اشعـار عاشقـانـه

من ندانم که کی ام
من ندانم که چی ام
من فقط می دانم
که تویی شاه بیت غزل زندگیم

---------- Post added at 08:54 AM ---------- Previous post was at 08:52 AM ----------

ای آسمان مگر دل دیوانه منی؟
کاینگونه شعله می کشی و نعره می زنی؟
نالان و اشکبار مگر عاشقی و مست
با خویشتن چو ما مگر ای دوست دشمنی؟

زندگی هنگامه فریاد هاست
سرگذشت درگذشت یادهاست..............

شاعر از كوچه مهتاب گذشت
ليك شعري نسرود
نه كه معشوقه نداشت
نه كه سرگشته نبود
سالها بود دگر كوچه مهتاب خيابان شده بود.

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن

به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن

بزار بهت گفته باشم که ماجرای ما و عشق

تقصیر چشمای تو بود ‌‌‌، وگرنه ما کجا و عشق ؟

سرم تو لاک خودم و دلم یه جو هوس نداشت

بس که یه عمر آزگار کاری به کار کس نداشت

تا اینکه پیدا شدی و گفتی ازاین چشمای خیس

تو دفتر ترانه هات یه قطره بارون بنویس

عشقمو دست کم نگیر درسته مجنون نمیشم

وقتی که گریه می کنی حریف بارون نمیشم

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن

به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن

هنوز یه قطره اشکتو به صد تا دریا نمیدم

یه لحظه با تو بودنو به عمر دنیا نمی دم

همین روزا بخاطرت به سیم آخر می زنم

قصه عاشقیمونو تو شهرمون جار می زنم

باران عاشقم می کند
و من هوس جرعه ای از آفتاب را می کنم
خیس شدن از باران در یک روز آفتابی تماشایی است
و من این دو را در چشمان تو یافتم
چشمانت را ببند
بگذار تا خورشید غروب کند
و باران در زیباترین غروب جهان از گوشه ی چشمانت سرازیر شود
تا من همیشه عاشق بمانم

به یک پلک تو می‌بخشم تمام روز و شب‌ها را
که تسکین می‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را
بخوان! با لهجه‌ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را یک‌نفس پُر کن به هم نگذار لب‌ها را
به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را
دلیلِ دل‌خوشی‌هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟ نمی‌فهمم سبب‌ها را
بیا این‌بار شعرم را به آداب تو می‌گویم
که دارم یاد می‌گیرم زبان با ادب‌ها را
غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هر قدم یک دم نگاهی کن عقب‌ها را

---------- Post added at 11:40 AM ---------- Previous post was at 11:36 AM ----------

کدخدا می‌گوید از این‌جا نرو ـ یک ناشناس،
با بهار و گل می‌آید سال نو یک ناشناس
با خودم می‌گویم ای شاعر! تو تنها نیستی
توی دنیا هست حتماً مثل تو یک ناشناس
با صدای ساعتِ قلبم از این پس مایلم
بشمرم این لحظه‌ها را تا سه! دو! یک!... ناشناس،
می‌رسد می‌پرسم ای خوبِ جنوبی کیستی؟
خیره می‌ماند و می‌گوید که: مُو؟ یک ناشناس
آه می‌دانم که روزی روزگاری می‌رسد
می‌رویم آن سوتر از غم‌ها من و یک ناشناس

سلام ...

عشق است

گفتم ای عشق بیا تا که بسازی ما را
یا نه ، ویرانه کنی ساخته‌ی دنیا را

گفتم ای عشق چه بر روز تو آمد امروز
که به تشویش سپردی شب عاشق‌ها را

چه شد آن زمزمه‌ی هر شبه‌ی ما ای دوست
چه شد آن صحبت هر روزه‌ی یاران یارا

چشمه‌ها خشک شد از بس نگرفتی اشکی
همتی تا که رهایی بدهی دریا را

حیف از امروز که بی‌عشق شب آمد ای عشق
کاش خورشید تو آغاز کند فردا را

( آقای محمد علی بهمنی )

.

