آذری شعرلری

Daldım yenǝ bir bǝhrǝ ki, ümman dǝxi bilmǝz,
Küfrün sözünü dünyada iman dǝxi bilmǝz.
Buldum vücudun sübhi-ǝzǝl vǝhy ilǝ münzil,
Vǝchin sözünü dünyada bürhan dǝxi bilmǝz.
İblis ǝzǝli lǝ'nǝt olub lǝnǝtǝ qaldı,
Lǝnǝt sözünü dünyada şeytan dǝxi bilmǝz.
Musa ǝzǝli qıldı vücudimi ǝsa çün,
Musa sözünü dünyada İmran dǝxi bilmǝz.
Müşkil oluban çün bu sözü bilmǝdi kimsǝ,
Müşkil sözünü dünyada asan dǝxi bilmǝz.
İnsan oluban camǝ geyib dünyaya gǝldim,
İnsan sözünü dünyada ehsan dǝxi bilmǝz.
Lölöi-ǝzǝl şöylǝ könül dopdolu oldu,
Lölǝ sözünü dünyada mǝrcan dǝxi bilmǝz.
Düxan ǝzǝli kim, sözünü vermǝdi yarǝ,
Düxan sözünü dünyada düxan dǝxi bilmǝz.
Gǝnci-ǝzǝli şöylǝ könül daşdı töküldü
Gǝncüm sözünü dünyada viran dǝxi bilmǝz.
Ey badi-sǝba, var, xǝbǝri yarǝ ilǝt kim,
Hüdhüd dilidir bunu Süleyman dǝxi bilmǝz.
Zülfünǝ başın top edibǝn qoydu Nǝsimi,
Zülfün sözünü dünyada çövkan dǝxi bilmǝz

NƏSİMİ

Ey ǝzǝli can ilǝ cananımız!
Eşqi-rüxündür ǝbǝdi şanımız.
Kǝbǝ üzündǝ bizǝ, ey Fǝzli-hǝq,
Zülfü rüxün qiblǝvü imanımız.
Vǝchinǝ yazdı otuz iki hüruf,
Hikmǝt ilǝ münşiyi-ǝrkanımız.
Surǝti çün ǝhsǝni-tǝqvim imiş,
Sǝndǝ zühur eylǝdi sübhanımız.
"Sǝvvǝrǝkǝllahü ǝla şǝklihi"
Üştǝ nǝbinin sözü bürhanımız.
Möminǝ hǝq dünyanı zindan dedi,
Möminǝ çox qalmaya zindanımız.
Uymadı arif sözünǝ vaizin,
Divǝ müti olmadı insanımız.
Əvvǝlü axırda üzündür üzün,
Süni-xuda, qüdrǝti-yǝzdanımız.
Kim ki, sücud eylǝmǝdi hüsnünǝ,
Divi-lǝin olduvü şeytanımız.
Can necǝ tǝrk eylǝsin, ey can, sǝni,
Çünki canın canısan, ey canımız!
Pǝrdǝ üzündǝn götür, ey surǝtin,
Fǝzli-ilahi ilǝ rǝhmanımız.
Eynimǝ sǝnsiz tikan oldu cǝhan,
Qandasan, ey tazǝ gülüstanımız?
Ta bilǝsǝn kim, necǝdir, ey fǝqih,
Adǝmi-xaki ilǝ ehsanımız,
Hüdhüdü Bülqeysǝ rǝsul eylǝdi,
Namǝni göndǝrdi Süleymanımız.
Cövr ilǝ yandırdı Nǝsimiyi dust,
Hǝm bu idi dust ilǝ peymanımız.

NƏSİMİ

Var bu cahandan özgǝ bizim bir cǝhanımız.
Surǝt bu alǝm oldu bizǝ, ol mǝkanımız.
Zatinǝ heyyü baqi demişlǝr bu cövhǝrin,
Şol kim, bizim-cǝhanımız olmuş bu canımız.
Ey dǝ'vǝt eylǝyǝn bizi firdövsǝ, eylǝ bil,
Cǝnnǝtdǝn özgǝ vardurur ǝ'la mǝkanımız.
Cövhǝr ki, dutdu alǝmi rövşǝn günǝş kimi,
Andandır aşikarǝ bu gǝnci-nihanımız.
Cövhǝrlǝri zühurǝ gǝtirdi çü nitqi-hǝq,
Gör kim, nǝ feyzǝ gǝldi yenǝ bǝhrü kanımız.
Ol kim, bizim hǝqiqǝtimizdir xǝyalımız,
Yoxdur nişanı qılca, nǝ bilsin nişanımız.
Sǝn bu Nǝsiminin dilini anla, bil sözün
Kim, var bu dildǝn özgǝ bizim bir lisanımız.

NƏSİMİ

Dünü gün müntǝzirǝm mǝn ki, bu pǝrgar nǝdir?
Künbǝdi-çǝrxi-fǝlǝk, gǝrdişi-dǝvvar nǝdir?
Bu doquz çǝrxi-müǝllǝq nǝdǝn oldu tǝrtib,
Fǝlǝk altında dönǝn kövkǝbi-sǝyyar nǝdir?
Musiyü Tur nǝdir, Şibliyü Mǝnsur nǝdir,
Əcdaha olan ağac, riştǝ ilǝn dar nǝdir?
Fǝlǝkin ǝsli nǝdǝndir, mǝlǝkin nǝsli nǝdǝn,
Adǝmin surǝtinǝ bunca tǝlǝbkar nǝdir?
Kǝbǝvü deyr nǝdir, qeyr nǝdir, seyr nǝdir?
Mǝscidü bütkǝdǝvü xirqǝvü zünnar nǝdir?
Elmü-Quranü hǝdisü xǝbǝrü vǝz ilǝ dǝrs,
Cümlǝ bir mǝni imiş, bunca bu tǝkrar nǝdir?
Dinü imanü namazü hǝccü ǝrkanü zǝkat,
Zöhdü tǝqvavü şǝriǝt qamu göftar nǝdir?
Kim ki, pǝrvanǝ sifǝt eşqǝ yaxılmaz nǝ bilir,
Ol nǝ bilsin özünü bimǝdi kim, nar nǝdir?
Bir mǝkǝs tǝbinǝ bax bal nǝdǝn, zǝhr nǝdǝn,
Yenǝ bir yerdǝǝcǝb mal nǝdir, mar nǝdir?
Odü su, torpağü yel adı nǝdǝndir, adǝm?
Ana sǝcdǝ nǝ içün, iblisǝ inkar nǝdir?
Günǝşin qürsü nǝdǝn yer üzünǝ şölǝ verir,
Ya bu bir mǝşǝlǝdǝ nur nǝdir, nar nǝdir?
Kim ki, bilmǝz özünü, bilmǝyǝ pirlǝr sözünü,
Kǝndisin anlamayan bilmǝdi hǝr kar nǝdir?
Ayü gün ǝxtǝrü ǝncüm nǝdǝn oldu izhar,
Şöleyi-şǝmsü qǝmǝr, pǝrtövi-ǝnvar nǝdir?
Gǝlgil, ey dust, qamu müddǝilǝr korluğuna,
Sana asan qılayım bunca bu düşvar nǝdir?
Kim ki, pǝrvanǝsifǝt eşqǝ yaxılmaz nǝ bilir,
Surǝti-şǝmidǝ bu pǝrtovi-ǝnvar nǝdir?
Tǝrk evindǝ sǝn ǝgǝr hǝmçü Nǝsimi olasan,
Bir gün ola deyǝsǝn, cübbǝvü dǝstar nǝdir?

