>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

با سلام خدمت دوستان عزيز

مطالب مفيد زيادي در اين تاپيك وجو ددارد و به نظر من بايد سعي شود هر موضوع در فيلد خاص خود نوشته شود

من به دليل تازه اشنا شدن با انجمن نمی دانم چطوری به مدیران اطلاع دهم لطفا شما که با تجربه ترید زحمت بکشید این کار را بکنید

مثلا اگر کسی امد و موضوع خاصی در مورد سیارات می خواست بداند کجا برود و مثل من که الان چند باری مطالب را از بالا به پایین گشتم و اخر از موضوع خود گذشتم نشود

با عرض سلام خدمت مرتضی nvcd عزیز
ممنون از توجهی که داری.
دوست عزیز دقت کن که ما اگر بخواهیم درباره هر موضوعی مثلا ستاره ها سیارات کهکشان ها یک تاپیک بزنیم این انجمن خیلی شلوغ خواهد شد.به همین دلیل این کار امکان پذیر نیست.البته باید به مدیر محترم این انجمن یعنی دیانلای عزیز بگی.

ولی شما بهتره اول یه سری به تاپیک فهرست کامل مقالات فیزیک و نجوم بزنی .تو این تاپیک تمام زیر مجموع ها اومده هرچند وقت یه بار هم آپدیت میشه .من در اولین فرصت این تاپیک رو آپدیت خواهم کرد.

قربانت
بابک

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دانشمندان ناسا با کمک ماهواره ژاپنی «سوزاکو» مشاهدات شگفت‌انگیز و جدیدی از سیاه‌چاله‌ها انجام داده‌اند؛ جزييات عجیبی از فضا-زمان منحنی‌وار كه قبلا با این دقت مشاهده نشده بود.
به نوشته سايت پارس اسكاي، اين دانشمندان سرعت چرخش سیاه‌چاله‌ها را اندازه‌گیری كردند و همين‌طور زاویه ریزش مواد به داخل آن را اندازه گرفتند.

این مشاهدات بر پایه عكس‌العمل نور هنگام نزديكي به يك سیاه چاله و رسيدن به مرزي که به آن «مرز آهنیK» گفته می‌شود انجام شده.

وجود این نوار مرزی قبلاً مورد تردید بود چون شواهد کافی برايش وجود نداشت. اما حالا با قاطعیت ثابت شده كه اين نوار مرزي وجود دارد و به‌عنوان یک معیار قابل قبول از جاذبه خردکننده سیاه‌چاله‌ها مورد قبول قرار گرفته‌است.

ماهواره سوزاکو آشكارساز اشعه‌ایکس و طيف‌نگار اشعه‌ایکس دارد. این دو دستگاه با هم مي‌توانند طيف گسترده‌ای از انرژی‌های اشعه ایکس به‌خصوص در سطوح انرژي بالا را شناسایی کنند.

براي شروع اين مشاهدات، سیاه‌چاله‌هایی با جرم‌های فوق‌العاده زیاد در اولویت گرفته‌اند.

این گونه سیاه‌چاله‌ها در مرکز اغلب کهکشان‌ها وجود دارند و جرمشان میلیون‌ها تا ميلياردها برابر خورشید است و اندازه‌شان به وسعت کل منظومه شمسی ماست.

سیگنال‌های طیفی سیاه‌چاله‌هایی که «سوزاکو» آنها را ردیابی کرده ‌است پیش از این هم توسط ماهواره اروپایی «نیوتون» دیده شده بود، اما سوزاکو حساسیت بسیار بالاتری نسبت به انواع پيشين خود دارد.

مجموعه‌ای از مشاهدات صورت گرفته با سوزاکو نشان می‌دهد که مرز آهنی‌K در تمامی کهکشان‌ها وجود دارد و سیگنال‌های دریافتی از آن ناشی از وجود جاذبه شدید در جوار اين مرز است.

به همين علت هدف بلندمدت اکتشافات فضایی ناسا بر مبنای کشف و شناسايي مرز آهنی‌K برای يافتن تصویری مشخص از یک سیاه‌چاله قرار گرفته است.

***

به تازگي ناسا با همكاري جمعي از دانشمندان ایتالیایی با استفاده از داده‌هاي ارسالي فضاپیمای «سويفت» برای اولین بار توانستند نوع موادی که از سیاه‌چاله‌ها به خارج از آن پرتاب می‌شوند را مشخص کنند.

مواد موجود در اين فوران‌هاي سياه‌چاله‌اي عموما در كوازارها و سایر اجرام سماوی نيز دیده می‌شوند این مواد اغلب با سرعت نزديك به نور به خارج پرتاب می‌شوند. این تیم تحقیقاتی موفق به گشودن معمايي شده که پیشینه آن به دهه هفتاد ميلادي برمی‌گردد.

فوران‌های مواد سیاه‌چاله‌ای عموما مرزهای کهکشان‌ها را برای صدها هزار سال نوری درمی‌نوردد.

آنها از منابع اولیه توزیع مواد و انرژی در جهان و همچنين کلید فهم و درک چگونگي شکل‌گیری کهکشان‌ها و بسیاری معماهای گشوده نشده، همچون منشأ انرژی در جهان‌اند.

فوران‌های سیاه‌چاله‌ای یکی از بزرگ‌ترین پارادوکس‌های موجود در اخترشناسی هستند چراكه از يك سو هيچ چيزي در جهان ‌نمي‌تواند ازجاذبه فوق‌العاده شديد سياه‌چاله‌ها بگريزد و از سوي ديگر مواد سياه‌چاله‌اي با سرعت نور به فضای لایتناهی پرتاب می‌شوند.

ما هنوز نمی‌دانیم این فوران‌ها چگونه شکل می‌گیرند و تنها چیزی که تا حال به قطعیت دریافته‌ایم این است که از چه موادی تشکیل شده‌اند.

مبحث سیاه‌چاله‌ها برای چندين دهه است که به بحث داغ روز محافل علمی تبدیل شده‌است.

دانشمندان اكنون همگی بر این ايده اتفاق نظر دارند که مواد فورانی یا باید از الکترون و پوزیترون تشکیل شده باشند و یا از الکترون و پروتون.

البته اطلاعات حاصله از فضاپیمای سویفت شواهدی دال بر وجود پروتون در این مواد را دارد.

اغلب کوازارها نیر فوران‌هایی دارند. این تیم تحقیقاتی نوعی کوازار را با نام بلازار مورد بررسی قرار دادند. بلازارها کوازارهایی هستند که جهت فواران‌های‌شان همیشه رو به سمت ما است انگار که در مقابل یک لوله تفنگ قرارگرفته باشیم.

این تیم دو بلازار را مورد مطالعه قرار دادند 0212+735 و PKS 0537-286 که در فاصله ده ميليارد سال نوری از ما قرار دارند.

تا پیش از اين، تلسکوپ‌ها قدرت دیدن جزيیات فوران‌های سیاه‌چاله‌ای را كه در طول موج‌های بین طول موج امواج اشعه ایکس و طول موج امواج اشعه گاما و با انرژی معادل ده کیلو الکترون ولت (keV) و حتي بيشتر به فضا پرتاب مي‌شوند را نداشتند.

این تیم در مسیر تحقیقات خود به فوتون‌هایی برخورد کرده‌است که پس از رسیدن به حداکثر10 keV دچار افت انرژی می‌شوند. این همان فوتون‌های اشعه ایکس است که تا 10 keV به اوج انرژی خود می‌رسند و سپس افت می‌کنند.

این کشف وجود زوج‌های الکترون پوزیترون را رد می‌کند. این تجزیه و تحلیل در چندین مرحله انجام شد. اطلاعات «سویفت» بر این اساس بود که سرعت پاشندگی مواد سیاه چاله‌ای 9/99درصد سرعت نور است.

باتوجه به این مسئله دانشمندان توانستند در وهله اول کل انرژيِ جنبشی این مواد را محاسبه کنند و در قدم بعدی با مقایسه بین میزان این انرژی جنبشی با میزان انرژی فوتون‌هاي نور، توانستند جرم مواد پاشنده و در نهایت ترکبیات آن را به‌دست آورند.

میزان جرم محاسبه شده تقریباً به اندازه جرم سیاره مشتری است به این صورت که مرکز سیاه چاله همانند یک مسلسل جرمی معادل مشتری را با سرعتی نزدیک به سرعت نور به خارج از کهکشان پرتاب می‌کند و انرژی فوق‌العاده زیادی را در جهان تولید می‌کند.

این یافته یک سر آغاز مهم برای دانستن این نکته است که مواد چگونه شکل گرفته‌اند و هدفی برای فعاليت‌هاي آتي ناسا با استفاده از تلسکوپ فضاییGLA و ماهواره ژاپني سوزاکو خواهد بود.

بهانه جدید جرج بوش : دشمنان آمریکا حق ندارند از فضا استفاده کنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



جرج بوش رئيس جمهوري آمريكا دستوري را امضا كرده است كه بر اساس آن اين كشور به دشمنان اجازه نخواهد داد براي آنچه اهداف خصمانه مي‌نامد، از فضا استفاده كنند. اين اقدامات كه در واقع اولين بازبيني در سياست‌هاي فضايي آمريكا در 10 سال گذشته بوده است در دستوري كه بوش يك ماه پيش آن را امضا كرده بود، اعلام شد. اين دستور در ابتدا محرمانه اعلام شد اما بعدها بخش‌هايي از آن در پايگاه اينترنتي دفتر سياست علوم و فن‌آوري آمريكا منتشر شد. در اين سياست جديد آمده است: " آزادي اقدام در فضا به اندازه قدرت هوايي و دريايي براي آمريكا مهم است. اين كشور براي افزايش دانش، اكتشاف، رفاه اقتصادي و گسترش امنيت ملي به توانايي‌هاي منسجمي در زمينه فضايي احتياج دارد. اين سياست همچنين معتقد است هرگونه سيستم فضايي آمريكايي بايد بدون مداخله ديگران امكان اجرايي شدن بيابد و دولت اين كشور نيز هرگونه مداخله در اين مسئله را نقض حقوق مسلم خود مي‌داند. بر اساس اين گزارش " آمريكا توانايي فضايي از جمله بخش‌هاي مستقر در فضا و خطوط پشتيباني را بخشي حياتي از منافع ملي خود مي‌داند. " این پیشنهاد در سندی تحت عنوان " سیاست ملی در زمینه فضا " آمده است. در این سند همچنین رد هر گونه توافقنامه بین المللی در آینده در زمینه کنترل تسلیحاتی که حضور آمریکا را در فضا محدود کنند سخن به میان آمده است. روزنامه واشنگتن پست به نقل از رییس جمهور آریکا می نویسد: " آزادی عمل در فضا برای آمریکا مانند توانمندی ما در هوا و دریایی اهمیت دارد ". در اين سياست جديد آمده است: آمريكا حقوق، توانايي‌ها و آزادي اقدام در فضا را براي خود محفوظ دانسته، ديگران را از مختل كردن اين حقوق و يا ايجاد توانايي‌هايي با اين هدف منصرف كرده و يا بازخواهد داشت، اقدامات ضروري براي دفاع از توانايي‌هاي فضايي را انجام داده، در مقابل مداخله واكنش نشان خواهد داد، و در صورت ضرورت از استفاده كشورهاي رقيب از توانايي‌هاي فضايي در تضاد با منافع آمريكا جلوگيري خواهد كرد. به گفته كاخ سفيد در اين سياست اشاره‌اي به توليد يا گسترش تسليحات در فضا نشده است. فردريك جونز، سخنگوي شوراي امنيت ملي آمريكا نيز درباره اين سياست جديد مي‌گويد: «آمريكا حق دفاع از خود و دفاع از منافع و دارايي‌هاي خود را محفوظ مي‌داند!!! » به گفته وي تهديدها و چالش‌هاي پيش روي آمريكا در 10 سال گذشته، يعني آخرين زمان اصلاح سياست فضايي اين كشور تغيير كرده است. با اتخاذ این تصمیمات نه تنها بسیاری از کشورها آن را به مسخرگی گرفتند بلکه مجامع بین المللی اعلام داشتند که جرج بوش می خواهد فضا را مانند زمین نا امن سازد.

امكان رويت هلال ماه شوال در شامگاه دوشنبه 1 آبان در جنوب و مركزايران قابل توجه است.


مقارنه ماه و خورشيد در ساعت 8:45 روز 30 مهر ماه اتفاق مي افتد. در شامگاه آن روز هلال ماه شوال فقط در بخشي از آمريكاي جنوبي(كشورهاي شيلي ، آرژانتين ، اروگوئه و پاراگوئه) با ابزار قابل رويت خواهد بود. در شامگاه آن روز هلال در آسيا ، اروپا و آفريقا و آمريكاي شمالي غير قابل رويت است. در شامگاه دوشنبه 1 آبان هلال ماه ايالات متحده آمريكا ،جنوب كانادا ، قاره آفريقا، بخشي از آسيا(خاورميانه ، عربستان، كشورهاي حاشيه حليج فارس ، پاكستان ، هند و آسياي جنوب شرقي ) قابل رويت خواهد بود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نقشه رويت پذيري هلال شوال در شامگاه 30 مهر (مطابق معيار يااوپ)

وضعيت هلال شوال در ايران

مطابق پيش بيني برخي از معيارهاي رويت پذيري همچون معيار يالوپ و رصدخانه آفريقاي جنوبي هلال ماه شوال در شامگاه اول آبان 1385 در جنوب ايران با چشم مسلح قابل رويت مي باشد ولي در شهرهاي مركزي و شمالي قابل رويت نخواهد بود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نقشه رويت پذيري هلال شوال در شامگاه 1 آبان (مطابق معيار يالوپ)



اما در چند سال گذشته بارها شاهد آن بوديم كه در بخش هايي كه معيارهاي رويت پذيري اعلام رويت ناپذيري كرده اند، هلال ماه با ابزار رويت شده اند. پس به سراغ هلال هاي بحراني رويت شده مي رويم.

مقايسه مشخصه هاي نجومي هلال ماه شوال در شامگاه 1 آبان با هلال رويت شده ذيقعده 1426 در اصفهان نشان مي دهد كه امكان رويت اين هلال با ابزارهاي متوسط در مركز ايران وجود دارد. اما براي رويت هلال ماه شوال در مناطق شمالي تر احتياج به ابزارهاي بزرگتر و دقيق تر است. مقايسه مشخصه هاي نجومي هلال شوال و رمضان نشان مي دهد كه وضعيت رويت پذيري هلال شوال به مراتب بهتر از هلال رمضان است. به عنوان مثال جدايي زاويه اي هلال شوال در تهران حدود 8/14 درجه است در حالي اين كميت در هلال رمضان 2/11 درجه بود. حتي مدت مكث اين هلال نيز بيش از هلال رمضان 1427 است.البته وجودگرد و غبار سراسري در عدم رويت هلال رمضان امسال تاثير قابل توجهي داشته است بنابراين در صورت وجود شرايط مناسب جوي امكان رويت هلال ماه شوال در شامگاه دوشنبه اول آبان 1385 بالا خواهد بود. لازم به ياد آوري است كه عيد سعيد فطر با استهلال گسترده گروههاي تخصصي در سراسر كشور و اعلام نظر شرعي توسط دفتر مقام معظم رهبري تعيين خواهد شد.

عيد سعيد فطر 1427 در ديگر كشورها

از آنجاييكه كشور عربستان به اشتباه ماه رمضان را در اول مهر شروع كرده است بنابراين اگر ماه رمضان 30 روزه باشد ، ماه مبارك رمضان در شامگاه 30 مهر 1385 به پايان خواهد رسيد و در اين كشور روز 1 آبان عيد سعيد فطر خواهد بود. به طبع آن برخي از كشورهاي اسلامي اين روز را اول ماه شوال اعلام خواهند كرد. بنابراين مسلما" كشورهاي حاشيه خليج فارس زودتر از ايران عيد فطر را جشن خواهند گرفت.

امير حسن زاده

كارشناس ارشد مركز تقويم موسسه ژئوفيزيك دانشگاه تهران

جستجوی سیارات فرا خورشیدی


دانشمندان قصد دارند در دهه آتی با استفاده از SIM (ماموریت تداخل سنجی فضایی ) به جستجوی و بررسی سیارات فرا خورشیدی بویژه سیارات زمین مانند بپردازند. سیاراتی که دارا ویژگی هایی مشابه ای مانند جرم و مدار گردش، با زمین باشند .به بیان دیگر نباید فاصله این سیارات با ستاره مادر بسیار زیاد و یا کم باشد.به عقیده دانشمندان در سطح و اتمسفر سیاراتی که دارای چنین ویژگی هایی هستند(جرم و...)به احتمال زیاد آب مایع نیز وجود دارد و در نتیجه می توانند پذیرای حیات باشند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به عقیده متخصصین این پروژه در بررسی هایی که پیرامون صد و بیست ستاره منتخب (ستارگانی که احتمال وجود سیارات فرا خورشیدی در اطرافشان زیاد است) به عمل خواهد آمد،ماموریت SIM قابلیت جستجوی این اجرام را خواهد داشت:



- سیارات کوچک تر از زمین در اطراف شش ستاره



- سیاراتی با دو برابر جرم زمین در اطراف سی ستاره



- سیاراتی با سه برابر جرم زمین در اطراف تمامی صد و بیست ستاره



این در حالی است که شمار ستارگانی که سیارات فرا خورشیدی با ابعادی برابر نپتون در اطراف شان وجود دارند، به بیش از دو هزار عدد نیز می رسد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تمامی سیاراتی که در این ماموریت کشف خواهند شد به عنوان هدف ماموریت بعدی تحت عنوان جستجوگر سیارات زمین مانند محسوب می گردند؛ این ماموریت به جستجوی دقیق و مستقیم سیارات قابل سکونت و همچنین بررسی آثار حیاتی آنان اختصاص خواهد داشت.



در فهرست ستارگانی که SIM به جستجوی آنها برای یافتن سیارات فرا خورشیدی خواهد پرداخت،شش نام آشنا به چشم می خورد که همه ما کمابیش این ستارگان را در آسمان شب دیده ایم.



- شباهنگ ( شعرای یمانی) در صورت فلکی کلب اکبر درخشان ترین ستاره آسمان شب.