صدای پچ‌پچِ غم... خواب من به هم خورده است
دو ساعت است که اعصاب من به هم خورده است
صدای پچ‌پچِ غم... هیس! هیس! ساکت باش
سکوت، در دلِ بی‌تاب من به هم خورده است
تو قابِ عکس مرا دیده‌ای، نمی‌دانی
نشاطِ چهره‌ی در قابِ من به هم خورده است
غم تو را نسرودم وگرنه می‌دیدی
که وزن، در غزلِ ناب من به هم خورده است
هجای چشم تو را وزن‌ها نمی‌فهمند
دو ساعت است که اعصاب من به هم خورده است

تمام عمر من انگار در غم و درد است
مرا غروب تو صد سال پیرتر کرده است
تمام خاطره‌ها پیش روی چشم منند
زبان گشوده به تکرار: او چه نامرد است
ـ بیا و پاره کن این نامه را نمی‌بینی؟
دو سال می‌شود او نامه‌ای نیاورده است...؟
همیشه گفته‌ام اما نمی‌شود انگار
دل تو سخت مرا پایبند خود کرده است
تمام می‌شود این قصه آه حرف بزن
فقط نپرس که «لیلی زن است یا مرد است

و ای بهانه‌ی شیرین‌تر از شکرقندم
به عشقِ پاک کسی جز تو دل نمی‌بندم

به دین این‌همه پیغمبر احتیاجی نیست
همین بس است که اینک تویی خداوندم
همین بس است که هر لحظه‌ای که می‌گذرد
گسستنی نشود با دل تو پیوندم
مرا کمک کن از این پس که گام‌های زمین
نمی‌برند و به مقصد نمی‌رسانندم
همیشه شعر سرودم برای مردم شهر
ولی نه! هیچ‌کدامش نشد خوشایندم
تویی بهانه‌ی این شعرِ خوب باور کن
که در سرودن این شعرها هنرمندم

من از مجاورت یک درخت می آیم
که روی پوست آن دست های ساده غربت
اثر گذاشته بود:
" به یادگار نوشتم خطی ز دلتنگی ".

عشق عشق یعنی خلوت و راز و نیاز
عشق یعنی محبت و سوز و گداز
عشق یعنی سوز بی ماوای ساز
عشق یعنی نغمه ای از روی ناز
عشق یعنی کوی ایمان و امید
عشق یعنی یک بغل یاس سپید
عشق یعنی یک ترنم از یه یار
عشق یعنی سبزی باغ و بهار
عشق یعنی لحظه دیدار یار
عشق یعنی انتهای انتظار
عشق یعنی وعده بوس و کنار
عشق یعنی یک تبسم بر لب زیبای یار
عشق یعنی حس نرم اطلسی
عشق یعنی با خدا در بی کسی
عشق یعنی همکلام بی صدا
عشق یعنی بی نهایت تا خدا
عشق یعنی انتظار و انتظار
عشق یعنی هر چه بینی عکس یار
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده ها با چشم تر
عشق یعنی دیده بر در دوختن
عشق یعنی از فراقش سوختن
عشق یعنی سر به در اویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی لحظه های التهاب
عشق یعنی بنده فرمان شدن
عشق یعنی تا ابد رسوا شدن
عشق یعنی گم شدن در کوی دوست
عشق یعنی هر چه در دل آرزوست
عشق یعنی یک تیمم یک نماز
عشق یعنی عالمی راز و نیاز
عشق یعنی یک تبسم یک نگاه
عشق یعنی یک تکیه گاه و جان پناه
عشق یعنی سوختن یا ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
عشق یعنی همچو من شیدا شدن
عشق یعنی قطره و دریا شدن
عشق یعنی پیش محبوبت بمیر
عشق یعنی از رضایش عمر گیر
عشق یعنی زندگی را بندگی
عشق یعنی بندگ آزادگی

مثل هميشه

آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض مي خورم
عمري است
لبخند هاي لاغر خود را
در دل ذخيره مي کنم:
باشد براي روز مبادا
اما
در صفحه‌هاي تقويم
روزي به نام روز مبادا نيست
آن روز هر چه باشد
روزي شبيه ديروز
روزي شبيه فردا
روزي درست مثل همين روزهاي ماست
اما کسي چه مي‌داند؟
شايد
امروز روز مبادا باشد!