NƏSİMİ

Dǝrdü qǝm ilǝ yandı könül yar bulunmaz,
Çox darü diyar istǝdi, dǝyyar bulunmaz.
Yarǝm, deyici çoxdurur, amma bǝhǝqiqǝt,
Fürsǝt gǝlicǝk, yari-vǝfǝdar bulunmaq.
Adǝt budurur kim, dili dildarǝ verǝrlǝr,
Dil getdi ǝlimizdǝnü dildar bulunmaz.
Neçǝ kişilǝr dǝviyi-islam edǝr, amma,
Tǝk aradǝ bir xaç ilǝ zünnar bulunmaz.
Hǝr bihünǝr insafı yox uş mǝnsǝbi tutdu,
Sahibhünǝrǝ mǝnsǝbi-idrar bulunmaz.
Hǝr kişidǝ bir cübbǝvü dǝstar olur, amma,
Min başda biri layiqi-dǝstar bulunmaz
Çün çǝrxi-fǝlǝk cahilü nadan sevǝr oldu,
Pǝs lacǝrǝm uş fǝzlǝ xǝridar bulunmaz.
Tǝrrar gǝr aparsa qamu rǝxtini rǝvadır,
Çün qafilǝdǝ bir kişi bidar bulunmaz.
Xǝlqin ǝmǝli azdı könül yıxıcı öküş,
Bir xǝstǝ könül yapıcı memar bulunmaz.
Bar dǝrdǝ tǝhǝmmül qılü sǝbr eylǝ cǝfayǝ,
Çün dil dilǝyi ǝndǝkü büsyar bulunmaz.
Zǝrq işi, riya üştǝ kǝsad eylǝdi fǝzli,
Elm ǝhlinǝ bir rövnǝqi-bazar bulunmaz.
Var özüni faş etmǝ Nǝsimi kişiyǝ kim,
Alǝmdǝ bu gün mǝhrǝmi-ǝsrar bulunmaz

NƏSİMİ

Ey "ǝllǝzi-yüvǝsvis", taǝtlǝrin hǝbadır,
Əgri yolun zǝlalǝt, çürük sözün xǝtadır.
Zǝnnü güman içindǝ qalmışsan, ey yǝqinsiz,
Mǝşkuk ilǝn kim aydır qılmaq ǝmǝl rǝvadır?
Cümǝ namazı niçün şǝrt oldu Misrü came
Şǝrtin bil ǝvvǝl andan mǝşrutin et sǝladır.
Ey bilmǝyǝn bu Misri itirmǝ cümǝyi kim,
Cümǝ bu Misr içindǝ mǝqbuli-kibriyadır.
Yusif kimi ǝzizǝm Misrin içindǝ daim,
Hǝqqi bilǝn hǝmişǝ alǝmdǝ müqtǝdadır.
Adinǝ surǝtindǝn endi Rǝsulǝ cümǝ,
Tanıq bu hǝq hǝdisǝ uş qovli-Mustafadır.
Adinǝ neçin oldu adinǝnin adın bil,
Bu sirri ol bilir kim, hǝq ilǝ aşinadır.
Adinǝdir, qiyamǝt, ol gündǝdir nǝdamǝt,
Ol gündǝ hǝşr olisǝr, ol gündǝ macǝradır.
Ol gündǝdir hesabın, hǝm rahǝtü ǝzabın,
Ol gündǝ hǝq qatında icmai-ǝnbiyadır.
Adinǝyi bilǝnlǝr mǝğfurü nacidirlǝr,
Mǝğfur olan cahanda hadiyü pişvadır.
Ey cümǝdǝn xǝbǝrsiz, cümǝ gününi bil kim,
Ol gündǝ vǝdeyi-hǝqq uçmaq ilǝ liqadır.
Cümǝ günün süfati şǝrhü bǝyanǝ sığmaz,
Mǝnidǝ cümǝ gǝrçi cami-cahannümadır.
Çün cümǝ yovmi-dindir ǝrzü sǝmadǝ hǝqdǝn,
Dinin itirmiş ol ki, adinǝdǝn cüdadır.
Ol müşrikü-nǝcisdir cümǝyi qılmayan kim,
Qövlivü feli anın tǝqlid ilǝn riyadır.
Çün höccǝtül-mǝsakin cümǝ günüdür, ey can,
Miskinǝ sor ki, miskin ayinǝsi sǝfadır.
Camedǝ cümǝyi uş hǝr gün qılan mǝnǝm bil,
Qur'an imamım oldu, daim yönüm hǝqadır.
Adinǝ hǝcci-ǝkbǝr hüccacǝ hǝqdǝn endi,
Ol bibǝsǝr nǝ bilsin bu sirri kim, ǝmadır.
Peyğǝmbǝrin sözüdür, hǝm tanrının kǝlamı,
Şol ǝhdü şol ǝmanǝt gör kim, nǝ iddiadır.
İmanı yoxdur anın kim, oldu biǝmanǝt,
Dinin itirmiş ol kim, ǝhdindǝ bivǝfadır.
Şol ǝhdü şol ǝmanǝt gǝr sǝndǝ varsa xoşdur,
Yoxsa, yalan imansız, hǝm dinsiz ol dǝğadır.
Ey küfrü şirk içindǝ sanan özünü mömin,
İslamü şǝrü iman mǝxsusi-övliyadır.
Dǝccal tǝ'nǝsindǝn xovf eylǝmǝz Nǝsimi,
Niçün ki, ruh-qüdsǝ övnü-müin xudadır

