هان مو دو یــ ـا هاپ کی دو یــ ـا ری دی ریو هم هستند البته استاد خوب در این ورزش ها کم هست تو ایران و هرسه تایی که نام بردم مثل همون آیکیدو هستند ، فرقشون اینه که در این سه تا حمله وجود داره و قد و وزن و زور و ... مهم اند ولی در آیکیدو فقط اجرای تکنیک مهمه .
اگه حوصله داری و آدم عجولی نیستی برو آیکیدو ، اگه هم می خوای یه ورزش خشن بری که صورت رو هم زشت نکنه و بدنت رو سفت کنه برو کیوکشین .
آخه اگه بره یه ورزش که کورکورانه انتخاب کرده باشه ممکنه از ورزش کردن یا رزمی زده بشه و اگه اینطور هم نشه از اون ورزش زده میشه .
به نظرم برو چندتا باشگاه سانس های مختلف ورزشی رو ببین و با شاگردها صحبت کن ، با استادها صحبت کن ، راهنماییت میکنن و اونوقت بهتر ورزش ها رو میشناسی
الان من هرچقدر هم بهت بگم کیوکشین ورزش خشنیه تا نبینی باورت نمیشه . توی مسابقات من وقت نگهدار 75- بدوم ، یه حادثه هایی اتفاق میوفتاد که اینجا بگم باورتون نمیشه ، همون اولین مبارزه ، دو نفر ساق تو ساق شدن ، ساق یکیشون شکست و اون یکی دور ساقش یه کبودی افتاد اینگار یه دستبند به کلفتی یه کتاب 400 صفحه ای دور پاش انداخته بود .
توی کلاس های آیکیدو هم باید ببینی چطور یه بچه 11 ساله یه مرد 32 ساله رو جوری پرت میکنه که 1.5 متر هوا میره و 2.5 متر اونورتر میوفته .
خلاصه این پیشنهادی که دادم رو انجام بدی دیگه 100% با چشم باز رشته ورزشی رو انتخاب میکنی .
