Printable View
آن مرد
كه در كوچه پس كوچه هاي خالي دلم
چون باد مي پيچيد
و در سكوت جاده ها
آواز تنهايي را زمزمه مي كرد
مردي از تبار عشق بود
مردي از جنس انتظار ...
من نشاني از تو ندارم..
اما نشانيم را براي تو مينويسم..
در عصر هاي انتظار به حوالي بي كسي ام قدم بگذار
خيابان غربت را پيدا كن
و وارد كوچه هاي تنهايي شو ..
سپس در كلبه را باز كن ..
مرا خواهي ديد
با بغضي كويري
كه غرق اشك
پشت ديوار ها نشسته ام..............
روزی جدید را با توآغازیدنبی خبر از آنچه پیش می آید وآن گونه که به آخر می رسد!این روز را با تو زندگی کردنآنچنان که گویی واپسین روز ماست،تا عشق را نثار هم کنیم.عشقت از خود رد پایی به جا می گذارددر قلب من ،و تودر این اثر باقی مانده،در رد پای عشقتهمیشه با منی!
سرزمين كوچك تو بازوان توست... اي كاش تنگ تر شود اين سرزمين به من..!!
درسکوت دادگاه سرنوشت
عشق برما حکم سنگینی نوشت
گفته شد دل داده ها از هم جدا
وای بر این حکم و این قانون زشت
دل در دست محبوبی گرفتارو سر در کوچه باغی بر سر داراز این بیهوده گردیدن چه حاصل ؟پیاده می شوم دنیا نگهدار
سلام ...
تو اون شام مهتاب کنارم نشستی
عجب شاخه گل‌وار به پایم شکستی
قلم زد نگاهت به نقش آفرینی
که صورتگری را نبود این چنینی
پریزاد عشق و مه‌آسا کشیدی
خدا را به شور تماشا کشیدی
تو دونسته بودی ، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی ، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی ، تو گفتی یه بی‌تاب
تا گفتم دلت کو ، تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه ، که عاشق‌ترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادق‌ترینی
همون لحظه ابری رخ ماه و آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
گذشت روزگاری از اون لحظه ناب
که معراج دل بود به درگاه مهتاب
در اون درگه عشق چه محتاج نشستم
تو هر شام مهتاب به یادت شکستم
تو از این شکستن خبرداری یا نه
هنوز شور عشق و به سر داری یا نه
تو دونسته بودی ، چه خوش باورم من
شکفتی و گفتی ، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی ، تو گفتی یه بی‌تاب
تا گفتم دلت کو ، تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه ، که عاشق‌ترینی
تو یک جمع عاشق ، تو صادق‌ترینی
همون لحظه ابری رخ ماه و آشفت
به خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
هنوزم تو شبهات اگه ماه و داری
من اون ماه و دادم به تو یادگاری
هنوزم تو شبهات اگه ماه و داری
من اون ماه و دادم به تو یادگاری
( مینا جلالی )
.
روزی جدید را با توآغازیدن
بی خبر از آنچه پیش می آید و
آن گونه که به آخر می رسد!
این روز را با تو زندگی کردن
آنچنان که گویی واپسین روز ماست،
تا عشق را نثار هم کنیم.
عشقت از خود رد پایی به جا می گذارد
در قلب من ،
و تو
در این اثر باقی مانده،
در رد پای عشقت
همیشه با منی!
همین امشب از غصه ها میمیرم
انتقام خودمو از دوتامون میگیرم
دیگه از دست تو هم کاری بر نمیاد باید آروم بگیرم
به خوابت نمیام کابوست نمیشم
تو شبای سیاه فانوست نمیشم
دیگه از دست تو هم کاری برنمیاد بایدآروم بگیرم
مثل نور یه شهاب کوچیک رد میشم از تو چشات
باز دوباره می یفتم از چشات، بی صدا میمیرم
هيچ كس در بدرت نيست خيالت نرسد
هيچ تاجي به سرت نيست خيالت نرسد
هيچ عاشق صفت و شاعر دلسوخته اي
روز و شب نوحه گرت نيست خيالت نرسد
حق نداري كه بسوزاني و آتش بزني
دلم ارث پدرت نيست خيالت نرسد
بي تو يا با تو به هر حال زمان مي گذرد
و كسي منتظرت نيست خيالت نرسد
گل من پرپر نشوی!
