درمان ناباروري با كمك سلولهاي بنيادي
محققان دانشگاه تهران با پيوند سلول هاي بنيادي به سلول هاي اسپرماگوني موفق شدند در فاز آزمايشگاهي ناباروري هاي ناشي از شيمي درماني را درمان کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دکتر منصوره موحدي در حاشيه سمپوزيوم دو روزه جنين شناسي در پژوهشگاه رويان در جمع خبرنگاران يکي از کاربردهاي سلول هاي بنيادي بزرگسال را درمان بيماران نابارور با علت مردانه دانست و افزود: در اين پروژه تحقيقاتي سلول هاي بنيادي بزرگسال به سلول اسپرماگوني که در بيضه وجود دارد، پيوند زده مي شود.
وي با بيان اينکه نيمي از زوج هاي نابارور به علت مردانه نابارور هستند، اظهار داشت: در اين راستا از سال هاي قبل بحث پيوند سلول هاي بنيادي به مردان مطرح شد که مطالعات زيادي انجام شده است. در اين تحقيقات درصدد هستيم تا سلول هاي بنيادي فرد و يا از شخص ديگر را گرفته و با انجام فرايندهايي در محيط کشت، به فرد بيمار منتقل کنيم و پس از مدتي فرد بارور مي شود.
اين پژوهشگر با بيان اينکه سلول هاي بنيادي علاوه بر اينکه در درمان بيماري در انسان ها به کار مي رود در دامپروري نيز براي حفظ گونه هاي با ارزش کاربرد دارد، افزود: در اين مطالعات در خصوص درمان ناباروري هاي مردانه که به دليل شيمي درماني و پرتو درماني نابارور شده اند، انجام شد. اين مطالعات در فاز آزمايشگاهي بر روي موش ها صورت گرفت به اين ترتيب که موشها با تزريق داروهاي شيمي درماني نابارور شدند و پس از تزريق سلول هاي بنيادي به سلول هاي اسپرماگوني، مجددا باروري به موشها بازگردانده شد.
موحدي با تاکيد بر اينکه اين روش در بسياري از کشورها به فاز انساني رسيده اند ، خاطر نشان کرد: در اين زمينه ما به فاز انساني رسيديم که در اين فاز نيز مطالعات آزمايشگاهي آن در حال انجام است اما تاکنون نتايج اين تحقيقات در هيچ کشوري به کلينيک ها وارد نشده است چراکه براي اجراي تحقيقات بر روي انسان با دو مسئله مهم گرفتن نمونه (بيوبسي) و کشت سلولهاي بنيادي در محيط کشت مواجه هستيم.
وي با تاکيد بر اينکه در گرفتن نمونه از انسان نبايد آسيبي به فرد وارد شود، اضافه کرد: اين امر محدوديتي براي داشتن تعداد سلولهاي بنيادي کافي در محيطهاي کشت ايجاد مي کند علاوه بر اين پس از گرفتن سلول ها بايد آنها را منجمد و پس از مدتي به فرد بيمار پيوند بزنيم که لازم است روش هاي انجماد را بهبود دهيم.
موحدي در خصوص موفقيت هاي محققان در فاز آزمايشگاهي توضيح داد: در فاز آزمايشگاهي به موفقيت هاي خوبي در زمينه پيوند اين سلولهاي بنيادي به سلول هاي اسپرماگوني دست يافتيم. اين آزمايش ها بر روي موش و بر روي حيوانات بزرگتر مانند گوساله و گاو صورت گرفته است که موفقيت آميز بوده است.
اين پژوهشگر ابراز اميدواري کرد که نتايج اين آزمايش ها تا دهه آينده به فاز انساني وارد شود.
بدبيني ميتواند مانع تاثير مسكن ها شود
تحقيقات تازه حاکي است که اگر بيماري اعتقاد داشته باشد که يک دارو بي اثر خواهد بود، همين اعتقاد در عمل ممکن است مانع تاثير دارو شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين تحقيقات نشان داد که با بالا يا پايين بردن انتظارات مي توان فوايد مسکن ها را افزايش داد يا کاملا خنثي کرد.