NƏSİMİ

Əya, mömin, gǝr istǝrsǝn sǝadǝt,
Özünǝ peşǝ qıl daim se adǝt.
Əvvǝl tǝbi-lǝtifü xülqi-niku,
İkinci hǝm kǝrǝm, cudü sǝxavǝt.
Üçüncü, olma hǝrgiz bivüzu sǝn,
Yeri, hǝq buyruğun tut, qıl ibadǝt.
Xoşa ol mömini-pakü müvǝhhid
Ki, ola anda hǝm bu üç xǝsalǝt.
Hǝyadır birisi, biri ǝdǝbdür,
Biri dǝxi nǝdir: xovfi-qiyamǝt.
Dǝxi üç nǝsnǝ könlü rövşǝn eylǝr,
Hǝqiqǝt bil sǝn ǝz ruyi-iradǝt.
Biri müshǝf, biri axar su derlǝr,
Bu iki nǝsnǝyǝ baxsan kifayǝt.
Üçüncü, süni-hǝqdi hüsni-ziba,
Tǝsǝrrüfsüz tǝfǝrrüc qıl fǝrağǝt.
Dǝxi könlü edǝr üç nǝsnǝ qǝmgin,
Qulaq ur kim, edǝm sana hekayǝt.
Yaman qonşu, yaman yoldaşi-bǝdxu,
Yaman övrǝt siyasǝtdir-siyasǝt.
Yǝqin cǝnnǝt üzün görmǝz bir adǝm
Ki, var canında anın üç ǝlamǝt.
Biri kǝzzablıq, birisi qeybǝt,
Biri olmaq bǝxil, ǝhli-ǝdavǝt.
Gǝlir üç nǝsnǝdǝn azari-mǝrdüm,
Var etmǝ özünǝ anı sǝnaǝt.
Biri böhtan, biri kǝcgǝngǝl etmǝk,
Biri küstaq olub, qılmaq zǝrafǝt.
Nǝsimi, sǝn yǝqin ǝhli-nǝzǝrsǝn,
Bu üç nǝsnǝyi qıl kǝndunǝ adǝt:
Biri lütfü kǝrǝm, hǝm xülqi-niku,
Biri heç kimsǝyǝ baxma hǝqarǝt.
Bu sözlǝr xoş nǝsihǝtdür bilǝnǝ,
Seadǝtdir, vǝli eyni-sǝadǝt.

NƏSİMİ

Bir şaha sǝn qulluq eylǝ söhbǝtindǝn can bitǝr,
Bir sǝdǝfdǝn çaşnı dadgil, dürrǝ ilǝ mǝrcan bitǝr.
Söhbǝt etmǝ, söhbǝt etmǝ, dǝgmǝ hǝr nadan ilǝ,
Nadanın tǝrbiyǝtindǝn hǝm yenǝ nadan bitǝr.
Qafil olma ǝhli-dillǝr söhbǝtindǝn bir zaman,
Əhli-dillǝr söhbǝtindǝn şöleyi-iman bitǝr.
Mǝskǝnǝtdǝn sǝn qaçarsan, gizli gǝncdir bilmǝdin,
Lacǝrǝm bu mǝskǝnǝtdǝn nisbǝti-sultan bitǝr.
Ol ǝli kǝsgil, buraxgil, xeyri yoxdur, şǝrri çox,
Dutgil imdi ol ǝli kim, xeyr ilǝ ehsan bitǝr.
Zalım oldun zülm ǝkǝrsǝn yenǝ kǝndi tarlana,
Zalımın zülmü şǝrindǝn tarlada üsyan bitǝr.
Bağçaya varma, varırsan sorma dapusu nǝdir,
Bari bir bağçaya girgil, gül ilǝ reyhan bitǝr.
Şol ağaca bǝnzǝmǝ kim, kǝsib oda yaxalar,
Balta zǝxmindǝn ǝmindir anda kim, rümman bitǝr.
Ey Nǝsimi, dürlü-dürlü dǝrdlǝr ol canindǝdir,
Bir eşik yastana gör kim, dǝrdinǝ dǝrman bitǝr.

NƏSİMİ

Sirri-ǝnǝlhǝq söylǝrǝm alǝmdǝ, pünhan gǝlmişǝm,
Hǝm hǝq derǝm, hǝq mǝndǝdir, hǝm xǝtmi-insan gǝlmişǝm.
Hǝm Lövhü Tovratü Zǝbur, İncilü Quranü Sühǝf,
Hǝm mǝn kǝlami-natiqǝm, hǝm cǝmi-Quran gǝlmişǝm.
Hǝm ayǝti rǝhman mǝnǝm, hǝm rǝhmǝti-rǝhman mǝnǝm,
Hǝm vǝhyi-mütlǝq söylǝrǝm, hǝm nuri-yǝzdǝn gǝlmişǝm.
Buldum ǝlǝl-ǝrş istiva, hǝm rǝhmǝti-qüfran yǝqin,
Hǝqdǝn ǝyan bil ki, mǝnǝm kim, ǝrşi-rǝhman gǝlmişǝm.
Musa kimi didarinǝ müştaqsan, gǝl üştǝ gör,
Anǝstünǝrǝm, hǝm şǝcǝr, Musi-bni-İmran gǝlmişǝm.
Sevdan ilǝ mǝst olmuşam, hǝm içmişǝm qǝmdǝn müdam,
Mǝsti-ǝlǝstin camiyǝm niçün ki, tuğyan gǝlmişǝm.
Hǝm mǝn qǝlǝndǝrsurǝtǝm, fǝrdǝm, mücǝrrǝd tǝcridǝm,
Oldum fǝqirü hǝm gǝda, hǝm mülkǝ sultan gǝlmişǝm.
La-reybǝ-illa vǝchǝhü gǝldi anın vǝchindǝ uş,
Alǝmdǝ hüsnün vǝchinǝ mǝn vǝchi-bürhan gǝlmişǝm.
Hüsnü cǝmalin nǝqşini gördü ǝzǝldǝ gözlǝrim,
Bu hüsnǝ heyran olmuşam, mǝn nǝqşǝ heyran gǝlmişǝm.
Mişkin saçın zülmatına yol bulmaq istǝr Xızrı gör,
Lǝlin şǝrabın içmişǝm mǝn abi-heyvan gǝlmişǝm.
Gǝlmiş cahana şǝrh edǝr şimdi Nǝsimi hǝq sözün,
Ani kim idrak eylǝsin, mǝn sirri-pünhan gǝlmişǝm?