که بلبلی دربازشدن غنچه لبخندتو،
زبان به سرودبازکرده است.
شمع من خاموش نشوی!
که چشمی درپرتوپیوندتو،
به دیدن آمده است.
ساقه گلبن بهارمن نشکنی!
که دلی در رویش امیدوارتو،
دل بسته است.
آفتاب من غروب نکنی!
که شاخه آفتاب گردانی درجستجوی تو،
سربرداشته است.
باتو برمی خیزمغزلی می ریزمبغض شعرم راازتو می آویزممی بردتا دریاساز لب سوخته راپر قویی برآبآخرین شعر مراباتوخواهم رقصیدباتو خواهم خندیدهمه ی شعرم رابه تو خواهم بخشیدبازشو مثل سحردر عبور ازهر درمرغ دریایی باشخوش بخوانم ازسر
به آغوشش فشردم، گفت "مردم" ....
چه لذتها کز آغوش تو بردم"
شب دیگر در آغوش دگر بود !
خدایا ! کاش کمتر میفشردم !:41:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کاش می شد راهی فردا شویم
زورقی سرگشته بر دریاشویم
مثل امواج نگاه پاک تو
غرق درآرامش و رویاشویم
یاکه درآنسوی مرگ باغها
قصه گوی غصه گلها شویم
کاش این آیینه ها گم می شدند
تا که درخودلحظه ای تنهاشویم
نه برای صلح
نه برای آزادی
تنها
برای توست
که این کبوتر خونین
این گونه درسینه ام
پرپر می زند
---------- Post added at 02:09 PM ---------- Previous post was at 02:08 PM ----------
اگر شکوه پروانه را ندیده بودم
همیشه در پیله ای که ساخته بودم از تو،
می ماندم
و فکر می کردم دنیا
بیرون از این تار و پود فشرده،
چقدر تاریک است.
حالا که پروانه ام
در هر پروازی فکر می کنم
که حق با من بود!
---------- Post added at 02:13 PM ---------- Previous post was at 02:09 PM ----------
تا می‌کشم خطوطِ تو را پاک می‌شوی
داری کمی فراتر از ادراک می‌شوی
هرلحظه از نگاهِ دلم می‌چکی ولی
با دستمالِ کاغذی‌ام پاک می‌شوی
این عابران که می‌گذرند از خیال من
مشکوک نیستند تو شکاک می‌شوی
تو زنده‌ای هنوز برایم گمان نکن
در گورِ خاطرات خوشم خاک می‌شوی
باید به شهرِ عشق تو با احتیاط رفت
وقتی که عاشقی چه خطرناک می‌شوی!
---------- Post added at 02:13 PM ---------- Previous post was at 02:13 PM ----------
می لرزم و ضعف دید دارم دکتر
مجنونم و شکل بید دارم دکتر
لبهای من از تب جنون می سوزند
بوسیدگی شدید دارم دکتر
این بار که از زیر داربست انگور و ماه
برمی گردی
دستمالی بیاور
هیچ می دانستی
مهربانی ام دارد خاک می خورد؟
یا هیچ می دانستی
دوستت که دارم
زیباتری؟
---------- Post added at 12:22 AM ---------- Previous post was at 12:19 AM ----------
مرگ
تنها دری است
که تا به تو فکر می کنم باز می شود
این را درست روزی دانستم
که از خانه ای که در آن نبودی بدم آمد
و بعد از آن به هر دری زدم عزرائیل پشتش بود
و بعد از آن
طناب یعنی اتفاقی که نمی افتد را
به کدام درخت بیاویزم
و تیغ
یعنی این تویی که هنوز در رگ هایم جریان داری
مرگ
چیزی شبیه دست های من است
که حتی با ده انگشت نمی توانند
یک ذره از گرمی دست های تو را نگه دارند
چیزی شبیه صدایم
که هربار دوستت داشتم
تارهای صوتی ام را عنکبوت ها تنیده بودند
و چیزی شبیه خودم
که سپیدی موهایم تنها کفن را یادت می آورد
و سپیدی کاغذهایم
و سپیدی شعرهایم
و سپیدی تارهایی که سقف دهانم را
برای میهمانی خداحافظی غمگینی آذین بسته اند
عنکبوت ها می دانند
مرگ دری نیست
که روی لولاهایش بشود لانه ساخت
می دانند و
به سمت قلبم سرازیر می شوند
همانجا که هربار می تپید
تو شبیه شعر تازه ای از دهانم بیرون می آمدی
که سطرها و واژه هایش را تنها
مردگان می فهمیدند
که ردیف هایش را
قطعه هایش را
و گور تنها خانه ای است
که از نبودن تو در آن
دلم
نمی گیرد
سلام ...
