار در 11 ژانویه روشن شدند ، درست در زمانی که بتوانند منظره ی شگفت آوری را از مک نات به تصویر بکشند این تصویر گرهای نیم کره ای بر روی استریو نصب شده اند تا به مشاهده فضای میان خورشید و زمین بپردازند .





parssky.com

یکی از زمین شناسان دانشگاه فلوریدا به تازگی ادعا کرده که الماس های سیاه در گذشته از فضا به زمین آمده اند.




الماسهاي سياه رنگ نادري كه تنها در برخي نقاط جهان يافت مي‌شوند، احتمالا در پي برخورد يك شهاب سنگ بزرگ با زمين در ميلياردها سال قبل، از فضا به زمين منتقل شده اند. اين الماسها كه از آنها با نام "كربونادو" نيز ياد مي‌شود تاكنون تنها در كشور برزيل و نيز جمهوري آفريقاي مركزي شناسايي شده و برخلاف ساير انواع الماسها، هر كدام از اين الماسهاي سياه رنگ از ميليونها كريستال الماس بسيار كوچك تشكيل شده‌اند. از ديگر ويژگي‌هاي غيرعادي اين الماسها، وجود منفذهاي كوچك در سطح آنهاست كه محققان تاكنون توجيه قانع‌كننده اي براي پيدايش اين منافذ پيدا نكرده‌اند. الماسهاي عادي معمولا در عمق ‪ ۲۰۰كيلومتري زير زمين شكل مي‌گيرند كه در آن فرايند، عنصر كربن تحت فشار بسيار زياد به الماس تبديل مي‌شود. دانشمندان معتقدند منافذ الماسهاي سياه رنگ احتمالا در اثر تماس آنها با گاز در حين شكل گيري، ايجاد شده‌اند اما در اعماق ‪ ۲۰۰كيلومتري زمين هوايي وجود ندارد كه بتواند اين منافذ را در الماسهاي سياه رنگ توليد كرده باشد. به گفته "استفن هاگرتي" زمين شناس دانشگاه بين‌المللي فلوريدا در ميامي آمريكا، وجود منافذ عجيب روي سطح اين الماسها و نيز اين مطلب كه الماسهاي ياد شده نه در معادن عادي و فقط در نقاط خاصي از زمين يافت مي‌شوند، احتمالا نشانه ورود آنها از فضا به كره زمين است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين محقق عقيده دارد الماسهاي سياه رنگ احتمالا در پي سقوط يك سنگ آسماني از فضا به زمين منتقل شده‌اند. سنگ آسماني مذكور احتمالا داراي قطري در حدود يك كيلومتر بوده و ميلياردها سال قبل در زماني كه زمين و ماه به شدت توسط شهاب سنگها بمباران مي‌شدند، از فضا به زمين اصابت كرده است. عمر الماسهاي "كربونادو" پيش از اين بين دو تا چهار ميليارد سال تخمين زده شده است. در آن دوران آمريكاي جنوبي و آفريقا به يكديگر متصل بوده‌اند كه دليل كشف شدن الماسهاي ياد شده تنها در دو كشور برزيل و كشور آفريقاي مركزي، همين مطلب است. به گفته "هاگرتي"، ذرات تشكيل‌دهنده اين الماسها احتمالا ميلياردها سال قبل در پي انفجار يك ستاره به صورت گاز در فضا منتشر شده است و اين گازها بعدها به ابرهاي گازي پيوسته‌اند كه منظومه شمسي از آنها شكل گرفته است. با گذر زمان بيشتر اين گازها درون منظومه شمسي فشرده شده و به شكل يك سنگ آسماني درآمده‌اند و آن سنگ آسماني در نهايت به زمين اصابت كرده است. محققان اين دانشگاه به علاوه با استفاده از تجهيزات طيف سنجي ساختار اين الماسهاي سياه رنگ را مورد مطالعه قرار دادند و متوجه شدند ساختار آنها به ميزان زيادي مشابه ساختار بقاياي برخي سنگهاي آسماني است كه در گذشته روي زمين كشف شده‌است.
parssky.com