NƏSİMİ

Mǝn xǝrabati-ǝzǝldǝn mǝstü heyran gǝlmişǝm,
Eşq ilǝ yekrǝng olub şadanü xǝndan gǝlmişǝm.
Saqiyi-inni-ǝnallah cürǝsindǝn ta ǝbǝd,
Mǝstü mǝstan xǝlvǝtindǝn mǝstü mǝstan gǝlmişǝm.
Hǝqdürür qövli-ǝnǝlhǝq dǝvisi hǝqqa ki, mǝn
Şahi-sultan mǝclisindǝn şahi-sultan gǝlmişǝm.
Yaxmışam, yandırmışam, kül qılmışam zǝrratımı,
Lacǝrǝm külli kül olub mǝhrǝmi-can gǝlmişǝm.
Mövc ilǝ eşq ilǝ canım dürlü-dürlü dür saçar,
Bu giransız eşq ilǝ dǝryayi-ümman gǝlmişǝm.
Tahiri qüdsi deyǝn ruhül-ǝmindir mǝntiqim,
On sǝkiz min alǝmin sirrinǝ pünhan gǝlmişǝm.
Mǝqsǝdi-kövnü mǝkan sǝnsǝn, Nǝsimi, çün bu gün
Nǝǝcǝb gǝr derisǝm mǝn sirri-sübhan gǝlmişǝm

NƏSİMİ

Mǝn mülki-cǝhan, cahan mǝnǝm mǝn!
Mǝn hǝqqǝ mǝkan, mǝkan mǝnǝm mǝn!
Mǝn ǝrş ilǝ fǝrşü kafü nunǝm,
Mǝn şǝrhü bǝyan, bǝyan mǝnǝm mǝn!
Mǝn kövnü mǝkanü kün-fǝkanǝm,
Bilgil ki, nişan, nişan mǝnǝm mǝn!
Mǝn surǝti-mǝnidǝ hǝqǝm hǝq,
Mǝn hǝqqi-ǝyan, ǝyan mǝnǝm mǝn!
Bir gövhǝrǝmü qǝdim ǝzǝldǝn,
Ey gövhǝri-kan, kan mǝnǝm mǝn!
Mǝn atǝşi-nuri-eşqi-hǝqqǝm,
Musayǝ zǝban, zǝban mǝnǝm mǝn!
Mǝn cümlǝ cǝhanü kainatǝm,
Mǝn dǝhrü zǝman, zǝman mǝnǝm mǝn!
Mǝn ayǝti-müshǝfü kitabǝm,
Ey nöqtǝ dǝhan,dǝhan mǝnǝm mǝn!
Mǝn qövs ilǝ hǝm kǝmanü tirǝm,
Ey tirü kǝman, kǝman mǝnǝm mǝn!
Cǝmşidi-zǝmani-alǝm oldum,
Cǝmşidi-zǝman, zǝman mǝnǝm mǝn!
Mǝn nǝqşü xǝyalü xǝttü xalǝm,
Mǝn hǝrfü lisan, lisan mǝnǝm mǝn!
Mǝn gǝnci-nihani, küntǝ kǝnzǝm,
Mǝn gǝnci-nihan, nihan mǝnǝm mǝn!
Mǝn zatü sifati-kün-fǝkanǝm,
Mǝn ruh ilǝ can, can mǝnǝm mǝn!
Mǝn kafirǝ mövt müsibǝt oldum,
Möminǝ iman, iman mǝnǝm mǝn!
Mǝn cǝnnǝtü abi-kövsǝr oldum,
Ey sǝhni-cinan, cinan mǝnǝm mǝn!
Mǝn bǝhri-mühitü hǝm giranǝm
Ey bǝhri-giran, giran mǝnǝm mǝn!
Mǝn sirrǝmü tovhidǝm, hǝdisǝm,
Hǝm qeybü güman, güman mǝnǝm mǝn!
İnsanü bǝşǝrsǝn, ey Nǝsimi,
Hǝqder ki, hǝman, hǝman mǝnǝm mǝn

NƏSİMİ

Bavü sin, mim içün bǝşarǝtdir.
Əlifü lamü ha işarǝtdir.
Ərrǝhim oxu anla Ərrǝhman,
Bişü kǝm yoxü gǝnci-rǝhmǝtdir.
Bilki mǝnası: münzil oldu kitab.
Bu banın nöqtǝsindǝ surǝtdir.
Əvvǝl ümmül-kitab fatihǝdir
Ki, müǝyyǝn bilindi xilqǝtdir.
Xilqǝtin qeylü-qalǝ vaqif ol,
Qeylü qalın çü halü alǝtdir.
Qanda var isǝ mǝniyü surǝt,
Mǝniyi bildilǝr ki, kisvǝtdir.
Surǝtin daxi canı mǝnidir,
Dadana sor ani, nǝ şǝrbǝtdir.
Nǝ mürǝkkǝb düzǝr gör ol ustad.
Hǝr kim içǝr doluca hikmǝtdir.
Əsli xud zatmış hǝr ǝşyanın,
İkilik nǝstǝr anda, vǝhdǝtdir.
Ol iki uş bu yerdǝ oldu diri,
Beynǝ zalik başında qǝflǝtdir.
Yedi ayǝtlǝ yedi xǝtt tǝmam
Yedi ǝza ki, yedi ümmǝtdir.
Yedi qat yer, yedi dǝxi gökdür,
Anla bu yediyi ki, külfǝtdir.
Nǝ durar yedi bildiyin vadi,
Vǝzi nǝdir, bu ya nǝ heyǝtdir?
Kişi şǝkli müsǝvvǝr etmǝklik,
İki alǝm içindǝ şöhrǝtdir.
Der müvǝhhidlǝrü mühǝqqiqlǝr,
Bilmǝgü işlǝmǝk risalǝtdir.
Alim olandurur qǝvi insan,
Divü ifritü cin cǝhalǝtdir.
Divi-heyvani-natiqin hǝqinǝ,
Qövli-Quran bǝlhüm ayǝtdir.
İstilah, istima insanǝ
Zǝfǝrü fǝth, daxi nüsrǝtdir.
Tamunun odunu şüaindǝn,
Əz-tǝfi şǝm kimi taqǝtdir.
Şǝrbǝtin tǝşnǝsi üçüncüsü,
Yǝni sevda ki, ol fǝsahǝtdir.
Adǝmi yandıran hǝrarǝtdǝn
Dǝxi dördüncüsü hǝrarǝtdir.
Çün Süleyman xatimi buldu,
Bǝs ana cinnü ins rǝğbǝtdir.
Nǝrdiban buldu İseyi-Mǝryǝm,
Künbǝdi-zǝrnigar qamǝtdir.
Gǝldi sonra Mǝhǝmmǝdin nuri,
Görǝ axir şu kimsǝ ki, ümmǝtdir.
Mustafanın ruhinǝǝnıc-igǝz
Ver sǝlavǝt ki, şǝrtü adǝtdir.
Kǝrǝmüllahi-vǝchǝhu ki, Əli
Nǝ ki, dedi cahanda xidmǝtdir.
Hǝm tǝkǝbbürlük adǝm oğlunda
Ki, ǝzim ol bǝlavü afǝtdir.
Bir günǝşdir Nǝsimi kim, anın
Neçǝlǝr zǝrrǝsinǝ hǝsrǝtdir.