یه کاری کن دلم دوباره از تو زیر و رو شه
دوباره با تو و یه حس تازه رو به روشه
یه کاری کن که خونمون بهونت و بگیره
سر یه شب نبودنت ، يه زندگی بمیره
منو ببر به خاطرات خوب نیمه کارم
منو ببر که عاشق یه فرصت دوبارم
بذار کسی که می‌دونی برات مرده همیشه
دوباره با تو عاشق یه لحظه زندگی شه
بسه ، خستم ، اگه می‌بینی چشام و بستم
اگه دارم تو رو می پرستم ، می‌خوام ببینی پای تو هستم
برای زندگی کنار تو بهونه می‌خوام
اگه هنوزم عاشقی بگو نشونه می‌خوام
بذار دوباره شونه‌ی تو تکیه‌گاه من شه
بذار دوباره خونه غرق این یکی شدن شه
.
امشب هی به یادت پرسه خواهم زد غریبانه
در کوچه های ذهنم ــ اکنون بی تو ویرانه ــ
پشت کدامین در ، کسی جز تو تواند بود ؟
ای تو طنین هر صدا و روح هر خانه !
اینک صعودم تا به اوج عشق ورزیدن
با هر صعود جاودان ، پیوند پیمانه
امشب به یادت مست مستم تا بترکانم
بغض تمام روزهای هوشیارانه
بین تو و من این همه دیوار و من با تو
کز جان گره خورده است این پیوند جانانه
چون نبض من در هستی ام پیچیده ، می آیی
گیرم که از تو بگذرم سنگین و بیگانه
***
گفتم به افسونی تو را آرام خواهم کرد
عصیانی من ! ای دل ! ای بی تاب ِ دیوانه !
امشب ولی می بینمت دیگر نمی گیرد
تخدیر هیچ افیون و خواب هیچ افسانه
سلام ...
عشق : نورانی‌تر از نور ، زيباتر از زیبایی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گل گفتم عشق چيست گفت : از من خوشبوتر است ...
به شمع گفتم عشق چيست گفت : از من نورانی‌تر است ...
به پروانه گفتم عشق چيست گفت : از من زيباتر است ...
به عشق گفتم تو چه هستی گفت : من نگاهی بيش نيستم ...
.
درست مثل غنچه به هم فشرده بودم
غروب كرده بودم...شكست خورده بودم
شب شكستنم بود...اگر نمي رسيدي
...جنازه دلم را به خاك برده بودم
بدون چشم هاي پاكت كه رفته بودم از دست
بدون دست هاي گرمت كه جان سپرده بودم
شب به هم رسيدن...نسيم مي شدم كاش
كه دانه دانه زلف تو را شمرده بودم
عزيز من كه چشمت دوباره عاشقم كرد
اگر نگاه گرمت نبود...مرده بودم
غم مخور مهربان خوبم
آسمان آبی است
ستاره ها هستند
تو زنده هستی
بهار می آید
ابرهای تیره می روند
برف ها آب می شوند
دلت پر از بهار می شود
خدای مهربان ما بزرگ است
بزرگ تر از آن که به وصف در آید
شب هجران تمام می شود
دلت پر از بهار می شود
خدای متعال با ما است
همین نزدیکی
نه یک قدم دورتر
از رگ گردن به ما نزدیک تر
پس .....
