قیصر امین پور

آســمان تعطیـــل اســـت

بادهــا بیکارنـــد

ابـــرها خشـــک و خسیـــس

هــق هـــق گریـــه ی خـــود را خوردنـــد

مــن دلـــم می خواهـــد

دستمـــالی خیـــس

روی پیشانــــی تـــب دار بیابــان بکشـــم

دستمالـــم را امـــا افســـوس

نـــان ماشینـــی

در تصـــرف دارد

. . . . .

. . . . .

. . . . .

آبـــروی ده ما را بردنـــد!



گتــــوند / تابستان 57

گفت: احوال ات چطور است؟
گفتم اش: عالی است
مثل حال گل!
حال گل در چنگ چنگیز مغول!


"قیصر ِ امین پور"

من همسن و سال پسر تو هستم ،

تو همسن و سال پدر من هستی.

پسر تو درس می خواند و کار نمی کند،

من کار می کنم و درس نمی خوانم.

پدر من نه کار دارد ، نه خانه،

تو هم کاری داری هم خانه ، هم کارخانه ؛

من در کارخانه ی تو کار می کنم.

و در اینجا همه چیز عادلانه تقسیم شده است:

سود آن برای تو ، دود آن برای من.

من کار می کنم ، تو احتکار می کنی.

من بار می کنم ،تو انبار می کنی.

من رنج می برم، تو گنج میبری.

من در کارخانه ی تو کار میکنم.

و در اینجا هیچ فرقی بین من و تو نیست:

وقتی که من کار می کنم، تو خسته می شوی،

وقتی که من خسته می شوم ، تو برای استراحت به شمال می روی،

وقتی که من بیمار می شوم ،تو برای معالجه به خارج می روی.

من در کارخانه ی تو کار می کنم.

و در اینجا همه کارها به نوبت است:

یک روز من کار می کنم، تو کار نمی کنی،

روز دیگر تو کار نمی کنی ، من کار می کنم.

من در کارخانه ی تو کار می کنم

کارخانه ی تو بزرگ است.

اما کارخانه ی تو هر قدر هم بزرگ باشد،

از کارخانه ی خدا که بزرگتر نیست.

کارخانه ی خدا از کارخانه ی تو و از همه ی کارخانه ها بزرگتر است.

و در کارخانه ی خدا همه ی کارها به نوبت است،

در کارخانه ی خدا همه چیز عادلانه تقسیم می شود.

در کارخانه ی خدا ، همه کار می کنند.

در کارخانه ی خدا ، حتی خدا هم کار می کند.


قیصر امین پور

ای روزهای خوب که در راهید!

ای جاده های گمشده درمه!

ای روزهای سخت ادامه!

از پشت لحظه ها به در آیید!

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تو بيايي

همه ساعت ها و ثانيه ها

از همين روز

همين لحظه

همين دم

عيدند


(قیصر امین پور)

کودکی هایم اتاقی ساده بود...

قصه ای دور اجاقی ساده بود


شب که می شد نقش ها جان می گرفت

روی سقف ما که طاقی ساده بود


می شدم پروانه خوابم می پرید

خوابهایم اتفاقی، ساده بود...


قهر می کردم به شوق آشتی

عشق هایم اشتیاقی ساده بود


ساده بودن عادتی مشکل نبود

سختی نان بود و باقی ساده بود...

موجیـــــم و وصــــل ما ، از خــــــود بریـــدن اســــت

ساحــــل بهانـــــــه است ، رفتــــن رسیــدن است

  محتوای مخفی: ادامه 

.
.

تا شعله در سريم ، پروانه اخگريم
شمعيم و اشك ما ،در خود چكيدن است

ما مرغ بي پريم ، از فوج ديگريم

پرواز بال ما ، در خون تپيدن است

پر مي كشيم و بال ، بر پرده ي خيال

اعجاز ذوق ما ، در پر كشيدن است

ما هيچ نيستيم ، جز سايه اي ز خويش

آيين آينه ، خود را نديدن است

گفتي مرا بخوان ، خوانديم و خامشي

پاسخ همين تو را ، تنها شنيدن است

بي درد و بي غم است ، چيدن رسيده را

خاميم و درد ما ، از كال چيدن است

.


می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را

می جویمت چنانکه لب تشنه آب را


محو تو ان چنانکه ستاره به چشم صبح

یا شبنم سپیده دمان آفتاب را


بی تابم آنچنانکه درختان برای باد

یا کودکان خفته به گهواره تاب را


بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل

یا آنچنانکه بال ِ پریدن عقاب را


حتی اگر نباشی ، می آفرینمت

چونانکه التهاب بیابان سراب را


ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی

با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را

نه، جز اینم آرزویی نیست:
هر چه هستی باش!
اما باش!


قیصر امین پور

فرصت دیدار


گرچه چون موج مرا شوق ز خود رستن بود

موج موج دل من تشنه‌ی پیوستن بود

یک دم آرام ندیدم دل خود را همه عمر

بس که هر لحظه به صد حادثه آبستن بود

خواستم از تو به غیر از تو نخواهم اما

خواستنها همه موقوف توانستن بود

کاش از روز از هیچ نمی‌دانستم‌

که هبوط ابدم از پی دانستن بود

چشم تا باز کنم فرصت دیدار گذشت‌

همه‌ی طول سفر یک چمدان بستن بود