- نسر طایر در صورت فلکی عقاب ، از مجموعه مثلث تابستانی



- آلفا قنطورس از نزدیک ترین ستارگان به خورشید


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایی خیالی از SIM



گزارشی از این تحقیقات در مجله انجمن نجوم پاسیفیک توسط جوزف کاتنزاریت،مایکل شائو،استفن آنوین آنجل تنر و جفری یو (از آزمایشگاه موتور های پیشران ناسا) در سپتامبر سال جاری به چاپ رسیده است.



برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون ماموریت SIM به آدرس زیر مراجعه نمایید




[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شرکت تولید کننده مواد لبنی هیماواری اقدام به عرضه ماست های فضائی دربازار کرد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


شرکت توليدکننده مواد لبني " هيماواري " در ژاپن ماست فضايي را که از دو نوع باکتري اسيد لاکتيک ساخته شده، به بازار عرضه کرد.اين ماست در بهار سال گذشته به مدت 10 روز در موشک فضايي «سايوز» روسيه باقي مانده بود. اين ماست به «ماستي که به فضا سفر کرده» معروف شده است. شرکت «هيماواري» با شرکت سيستم‌هاي فضايي انساني ژاپن (JAMSS) جهت سازمان‌دهي سفرهاي فضايي براي آزمايش روي باکتري‌ها همکاري دارد. اين محموله فضايي متشکل از باکتري اسيد لاکتيک موجود در ماست‌هاي معمولي و باکتري «لاکتوباسيلوس پاراکاسي» است که از ترشي‌هاي به جا مانده از مشروبات الکلي به دست آمده است. در تحقيقي که توسط اين شرکت لبني و دانشگاه «هوکايدو» انجام شد، باکتري " لاکتوباسيلوس پاراکاسي " براي افزايش سطح ايمني بدن در برابر بيماري ها آزمايش شد. براي ساخت اين ماست فضايي دو نوع باکتري مذکور با نوع سومي از باکتري‌ها ترکيب شد. به نظر مي‌رسيد تشعشعات کيهاني بر اين باکتري‌ها تاثير گذار باشد. به گفته «بونجيرو يوشيزاوا» رئيس شرکت لبنيات سازي «هيماواري دايري»، باکتري اسيد لاکتيک خوشمزه است. ممکن است سفر فضايي روي طعم اين ماست تاثير گذاشته باشد و خاصيت تقويت سيستم ايمني بدن را افزايش داده باشد. اين نمونه پس از 10 روز نگهداري در محيط ناملايم موشک فضايي به کارخانه براي انجام آزمايشات بيشتر انتقال يافت و در حدود نيمي از باکتري ها به دليل قرار گرفتن در اين محيط از بين رفتند. باکتري‌هاي مقاوم و قوي به اين ماست فضايي مزه بهتري نسبت به ماست‌هاي معمولي که از باکتري‌هاي زميني ساخته مي‌شوند، مي‌دهند. شرکت توليد کننده مواد لبني «هيماواري» ژاپن يک صندلي را براي پرواز به فضا از پايگاه فضايي «بايکونور» قزاقستان در بهار سال آينده در موشک «سايوز» رزرو کرده است.

اخترشناسان به تازگی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متری NTT توانستند از کم نور ترین کوتوله قهوه ای به طور مستقیم تصویر برداری کنند.به عقیده دانشمندان پس از این کشف ما با نسل جدیدی از سیستم های ستاره ای روبرو هستیم که علاوه بر سیارات اجرام ستاره ای را نیز در بر می گیرند.


HD 3651B با جرمی در حدود بیست تا شصت برابر سیاره مشتری، کم سو ترین همدم ستاره HD 3651 در فراسوی خورشید می باشد.فاصله این کوتوله قهوه ای تا ستاره مادر، شانزده بار از فاصله سیاره نپتون تا خورشید بیشتر است. کوتوله های قهوه ای ستارگان کوچکی هستند که برای سوزاندن هیدروژن جرم کافی ندارند.همچنین به علت فقدان گرمای کافی ،در مرکز آنها هم جوشی هسته ای هم صورت نمی گیرد. دمای سطحی یک کوتوله با گذشت زمان کاهش می یابد و به دمای سیاره نزدیک می شود. در نهایت درخشندگی بسیار اندک آشکار سازی آنها بسیار دشوار می کند.

ستاره HD 3651 با جرمی برابر خورشید در فاصله ی 36 سال نوری از ما در صورت فلکی حوت(ماهی) قرار دارد.تا مدت ها تصور می شد که این ستاره تنها میزبان سیاره ای فراخورشیدی می باشد؛ این سیاره نیز با جرمی کم تر از جرم زحل و فاصله ای کم تر از فاصله عطارد تا خورشید هر 62 روز یک بار به دور ستاره مادر در گردش است.

مار کوس موگرائر که مسئولیت هدایت این تحقیقات را بر عهده داشته می گوید: کشف جدید از اهمیت زیادی برخورداری است و می توان از ان نتیجه گرفت که سیارات و کوتوله های قهوه ای توانایی شکل گیری پیرامون یک ستاره مادر را دارا می باشند.
موگرائر به همراه تیم تحقیقاتی خود برای نخستین بار در سال 2003 میلادی با استفاده از تلسکوپ فرو سرخ 3.8 متری یوکیرت در ایالت هاوایی نقطه نورانی مبهمی در اطراف ستارهHD 3651 کشف کردند.سرانجام پس از 3 سال تحقیق و رصد های شبانه روزی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متریNTT واقع در لاسی لا، آنها به این نتیجه رسیدند که نقطه نورانی ،ستاره ای در پس زمینه نبوده، بلکه یک کوتوله قهوه ای است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ستاره HD 3651 HD 3651Bبه همراه کوتوله قهوه ای


کوتوله قهوه ایHD 3651B کم سو ترین همدم ستاره ای است که تا کنون به طور مستقیم کشف شده و علاوه بر این در ماموریت نقشه برداری از آسمان پالومار هم ثبت نشده است.به بیان دیگر به دلیل دمای پایین کوتوله قهوه ای که بین 500 تا 600 درجه سانتیگراد می باشد و همچنین جرم نسبتا اندک آن، سیصد هزار بار کم نور تر از خورشید بوده و در طیف فرو سرخ نیز قابل مشاهده نمی باشد. HD 3651B در دسته ستارگان کوتوله قهوه ای سردT ) ( جای می گیرد.

موگرائر می افزاید: با توجه به درخشندگی بسیار اندک کوتوله های قهوه ای سرد، جستجوی آنها در طیف فرو سرخ هم بسیار مشکل است به طوری که تا کنون تنها دو نوع از این گونه اجرام آن هم به طور غیر مستقیم کشف شده است.مطالعه کوتوله های قهوه ای نقش بسیار مهمی در افزایش دانش ما نسبت به اجزای تشکیل دهنده اتمسفر آنها دارا می باشد.

در حال حاضر بیش از 170 ستاره در فراسوی خورشید دارای همدم سیاره ای می باشند.در اطراف برخی از این ستارگان علاوه بر سیاره، اجرام ستاره ای نیز وجود دارند؛این بدان معنا است که سیارات نیز می توانند در محیط و شرایطی آشفته بوجود آیند.در حالیکه سیارات منظومه شمسی در محیطی نسبتا آرام و به دور ستاره ای واحد شکل گرفته اند.

سیاره همدم در مقایسه با کوتوله قهوه ای در فاصله ای نزدیک به دور ستاره مادر HD 3651 در گردش بوده ، به طوری که HD 3651B هزار و پانصد بار از این فاصله دور تر است.

داستان مشاهده هلال ماه آن هم در ماه مبارک رمضان به قسمتهای جذاب خود نزدیک میشود. دوشنبه ( امروز) گروه های زیادی در سراسر ایران افق مغرب را برای مشاهده این هلال باریک جستجو خواهند کرد.اما مشاهده در صورتی است که وضعیت هوا برای این کار مناسب باشد. نگاهی به نقشه های هوایی طی روزهای گذشته پیش بینی وضعیت هوای امروز را بسیار مشکل میکند.



با توجه به رابطه مستقیم مشاهده هلال ماه با وضعیت جوی , پیش بینی های دقیق برای وضعیت هوا بسیار حائز اهمیت خواهد بود. برای رویت هلال ماه معمولا گروه ها محل های رصدی که فاکتور های مناسبی برای رویت هلال های ماه داشته باشند را انتخاب میکنند و در انجا مستقر میشوند. اما انتخاب صحیح استقرار با توجه به وضعیت هوا و همینطور احتمال مشاهده ماه با توجه به فاکتور های مشاهده نیز مهم هستند. منبع بسیاری از منجمان ایرانی سایت های هستند که به رایگان اطلاعات هواشناسی را به صورت خام یا با انالیزهایی با دقت ها مختلف در اختیار قرار میدهند. میزان اعتماد با این اطلاعات نیز با توجه به تجربه استفاده از آنها است.


سایتهای [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و سایت ایرانی [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] از جمله سایت های مرجعی هستند که میتوان به اطلاعات آنها اعتماد کرد.

اما وضعیت تغییرات
طبق آخرین پیش بینی های انجام شده در اکثر سایت های هواشناسی هوای نیمه شرقی - شمال شرق - مرکز و شمال کشور امروز نیمه ابری و یا ابری همراه با بارندگی خواهد بود. اما مناطق جنوبی و جنوب غربی و بخشی از غرب و جنوب شرقی ایران وضعیت بهتری را دارند. با توجه به این که طبق فاکتور های رویت هلال ماه قسمت های جنوبی تر مرکز ایران یعنی جنوب و جنوب غربی و بخشی از غرب ایران شانس بیشتری برای رویت هلال ماه دارا هستند استقرار این گروه ها با توجه به وضعیت هوای این مناطق در بخش هایی که توده های ابری کمتری در آنها دیده میشود منطقی تر به نظر میرسد. هر چند تا چند ساعت قبل از غروب خورشید تغییرات بسیار زیادی در نحوه پراکندگی ابرها بوجود خواهد آمد.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وضعیت ابرها در صبح روز دوشنبه 1 ابان ماه 1385 از سایت Weather.ir



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وضعیت ابرها در صبح روز دوشنبه 1 ابان ماه 1385 از سایت Weather.com

توکانا -47 از نگاه هابل


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



شاهکاری دیگر از تلسکوپ فضائی هابل. مدرسه ای پر از ستارگان گوناگون. از آبی گرفته تا قرمز. همه نوع را در آن می یابید. هابل با استفاده از دو ابزار قدرتمند خود یعنی دوربین میدان باز سیاره ای 2 و دوربین پیشرفته نقشه برداری توانست نمائی جالب از خوشه کروی توکانا- 47 تهیه کند. خوشه ای متراکم از ستارگان. فاصله ستاره ها در چنین خوشه های کروی از هم تقریبا 1 سال نوری است. در نظر داشته باشید که نزدیک ترین ستاره به خورشید یعنی آلفا قنطورس تنها 4.3 سال نوری( 215000 برابر فاصله زمین از خورشید ) از ما فاصله دارد. تراکمی که در مرکز خوشه میان اعضاء وجود دارد 10000 برابر مقدار فاصله ای است که ستاره های اطراف خورشید از یکدیگر دارند. در مرکز خوشه ما شاهد پر جرم ترین ستاره ها هستیم و در لبه ها هم ستاره های کم جرم سکونت گزیده اند. در این ماموریت دانشمندان با استفاده از تمام قدرت هابل توانستند حرکت ستاره های موجود در خوشه را شبیه سازی کنند. آنان تقریبا 7 سال خوشه را زیر نظر داشتند و در این مدت توانستند از 130000 ستاره موجود در آن عکسبرداری کنند. همچنین آنان توانستند با استفاده از روشهای جالبی حرکت خاص ستارگان موجود در این خوشه را محاسبه کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر از این روشها و همچنین شرح بیشتر در مورد این ماموریت می توانید به مجله اخترفیزیک ماه سپتامبر مراجعه کنید.



parssky.com

بر خلاف آنچه تا کنون تصور می رفته است ,عامل اصلی انقراض دایناسورها و هم عصرانشان شهاب سنگ معروف "چیکسولوب"* نمی باشد. به اعتقاد برخی فسیل شناسان اصابت شهاب سنگهای متعددبه زمین, آتشفشانهای مهیب و پرقدرت شبه قاره هند و نهایتا تغییرات آب و هوایی در پایان دوره" کریتاسیوس" همگی در نابودی دایناسورها نقش داشتند.



بیش از 65 میلیون سال پیش دراواخر دوره کریتاسیوس ,شهاب سنگ عظیم الجثه ای به قطر 10 کیلومتر به زمین اصابت کرد.در اثر این اصابت حفره ای عظیم در دل زمین ایجاد شد که با استفاده از ابزارهای زمین شناسی وجود آن در یک کیلومتری زیر سطح زمین کشف شد .مکان این اصابت یاکوتان در پنینسولا واقع در مکزیکو بود

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


هنگامی که چیکسولوب به زمین اصابت کرد شوک عظیمی ناشی از انتقال انرژی به زمین بوجود آورد با این اتفاق 5.0×1023 ژول انرژی تقریبا برابر با 100000 گیگا تن تی ان تی انرژی آزاد شد .این مساله یک سونامی عظیم در همه جهات به وجود آورد که به خصوص جزایر کارائیب را به شدت در هم نوردید همچنین موجب بروز زمستان هسته ای شد که زمین را بر ای سالها با ابر غلیظی پوشاند.

در اینجا بود که در دهه هفتاد میلادی نظریه انقراض دایناسورها توسط این شهاب سنگ از سوی فیزیکدانی به نام لوئیس آلوارز و پسرش والتر که یک زمین شناس بود مطرح شد .این نظریه به طورگسترده ای از سوی جوامع علمی با استقبال روبرو شد و مورد پذیرش قرار گرفت.بر اساس این نظریه ایریدیوم تا پیش از اصابت چیکسولوب در زمین وجود نداشته است و توسط این شهاب سنگ به زمین آورده شده است.

اما تحقیقاتی که به تازگی صورت گرفته است و با نمونه برداری از رسوبات اعماق دریا در محل اصابت چیکسولوب و نیز در تگزاس در طول رودخانه "برازوس" و از صخره های عظیم الجثه در شمال مکزیکو نشان می دهد که چیکسولوب به تنهایی نمی تواند عامل انقراض دایناسورها در کره زمین باشد چراکه اصابت این شهاب سنگ 300000 سال پیش از نابودی کامل حیات به زمین رخ داد که پس از آن بسیاری از گونه های جانداران دریایی سالهابه حیات خود ادامه می دادند.

بر اساس این تحقیقات حفره به جا مانده ازاین شهاب سنگ تنها یکی از هزاران آثار باقیمانده از انواع مشابه خود بر روی کره زمین است و شاید چیکسولوب کوچکترین و جز اولین سری از شهاب سنگهایی باشد که حیات برروی کره زمین را برای بیش از 50000از بین برد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در تمامی مکانهای بالا محققین میکرو فسیلهای موجود را مورد بررسی قرار دادند اما هیچ گونه تاثیرات زیست محیطی که منجر به پدیده انقراض شود رانیافتند .بعبارتی هیچگونه رابطه ای بین انقراض و اصابت چیکسولوب به زمین وجود ندارد.

در نهایت بزرگترین و آخرین ضربه نامشخص در 65.5 میلیون سال رخ داد و این فاجعه دو سوم از انواع گونه های گیاهی و جانوری را به ورطه نابودی و انقراض کشاند. در واقع آن ضربه بود که باعث شد تا فلز ایریدیوم به کره زمین آورده شود و اکنون در همه سنگها و صخره ها در همه جای دنیا دیده شود. این خود از نشانه های آن ضربه کاری است که منجر به نابودی عصر خزندگان گردید.

به این ترتیب با کشف حلقه ها ی گمشده داستان واقعی انقراض دایناسور ها این داستان را می توان این گونه ادامه داد و به پایان بردکه چیکسولوب علی رغم شدت و قدرت اصابت همراه با فعالیتهای آتشفشانی بلند مدت و شدید در شبه قاره هند که طغیانهای بازالتی به همراه داشت مقادیر بسیا رانبوهی از گازهای گلخانه ای را به اتمسفر زمین متصاعد کرد در طی یک دوره بیش از یک میلیون سال با تغییرات جوی گونه های جانوری را به پرتگاه نیستی سوق داد و در نهایت با سقوط دومین شهاب سنگ عظیم الجثه همه چیز به پایان رسید.

اما این داستان با یک سوال به پایان می رسد و آن این است که رد پای آخرین شهاب سنگ عظیم الجثه را در کدام نقطه این کره خاکی باید جستجو کرد؟


* چیکسولوب در فرهنگ لغت مایا به معنای "رد پای شیطان" است که نام شهاب سنگ مربوطه نیز از آن اقتباس شده است.




parssky.com

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصاویر مربوط به دو میکرو ارگانیسم تازه کشف شده

از هنگامی که انسان شروع به مطالعه و کاوش پیرامون جهان اطراف خود کرده است سوالهای بسیاری ذهن او را به خود مشغول کرده است. هرچه بیشتر درک می کند در می یابد که کمتر می داند. یکی از سوال های بنیادین این موجود دو پا همواره بر این بوده است که آیا به غیر از کره خاکی خودمان حیات در جای دیگری از این جهان پهناور وجود دارد ؟ نزدیکتر بیائیم...در منظومه شمسی خودمان چطور ؟ آیا موجودات زنده ای که تا به حال آنها را شناخته ایم می توانند در شرایط محیطی سیاره ای مانند مریخ رشد کنند ؟ اگر چندی پیش این سوال را از سیاره شناسان می پرسیدید جوابتان منفی بود ولی حالا با یافته ای که جدیدا به دست آمد می توان گفت که این امر امکان پذیر است. در مطالعات آزمايشگاهي كه اخیرا انجام شد و حدود دو سال به طول انجامید، محققان در یافتند كه برخي از ميكروارگانيسم‌ها وجود دارند كه با برخورداري از قابليتي همچون تطابق خود با محيط هاي بسيار سرد، نه تنها در محيط هاي نامطلوب به حيات خود ادامه مي‌دهند، بلكه حتي در دمای 30 درجه فارنهايت هم می توانند تكثير شوند. اين ميكروب‌ها هم چنين از مكانيسم دفاعي جالبی برخوردارند كه از آنها در برابر دماي بسيار سرد محافظت مي‌كنند. این نوع از موجودات زنده می توانند در شرایط سیاره مریخ نظیر فشار و آب بسیار کم دوام بیاورند و حتی رشد کنند. این دو نوع میکرو ارگانیسم تازه کشف شده که با نامهای " هالوفیل " و " متانوژن " شناخته می شوند هر کدام شرایط رشد مخصوص به خود را دارند. هالوفیل ها در دمای 30 درجه فارنهایت هم قابلیت رشد کردن دارند و حتی می توانند در زیر سطح مریخ با وجود آب شور زندگی کنند. متانوژن ها در دمای 28 درجه فارنهایت نیز زندگی می کنند و خصوصیت بارزشان تکثیر شدن در محیط بدون اکسیژن است.این نوع می تواند متان نیز تولید کند. دانشمندان پس از بررسی انواع زیادی از میکروارگانیسم ها در شرایط سخت آزمایشگاهی توانستند این دو نوع موجود تک سلولی را بیابند که هر دو از انواع آزمایش ها سر بلند بیرون آمده بودند. با مطالعات بیشتری که انجام شد محققان دریافتند که این دو نوع میکروب نه تنها می توانند بر روی مریخ زندگی کنند بلکه قابلیت رشد در سایر سیارات مریخ مانند را نیز دارند. در کهکشان راه شیری اغلب ستاره ها از خورشید ما سردتر هستند و به طبع نواحی اطرافشان دارای دمای کم است. بنابراین سیاراتی که در این منظومه ها شکل می گیرند دنیاهائی سرد و خاموش هستند. با کشف این دو نوع میکروب دانشمندان امیدوارند که بتوانند میکروارگانیسم های دیگری را با خصوصیات متفاوت در این نوع سیارات بیابند. تا به حال اخترشناسان توانسته اند 200 ستاره خورشید مانند را که احتمال حیات در سیاره های اطراف آنها بیشتر از سایر سیاره ها است کشف کنند.


parssky.com

يك تحقيق جديد نشان مي دهد كه يك ستارك نزديك به زمين از دو قسمت ناهمگون تشكيل شده و مانند يك زمين و يك ماه مينياتوري در حال رقص به دور يكديگر هستند.