او را فریاد کن
از ته دل
خالص و خالص
می شنود صدایت
بر می آورد نیازت
مهربان ترین مهربانان
نور آسمان ها وزمین
یاری ات می کند
ببین فجر دمیده
صبح نزدیک است
گفتی که من را مثل آدم دوست داری.پس شاد باشم سیب را هم دوست داری.گفتی نمی خواهی ببارم عشق٬ اما٬شعر غریبی را که گفتم دوست داری.گفتی شراب ناب و تنهایی و حافظ ٬بر گونه های عشق٬ شبنم دوست داری.با این همه٬ تکلیف را روشن کن امشب.با من بگو آیا مرا هم دوست داری؟سر را به زیر انداختی٬ فکرت کجا رفت؟نه! نشنوم این را که: مبهم دوستم داری!شعرم شرابم شبنمم حالا غریبی.آشفته را این گونه درهم دوست داری؟لب میزنی یا حرف؟ اما نه...صدا بود.آهسته می گفتی٬ شنیدم٬ دوستم داری!
دستان تو ، لنگریست -
که از همه ستارگان بی نیازم می کند .
نگاه تو
روز گاران دیگریست -
تا به تقدیر خویش پنجه در پنجه کنم .
آغوش امن تو
گریزگاهیست –
که وقاهت زمین و وسعت آسمان را متهم می کند .
پیشانیت آینه بلند من است .
خبرت هست که بی روی تو ارامم نیست
طاقت بار فراق این همه ایامم نیست
میل ان دانه ی خالم نظری بیش نبود
چون بدیدم ره بیرون شدن از دامم نیست
شب برانم که مگر روز نخواهد بودن
بامدادت چو نبینم طمع از شامم نیست
چشم از ان روز که بر کردم و رویت دیدم
به همین دیده سر دیدن اقوامم نیست
نازنینا نکن ان جور که کافر نکند
ور جهودی بکند بهره ز اسلامم نیست
گو همه شهر به جنگم بدر ایند و خلاف
منکه در خلوت خاصم خبر از عامم نیست
بسراپای تو ایدوست که از دوستیت
خبر از دشمن و اندیشه ز دشنامم نیست
دوستت دارم اگر لطف کنی ور نکنی
بدو چشم تو که چشم از تو به انعامم نیست
نمی دونم چرا هرجا رسیدم ، تو قبل از من از اونجا رفته بودی
تو دوستم داشتی همیشه از دور ، ولی چیزی به من نگفته بودی
تو پشت شیشه واسم صبر کردی نرفتی زود ، طولش دادی عمداً
دلم می خواست از تو می گرفتم یه فرصت ، واسه دستاتو گرفتن
من بعد از اون شب پشت هر پنجره ای باشم ، یاد تو می افتم
حتی وقتی دست تکون می دادی با من ، خداحافظ نگفتم
شلوغه دورم اما بی تو دنیام ، دوباره ساکت و دلگیر میشه
نمی دونم چرا قطار میره ، همیشه واسه گفتن دیر میشه
من يك رهگذرم
خسته و تنها
گمشده در وادي غربت
تشنه لب ، بيجان و بيرمق
در پيش رويم سرابي بيش نيست
به پيش ميروم ، به اميد " اميد يافتن "
جرعهائي صفا ، صميميت و محبت
اما ... سرابي بيش نيست
ره ، پيش روي ، اكنده ز خار و خاشاك
خارهاي نامرادي و بيوفائي
آزاردهنده دلهاي خسته و خونين
بر جاي مانده در ره دلتنگي
رد پاي محبت و دوست داشتن
اما ... گنگ و نامفهوم
در وادي تنهائي ، قطره ائي اشك ...
تنها مونس و همدم را تنهائي
چكيد ، بر خاك رفت ، ناپديد شد
و بازهم ... من هستم و اين ره بي پايان
خسته و تنها
گمشده در وادي غربت
تشنه لب ، بيجان و بي رمق
بدنبال جرعه ائي .... عشق
وفاگر از کسی بینم زخود بیگانه می گردممن آن شمعم که بر گرد سر پروانه می گردمبه این جادوگریها احتیاجی نیست چشمت راکه من با یک نگاه آشنا دیوانه می گردمگناه از من نباشد گر کسی دردم نمی داندکه در این بزم خواب آلود چون افسانه می گردمچرا برخود نلرزم من که در این بزم پر غوغابدست مردمی بد مست چون پیمانه میگردمبه مرغان چمن خوش باد ،باغ و بستان هامن آن بوم سیه بختم که در ویرانه می گردم
بی تو طوفان زده ی دشت جونونم
صید افتاده به خونم
تو چه سان میگذری؟
غافل از اندوه درونم
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنباله تو لغزیذ نگاهم
تو ندیدی؟؟؟؟
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چون در خانه ببستم
دگر از پای نشستم
گویا زلزله آمد
گویا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه ی شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
برنخیزد دگر از مرغک پربسته نوایی
تو همه بود و نبودی
تو همه شعر و سروری
چه گریزی ز بر من که ز کویت نگریزم
گر بمیرم ز غمه دل
با تو هرگز نستیزم
منو یک لحظه جدایی
نتوانم نتوانم
بی تو من زنده نمانم …..