NƏSİMİ

Aşiq qatında küfr ilǝ islam birdir,
Hǝr qanda mǝskǝn eylǝsǝ aşiq ǝmirdir.
Mǝşuqǝnin nǝziri bulunmaz cahanda çün,
Tanı anı bu vǝchlǝ kim, binǝzirdir.
Bütxanǝ ilǝ Kǝbǝyi surǝtdǝ fǝrq edǝn,
Mǝnidǝ baliğ olmamış ol, gǝrçi pirdir.
Ey qanıma tǝfail içün qürǝyi salan,
Döndǝrmǝ falını ki, mübarǝk zǝmirdir.
Eşqin yolunda üzünü xak eylǝyǝn fǝqir,
Adı cahanda xosrövi-sahibsǝrirdir.
Dünyada mülkǝ, malǝ sǝn aldanma, ey mǝlik
Kim, dünyanın mǝtai bǝğayǝt hǝqirdir.
Tozlu cǝhanǝ silkin ǝtak kim, nǝiminǝ
Hǝr bibǝsǝr kim, oldu müqǝyyǝd ǝsirdir.
Ey Kǝbǝnin cǝmalına aşiq, niyaz ilǝ,
Meydani-eşqǝ gǝl ki, müğilan hǝrirdir.
Müştaqǝ dilpǝzirdir anın cǝfaları,
Mǝşuqǝdǝn hǝmişǝ cǝfa dilpǝzirdir.
Hǝr kimsǝnin ki, üzünǝ açıldı gözlǝri,
Sahibbǝsirǝt olduvü adı bǝsirdir.
Afaqǝ düşdü ğülğülǝ hüsnündǝn, ey qǝmǝr,
Afaqǝ baxü gör ki, nǝ ahü nǝfirdir.
Tǝrh eylǝdi Nǝsimi yolunda vücudini,
Gör anı kim, nǝ möhtǝşǝm olmuş fǝqirdir.

NƏSİMİ

Bu nǝ bǝrgüzidǝ candır ki, gǝzǝr bu can içindǝ?
Bu nǝ qiymǝti gühǝrdir ki, yatar bu kan içindǝ?
Sǝni kimdir adǝm oğlu deyǝn, allah, allah, allah
Bu sifǝtdǝ kim, görübdür bǝşǝri cahan içindǝ?
Mǝgǝr uy verür lǝbindǝn, irǝmǝz yǝqin bu sirrǝ,
Nǝ xǝyal imiş bu, yarǝb, xǝbǝri güman içindǝ?
Qara qaşının, gözünün adı Qövsü Müştǝridir,
Bu sitarǝnin oxun gör ǝrǝbi kǝman içindǝ.
Üzünü niqab içindǝ, yaşır, ey qǝmǝr surǝtlü
Ki, rüxün qiyamǝt eylǝr bu axır zaman içindǝ.
Sǝni mǝndǝn iraq, ey can, necǝ ayıra zǝmanǝ,
Gözüm ilǝ görmüşǝm çün sǝni hǝr mǝkan içindǝ.
Yenǝ mey fǝqanǝ gǝldi, cigǝrim tutuşdu yandı,
Nǝyǝ uğradı, nǝ gördü bu tühimiyan içindǝ?
Dilǝrǝm zaman-zaman kim, sǝni faş edǝm cǝhanǝ,
Necǝ bir yana bu şǝmin cigǝri düxan içindǝ.
Bu dǝrin mǝaniyi gör ki, bǝyan qılur Nǝsimi,
Fǝlǝkin dili tutuldu bu ulu bǝyan içindǝ.

NƏSİMİ

Ey qılan dǝva ki, şahǝm, ǝdlü insafın qanı?
Çün sǝfa ǝhlindǝn oldun mǝşrǝbi-safın qanı?
Hǝr quşun olmaz sǝadǝtli huma tǝk kölgǝsi,
Çünki simurğǝm deyǝrsǝn, lamǝkan Qafın qanı?
Rǝtblǝ yabis nǝ kim, var adǝmin zatindǝdir,
Gǝr sǝn anın nüsxǝsisǝn, rǝtblǝ cafın qanı?
Əhli-irfanın yeri mǝnidǝ çün eraf imiş,
Çün sǝn ariflǝrdǝn oldun ürfü erafın qanı?
Möhtǝsib bazarǝ girdi hǝqqi batildǝn seçǝr,
Qǝlbim aridir deyǝn, şol doğru sǝrrafın qanı?
Başımı top eylǝrǝm, meydanǝ girdim oynaram,
Ey bu meydandan qaçan, şol urduğun lafın qanı?
Lütf ǝgǝr hǝqdǝn umarsan göstǝr ehsan, lütf qıl,
Lütfü ehsanından uman yarǝǝltafın qanı?
Kafü nun ǝmrindǝn oldu mayǝkun mǝkan ilǝ,
Gǝr bu lövhün ǝbcǝdisǝn nun ilǝ kafın qanı?
Ey Nǝsimi, çün ulaşdın şeş cǝhǝtdǝn yar ilǝ,
Bicǝhat oldu hüdudun, hǝddü ǝtrafın qanı?