نتايج اين مطالعه در نشريه "اس تي ام" چاپ شده است.
کارشناسان گفتند اين يافته مي تواند عواقب مهمي در زمينه شيوه مراقبت از بيمار و براي آزمايش داروهاي تازه داشته باشد.
در اين مطالعه پاهاي 22 بيمار در معرض حرارت قرار داده شد. از آنها درخواست شد ميزان درد ناشي از حرارت را از يک تا 100 نمره گذاري کنند. آنها همزمان از طريق سرم و بدون آنکه بدانند مسکن هايي دريافت مي کردند.
متوسط رده بندي اوليه ميزان درد 66 بود. سپس يک مسکن قوي به نام "رميفنتانيل" بدون آگاهي بيماران به آنها داده شد و ميزان ثبت شده درد به 55 کاهش يافت.
بعد به بيماران گفته شد که به آنها مسکن تزريق شده است که باعث شد نمره درد به 39 کاهش يابد.
سپس بدون تغيير دوز اين دارو، به بيماران گفته شد که مسکن قطع شده است و منتظر درد بيشتر باشند، و نمره درد به 64 افزايش يافت.
بنابراين هرچند به بيماران رميفنتانيل داده شد، آنها همان ميزان از درد را گزارش کردند که وقتي دارويي به آنها داده نشده بود.
پروفسور آيرين تريسي از دانشگاه آکسفورد گفت: "فوق العاده است، واقعا معرکه است. اين يکي از بهترين مسکن هايي است که داريم و تاثير مغز مي تواند تاثير آنها را شديدا زياد کند يا آن را کاملا بي اثر کند."
مطالعه به روي افراد سالمي انجام شد که براي مدتي کوتاه در معرض درد بودند.
آيرين تريسي گفت که افراد مبتلا به بيماري هاي مزمن که در طول ساليان دراز بدون موفقيت داروهايي را آزمايش کرده اند ممکن است تجربه منفي زيادي را در ذهن خود انبار کرده باشند که مي تواند بر آينده مراقبت هاي بهداشتي فراهم شده براي آنها اثر بگذارد.
پروفسور تريسي گفت: "پزشکان به وقت بيشتري براي مشاوره و تحقيق درباره جنبه هاي ذهني بيماري نياز دارند، و تمرکز بيشتر بر جنبه هاي فيزيکي است نه رواني، که مي تواند مانعي واقعي بر سر درمان باشد."
ارتباط ميگرن با نوعي بيماري قلبي کودکان
بنا به تحقيقي جديد، کودکاني که در جريان سردردهاي ميگرني نورهاي خيره کننده مي بينند، دو برابر بيشتر از ديگر کودکان با احتمال داشتن حفره در قلبشان روبرو هستند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در اين تحقيق، پزشکان آمريکايي 109 کودک شش سال به بالا را معاينه کرده اند که ميگرن مي گيرند.
در گزارش نشريه طب اطفال آمده که ميگرن حدود نيمي از داوطلبان کودک از نوعي بود که به اختلال در بينايي، که به "هاله" موسوم است، دچار بودند و محققان متوجه شدند که قلب آنها نيز نقص دارد.
بنياد بريتانيايي قلب خواستار تحقيقات بيشتر در باره ارتباط ميگرن با نقص در عضله قلب شده است.
ايمي تامپسون، سرپرستار در بخش قلب و عروق در بنياد بريتانيايي قلب گفت: "اين ارتباط ممکن است ناشي از دلايل مختلف باشد به همين دليل تحقيقات بيشتري نياز است تا به نتيجه گيري قاطعي برسيم."
او گفت: "درک بهتر اين ارتباط به پيشرفت در مراقبت از اين بيماران منجر مي شود."
قبلا نيز تعدادي از تحقيقات پزشکي به اين نتيجه رسيده بود که ميان ميگرن از نوع "هاله" در بزرگسالان و قلب حفره دار - که در اصطلاحات پزشکي آن را "پي اف او" مي نامند- ارتباط وجود دارد.
نتيجه اين تحقيقات باعث شد که متخصصان براي درمان ميگرن، بيمار را تحت عمل جراحي قلب قرار دهند تا حفره را ببندند. البته اين در صورتي بوده که درمان هاي ديگر چاره ساز نبوده است.
