برنامه نود | سال ۹۲-۹۳

درود

آدم یک صحنه هایی رو توی این فوتبال می بینه یا چیزهایی رو میشنوه که واقعا فکر میکنه که آیا هنوز توی قرون وسطی سیر میکنیم یا نه ؟!

قفل گذاشتن در کناره های زمین یعنی آخر تکنیک و تاکتیک فوتبالی برای غلبه بر حریف [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جالبه که تیم مقابل هم با ریختن آب روی قسمت های مشکوک سعی در خنثی کردن طلسم داره [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یا اون مربی که گفته عدم نتیجه گیری ما بخاطر اینه که بازیکنان تیمم طلسم شدن !
چند وقت پیش هم که مظلومی گفته بود "آه" سرمربی قبلی پشت تیممه و برای همینه که نتیجه نمی گیریم !

فقط بصورت اسمی "فوتبال و لیگ حرفه ای" داریم .


از اون طرف هم چه توقعاتی از این فوتبال داریم [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

رسما فاتحه جام جهانی رو با سخنان دیشب کفاشیان خوندم!
گفتن که قرار بود با آفریقای جنوبی بازی کنیم اما چون این تیم قوی بود کنسل شد!!! به فردوسی پور گفت با تیم های قوی بازی نمیکنیم.
حداقل ترس اين مفت خورها ميريزه جلو آرژانتين شيش تايي نشن!
همين ايتاليا تو برزيل به زور تونست ژاپن رو بزنه!
فردوسي پور خوب تهه قصه رو خوند اگه واقعا با تيم قوي بازي نذاريم دليلش اينه نميخواد تا قبل بازي ها فشار و تهديد اخراج روش باشه!
واقعا بهتره اگه قراره اينجوري بريم، نريم بهتره!
احتمالا همون در حد مالدیو و بحرین و منتخب نوار غزه بازی کنیم که بچه ها روحیه بگیرن باهاشون!
یکی از کارهای دیگه که توصیه میکنم اینه یکی از مهاجمان تیم مالدیو از عکس مسی یدونه ماسک درست کنه و بزنه به صورتش تا ظاهرا شبیه اون بشه و بچه ها ترسشون بریزه!

با تيم قوي بازي نكنيم يهو بهشون بخوريم بدجور ميخوريم:n02: يا بخت و يا اقبال اصلا شايد مسي مصدوم شد! آقاا ما ليگمون اين همه جادو جنبل باز داريم
بهتره يكي دوتا از اون خلاقاشونو! ببريم برزيل بلكه گشايشي حاصل شد!:n02:

فردوسی پور حسابی جلوی خلیل زاد کم آورده:n10:

داستان و حرف های عابدینی هم جالب داره میشه !!

صد در صد همچین اتفاقاتی کم و بیش تو فوتبال ایران میفته ولی ثابت کردنش خیلی خیلی سخت خواهد بود
ولی به ضرر عابدینی تموم میشه !!!

کلا فوتبال ایران صد در صد پاک نیست ولی عابدینی یهو زد ترکوند !!! :n29:

داستان در آینده جالب خواهد شد !!!

دقت کردین وقتی فردوسی پور داره با یکی تلفنی حرف میزنه ، مرتب یه چیزایی روی کاغذ مینویسه و برگه رو جوری میگیره که یه دوربین که احتمالا بالای سرش نصب شده بتونه حرفاشو بگیره. یجور تقلب رسوندن به عوامل پشت صحنه!

نقل قول:

---

نوشته شده توسط BestDev [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دقت کردین وقتی فردوسی پور داره با یکی تلفنی حرف میزنه ، مرتب یه چیزایی روی کاغذ مینویسه و برگه رو جوری میگیره که یه دوربین که احتمالا بالای سرش نصب شده بتونه حرفاشو بگیره. یجور تقلب رسوندن به عوامل پشت صحنه!

---

دیگه وقتی هم کارگردان و هم مجری یک برنامه زنده جنجالی اون هم از نوع فوتبالش باشی بایدم فکر همه جا رو بکنی دیگه :n02:

.