[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


تصويربرداري راداري نشان مي دهد كه قسمت بزرگتر كه آلفا ناميده مي شود حدود 1.5 كيلومتر پهنا دارد و اساسا توده شناوري از خرده سنگها است كه توسط جاذبه به هم نگه داشته شده اند. حدود 50 درصد از آلفا فضاي خالي مي باشد.قسمت كوچكتر بتا ناميده مي شود كه اندازه آن حدود يك ربع آلفا است و مانند بادام زميني كشيده است. بتا هر 17 ساعت و از فاصله حدود 2.5 كيلومتري يك بار به دور آلفا مي چرخد.

دانيل شيررز كه عضو گروه مطالعاتي از دانشگاه ميشيگان است مي گويد" اين دو بخش آنقدر به يكديگر نزديك هستند كه زمانيكه يكي از آنها مي چرخد (چرخش آن) باعث حركت ديگري مي شود. "جزئيات اين يافته ها كه در شماره ماه اكتبر 2006 مجله Science منتشر شدند نشان مي دهند كه آلفا با سرعت نزديك به خرد شدن مي چرخد. آلفا هر سه ساعت يك چرخ كامل مي زند. پژوهشگران مي گويند اگر اين قسمت با سرعت بيشتري مي چرخيد ، مواد از بخش استوائي آن به درون فضا پرتاب مي شدند.

دانشمندان بر اين باورند كه اين دو قسمت در گذشته متعلق به يك ستارك بزرگتر بودند كه طي يك گذر كه به شكل خطرناكي نزديك به زمين بود از هم جدا شدند. احتمال ديگري نيز وجود دارد: تابش خورشيد بر روي ستارك اصلي باعث شد كه اين ستارك (اصلي) آنقدر سريع بگردد كه باعث شكسته شدن آن شد. به دليل شكل ظاهري ناهمگون ، گاهي ستاركها مي توانند مانند بادبانهاي خورشيدي عمل كنند و نور خورشيد را به دام بياندازند همانطور كه قايقهاي بادي باد را گرفتار مي كنند. ستارك KW4 بعنوان يك ستارك بالقوه خطرناك طبقه بندي مي شود زيرا در مقايسه با ستاركهاي ديگر ، عبور آن نسبتا به زمين نزديك است. با اين حال ، شيررز مي گويد آخرين مشاهدات نشان مي دهند كه امكان برخورد اين ستارك به زمين طي 1.000 سال آينده وجود ندارد.

اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ فرو سرخ اسپیتزر موفق به شناسایی دو سیاه چاله ابر پرجرم درخشان شده اند.از آنجا که این گونه از سیاه چاله ها برای بلعیدن تدریجی مواد اطراف خود نیازمند زمانی نسبتا طولانی هستند،مواد باقی مانده گرم شده و انرژی بسیار زیادی تولید می نمایند که در نتیجه باعث افزایش میزان درخشندگی آنها می گردد.


بنابر نظریه ای، انرژی حاصل از این پدیده چنان زیاد است که می تواند فرایند شکل گیری ستارگان یک کهکشان را به طور کل مختل نماید.

دانشمندان بر این عقیده بودند که هنگام برخورد دو کهکشان ، سیاه چاله های پر جرم مرکزی شان با یکدیگر ترکیب شده و یک سیاه چاله ابر پرجرم (اختروش) بو جود می آورند.این سیاه چاله بلا فاصله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن مواد اطراف خود می نماید.از آنجا که ذرات گاز و غبار اطراف ،همچون پوششی مانع از رسیدن امواج ساطع شده از این سیاه چاله می شود، مشاهده فرایند بلعیدن مواد و تولید انرژی، بوسیله تلسکوپ ها ممکن نیست.

از مدتی پیش این گونه تصور می شد که برخی از سیاه چاله سرانجام اشباع (سیر) خواهند شد، تا این که این اتفاق افتاد.در این هنگام سیاه چاله ها انرژی بسیار زیادی از خود ساطع نموده و تمام موارد اطراف خود (از جمله ذرات گاز و غبار) را از بین می برند.همانطور که پیش از این نیز اشاره شده گاهی اوقات این انرژی بدان حد زیاد است که می تواند تمامی مواد مورد نیاز برای شکل گیری ستارگان یک کهکشان را نابود سازد.

بر طبق تحقیقات دکتر ماریا دل کارمن پولتا از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دو سیاه چاله ابر پر جرم تازه کشف شده، در پوششی از ذرات گاز و غبار بسیار چگال احاطه شده اند و گسیل مقدار زیادی انرژی باعث آشکار شدن شان گردیده است.



او می افزاید: سیاه چاله همیشه به هنگام بلعیدن مواد اطراف خود انرژی فراوانی از خود ساطع می کنند.هنگامی که جرمی وارد سیاه چاله می شود، متعاقب آن انرژی آزاد می گردد.هر چه که مقدار ماده زیاد شود انرژی آزاد شده نیز افزایش می یابد.زمانی که این میزان انرژی از حد خاصی فراتر رود سیاه چاله تمامی مواد اطراف خود را نابود می سازد. دانشمندان توانستند با برسی میزان درخشندگی سیاه چاله، مقدار انرژی گسیل شده را اندازه گیری کنند. پولتا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که این سیاه چاله ها سه میلیارد بار از خورشید پر جرم تر بوده و قادرند 68 منظومه شمسی در سال و یا یک خورشید را در هفته ببلعند.

در این بین پوششی از ذرات گاز و غباری که در اطراف این گونه از سیاه چاله ها وجود دارند ، محاسبه میزان درخشندگی آنها را پیچیده می کنند.زیرا این ذرات مقداری از انرژی ساطع شده را جذب و مجددا آن را به صورت امواج فرو سرخ گسیل می کنند.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


با استفاده از اپتیک فرو سرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر، پولتا به همراه تیم تحقیقاتی خود موفق شدند میزان انرژی جذب شده توسط پوشش گاز و غبار را تعیین نمایند؛در نتیجه با دانستن این مقدار، میزان درخشندگی حقیقی سیاه چاله ها نیز مشخص گردید. علاوه بر این گروهی از متخصصین با بهره گیری از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا سازمان فضایی ناسا ، میزان ذرات گاز و غبار اطراف سیاه چاله ها را نیز محاسبه نمودند.



به عقیده پولتا چنین درخششی گویای این حقیقت است که تمامی ذرات گاز و غبار باید مدت ها پیش از بین رفته باشد، به بیان دیگر این سیاه چاله هم اکنون در اوج فعالیت خود به سر می برد.

اگر چه که چنین پدیده هایی در مدل های نجومی پیش بینی شده اند، اما بسیاری از اخترشناسان با برخی خصوصیات سیاه چاله های ابر پر جرم آشنایی ندارند. به دلیل برخی مشکلات، تا کنون این گونه از سیاه چاله ها به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته بودند.

نقش سیاه چاله در شکل گیری کهکشان ها هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.ما در واقع به بخشی از زندگی یک سیه چاله نگریسته ایم.بر طبق مدل های نجومی این گونه از سیه چاله ها می بایستی مواد اطراف خود را از مدت ها پیش نابود ساخته باشند.



نتایج این تحقیقات در ماه مه سال 2006 میلادی در ژورنال اخترفیزیک به چاپ رسید

مایکل گریفین امروز در نشست خبری رسانه های جهان سرنوشت هابل را مشخص می کند


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اینک زمان آن رسیده است. ابزار تک چشمی بشریت با شانزده سال کسب افتخار برای زمینیان اینک به انتظار نشسته است تا ببیند که مسئولان ناسا درباره سرنوشت اش چه تصمیمی می گیرند. ابزار فرسوده هابل کم کم به پایان عمر خود نزدیک می شوند و زمان آن رسیده که ناسا تصمیم قطعی را برای تعمیر این تلسکوپ فضائی بگیرد. مایکل گریفین( رئیس سازمان فضائی ناسا ) اعلام کرده که سه شنبه 9 آبان ماه در نشست خبری با حضور خبرنگاران سراسر جهان تصمیمی را که درباره هابل گرفته است بیان می کند. این در حالی است که پس از حادثه دلخراش شاتل فضائی کلمبیا و کشته شدن هفت نفر از فضانوردان شان اوکیف( رئیس اسبق ناسا ) ماموریت تعمیر هابل را که در آن زمان پس از سفر کلمبیا برنامه ریزی شده بود لغو کرد. در پی تصمیمات او بسیاری از علاقمندان هابل اعتراضات خود را اعلام کردند و خواستار برنامه ریزی سفر تعمیر دوباره هابل شدند. هنوز معلوم نیست که آیا نظر مایکل گریفین مانند نظر شان اوکیف است یا خیر. همه چیز فردا مشخص می شود. هم اکنون تعدادی از ابزار هابل در حال از کار افتادن هستند. تا سال 2008 باطری های شانزده ساله هابل از کار می افتند و چند ابزار دیگر هم توانائی های خود را از دست می دهند. با پیش بینی های انجام شده اگر سفر تعمیر هابل قطعی شود شاتل حامل فضانوردان در اوائل سال 2008 به این کار می پردازد. در صورت بروز هر گونه مشکل برای فضانوردان در تعمیر هابل آنان می توانند بیش از یک ماه را در ایستگاه فضائی سپری کنند. با اجرا شدن ماموریت تعمیر هابل فضانوردان دو ژیروسکوپ جدید را برای هابل هدیه می برند و به تعویض باطری های شانزده ساله آن می پردازند.ژیروسکوپ ها ابزاری هستند که باعث برقراری تعادل هابل در مدارش می شوند و نمی گذارند که این تلسکوپ از مدار خود به دور زمین خارج شود. همچنین دوربین گسترده سیاره ای 3 به جای دوربین شماره 2 و سنسور های هدایتی جدید نیز از ابزارهائی هستند که فضانوردان آنها را برای هابل نصب می کنند. آن چیزی که معلوم است اینکه سرنوشت هابل به تصمیم فردای مایکل گریفین بستگی دارد.ناسا بايد شمارش معكوس پرتاب ماموريت امداد را پيش از پرتاب شاتل فضائی دیسکاوری که در آذرماه انجام خواهد شد آغاز كند. به‌علاوه،‌ فاصله كافي براي اعمال تغييرات طراحي سريع برای شاتل مورد نظر وجود ندارد. در نتيجه، ماموريت امدادي ممكن است با همان خطر مشكل ماموريت ترميم هابل روبرو شود. در صورت تعمیر هابل این تلسکوپ می تواند تا سال 2013 به کا خود ادامه دهد. در آن سال در طی ماموریتی موتورهای فضائی نوینی به آن متصل خواهند شد. با روشن شدن موتورها هابل به درون جو زمین کشیده می شود و در آن می سوزد. در آن زمان بر فراز اقیانوس آرام آتش بازی زیبائی که ناشی از سوختن هابل در جو است ایجاد می شود. این پایان سفر هابل است.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

اخترشناسان با بهره گیری از تلسکوپ فرو سرخ اسپیتزر موفق به شناسایی دو سیاه چاله ابر پرجرم درخشان شده اند.از آنجا که این گونه از سیاه چاله ها برای بلعیدن تدریجی مواد اطراف خود نیازمند زمانی نسبتا طولانی هستند،مواد باقی مانده گرم شده و انرژی بسیار زیادی تولید می نمایند که در نتیجه باعث افزایش میزان درخشندگی آنها می گردد.


بنابر نظریه ای، انرژی حاصل از این پدیده چنان زیاد است که می تواند فرایند شکل گیری ستارگان یک کهکشان را به طور کل مختل نماید.

دانشمندان بر این عقیده بودند که هنگام برخورد دو کهکشان ، سیاه چاله های پر جرم مرکزی شان با یکدیگر ترکیب شده و یک سیاه چاله ابر پرجرم (اختروش) بو جود می آورند.این سیاه چاله بلا فاصله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن مواد اطراف خود می نماید.از آنجا که ذرات گاز و غبار اطراف ،همچون پوششی مانع از رسیدن امواج ساطع شده از این سیاه چاله می شود، مشاهده فرایند بلعیدن مواد و تولید انرژی، بوسیله تلسکوپ ها ممکن نیست.

از مدتی پیش این گونه تصور می شد که برخی از سیاه چاله سرانجام اشباع (سیر) خواهند شد، تا این که این اتفاق افتاد.در این هنگام سیاه چاله ها انرژی بسیار زیادی از خود ساطع نموده و تمام موارد اطراف خود (از جمله ذرات گاز و غبار) را از بین می برند.همانطور که پیش از این نیز اشاره شده گاهی اوقات این انرژی بدان حد زیاد است که می تواند تمامی مواد مورد نیاز برای شکل گیری ستارگان یک کهکشان را نابود سازد.

بر طبق تحقیقات دکتر ماریا دل کارمن پولتا از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دو سیاه چاله ابر پر جرم تازه کشف شده، در پوششی از ذرات گاز و غبار بسیار چگال احاطه شده اند و گسیل مقدار زیادی انرژی باعث آشکار شدن شان گردیده است.



او می افزاید: سیاه چاله همیشه به هنگام بلعیدن مواد اطراف خود انرژی فراوانی از خود ساطع می کنند.هنگامی که جرمی وارد سیاه چاله می شود، متعاقب آن انرژی آزاد می گردد.هر چه که مقدار ماده زیاد شود انرژی آزاد شده نیز افزایش می یابد.زمانی که این میزان انرژی از حد خاصی فراتر رود سیاه چاله تمامی مواد اطراف خود را نابود می سازد. دانشمندان توانستند با برسی میزان درخشندگی سیاه چاله، مقدار انرژی گسیل شده را اندازه گیری کنند. پولتا در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که این سیاه چاله ها سه میلیارد بار از خورشید پر جرم تر بوده و قادرند 68 منظومه شمسی در سال و یا یک خورشید را در هفته ببلعند.

در این بین پوششی از ذرات گاز و غباری که در اطراف این گونه از سیاه چاله ها وجود دارند ، محاسبه میزان درخشندگی آنها را پیچیده می کنند.زیرا این ذرات مقداری از انرژی ساطع شده را جذب و مجددا آن را به صورت امواج فرو سرخ گسیل می کنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


با استفاده از اپتیک فرو سرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر، پولتا به همراه تیم تحقیقاتی خود موفق شدند میزان انرژی جذب شده توسط پوشش گاز و غبار را تعیین نمایند؛در نتیجه با دانستن این مقدار، میزان درخشندگی حقیقی سیاه چاله ها نیز مشخص گردید. علاوه بر این گروهی از متخصصین با بهره گیری از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا سازمان فضایی ناسا ، میزان ذرات گاز و غبار اطراف سیاه چاله ها را نیز محاسبه نمودند.



به عقیده پولتا چنین درخششی گویای این حقیقت است که تمامی ذرات گاز و غبار باید مدت ها پیش از بین رفته باشد، به بیان دیگر این سیاه چاله هم اکنون در اوج فعالیت خود به سر می برد.

اگر چه که چنین پدیده هایی در مدل های نجومی پیش بینی شده اند، اما بسیاری از اخترشناسان با برخی خصوصیات سیاه چاله های ابر پر جرم آشنایی ندارند. به دلیل برخی مشکلات، تا کنون این گونه از سیاه چاله ها به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته بودند.

نقش سیاه چاله در شکل گیری کهکشان ها هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.ما در واقع به بخشی از زندگی یک سیه چاله نگریسته ایم.بر طبق مدل های نجومی این گونه از سیه چاله ها می بایستی مواد اطراف خود را از مدت ها پیش نابود ساخته باشند.



نتایج این تحقیقات در ماه مه سال 2006 میلادی در ژورنال اخترفیزیک به چاپ رسید.

مدیر ناسا با تثبیت آخرین ماموریت به‌روزرسانی تلسکوپ فضایی هابل اعلام کرد این ماموریت با استفاده از شاتل فضایی دیسکاوری در اردیبهشت‌ماه سال 1387 انجام خواهد شد.