وقتي تو نيستي
نه هست هاي ما
چونانکه بايدند
نه بايد ها

هر روز بي تو
روز مبادا است...

بيدار هستم و به دلم خار مي كشمتا صبح مي نشينم و سيگار مي كشمبعد از چهار سال كه البته كم نبودامروز ديده بودمت و... خواب هم نبودتصوير هاي گنگ كه مانده برايم ازبعد از چهار سال تو را مي سرايم ازاز... روزهاي گرمتر از گرمي تنتاز... روزهاي شعر"مشيري" نوشتنتترديد در سپردن كاغذ به دست توتا اضطراب گفتن جانم... الو... الو...در گوش من صداي تو كه حرف مي زنيبحث شبيه بودن اين عشق... و بستني...در كوچه ها نوشتن اسم تو روي برفشب ها دروغ و راست ولي حرف حرف حرفحسي غريب و سرد كه در جانمان نشستو پرسش هميشگي "بار اول است؟؟"از ترس و لرز آمدن توي خانه تاوسواس تا سرودن يك عاشقانه تاتا...اتفاق ماندن تو آنچه رخ ندادتا...اين چار سال كه مانند برق و بادوقتي به سادگي "به خدا مي سپارمت"وقتي سكوت...پاسخ "من دوست دارمت"وقتي غروب بيشتر از چند ساعت استاين چند سال... فاصله عشق و عادت استهر روز بي تفاوت از فكر تو فرارهر شب ولي شمردن تا چند صد هزاريك آسمان ابري لبريز در من است"دلتنگي ام بزرگتر از گريه كردن است"تقدير...سرنوشت... و يا حالت محالاما خودت بگو كه چرا بعد چار سالبايد نشسته باشم در اول بهارتهران ونك درست سر ساعت چهارمن بودم و شلوغي و اين شهر و...آه و كاشوقتي كه جاي بستني ات روي گونه هاش...مهدي معارف

عشق يعني مستي و ديوانگي
عشق يعني با جهان بيگانگي
عشق يعني شب نخفتن تا سحر
عشق يعني سجده ها با چشم تر
عشق يعني در جهان رسوا شدن
عشق يعني اشك حسرت ريختن
عشق يعني لحظه هاي التهاب
عشق يعني لحظه هاي ناب ناب
عشق يعني ديده بر در دوختن
عشق يعني در فراقش سوختن
عشق يعني سروراي آويختن
عشق يعني زندگي را باختن
عشق يعني عطر گلهاي سفيد

در مهربانی ِنگاهت
ذوب می شود یخاحساسم
باتو
می توانآسود
در انتهای راهی کهبه بن بست رسیده است
و بالا رفت
از دیوار روزمرگی ها
ونترسید
از آنچه پشت دیواراست !

سلام ...

نامهربانی

در دیگران می‌جویی‌ام اما بدان ای دوست
اینسان نمی‌یابی ز من حتا نشان ای دوست

من در تو گم گشتم مرا در خود صدا می‌زن
تا پاسخم را بشنوی پژواک‌سان ای دوست

در آتش تو زاده شد ققنوس شعر من
سردی مکن با این چنین آتش به جان ای دوست

گفتی بخوان [ خواندم ] اگرچه گوش نسپردی
حالا که لال‌ام خواستی پس خود بخوان ای دوست

من قانعم آن بخت جاویدان نمی‌خواهم
گر می‌توانی یک نفس با من بمان ای دوست

یا نه ! تو هم با هر بهانه شانه خالی کن
از من . من این بر شانه‌ها بارگران ای دوست

نامهربانی را هم از تو دوست خواهم داشت
بیهوده می‌کوشی بمانی مهربان ای دوست

آن سان که می‌خواهد دلت با من بگو آری
من دوست دارم حرف دل را بر زبان ای دوست

( آقای محمد علی بهمنی )

.

وقتی که پونه ترنم رود را زمزمه می کرد....
مژگانم اشک هایم را مزمزه.