جوکری به نام عادل . ./


عادل يك «ستاره» است. به شدت دوست داشتني. محبوب و دل‌نشين. عادل اين شهرت عجين‌شده با محبوبيت را البته نه «مرهون» چهره‌اي زيبا است - كه به هيچ عنوان نه سينمايي است و نه فتوژنيك - نه «مديون» صدايي مخملين – كه چه بسا گاهي دلخراش است و آزاردهنده-.

رضا عباسي
1)
عادل يك «ستاره» است. به شدت دوست داشتني. محبوب و دل‌نشين. عادل اين شهرت عجين‌شده با محبوبيت را البته نه «مرهون» چهره‌اي زيبا است - كه به هيچ عنوان نه سينمايي است و نه فتوژنيك - نه «مديون» صدايي مخملين – كه چه بسا گاهي دلخراش است و آزاردهنده-. عادل ستاره شد چون مشقتش را كشيد. او يك حرفه‌اي تمام عيار بود. او تاريخ رسانه پس ازانقلاب را، دست كم مديوم تلويزيون را – به دو بخش تقسيم كرد؛ قبل از فردوسي‌پور و بعد از فردوسي‌پور! 90، برنامه‌اي كه او ساخت يك خرق عادت به معناي مطلق كلمه بود. يك پديده. يك شگفتي تمام عيار. عادل با برنامه‌اش يك «الگو» شد. نماد. متر و معيار. او «آستانه تحمل» را به طرز خيره‌كننده‌اي بالا برد. درهاي نقد را آشكارا گشود. و مهم‌تر از هرچيز، اصلي‌ترين رسالت رسانه را يعني «نقد كانون قدرت» را در كيفيتي بي‌‌مثال و در فُرمي همه فهم «ادا» كرد. به گونه‌اي كه «نود فوتبالي» او، با همه آن نقادي‌هايش و عبور از خط قرمز‌هايش و گفتن «نگفتني‌‌ها»يش، حسرت فعالان حوزه سياست و سينما و اقتصاد شد. آري، عادل تا عادل شود، هم شجاعتي داشت در حد اعلا. هم «به روز» بود به شكلي مطلق. و هم زرنگ بود به شيوه رندان اساطيري.
2)
همه تاثيرات عادل اما مفيد و ثمربخش نبوده است. او در سريال پربيننده و تاريخي‌اش، 90، در كنار نقش مثبت درخشانش، نقشي ديگر هم ايفا كرده است. نقشي منفي و در تضادي كامل. نقشي كه مولود «كودك درون» اوست. كودكي كه به شدت مبتلا به بيماري «زردي» - همان «يرقان» اطبا- است. كودكي كه مي‌‌خواهد همه چيز را، اين را با تشديد بايد خواند، همه چيز را به شوخي بگيرد. گاهي حتي به استهزا! گاهي حتي به مسخره و مضحكه! به يُمن همين علاقه افراطي اين كودك درون، اين عادل پنهان، به «زرد بودن» است كه گاهي 90 زردترين برنامه تصويري جهان مي‌‌شود و فردوسي‌پور، زردترين «شومن» دنيا!
3)
تنها در برنامه عادل است كه «قضاي حاجت» يك آفريقايي، ژان دي نگودي نامي، در ورزشگاه و پيش چشم گروهي، به تصوير كشيده مي‌‌شود و از جعبه جادويي 70 ميليوني ديده مي‌‌شود،‌فراتر از همه خطوط قرمز همه تاريخ سيماي ايران!
تنها در برنامه عادل است كه «انگشت منشوري» شيث در شادي گل زير 18 سالش با نصرتي، چون سوژه‌اي فني! كارشناسي مي‌‌شود و به صراحت و عريان ديده مي‌‌شود. تنها در برنامه عادل است كه پلك بر هم زدن يكي مثل «شيريني» چيزي حدود يك ساعت از وقت دو برنامه پياپي را با چنان حجم بيننده و تعدد مخاطبي به خود اختصاص مي‌‌دهد. تنها در برنامه عادل است كه روي «انگشت در بيني‌ كردن» يك مربي و بازيكن و مسئول – با عرض پوزش- مكث مي‌‌شود.