مایک گریفین، مدیر ناسا، در در کنفرانس بسیار مهم شب گذشته خود اعلام کرد یکی از پروازهای باقیمانده شاتل دیسکاوری به تعمیر و به‌روزرسانی تلسکوپ فضایی هابل اختصاص خواهد یافت. به گفته وی، اهداف علمی بسیار والای این عملیات ارزش هزینه‌های گزاف و خطرهای احتمالی پیش‌روی سرنشینان دیسکاوری را خواهد داشت

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گریفین در مرکز پروازهای فضایی گدارد خطاب به مدیران و مهندسان ناسا گفت: تصمیم گرفته‌ایم پیش‌از آن‌که تلسکوپ فضایی هابل بازنشسته شود، پرواز دیگری را برای عملیات تعمیر و به‌روزرسانی آن اختصاص دهیم. در پی اعلام این خبر، سناتور باربارا میکولسکی، ارایه‌دهنده پیشنهاد عملیات نجات تلسکوپ فضایی هابل در سنای ایالات متحده و یکی از مهم‌ترین حامیان این رصدخانه فضایی، از جایگاه خود برخاست و با شادی از تصمیم مدیر ناسا تقدیر کرد.
لحظاتی بعد که خوشحالی حاضران فروکش کرد، گریفین ادامه داد: ما بررسی‌های دقیقی را در مورد شیوه‌ها‌ و کیفیت لازم برای موفق بودن عملیات تعمیر هابل انجام داده‌ایم و با توجه به سه ماموریت پیشین تعمیر این تلسکوپ فهمیدیم که می‌توان این ماموریت را ایمن و موثر انجام داد. این درست که تمام فعالیت‌های فضایی با خطر همراه است، اما میل به حفظ میراث بین‌المللی ارزشمندی چون تلسکوپ فضایی هابل سبب می‌شود تصمیم به برقراری این ماموریت نادرست نباشد.
سناتور میکولسکی لحظاتی بعد گفت: امروز عجب روزی است! من بسیار خوشحال و هیجان‌زده‌ام که دکتر گریفین اعلام کرد هابل تعمیر می‌شود... امروز روز بسیار بزرگی است برای علم، روزی بسیار بزرگ برای اکتشاف‌ها و الهام‌های علمی؛ چرا که تلسکوپ فضایی هابل برای بسیاری از مردم جهان چیزی فراتر از یک رصدخانه ارزشمند است.
پرستون بورچ، مدیر عملیات تلسکوپ فضایی هابل در مرکز فضایی گدارد نیز از اعلام این خبر بسیار خوشحال شد: احساس سربلندی می‌کنم، نمی‌توانم واژگان مناسبی را برای ابراز خوشحالی خود پیدا کنم... ما بسیار خوشحالیم.
چهارمین ماموریت بازبینی هابل که STS-125 نام‌گذاری شده، با استفاده از شاتل فضایی دیسکاوری در اردیبهشت 1387 / می 2008 انجام خواهد شد. این ماموریت را اسکات آلتمن فرماندهی خواهد کرد، هدایت شاتل برعهده خلبان گرگ جانسون و هدایت بازوی مکانیکی برعهده مگان مک‌آرتور خواهد بود و جان گرانسفلد، مایک ماسیمینو، اندرو فیوستل و مایک گود در راه‌پیمایی‌های فضایی به تعمیر هابل خواهند پرداخت.
بسیاری از اعضای این پرواز در تعمیر هابل تجربه دارند. فرمانده آلتمن فرماندهی ماموریت موفقیت‌آمیز SM-3B را که در سال 2002 با نصب دوربین پیشرفته نقشه‌برداری، ACS به پایان رسید، برعهده داشت. جان گرانسفلد نیز سومین بار است که این رصدخانه فضایی را از نزدیک ملاقات می‌کند و مایک ماسیمینو نیز همراه با فرمانده آلتمن و گرانسفلد در ماموریت قبلی شرکت داشت.
فرمانده آلتمن نیز پس‌از اعلام این خبر نتوانست خوشحالی خود را از ملاقات دوباره با هابل پنهان کند و در گفتگو با خبرنگاران اعلام کرد: امروز واقعا برای دنیای علم و اکتشاف روز بزرگی است و من فکر می‌کنم برای ناسا هم روز بزرگی باشد، زیرا تصمیم گرفته است به سوی تلسکوپ فضایی هابل بازگردد، زندگی‌اش را طولانی‌تر کند، بینایی‌اش را تقویت بخشد و من فکر می‌کنم این فرصتی شگرف است که نصیب علم و شاید آیندگان شده تا برای سال‌های بیشتری بتوانند از دستاوردهای این تلسکوپ فضایی بهره‌مند شوند؛ برای من و دیگر اعضای گروه پرواز STS-125 بسیار هیجان‌انگیز است که وظیفه این کار به ما محول شده است.
در این ماموریت نسبتا سنگین، فضانوردان به دو گروه تقسیم می‌شوند و وظیفه دارند با نصب شش باتری جدید ، جایگزینی مجموعه شش ژیروسکوپ جدید ، جایگزینی دوربین زاویه‌باز و سیاره‌ای2 (WFPC2) با دوربین تصویربرداری جدید WFC3 ، دوربین بسیار قدرتمندی که رقیب دوربین پیشرفته نقشه‌برداری خواهد بود؛ نصب یک طیف‌نگار بسیار پیشرفته فرابنفش و تعویض حسگرهای هدایت دقیق، تلسکوپ فضایی هابل را به ایده‌آل‌ترین شرایط ممکن برسانند. آنها هم‌چنین تلاش می‌کنند تا طیف‌نگار تصویربردار هابل را تعمیر کنند، آن‌هم عملیات بسیار پیچیده‌ای که نیازمند باز و بسته کردن 111 پیچ‌ومهره و جایگزین کردن یک مدار منبع برق است.
علاوه بر این‌ها، فضانوردان یک سیستم خنک‌کننده را روی هابل نصب می‌کنند تا دمای کار ابزارهای طیف‌نگار را کاهش دهند؛ پوشش عایق‌های حرارتی بدنه تلسکوپ را ترمیم می‌کنند و قطعه جدیدی روی بدنه نصب می‌کنند تا اگر زمانی عمر تلسکوپ به پایان رسید و دیگر نمی‌شد از آن استفاده کرد، موشک کوچکی به آن متصل شود و آن را در مدار سقوط به زمین قرار دهد.
اگر آخرین ماروریت هابل با موفقیت انجام شود، مهندسان یقین دارند که این تلسکوپ فضایی می‌تواند پنج‌سال بیشتر از آنی که وضعیت فعلی باتری‌ها و ژیروسکوپ‌های آن اجازه می‌دهد عمر کند و تا سال 2013 به فعالیت‌های علمی خود ادامه دهد. اگر کمی شانس هم چاشنی کار شود، هابل تا زمانی که تلسکوپ فضایی غول‌پیکر جیمزوب در سال 2013 به مدار 1.5 میلیون کیلومتری زمین پرتاب می‌شود، به جمع‌آوری اطلاعات خواهد پرداخت. تلسکوپ فضایی جیمزوب با آینه‌ای 6.5 متری در محدوده نور مریی و فروسرخ به رصد آسمان خواهد پرداخت و قرار است تابستان 2013 میلادی به فضا پرتاب شود.

اين روزها دنباله دار SWAN درخشانترين دنباله دار آسمان شامگاهي است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

همه روزه جلوه های زیبایی از دور دست های کیهان توسط اخترشناسان به تصویر کشیده می شود. بعضی از آنها چنان ما را شیفته خود می سازند،که از شکوه همسایگان نزدیک مان در آسمان غافل می شویم.


اگر با دقت بسیار به این تصویر بنگرید، در خواهید یافت در پس ابر های آسمان جرمی کمان مانند خود نمایی می کند.در واقع شما به قمر زمین در دور دست ها می نگرید.هلال ماه جوان به همراه درخشش سیاره زهره نمایی زیبا در آسمان بو جود آورده اند.این دو آن قدر درخشان هستند که در آسمان روز نیز به راحتی دیده شده و اهله ماه نیز به وضوح مشخص است.البته برای مشاهده اهله زهره نیاز به دوربین دو چشمی و یا تلسکوپ آماتوری کوچک دارید.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی با شکوه از ماه و زهره در کنار هم


این تصویر که اندک زمانی قبل اختفای زهره در پشت ماه را نشان می دهد در شهر بودا پست پایتخت کشور هان گری در اروپای مرکزی گرفته شده است. حدود یک ساعت بعد دوباره زهره از طرف دیگر ماه در آسمان ظاهر خواهد شد.

ناسا مجبور است برای پیشبرد اهداف فضایی خود در دهه های آتی بیش از پیش در اندیشه حفظ جان فضا نوردان در برابر تشعشعات کیهانی باشد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


ناسا مجبور است برای پیشبرد اهداف فضایی خود در دهه های آتی بیش از پیش در اندیشه حفظ جان فضا نوردان در برابر تشعشعات کیهانی باشد.

خوشبختانه در طول سالهای اخیر تحقیقات گسترده ای در زمینه تاثیرات تشعشات کیهانی بر موجودات زنده و ساخت پناهگاه های فضایی به منظور حفظ جان فضانوردان در برابر این تشعشعات صورت گرفته است.در گزارشی که هفته گذشته از سوی دانشگاه کلرادو با عنوان " اکتشافات فضایی وخطرات تشعشعات کیهانی" به چاپ رسید ,خطرات سفر های فضایی و محدودیتهای تکنولوژیکی برای حفظ سلامتی فضانوردان به خصوص باتوجه برنامه های بازگشت به ماه تا سال 2020 و سفر انسان به مریخ تشریح شده است.



این گزارش علاقه و توجه بسیاری را به خود جلب کرده است که سر آغاز بسیار مهمی در جهت برانگیختن توجه برنامه ریزان ناسا به حفظ جان فضانوردان, به کار گیری تکنولوژی حفاظتی به این منظور و پیش بینی دقیق تر طوفانهای خورشید, در کنار برنامه های ماجراجویانه فضایی محسوب می شود .

آنچه مسلم است آن است که فضا نوردان در مقابل انبوهی از تشعشعات کیکهانی همچون امواج ناشی از انفجارات سوپرنوا و هجوم ذرات پر انرژی خورشید که دردام میدان مغناطیسی زمین گرفتارمی شوند, بی دفاع هستند.این مساله منجر به ابتلا به بیماریهای های خطرناکی نظیر انواع سرطانها,آب مروارید ,ناراحتی های قلبی وگوارشی و بیماریهای تنفسی می شود.تشعشعات کیهانی همچنین بر سیستم مرکزی اعصاب انسان اثر می گذارند و موجب بروز حالت تهوع و استفراغ می شوند که درشرایطی که فضا نوردان لباسهای فضایی بر تن دارند, می تواند حتی منجر به مرگ آنان شود .



بر اساس این گزارش طوفان عظیم خورشیدی آگوست 1972 که در فاصله بین ماموریت های آپولو 16 و 17 رخ داد, می توانست منجر به مرگ فضا نوردان درآن زمان شود اگر تاریخ این دو ماموریت همزمان با بروز طوفان خورشیدی تعیین می شد. بنا براین لازم است به منظور جلوگیری از بروز خطرات احتمالی زمان وقوع طوفانهای خورشیدی به طور دقیق پیش بینی شود.



این گزارش همپنین به طرح موضوع "پناه گاههای فضایی" برا ی حفاظت از فضانوردان در مقابل اشعه های مضرکیهانی می پردازد. این گونه پناه گاهها می توانند هم در داخل سفینه های فضایی ساخته شوند و هم بر سطح ماه و مریخ.این سر پناهها می توانند بصورت محفظه هایی که جدار خارجی اشان با مخازن آب تماما پوشانده شده باشد ,ساخته شوند زیرا آب به علت دارا بودن هیدروژن به کاهش اثرات زیانبار تشعشعات کیهانی کمک می کند.از پلیمرها نیز که حاوی مقادیر فراوانی هیدروژن هستند هم می توان در ساختن این پنا ه گا هها استفاده کرد. این امکان همیشه وجود دارد که فضا پیما ها توسط میزان زیادی تشعشعات کیهانی آسیبهای جدی ببینندو یا حتی منفجر شوند و باید این مساله را در طراحی فضا پیما ها در نظر داشت .خاک سطح ماه و مریخ نیز می تواند در ساخت این سر پناهها استفاده شود بخصوص اگر فضا نوردان مجبور شوند ساعات زیادی را در خارج از فضا پیما به سر برند.در این گزارش پیشنهاد ساخت نوعی سیستم هشدار دهنده رنگی نیز داده شده است تا در مواقع خطر فضا نوردان به داخل این گونه پناه گاهها پناه برند.

فضا پیمای AKARI آژانس فضایی ژاپن در ادامه ماموریت نقشه برداری فرو سرخ از آسمان ، ابرهای ماژلانی را به تصویر کشید.این ابرها همچون ماهواره ای در اطراف کهکشان راه شیری قرار دارند وبا فاصله ای برابر 160 هزار سال نوری از ما در گروه کهکشان های نا منظم طبقه بندی می شوند.


فضا پیمای AKARI که هم اکنون در حال پایان داده به بخش نخست ماموریت خود می باشد ، تقریبا تمام آسمان را در طیف فرو سرخ بررسی نموده است.در این بین AKARI توانسته است بزرگترین نما در طول موج فرو سرخ از کهکشان ابرهای ماژلانی را با وضوح بسیار بالا به تصویر بکشد. با توجه به پارامتر های نجومی ابر ماژلانى بزرگ در فاصله 160 هزار سال نوری ، همسایه ای بسیار نزدیک به کهکشان راه شیری می باشد، جایی که منظومه شمسی نیز به آن تعلق دارد. به عقیده دانشمندان این کهکشان با جمعیت ده هزار میلیونی ،یک دهم کهکشان راه شیری ستاره در خود جای داده است. ابر ماژلانى بزرگ فقط از نیم کره جنوبی زمین قابل رویت است.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف مرئی


نخستین تصویر توسط نقشه بردار فرو سرخ FIS فضا پیمای AKARI بدست آمد و در آن نحوه توزیع مواد بین ستاره ای (ذرات گاز و غبار) در نقاط مختلف کهکشان مشخص گردید.ذرات گاز و غبار در اثر دمای ستارگان تازه متولد شده اطرافشان گرم شده و انرژی حاصل را در طیف فرو سرخ گسیل می کنند. گسیل امواج فرو سرخ گویای این حقیقت است که در منطقه مذکور ستارگان بسیاری در حال شکل گیری می باشند.چنین فعالیتی در کهکشان ها انفجار ستاره ای خوانده می شود.





با برسی تضاد بین توزیع ستارگان و مواد بین ستاره ای ، ماهیت ابر های ماژلانی بزرگ بیش از پیش برای اخترشناسان آشکار شد. در واقع مواد بین ستاره ای ساختار صفحه مانندی را پدید می آورند، در حالیکه ستارگان در ناحیه دوک مانند در نیمه پایین تصویر مشخص اند؛به بیان دیگر این دو گروه به طور آشکار جای خود را تغییر داده اند. به عقیده دانشمندان این جابجایی در اثر نیروی گرانش کهکشان راه شیری صورت گرفته است.

ناحیه درخشانی که در پایین تصویر مشخص شده ، سحابی رتیل (ابرى طلاماهى) می باشد که خود یک زایشگاه ستاره ای است.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف فرو سرخ


تصویر دوم نیز توسط دوربین نزدیک به طیف فرو سرخ IRC فضا پیمای AKARIتهیه شده و بخشی از ابر ماژلانى بزرگ در آن مشخص است. در این تصویر علاوه بر ابرهای بین ستاره ای تعدا زیادی از ستارگان همانند نقاط سفید رنگ مشخص گردیده اند.با مشاهده این تصویر دانشمندان قادر خواهند بود ،چرخه ستاره ای در این کهکشان را بررسی نمایند. چرخه ستاره ای بدین گونه است که ابتدا گازهای موجود در سحابی ها ستارگان را شکل می دهند و پس از مرگ ستاره دوباره به سحابی باز می گردند.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف نزدیک به فرو سرخ



دانشمندان امیدوارند با بهره گیری از داده های فضا پیمای AKARIبرای یکی از اسرار آمیز ترین سوالات کیهان شناسی، یعنی نحوه شکل گیری و تکامل کهکشان ها از جمله کهشان راه شیری ، پاسخی بیابند.

با اندکی دقت در این تصویر به سادگی در می یابید که این کهکشان از لحاظ شکل ظاهری با سایر کهکشان های متفاوت است.



با مشاهده این تصویر در حقیقت به بر خورد دو کهکشان در طی صد ها میلیون سال پیش نگریسته اید.در گوشه راست تصویر ،کهکشانی کوچک دیده می شود که در حال دور شدن است.کهکشان دیگر هم زمانی از نوع کهکشان های مارپیچی بوده که در اثر این برخورد و نیروی گرانش،تغییر شکل داده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



چنین تصور می شود که هیچ یک از ستارگان این دو کهکشان به طور مستقیم با یکدیگر برخورد نکرده اند و در واقع برخورد اصلی بین گاز ، غبار و میدان مغناطیسی آنها صورت گرفته است.بخشی از این گاز که از کهکشان بزرگ جدا شده است، در حال شکل دهی ستارگان جدید می باشد.

NGC 6745 به وسعت 80 هزار سال نوری در فاصله ای برابر 200 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.

اختر شناسان با بهره گیری از تلسکوپ رادیویی VLA موفق به کشف ساختاری حلقه مانند در اطراف خوشه کهکشانی Abell 3376 شدند.




دکتر جویدیپ بچی رهبر این تحقیقات از مرکز نجوم و اختر فیزیک دانشگاه پون هندوستان در این باره می گوید:به احتمال زیاد این حلقه عظیم از امواج حاصل از برخورد یک خوشه کهکشانی کوچک با خوشه اصلی پدید آمده است و هم اکنون امواج رادیویی از خود گسیل می کند.

این حلقه به وسعت 6 میلیون سال نوری به دور خوشه کهکشانی Abell 3376 در فاصله 600 میلیون سال نوری از زمین قرار داد و مهمترین عامل آشکار شدن آن، چرخش سریع الکترون ها در خطوط میدان مغناطیسی بین کهکشانی بوده که در نتیجه منجر به گسیل امواج رادیویی شده است.

به خاطر حساسیت بسیار بالا و توان تصویر برداری رادیویی فوق العاده VLA حتی در چنین فاصله ای نیز امواج بسیار ضعیف رادیویی توسط این تلسکوپ دریافت می شوند.

علاوه بر این اختر شناسان با استفاده از تلسکوپ رصدخانه پرتو ایکس XMM-Newton آژانس فضایی اروپا با دیگر به بررسی این خوشه کهکشانی بسیار عجیب پرداختند.