دکتر مک کندلس و همکارانش در دانشگاه يوتا براي رديابي نقص در قلب بيمار ميگرن همراه اختلال بينايي، از اسکنر اکوکارديوگرام استفاده کرده اند.
پنجاه درصد از کودکاني که ميگرن با "هاله" داشتند، دچار نقص در ماهيچه قلب بودند. اين آمار نزديک به دو برابر ميزاني است که ميان ديگر کودکان ديده مي شود.
دکتر مک کندلس گفت اميدوار است تحقيق گروهش به تحقيقات آتي در باره اين مشکل کمک کند.
حدود 10 درصد افراد مبتلا به ميگرن، در جريان حلمه ميگرن دچار اختلال در بينايي مي شوند.
علائم "هاله" که در ميان بيشتر بيماران مشاهده شده، اختلال در بينايي مانند ديدن نور شبيه فلاش دوربين يا ديدن نور منقطع، بي حسي و سوزن سوزن شدن اعضاي بدن است.
منبع: بي بي سي
یك آمپول برای درمان نابینایی
پزشكان می گویند امكان درمان نابینایی با تزریق یك آمپول وجود دارد
به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، با این شیوه درمانی كه هزینه آن ۲۰۰۰ پوند انگلیس تخمین زده می شود می توان از نابینایی جلوگیری كرد و همچنین امكان معالجه نابینایی و بازگرداندن كارآیی چشم وجود خواهد داشت
به گزارش روزنامه دیلی اكسپرس، در این روش از یك ایمپلنت استروئیدی استفاده می شود كه یك داروی ضد التهابی را در نزدیكی شبكه چشم آزاد می كند و این دارو برای جلوگیری از نابینایی ناگهانی كه ناشی از مسدود شدن عروق سیاهرگی در پشت چشم است، مورد استفاده قرار می گیرد اما كارشناسان معتقدند كه از این دارو می توان برای معالجه بسیاری دیگر از موارد نابینایی كه دلایل دیگری مثل دیابت و ا فزایش سن دارند، استفاده كرد
دكتر شافق رحمان، متخصص بیمارستان چشم «یورك شایر» در «برادفورد» دراین باره خاطرنشان كرد: این روش بسیار جالب توجه است و برای طیف وسیعی از مشكلات چشمی كاربرد خواهد داشت
خبرگزارى ايسنا
دردهای شدید مفصلی قابل درمان هستند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
متخصصان جراحی ارتوپدی در اتریش ادعا كرده اند كه روش جراحی زانو موسوم به «High Tibial Osteotomy» یا (HTO) می تواند در درمان التهاب های مفصلی شدید نیز موثر باشد.
به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، این متخصصان معتقدند كه با استفاده از این روش نیاز به پیوند مفصلی در سنین كمتر و مراحل اولیه بیماری به میزان قابل توجهی كاهش پیدا می كند.
به گزارش سایت اینترنتی مدیكال نیوز، در حالی كه این روزها بیماری آرتریت (التهاب مفصلی) در بین جوانان شیوع بیشتری پیدا كرده، روش HTO می تواند از پیوندهای زانو در سنین پایین جلوگیری كند.
پزشكان می گویند التهاب مفصلی بر اثر وارد شدن آسیب به غضروف بروز می كند. برخلاف شكستگی های استخوانی، آسیب های غضروفی به خودی خود بهبود پیدا نمی كنند.
در نتیجه این آسیب دیدگی موجب تغییر در شكل زانو می شود كه نتیجه آن پیشرفت بیشتر آرتریت و تشدید درد در بخش داخلی زانو است.
به گزارش ایسنا، شایع ترین نوع التهاب مفصل، التهاب استخوانی مفصلی است که در آن برجستگی های ریزی روی بخش استخوانی مفصل پدیدار می شود.
این برآمدگی ها در رباط ها، وترها، و ماهیچه ها فرو رفته و ایجاد التهاب و تورم می کنند. روش فوق بویژه برای بیماران در گروه سنی ۴۰ تا ۵۰ سال مفید و كاربردی است.