NƏSİMİ

Gǝr bǝyan edǝm sana ǝsmayi-ruhǝfzamızı,
Çün Mǝsiha seyr edǝrsǝn alǝmi-balamızı.
Adǝmi-xakidǝn ǝsma öyrǝnǝnlǝrdir mǝlǝk.
Divin ǝsli od idi, öyrǝnmǝdi ǝsmamızı.
Andan ǝsma oxuduq, ǝsmayi-küll derlǝr bizǝ,
Qǝm degil div ǝr müsǝllǝm tutmasa dǝvamızı.
Biz xǝlifǝzadǝyiz, yer mülkümüzdür ta ǝbǝd,
Heçǝ dǝymǝz kimsǝdir, kim bilmǝsǝ mövlamızı.
Gǝl sǝn andan elmi-ǝsma öyrǝn, ey dil, lacǝrǝm,
Alǝm içrǝ gör müqabil bu tǝmam ǝzamızı.
İstivanın gǝrdişindǝn gǝr verirsǝn sǝn xǝbǝr,
Görǝsǝn ǝşyadǝ, bişǝk, qamu istivamızı.
İnşirahi-sǝdr hasil qılmayan Musa kimi,
Kǝsri-ǝlvah etmǝdi, görmǝz yǝdi-beyzamızı.
Tisǝ ayat atǝşi Musavü lövhin sirrini
Anlayım dersǝn, gǝl oxu sǝn bizim turamızı.
Xeymeyi-mirat İsrafilü İsa hikmǝtin
İstǝr isin gǝl tǝvaf et mǝscidi-Əqsamızı.
Tǝn edǝrsǝ gǝr bizǝ nadanü ǝma qǝm degil,
Divi-zahirbin nǝ bilsin sirri-napeydamızı.
Sǝcdǝ edǝnlǝr mǝlǝkdir adǝmǝ, ey adǝmi,
Sǝcdǝ qıl ixlas ilǝ, ta görǝsǝn simamızı.
Kǝştiyi-Nuhǝ ki, hǝr kim girmǝdi oldu hǝlak,
Gǝr nǝcat istǝrsǝn istǝ sǝn bizim dǝryamızı.
Gǝl sǝvadil-vǝchini bil, fǝrdi-mütlǝqdir adı,
Rövşǝn anla qabü qövseyn ilǝǝv ǝdnamızı.
Nǝfyi isbat ǝslidir, lakin nǝǝssi, müddǝn
Ladǝ qaldı, gǝlmǝdi takim, görǝ illamızı.
Kafü nundur kainatın ǝsli, leyk kimsǝnin,
Yox macalı oxuya ǝsma, görǝǝczamızı.
Anların kim, hǝq tǝala gözün açdı dünyada,
Gördülǝr ǝlavü ǝsfǝldǝ qǝdü balamızı.
Lǝzzǝtǝn lil-şaribin, xǝmri-hǝqayiq içǝ gör,
Ola ki, eyb etmǝyǝsǝn şurü şǝr qovğamızı.
Alimǝm dedin vǝ lakin cǝhlin oldu aşikar,
Gördülǝr cümlǝ xǝlayiq mǝniyi-dǝvamızı.
Nǝrrǝ şiri-bişeyi-tovhidi-sahibqüdrǝtǝm,
Tülkülǝr qaçan bilǝsidir bizim mǝvamızı.
Sirri-ǝhlin gǝr mütǝvvǝldir yetǝr tǝnbeh, ǝgǝr
Anlar olursan bu rǝmzin nükteyi-qǝrramızı.
Ey Nǝsimi, çün Süleyman oldu quş dilin bilǝn,
Qafa varıb görmǝk istǝrsǝn bizim ǝnqamızı.

NƏSİMİ

Qanı bir ǝhdü peymanı bütün yar?
Qanı bir qövlü gerçǝk, doğru dildar?
Qanı hǝqqi bilǝn bir gerçǝk ǝr kim,
Ola doğru anın dilindǝ göftar?
Qanı dil ilǝ iqrar eylǝyǝn kim,
Qanı alǝmdǝ bir aricǝ dinar?
Qanı dil ilǝ iqrar eylǝyǝn kim.
Hǝqqǝ yoxdur anın könlündǝ inkar?
Qanı bir incili ari sǝdǝf kim,
Buluna anda min lölöi-şǝhvar?
Qanı Mǝnsurlǝ_______yin bir ǝhli-hǝq kim,
Asıla eşq içindǝ başı bǝr-dar?
Qanı gerçǝklǝyin bir hǝqqǝ aşiq,
Qanı görmüş hǝqqi bir ǝhli-didar?
Qanı qǝflǝt şǝrabından bir ayıq,
Qanı ǝsrüklǝrin cǝmindǝ huşyar?
Qanı ǝhdindǝ bir sabitqǝdǝm kim,
Qoyam adın anın doğru vǝfadar?
Qanı sadiqlǝrin razinǝ mǝhrǝm,
Qanı aşiqlǝrin rǝncinǝ timar?
Qanı dünyadǝ, yarǝb, şol ǝmin kim,
Kim, anda gizlǝnǝ min dürlü ǝsrar?
Yar ilǝ çünki bir oldu Nǝsimi,
Nǝ qǝm gǝr cümlǝ alǝm olsa ǝğyar.

NƏSİMİ

Ənǝlhǝq söylǝrǝm hǝqdǝn, ǝlǝl-ǝrş istiva gǝldi,
Üzündur sureyi-rǝhman, ǝlǝl-rǝhman ǝla gǝldi.
Misali-Kǝbǝdir üzün fǝla tǝdu mǝǝallah
Çü yetmiş yeddi hǝrf oldu üzündǝn kafu ha gǝldi.
Otuz iki hürufi kim, üzündǝn hǝq ǝyan etdi,
Bǝşarǝt bu idi hǝqdǝn xǝtindǝn tavu ha gǝldi.
Üzündǝ gǝrçi hǝft ayǝt oxuram mǝn kǝlamüllah,
Sǝlat ansız qǝbul olmaz ki, hǝqdǝn bu nida gǝldi,
Sücudǝ gǝlmǝdi şeytan, hidayǝt bulmadı nurǝ,
Sǝnǝ hǝr kim sücud etdi, ana hǝqdǝn sǝna gǝldi.
Mǝn ol Mǝnsurǝm, ey arif ki, daim söylǝrǝm yahu,
Mǝni bǝr-dar edǝn hǝqdir, bu dar uş Mǝnsurǝ gǝldi.
Dǝmi-İsa kimi nitqim hǝyati-can derǝm hǝr dǝm,
Hǝqqǝ minnǝt ki, vǝslindǝn hǝyati-canfǝza gǝldi.
Saçından ǝtr olur hǝr dǝm mana ǝhdü vǝfa buyi,
Saçın ǝhdü vǝfasından mana ǝhdü vǝfa gǝldi.
Nǝsimi buldu vǝslindǝn hǝyati-çeşmeyi-heyvan.
Ki, Xızr abi içǝn, bişǝk, hǝyati canbǝqa gǝldi.

