گزارش تکميلي ماموريت شاتل اينديور
شاتل ایندیور، صد و نوزدهمین مأموریت شاتل ها را به پایان رساند. اين گزارش، خلاصه‌اي است از آن چه در اين ماموريت ۱۰ روزه رخ داد.
روند پرتاب شاتل‌های فضایی که در ۱۲ آوریل ۱۹۸۱ با پرتاب شاتل کلمبیا آغاز شد، تاکنون دو بار با وقفه روبرو شده است. یک بار در سال ۱۹۸۶ با انفجار شاتل چلنجر، تنها لحظاتی بعد از پرتاب، و بار دیگر در سال ۲۰۰۳، با انفجار شاتل کلمبیا، تنها لحظاتی قبل از فرود. پس از شکست مأموریت STS-۵۱-L و انهدام چلنجر، ناسا شاتل ایندیور را به عنوان جانشین به ناوگان خود افزود.
این شاتل در ۱۷مرداد سال جاری، برای بار بیستم عازم فضا شد.
شاتل ایندیور که بعد از ۵سال برای پرتاب آماده می‌شد، روز چهارشنبه ۲۷ تیر مسافت ۵/۵ کیلومتری آشیانه تا سکوی پرتاب را پیمود. وظیفه تیم هفت نفره شاتل ایندیور به فرماندهی کاپیتان «اسکات کلی»(Scott Kelly) و عضویت ۵ نفر به همراه «باربارا مورگان»(Barbara Morgan)، عضو ذخیره کریستا مک اولیف(Christa McAuliffe) در آخرین مأموریت چلنجر، تعویض ژیروسکوپ از کار افتاده ایستگاه فضایی بین المللی، نصب قسمت‌های جدید بر آن و همچنین حمل تجهیزات مورد نیاز بود.
ایندیور با یک روز تأخیر در روز ۱۷مرداد پرتاب شد. دو روز بعد، جمعه ۱۹مرداد عملیات اتصال به ISS با موفقیت انجام شد. بررسی‌های انجام شده در یکشنبه ۲۱مرداد با استفاده از بازوهای روبوتیک شاتل، سوراخی کوچک را برروی سپر حرارتی آن نشان دادند. اظهارات اولیه مسئولین ناسا خبر از احتمال اضافه شدن یک راهپیمایی فضایی به برنامه کاری خدمه‌ی ایندیور برای تعمیر سپر حرارتی می‌داد.
در همین روز، اولین راهپیمایی فضایی خدمه STS-۱۱۸ انجام شد. در این راهپیمایی قسمت جدیدی به بدنه ISS افزوده شد.
دومین راهپیمایی این مأموریت در حالی در روز دوشنبه آغاز شد که نگرانی‌ها پیرامون وضعیت بازگشت همچنان پابرجا بود. دراین راهپیمایی، یکی از ژیروسکوپ‌های ایستگاه فضایی بین المللی تعویض شد.
راهپیمایی سوم به دلیل مشکلات به وجود آمده در لباس فضایی «ریک ماستراچیو» زودتر از برنامه به پایان رسید.
بعد از پایان سه راهپیمایی اول٬ خدمه شاتل ایندیور در شرایطی برای راهپیمایی بعدی آماده می‌شدند که مرکز فضایی جانسون در هوستون همچنان امن بودن بازگشت شاتل به زمین را تأیید نکرده بود. این راهپیمایی که قرار بود در روز جمعه انجام شود به شنبه موکول شد تا در صورت نیاز، تعمیر ایندیور نیز به برنامه فضانوردان اضافه شود.
سرانجام این بررسی‌ها نشان داد که شرایط برای بازگشت ایندیور به زمین مهیاست. از سوی دیگر، به گفته مسئولین ناسا تعمیر شاتل می‌توانست مخاطره آمیز باشد. بنابراین چهارمین راهپیمایی طبق برنامه ریزی قبلی دنبال شد.
در همین حال طوفان «دین(Dean)« با سرعت ۲۳۰ کیلومتر بر ساعت به سمت هوستون و مرکز فضایی جانسون (مرکز کنترل مأموریت) در حال حرکت بود. این طوفان سبب شد ناسا سفر ۱۱روزه ایندیور را یک روز کوتاه کند. شاتل ایندیور، در روز یکشنبه ۲۱ مرداد از بدنه ISS جدا شد و خود را برای فرود آماده کرد.