گاستاو بی لیما نتو از موسسه ستاره شناسی و ژئو فیزیک واقع در سائو پائالو برزیل در این باره می افزاید: توانایی بسیار بالای این تلسکوپ ما را قادر ساخت تا گسیل پرتو های ایکس را از منطقه ای کمربند مانند در اطراف این خوشه کهکشانی نسبتا فعال کشف کنیم.


مشاهدات اخیر ما در طیف پرتو ایکس خبر از برخوردی نسبتا عظیم بین دو خوشه کهکشانی کوچک، در گذشته ای نه چندان دور می دهند و حاصل این برخورد باعث یکی شدن دو خوشه و تشکیل خوشه کهکشانی بزرگتر شده است.چنین پدیده ای پس از انفجار بزرگ در رده رویداد های پر انرژی طبقه بندی می شود.اگر بخش کوچکی از انرژی حاصل از چنین برخورد هایی به الکترون ها انتقال یابد، باعث گسیل امواج رادیویی شده و در نهایت توسط تلسکوپ VLA دریافت خواهند شد. اما سوال این است که چگونه چنین پدیده ای اتفاق می افتد؟

دانشمندان چنین بر آورد می کنند که انرژی حاصل از برخورد خوشه های کهکشانی می تواند خورشید را تا بیست هزار تریلیون سال دیگر همچنان درخشنده و فروزان نگاه دارد!



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در این تصویر خوشه کهکشانی در طیف مرئی (رنگ آبی) و طول موج رادیویی(رنگ قرمز) نمایان است.


در این تصویر خوشه کهکشانی Abell 3376در طیف مرئی (رنگ آبی) و طول موج رادیویی(رنگ قرمز) نمایان است.




بچی می افزاید: به عقیده ما امواجی که باعث تحریک الکترون ها شده ناشی از برخورد خوشه کهکشانی نسبتا کوچک با مرکز خوشه ای بزرگ تر بوده است.وقتی چنین اجرام عظیمی با سرعتی غیر قابل تصور با یکدیگر برخورد می کنند موجی بسیار عظیم در فضای گازی اطراف آنها بو جود می آید و این موج رفته رفته با سرعتی برابر هزاران کیلومتر بر ثانیه از خوشه فاصله می گیرد.

تصور کنید وقتی هواپیمایی عظیم با سرعت مافوق صوت هوا(گاز) را در می نوردد، زمانی که این هواپیما از بالای سر تان عبور می کند، شما صدای نسبتا گوش خراش امواج را می شنوید.در واقع ساختار حلقه مانند رادیویی که پیرامون خوشه کهکشانی Abell 3376 قرار دارد از چنین موجی پدید آمده است.

در حالی که این نظریه توسط مشاهدات و تصاویر رصد خانه پرتو ایکس XMM-Newton ، ماهواره پرتو ایکس ROSAT و همچنین شبیه سازی های رایانه ای تایید گردیده است ، مکانیزم تولید چنین امواجی هنوز هم در پرده ای از ابهام قرار دارد.


دانشمندان گمان می کنند که نواحی نسبتا نا آرامی مانند Abell 3376 می توانند منشا پرتو های کیهانی باشند.پرتو های کیهانی پروتون هایی(هسته‌ مركزی اتم) می باشند که سرعت آنها نزدیک به سرعت نور است و به عقیده دانشمندان انرژی حاصل از برخورد بین خوشه های کهکشانی توان تحریک چنین پرتو هایی را دارا می باشد.البته منشا و نحوه تولید این پرتو ها هنوز مشخص نگردیده است.

این برای نخستین بار است که چنین مشاهداتی پیرامون این امواج صورت گرفته و داده های جدید دانشمندان را در آگاهی هر چه بیشتر پیرامون شکل گیری کهکشان ها و نحوه قرار گرفتن شان در یک خوشه،میدان مغناطیسی بین خوشه ها با منشا ای نا معلوم و همچنین یافتن منشا امواج کیهانی، یاری خواهد نمود.


نتایج این تحقیقات در نوامبر سال جاری در ژورنال علمی به چاپ رسید.

تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر تصويری تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند.


تلسكوپ فضائي هابل ، رصد خانه پرتو ايكس چاندرا و رصد خانه اختر شناسي راديوئي ملي با كمك يكديگر اين تصوير تركيبي از خوشه كهكشاني MS0735.6+7421 كه در فاصله حدود 2.5 بيليون سال نوري از زمين قرار دارد را تهيه كردند. اين خوشه داراي چندين كهكشان است كه توسط گرانش به هم نگه داشته شده اند. يك ابر سياهچاله فوق حجيم نيز ذر قلب اين خوشه پرسه مي زند كه حجمي بيشتر از يك بيلوين جرم خورشيدي دارد. نواحي قرمز ، فورانهاي دوقلوي مواد هستند كه از سياهچاله به بيرون جريان دارند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين تصوير سه نما از ناحيه اي را نمايش مي دهد كه اختر شناسان آن را با تركيب كردن ، تبديل به يك تصوير كردند. نماي اپتيكي خوشه كهكشاني كه توسط دوربين پيشرفته تلسكوپ هابل گرفته شده است چندين كهكشان را نشان مي دهد كه گرانش آنها را به هم نگه داشته است.

گاز داغ با حرارتي معادل 50 ميليون درجه در فضاي بين كهكشانها پراكنده است. اين گاز پرتو هاي ايكس گسيل مي كند كه در تصويري كه توسط رصد خانه پرتو ايكس گرفته شده به رنگ آبي ديده مي شود. بخش پرتو ايكس تصوير ، حفره هاي بسيار بزرگي در گاز را نشان مي دهد كه قطر هر كدام از آنها 640 سال نوري يعني حدود هفت برابر قطر كهكشان راه شيري مي باشد.

حفره ها توسط ذرات بار داري پر شده اند كه گرداگرد خطوط ميدان مغناطيسي مي چرخند و امواج راديوئي گسيل مي كنند كه در تصوير گرفته شده توسط شبكه تلسكوپ بسيار بزرگ نيو مكزيكو در ماه ژوئن 1993 به رنگ قرمر نشان داده شده است. اين حفره ها توسط فورانهاي ذرات باردار كه تقريبا با سرعت نور توسط ابر سياه چاله پرتاب مي شوند بوجود آمدند.


parssky.com

اختر شناسان دانشگاه "مینسوتا"با استفاده از تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" موفق به مشاهده غبارهای کیهانی در مکانی شدند که تا کنون تصور آن نمی رفته است .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اختر شناسان دانشگاه "مینسوتا"با استفاده از تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" موفق به مشاهده غبارهای کیهانی در مکانی شدند که تا کنون تصور آن نمی رفته است .
تا کنون تصور می شده است غبارهای کیهانی که ذرات بنیادین ستاره ها ,سیارات بدن ما و کلیه موجودات زنده را تشکیل می دهند ,حاصل انفجارات عظیم و ناگهانی ستاره های غول آسا ی در حال مرگ هستند. اما ظاهرا این انفجارات _ که ابرنواختر _ خوانده می شوند نمی توانند عامل بوجود آمدن تمامی غبارهای کیهانی باشند ,چرا که مشاهدات صورت گرفته بااسپیتزر گویای این احتمال است که منشا غبار های اولیه برای ایجاد ستاره های پر جرم تر مرگ ستاره های کم جرم تر است .



اگرچه پدیده ای کم اهمیت تر از ابرنواخترها عامل تشکیل ستاره ها شناخته شده است اما نباید این نکته را ار نظر دور داشت که شناخت منشا اصلی غبار ها ما را در شناخت چگونگی شکل گیری ستا ره ها و منظومه های خورشیدی یاری می کند .



کشف غبارهای کیهانی در اعماق خوشه کروی M15 موجب شگفتی بسیاری شد.این خوشه کروی حاصل تجمع صد ها هزاران ستاره است که تولدشان به 12.5 بیلیون سال پیش و شاید هم به روزهای آغازین تولد کهکشان راه شیری ما بر می گردد.ستاره های M15 از بسیاری جهات مشابه خورشید ما هستند البته برخی از آنها در حال گذراندن مراحل پایانی حیات خود هستند ,چیزی که خورشید ما نیز روزی تجربه خواهد کرد ,در این حالت ستاره ها به غول های سرخ تبدیل می شوند. با مشاهده دقیق تر M15مشخص شد که عامل ایجاد غبارها در این خوشه کروی غولهای سرخ آن هستند که با ایجاد باد های شدید ذرات غبار را در فضا پراکنده می سازند.



شگفت انگيز ترين نكته راجع به اين كشف مقدار انبوه غبار هايي است كه درM15 تشكيل شده اند.برای توضیح این مساله باید دانست که ستاره هاي این خوشه کروی حاوي مقدار خيلي كمي فلز هستند (در اختر شناسي اصطلاح "فلزات" به عناصري اطلاق می شود كه سنگين تر از هيدروژن و هليوم باشند )در حالیکه برای تشكيل هسته ذرات بسيار كوچك در سيليكون ها و ساير عناصري كه با تجمعشان ذرات غبار راتشكيل دهند وجود فلزاتی همچون کربن اکسیژن و نیتروژن لازم است.اما ستاره هاي پيرترM15 که شايد شبيه اولين ستاره هاي موجود در جهان باشند عموما حاوی عناصر هيدروژن و هليوم هستند كه هنوز به گونه اي تر كيب نشده اند كه عناصر بسيار سنگين تر فلزي را تشكيل دهند.در ستاره ها با مقادير بيشتري از عناصر سنگین كربن و اكسيژن در لايه سطحی ستاره با هم تركيب مي شوند تا گاز مونواكسيد كربن را تشكيل دهند .اما M15 فاقد عناصر سنگین به میزان کافی است و به خاطر كمبود اكسيژن كربن ها آزاد مي مانند و ذرات غبار راتشكيل مي دهند.در واقع این عامل موجب افزایش مقدار غبار ها در این خوشه کروی شده است.



در ادامه بررسی های انجام شده بر روي اين خوشه كروي مشخص شد که اگرچه ستاره های کوچک و کم جرم از حیث داشتن عناصر سنگین غنی نیستند اما همین ستا ره ها ی کم جرم هنگامی به غول های سرخ تبدیل شدند می توانند بخوبی غبار تولید کنند. پس این احتمال وجود خواهد داشت که غبار های حاصله با گاز های بین ستاره ای ترکیب شوند تا ستا ره ها و سیارات جدیدی را تشکیل دهندی یعنی تقریبا همان چیزی که در حدود 13 بیلیون سال پیش رخ داد.



برای دریافت تصاویر به سایت زیر مراجعه کنید:



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فضا پیمای AKARI آژانس فضایی ژاپن در ادامه ماموریت نقشه برداری فرو سرخ از آسمان ، ابرهای ماژلانی را به تصویر کشید.این ابرها همچون ماهواره ای در اطراف کهکشان راه شیری قرار دارند وبا فاصله ای برابر 160 هزار سال نوری از ما در گروه کهکشان های نا منظم طبقه بندی می شوند.


فضا پیمای AKARI که هم اکنون در حال پایان داده به بخش نخست ماموریت خود می باشد ، تقریبا تمام آسمان را در طیف فرو سرخ بررسی نموده است.در این بین AKARI توانسته است بزرگترین نما در طول موج فرو سرخ از کهکشان ابرهای ماژلانی را با وضوح بسیار بالا به تصویر بکشد. با توجه به پارامتر های نجومی ابر ماژلانى بزرگ در فاصله 160 هزار سال نوری ، همسایه ای بسیار نزدیک به کهکشان راه شیری می باشد، جایی که منظومه شمسی نیز به آن تعلق دارد. به عقیده دانشمندان این کهکشان با جمعیت ده هزار میلیونی ،یک دهم کهکشان راه شیری ستاره در خود جای داده است. ابر ماژلانى بزرگ فقط از نیم کره جنوبی زمین قابل رویت است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف مرئی


نخستین تصویر توسط نقشه بردار فرو سرخ FIS فضا پیمای AKARI بدست آمد و در آن نحوه توزیع مواد بین ستاره ای (ذرات گاز و غبار) در نقاط مختلف کهکشان مشخص گردید.ذرات گاز و غبار در اثر دمای ستارگان تازه متولد شده اطرافشان گرم شده و انرژی حاصل را در طیف فرو سرخ گسیل می کنند. گسیل امواج فرو سرخ گویای این حقیقت است که در منطقه مذکور ستارگان بسیاری در حال شکل گیری می باشند.چنین فعالیتی در کهکشان ها انفجار ستاره ای خوانده می شود.





با برسی تضاد بین توزیع ستارگان و مواد بین ستاره ای ، ماهیت ابر های ماژلانی بزرگ بیش از پیش برای اخترشناسان آشکار شد. در واقع مواد بین ستاره ای ساختار صفحه مانندی را پدید می آورند، در حالیکه ستارگان در ناحیه دوک مانند در نیمه پایین تصویر مشخص اند؛به بیان دیگر این دو گروه به طور آشکار جای خود را تغییر داده اند. به عقیده دانشمندان این جابجایی در اثر نیروی گرانش کهکشان راه شیری صورت گرفته است.

ناحیه درخشانی که در پایین تصویر مشخص شده ، سحابی رتیل (ابرى طلاماهى) می باشد که خود یک زایشگاه ستاره ای است.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف فرو سرخ


تصویر دوم نیز توسط دوربین نزدیک به طیف فرو سرخ IRC فضا پیمای AKARIتهیه شده و بخشی از ابر ماژلانى بزرگ در آن مشخص است. در این تصویر علاوه بر ابرهای بین ستاره ای تعدا زیادی از ستارگان همانند نقاط سفید رنگ مشخص گردیده اند.با مشاهده این تصویر دانشمندان قادر خواهند بود ،چرخه ستاره ای در این کهکشان را بررسی نمایند. چرخه ستاره ای بدین گونه است که ابتدا گازهای موجود در سحابی ها ستارگان را شکل می دهند و پس از مرگ ستاره دوباره به سحابی باز می گردند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


نمایی از ابر ماژلانى بزرگ در طیف نزدیک به فرو سرخ



دانشمندان امیدوارند با بهره گیری از داده های فضا پیمای AKARIبرای یکی از اسرار آمیز ترین سوالات کیهان شناسی، یعنی نحوه شکل گیری و تکامل کهکشان ها از جمله کهشان راه شیری ، پاسخی بیابند.

گذري سياره تير اما اين بار غير قابل رويت در ايران(چهارشنبه 17 آبان 1385)

[سرویس خبری،سید رضا میرزا رضایی]

در روز چهارشنبه 18 نوامبر برابر با 27 آبان ماه 1385 سياره ي تير(عطارد) مستقيما از جلوي خورشيد رد خواهد شد. اين ترانزيت كه در حدود 5 ساعت به طول خواهد انجاميد، در امريكا، هاوايي، استراليا و سراسر حواشي اقيانوس آرام به خوبي ديده خواهد شد.

اين گذرهرچند در ايران قابل رويت نيست اما به بهانه اين عبوربد نيست كمي با اين سياره اسرار آميز آشنا شويد .

در طول اين ترانزيت، تير كه همانند لكه اي سياه از جلوي خورشيد به آرامي رد خواهد شد و در حقيقت قسمت بسيار كوچكي از خورشيد پوشيده خواهد شد. بنابراين خورشيد بيش هر موقعي براي چشم غيرمسلح خطرناك خواهد بود.امابايك ----- مناسب و كمي ابتكار اين ترانزيت تجربه ي جالبي خواهد بود.

راه هاي بي خطر زيادي براي ديدن خورشيد وجود دارد. مثلا توسط شيشه هاي مخصوص رصدكسوف ،فيلتر مايلار و يا به وسيله ي نگاه غير مستقيم(بر روي صفحه خورشيدي). در اين مواقع هيچ چيز نمي تواند به يك تلسكوپ مجهز به ----- H-alpha صدمه بزند. اين ----- ها كه براي شعله هاي قرمز ناشي از هيدروژن خورشيد تهيه شده اند، خورشيد را همانند يك جهنم جوشان نشان مي دهند كه از الياف مغناطيسي گذشته و شامل لكه هاي خورشيدي نيز مي باشد. منظره ي اين گذر با اين مشخصات ممكن است بسيار باشكوه باشد.

اين چيزي است كه هنگام رصد ترانزيت مي توان به آن فكر كرد: عطارد بسيار اسرار آميز و مرموز است. بيشتر از نصف سياره براي ما نا شناخته مانده است. هنگامي كه مارينر 10 بر فراز آن پرواز مي كرد تنها توانست از 45% سطح برخورد هاي شهابسنگي عكسبرداري كند. چه چيزي در سوي ديگر قرار دارد؟ برخورد هاي بيشتر؟ يا چيزي غير قابل تصور؟ شما مي توانيد هر طور كه مي خواهيد قكر كنيد چون كه كاوشگر ناسا تا سال 2011 وارد مدار نمي شود .

از ديگر عجايب عطارد ماده ي اسرار آميز آن در قطبهايش است. رادار هاي زميني انعكاس هايي قوي از گودال هاي واقع در قطبهاي آن دريافت كردند. يك توضيح مطلوب مي تواند آب باشد.درحالي كه روزها دماي سطح عطارد به 400 درجه ي سليسيوس مي رسد در عمق اين گودال ها دما همچنان 200- سيليسيوس مي ماند. اگر يكي از شهابسنگهاي حاوي يخ در يكي از اين گودال فرود بيايد يا باعث ايجاد يكي از اين گودال ها شود، يخ هاي اين شهابسنگها ممكن است بر اثر فشار بخار شده و دوباره يخ ببندد و در همانجا بماند. همانند انسانهاي مشكوك بايد گفت كه به هر حال اين يك تئوري است و يكي از كاوشگر ها اين را چك خواهد كرد.

معماي ديگر، چين و چروكهاي سياره تير است. همانند چين و چروك هاي روي يك كشمش، به نظر مي رسد كه اين بريدگي ها نشانه اي از يك انقباض است. اين سياره به نظر مي رسد كه در حال كشيده شدن به طرف داخل است كه علت آن مي تواند سرد شدن هسته ي آهني و انقباض آن باشد. براي چك كردن اين موضوع كاوشگر بايد از ميدان مغناطيسي اين سياره كه از هسته ي آن حاصل مي شود نقشه برداري كند. اگر هسته در حال فرو ريختن باشد بايد تاثيراتي روي مغناطيس سياره داشته باشد. كاوشگر بايد همچنين در طرف ديگر اين سياره به دنبال اين بريدگي ها بگردد تا معلوم شود كه آيا اين پديده مربوط به كل سطح سياره مي شود يا خير.