NƏSİMİ

Vücudi-Müstafa ǝsma degilmi?
Bu sirri bilmǝyǝn ǝma degilmi?
Müsǝmmadır xǝfi, ey kǝnzi-mǝxfi,
Şühudi kǝnzi-hǝq ixfa degilmi?
Kitabi-hǝl-ǝtavü sirri-tǝnzil
Qaşınla zülfün ov ǝdna degilmi?
Tǝqǝrrüb ya hǝbibülhǝqq mǝnǝ,
Vücudun mǝscidül-ǝqsa degilmi?
Sǝmavǝt ilǝǝrziyyǝt bil kim,
Mǝdari-lamü bey ǝla degilmi?
Zühuri-nuri-İbrahimü Haşim.
Bedini-Müstafa ǝzha degilmi?
Tǝcǝlliyi-cǝmali-lamǝkanı
Mǝsafi-hǝq üzün ǝsva degilmi?
Tǝmǝnnayi-liqayi-hǝq-tǝala,
Mǝzahir qiblǝsi ula degilmi?
Cǝmali-Müstafa gördü Nǝsimi.
Üzük övhavü ma-övha degilmi?

NƏSİMİ

Üzündür gülsitan, billah, degilmi?
Sözündür kün-fǝkan, billah, degilmi?
Əlǝl-ǝrşistiva rǝhman yǝqin kim,
Üzündür ol mǝkan, billah, degilmi?
Rüxün bağında, ey hurisifǝtlü,
Cǝhan oldu cinan, billah, degilmi?
Saçındandır Xǝtavü Çinü Rumǝ,
Sǝba ǝnbǝrǝfşan, billah, degilmi?
Dodağındır ki, sirri-küntǝ kǝnzǝn,
Bǝyan eylǝr, bǝyan, billah, degilmi?
Xǝtindǝn buldum ǝrrǝhmanü taha,
Budur sǝndǝn nişan, billah, degilmi?
Lǝbin abi-hǝyatındandır, ey can,
Ki Xızr oldu rǝvan, billah, degilmi?
Sana Şirindǝhan, ey Xosrovi-hüsn,
Deyǝn, şirindǝhan, billah, degilmi?
Qaşınla kirpigin, üzün günündǝ,
Əcǝb tirü kǝman, billah, degilmi?
Sǝni hǝq görmǝyǝn zahirdǝǝma,
Gözündǝn hǝq nihan, billah, degilmi?
Üzündǝn çün cahan gǝldi vücudǝ,
Gözündǝn hǝq nihan, billah, degilmi?
Lǝbin eşqindǝ can vermǝk hǝmişǝ.
Hǝyati-cavidan, billah, degilmi?
Dǝhanından hǝdisi qılmayan guş,
Sözü qeybü güman, billah, degilmi?
Üzündür, ey qǝmǝrsurǝtli, fitnǝ,
Zaman axır zaman, billah, degilmi?
Hǝq oldu könlümün şǝhrindǝ zahir,
Zǝhi Mazandaran, billah, degilmi?
Vüsalın kişvǝrin fǝth eylǝyǝn can,
Şǝhi-kişvǝrsitan, billah, degilmi?
Qılından incǝ gördüm, incǝdir hǝm,
Belin nazikmiyan, billah, degilmi?
Sǝvadi-ǝzǝmilǝ Misri-came
Üzündür, ya filan, billah, degilmi?
Saçınla arizin can müshǝfidir,
Adı nurü düxan, billah, degilmi?
Üzündür Kǝbǝsi ǝhli-sǝlamın,
Mübarǝk xanǝdir, billah, degilmi?
Mǝni vaiz bu gün-fǝrdayǝ salar,
Yalançı qissǝxan, billah, degilmi?
Mana can sordu kim, zülfün nǝ yerdir,
Dedim-darül-aman, billah, degilmi?
Üzündǝn ta qǝmǝr fǝrqü tǝfavüt,
Zǝminü asiman, billah, degilmi?
Deyǝn kim, nöqtǝdir adı dǝhanın,
Əcaib xürdǝdan, billah, degilmi?
Cahanı dutdu hüsnün dasitanı,
Zǝhi xoş dasitan, billah, degilmi?
Qiyamǝt qamǝtindǝn oldu zahir,
Bǝlayi-nagǝhan, billah, degilmi?
Nǝsimi cövhǝri-fǝrd oldu, anın
Mǝkanı lamǝkan, billah, degilmi?

NƏSİMİ

Ey mana nahaq deyǝnlǝr, qandadır bǝs yaradan?
Gǝl gǝtir isbatını kimdir bu şeyni yaradan?
Odu su, torpağü yeldǝn böylǝ surǝt bağlayan,
Belǝ dükkan yasıyan kǝndi çıxarmı aradan?
Gǝl mana bir söylǝgil, kimdir sǝnin nitqindǝ kim,
Söylǝyǝn, söylǝtdirǝn, eşitdirǝn hǝr yanadan?
Çünki bir şǝhrin içindǝ mǝscidü meyxanǝ var,
Əhli-hǝq fǝrq eylǝmǝz mǝscidlǝri meyxanǝdǝn.
Ol kim, özün bilmǝdi, düşdü cǝhanǝ dǝrbǝdǝr,
Varlığın hǝq bilmǝdi, qurtarmadı ǝmmarǝdǝn.
Avara tǝk nǝ gǝzirsǝn, ey özündǝn bixǝbǝr,
Gǝl hǝqqin sirrini istǝ aşiqi-biçarǝdǝn.
Oynaram rǝqqas olub çǝngü dǝfü tǝnbur ilǝn,
Çünki mǝndǝ şeş cǝhǝt var, dönmǝzǝm çarparǝdǝn.
Çün Nǝsimi on sǝkiz min alǝmin mǝqsududur,
Kim bu dövrü bilmǝdi sür ta çıxa dǝvvarǝdǝn.

