شل سیلوراستاین

هميشه در موهايتان فلفل بپاشيد!
آنوقت اگر روزي يك بار بازوي وحشي دزديدتان،
او هم شما را به يك غول خونخوار فروخت،
كه با شما سوپ درست كند،
غول شما را بلند مي كند و بو مي كشد،
بعد عطسه مي كند: « ها ا ا چي ي ي ي »
و به شما مي گويد: « كوچولوي من تو خيلي بوي تندي مي دهي!
فكر نمي كنم بتوانم تو را بخورم »
و با يك فرياد، غول شما را دور مي اندازد.
و شما سريع از آنجا فرار مي كنيد.
زود به خانه مي رسيد و در صندلي خودتان استراحت مي كنيد.
البته اگر هميشه هميشه هميشه،
هميشه هميشه توي موهايتان فلفل بپاشيد.

خیلی خوب ... خیلی زود تبدیل شد به خیلی بد
خیلی زود.
هیچ کس چیزی به من نگفت و به همین دلیل هیچ وقت سر در نیاوردم
که خیلی خوب چقدر زود تبدیل می شود به خیلی بد.

آفتاب ... تبدیل شد به سایه، به باران
شور و شوق ... تبدیل شد به لذت ، به درد

ترنم ترانه های دل انگیز عاشقانه جایش را داد به سر دادن سرود های غم انگیز
خیلی زود.

با " تا ابد " شروع شد
و ابد تبدیل شد به گاهی، به هیچ وقت
و " مرا دوست داشته باش " تبدیل شد به " در قلبت جایی هم برای من در نظر بگیر "
خیلی زود.

خیلی خوب ... زود تر از آن که فکر می کردیم تبدیل شد به خیلی بد
خیلی زود.
اگر هیچ کس به تو نگفته باشد حالا دیگر باید بدانی
که خیلی خوب، خیلی زود تبدیل می شود به خیلی بد.

خیلی زود

همبرگر روي بالشتان است
تخم مرغ روي ملافه
شيريني ها زير پايتان
شير روي تشك
آب پرتقال روي پنيز
خب خودتان خواستيد
صبحانه را تو رختخواب بخوريد.

يك تكه طالبي را
زير ميكروسكوپ گذاشتم.
يك ميليون چيز عجيب خوابيده بودند،
هزار ميليون چيز غريب مي خزيدند،
چندين هزار چيز سبز رنگ وول مي خوردند،
از اين به بعد ديگر طالبي نمي خورم.

هارولد هدفون شب و روز
گوشي به گوشش مي گذاشت
مي گفت: « بهتره به جاي حرفهاي احمقانه مردم موسيقي گوش كنم»
در هياهوي ترافيك شهر
به جاي صداي كاميون ها صداي ترومپت مي شنيد.
در جاده هاي آرام روستا
به جاي صداي غازها، طبل موسيقي مي نشنيد.
در رگبار بهاري
به جاي باران گيتار مي شنيد.
و روي ريل قطار
شيپور مي شنيد نه سوت قطار

در درياچه آبي وقتي ماهي مي گرفتم
ماهي نقره اي زيبائي به قلاب افتاد
به من گفت: « مرا آزاد كن
تا آرزويت را برآورده كنم.
مي خواهي شاه كشوري شوي
قصر پُر از طلا مي خواهي؟»
گفتم «باشه» بعد ولش كردم تو دريا
او شناكنان دور شد و به سادگيم خنديد
و آرزوهايم را توي گوش دريا پچ پچ كرد.
امروز همان ماهي را دوباره گرفتم
آن ماهي زيبا و نقره اي را
باز هم به من قول داد ...
اگر آزادش كنم ...
من به يكي از آرزوهايم رسيدم.
چقدر ماهي خوشمزه اي بود.

اي آنگوس بيچاره
وقتي گرسنه هستي كم مانده كه بميري
چه چاره اي مي كني؟
« از ابراي چون پنبه
از آسمون آبي
املت درست مي كنم»
اي آنگوس بيچاره
وقتي كه باد و توفان
از پشت كوه مي رسه
چه چاره اي مي كني؟
« از گل قاصدك ها، از پارچه هاي اميد
پالتوي گرم مي دوزم.»
اي آنگوس بيچاره
وقتي كه محبوب تو
تركت كنه هميشه
چه چاره اي مي كني؟
«اين ديگه تنها وقتيه كه
حسابي و حسابي بدبخت و بيچاره ام.»

اون باورش نمي شه
كه اين مداد
پاك كن جادوئي داره.
اون بمن گفت: « تو احمقي»
اون بمن گفت: « دروغگوئي»
حتي مي خواست اينها رو
برام ثابت بكنه.
خوب، چه مي تونستم بكنم؟
پاكش كردم.

اگر بمن بگوئي گراز وحشي
بيست تا دندان دارد مي گويم « حتما درست است»
يا بگوئي سي و سه تا دارد
از نظر من حق با توست
يا داد بزني نود و نه دندان دارد
هيچوقت نمي گويم داري دروغ مي گي
چون خوشحالم كه تعداد دندان هاي گراز وحشي
موضوعي نيست كه من بخوام
چيزي درباره اش بدونم.

باشه، طبل نداري اگه، بزن رو شكمت
من هم شيپور ندارم، دماغم را مي زنم
سنج هم اگه نداريم
دستهامان را مي زنيم به هم
درسته كه اركسترهاي ديگه
يه خورده صداشون بهتره
اما خرجشون هم خيلي بالاست.
با اين سازهائي كه داريم
آهنگ ما صد دفعه بهتر از مال اوناست.