مشاعره با اشعار حضرت حافظ

ترسم این قوم که بر دردکشان می​خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یارب مباد آنکه گدا معتبر شود

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را

ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست
احباب حاضرند به اعدا چه حاجت است

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش

رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز

کنار دامن من همچو رود جیحونست

تا به گيسوي تو دست ناسزايان کم رسد
هر دلي از حلقه‌اي در ذکر يارب يارب است

تو را ز کنگره عرش می​زنند صفیر

ندانمت که در این دامگه چه افتادست

تو خود وصال دگر بودی ای نسیم وصال
خطا نگر که دل امید در وفای تو بست