تو...
در ناباورانه ترین گمان،
.
.
.
.
...............مرطوب ِاندام ِعرق کرده ی علف های هرز می شدی...

سلام ...

کوه‌و ميذارم رو دوشم
رخت هر جنگ‌و می‌پوشم

موج‌و از دريا می گيرم
شيره‌ی سنگ‌و می‌دوشم

ميارم ماه‌و تو خونه
می‌گيرم با دو نشونه

همه‌ی خاک زمين‌و
می‌شمارم دونه به دونه

اگه چشمات بگن آره
هيچ کدوم کاری نداره

دنيا رو کولم می‌گيرم
روزی صد دفعه می‌ميرم

می‌کنم ستاره‌ها رو
جلوی چشات می‌گيرم

چشات حرمت زمينه
يه قشنگ نازنينه

تو اگه می‌خوای نذارم
هيچ کسی تو رو ببينه

اگه چشمات بگن آره
هيچ کدوم کاری نداره

چشم ماه‌و در ميارم
يه نبردبون ميارم

عکس چشمت‌و می‌گيرم
جای چشم اون ميزارم

آفتاب‌و ورش می‌دارم
واسه چشمات در ميذارم

از چشام آينه می‌سازم
با خودم برات ميارم

اگه چشمات بگن آره
هيچ کدوم کاری نداره

( آقای ايرج جنتی عطایی )

.

ای آنکه زنده از نفس توست جان من
آن دم که با تو‌ام، همه عالم ازان من
آن دم که با توام، پُِرم از شعر و از شراب
می‌ریزد آبشار غزل از زبان من
آن دم که با توام، سبکم مثل ابرها
سیمرغ کی‌ رسد به بلندآسمان من
بنگر طلوع خنده‌ی خورشید بر لبم
زان روشنی که کاشتی ای باغبان من!
با تو سخن ز مهر تو گفتن چه حاجت است؟
خود خوانده‌ای به گوش من این، مهربان من...



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

---------- Post added at 09:24 AM ---------- Previous post was at 09:21 AM ----------

در زمانه ای که آسان است
آسمانی از ستاره داشتن ؛
پس از ده هـــا ســال
تنها یـکـبـار ، ستاره ی هـالــی ، می آیــد؛
تقدیـر ِ غـریـبـی است نـازنـیـن !
چـه دیـر هنگام ، درخشیـده ای
در آسمــان ِ تیره ی دلـم
همچون سـتــاره ی هــالــی .



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

---------- Post added at 09:26 AM ---------- Previous post was at 09:24 AM ----------

عشق ، صاعـقـه است ،
سفیری است که
از همسایـگـی ِ خدا می آید ؛
ناگـهـــان می جهد ،
و بر کویرستان ِ دل ، فـرو می نشیند .
عشق ، صاعقه ای است که سائقه می شود ...
و لطافت ِ باران :
ثمره ی صاعـقـه است .



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

---------- Post added at 09:30 AM ---------- Previous post was at 09:26 AM ----------

خداوند
آسمانها و زمین را
در شش روز ، آفرید
شگفت نیست اگر
تولد ِ عشق ِ تو
تنها با نگاهی باشد .


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تو به اندازه تنهایی من خوشبختی
من به اندازه زیبایی تو غمگینم....


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

---------- Post added at 09:38 AM ---------- Previous post was at 09:36 AM ----------

می توانی تو به من ،
زندگانی بخشی ؛
یا بگیری از من ،
آنچه را می بخشی...