تنها در برنامه عادل است كه ترميم موي يك فوتباليست تاس و كلاه گيس گذاشتن يك مربي سوژه بحث مي‌‌شود.
و از اين دست «تنها» مكث‌هاي زرد پررنگ كه در هيچ رسانه ديگري مجال بازتاب نمي‌‌يابد مي‌‌توان به «عمر» برنامه‌هاي عادل و گزارش‌هاي عادل، نشانه و نمونه و مصداق آورد.
4)
«مطايبه» تلطيف‌كننده است. «مزاح» تخفيف دهنده است. «شوخي» زهر وقايع تلخ را مي‌‌گيرد. آري، براي فوتبال آلوده‌اي كه پر است از دروغ و خبط و خطا، كه لبريز است از كژي و كاستي و منكر، مي‌‌توان به جادوي مطايبه، به شيريني شوخي و به طنز طنازي، از تلخي جانكاهش كاست. كه مانع از تعميم دلزدگي‌اش شد. كه تصوير سياهش را اندكي به چاشني خنده «روشن»‌تر كرد. اما اگر «هجو» بر جاي «طنز» نشست و «مطايبه» جايش را به «مضحكه» سپرد، آنگاه همه چيز رنگ مي‌ بازد. نه سفيد، سفيد واقعي مي‌‌ماند و نه سياه، سياه حقيقي. نه پاكي سفيدي مي‌‌ماند و نه زشتيِ سياهي. همه چيز نازل مي‌‌شود. فرو مي‌‌كاهد. از «عمق» به «سطح» مي‌‌رسد. دم دستي مي‌‌شود. شوخي مي‌‌شود. فاجعه هم «جوك» مي‌‌شود. ديگر از فجيع‌ترين فاجعه هم وحشت نمي‌‌كني. ديگر از بزرگترين آلودگي هم بدت نمي‌‌آيد. خشمت نمي‌‌گيرد. چندشت نمي‌‌شود. هراست نمي‌‌گيرد. مي‌‌خندي به آن. به فاجعه مي‌‌خندي. به همه چيز مي‌‌خندي... قباحت و زشتي هرچيز كريهي ريخته مي‌‌شود. عادي مي‌‌شود. عادت مي‌‌شود. مثل همين حالا. كه ليچار و دشنام و و ناسزا، «نقل و نبات» شده است. دروغ «سكه» رايج بازار شده است .سياهي، رنگ پس زمينه همه چيز شده است...
5 )
در كنار همه خدماتي كه «عادل» به فوتبال ايراني و جامعه ايراني كرده است اين خيانت بزرگ را هم كرده است. اينكه گاهي زردي نگاه او، سليقه مخاطب را تنزل داده است. نزول داده است. مبتذل كرده است. اين شوخي با همه چيز، همچون «كيكي زرد» بوده است دستپخت «سرآشپز عادل» بر سر سفره ايراني. كه ذائقه ايراني را به اين طعام زرد و خوشمزه و سطحي عادت داده است. كه انگار بايد همه چيز را از دريچه شوخي و خنده و مضحكه و تفريح ديد. كه همه چيز را به مسخره گرفت. كه اين شوخي زشت دائمي، گاهي به خواهر و مادر «مسي» هم برسد. كه رسيد. كه گاهي به نيم‌تنه و بالاپوش «ليما» مجري و مدل برزيلي هم برسد. كه رسيد. كه گاهي به موهاي نامزد «زايتيسف» واليباليست ايتاليايي هم برسد. كه رسيد.
6)
عادل ستاره است. ستاره‌اي درخشان. اما خود او نيك مي‌‌داند كه «ستاره ماندن» بسي دشوارتر و خطيرتر از «ستاره شدن» است.
براي ستاره ماندن بايد هر روز و همواره خود را «روتوش» كرد. پيراست و اصلاح كرد. بايد بي‌‌رحمانه از خود به انتقاد نشست. و خود را بيش از هر ديگري از «تيغ تيز» نقد گذراند. «عادل» اين ستاره محبوب و مشهور چنين كرده است؟ چنين مي‌‌كند؟



