نثرهای عاشقانه

دلم برای کسی تنگ است که طلوع عشق را به قلب من هدیه کرد،دلم برای کسی تنگ است که با زیبا یی های کلامش مرا در عشقش غرق میکند، دلم برای کسی تنگ است که تنم اغوشش را می طلبد، دلم برای کسی تنگ است که قلبم برای داشتنش عمرها صبر میکند، دلم برای کسی تنگ است، دلم برای تو تنگ است...

بلور اشک های من همان آغاز تنهایی است
مرور خاطرات دل عجب تکرار زیبایی است . . .

آدما از جنس برگند. گاهی سبزند، گاهی پائیزن و زردند. زمستون دیده نمی شن. تابستون سایبون سبزند. آدما خیلی قشنگن. حیف که هر لحظه یه رنگند...

وقتی ستاره ی من شدی ، هیچ تلسکوپی هنوز ترا ندیده بود ..

وقتی کهکشان من شدی ، هیچ منجمی به بودنت پی نبرده بود ..
وقتی دلم به چشمان تو میدان داد ، هنوز کسی درست نمی دانست دایره چیست ..
وقتی ماه من شدی ، هنوز نیمی از ماه برای کل دنیا ناشناخته بود ..
وقتی صدایت کردم بهـــنام ؛ کسی هنوز معنای بهترین نام را نمی فهمید ..
وقتی برای بودنت اشک ریختم ، کسی معنی اشک خوشحالی را نمی دانست ..
وقتی نازنین خطابت کردم ، هیچکس نمی دانست نازنین یعنی چه ..؟
وقتی نگاهم به نگاهت خیره ماند ، هیچکس معنای یک نگاه و عاشق شدن را نمی فهمید ..
وقتی معشوقت شدم همه دنیا خواب بودند ..
وقتی مجنونم شدی همه دنیا خواب بودند ..

" باید دنبال شادی ها گشت ولی غمها خودشان ما را پیدا می کنند "

می توان تنها ماند
می توان تنها خفت ميشود تنها مرد!
می توان با فرياد ....دل به فرداها داد
می توان بی غوغا...دل به اين دريا داد
مثل يک دريا موج
ميتوان اشک بريخت
همچو طوفانی سخت
می توان آه کشيد
می توان مثل درخت ....ريشه در خاک دواند
می توان همچو نسيم......پای بر کوه نهاد
می توان چون صحرا
آتشی در دل داشت
می شود مثل بهار
نفسی پر بر داشت
ميتوان تنها رفت.......
می توان تنها مرد...............
می توان تنها ماند ؟!!

هیچ گاه كسي را دوست نداشته باش
چون دوست داشتن اسارت است
و اسارت انسان را به جنون مي كشاند
هر گاه کسی را دوست داشتي رهايش كن
اگر به سویت باز نگشت بدان كه از اول هم مال تو نبوده است !!!

کاش میدانستی که درون قلبم خانه ای داری تو که همیشه آنرا با شفق می شویم
و با آن میگویم که تویی مونس شبهای دلم
کاش میدانستی باغ غمگین دلم بی تو تنها شده است
و گل غم به دلم وا شده است
کاش میدانستی که درون قلبم با تبشهای عشق هم صدا هستی تو
.کاش میدانستی که وجود تو و گرمای صدایت به من خسته و آشفته حال زندگی می بخشد
کاش میدانستی.......
کاش می دانستی........

يکي را دوست ميدارم
ولي افسوس او هرگز نميداند
نگاهش ميکنم
نگاهش ميکنم شايد بخواند از نگاه من
که او را دوست ميدارم
ولي افســــــــــــــــــــــ ـــوس
او هر گز نگاهم را نميخواند ....

چه کسی خواهد دید
مردنم را بی تو ؟
بی تو مردم ، مردم
گاه می اندیشم
خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید ؟
آن زمان که خبر مرگ مرا
از کسی می شنوی ، روی تو را
کاشکی می دیدم
شانه بالازدنت را
بی قید
و تکان دادن دستت که
مهم نیست زیاد
و تکان دادن سر را که
عجیب !عاقبت مرد ؟
افسوس
کاش می دیدم
من به خود می گویم:
” چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد ؟ “