مشاعره

من اشعار جامي رو حفظ هستم
يك مقدار هم ديوان حافظ بلد هستم

ولي ديگه يواش يواش بايد براي بقا به كارهاي غير متعارف رو بيارم !!!! [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

می ‌پرسيدی که چيست اين نقش مجاز / گر برگويم حقيقتش هست دراز

زرد و نيلي و بنفش
سبز و آبي و كبود
با بنفشه ها نشسته ام
سالهاي سال
صبحهاي زود

بقيه ش يادم نيست متاسفانه. شعر از فريدون مشيري

در هجوم وحشي باد كوير
نفس شعله افروخته اي مي گيرد
ساقه اي مي شكند
غنچه سرخ دلش مي گيرد
و صدايي است كه در زمزمه ي باد
مرا مي گويد:
خشت در خانه ي آب مي ميرد
دلم از غربت خود مي گيرد.

ديدم به سر عمارتی مردی فرد / کو گل به لگد می‌زد و خوارش می‌کرد
وان گل به زبان حال با او می‌گفت / ساکن، که چو من بسی لگد خواهی خورد

ای با با اینا که همشون دال دارن ........نمیشه عوضشون کنیم؟ :tongue:
مثلا بی تو مهتاب شبی ازان کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره بدنبال تو گشتم

دست از مس وجود چو مردان ره بشوي
تا كيمياي عشق بيابي و زر شوي

يار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

برو از خانه گردون به در و نان مطلب
کان سيه کاسه در آخر بکشد مهمان را

از خم ابروي تو ام هيچ گشايشي نشد
وه كه در اين خيال كج عمر عزيز شد تلف

فتنه چشم تو چندان پي بيداد گرفت
كه شكيب دل من دامن فرياد گرفت...

منم و شمع دل سوخته، يارب مددي
كه دگر باره شب آشفته شد و باد گرفت

شعرم از ناله عشاق غم انگيزتر است
داد از آن نغمه كه ديگر ره بيداد گرفت...

تازيان را غم احوال گران باران نيست
پارسايان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بيابان نبرم ره بيرون
همره کوکبه آصف دوران بروم