مشاعره سنتی

دل گر نميگدازي و نيش ار نميزني
بي‌موجبي، چرا ز تو هر کس کند فرار
خنديد خار و گفت، تو سختي نديده‌اي
آري، هر آنکه روز سيه ديد، شد نزار


پروین اعتصامی

رفت و نهان شد زچشم روی دلارای او
رفت و نبوسیده ماند خاک کف پای او
آمد و ننشست و رفت آن مه و بر جای ماند
در سر سودائیم آتش سودای او
پژمان بختیاری

وقت سحر است خیز ای مایه ی ناز***نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز

کآنها که به جای اند نپایند بســـــی***وآنها که شـــدند کس نمی آید باز

خیام

نقل قول:

---

نرمک نرمک بتده خور و چنگ نواز

---

این باده نیست؟؟


ز سم اسب میچرخید بر خاک
بسان گوی خون آلود، سرها
ز برق تیغ می افتاد در دشت
پیاپی دست ها دور از سپرها
مهدی حمیدی

چرا ! ممنون از دقتتون

آن مدعیان که در معنی سفتند***وز چرخ به گونه گون سخنها گفتند

آگه چو نبودند ز اسرار نهــــــان***با خود زنخی زدنــــــد و آخر خفتند

خیام

در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزل ها بمیرد
گروهی برانند کاین مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد، آنجا بمیرد
مهدی حمیدی

  محتوای مخفی: واقعا زیبا 

شنيدم كه چون غوي زيبا بميرد،
فريبنده زاد و فريبا بميرد
شب مرگ، تنها نشیند به موجی
رود گوشه یی دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آنشب
كه خود در ميان غزلها بميرد

گروهي برآنند، كين مرغ شيدا
كجا عاشقي كرد، آنجا بميرد
شب مرگ، از ترس، آنجا شتابد
كه از مرگ غافل شود، تا بميرد

گرفتم من اين نكته، باور نكردم
نديدم، كه غويي به صحرا بميرد

چه روزي ز آغوش، دريا برآمد
شبي هم، در آغوش دريا بميرد
تو درياي من بودي، آغوش واكن
كه مي خواهد اين غوي زيبا، بميرد.

در هجر تو گر دلم گراید به خسی***در بر نگذارمش که سازم هوسی

ور دیده نگه کند به دیدار کســـی***در سـر نگذارمش که ماند نفسی

سنائی غزنوی

موافقم واقعا زیباست.ممنون که کاملش رو نوشتی.

  محتوای مخفی: نکته 

فقط یه چیزی بیت شش اینه: من این نکته گیرم که باور نکردم (چون دیوانش اینجا رو به رومه دارم با اطمینان می گم.)

یاد باد آنشب که نام از دختر آینده گفتی
سر به سوی آسمان ها کردی و با خنده گفتی
گر به یادت هست نام کوکبی تابنده گفتی
خود ثریا گفتی و خوش گفتی و زیبنده گفتی
نام او دانم به یاد من ثریا کرده بودی
نام او گرداند؛ زیرا فتنه بر پا کرده بودی
مهدی حمیدی

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بســـتی***غمخـــــــواره یارانشد تا باد چنــــین بادا

هم باده جدا خوردی هم عیش جدا کردی***نک سرده مهمان شد تا باد چــــنین بادا

زان طلعت شاهانه زان مشعله خانــــــــه***هر گوشه چو میدان شد تا باد چنین بادا

زان خشم دروغینش زان شیوه شـیرینش***عالم شکرستان شد تا باد چـــــنین بادا

مولانا

ای دل مرا دیوانه کردی، خوب کردی
با عالمم بیگانه کردی ، خوب کردی
سر را که از باد غرور آکنده دیدی
خاک در میخانه کردی ، خوب کردی
ای ماه من در عاشقی دیوانه بودم
ترک من دیوانه کردی، خوب کردی
ویران سرائی بود منزلگاه عشقت
دوری از این ویرانه کردی خوب کردی
بختیاری