NƏSİMİ

Nari-cǝhimǝ tǝn edǝr eşq odunun hǝrarǝti,
Arif isǝn gǝl, ey könül, bil bu dǝqiq işarǝti!
Dünyada cavidan evi kimsǝ içün yapılmadı,
Keç bu keçǝn xǝrabǝdǝn, qoy bu fǝna imarǝti.
Süfli cahanǝ vermǝdi könlünü hǝr ki, bildi kim,
Möhnǝtü rǝncmiş anın tǝntǝneyi-vǝzarǝti.
Sǝltǝnǝtü ǝmarǝtǝ eşq ilǝ tǝkyǝlǝnmǝ kim,
Beş gün imiş bu dünyanın sǝltǝnǝtü ǝmarǝti.
Kǝbǝ içindǝ görmǝyǝn şol sǝnǝmi müayinǝ,
Heç imiş ol sǝfasızın sǝy ilǝvü ziyarǝti.
İncǝdǝn incǝdir bu söz fǝtǝbǝrükǝ kǝndudǝn,
Dǝxl edǝmǝz bu mǝntiqǝ hǝr kişinin ibarǝti.
Xǝlq ilǝǝmri kün-fǝkan zatü süfatidir anın,
Hǝqqi bu rǝsmǝ görmǝyǝn bağlı imiş bǝsarǝti.
Kim ki, bu bǝhrǝ dalmadı, mai-tǝhuri bulmadı,
Teyyibü tahir olmadı, yoxdur anın tǝharǝti.
Zǝrqu riya tǝriqinǝ düşmǝvü nǝfsǝ uyma kim,
Kimsǝyǝ assı eylǝmǝz şol sǝfǝrin ticarǝti.
Verdi Nǝsimi canını vǝsli-rüxün bǝhasinǝ,
Gǝr bu şǝravü bii kim, yoxdur anın xǝsarǝti.

NƏSİMİ

İki alǝm anındır kim, gözünǝ hǝq ǝyan oldu,
Hǝqi gördü, hǝqi bildi, hǝqi kim, bigüman oldu.
Əgǝr Musa kimi gǝlmǝk, tǝcǝlli görmǝk istǝrsǝn,
Nǝzǝr qıl üzünǝ gör kim, iki alǝm ǝyan oldu.
Tǝalǝllah, nǝ zibasan ki, hüsnün dövr bağında,
Qaşınla kirpigin, zülfün üzündǝ gülistan oldu.
Qiyamǝt qopdu hüsnündǝn, yeddi iqlimǝ yayıldı,
Sǝnin qǝddü qiyamindǝn mǝgǝr axır zaman oldu.
Çǝlipa zülfü xalindǝn saçın leylidürür, amma,
İrişdi ayǝti-fanzür adı nurü düxan oldu.
Nigarın lǝlinǝ hǝrdǝm tökǝr şǝhd üstünǝ şǝkkǝr,
Vǝli qafil nǝ bilsin kim, nǝdǝn şirin dǝhan oldu.
Mǝkanǝ sığmadı zatım, ǝzǝldǝndir bǝdayatım,
Nǝsiminin bu mǝnidǝn mǝkanı lamǝkan oldu.

NƏSİMİ

Kim ki, bildi bu siratil-müstǝqimin rahini,
Əhli-ürfan olduvü bildi yǝqin allahini.
Göydǝki cümlǝ mǝlaik adǝmǝ qıldı sücud,
Hǝq-tǝaladan gör anın bunca izzü cahini.
Hǝq buyurmuş ǝrzülillah aqibǝt lil-müttǝqi,
Çün deyilsǝn müttǝqi, mülk etmǝǝrzüllahini.
Çün ǝmirǝlmöminin mǝn nöqteyi-bayǝm dedi,
Kim ki, hǝrfin sirrini bilmǝz nǝ bilsin şahini.
Gülli-şeyün halik oldu qaldı illa vǝchǝhü
Hǝr yǝnadǝn baxdı arif gördü vǝchüllahini.
Ey Nǝsimi, hǝr kim öz nǝfsindǝn oldu baxǝbǝr,
Cümleyi-ǝşyada zahir gördü nitqüllahini.

NƏSİMİ

Kişi kim, xacǝsi birlǝ qǝnimǝt tutsa xǝlvǝtni,
Qılır xadim eşigindǝ sǝadǝtbǝxt dövlǝtni.
Kǝsilgil masivallahdan, özünü bağlagil hǝqqǝ,
Dilǝr isǝn qiyamǝtdǝ, ulu hǝzrǝtdǝ izzǝtni.
Bu il böylǝ qılam dersǝn, gǝlǝn il dǝxi hǝm böylǝ,
Gǝl eylǝ-böylǝni tǝrk et, qǝnimǝt tut bu fürsǝtni.
Tǝmǝ adǝm vücudunda beğayǝt zişt illǝtdir,
Qǝnaǝt nuşidarudur ki, dǝf eylǝr bu illǝtni.
Sǝnin var isǝ gǝr başindǝ mǝnlik daşlagil iraq
Ki, mǝnlikdǝn idi şeytan başına gǝldi lǝnǝtni.
Qǝmindǝn geydigi şaldır, gör axir aşiqin halın
Ki, didar arzusun edǝr dilǝmǝz hurü cǝnnǝtni.
Yaman yaxşı ilǝ yaxşı müdara eylǝsǝ, yaxşı,
Kişi yetmǝz muradına bülǝnd dutmazsa hümmǝtni.
Rǝvan düş mǝnbǝr üstündǝn uzatma sözü, mövlanǝ,
Əgǝr ǝqlin kǝmal olsa, gǝl içgil, qoy bu höccǝtni.
Nǝsimi laübalidir ana eyb etmǝ, ey sufi,
Nǝçün tǝbdil qılım dersǝn ǝzǝl gündǝn ki qismǝtni.

NƏSİMİ

XOŞ GƏLDİN

Qǝdǝm qoyub asta-asta,
Sǝn bu diyara, xoş gǝldin!
Süzdürüb ala gözlǝri.
Qaşları qara, xoş gǝldin!

Oğrun durub, qıya baxdın,
Mücganın sinǝmǝ çaxdın,
Jismimi yandırıb yaxdın,
Alışdım nara, xoş gǝldin!

Qaynayıb, peymanım dolub,
Saralıb gül rǝngim solub,
Hǝsrǝtin çǝkmǝkdǝn olub,
Sinǝm sǝdpara, xoş gǝldin!

Dostun vǝfasını gördüm,
Seçib, sevib, könül verdim,
Tǝzǝlǝndi köhnǝ dǝrdim,
Dǝrdimǝ çara, xoş gǝldin!

Sinǝmdi eşqin dǝftǝri,
Sǝnsǝn dilimin ǝzbǝri,
Yazıq Aşıq Əlǝsgǝri,
Çǝkmǝyǝ dara, xoş gǝldin!

AŞIQ‌ ƏLƏSGƏR