جواب اين سوالها سالها بعد پيدا خواهد شد. در حالي كه ما مي توانيم فقط نظاره گر باشيم و هشتم نوامبر روز خوبي براي اين كار است.

منبع :سايت انجمن نجوم ايران

ذرات بسیار کوچک یخ و یا آب درون ابرها باعث انکسار نور خورشید شده و پدیده های اپتیکی زیبایی را در آسمان به نمایش میگذارند. زمستان امسال به دنبال این پدیده ها باشید و از عکسبرداری از آنها لذت ببرید.


برای دیدن این پدیده بهتر است که مستقیم به خورشید نگاه نکنید و از درون آب یا انعکاس از پنجره ها به آن نگاه کنید.
اگر کرونا یا تاج بوسیله یخ بوجود آمده باشد (مانند موردی که در تاریخ 18 آبان در اصفهان عکاسی کرده ام) معمولاً پدیده های دیگر مرتبط با کریستالهای یخ نیز در کنار آن دیده می شود. در یکی ار عکسها با کمی دقت متوجه هاله 22 درجه می شوید. حداکثر فاصله کرونا از خورشید یا ماه 15 درجه است
اگر مایل به دانستن اطلاعات بیشتری هستید به لینک زیر مراجعه کنید:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دانشمندان سازمان فضایی ناسا با استفاده از ماهواره سوئیفت توانستند تشعشعات ناگهانی و پر قدرت ستاره II Pegasi را در فاصله 135 سال نوری از زمین مشاهده کنند.اگر چنین شراره ای در خورشید پدید می آمد، بخش عمده ای از حیات زمینی نابود می گشت.


این تشعشع برای نخستین بار در دسامبر سال 2005 میلادی از ستاره II Pegasi گسیل شد.این ستاره با جرمی تقریبا برابر جرم خورشید ،عضو یک سامانه ستاره ای دوتایی در صورت فلکی فرس اعظم(اسب‌ بالدار)می باشد.انرژی حاصل از این تشعشع صد میلیون بار از انرژی شراره های خورشيدى بیشتر بوده و برابر با پنجاه میلیون تریلیون بمب اتمی قدرت داشته است. به احتمال زیاد این پر انرژی ترین شراره ستاره ای بوده که تا کنون ثبت شده است.

خوشبختانه هم اکنون خورشید در حالت پایداری به سر می برد و ستاره II Pegasi نیز در فاصله 135 سال نوری، به میزان کافی از ما دور می باشد.

نتایج یافته های اخیر در نشست ستارگان سرد 14 توسط راشل آستن از دانشگاه ایالتی ماری لند و مرکز پرواز فضایی گدارد ، ارائه گردید. آستن در این باره می گوید:این تشعشع چنان پر قدرت بود که در ابتدا ما گمان کردیم که با یک انفجار ستاره ای روبرو هستیم.ما اطلاعات نسبتا جامعی پیرامون شراره های خورشیدی داریم، اما این نمونه ای از یک ستاره است. با این فرض که ستاره II Pegasi نزدیک ترین نمونه به خورشید است، تشعشعات ستاره ای اخیر ما را قادر ساخت تا به بررسی جزئیات این پدیده در ستارگان دیگر بپردازیم.

شراره های خورشیدی از خارجی ترین بخش اتمسفر این ستاره یعنی تاج خورشيدى(اکلیل) سرچشمه می گیرند.دما در تاج خورشید به دو میلیون درجه فارنهایت می رسد در حالی که دمای نور سپهر در حدود 6000 درجه است. شراره نیز گسیل ناگهانی و پر قدرت امواج در طيف الکترومغناطيس می باشد؛ از امواج کم انرژی رادیویی گرفته تا پرانرژی ترین آنها ، پرتو ایکس.گسیل پرتو های ایکس از ستاره ای مانند خورشید بیش از چند دقیقه به طول نمی انجامد، این در حالی است که ستاره II Pegasi بیش از چند ساعت به گسیل این امواج پرداخته است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی حقیقی از شراره های خورشيدى

هنگام پدید آمدن شراره ، الکترون ها همانند ذرات باران از تاج خورشیدی بر روی نور سپهر ستاره فرو می ریزند.به عقیده دانشمندان پیچ و تاب و از هم گسیختگی خطوط میدان مغناطیسی تاج خورشید باعث افزایش شتاب ذرات و پدید آمدن شراره ها می شود.

II Pegasi و ستاره همدمش به ترتیب 0.8 و 0.4 خورشید جرم دارند و در فاصله ای بسیار نزدیک نسبت به هم واقع شده اند.این فاصله نزدیک باعث ایجاد نوعی نیروی کشندی شده و ستاره با سرعت نسبتا زیادی در دوره هفت روزه شروع به چرخش می کند،این در حالی است که چرخش خورشید 28 روز به طول می انجامد.چرخش سریع نیز به نوبه خود سبب تشکیل شراره های ستاره ای می شود.

استیو دریک از مرکز پرواز فضایی گدارد ناسا در این باره می افزاید: ستارگان جوان سریع تر از سایر ستارگان می چرخند و به هنگام فعالیت خود شراره های بیشتری تولید می کنند.اما ستاره II Pegasi با شش میلیارد سال سن، از خورشید میان سال ما بزرگ تر است.در واقع وجود یک همدم در فاصله ای بسیار نزدیک، همچون عامل جوانی عمل کرده و سبب بروز رفتار های عجیب از این ستاره می گردد.


از مهمترین عوامل کشف شراره های ستاره II Pegasi ،گسیل پرتو های ایکس بوده است.تلسکوپ ماهواره سوئیفت اغلب به آشکار سازی پر انرژی ترین امواج حاصل از انفجار ستاره ای یعنی پرتو گاما می پردازد.شراره های ستاره II Pegasi به حدی قوی بودند که این ماهواره دچار اشتباه شد.البته اندکی نگذشت که آشکار ساز پرتو ایکس سوئیفت گسیل مقادیر زیادی اشعه ایکس را ثبت کرد و دانشمندان دریافتند که این پدیده با سایر پدیده ها متفاوت است.

ماهواره سوئیفت برای بررسی پرتو های گاما ساخته شده است، اما بوسیله آن می توانیم به مشاهده ابر نو اختر ها و هم اکنون شراره های ستاره ای بنشینیم.ما نمی توانیم زمان پدید آمدن شراره ها را پیش بینی کنیم، اما سوئیفت ما را قادر می سازد تا در نزدیک ترین زمان ممکن پس از وقوع به بررسی آنها بپردازیم.


نتایج این تحقیقات به زودی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ خواهد رسید.

دانشمندان موسسه زیست اختر شناسی ناسا با انجام آزمایش های مختلف توانستند جو زمین در میلیارد ها سال پیش و جو کنونی تیتان، قمر سیاره زحل را شبیه سازی نموده و به تشابهات این دو پی ببرند.


نتایج این تحقیقات که در آکادمی دانش ملی به سرپرستی ملیسا ترینر از موسسه زیست اختر شناسی ناسا در دانشگاه کلرادو ارائه گردید حاکی از آن است که مواد تشکیل دهنده جو غلیظ و تیره تیتان ، مشابه جو زمین در دوران نخستین آن پس از شکل گیری بوده ، جوی که در پیدایش حیات نقشی اساسی داشته است.
در این تحقیقات مواد آلی سازنده جو شبیه سازی شده زمین در میلیارد ها سال پیش و جو کنونی تیتان مورد بررسی قرار گرفتند.
کارل پیلچر مدیر موسسه زیست اخترشناسی سازمان فضایی ناسا در مرکز تحقیقاتی ایمز در این باره می گوید:تولید مواد آلی موجود در دوران اولیه زمین تجربه ای بسیار هیجان انگیز بود؛بدون شک این میزان مواد آلی در پیدایش و نگاه داری از حیات بسیار موثر بوده است .
به عقیده برخی از محققان نتایج این تحقیقات علاوه بر افزایش دانش ما نسبت به گذشته سیاره زمین و یافتن منشا اصلی مواد آلی در آن،دانشمندان را قادر می سازد تا به طور دقیق به بررسی و تجزیه تحلیل داده های ارسالی فضاپیمای کاسینی از جود مه آلود و بسیار غلیظ تیتان ،بزرگترین قمر سیاره زحل بپردازند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از جو تیتان


برخی از گزارش ها حاکی از آنند که گاز های پخش شونده در هوای(aerosols) تولید شده در آزمایشگاه قابل مقایسه با مشاهدات از جو تیتان می باشد.دانشمندان گمان می کنند تولید گاز های پخش شونده در دوران نخستین پیدایش زمین می تواند منشا اصلی مواد آلی در جو این سیاره باشد.
کریس مک کی یکی از متخصصان مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا در این باره می گوید:با انجام این تحقیقات ما دریافتیم که با بررسی دنیا های دیگر می توانیم دانش و درک خود را نسبت به سیاره زمین افزایش دهیم. جو غلیظ تیتان از لایه های بسیار ضخیم مواد آلی تشکیل شده است و ما توانستیم به ترکیب شیمیایی آن پی ببریم.در نهایت می توان اظهار داشت که زمین نیز در گذشته چنین جوی با ترکیبی مشابه داشته است.
دانشمندان امیدوارند به چگونگی پیدایش مواد آلی و شکل گیری ماهیت شیمیایی آنها پی ببرند.بر اساس تئوری های کنونی ، زمانی که پرتو های خورشید با جو متشکل از گاز متان و نیتروژن (مانند جو کنونی تیتان) برخورد می کند، گاز های پخش شونده در هوا تشکیل می شوند،علاوه بر این هنگامی که کربن دی اکسید نیز در جو وجود داشته باشد(مانند جو زمین در گذشته) انواع مختلفی از گاز های پخش شونده در هوا تولید می شوند.
دانشمندان با بهره گیری از لامپی ویژه با نور فرا بنفش توانستند این ذرات را در جوی شبیه سازی شده تولید نموده و نوع ترکیب شیمیایی، اندازه و شکل ذرات نهایی را بررسی کنند.
ترینر در پایان خاطر نشان کرد که در حال حاضر نیز پدید نور شیمیایی در جو زمین رخ می دهد،به بیان دیگر پرتو های خورشید باعث پدید آمدن یک سری واکنش های شیمیایی در جو زمین می شوند.با توجه به این که در گذشته، گاز های تشکیل دهنده جو زمین با گاز های کنونی فرق دارند ،در نتیجه ترکیب شیمایی آنها نیز با هم متفاوت است.

در آخرین تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی ،زمین همچون نقطه آبی کم رنگ در میان حلقه های زحل نمایان گردید. پس از فضاپیمای ویجر 1 این دومین تصویری است که در دور دست های منظومه شمسی از زمین گرفته شده است.


در سپتامبر(مهر) گذشته سیلی از تصاویر بی نظیر فضاپیمای کاسینی به سوی زمین روانه شد و متعاقب آن دانش ما پیرامون ارباب حلقه های منظومه شمسی،سیاره زحل افزایش یافت، از تعداد اقمار و حلقه های آن گرفته تا نوع ترکیب و مواد سازنده آنها ، بررسی ستارگان در پس زمینه حلقه ها به هنگام اختفا و ده ها داده با ارزش دیگر.

در هفته های اخیر ، شمار زیادی از دانشمندان و زیست اخترشناسان ایالات متحده و سایر کشور های جهان در سومین کارگاه نقطه آبی کم رنگ (Pale Blue Dot)در سالن افلاک نمای آلدر شیکاگو گرد هم آمدند تا به بررسی تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی از زمین و جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی بپردازند.یکی از مهم ترین اهداف این نشست، تهیه تصویر(نقاط آبی کم رنگ) از سیارات فرا خورشیدی است که در آنها حیات وجود دارد، درست مانند تصاویر فضاپیمای کاسینی از زمین.

اما در این بین پرسشی اساسی مطرح است؛ "اگر دانشمندان موفق شدند چنین تصاویری تهیه کنند، چگونه می توان تشخیص داد که آیا در این سیارات حیاتی وجود دارد یا خیر؟"

دکتر وس تروب از آزمایشگاه موتور های پیشران سازمان فضایی ناسا در این باره می گوید: اگر ما بتوانیم چنین تصویری از سیاره ای در فراسوی خورشید بدست آوریم، رنگ آبی علاوه بر این که بیان گر وجود جو است می تواند نشانی از وجود حیات در این سیاره نیز باشد.

در منظومه شمسی زمین تنها سیاره ای است که همچون نقطه آبی کم رنگ در پهنه بی کران فضا می درخشد.دلیل آبی بودن زمین نیز ، پخش شدن این رنگ توسط جو سیاره است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


زمین همچون نقطه ای آبی از دید فضاپیمای کاسینی [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



در این بین رنگ ها فقط به عنوان یک راهنما عمل می کنند.به بیان دیگر یک سیاره می تواند جو داشته باشد بدون اینکه آبی باشد.برای نمونه مریخ هم دارای جوی نسبتا نازک قرمز رنگ است.

در این بین زیست اخترشناسان برای تصمیم گیری نهایی پیرامون احتمال وجود حیات در یک سیاره و یا قابل سکونت بودن آن نیازمند اطلاعات بیشتری هستند.آنها امیدوارند با بهره گیری از داده های تصویری و طیفی( هر مولکول در طیف طول موج خاصی تابش می کند)، نسل آتی کاوشگر های سیارات زمین مانند، اطلاعات لازم را بدست آورند.

یکی دیگر از روش های تعیین احتمال وجود و یا عدم وجود حیات در یک سیاره بررسی و سنجش میزان دی اکسید کربن و بخار آب و متعاقب آن یافتن پاسخی برای این سوال که " آیا در این سیاره جو و یا اقیانوسی وجود دارد؟" وجود جو علاوه بر تولید هوا ، هم چون پوششی سیاره را گرم نگاه داشته و آن را در مقابل امواج مضر فرابنفش و پرتو های کیهانی محافظت می کند.این در حالی است که اقیانوس ها در متعادل نگاه داشتن دمای سیاره و همچنین تولید آب مایع (به عنوان عاملی حیاتی)، نقشی اساسی دارند.

وجود سایر مولکول ها مانند اکسیژن متان و ازن، گویای این حقیقت اند که حیات هم اکنون در سیاره شکل گرفته است.در زمین اکسیژن و متان به ترتیب توسط گیاهان و موجودات میکرونی تولید می شوند.این گاز ها به خودی خود مدت زیادی دوام نمی آورند و همواره باید توسط موجودات زنده تولید گردند.این امر خود دال بر وجود عامل حیات در سیاراتی است که این گونه گاز ها در آنها یافت می شود.البته این عامل نسبی است؛ برای نمونه در جو تیتان، قمر سیاره زحل میزان زیادی گاز متان وجود دارد در حالی که تا کنون اثری از حیات در آن یافت نشده است.

زمین از دید فضاپیمای ویجر 1 در فاصله ای نزدیک به 6.5 میلیارد کیلومت [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به عقیده دانشمندان اکسیژن در مقایسه با متان،عاملی مطمئن تر است.دکتر ویکتوریا میدوز از مرکز علمی اسپیتزر ناسا در این باره می افزاید: اگر میزان زیادی از هر دو گاز با هم کشف گردند،بهتر از یافتن یکی از آنها است.برای نمونه وقتی ما کربن دی اکسید، اکسیژن،بخار آب و متان را به یک باره در سیاره ای بیابیم، بدون شک به زمینی دیگر نگریسته ایم.

لازم به ذکر است که وجود هر مولکول نشانه خوبی برای حیات نیست، مثلا مقدار زیاد ايندريد سولفورو (گاز سنگينی‌ به فرمول‌SO2) نشان گر سیاره ای خشک و مرده است.این ماده شیمیایی در آب های اقیانوس حل می شود، پس اگر در سیاره ای مقدار زیادی از این ماده یافت شد،به آسانی در می یابیم که آب به میزان کافی در سیاره وجود ندارد. زهره با جو بسیار ضخیم خود( متشکل از کربن دی اکسید و سولفور ) نمونه ای از این سیارات است.

زیست اخترشناسان بر این باورند که با برسی تغییرات رنگ یک سیاره در طیف فرو سرخ در بازه زمانی نسبتا طولانی ، می توان به وجود حیات در سیاره پی برد.در زمین اغلب این دگرگونی ها حاصل تغییرات آب و هوایی، تمدن، اقلیم و... می باشد.

میدوز در پایان خاطر نشان کرد که وقتی به جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی می پردازیم ،باید منتظر پدیده های پیش بینی نشده ای باشیم، زیرا سیارات در گذر از مراحل پیچیده تکامل، تغییرات فراوانی یافته اند.تحقیقات اخیر حاکی از آنند که سیارات بسیار با هم متفاوتند.این موضوع زمانی اهمیت می یابد که ما در راستای کاوش های خود برای سیارات گوناگون روبرو هستیم و شاید این شانس را داشته باشیم تا به جستجوی دنیا های بیگانه نیز بپردازیم.

زمين ما كه روزی مركز عالم تصور می‎ شده امروزه همچون جواهر آبی رنگ كوچکی در فضای بيكران قوطه ‎ور است.


parssky.com

در تصویر جدیدی که تلسکوپ فضائی چاندرا از انفجار ستاره ذات الکرسی - A تهیه کرده به راحتی می توان ستاره مرکزی درون سحابی را مشاهده کرد...

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اینبار نگاه تلسکوپ فضائی چاندرا به این انفجار ستاره ای عظیم معطوف شده است. انفجاری که حاصل از بقایای ستاره ای با جرم 15 تا 20 برابر خورشید است. چندی پیش تلسکوپ فضائی اسپیتزر با استفاده از دوربین قدرتمند خود توانست نمائی زیبا از این انفجار را به تصویر بکشد و حالا نوبت چاندرا است که توانائی خود را در به نمایش کشیدن اجرام اعماق آسمانی نشان دهد. تصویری که چاندرا تهیه کرده از کیفیت بسیار بالائی برخوردار است به طوری که ستاره مرکزی در درون سحابی را می توان به راحتی به رنگ سفید مشاهده کرد.