[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

من
عاقبت از اينجا خواهم رفت
پروانه اي كه با شب مي رفت
اين فال را براي دلم ديد
فزراد كمانگير

دلی که می‌کشی از آن عذاب ، بی‌رحم است
قبول می‌کنم او بی‌حساب بی‌رحم است
خودت از آن دمِ اوّل سؤال کردی: هست
دلت چگونه؟ ـ و دادم جواب: بی‌رحم است
تو تشنه سمت دلم آمدی؟ نمی‌دانی
که شاهزاده‌ی زیبای آب بی‌رحم است؟
وَ گونه‌های تو سرخند و سوخته گفتی
که در ولایتتان آفتاب بی‌رحم است
تو کنجِ خانه نشستی که اعتراض کنی
به دختری که در این اعتصاب بی‌رحم است
من این خدای تو را دیده‌ام؛ دعایت را
از او نخواه کند مستجاب، بی‌رحم است

پس چه شد آن مستی؟
همه که می گفتید تو اگر مست شوی
دردهایت
ناله هایت
یک به یک ، از پی هم
خواهند رفت
و نخ سیگارت، بعد مستی
همچو بالیست برای پرواز
آه . این مستی هم
گرهی از گرهم باز نکرد
بال پرواز مرا سیگار هم باز نکرد

سیلِ سیالِ نگاهِ سبزت،
همه بنیان وجودم را ویرانه کنان می کاود
من به چشمان خیال انگیزت معتادم؛
و در این راه تباه،
عاقبت هستی خود را دادم....





[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

زندگی قافیه باران است ،


من اگر پاییزم و درختان امیدم همه بی برگ شدند ،

تو بهاری و به اندازه باران خدا زیبایی!!!
------------------------------
پی نوشت: هورررااااااا!!!!! با این پست 2 ستاره شدم!
حالا اگر نباشم کسی هست که متوجه بشه! چون جام خالی می مونه!!!
از همه ی دوستانی که مطالب منو می خوانند ممنونم!

سرمای سرد زمستان بود
می رود از پیش چشمانم چه زود
یاد دارم ، آن روز باران بود ...
راه ها نزدیک ، آرزوها دور
آدمی بی چتر ، یک نفر در فکر او

ساده نیست فراموشی و خاموشی
من كه هیچكس جز تو را نمی خواهم
یا به هیچ چیز جز تو نمی اندیشم
روی از من اينگونه بر مگردان
ای آرزوی دیرینه ام

عکس ِ چندین فرشته را دیدم در دو چشم ِ نفیس بارانی ات
همه را رام کرده ای آهو ، با زبان سلیس ِ بارانی ات

دست من را بگیر و گرمم کن ، آتشم کن میان ِ آغوشت
تا برقصیم مثل ِ پروانه ، روی لب های خیس ِ بارانی ات

روح ِ یک خنده زار می ماند ، آبشار ِ بلند ِ پر پیچ ات
خواب دیدم که چنگ خواهم زد به بلندای گیس ِ بارانی ات

تو زبانزد شدی به ابریشم ، به طروات ، به پاکی ِ باران
شاعرانه تو را طلب کردم ، از خدای خسیس بارانی ات

حرف ِ دل را نوشت با احساس ، شاعر ِ لحظه های دلتنگی
صحبت از عشق کرد و دل بازی ، مرد ِ غمگین نویس ِ بارانی

دو ساعتی که به اندازه‌ی دو سال گذشت
تمام عمرِ من انگار در خیال گذشت
-ببند پنجره‌ها را که کوچه ناامن است...
نسیم آمد و نشنید و بی‌خیال گذشت
درست روی همین صندلی تو را دیدم
نگاه خیره‌ی تو... لحظه‌ای که لال گذشت
- چه ساعتی‌ست ببخشید؟... ساده بود اما
چه‌ها که از دل تو با همین سؤال گذشت
...
گذشت و رفت و به تو فکر می‌کنم ـ تنها ـ
دو ساعتی که به اندازه‌ی دو سال گذشت

تو تنها دعای قشنگ منی خدا می شود مستجابت کند
مبادا یکی از خدا بی خبر برای خودش انتخابت کند

اگر می دونستی چقدر تنهام، برام اشک می زیختی،
اگر می دونستی چقدر برات اشک می ریزم این همه تنهام نمی ذاشتی

سلام ...