منبع : afkarnews.ir



.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

حالا دوشنبه ها تنها برای آنهایی هیجان انگیز است که منتظرند ببینند بعد از 5، 83 ، 236 بار پیامک زدن، بالاخره برنده خوش بخت 300 هزار تومنی 90 خواهند شد یا نه.

سایت گل- وقتی عادل فردوسی پور در تابستان 1377 برای اولین بار 90 را روی آنتن برد، علی رغم دکور ابتدایی و سر و شکل نه چندان جالب برنامه، می شد ادعای او در مورد الگو قرار دادن برنامه موفق Match of the day را باور کرد.
90 قرار بود برنامه ای باشد برای نگاه جدی تر به فوتبال، فاصله گرفتن از نگاه "ورزش و مردم" ی و مدیر پرور اما بعد از 15 سال، حالا برنامه عادل فردوسی پور جایی ایستاده که اساسا با هدف اولیه اش، فرسنگ ها فاصله دارد.
برنامه شب گذشته 90 که اولین برنامه بعد از دربی هم بود، بهترین گواه بر این مدعاست. تنها سه روز بعد از مهمترین مسابقه لیگ ایران، 90 هیچ چیزی برای بیننده ندارد.
مهمترین آیتم برنامه (چیزی حدود 25 دقیقه)، به یک دورهمی نه چندان با مزه اختصاص دارد. چند هنرپیشه و نویسنده طنز، به همراه یک فوتبالیست قدیمی دور هم جمع شده اند و با شوخی های خنک (چیزی که احتمالا توسط مجرب برنامه درخواست شده)، سعی می کنند یک آیتم جذاب بسازند؛ آیتمی که شاید برای یک برنامه طنز جذاب باشد اما اینکه چطور سر و کله آن در پرطرفدارترین برنامه ورزشی تلویزیون- که قرار بود مچ آو د دی ایران باشد- در می آورد، مشخص نیست.
همان طور که معلوم نیست دیدن ویدئو های کم کیفیت هموطنان خارج از کشور که در رستورانی در کانادا یا دانشگاهی در لیورپول، مشغول دیدن دربی بودند، چه اهمیتی داشت و قرار بود چه دردی را دوا کند (تنها نکته مثبت این آیتم این بود که مشخص شد فرزاد حبیب اللهی در ایتالیا، سینما می خواند!)
90 که روزی قرار بود نماینده بخش تحصیل کرده و روشنفکر جامعه فوتبال باشد، حالا آشکارا به ورطه لمپنیسم غلطیده (تاکید چندین باره بر خواب نبودن سعید شیرینی در دربی تهوع آور بود) و مسیر را اشتباه رفته است. برنامه ای که قرار بود تحلیل کردن را به بیننده عام یاد بدهد و فوتبال را از جایگاه "توپ بازی" در ذهن مدیران، به یک ورزش جدی تبدیل کند، حالا "چنین دست تتاول به خود گشوده".
برنامه فردوسی پور حالا ترکیبی است از ورزش مردم و صبح بخیر ایران؛ در روزهایی که اقبال واحدی به چهارگوشه کشور می رفت و از مردم می خواست با تمام قدرت نام برنامه اش را فریاد بزنند.
90 حالا تنها به تعداد پیامک هایش می تواند افتخار کند؛ به اینکه چند شماره منحصر به فرد به برنامه پیامک زده اند یا حتی از دورافتاده ترین مناطق ایران، بچه های دبستانی با چمباتمه زدن، لوگوی 90 می سازند.
حالا دوشنبه ها تنها برای آنهایی هیجان انگیز است که منتظرند ببینند بعد از 5، 83 ، 236 بار پیامک زدن، بالاخره برنده خوش بخت 300 هزار تومنی 90 خواهند شد یا نه.
اگر زمانی از دست دادن 90 یک افسوس بزرگ برای هر طرفدار فوتبالی بود، حالا می توان دوشنبه شب ها با خیال راحت به مهمانی، سینما یا کنسرت رفت؛ می توانید مطمئن باشید چیزی را از دست نمی دهید.
اینکه کیفیت دربی پایین بود و خیلی ها به آن صفر دادند، چیزی است که قلعه نوعی و دایی را باید نگران کند اما آقای فردوسی پور! فکر می کنید نمره این روزهای برنامه شما چند است؟

روند نود عالیه. تنها برنامه ای که از تلوزیون جدی دنبال میکنم همینه. هم طنزه هم فوتبال هم حواشی و کلا خیلی حال میده. تنها چیزیه که فوتبال ایران رو قابل تحمل کرده برنامه نوده. :n12::n06: