مشاعره

مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... ای
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای

يادت هست بابايي
از سپيدارهاي کنار راه که با باد مي رقصيدند گفتيم...
از کاج هاي کوچک خشک شده کنار نارون پير، از ارديبهشت عشق و از سهراب
از سهراب که گفتم، گفتي ميخواهي دلم را بشکني و به گريه ام بندازي؟!
گفتم بخدا نه
گفتي در اين صبح قشنگ نمي تواني از زخم ها نگويي بابايي من
از غزل بگو نکند از ياد برده اي آن همه قول و غزل را؟!
گفتم اين خورشيد عالم تاب خيلي خوب مي داند که عشق با کوله باري از غزل به خانه دل من مي آيد
گفتي تو ماه را دوست نداري بابايي؟!
گفتم خيلي دوستش دارم
گفتي از ماه آسمان دلت بگو
گفتم براي اينکه از ماه تمام دلم بگويم بگذار دمي و درنگي ببينمت
پرده توري را کناره اي زد و من ديدمش
همان ماه من بود که مي خنديد
خنديدم و قلم برداشتم و به يادگار بر روي ستون سنگي نوشتم
موسم اندوه که مي رسد ماه را نگاه کنيد...
و همان جا نشستم و يک دل سير ديدمش
ديدمش...
ديدم


جلال زوده کجا؟

تو ای محبوب خشم آلود سوی کلبه ات برگرد
سراسر خانه خاموش است
در این تنهایی تاریک حتا کورسویی نیست

مشمار عدوي خرد را خرد
كآتش چو بلند شد جهان بسوخت
سعدي


شب خوش آقا جلال
محمد شعر قبلي از كي بود؟

تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست

دانی حیات کشته شمشیر عشق چیست
سیبی گزیدن از رخ چون بوستان دوست

بر ماجرای خسرو و شیرین قلم کشید
شوری که در میان منست و میان دوست

خصمی که تیر کافرش اندر غزا نکشت
خونش بریخت ابروی همچون کمان دوست

تا دل هرزهگرد من رفت بچين زلف او / زان سفر دراز خود عزم وطن نميکند

با همه عطف دامنت آيدم از صبا عجب / کز گذر تو خاک را مشک ختن نمي کنم


خدافظ جلال جون

فکر کنم یا حافظ بود یا سعدی یا نیما(من قبلا گفتم اطلاعات هنریم در حد 0 هست)

قطعه ای از پر پرواز کم است یازده بار شمردم ولی باز کم است
منتظر باشین.

مستی ام از نامه ات آغاز شد
نام خدا زیور آن نامه بود
من چه بگویم که چه هنگامه بود
بوسه زدم سطر به سطر تو را
تا که ببویم همه عطر تو را


اینجا چه خبره؟

قطعه ای از پر پرواز کم است یازده بار شمردم ولی باز کم است
منتظر باشین.

قطعه ای از پر پرواز کم است یازده بار شمردم یکی باز کم است
منتظر باشین.