تو غربتی که سرده تمام روز و شبهاش
غریبه از من و ما . عشق من عاشقم باش

عشق من عاشقم باش . که تن به شب نبازم
با غربت من بساز . تا با خودم بسازم

عشق من عاشقم باش
عشق من عاشقم باش

تو خواب عاشقارو تعبیر تازه کردی
کهنه حدیث عشق‌و تفسیر تازه کردی

گفتی که از تو گفتن یعنی نفس کشیدن
از خود گذشتن من یعنی به تو رسیدن

قلبم‌و عادت بده به عاشقانه مردن
از عشق زنده بودن . از عشق جون سپردن

وقتی که هق هق عشق . ضجه‌ی احتیاجه
سر جنون سلامت که بهترین علاجه

عشق من عاشقم باش
عشق من عاشقم باش

برای با تو بودن اگر چه فرصتی نیست
عشق من عاشقم باش . نذار بیفتم از پا

بمون با من که بی تو نمی‌رسم به فردا
عشق من عاشقم باش . عشق من عاشقم باش

( آقای ايرج جنتی عطایی )

.

سر گذشت شب هجران تو با شمع گفتم،
آنقدر سوخت که از گفته خود پشیمان شدم

چه کنم
عشقت به دلم اگر بتابد چه کنم
مهرت به سرای من اگر بتابد چه کنم
یک دم به سوال من جوابی بده دوست
روزی که دلم تو را بخواهد چه کنم...

زندگی نقطه سر خط
بی وفاییت شده عادت
تو نوشته بودی دیدار... به قیامت
زندگی نقطه سر خط
تلگرافی شده نامت
قلبمو مچاله کردی با یه نقطه چینه نامت
عزیزم نقطه ته خط
برو با خیال راحت
به تو تقدیم این ترانه
عوض جواب نامت
...

در تمام لحظه هایم هیچ کس غربت تنهائیم را حس نکرد
آسمانم غم گرفت
هیچ کس برکه طوفانیم را حس نکرد
آنکه سامان غزلهایم از اوست
بی سر و سامانیم را حس نکرد

رو تن زخمی جاده کی غم رفتنو ساخته
کی تو غربت جدایی خواب خورشیدو شکسته
کی تو شهر عشقو رویا شعر نفرینو نوشته
کی برای من تنها همه غم رو جا گذاشته
کی تو اوج قصه هاش منو بی صدا گذاشت
میون پرنده ها تو اتاقم پا گذاشت

چقدر خواب ببينم كه مال من شده اي
و شاه بيت غزل هاي لال من شده اي

چقدر خواب ببينم كه بعد آن همه بغض
جواب حسرت اين چند سال من شده اي

چقدر حافظ يلدا نشين ورق بخورد؟
تو ناسروده ترين بيت فال من شده اي

چقدر لكنت شب گريه را مجاب كنم
خدا نكرده مگر بي خيال من شده اي

هنوز نذر شب جمعه هاي من اينست
كه اتفاق بيفتد حلال من شده اي

كه اتفاق بيفتد كنارتان هستم
براي وسعت پرواز بال من شده اي

ميان بغض و تبسم ميان وحشت و عشق
تو شاعرانه ترين احتمال من شده اي

مرا به دوزخ بيداريم نيازي نيست
عجيب خواب قشنگي ست مال من شده اي

پاسبان حرم دل شده ام شب همه شب

تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم

---------- Post added at 08:15 AM ---------- Previous post was at 08:10 AM ----------

خبر به دورترين نقطه جهان برسد

نخواست او به من خسته بي گمان برسد

شکنجه بيشتر از اين که پيش چشم خودت

«کسي که سهم تو باشد به ديگران برسد »

چه مي کني که اگر او را خواستي يک عمر

به راحتي کسي از راه ناگهان برسد

رها کند برود از دلت جدا باشد

به آنکه دوست تراش داشته!!! به آن برسد

رها کني بروند تا دو پرنده شوند

خبر به دورترين نقطه جهان برسد

گلايه اي نکني و بغض خويش را بخوري

که هق هق تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند که نه ...!! نفرين نمي کنم که مبادا

به او که عاشق او بودم زيان برسد

خدا کند که فقط اين عشق از سرم برود

خدا کند که فقط آن زمان برسد

كوه با نخستين سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستين درد
در من زندانی ستمگری بود
كه به آواز زنجيرش خو نمی كرد
و من با نخستين نگاه تو آغاز شدم...