مشاعره

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشيد آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها


به به بروبکس شب بیدار

ای دل آن شاه سوی بی‌سویی است
خلق هرسو دند تو کم دو

فکر مردم به هر سوی گرواست
تو بلاحول فکر را کن خو

بی‌سوی عالمی است بس عالی
شش جهت وادییست بس درگو

کار امروز را مگو فردا
تا نه حسرت خوری نه گویی لو
--------

سلام ممد آقا صندلی نشین

و به شوق فردا که تو را خواهم ديد چشم به راه مي مانم
تن من پاره اي از آن تن توست
و قشنگترين شباي پر ستاره شب توست..

تو نوی بخش و بنده‌ی تو کهن
کهنم را به یک نظر کن نو

پیشه‌ی کیمیا خود این باشد
که مس تیره را ببخشد ضو

کرمت را بگوی تا بدهد
درخور شام بنده روغن عو

وقت تاریکای جاده با تو یک فانوس آمد
تشنه بودم قطره ای را با تو اقیانوس آمد
قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو تا شب خوب تولد...

دریغ و درد
کو داوری که شعله زند بر طلسم سرد
کوبم به روی بی بی چشم سیاه تو
تک خال شعر مرا
گویم ‚ کدام یک ؟
این چشمهای تو
این شعرهای من

نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا
نام بچه ش چه باشد او خود پیش دوا

ما زاده قضا و قضا مادر همه‌ست
چون کودکان دوان شده‌ایم از پی قضا

ما شیر از او خوریم و همه در پیش پریم
گر شرق و غرب تازد ور جانب سما

طبل سفر ز دست قدم در سفر نهیم
در حفظ و در حمایت و در عصمت خدا

در شهر و در بیابان همراه آن مهیم
ای جان غلام و بنده آن ماه خوش لقا

از شبنم عشق خاك آدم گل شد
صد فتنه و عشق در جهان حاصل شد
صد نشتر عشق بر رگ روح زدند
يك قطره از آن چكيد ونامش دل شد

ديشب صداي تيشه از بيستون نيامد
شايد به خواب شيرين فرها رفته باشد
حزين لاهيجي



خدا يا منم الان دارم پست ميدم؟:18:
اين نصفه شبي بازم ويرايش كردم..........
ديگه واقعا شب خوش

دررو به عشق دینی تا شاهدان ببینی
پرنور کرده از رخ آفاق آسمان را

بخشد بت نهانی هر پیر را جوانی
زان آشیان جانی اینست ارغوان را

خامش کنی وگر نی بیرون شوم از این جا
کز شومی زبانت می‌پوشد او دهان را