مشاعره

دوست من دوست داره با دوست تو دوست بشه
تو دوست داری با دوست من که دوست داره با دوست تو دوست بشه دوست باشی؟

یکی را به بر ارغوانی سلب. . یکی را به تن خسروانی ردا
ز اصحاب بستان که یکسر بدند ...... برهنه تن و مفلس و بینوا
به دست یکی بست زیبا نگار ........ به پای یکی بست رنگین حنا
بیاراست بر پیکر سرو بن ...... یکی سبز کسوت ز سر تا به پا
برافکند بر دوش بید نگون ....... ز پیروزه دراعه‌ای پربها
بسی ساخت بازیچه و پخش کرد .. به اطفال باغ از گل و از گیا
به دست یکی پیکری خوب چهر ...... به چنگ یکی لعبتی خوش لقاچ


واه واه اونی که می گی که امتحان داره
عین شمر دشه نمی شه باهاش حرف زد

چه خوش گفت فردوسی نامدار
که رحمت بر او تربت خاک باد

فکر کنم غلط نوشتم!!
تن سعدی تو گور لرزید

ياد تو هر ترو قلب من مي كوبه
سهم من از با تو بودن غن تلخ غروبه
غروب هميشه واسه من نشوني از تو بوده
برام يه يادگاري جز اوچيزي نمونده

هنگام فرودین که رساند ز ما درود؟ .... بر مرغزار دیلم و طرف سپیدرود
کز سبزه و بنفشه و گلهای رنگ رنگ ....... گویی بهشت آمده از آسمان فرود
دریا بنفش و مرز بنفش و هوا بنفش ........ جنگل کبود و کوه کبود و افق کبود
جای دگر بنفشه یکی دسته بدروند ........ وین جایگه بنفشه به خرمن توان درود

دقيقه هاي بي تو پرنده هاي خستن
آئينه هاي خالي دروازه هاي بستن
راستي كنسرت راه انداختيد ويلون و ويلوا با من!!!
گيتارم خواستيد مي زنم!!

نخلی که قد افراشت، به پستی نگراید........ شاخی که خم آورد، دگر راست نیاید
ملکی که کهن گشت، دگر تازه نگردد ....... چو پیر شود مرد، دگر دیر نپاید
فرصت مده از دست، چو وقتی به کف افتاد ........ کاین مادر اقبال همه ساله نزاید
با همت و با عزم قوی ملک نگه‌دار ......... کز دغدغه و سستی کاری نگشاید

دست گرمت تو زمستون، یادته؟
شونه ی من زیر بارون، یادته؟
واسه ی خنده، اجازه یادته؟
اونا که می گفتی رازه، یادته؟

بهش بگو درس نخونه زیاد پروفسور می شه

همين امشب فقط ، امشب فقط ، هم بغض من باش ... همين امشب فقط مثل خود عاشق شدن باش
واقعا شعرهاي شهريار قنبري كولاكه!!

شعر من پرده هر لولي بازاري نيست‌
که مرا حرفه شود
که مرا نان بخشد
که مرا جامه دهد
و مرا در رده مزدبگيران مقدم دارد
شعر من زاده ايمان من است‌
همه احساس‌، همه تدبير است‌
شعر من تصوير است ...