مشاعره

دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند

ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند
عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند

جز قلب تیره هیچ نشد حاصل و هنوز
باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند

فعلا...

دوباره در سفری ؟
کجای این همچنان در سفر
از خوابهای تا سی سالگی بیدار می شوی؟
خیال می کنم نه خواب ها
که تمام بیداری ام حرام شده است
خیال می کنم تمام خوابهایم را گم کرده ام
می شنوی ؟
دوباره آن کودک همیشه غایب صدایت می کند

خداحافظ

دل نوشته ها را دوستش دارم
همه ي اين کلمات و واژه ها را
که نه ، که تمامي مقصود دلم را
اهل روزگار بدانند
من اولاد دوست مي دارم
هنوز عکس نگاه او با من است
هنوز آن ده از ماهي که اتو کشيده
کنج صفحه است
براي من ، يعني تمناي او
حتي آن مهري که به کينام ريخته است
هنوز آن گوشه هاي ناياب دلم
سير بودن با او بي قرار است
هنوز نامش عزيز ترين قشنگي هاست
در اين اوقات ناخوش دلتنگي ها
هنوز ...


سلام

زردی ؟ نه !‌ سفید ؟ نه !‌ سیه ، نه
بالاتری از نژاد و از رنگ
تو هر کسی و ز هر کجایی
من با تو ، تو با منی هماهنگ

سلام
خوبی اقا محمد؟

گلي که خود بدادم پيچ و تابش باشک ديدگانم دادم آبش
درين گلشن خدايا کي روا بي گل از مو ديگري گيرد گلابش


قربانت

فرانک یه طوری ب بده

شاهد و مطرب به دست افشان و مستان پای کوب
غمزه ساقی ز چشم می پرستان مست خواب

بفرمایید

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشايد
ز تاب جعد مشکينش چه خون افتاد در دل‌ها

مرا در منزل جانان چه امن عيش چون هر دم
جرس فرياد می‌دارد که بربنديد محمل‌ها


میخواستم این رو یزارم بهم تذکر دادن

از آن افیون که ساقی در می‌افکند
حریفان را نه سر ماند نه دستار

سکندر را نمی‌بخشند آبی
به زور و زر میسر نیست این کار

بیا و حال اهل درد بشنو
به لفظ اندک و معنی بسیار

ریش دلهای همه صحت پذیرد در نشان
گر ببیند ریش ایشان دولت این ریش را

صدقه کن وصل دلارام جهان امروز خود
آنچنان صدقات اولیتر چنین درویش را

گر نبیند روش ترسا بر درد زنار را
ور مسلمان بیندش آتش زند مر کیش را

وهم کی دارد ازان سوی جهان زو آگهی
کز تفکر جان بسوزد عقل دوراندیش را

مولانا

آسودگي از محن ندارد مادر
آسايش جان و تن ندارد مادر
دارد غم و اندوه جگر گوشه خويش
ورنه غم خويشتن ندارد مادر

سلام مژگان خانوم. خوبید؟