New Horizons ماه آينده در زمان عبور از كنار مشتري ، به تصویر برداری و کاوش اين سياره اقدام كرده و با كمك تجهيزات علمي خود به مطالعه جو مشتري و همچنين بررسي وضعيت چهار قمر گالیله ای آن خواهد پرداخت.
فضاپیمای ‪ New Horizons‬ به زودي در مسير خود به سوي پلوتو ، از كنار مشتري عبور خواهد كرد. افق‌هاي جديد ماه آينده در زمان عبور از كنار مشتري ، به تصویر برداری و کاوش اين سياره اقدام كرده و با كمك تجهيزات علمي خود به مطالعه جو مشتري و همچنين بررسي وضعيت چهار قمر از اقمار آن خواهد پرداخت.
این فضا پیمای مدرن كه سريعترين ساخته دست بشر محسوب مي‌شود، نهم اسفند امسال از فاصله ‪ ۲/۲‬ميليون كيلومتري سياره مشتري عبور خواهد كرد. جان اسپنسر یکی از مسولان طرح New Horizons در ناسا ، هدف اصلي اين فضاپیما را برای عبور از كنار "مشتري"، استفاده از جاذبه اين سياره عظيم براي افزايش سرعت خود در مسير حركت به سوي سياره پلوتو میداند. دانشمندان ناسا تخمين مي‌زنند سرعت اين فضاپیما پس از عبور از نزديكي مشتري و استفاده از جاذبه آن با كمك انجام مانورهاي مداری پیچیده , به حدود ‪۸۴‬ هزار كيلومتر در ساعت خواهد رسيد. علت نياز New Horizons به چنين سرعتي در واقع مسافت بسيار زياد تا سياره پلوتو است. که نیاز به این سرعت را بیشتر میکند. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
New Horizons پس از رسيدن به این سرعت ، به مدت هشت سال ديگر با همين سرعت به سفر خود در فضا ادامه خواهد داد و در نهايت در سال ‪ ۲۰۱۵‬به سياره پلوتو خواهد رسيد. سياره عظيم مشتري پيش از اين توسط هفت فضا پیمای بدون سرنشين ديگر كه در سفرهاي خود از كنار آن عبور كرده‌اند، مورد مطالعه قرار گرفته است. از جمله مي‌توان به كاسيني كه هم‌اكنون در مدار سياره زحل قرار دارد، ووييجر ‪ ۱‬كه هم‌اكنون به بيروني‌ترين نقاط منظومه شمسي رسيده است و نيز گاليله اشاره كرد.
با اين وجود، هيچ كدام از فضا پیما های ياد شده داراي تجهيزات فوق پيشرفته مشابه تجهيزات موجود در افق های نو نبوده‌اند و به همين علت عبور آن از كنار مشتري از لحاظ علمي داراي ارزش بسيار زيادي است.
در اين برنامه New Horizons چهار قمر بزرگ مشتري با نامهاي آيو، اروپا ، گانيمد و كاليستو را مورد مطالعه قرار مي‌دهد و اطلاعات با ارزشي از جو ناآرام و ميدان مغناطيسي سياره جمع‌آوري مي‌كند.
کپسول ‪ ۴۷۶‬كيلوگرمي New Horizons هم‌اكنون به فاصله ‪ ۶۵/۶‬ميليون كيلومتري زمين رسيده‌است.اين فضا پیمای‪ ۷۰۰‬ميليون دلاري داراي يك راكتور هسته‌اي كوچك و يك محموله ‪ ۳۳‬كيلوگرمي عنصر راديواكتيو پلوتونيوم است كه از آن براي تامين برق مورد نياز تجهيزات خود استفاده خواهد كرد.
بهره‌گيري New Horizons از راكتور هسته‌اي به این علت است كه فاصله بسيار دور سياره پلوتو با خورشيد سبب مي‌شود افق های نو بر خلاف سفينه‌هاي معمولي نتواند از باتري‌هاي خورشيدي براي توليد الكتريسيته مورد نياز تجهيزات خود استفاده كند. "نيوهورايزنز" پس از رسيدن به نزديكي سياره "پلوتو" در ژوئيه سال ‪ ۲۰۱۵‬از فاصله اندكي از كنار اين سياره عبور خواهد كرد و در يك دوره زماني ‪ ۵‬ماهه كه كمترين فاصله را از "پلوتو" دارد، با كمك ابزارهاي علمي خود جو "پلوتو" را مورد بررسي قرار مي‌دهد و به نقشه‌برداري دقيق از سطح اين سياره و همچنين سه قمر آن مي‌پردازد.