دو روز بعد، در روز سه شنبه ۲۳مرداد ساعت ۱۷:۳۲ به وقت محلی، شاتل ایندیور با موفقیت بر باند مرکز فضایی کندی فرود آمد.
براي ديدن تصاوير بيشتر ار اين ماموريت به گزارش‌هاي تصويري مراجعه کنيد:
گزارش تصویری ۱:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گزارش تصویری ۲:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
گزارش تصویری ۳:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مشخصات شاتل ایندیور:
سال ساخت: ۱۹۸۷
اولین مأموریت: STS-۴۹- می ۱۹۹۲
تعداد مأموریت ها: ۲۰
زمان طی کرده در فضا: ۲۰۶.۶۰ روز
تعداد گردش به دور زمین: ۳۲۹۵
مسافت طی کرده: ۱۳۶۹۱۰۲۳۷ کیلومتر
تعداد اتصال به ايستگاه فضايي بين المللي: ۷
منبع:nojum.ir
کاسینی در ملاقات نزدیک با لاپیتوس گردوی منظومه ی شمسی :
فضا پیمای کاسینی که توسط ناسا ساخته شده در حال انجام یکی از مهمترین ماموریت هایش در طول این هفته است . این فضا پیما به سرعت در مسیر ملاقات با لاپیتوس یکی از اقمار زحل در روز 10 ستامبر است (19 شهریور ) این ماوریت را می توان مهمترین مامورین این فضا پیما دانست . به خواطر اینکه این فضا پیما در اولین ملاقاته بسیار نزدیکش با لاپیتوس قرار دارد . این قمر به خاطر عواملی که نام خواهم برد یکی از عجایت منظومه شمسی است و سوالاته زیادی در مورد ساختار این قمر مطرح شده که هنوز پاسخ آنها به طور قطع داده نشده . حال بیاید کمی در مورد لاپیتوس حرف بزنیم ."توضیحات بسیار کاملی در مورد این قمر در ضمیمه های نجوم دینامیکی وجود دارد"
این قمر یک قمر واقعا عجیب است همان طور که در عکس مشاهده می کنید درزی در امتداد استوا قرار دارد . جالب است که بدانید این درز به هیچ وجه شکافی در سطح سیاره نیست بلکه رشته کوهی است که ابعادش را خدمتتان عرض می کنم : پهنای دامنه حدود 20 کیلو متر (12 مایل) و ارتفاعه ان در حدوده 13 کیلو متر (8 مایل ) و درازای این رشته کوه حدودا 1300 کیلو متر (800 مایل) می باشد که در استوا امتداد یافته
.
این امکان وجود داره که این رشته کوه به این علت به وجود آماده که این قمر در گذشته (تقریبا هنگام شکل گیری ) سریع تر از حال می چرخیده یا شاید قسمتی از نوعی ماده ی یخ زده بوده که از داخل قمر به بیرون آمده و حال ظاهرا ثابت شده. این امکان نیز وجود دارد که این برآمدگی بر اثر جاروب کردن یکی از حلقه های زحل به وجود آمده باشد . به هر حال این رشته کوه یکی از عجایبه این منظومه ی خورشیدی است .
دومین چیزه عجیب در این قمر این است که این قمر دارای دو
رنگه متفاوت در دو نیم کره است . یک نیم کره درخشان مثل برف و نیم کره ی دیگر تیره و تاریک. ماده ی تیره احتمال دارد که از قمر دیگری آمده باشد یا شاید از همان ابتدا در سطح سیاره وجود داشته و یا از مرکز این سیاره برخواسته و به سطح آمده. حالا فکر می کنم بتوانید درک کنید که این قمر چرا اینقدر عجیب است .