با نزدیک شدن سفر بعدی دیسکاوری این شاتل برای پرواز به سکوی پرتاب انتقال یافت. دیسکاوری قرار است 16 آذرماه به مقصد ایستگاه فضائی پرواز کند. v


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


این پرواز با شرکت 7 نفر از فضانوردان با تجربه انجام خواهد شد. سومین پرواز شاتل ها در سال 2006 و دومین پروازی که هدف آن به طور اختصاصی تکمیل ایستگاه فضائی بین المللی اعلام شده است. مهندسان ناسا پس از بر طرف کردن مشکلاتی که در مخزن سوخت اصلی شاتل به وجود آمده بود دیسکاوری را برای سفر آماده کردند. دیسکاوری که قرار است در 16 آذرماه امسال به مقصد ایستگاه فضائی حرکت کند اینک توسط یک یدک کش غول آسا فاصله 7 کیلومتری میان آشیانه و سکوی پرتاب را پیموده و در جایگاه خود قرار گرفته است.

ناسا قصد دارد که تا سال 2010 که ناوگان سه شاتل آن بازنشسته می شوند 15 ماموریت را برای اتمام ساختمان ایستگاه فضائی انجام دهد. هفت خدمه دیسکاوری در این پرواز یک قطعه 11 میلیون دلاری جدید را برای ایستگاه هدیه می برند و آن را در یک راهپیمائی فضائی بر روی آن نصب خواهند کرد. هم اکنون با صفحه های جدید خورشیدی که سرنشینان شاتل فضائی آتلانتیس در مردادماه بر روی ایستگاه نصب کردند یک چهارم انرژی آن تامین می شود.پس از اتمام این ماموریت و برگشت دیسکاوری به زمین مهندسان سریعا شروع به ایجاد تغییرات اساسی در ساختمان شاتل می کنند تا آن را برای سفری که در سال 2008 در پیش رو دارد آماده کنند. دیسکاوری قرار است 2 سال دیگر تجهیزات لازم را برای تعمیر و به روز رسانی قطعات تلسکوپ فضائی هابل به فاصله 600 کیلومتری از زمین منتقل کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تیم تحقیقاتی نقشه برداری دیجیتال از آسمان اسلون با همکاری آزمایشگاه ملی فرمی موفق به تصویر برداری از درخشان ترین کهکشان در دوران اولیه کیهان شدند.

در این کشف علاوه بر درخشش ناشی از شکل گیری ستارگان ، گرانش کهکشان پیش زمینه همچون عدسی یک تلسکوپ باعث کانونی شدن نور ارسالی کهکشان پس زمینه به زمین شده است.این دو عامل دست در دست هم دادند تا کشف جدید در کتاب رکورد ها ثبت گردد.

این کهکشان که مانند کمانی نسبتا باریک در تصویر نمایان است ، در حقیقت پنجره ای رو به گذشته می باشد؛زمانی که فقط دو میلیارد سال از سن عالم (پس از انفجار بزرگ)می گذشت.

هوان لین از آزمایشگاه فرمی در این باره می گوید: تلسکوپ ماشین زمان اخترشناسان است و با نگاه در آن به گذشته سفر می کنیم. برای نمونه، نور کهکشان تازه کشف شده برای رسیدن به زمین بیش از 11 میلیارد سال نوری در راه بوده است.

سحر عالم از آزمایشگاه فرمی هدایت این تحقیقات را بر عهده داشت و در راستای جستجوی کهکشان های برخوردی به بررسی 70 هزار تصویر دیجیتالی تلسکوپ 2.5 متری رصد خانه آپاچی واقع در ایالت نیو مکزیکو پرداخت.این تصاویر با وضوح بسیار بالا از نیمکره شمالی آسمان گرفته شده بودند.سرانجام پس از تحقیقات و بررسی های شبانه روزی، عالم به طور ناگهانی و کاملا اتفاقی کهکشان جدید را کشف کرد.

عالم کشف خود را چنین توصیف می کند: پس از یک روز کاری بسیار خسته بودم، اما تصمیم گرفتم برای 10 دقیقه دیگر ادامه بدهم؛ درست هنگامی که قصد داشتم کارم را به پایان برسانم،ناگهان کمانی آبی رنگ را به دور یک کهکشان بيضوى درخشان قرمز مشاهده کردم.

او به زودی دریافت که این کمان یک کهکشان برخوردی نیست بلکه گرانش کهکشان قرمز رنگ همچون یک عدسی عمل کرده و باعث کشیدگی نور کهکشانی دیگر در دور دست ها شده است.

او می افزاید:بلا فاصله فریاد زدم، آنجا است!آنجا است!به ساعت نگاه کردم؛ 8 بعد از ظهر بود.به همین دلیل نام جرم تازه کشف شده را " کمان ساعت 8 " نهادم.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


مشاهدات بعدی رصد خانه 3.5 متری آپاچی و همراهی سایر اعضای تیم تحقیقاتی از جمله هوان لین،داگلاس تاکر ،اچ توماس دل و بوکلی گیر کشف جدید را با انتقال به سرخ 2.73 تایید کرد.اگر بخواهیم این انتقال به سرخ را به سال نوری تبدیل کنیم،این کهکشان در فاصله 11.2 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد.

بر طبق تئوری های کنونی گرانش کهکشان قرمز باعث افزایش درخشش کهکشان پس زمینه شده است و ضریب این افزایش درخشندگی بیش از 10 می باشد.

اگرچه که در نقشه برداری پیشین از آسمان بیش از 1000 جرم دور دست با انتقال به سرخ بسیار بالا تحت عنوان کهکشان های لایمان برک کشف شده اند. اما به دلیل کم سو بودن بیش از اندازه، مطالعه این کهکشان ها حتی با بزرگ ترین تلسکوپ های زمینی ،فرایندی بسیار مشکل و پیچیده است.دلیل نام گذاری این سیستم کهکشانی تحت عنوان لایمان برک "Lyman-break" تغییر رنگ کهکشان های این سیستم به سبب جذب گاز هیدروژن می باشد.

همان طور که پیش از این نیز اشاره شد، شکل گیری سریع ستارگان و همچنین افزایش درخشندگی ناشی از گرانش کهکشانی،کمان ساعت 8 را با ضریب درخشندگی 3 از کهکشان قبلی به نام MS 1512 - cB58 (از مجموعه کهکشان های لایمان برک) متمایز می سازد.

آلیس شیپلی از دانشگاه ایالتی پرینستون در این باره می افزاید: سیستم بزرگ نمایی و یا همان افزایش درخشندگی گرانشی مانند سنگ رزتا ما را در درک هرچه بیشتر از این کهکشان ها یاری می نماید.رصدهای با وضوح بالای طیفی ما را قادر می سازد تا به ساختار شیمیایی این کهکشان ها پی ببریم.دریابیم که شباهتی بین راه شیری و سایر کهکشان ها وجود دارد یا خیر؟و مهم تر از همه این ها از مکانیزم جریان یافتن گاز های چگال که در تمام قسمت های سیستم لایمان برک وجود دارند، آگاهی یابیم.

عالم در پایان خاطر نشان کرد که: این دسته از کهکشان ها پس از جذب گاز ها به درون خود بلافاصله آنها را به بیرون می رانند، و این فرصتی گرانبها برای ماست تا پاسخی قانع کننده برای چگونگی این پدیده بیابیم.



نتایج این کشف و تحقیقات مرتبط با آن تحت عنوان " کمان ساعت 8" به زودی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ خواهد رسید.


برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون این کشف به آدرس زیر مراجعه نمایید:



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



parssky.com

اگر به مريخ سفر كنيد, از آنجا در 140 مايل دورتر از زمين ,سياره زادگاه خود را همچون يك گوي درخشان و به رنگ سبز متمايل به آبي خواهيد ديد.اما پيش از آغاز سفر لازم است كه تمهيدات كافي برا ي مراقبتهاي پزشكي و يا حتي انجام اعمال جراحي در صورت لزوم انديشيده شود.




[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اگر به مريخ سفر كنيد, از آنجا در 140 مايل دورتر از زمين ,سياره زادگاه خود را همچون يك گوي درخشان و به رنگ سبز متمايل به آبي خواهيد ديد.اما پيش از آغاز سفر لازم است كه تمهيدات كافي برا ي مراقبتهاي پزشكي و يا حتي انجام اعمال جراحي در صورت لزوم انديشيده شود.



مساله اينجاست كه در طول سفر هاي كوتاه مدت به مدار زمين و يا ايستگاههاي فضايي در صورت بروز مشكل براي فضا نوردان اين امكان كاملا وجود دارد كه بتوان آنها را در طول يك روز به زمين بازگرداند, اما در سفر هاي طولاني مدت تر مثلا به مريخ و يا حتي به ماه اين امر امكان پذير نيست . ايستگاه هاي فضايي باتوجه به مكان قرار گيري اشان در مدار, 200تا 600 مايل دور از زمين قرار دارند در حاليكه نزديكترين سياره به زمين ( ماه) به تنهايي 238000 مايل از زمين فاصله دارد.



مريخ نيز بسته به مكان قرار گيري آن در مدار خود بر گرد خورشيد از 35 ميليون تا 200 ميليون مايل و بعبارت بهتر به طور متوسط 140 ميليون مايل از زمين فاصله دارد, يعني چنانچه بخواهيد سفري به سياره سرخ كنيد, بايد به مدت 3 سال زميني دشواري سفر را بر خود هموار كنيد .



از اين رو مراقبتهاي پزشكي از اهميت بالايي در سفر هاي فضايي بلند مدت بر خوردار هستند. بايد دانست با توجه به فقدان جاذبه در فضا بيش از آنچه كه تصور مي شود نكات تكنيكي براي تطبيق دستورالعملهاي پزشكي و بهداشتي متداول در زمين با شرايط موجود در فضا وجود داردكه لازم است به همه آنها توجه کافی شود .اين كه از چه داروي بي هوشي و با چه ميزاني استفاده شود تنها بخشي كوچكي از اين مبحث را تشكيل مي دهد.



در اين راستا مطالعات مقدماتي صورت گرفته از سوي دانشگاه فلوريدا و با همکاری گروهی از پزشکان فرانسوی نشان مي دهد که تفاوت چنداني بين تزريق شرياني ماده بيهوشي در هر دو حالت وجود جاذبه و نیز عدم جاذبه وجود ندارد .تفاوتها در حقيقت به میزان داروی مصرفی بیهوشی در بين اشخاص مختلف بستگی دارد .



براي انجام این آزمایش که در یک پرواز هوایی صورت گرفت آزمایش شوندگان برای ايجاد يك شرايط بيهوشي مجازي در يك تخت به گونه اي خوابانده شدند كه سرشان 6 درجه پايين تر از سطح افق قرار داشت . می دانید بردار جاذبه در بدن انسان از بالا به پايين (از سر به پا)است بنابراين اگر شما سر كسي را كمي پايين تر از پايش قرار دهيد. ماهيچه ها اسكلت بدن و سيستم گردش خون وضعيتي مشابه با شريط بي وزني را تجربه خواهد كرد و با آن خود را تطبيق خواهند داد و فرد حداقل احساس تهوع ناشي از بي وزني كامل را تا حدی تجربه خواهد کرد.در عمل جراحی فوق داروهاي معمول بي هوشي و از روش متدوال در تزريق استفاده شد .پيش از اين تنها اطلاعاتي كه نشان مي داد كه بي وزني چگونه و چطور بر فرايند بي هوشي اثر مي گذارد حاصل آزمايش برروي دو ميمون آزمايشگاهي بود كه به فضا فرستاده شده بودند .هنگامي كه ميمونها به زمين باز گردانده شدند جراحان بلافاصله اقدام به نمونه برداري سطحي از بدن آنها كردند كه پس از مدتي بعلت تاثيرات ناشي از بي هوشي در شرايط بي وزني یکی ازآن دو جان سپرد.





علاوه بر فهم كامل تاثيرات داروي بيهوشي بر بدن انسان در طول سفر فضايي وبعد ازآن محققان همچنين بايد جزييات بی شمار دیگری را بررسی كنند تا مطمئن شوند فضا نوردان از مراقبتهاي پزشكي مناسب برخوردار مي شوند. در روي زمين هنگام پر کردن سرنگ از داروی بیهوشی امکان دارد حبابهاي هوا به داخل سرنگ کشیده شوند وبا دارو تركيب شوند. در فضا برخلاف آن حبابهاي هوا و داروي بي هوشي با يكديگر تر كيب مي شوند و اين به صورت بالقوه باعث مي شود حباب هاي هوا به بدن بيمار تزريق شود.داروهاي غير تزريقي هم مشکلات دیگری ایجاد می کنند زيرا به علت احساس تهوع فضا نوردان مشكلات سو هاضمه براي انها بوجود مي ايد.



اگرچه اولين ماموريت انسان به مريخ ممكن است در 20 يا 30 سال بعد رخ دهد اما هنوز كارهاي زيادي هست كه در زمينه انجام مراقبتهاي پزشكي بايد صورت گيرد در این میان مهمترین نکته آن است که بدانیم چه نوع معالجاتی را در فضا باید انجام داد و چگونه.

درخش سبز پديده ای اپتيکی ناشی از جو است که هنگام طلوع يا غروب خورشيد به صورت درخشی در لايه بالايي خورشيد رخ می دهد.درخش سبز پديده ای کمياب است که حتی در يک افق باز نيز ديدنش امری استثنايی است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


درخش سبز پديده ای اپتيکی ناشی از جو است که هنگام طلوع يا غروب خورشيد به صورت درخشی در لايه بالايي خورشيد رخ می دهد. درخش سبز پديده ای کمياب است که حتی در يک افق باز نيز ديدنش امری استثنايی است. بی ثباتی درخش سبز برخی دانشمندان را بر آن داشت تا از آن به عنوان پديده ای فيزيولوژيک نام ببرند که ناشی از خستگی شبکيه چشم پس از خيره شدن به رنگ نارنجی يا سرخفام خورشيد رخ می دهد.عکسهای رنگی دقيقی که از درخش سبز گرفته شده است. فيزيکی بودن اين پديده را تضمين می کند.
پاسخ احتمالی علت اين پديده در شکست پرتوهای خورشيد در جو زمين نهفته است.

براي توضيحات بيشتر به مقاله زير مراجعه كنيد:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

parssky.com

دانشمندان با بهره گیری از تلسکوپ فضایی هابل به شواهدی دال بر وجود انرژی تاریک در 9 میلیارد سال پیش دست یافتند.این انرژی اسرار آمیز پس از پیدایش، همواره باعث افزایش سرعت گسترش کیهان بوده است.

داده های تلسکوپ هابل اختر فیزیک دانان را قادر ساخت تا شناخت بهتری نسبت به ماهیت انرژی تاریک پیدا کنند.بر این اساس شمار زیادی از نظریاتی که پیرامون تغییر نیروی انرژی تاریک در گذر زمان، به بحث می پردازند، بایستی مورد بازنگری قرار گیرند.

علاوه بر این محققان دریافتند که بین ابر نو اختر هایی که تا کنون برای اندازی گیری میزان گسترش کیهان بررسی می شدند نسبت به آن دسته از ستارگانی که میلیارد ها سال پیش منفجر شده و اخیرا توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شده اند ، شباهت های فراوانی وجود دارد.این امر خود گویای این حقیقت است که ابر نو اختر ها نمونه بسیار خوبی برای تحقیق و به واسطه آن بررسی گسترش کیهان از آغاز تا کنون می باشند.

آدام ریز از موسسه علمی تلسکوپ فضایی و دانشگاه هاپکینز از نخستین کسانی بوده است که به تحقیق و بررسی وجود انرژی تاریک در سال 1998 میلادی پرداخته و در حال حاضر مسئولیت هدایت مطالعات تلسکوپ هابل را بر عهده دارد.ریز در این باره می گوید: اگرچه که انرژی تاریک نزدیک به 70% از انرژی کیهان را به خود اختصاص داده است، اما دانش ما پیرامون این نیروی اسرار آمیز بسیار اندک است.در این بین یافتن کوچک ترین نشانه هم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.بر طبق یافته های ما انرژی تاریک در آغاز پیدایش دارای نیروی اندکی بوده است اما از 9 میلیارد سال پیش ماهیت حقیقی خود را نشان داده است.

برای بررسی انرژی تاریک و ماهیت آن در گذشته کیهان ، تلسکوپ فضایی هابل می بایست به جستجو و بررسی ابر نو اختر ها به عنوان نشانه ای از گسترش کیهان می پرداخت، به عبارت دیگر با این کار به گذشته سفر می کرد.

بر مقایسه تصور کنید تعدادی کرم شب تاب در یک شب تابستانی با درخششی یکسان در حیات منزل شما به پرواز مشغولند.با بررسی میزان درخشندگی آنها با توجه به فاصله شان نسبت به شما، به آسانی قادر خواهید بود تا به نحوه پراکندگی آنها پی ببرید.

از آنجا که ابر نو اختر ها به واسطه فاصله زیاد شان بسیار کم سو هستند، بر خلاف تلسکوپ های غول پیکر زمینی ، فقط تلسکوپ فضایی هابل توانایی بررسی آنها را دارا می باشد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمایی از تحول و گسترش کیهان از آغاز تا کنون





[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بر طبق نظریه ای که توسط آلبرت اینشتین در بیش از نیم قرن پیش مطرح گردید ،نیروی دافعه ای در فضا (انرژی تاریک)در تلاش است تا نیروی گرانش کیهان (ماده تاریک)را متعادل نگاه دارد، به عقیده او تقابل بین انرژی تاریک و ماده تاریک روزی باعث انفجار درونی کیهان خواهد شد.

برای مدت ها "ثابت کيهان شناختى" اینشتین همچون فرضیه ای عجیب تصور می شد، تا سرانجام در سال 1998 میلادی آدام ریز به همراهی تیم های- زد سوپرنوا و اعضای پروژه سوپرنوا کازمالوجی با بهره گیری از تلسکوپ های غول پیکر زمینی و تلسکوپ فضایی هابل با بررسی شماری از ابر نو اختر ها به اندازی گیری گسترش کیهان پرداختند. پس از مدتی اختر فیزیک دانان به این نتیجه رسیدند که حق با اینشتین است، و نیروی دافعه در فضا وجود دارد و سرانجام این نیرو ،انرژی تاریک نام گذاری شد.

در طی 8 سال اخیر دانشمندان پیوسته تلاش کرده اند تا به ماهیت دو ویژگی بنیادی انرژی تاریک یعنی نیرو و تداوم آن پی ببرند.بر طبق آخرین یافته ها انرژی تاریک همچون مانعی حتی پیش از آن که بر گرانش ماده تاریک کیهان پیشه بگیرد وجود داشته است.