سرمايه عمر آدمي يك نفس است
آن يك نفس از براي يك همنفس است
با هم نفسي گر نفسي بنشيني
مجموع حيات عمر آن يك نفس است
صبر كن عشق زمين گير شود بعد برو
يا دل از ديدن تو سير شود بعد برو
تو اگر كوچ كنی بغض خدا می شكند
صبر كن گريه به زنجير شود بعد برو
دست به دست مدعی شانه به شانه می روی
آه که بارقیب من جانب خانه می روی
بی خبرازکنارمن ای نفس سپیده دم
گرم ترازشراره آه شبانه می روی
من به زبان اشک خود می دهمت سلام وتو
برسرآتش دلم همچو زبانه می روی
درنگه نیازمن موج امیدها تویی
وه که چه مست وبیخبرسوی کرانه می روی
گردش جام چشم تو هیچ به کام ما نشد
تابه مرادمدعی همچو زمانه می روی
حال که داستان من بهرتوشدفسانه ای
بازبگوبه خواب خوش باچه فسانه می روی؟
شفیعی کدکنی
زمزمه ها
حرفهای زیادی بلد نیستم
من تنها چشمان تو را دیدم
وگوشه ای از لبخندت
که حرفهایم را دزدید
از عشق چیزی نمی دانم
اما دوستت دارم
کودکانه تر از آنچه فکر کنی
می خواهم امروز از تو بنویسم
حتی اگر دیر شده باشد. . .
رضا صالحی
فقط یک گام دیگر مانده تا پای بلند دارکمی آهسته تر شاید........نه!محکم تر قدم برداربه شدت خسته ام از خودبه سختی خسته ام از توبیا ای جان ناقابل بیا دست از سرم بردارخدا می داند ای مردم دلم چون ساقه ی گندمنمی رقصد به جز با گل نمی میرد به جز با خارنه با من نسبتی دارم نه از اقوام انسانممرا از من بگیر و دست موجودی دگر بسپارخودت بنشین قضاوت کن اگر تو جای من بودیچه می گفتی به این مردم چه می کردی به این دیوارخدایا گر چه کفر است این ولی یک شب از این شب هافقط یک لحظه- یک لحظه- خودت را جای من بگذار
گفتمش بی توچه می بایدکرد؟عکس رخساره ماهش را دادگفتمش همدم شبهایم کو؟تاری از زلف سیاهش را دادوقت رفتن همه را می بوسیدبه من ازدور نگاهش را دادیادگاری به همه دادوبرفتبه من اما انتظار سرراهش راداد...
دیروز
چون دو واژه به یک معنی
ازمادونگاه
هریک سرشاردیگری
اوج یگانگی
وامروز
چون دوخط موازی
درامتدادیک راه
یک شهر یک افق
بی نقطه تلاقی ودیدار
حتی درجاودانگی
دستهايت تكيه گاهم بود و نيست
عشق تو پشت و پناهم بود و نيست
حيف! آن وقتي كه عاشق شد دلم
چيز سبزي در نگاهم بود و نيست
عشق اين سرمايه بازار دل
آب اين روي سياهم بود و نيست
ياد آن ايام مشتاقي بخير
عاشقي تنها گناهم بود و نيست
هر جا که بزم است و
زنم جام را به جام
در گوش من صدای تو گوید
که نوش نوش
اشکم دود به چهره و
لب می نهم به جام
شاید روم زهوش ...
باور نمیکنی که بگویم حکایتی:
آن لحظه که جام بلورین به لب نهم
در ساغر منی ...