سوم : این قمر شکل گردویی عجیبی به خود دارد و شما به راحتی می توانید این مسئله رو در عکس ببینید .شاید در ذهن برخی این سوال تداعی شود که احتمالا این شکل عجیب و غریب به خاطر مشکل دوربیین است که واقعا هم این طور نیست. این شکل مانند این است که کسی این قمر رو از وسط بریده و دوباره به هم چسبونده
این را هم بدانید بد نیست که ویجر 2 از فاصله ی 966000 کیلومتری این قمر گذشت و اولینتصاویر را به زمین مخابره کرد البته در تاریخ 22 آگوست 1981"آلان فکر کنم ویجر از منظومه خارخ شده " فضا پیمای کاسینی نیز در 31 دسامبر 2004 تصاویری از این قمر در فاصله ی 123000 کیلومتری گرفت که یکی از آنها را مشاهده می کننین
کاسینی در ملاقات نزدیک با لاپیتوس گردوی منظومه ی شمسی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
فضا پیمای کاسینی که توسط ناسا ساخته شده در حال انجام یکی از مهمترین ماموریت هایش در طول این هفته است . این فضا پیما به سرعت در مسیر ملاقات با لاپیتوس یکی از اقمار زحل در روز 10 ستامبر است (19 شهریور ) این ماوریت را می توان مهمترین مامورین این فضا پیما دانست . به خواطر اینکه این فضا پیما در اولین ملاقاته بسیار نزدیکش با لاپیتوس قرار دارد . این قمر به خاطر عواملی که نام خواهم برد یکی از عجایت منظومه شمسی است و سوالاته زیادی در مورد ساختار این قمر مطرح شده که هنوز پاسخ آنها به طور قطع داده نشده . حال بیاید کمی در مورد لاپیتوس حرف بزنیم ."توضیحات بسیار کاملی در مورد این قمر در ضمیمه های نجوم دینامیکی وجود دارد"
این قمر یک قمر واقعا عجیب است همان طور که در عکس مشاهده می کنید درزی در امتداد استوا قرار دارد . جالب است که بدانید این درز به هیچ وجه شکافی در سطح سیاره نیست بلکه رشته کوهی است که ابعادش را خدمتتان عرض می کنم : پهنای دامنه حدود 20 کیلو متر (12 مایل) و ارتفاعه ان در حدوده 13 کیلو متر (8 مایل ) و درازای این رشته کوه حدودا 1300 کیلو متر (800 مایل) می باشد که در استوا امتداد یافته
.
این امکان وجود داره که این رشته کوه به این علت به وجود آماده که این قمر در گذشته (تقریبا هنگام شکل گیری ) سریع تر از حال می چرخیده یا شاید قسمتی از نوعی ماده ی یخ زده بوده که از داخل قمر به بیرون آمده و حال ظاهرا ثابت شده. این امکان نیز وجود دارد که این برآمدگی بر اثر جاروب کردن یکی از حلقه های زحل به وجود آمده باشد . به هر حال این رشته کوه یکی از عجایبه این منظومه ی خورشیدی است .
دومین چیزه عجیب در این قمر این است که این قمر دارای دو
رنگه متفاوت در دو نیم کره است . یک نیم کره درخشان مثل برف و نیم کره ی دیگر تیره و تاریک. ماده ی تیره احتمال دارد که از قمر دیگری آمده باشد یا شاید از همان ابتدا در سطح سیاره وجود داشته و یا از مرکز این سیاره برخواسته و به سطح آمده. حالا فکر می کنم بتوانید درک کنید که این قمر چرا اینقدر عجیب است .
سوم : این قمر شکل گردویی عجیبی به خود دارد و شما به راحتی می توانید این مسئله رو در عکس ببینید .شاید در ذهن برخی این سوال تداعی شود که احتمالا این شکل عجیب و غریب به خاطر مشکل دوربیین است که واقعا هم این طور نیست. این شکل مانند این است که کسی این قمر رو از وسط بریده و دوباره به هم چسبونده
این را هم بدانید بد نیست که ویجر 2 از فاصله ی 966000 کیلومتری این قمر گذشت و اولینتصاویر را به زمین مخابره کرد البته در تاریخ 22 آگوست 1981"آلان فکر کنم ویجر از منظومه خارخ شده " فضا پیمای کاسینی نیز در 31 دسامبر 2004 تصاویری از این قمر در فاصله ی 123000 کیلومتری گرفت که یکی از آنها را مشاهده می کننین
مبع : universetoday.com
متارجم : o,nl :46:
