مشاعره

ياد بگذشته به دل ماند و دريغ
نيست ياری كه مرا ياد كند
ديده ام خيره به ره ماند و نداد
نامه ای تا دل من شاد كند

ابجی مژگان چرا این خانومه یخ زده!!!!
جون من بیاید این اواتور شمایل رو بیخیال شید

در وصل زاندیشه‌ی دوری فریاد ......... در هجر زدرد ناصبوری فریاد
افسوس ز محرومی دوری افسوس ......... فریاد زدرد ناصبوری فریاد

--------

سلام محمد جان

دادا یخ نزده که اینا مثلا تلالو صورتشه

دارای جهان نصرت دين خسرو کامل
يحيی بن مظفر ملک عالم عادل


عجب
ولی من از تلالو مصنوعی خوشم نمیاد
شب خوش

لالي نجوا وار فواره ئي خرد
که بر وقفه خواب آلوده اطلسي ها
مي گذشت
تا سال ها بعد
آبی را مفهومی ناگاه از وطن می دهد
امير زاده اي تنها
با تکرار چشم هاي بادام تلخش
در هزار آينه شش گوشي کاشي .

محمد جان فکر نکنی راحت می ذاشتمش در بری ها
چون شلوغ بود دیگه نیومدم
وگرنه باید تا اخر شب اواتارت دختر می شد ( شوخی)

یا من بک حاجتی و روحی بیدیک / عن غیرک اعرضت و اقبلت علیک
مالی عمل صالح استظهر به / الجات علیک واثقا خذ بیدیک

کنون که اسمان من
سیاه چون شبی غریب
به دور از دروغ ها
و دور از دم فریب
طلوع تازه کرده است
تو هم بیا ستاره ام
که هرچه داشته دلم
برای بازگشت تو
دریده پاره کرده است....

تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا / کی بود ممکن که باشد خویشتن‌داری مرا
سود کی دارد به طراری نمودن زاهدی / چون ز من بربود آن دلبر به طراری مرا
ساقی عشق بتم در جام امید وصال / می گران دادست کارد آن سبکساری مرا

آفریدگار این جهان زرد خط خطی ولی
هیچ گاه توی بهت دفترش خدا نمی کشید
یا خدا نبود یا خدا پرنده بود سیب و بود
هرچه بود بی نشانه بود و بی نشانه می کشید

دلداران بیش از این ندارند .... با درد قرین چو من قرین را
هم یاد کنند گه گه آخر ...... خدمتگاران اولین را
ای گم شده مه ز عکس رویت .... در کوی تو لعبتان چین را
این از تو مرا بدیع ننمود ....... من روز همی شمردم این را
سیری نکند مرا ز جورت ..... چونان که ز جود مجد دین را

----------------
فرانک خانوم
اواتارت خیلی قشنگه
قشنگترین اواتاریه که داشتی

الا اي آهوي وحشي كجايي === مرا با توست چندين آشنايي
دو تنها و دو سرگردان دو بي كس=== دد و دامت كمين از پيش و از پس