parssky.com

منجمان روش جدیدی برای جست و جوی حیات فرا زمینی و به کمک وسیله ای که اکنون در استرالیا در حال ساخت است پیشنهاد کرده اند.
این وسیله که نشان دهنده ی فرکانس پایین Low Frequency Demonstrator (LFD) نام دارد و در ارایه ی بزرگ Mileura [Mileura Wide-Field Array (MWA)] قرار دارد قادر است تمدن های شبیه زمین را در بین 1000 تا از نزدیک ترن ستاره ها جست و جو کند.
Avi Loeb نظریه پرداز مرکز اختر فیزیک Harvard-Smithson می گوید:به زودی ما می توانیم پیام هایی از تمدن های کهکشانی را بشنویم.این اولین بار در تاریخ است که ما می توانیم تمدن هایی شبیه خودمان را در بین ستاره ها پیدا کنیم.
اغلب SETI به دنبال علامت هایی شبیه چراغ دریایی می گردد که در فضا ایجاد شده اند.این سیگنال ها ممکن است وجود نداشته باشند .همچنین اکثر پروژه های SETI فرکانس هایی بالای GHz 1 را جست و جو میکنند تا اثرات تداخلی از زمین یا منابع دیگر کیهانی وجود نداشته باشد.
به جای جست و جوی سیگنا ل هایی که تمدن های دیگر برای ما می فرستند Loeb و هم کارش Matias Zaldarri پیشنهاد کرده اند که سیگنال هایی که به طور اتفاقی از یک تمدن دیگر در فضا پخش می شوند را جست و جو کنیم.
ان ها اشاره کردند که MWA-LFD که برای مطالعه ی فرکانس های 80-300 MHz طراحی شده قادر است فرکانس های رادیویی شبیه به ان چه در زمین ایجاد می شود را تشخیص دهد.در زمین رادار های نظامی قوی ترین سیگنال ها را تولید می کنند و پس از ان مخابرات تلوزیون و رادیوی FM وجود دارد.اگر شبیه این منابع سیگنال در سیاره های دیگر نیز وجود داشته باشد وسایلی مانند MWA-LFD می تواند ان ها را پیدا کند.
Zaldarraiga می گوید: MWA-LFD وسیله ای برای مطالعه ی قسمت های دور و جوان کیهان است ولی در کنار رصد های عادی اش دانشمندان SETI می توانند از ان برای کاوش تمدن های فرا زمینی استفاده نمایند.
برنامه ی SETI در MWA-LFD کامل کننده ی طرح های دیگر SETI است و می تواند مساحت بیشتری از اسمان را در بازه ی زمانی بیشتر و در بازه ی فرکانسی متفاوتی جست و جو کند.
این تیم محاسبه کرده اند MWA-LFD می تواند سیگنال های رادیویی شبیه زمین را در شعاع 30 سال نوری جست و جو کند که به طور تقریبی 1000 ستاره را در بر می گیرد.رصد خانه های رادیویی اینده مانند ارایه ی یک کیلو متر مربعی (Square Kilometer Array) میتواند در فاصله ای 10 برابر بیشتر از این جست و جو را انجام دهد که تقریبا 100 میلیون ستاره را در بر خواهد گرفت.
اگر یک سیگنال رادیویی از موجودات هوشمند دیگر تشخیص داده بشود رصد های دیگر می توانند خصوصیات ان سیاره را مانند سرعت مداری و مدت زمان تناوب دور ستاره اش را تایین کند و با پارامتر های دیگر که ستاره ی مادرش دارد دمای ان را میتوان تایین نمود.
MWA-LFD رادیو تلسکوپی است که برای مشخص کردن تشعشعاتی از مولکول هیدروژن با طول موج 21 Cm با قرمز گرایی بالا که در کیهان اویه ایجاد شده بود طراحی شده است.هدف اصلی ان تهیه ی یک نقشه ی سه بعدی از حباب های یونیزه شده است که به عنوان کهکشان ها و کوازار های اولیه با نور ماورائ بنفش در میلیار ها سال پیش ایجاد شده بودند.


