مشاعره با اشعار حضرت حافظ

دامنی گر چاک شد در عالم رندی چه باک

جامه ای در نیکنامی نیز می باید درید

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه آنست که باشد غم خدمتکارش

شراب تلخ می​خواهم که مردافکن بود زورش

که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفتست

آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش

شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر

کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو

ور باورت نميكند از بنده اين حديث
از گفته كمال دليلي بياورم

مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست
بدست مردم چشم از رخ تو گل چیدن

نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی

بازم از پای درانداخته​ای یعنی چه

................