در خاطر منی ...
تمام ناتمام من ،باتوتمام می شود
شاعربی نام ونشان،صاحب نام میشود
تمام نه،تمام نه،که جام ناتمام لب ریخته ام
تمام نه ،تمام نه ، که ناتمامی ازتوآویخته ام
تمام من به نام تو شعردوباره میشود
بندسکوت کهنه ام،دوباره پاره میشود
دراین حریرخانگی،روی ترانه شسته ام
تمام خون من شبی،پرازستاره میشود
ازتوبراین ترانه ها،نورستاره میچکد
براین بلندبیصدا،غزل دوباره میچکد
تمام ناتمام من ،باتوتمام می شود
شاعربی نام ونشان،صاحب نام میشود
چشمانی کشیده
پشت آبشار سیاه مو
بلند می ریزد.
کوتاه نمی آیی
که تمامی شبهایم
درسفیدی تنت
روشن شود!؟
برای این آغوشم فکری بکن
فرشته من!
تا لا اقل با صدایت عشقبازی کنم.
که هرم نفسهایت روی بازویم
شنیده شود.
حالا که بر سینه نازتو
نرم خزیده می شوم٬
گرمای هر کلمه را٬
به تعداد عطر وحشی تنت٬
بوسیده می شوم!
چشمان من هیچوقت بیهوده
گریه نکرده بود٬
مگر که قطره ها یش
از تبخیر خیال تو ابری شد!
برای این آغوش سرد
فکری بکن
فرشته من!!!
---------- Post added at 10:33 AM ---------- Previous post was at 10:31 AM ----------
تا شب چشم تو در بیشه ی رویا رویید
صبحِ تصویر تو در قاب تماشا رویید
طرح چشمان تو در باغ خیالم گل کرد
یک بغل آینه در ذهن معما رویید
اشکها٬ قصه تنهایی من را خواندند
واژه در واژه اش اندیشه ی دریا رویید
باز بر شانه ی تردید نگاهت دیدم
کوهی از شاید و اما و اگرها رویید
شور شیرین لبت در سر من افتاده است
تا که بر نخل لبت بوسه ی خرما رویید
بوی پیراهن تو مصر دلم روشن کرد
داغ خورشید تو بر قلب زلیخا رویید
تا مسیحا نفست جان به نسیمی بخشید
مریم روح تو هر گوشه ی صحرا رویید
اشکِ پای غزلم گریه ی خوشحالی بود
تا به لبهای تو گلخنده ی امضا رویید
تو چشمات مال من نيست و
نگات دنبال من نيست و
چشات و دزدكي ديدم
تو قهوه ت فال من نيست و
نم دوني ديگه حالي
توي احوال من نيست و
نمي دوني
تو از من دلخوري اما
اينا اشكال من نيست و
نه تو نه هيچ كس ديگه
تو استقبال من نيست و
نمي دوني
تو قلب تو ديگه جايي
واسه امثال من نيست و
يه ذره دلخوشي حتي
توي اقبال من نيست و
بهارش اينجوري باشه
نه امسال سال من نيست و
نمي دوني
نمي دوني نمي دوني
تو چشمات مال من نيست و...
نمیشناسمت!
ندیده ام تو را!
نه ، هیچ جا
تو کیستی؟
چرا نمیرسد دلم به پای تو!؟
ولی تو هی سکوت می کنی، فقط سکوت آه
تمام شبفقط شنیده ام
خدا خدای تو!
ولی هنوز هم دلم پر از ترانه میشود
و پلک پنجره عجیب می پرد برای تو
---------- Post added at 03:58 PM ---------- Previous post was at 03:57 PM ----------
وابستگیساده دلی، بین خطوط گریزان باورهایم سراغ دارم
همهمهء سنگینی ، کهموم می شود
و می پوشاند لاله های تازه شکفتهء گوش هایم را
اندکیمی گذرد که گوش دادن را آموخته ام
گوش دادن به عبور این قدم هایسنگین که فقط می گذرند
گذر، گذر...
فشار دادن ناخن هایم بربازوهای خنک اش
ماندن من، حل شدن گرماگیر حوادث است
گذر من فقطیک گذر تاریک است
یاد گرفته ام در تاریکی گوش فرا دهم