parssky.com

وداع با یکی از پرنورترین دنباله دارهای چند دهه گذشته. دنباله دار مک نات با خارج شدن از آسمان نیمکره شمالی و نمایش زیبایش در نیمکره جنوبی آسمان به تدریج در حال کم نور و محو شدن از آسمان است.
طی هفته های گذشته در اکثر کشورهای جهان در ابتدا نیم کره شمالی آسمان و سپس نمیکره جنوبی موضوع مهم در آسمان برای رصدگران کاوش به دنبال یک دنباله دار بوده است.مک نات McNaught دنباله داری بود که شکوهش پس از عبور از حضیض مداریش نمایان شد. متاسفانه ساکنان نیمکره شمالی زمین شانس کمتری برای مشاهده همه زیبایی هایش داشتند.

تصویری از این دنباله دار در نیمکره جنوبی آسمان

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Oamaru, South Island, New Zealand
Jan. 22, 2007

تصاویر بیشتر در سایت [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] | [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

Photographer, Location Images Comments
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Oamaru, South Island, New Zealand
Jan. 22, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] Photo details: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , photo 1: 25s f/2.8 3200ISO photo 2: 6s f/2.8 1600ISO photo 3: 6s f/3.5 800ISO

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Minoru Yoneto,
Cromwell, New Zealand
Jan. 23, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] Comet McNaught swims in a night sky without setting in the horizon from today. Please give me enough sleeping time!

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Phillip Holmes,
Rockhampton Australia taken with canon 300D 28-90mm lens
Jan. 21, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] This is my best photo of the comet, taken with a [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Birdlings Flat, Banks Peninsula, Canterbury, New Zealand.
Jan. 22, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] Wow~ amazing Comet MacNaught over Banks Peninsula!
Photo details: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Bunbury Australia
Jan. 22, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] The huge fan is visible far more than the naked eye can see in this 3 minute exposure with a [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Mudgee Observatory, Mudgee, NSW, Australia
Jan. 22, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] Comet McNaught became visible at around 8:50pm, with the tail setting just after midnight! These shots were taken at Mudgee Observatory with a [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Manly, Sydney, Australia
Jan. 22, 2006 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] Despite the city glow, McNaught's comet was clearly visible to the unaided eye.
Photo details: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , ISO 64, ~16s exposure at at f/2.8

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Dunedin, New Zealand
Jan. 23, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] I took this image from the backdoor step just after midnight. The comet was so bright I could see it through clouds from inside the house and the inside lights were still on.
Photo details: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , f/2.8, 30sec exposure

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ,
Mt Dandenong, Melbourne, Australia
Jan. 22, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] The comet was first spotted around 9:20pm local time (10:20UT) during twilight over the south-west. As the night progressed, the comet's tail became more visible to the crowd of around 100 at the Mt Dandenong Observation Deck. By 10:30pm it was spanning an estimated 20 degrees vertically over the night sky!
Photo details: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , 50mm(80mm equiv.) at f2.8 4-30 sec ISO400 22/1/2007 9:44pm AEDT (10:44UT)

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Peter Hammer,
Beaumaris, Melbourne, Australia
Jan. 22, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] Luckily the comet appeared over the darkest part of the sky where there were no background lights although being in a city there is a lot of scattered light. The orange glow has been partially removed although you can still see it towards the bottom of the image.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
Trevor Mackie,
the western suburbs of Mebourne, Australia
Jan. 22, 2007 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] Photo details: Taken with Hutech modded 5d and [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , 28-105mm lens at 28mm. Exposures from 50-90 seconds.

parssky.com