مشاهدات گذشته هابل حاکی آز آن بود که کیهان در دوره های نخستین خود تحت سیطره نیروی گرانش قرار داشته و با سرعت بسیار اندکی گسترش می یافت.بر پایه همین مشاهدات دانشمندان دریافتند که 5 تا 6 میلیارد سال پیش سرعت گسترش کیهان افزایش یافت، زمانی که نیروی دافعه انرژی تاریک بر نیروی گرانش پیشه گرفت.در دو سال اخیر با آنالیز داده های حاصل از بررسی بیش از 24 ابر نو اختر در دور دست های کیهان ،اخترشناسان توانستند زمان دقیق تر این فرایند را برابر 9 میلیارد سال پیش محاسبه نمایند.

اختر فیزیک دانان با بررسی مداوم ابعاد کیهان ما رشد (تغییر و تحول) آن را در دوره های مختلف پی گیری می کنند، درست همانند پدر و مادر که به رشد فرزندان خود با مشاهده تغییر در طول قد نسبت به چهار چوب در می نگرند و در این بین ابر نو اختر ها به عنوان چهارچوب در، تلسکوپ فضایی هابل را در یافتن نشانه ها یاری می کنند.

لو استرولگر اختر شناس و عضو تیم تلسکوپ هابل از دانشگاه وسترن کنتاکی در پایان خاطر نشان کرد : زمانی که نیروی گرانش ماده شناخته شده در کیهان کاهش می یابد،انرژی تاریک شروع به کشیدن ماده می کند.



parssky.com

اخترشناسان به تازگی سیاه چاله ای را یافته اند که با سرعت 950 بار در ثانیه به دور خود در گردش است.همچنان که سیاه چاله GRS 1915 با سرعتی سرسام آور می چرخد ، تمامی موارد اطراف را به داخل خود می کشاند.این فرایند دانشمندان را قادر می سازد تا برخی از پیش بینی های اینشتین را پیرامون نسبیت بررسی نمایند.


ماهیت اسرار آمیز سیاه چاله ها همواره دانش ما را نسبت به فضای اطراف مان و قوانین فیزیک به چالش کشیده است.در این بین وجود این اجرام یکی از جذاب ترین پیش بینی های نظريه نسبيت عمومى اینشتین می باشد.

ستارگانی که 20 برابر خورشید جرم دارند ، باقیمانده هسته ی شان بیشتر از سه برابر خورشید جرم دارد (حد چاندرا برای ستارگان نوترونی ). در این ستارگان پس از اتمام سوخت رمبش چنان ادامه می یابد که به یک حد بحرانی می رسد ، در این هنگام ساختار های بنیادی ماده نمی توانند با نیروی گرانش این اجرام رو به رو شوند. حال حفره ای نا متناهی بو جود می آید که هر چیزی را جذب می کند و حتی نور هم نمی تواند از گرانش آن بگریزد ؛ در این هنگام یک سیاه چاله زاده شده است.

اگر یک سیاه چاله به سرعت گرداگرد خود بچرخد پیچ و تابی شدید در بافت فضا – زمان ایجاد می کند و آن را می توان به طوفانی گردابی تشبیه کرد . گفتنی است این اجسام بسیار پر جرم تر از دیگر اجسام آسمانی هستند .

در روشی نوین جفری مک کلینتاک از مرکز اختر فیزیک CfA به همراه رامش ناریان با بهره گیری از کاوشگر زمان سنج پرتو ایکس راسی ناسا توانستند برای نخستین بار سرعت گردش یک سیاه چاله را به طور دقیق برابر با 950 بار در ثانیه تعیین نمایند.

مک کلینتاک در این باره می گوید:نوع گرانش این سیاه چاله با مشاهدات مستقیم پیشین و دنیای وابسته به پديده هاى درون اتمى بسیار متفاوت است.ما هم اکنون توانسته ایم سرعت چرخش سه سیاه چاله را به طور دقیق تعیین نماییم.در این میان نتایج حاصل اندازه گیری چرخش میکرو کوازار GRS1915+105 با سرعتی برابر 82 تا 100 درصد مقدار حداکثر نظری، بسیار هیجان انگیز است.

این کشف ما را قادر می سازد تا علاوه بر یافتن توضیحی قانع کننده پیرامون چگونگی گسیل جت مواد از دو سوی سیاه چاله ،به آشکار سازی امواج گرانشى و مدل سازی منابع احتمالی انفجار های پرتو گاما بپردازیم.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایی خیالی از دو سیاه چاله متفاوت، حفره ی نامحدود گرانشی که بافت فضا- زمان را می شکافد .


چرا چرخش یک سیاه چاله برای اخترشناسان از اهمیت ویژه ای برخورد دار است؟

مک کلینتاک می افزاید: در اختر شناسی، سیاه چاله ها بنا بر دو ویژگی مهم یعنی جرم و سرعت چرخش شان به دو دسته تقسیم می گردند.

اگرچه که تا کنون اخترشناسان توانسته اند جرم شمار زیادی از سیاه چاله ها را محاسبه نمایند، اما تعیین ویژگی مهم دوم ،یعنی سرعت چرخش آنها فرایندی بسیار سخت و پیچیده بوده است. در حقیقت پیش از این، سرعت چرخش هیچ سیاه چاله ای تعیین نشده بود.

میزان گرانش یک سیاه چاله چنان زیاد است که به هنگام چرخش همه موارد اطراف را به درون خود می کشاند. اختر شناسان برای این اجرام اسرار آمیز لبه ای تعیین می کنند که در واقع شعاع عملکرد سیاه چاله بوده و به طرف داخل آن، لبه همه ی مسیر های آسمان به طرف سیاه چاله شیب پیدا می کند و هر جسمی وارد این محدوده شود به درون آن سقوط می کند، این لبه را افق رویداد می نامند .

GRS 1915 با چهارده برابر جرم خورشید ، در بین بسیت جفت سامانه پرتو ایکس کشف شده ،پرجرم ترین سیاه چاله محسوب می گردد.علاوه بر این در GRS 1915 جت مواد با سرعتی نزدیک به سرعت نور از دو طرف سیاه چاله به بیرون رانده شده و پرتو های ایکس نیز با نواسانات زیادی گسیل می شوند.



سامانه پرتو ایکس دوتایی متشکل از یک ستاره و سیاه چاله می باشد. در این سامانه سیاه چاله همچون همدمی سیری ناپذیر شروع به بلعیدن ستاره می کند.در این بین هنگامی که مواد وارد سیاه چاله می گردند، شروع به چرخش کرده و متعاقب آن میلیون ها بار گرم شده و از خود پرتو ایکس تابش می کنند.دانشمندان با استفاده از طیف پرتو ایکس سیاه چاله توانستند سرعت چرخش آن را محاسبه نمایند.

علاوه بر مک کلینتاک و رامش ناریان تیمی بین المللی متشکل از ربکا شیفی از بخش فیزیک دانشگاه ایالتی هاوارد، رونالد رمیلارد از مرکز اختزفیزیک و تحقیقات فضایی کاولی موسسه فناوری ماساچوست، شین دیویس از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا و سانتا باربارا و لی زین لی از موسه اخترفیزیک مکس پلانک آلمان در این تحقیقات همکاری داشته اند.


نتایج این تحقیقات در ماه نوامبر سال جاری میلادی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ رسید.


parssky.com

اخترشناسان با بهره گیری از ماهواره سوئیفت سازمان فضایی ناسا توانستند انفجار دو ابر نو اختر را به فاصله 5 ماه در کهکشان NGC 1316 را مشاهده کنند. NGC 1316با 4 انفجار در طی 26 سال گذشته پرتعداد ترین انفجار های ابر نو اختری را به خود اختصاص داده است.




در پدیده ای کم نظیر در تصویر کهکشان NGC 1316 ، دو ابرنواختر در کنار یکدیگر قرار دارند. ابر نواختری که در سمت راست تصویر نمایان است در نوزده ژوئن سال 2006 میلادی با نام SN 2006dd و ابر نو اختر دیگری که در سمت چپ تصویر مشخص است در پنج نوامبر سال جاری با نام SN 2006mr کشف گردید.
سایر اجرام درخشان ،مانند نقطه نورانی میان تصویر و نقطه نورانی دیگر در سمت چپ به ترتیب هسته کهکشان و ستاره ای در پس زمینه می باشند.
NGC 1316 کهکشانی بیضوی است و در فاصله 80 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.این کهکشان اخیرا با کهکشانی مارپيچى برخورد نموده و این برخورد نسبتا شدید سب شکل گیری ستارگان پرجرمی شده است. اما این ستارگان پس از مدت کوتاهی توسط انفجا های ابر نو اختری نابود گشته اند.تا کنون هر چهار ابر نو اختر کهشان NGC 1316 در رده Ia (ابر غول)دسته بندی شده اند.این دسته از ستارگان هنگامی یک کوتوله سفید شروع به بلعیدن مواد ستاره همدم خود می کند، بو جود می آیند.در حالی که برخی نظریات حاکی از آنند که انفجار های متوالی این چهار ابر نو اختر در فاصله زمانی کم کاملا اتفاقی است، دانشمندان هم اکنون در پی یافتن ارتباطی بین انفجار های ابر نو اختری با برخود دو کهکشان می باشند.


parssky.com

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


ماهواره سوئیفت در بیست نوامبر سال 2004 میلادی به مدار زمین پرتاب شد و یک سال بعد به اوج فعالیت های خود رسید.تا کنون دانشمندان بواسطه این ماهواره توانسته اند دویست انفجار پرتو گاما و همچنین هزاران جرم آسمانی را مشاهده کنند.
سوئیفت سه ابزار اصلی با خود حمل می کند، این ابزار ها عبارتند از تلسکوپ آشکار ساز انفجار پرتو گاما،تلسکوپ پرتو ایکس و تلسکوپ مرئی و فرابنفش.آشکار ساز انفجار پرتو گاما در مرکز پرواز فضایی گدارد سازمان فضایی ناسا و آزمایشگاه ملی لس آلاموس طراحی و ساخته شده است. تلسکوپ پرتو ایکس و تلسکوپ مرئی و فرابنفش سوئیفت نیز توسط تیمی از دانشگاه ایالتی پن به همراه اعضای دانشگاه لستر انگلیس ، رصدخانه اخترشناسی ایتالیا و آزمایشگاه علوم فضایی مالارد با الگوی برداری از ماموریت های پیشین ساخته شده است.
ابزار آلات پیشرفته به همراه قابلیت چرخش سریع سوئیفت ،این ماهواره را قادر می سازد تا بلافاصله پس از انفجار پرتو گاما مکان دقیق آن را در کیهان تعیین نماید.

محققان دانشگاه كاليفرنيا با استفاده از ابر كامپيوتر ناسا و با انجام عمليات شبيه سازي موفق به تعیین طول عمر و شناخت روند تحول ماده سیاهی که همچون هاله ای گرداگرد كهكشان راه شيري را فرا گرفته است, شدند.



محققان دانشگاه كاليفرنيا با استفاده از ابر كامپيوتر ناسا و با انجام عمليات شبيه سازي موفق به تعیین طول عمر و شناخت روند تحول ماده سیاهی که همچون هاله ای گرداگرد كهكشان راه شيري را فرا گرفته است, شدند. نتايج حاصله توسط این محققان لايه هاي دروني ماده سیاه را با جزيياتي بی نظیر به معرض نمایش می گذارد که این زمینه ساز مناسبی برای آگاهی از تاریخ تحول کهکشان را ه شیری محسوب می شود.



بايد دانست هر كهكشاني در هاله ا ي از ماده ای اسرار آمیز به نام ماده سیاه پوشانده شده است که وجود آن تنها به طور غير مستقيم و از طریق مشاهده تاثيرات گرانشی آن تشخيص داده مي شود و بسیار بسيار بزرگتر و كروي تر از كهكشان درخشانی است که در دل خود جای داده است. مطالعات جدید بر اساس داده های شبيه سازي كامپيوتری اطلاعات بسیار ارزشمند تری نسبت به دانسته های پیشین ما در اختیارمان قرار می دهد.این اطلاعات حاکی از آن است که ماده سياه به طرز شگفت آوری پر جرم و پرچگال است و ساختا رچگالي آن به گونه است که درلایه های درونی تر چگالی آن افزون تر مي باشد .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ما تا كنون 10000 لایه کروی مانند از ماده سیاه گرد کهکشان راه شیری کشف كرده ايم که برخی از آنها خود لایه های درونی تري را در بر مي گيرند. البته این کشف از دیدگاه تئوریکی كاملا پیش بینی شده بود , اما این براي اولین بار است که در یک شبیه سازی كامپيوتري با کمک ریاضیات نمایش داده می شود.



البته مشاهدات صورت گرفته توضيح پديده " مشكل قمر هاي گم شده " را مشكل تر مي سازد. اين مشكل به اين صورت است كه آن دسته از توده هاي مواد غير سياه كه در داخل و اطراف كهكشان را ه شيري ما- به شكل كهكشانهاي كوتوله اقماري وجود دارند – با مواد سياهي كه در شبيه سازي ديده شده است متفاوت هستند. اختر شناسان تا كنون موفق به كشف 15 كهكشان كوتوله شده اند كه با مقایسه با 120 هاله ماده تاریک بسيار بزرگي كه كهكشان را ه شيري ما را در برگرفته مشتاقانه در جستجوي يافتن پاسخي براي اين سوال هستند كه كداميك از اين هاله ها و به چه دليل در بر گيرنده اين كهكشانهاي كوتوله هستند؟ البته شايد آن دسته از مدلهای تئوریکی در خصوص نحوه تشكيل ستا ره ها كه متكي بر هاله هاي پر جرم ماده سياه هستند بتوانند به حل اين مشكل كمك كنند.



اگر چه هنوز طبیعت ماده سیاه همچنان برای ما در هاله ای از ابهام باقی مانده است اما مي دانيم كه نه تنها 82 درصد از ماده موجود در جهان از ماده سياه تشكيل شده است بلكه تحولات ساختاری در جهان هستی در اثر کنشهای گرانشی اين ماده صورت گرفته است .28 درصد مانده باقیمانده که عموما همان مواد تشكيل دهنده گازها و ستاره ها هستند به داخل چاله های جاذبه ای که از تجمع توده های پر جرم ماده سیاه به وجود آمده اند افتاده اند و بعدها به صورت کهکشانهایی در دل ماده سیاه پدیدار شدند.



در حقيقت پس از انفجار بزرگ نیروی گرانش بین توده های کم چگال و سرگردان ماده سیاه موجب بهم پیوستن آنها و تشکیل توده های بزرگ و پر چگال شد .روند ادغام تا تشکیل توده های بزرگ تر و پر چگال تر ادامه داشت. این تحقیق با کمک محققان دانشگاه کالیفرنیا و بر اساس داده های یابنده WMAP و از طریق شبیه سازی در یکی از سریعترین کامپیوتر های دنیا در طول دو ماه و با 320000 هزار ساعت کارکرد 300 تا 400 پردازشگر کامپیوتری صورت گرفت. زمان مورد نظر در اين شبيه سازي از 50 میلیون سال پس از انفجار بزرگ بوده آغاز مي شود كه در اين شبيه سازي, کنشهای گرانشی ماده سیاه در طی 13.7 بیلیون سال تا زمان ایجاد هاله ماده تاریک در اطراف كهكشان راه شيري , با همان مقیاس موجود , مورد بررسي قرار مي گيرد. توده های داخلی موجود در هاله مادر در واقع باقیمانده ادغام هسته های توده هاي کوچکتر ماده سياه هستند كه در مدارهاي گرانشي هاله هاي دروني در گردشند.



در این تحقيق پنج هاله دروني پر جرم (هر یک جرمی معادل 3 برابر خورشید دارند )و چند هاله کوچکتر که جمعا 10 در صد جرم هاله مادر را تشكيل مي دهند شبيه سازي شده است و هنوز تنها يك کهکشان کوتوله شناخته شده در نزديكي مرکز کهکشان راه شیری يافت شده است .



از طرفي توده های بزرگی از ماده سياه در داخل کهکشان راه شیری مشاهده شده است . به اين ترتيب به نظر مي رسد در اطراف منظومه خورشيدي ما پراکندگی ماده تاریک باید خیلی بیش تر و پيچيده تر از آنچه تا کنون تصور می کردیم باشد .



بد نيست بدانيد اختر شناسان در صورتي مي توانند توده های ماده تاریک را در داخل هاله ماده تاریکی که راه شیری را در بر گرفته با تلسکوپهای آشكار ساز اشعه گاما شناسايي کنند كه ذرات تشکیل دهنده ماده تاریک از نوعی باشند که در مقابل پرتو گاما خود را نشان دهند. البته انواعي از ذرات بعنوان ذرات تشكيل دهنده ماده سياه پيشنهاد شده است . بعنوان مثال نوترالینو که در تئوری بنيادي "ابر تقارن" مطرح شده است _اين ذرات در صورت بر خورد با یکدیگر كاملا نابود مي شوند و ذرات جدیدی تشکیل مي دهند كه اين عمل منجر به توليد اشعه گاما مي شود .



در حال حاضر تلسکوپهای آشكار ساز اشعه گاما از قدرت شناسايي آن دسته از ماده هاي سياهي که نابود می شوند را ندارند, اما تلسکوپهای جدیدتري در دست ساخت است كه با حساسيت بيشتر از اين قابليت برخوردار مي باشند .بنابراین امید هست که در آينده بتوان علائمي از لايه هاي دروني تر را پيدا كرد .



شبیه سازی همچنین ابزار قدرتمندی براي اختر شناسان فراهم مي كند تا بتوانند به شناخت درستي از مراحل اوليه شكل گيري كهكشا ن راه شيري دست يابند .



اولین کهکشانهای کوچک در حدود 500 میلیون سال بعد از انفجار بزرگ به وجود آمدند و در حال حاضر ستاره هایی با اين قدمت و طول عمر در کهکشان ما وجود دارند. اين شبیه سازی به ما در دانستن منشا پيدايش اين ستا ره هاي قديمي كمك مي كند و اينكه اين ستا ره ها چگونه سر از كهكشان هاي كوتوله در آوردند و چگونه درمدارهای مشخصي در هاله هاي ماده سياه قرار گرفتند.


parssky.com